Aforizma për Fjalën nga Dritëro …

Aforizma për Fjalën nga Dritëro …

* Fjala vërtet që mund të çajë errësirën , por mund të errësojë edhe dritën.

* Edhe fjala , si leku, kursehet .

* Arroganti e shqyen fjalën si ujku delen.

* Fjala është e imtë, por fryhet nga uji.

* Oxhaku djeg drutë, goja djeg fjalët.

* Përroi i fjalëve nuk e lë trurin të kalojë matanë.

Këto janë disa aforizma, thënie dhe fragmente autentike nga Dritëro Agolli që lidhen me fjalën, komunikimin, dhe fuqinë e tyre — të mbledhura nga burime të besueshme dhe shpesh cituar:

**“Dy njerëz u vranë për një fjalë. Fjala rron ende, ndërsa njerëzit jo.”** — një aforizëm i fuqishëm që thekson kohëzgjatjen e fjalës krahas harresës njerëzore

**“Fjala gdhend gurin”** — kjo metaforë përmbledh stilin e shkrimit të Agollit: fjala si formë e përjetshme e përfytyrimit letrar

**“Ka fjalë që qajnë dhe lotë që flasin.”** — një shprehje poetike për fuqinë emocionale të fjalës

**“Edhe dhëmbët zihen me gjuhën dhe bashkë rrinë.”** — një mësim popullor për marrëdhënien mes fjalës dhe fjalësimit

> *“Pena e Dritëroit ka dhuntinë magjike që ta ndjellë lehtë e pa mundim fjalën e duhur, kuptimisht e stilistikisht.”*

Vepra e tij poezie është përshkruar si bashkëjetesë e motiveve popullore dhe reflektimit të brendshëm, ku fjala shndërrohet në një forcë që ndriçon realitetin, përjetimet dhe ndjenjat t

> *“Ku­jt vetja i hyri shumë në qejf, kapërceu lumin edhe u mbyt në për rrua!”*

“Kush u mburr tepër me veten, tentoi të mbizotëronte dhe humbi.”) — i atribuar Dritëro Agollit

Ky citat, ndonëse i shkëputur nga konteksti origjinal, pasqyron frymën kritike dhe ironinë e tij në aforizëm.

Përmbledhje mbi rolin e fjalës në krijimtarinë e Agollit

Fjalët e tij ngërthejnë peshën e përgjegjësisë së shkrimtarit ndaj kombit, duke i përdorur me maturi dhe ndjeshmëri.

Gjuha e tij është e thjeshtë, por e zgjedhur me kujdes: Agolli synonte që fjala të ishte e saktë, jo vetëm e bukur (siç theksohet: fjala që gdhend gurin).

Nuk u nxit asnjëherë në shpikje fjalësh, por përdorte ato që ekzistonin, me vend dhe ndjeshmëri dhe kështu i jepte emocione dhe thellësi