“Drita e një talenti të vërtetë, emocion me shpirtin e butë, artistja Marjeta Larja!

“Drita e Një Talenti të Vërtetë: Rrjedhja e Emocionit, Ikona e Ndjeshmërisë”

Gëzuar ditëlindjen, Marjeta! 🌹

Shëndet, gëzim dhe shumë momente të bukura që ndriçojnë jetën tënde siç ti ndriçon artin dhe zemrat tona.

Në mes të skenës dhe jetës, ekziston një dritë që ndricon :  Marjeta Ljarja. 

Talenti dhe aftësia  e saj prek me talent, delikatesë dhe mendje të kulturuar çdo shikues. 

Një ikonë e bukur , e cila nuk jeton vetëm në filma dhe teatro, por në ndjesinë që lë pas çdo rol, çdo fjalë, çdo heshtje. 

Me butësinë e saj njerëzore dhe forcën e artit, 

Marjeta është një përfytyrim i së bukurës që prek, që mendon, që jeton – një aktore që ndricon me rolet e saj, kulturen dhe natyralitetin e mrekulkueshem.

Në fillim ishte drita e Pogradecit, më 3 shtator 1955, kur lindi Marjeta Ilo. Fëmijëria e saj u bë rrënjë e ëndrrës, që më pas do ta çonte drejt Institutit të Lartë të Arteve, dega Dramatike në Tiranë. Viti 1977 i hapi dyert e një skene që do të shndërrohej në tempullin e saj shpirtëror.

Në vitin 1978, ndërsa xhirohej “Në pyjet me borë ka jetë”, fati ndërthuri dy shpirtra – një aktore e re, me sytë plot ëndrra, dhe një regjisor e aktor që kishte fuqinë e vizionit: Rikard Ljarja. 

Aty u ndez sinergjia, dhe më vonë u kurorëzua dashuria. Martesa e tyre nuk ishte thjesht lidhje, por një bashkim artistik dhe jetësor. Rikardi u bë bashkëshorti, miku, partneri i artit, e më vonë kujtim i paharrueshëm pas 20 prillit 2020, kur ai u shua fizikisht, por jo kurrë në kujtesë.

Marjeta Ljarja shkëlqeu si aktore në Teatrin e Pogradecit dhe pastaj në Teatrin Kombëtar të Tiranës që nga fundi i viteve ’70. Roli i saj u bë mishërim i dramës, natyralizmit, dhimbjes dhe shpresës. Nga “Visitë e plakës së pasur”, “Richard III”, “Dy Zogj të Virgjinë”, te “Këmbanat e muzgut”, ajo krijoi portrete të pashlyeshme. Në kinema, me mbi 15 role kryesore, Marjeta la gjurmë:

Debutimi në “Në pyjet me borë ka jetë” (1978).

“Vajzat me kordele të kuqe” (1978) – ku fitoi Kupën si Aktorja më e mirë në Festivalin e II-të, 1979.

“Kur xhirohej një film” (1981) – lojë mes realitetit e artit.

“Fillim i vështirë” (1986) – Zana, që i solli nderim në Festivalin e VII-të (1987).

“Rrethi i kujtesës” (1987) – roli i Margaritës, kulmi i karrierës, i shpërblyer me çmim të tretë.

E më pas “Lamerica” (1994), “Viktimat e Tivarit” (1996), “Koha e kometës” (2007), dhe shumë të tjera.

Rrugëtimi i saj nuk u ndal me filmin: ajo u bë drejtore artistike në Ministrinë e Kulturës, Rinisë dhe Sporteve (1995–1997). Pastaj emigroi në Greqi (1997–2003), për t’u kthyer sërish në atdhe, ku për 10 vjet drejtoi programe për fëmijë në televizion.

Nderimet nuk munguan: “Artiste e Merituar” në Shqipëri – një titull që vulos respektin institucional për një artiste që jeton në memorien kolektive.

Në fytyrën e saj, publiku sheh një reflektim të brishtë, por të fortë. Në secilin rol, Marjeta nuk ishte thjesht aktore, por rrëfimtare e shpirtit shqiptar. Ajo shfaqej si Meryl Streep në natyralitet, si Irène Jacob në thellësi psikologjike, si Judi Dench në diversitetin e skenës.

Por mbi të gjitha, ajo ngelet gjysma e një çifti që mbeti model i përkryer – Rikard & Marjeta. Ai, regjisor e aktor me zë të fuqishëm, ajo aktore me ndjeshmëri të kristaltë. 

Ata jetuan artin bashkë, krijuan kujtime bashkë, luftuan kohën bashkë. Pas humbjes së tij në 2020, Marjeta mbart jo vetëm trashëgiminë e saj, por edhe të Rikardit – si një dëshmi e dashurisë që nuk shuhet.

> Dy shpirtra të lidhur nga arti, nga fjala, nga ekrani. Një martesë  një testament i harmonisë mes dashurisë humanizmit dhe artit.

 Një çift që mbeti ikonë e kinemasë dhe e teatrit shqiptar.

Dhe sot, më 3 shtator 2025, kur Marjeta Ljarja mbush 70 vjeç, ajo është jo vetëm aktore, por kujtesë e një brezi, simbol i një dashurie që shndrit edhe përtej ekranit.

 © 2025 Liliana Pere. Themeluese

Botuese.Autore-- Revista Prestige.