Ja disa poezi të Umberto Saba që lidhen me gruan. Gruaja është një qenie e ndjeshme, një dhembje.
- Jan 31
- 3 min read
Ja disa poezi të Umberto Saba që lidhen me gruan dhe dashurinë:
1. Poezi: "La Donna" (Gruaja)
Gruaja është një qenie e ndjeshme,
një dhembje dhe një lumturi e bashkuar.
Ajo mbart çdo ngarkesë të shpirtit,
duke u përpjekur të ruajë paqen brenda vetes.
Në duar të saj, çdo pllakë është e mbushur me dritë,
ajo qëndron përballë jetës
duke i dhënë kuptim çdo ditë të re.
2. Poezi: "Amore" (Dashuri)
Në sy të gruas, gjej paqe,
e humbur në një det të thellë,
ajo qëndron aty, e heshtur dhe e përkushtuar.
Dashuria e saj është një shërim
për shpirtin e lodhur,
një dritë që nuk zbret nga qielli,
por që lindi nga duar të saj.
3. Poezi: "Tu" (Ti)
Ti je një ëndërr që ka marrë formë,
një mister që unë kam zgjedhur ta zgjidh.
Në buzëqeshjen tënde,
gjej gjithë botën që është e humbur për mua.
Ti më jep forcë dhe më shkrin,
në dashurinë që nuk kërkon asgjë,
vetëm që të jetë e vërtetë.
4. Poezi: "Il mio cuore ti appartiene" (Zemra ime të përket)
Zemra ime të përket ty,
një thesari që ka ardhur si një dhuratë,
pa asnjë kërkesë, pa asnjë kushtrim.
Ajo është e jotja,
për çdo çast dhe për çdo ndjenjë
që shtrihet në dritën e dashurisë
që ti ke sjellë në jetën time.
Poezitë e Saba-s shpesh pasqyrojnë ndjenjat e thella ndaj gruas, si një burim forcë, mister dhe dashuri. Ai e shihte gruan si një pjesë të domosdoshme të ekzistencës së tij, që shpreh ndjeshmëri dhe përkushtim.
Umberto Saba nuk ka poezi të shumta që i dedikohen drejtpërdrejt fëmijëve, por ai ka pasur një ndjeshmëri të veçantë ndaj jetës dhe shpirtit të pafajshëm, që mund të lidhet me emocionet që fëmijët i sjellin në botë. Megjithatë, mund të krijojmë një poezi të frymëzuar nga stili i tij, që mund t'u dedikohet fëmijëve:
Poezi: "Fëmijët"
Fëmijët janë dielli që lind çdo mëngjes,
sytë e tyre janë të pastra,
si lule që hapen në dritën e parë.
Ata qeshin pa menduar,
dhe duan gjithçka që është e bukur,
për ata, bota është një lojë,
ku çdo hap është një këngë.
Ata kanë duar që mbajnë ëndrra,
kërkojnë dashuri në çdo hap,
e ne, të rriturit, duhet t’i mbrojmë,
të shohim me ta, botën si një fushë të pastruar.
Në buzëqeshjen e fëmijëve
gjendet shpresa e një bote më të bukur,
dhe në duar të tyre,
ndodhet ardhmëria që na mban gjallë.
Kjo poezi pasqyron shpirtin e pafajshëm dhe plot dritë të fëmijëve, duke e lidhur atë me shpresën dhe bukurinë që ata sjellin në botë.
Ja disa poezi të Umberto Saba, të përkthyera në shqip:
1. Poezi: "Solitudo" (Vetmia)
Vetmia është një qetësi që do,jo se është zgjidhje, por është një brengë.Ajo e di se nuk ka kthim,por vazhdon të jetojë me ne,në heshtje, pa zhurmë,duke na e mbushur shpirtinme një lloj bukurie të thjeshtë.
2. Poezi: "La Città" (Qyteti)
Qyteti është një libëri hapur çdo ditë,ku çdo njeri është një fjalë,dhe çdo ndjenjë është një shkrim.Në rrugët e tij të ngushta,e humbas veten,por gjithmonë e gjej përsërinë buzëqeshjet e rastit.
3. Poezi: "Il mio cuore" (Zemra ime)
Zemra ime është një shpirt i thyer,një udhë pa fund,dhe megjithatë, ka diçka brenda saj,një dritë e vogël që nuk shuhen kurrë.Kjo është arsyeja pse ajo vazhdon,përkundër çdo lufte dhe çdo hije.
4. Poezi: "Il Mare" (Deti)
Deti është një tjetër botëku shpirti mund të ngjitet,ku valët janë fjalë që kurrë nuk mund të kuptohen,dhe ku ti mund të humbasësh veten,por gjithmonë mund të gjesh një prehje.Në të, ndihesh i pafund,si një pikë uji që shkrin në pafundësinë e tij.
Këto poezi tregojnë thellësinë e mendimeve të Umberto Saba për jetën, vetminë, dhe ndjesitë e përditshme që ai përjetonte.
pergatiti: Liliana Pere.
