Luigj Gurakuqi – Një Korife i Mendimit dhe Veprimit Kombëtar

Luigj Gurakuqi – Një Korife i Mendimit dhe Veprimit Kombëtar

Origjina dhe Familja

Luigj Gurakuqi lindi më 19 shkurt 1879 në Shkodër, në një familje të njohur për atdhetarizmin dhe përkushtimin ndaj arsimit. Familja e tij ishte me prejardhje fisnike dhe kishte lidhje me shtresat intelektuale të qytetit. U rrit në një mjedis ku kultura dhe patriotizmi ishin vlera thelbësore, gjë që ndikoi thellësisht në formimin e tij si një intelektual dhe veprimtar kombëtar.

Arsimi

Shkollimin fillestar e mori në Kolegjin Saverian në Shkodër, ku dallohej për talentin dhe pasionin e tij për gjuhët dhe shkencat. Më vonë, falë aftësive të tij të jashtëzakonshme, shkoi për të studiuar në Napoli, Itali, në Institutin Oriental, ku u diplomua për histori dhe gjuhësi. Arsimi i tij në Itali e bëri të njohur me idetë përparimtare evropiane dhe e përgatiti për rolin e madh që do të kishte në çështjen kombëtare shqiptare.

Lidhja me Ismail Qemalin dhe Roli në Pavarësinë e Shqipërisë

Luigj Gurakuqi ishte një nga bashkëpunëtorët më të ngushtë të Ismail Qemalit në lëvizjen për shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë. Ai luajti një rol kyç në organizimin e Kuvendit të Vlorës më 28 Nëntor 1912, ku shpalli Pavarësinë së bashku me Ismail Qemalin dhe patriotë të tjerë të shquar.

Pas shpalljes së pavarësisë, Gurakuqi u emërua Ministër i Arsimit në qeverinë e parë shqiptare. Gjatë kësaj kohe, ai punoi për përhapjen e arsimit kombëtar dhe për forcimin e institucioneve shtetërore shqiptare.

Veprat dhe Kontributi në Arsim

Luigj Gurakuqi ishte një nga personalitetet kryesore të Rilindjes Kombëtare dhe punoi për përhapjen e gjuhës shqipe dhe kulturës kombëtare. Ai bashkëpunoi me Shoqërinë e Stambollit për Shkronjat Shqipe dhe mbështeti alfabetin e njësuar të gjuhës shqipe.

Ndër veprat e tij më të rëndësishme janë:

Shkrime publicistike dhe artikuj për çështjen kombëtare dhe arsimin, të botuara në gazeta të ndryshme të kohës.

Përkthime dhe tekste shkollore, të cilat ndihmuan në përhapjen e gjuhës shqipe.

Ka dhënë një kontribut të madh në hapjen e shkollave shqipe, veçanërisht në Shkodër dhe qytete të tjera shqiptare, duke ndihmuar në përhapjen e arsimit kombëtar.

Pjesëmarrja në Politikë dhe Deputet në Parlament

Pas Pavarësisë, Gurakuqi mbeti aktiv në politikën shqiptare. Ai ishte një nga figurat kryesore të Kongresit të Lushnjës në vitin 1920, ku ndihmoi në krijimin e një qeverie të re kombëtare dhe mbrojtjen e pavarësisë së vendit.

Më vonë, ai u bë deputet në Parlamentin Shqiptar dhe mbështeti ide të përparuara për zhvillimin e vendit. Ai ishte një kundërshtar i Ahmet Zogut dhe për këtë arsye u detyrua të emigronte në Itali.

Vrasja dhe Fundi Tragjik

Në vitin 1925, Luigj Gurakuqi u vra në Bari, Itali, në rrethana të dyshimta. Vrasja e tij mbeti një nga ngjarjet më tragjike të historisë shqiptare, duke lënë një boshllëk të madh në politikën dhe kulturën kombëtare.

Trashëgimia

Luigj Gurakuqi mbetet një nga figurat më të ndritura të historisë shqiptare, një korife i arsimit, politikës dhe kulturës kombëtare. Ai jetoi dhe veproi për Shqipërinë me vetëmohim, duke lënë pas një trashëgimi të jashtëzakonshme në arsim, politikë dhe publicistikë.

Në nder të tij, Universiteti i Shkodrës mban sot emrin "Luigj Gurakuqi", si një shenjë e respektit dhe vlerësimit për veprën e tij të pavdekshme.

Pergatiti:Liliana Pere.