"Lule të mjerimit" është një nga veprat më të rëndësishme dhe më të njohura të shkrimtarit të madh shqiptar, Migjenit .

3 days ago
2 min read

Mjerimi ka vulën e vet të shëmtueme

asht e neveritshme, e keqe, e turpshme

balli që e ka, syt që e shprehin,

buzët që më kot mundohen ta mshefin.

Janë fëmitë e padijes e flitë e përbuzjes,

të mbetunat e flliqta rreth e përqark tryezës

mbi të cilën hangri darkën një qen i pamshirshëm

me bark shekulluer, gjithmon i pangishëm‼

▫️▫️▫️MIGJENI

Ky fragment është një poezi nga Migjeni (Millosh Gjergj Nikolla), i cili është i njohur për stilin e tij të ashpër, realist dhe shpesh të hidhur në pasqyrimin e botës dhe të qenies njerëzore. Poezia përshkruan një mjerim të thellë dhe fytyrën e shëmtuar të varfërisë, padijes dhe përbuzjes, duke përdorur figura të forta dhe imazhe të qarta: balli, sytë, buzët që nuk mund ta fshehin shëmtinë; fëmijët e padijes; tryeza e shëmtuar mbi të cilën ka ngrënë një qen i pangjishëm.

Stili i Migjenit shpesh shpreh revoltë dhe neveri ndaj padrejtësisë sociale dhe të shëmtuarës morale, duke krijuar një atmosferë të rëndë, pothuajse groteske, që trazon lexuesin dhe e bën të ndjejë pasiguri dhe dhimbje për gjendjen njerëzore.

"Lule të mjerimit" është një nga veprat më të rëndësishme dhe më të njohura të shkrimtarit të madh shqiptar, Migjenit (Millosh Gjergj Nikolla). E botuar për herë të parë në vitin 1936, ky vëllim me tregime shënon një kthesë të madhe në letërsinë shqiptare, duke sjellë një frymë të re realizmi social.

Përmbajtja dhe tematika

Vëllimi përmban 13 tregime të shkurtra dhe novela, të cilat përshkruajnë me një stil të fortë e prekës jetën e shtresave më të varfra dhe të margjinalizuara të shoqërisë shqiptare të asaj kohe. Migjeni trajton tema të rënda si:

Varfëria dhe mjerimi: Ai shpalos botën e njerëzve të harruar, të cilët luftojnë çdo ditë për mbijetesë. Personazhet e tij janë punëtorë të pashpresë, lypsarë, prostituta dhe të mjeruar që jetojnë në skamje të plotë.
Pabarazia sociale: Migjeni vë në kontrast pasurinë e vogël me varfërinë e thellë, duke kritikuar hapur padrejtësinë e shoqërisë. Ai ishte një zë i fuqishëm për të paprivilegjuarit.
Dëshpërimi dhe pashpresa: Shumë prej tregimeve nuk kanë një fund të lumtur. Ato pasqyrojnë një ndjenjë të fortë dëshpërimi dhe pafuqie, duke theksuar se shpresa është një luks që këtyre personazheve u mungon.
Hipokrizia e moralit: Shkrimtari kritikon ashpër moralin e dyfishtë të shoqërisë, veçanërisht atë që i dënon njerëzit e varfër për zgjedhjet që detyrohen të bëjnë për të mbijetuar.

Stili i Migjenit

Në "Lule të mjerimit", stili i Migjenit është i drejtpërdrejtë, i fortë dhe shpeshherë sarkastik. Ai përdor një gjuhë realiste dhe shpërthimet emocionale të personazheve janë të sinqerta dhe të dhimbshme. Përdorimi i ironisë dhe i një lloj humori të zi e bën narracionin e tij edhe më efektiv, duke e bërë lexuesin të reflektojë thellë mbi atë që lexon.

Disa nga tregimet më të njohura të këtij vëllimi janë:

"Zeneli"
"Historia e një njeriu që shkon për të mbledhur gjethe"
"Bukuria që vret"
"Studenti në shtëpi"

"Lule të mjerimit" mbetet një vepër themelore në letërsinë shqiptare, jo vetëm për vlerat e saj artistike, por edhe për ndikimin e saj të fuqishëm social dhe humanitar.

– Themeluese, Botuese. Autore

Revista Prestige