“Të gjithë besojnë se duhet të jetojnë, por shumë pak besojne se duhet te jetojnë drejt.

Rrevista Prestige

#inspiration

#writer

Rubrika:Shkrimtar të mëdhenj që na frymezojnë.

Titulli: Lev Tolstoi – Zëri i Ndërgjegjes dhe i Jetës

“Të gjithë besojnë se duhet të jetojnë, por shumë pak besojnë se duhet të jetojnë drejt.”

Kjo thënie e Lev Tolstoit duket si një fener që ndriçon tërë veprën e tij dhe jetën e tij. Ajo na thotë menjëherë se ai nuk ishte vetëm një shkrimtar, por një udhëheqës moral, një njeri i cili kërkonte kuptimin e vërtetë të jetës, larg titujve, pasurisë dhe luksit që mund të ofronte aristokracia ruse.

Lev Nikolajevic Tolstoi lindi më 9 shtator 1828 në Vasilskoe, në një familje fisnike. Babai i tij, Nikolla, ishte pronar i thjeshtë i tokës, ndërsa nëna, Mariya, e kultivuar dhe e ndjeshme, i transmetoi dashurinë për leximin dhe reflektimin që në fëmijëri. Fëmijëria e tij mes natyrës së qetë dhe pasurisë së moderuar e formoi si një shikues të hollë të jetës dhe të padrejtësive që ndodhnin përreth tij.

Pas një periudhe të shkurtër studimesh universitare në Kazan, në Fakultetin e Jurisprudencës, Tolstoi nuk përfundoi studimet. Arsyeja nuk ishte mungesa e dijes, por dëshira për të mësuar nga jeta dhe përvoja e drejtpërdrejtë. Ai besonte se të kuptosh njeriun, shoqërinë dhe moralin nuk mund të mësohet vetëm nga librat, por nga eksperiencat dhe reflektimi personal.

Eksperiencat e tij ushtarake, sidomos gjatë Luftës Kaukaziane, do të formonin vizionin e tij për paqen dhe humanizmin. Ai pa mizoritë dhe vuajtjet e njerëzve, duke kuptuar se lufta nuk është heroizëm, por tragjedi njerëzore.

Veprat e tij janë monumentale: nga “Lufta dhe Paqja” dhe “Ana Karenina”, ku eksplorohen konfliktet njerëzore dhe shoqërore, tek eseja “Vdekja e Ivan Iljit”, që flet për vdekshmërinë dhe domethënien e jetës.

Romani më i njohur dhe shpesh konsiderohet kryevepra e tij është “Lufta dhe Paqja”, i cili përshkruan jetën e disa familjeve aristokrate ruse gjatë luftërave napoleonike, duke kombinuar histori personale me reflektime mbi historinë, shoqërinë dhe moralin.

Ai është i famshëm për thellësinë psikologjike të personazheve, kompleksitetin e ngjarjeve dhe pasqyrimin e thellë të jetës dhe të historisë.

Në jetën e tij ka episode që tregojnë humanizmin e tij. Ai organizoi shkolla për fëmijët e fshatarëve në pronën e tij, duke u përpjekur që edukimi të shërbente për të zhvilluar jo vetëm dijen, por edhe moralin.

Ai përjetoi konflikte të brendshme me gruan e tij, Sofja Andrejevna, duke reflektuar për dashurinë, përgjegjësinë dhe sakrificat që kërkon jeta. Dhe përvoja e tij në luftë e bëri të kuptojë më mirë vuajtjen e njerëzve dhe domosdoshmërinë e paqes.

Thënie të tij e përforcojnë vizionin:

“Në qetësi dhe dashuri gjendet e vërteta e jetës” dhe “Vdekja mësohet më mirë duke jetuar me ndërgjegje.” Ato janë si udhërrëfyes për çdo lexues që kërkon të kuptojë thellësinë e jetës njerëzore.

Figura e Tolstoit sot shihet si një simbol i ndërgjegjes dhe i reflektimit mbi jetën.

Ai na kujton se vlerat e vërteta nuk matet nga pasuria apo pushteti, por nga aftësia për të jetuar drejt, për të kuptuar dhe dashur të tjerët. Letërsia e tij, e ngarkuar me emocion dhe ngjyrime të jetës, krijon një peizazh ku njeriu dhe natyra lidhen në harmoni, ku moraliteti bëhet një udhërrëfyes i veprimit dhe bukuria estetike shërben për të reflektuar mbi kuptimin e jetës.

Tolstoi sot nuk është thjesht një shkrimtar i së kaluarës; ai është një thirrje për të jetuar me ndërgjegje, për të ndjerë, për të dashur dhe për të vepruar drejt. Në botën e shpejtësisë dhe të konsumit të pafund, zëri i tij është një ftesë për qetësi, reflektim dhe për një jetë më të thjeshtë, më humane dhe më të vërtetë.

Autor,Publicist .Liliana Pere