Search Results

Gëzuar ditëlindjen e 43-të, e nderuara Presidente e Republikës së Kosovës, znj. Vjosa Osmani! Ju qëndroni lidership i matur, inteligjent dhe diplomate e shkëlqyer, një yll i ndritshëm në qiellin e politikës shqiptare dhe botërore. Si një dritë e palëkundur mbi majat e Sharrit, ju qëndroni në ballë të kombit – krenare, e urtë, e pathyeshme. Jeni simbol i një Kosove që rritet, që flet me zërin e saj të pavarur, por me mençuri që kumbon në kancelaritë më të fuqishme të botës. Diplomate e përkryer, që fjalën e kthen në urë, qëndresën në argument, dhe krenarinë në dialog të hapur e të ndritur. Jeni zëri dhe zemra e grave të Kosovës – mbrojtëse e të drejtave të tyre, shembull i forcës së butë, por të vendosur, që mban mbi supe barrën e historisë dhe të shpresës për brezat që vijnë. Kosova krenohet me ju – siç krenohet një nënë me bijën e saj më të mençur. E Shqipëria ju sheh si një pasqyrë ku reflektohet dinjiteti, përkushtimi dhe dashuria për Atdheun. U bëfshi 100 vjeçe! Qoftë rruga juaj gjithmonë e ndriçuar nga idealet që ju udhëheqin. Nje ceremoni e ndarjes së Çmimit të Evropës nga Fondacioni Panevropian “Coudenhove-Kalergi” - Nder për Presidenten e Kosoves Vjosa Osmani. Ne fjalën e saj Vjosa theksoi: Kosova është shtet që lindi nga vullneti i popullit të saj dhe u shty përpara nga shpresa e brezave që guxuan të besojnë e luftojnë për liri e pavarësi. Ky çmim është një njohje e rrugëtimit tonë të përbashkët - një rrugëtim i ndërtuar mbi sakrificë, qëndresë dhe besimin e palëkundur se e ardhmja e Kosovës është në zemër të Evropës. Një lidere që bën histori Në zemër të Evropës, aty ku ndërthuren vlerat dhe vizionet e së ardhmes, Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, pranoi me nder Çmimin e Evropës nga Fondacioni Pan-Evropian “Coudenhove-Kalergi”. I njëjti çmim, dikur i ndarë presidentit historik Dr. Ibrahim Rugova, sot i jepet një lidereje që mbart në vetvete jo vetëm barrën e shtetit, por edhe shpresën e një gjenerate të re. Vjosa Osmani, e cila mbajti fjalen në ceremoninë e ndarjes së Çmimit të Evropës nga Fondacioni Pan-Evropian Richard Coudenhove-Kalergi.  Ky çmim iu akordua për përkushtimin e saj ndaj raporteve me partnerët euroatlantikë, orientimit pro-evropian, demokracisë dhe sundimit të ligjit  Kosova, përmes saj, foli qartë: jemi këtu, pjesë e familjes evropiane – me dinjitet, me vlera dhe me besim në rrugën tonë. E arsimuar. E përgatitur. E përkushtuar. E shkolluar në vend dhe jashtë tij, me doktoraturë në të drejtën ndërkombëtare. E ngritur nëpër institucione me integritet, e formuar për të përfaqësuar jo vetëm me fjalë, por me vepra. Ajo është zëri që nuk lë në heshtje padrejtësitë, por i thërret botës me qartësi e bindje. Një figurë që përfaqëson kohën e vet Në vitin 2021, Vjosa Osmani u zgjodh Presidente e Republikës së Kosovës – gruaja e parë me këtë mandat të plotë. Jo vetëm një emër në histori, por një kthesë. Një dëshmi se politika mund të jetë edhe shërbim, edhe kujdes, edhe largpamësi. Ajo nuk ecën mbi gjurmët e zakonshme të pushtetit – ajo hap shtigje të reja, aty ku nuk ka qenë më parë një grua, një nënë, një zë i tillë. Pesë shtyllat mbi të cilat ndërton vizionin: 1. Rruga e pakthyeshme drejt integrimit evropian dhe euroatlantik 2. Sundimi i ligjit dhe thellimi i demokracisë 3. Barazi gjinore si themel, jo si premtim 4. Diplomaci aktive – me dinjitet dhe qëndrim 5. Paqe e qëndrueshme dhe mbrojtje e të drejtave të njeriut Çfarë e dallon? Ajo është lidere që flet me forcën e arsyes dhe dëgjon me zemrën e një nëne. Në zyrën më të lartë të shtetit, ajo sjell butësinë si virtyt, jo si dobësi. Për të, familja nuk është kundërpeshë e pushtetit – por burim i tij. Çdo vendim i saj është i menduar për brezat që do të vijnë – për të ndërtuar një Kosovë ku vajzat dhe djemtë mund të ëndërrojnë pa frikë dhe të rriten me mundësi. Nderime ndërkombëtare – një pasqyrë e vlerësimit global: Çmimi Evropës – nga Fondacioni Coudenhove-Kalergi Çmimi për Lidership Ndërkombëtar – nga National Democratic Institute (NDI), Uashington Çmimi “Gratë me Vizion” – nga Vital Voices, për ndikim global dhe frymëzim Çmimi për Paqe “Tällberg-SNF Eliasson” – për guxim, integritet dhe vizion global  Vjosa Osmani Një grua që ecën drejt së ardhmes pa u trembur nga hija e së kaluarës. Një nënë që flet për Kosovën si shtëpinë e të gjithë qytetarëve të saj. Një presidente që ka kuptuar se pushteti i vërtetë nuk qëndron te titulli, por te shërbimi. Ajo është drita që nuk verbëron, por ndriçon. Një urë mes brezave. Një rrëfim që po shkruhet me dinjitet. Presidentja Vjosa Osmani është mishërim i një lidershipi modern – e përgatitur, e vendosur dhe me një vizion të qartë për të ardhmen evropiane të Kosovës. Me një diplomaci të matur dhe të vendosur, ajo ka rritur profilin ndërkombëtar të vendit, ka ndërtuar aleanca të reja dhe ka përforcuar miqësitë e vjetra, duke e vendosur Kosovën në qendër të vëmendjes globale si një partner i besueshëm dhe me integritet. Ajo udhëheq me mençuri, por edhe me guxim; me ndjeshmëri, por edhe me vendosmëri. Si grua në një pozicion historik, ajo ka thyer barriera dhe ka hapur rrugë të reja – duke dëshmuar se lidershipi nuk njeh kufij gjinorë kur ndërtohet mbi vlera, dije dhe përkushtim të sinqertë. Në figurën e saj, Kosova gjen një presidente që nuk bën kompromis me parimet, që flet me zë të qartë për të drejtën dhe që ecën përpara me besim të palëkundur në të ardhmen. Ajo është shembull i një gruaje që udhëheq me dinjitet dhe forcë, pa e humbur asnjëherë lidhjen me njerëzoren dhe me të përditshmen. Kosova ecën përpara. Me një presidente që e përfaqëson me dinjitet. Një grua që po bën histori – me diplomaci, vendosmëri. Kjo është Vjosa Osmani – një grua nje presidente qe ben histori Pergatiti: Dr.Li liana Pere

Foto familjare e liderëve pjesëmarrës në Samitin e VI të Komunitetit Politik Europian🇦🇱🫶🇪🇺 Samiti i 6-të i Komunitetit Politik Evropian (KPE) u zhvillua më 16 maj 2025 në Sheshin Skënderbej, Tiranë, duke shënuar një moment historik për Shqipërinë si mikpritëse e një ngjarjeje të këtij niveli. Ky samit mblodhi 47 liderë shtetesh dhe qeverish nga e gjithë Evropa, përfshirë përfaqësues të lartë të Bashkimit Evropian, NATO-s, Këshillit të Evropës dhe OSBE-së. 🧭 Temat kryesore të samitit Samiti u fokusua në katër fusha strategjike: 1. Siguria demokratike dhe stabiliteti, me theks në mbështetjen për Ukrainën dhe mbrojtjen nga ndërhyrjet e huaja. 2. Konkurrueshmëria dhe siguria ekonomike, përmes inovacionit dhe tranzicionit energjetik. 3. Migracioni, mobiliteti dhe rinia, duke adresuar sfidat dhe potencialin e brezit të ri evropian në epokën digjitale. 4. Lidershipi evropian në një botë të re, me synim një vizion më të qartë dhe vendosmëri për të vepruar në arenën ndërkombëtare. 👥 Udhëheqës të rëndësishëm të pranishëm Ndër liderët e shquar që morën pjesë në samit ishin: Emmanuel Macron – President i Francës Volodymyr Zelenskyy – President i Ukrainës Giorgia Meloni – Kryeministre e Italisë Recep Tayyip Erdoğan – President i Turqisë Keir Starmer – Kryeministër i Mbretërisë së Bashkuar Edi Rama – Kryeministër i Shqipërisë (mikpritës) Përfaqësues të institucioneve kryesore të BE-së përfshinin: Ursula von der Leyen – Presidente e Komisionit Evropian Charles Michel – President i Këshillit Evropian Roberta Metsola – Presidente e Parlamentit Evropian Gjithashtu, ishin të pranishëm përfaqësues të organizatave ndërkombëtare si: Mark Rutte – Sekretar i Përgjithshëm i NATO-s Alain Berset – Sekretar i Përgjithshëm i Këshillit të Evropës Kate Fearon – Drejtoreshë për Parandalimin e Konflikteve në OSBE 📸 Momente të veçanta Samiti nisi me një ceremoni zyrtare dhe një foto familjare në Sheshin Skënderbej, ku liderët u bashkuan për të shfaqur unitetin evropian. Më pas, u zhvilluan sesione plenare dhe tryeza të rrumbullakëta mbi temat kryesore. Në mbrëmje, Kryeministri Edi Rama organizon një darkë zyrtare për liderët e pranishëm. 🇦🇱 Shqipëria në qendër të vëmendjes Për Shqipërinë, ky samit përfaqëson një moment historik dhe një shans për të treguar rolin e saj si faktor stabiliteti dhe partner i besueshëm në rajon. Kryeministri Rama e ka cilësuar këtë si “një krenari kombëtare” dhe një dëshmi e besimit që vendi ka fituar në arenën ndërkombëtare. 📅 Axhenda e samitit 10:00 – Mbërritja e delegacioneve 11:00 – Ceremonia e hapjes 11:30 – Fotoja familjare 11:45 – Sesioni i parë plenar 13:00 – Dreka zyrtare 14:30 – Tryezat tematike 15:45 – Takime bilaterale 17:30 – Sesioni përmbyllës plenar 18:30 – Konferenca e përbashkët për shtyp me Kryeministrin e Shqipërisë dhe Kryeministrin e Danimarkës 🔗 Për më shumë informacion Dokument informues zyrtar i Këshillit Evropian për Samitin e KPE Transmetimi live i samitit në YouTube Pergatiti: Liliana Pere Revista Prestige

Eurovision 2025 u bë këtë vit skena ku jehuan rrënjët, zëri dhe dinjiteti i një kombi.CNN e rendit të parën këngën "Zjerm" në Eurovision 2025. 🌟❤️ Në një festival ku shpesh dominon spektakli, Shqipëria zgjodhi të sjellë thelb. Me “Zjerm”, kënga që përflak shpirtin dhe drithëron zemrën, u dëgjua një tjetër gjuhë — gjuha e tokës, e kujtesës, e dhimbjes dhe shpresës. Shqipëria këndoi me gjuhën e traditës dhe modernitetit. Tingujt e vjetër u shkrinë me rrymat elektronike si lumenj që takohen në detin e emocioneve. Në skenë, mes veshjeve kuq e zi që bartnin motivet e trashëgimisë sonë, u shfaqën figura që tejkaluan muzikën: një feniks, simbol i ngjalljes së shpirtit përmes flakës së kujtesës; një Promete, që sjell zjarrin për të ndezur ndërgjegjen, jo për të pushtuar. Ka këngë që thjesht dëgjohen. Dhe pastaj ka këngë që jetohen — që të prekën në shpirt si një pëshpëritje e lashtë, duke risjellë kujtime të harruara. “Zjerm” është pikërisht një nga këto. Një dhuratë e fortë e Shqipërisë në Eurovision 2025, por thjesht “këngë” do të ishte pak për ta përshkruar. “Zjerm” është një lutje elektronike, një valle e shenjtë, një dialog i thellë mes shpresës dhe realitetit, sjellë në jetë nga dyshja italo-shqiptare Shkodra Elektronike — Beatriçe Gjergji dhe Kolë Laca. Të lindur në Shkodër, në veri të Shqipërisë — qyteti ku gjuhët, fetë, ritualet dhe heshtja kanë bashkëjetuar për shekuj — sot ata jetojnë në Itali, por mbajnë në vetvete zërin e maleve dhe lumenjve, kujtesën e një toke të lashtë. Ky zë, në “Zjerm”, bëhet një klithmë e heshtur që ndez flakën brenda zemrës. Beatriçe ëndërron, Kolë vëren. Kënga nis me një vizion të pastër, gati fëmijëror, ku Beatriçe kërkon vetëm një minutë — një frymëmarrje të lirë për botën: “Imagjinoni një minutë… Pa ushtarë Pa jetimë Asnjë shishe në oqean Vaji ka erë si jargavan Dhe fjala është e lirë Mirësia nuk ka emër Liria mësohet në shkolla.” Kjo minutë është ajo që botës i mungon — ëndrra e atyre që nuk jetojnë në vendin e duhur, por zgjedhin të kërcejnë, të këndojnë, të besojnë. “Krijo një zemër të pastër me mua.” “Në natën time, unë ju dërgoj dritë.” “Të lutem ki mëshirë.” E më pas, me një varg plot simbolikë dhe përbashkësi, ajo thërret: “Dashuri, ki mëshirë.” Fjala “aman” – e përdorur në vajtimet sufiste – dhe “miserere” – lutje e krishterë për falje – bashkohen në një thirrje universale që kapërceu çdo kufi, për të prekur njerëzimin në thellësi. Por menjëherë pas ëndrrës së Beatriçes, Kolë i jep zë anës tjetër — zë i plagosur dhe i zhgënjyer nga realiteti i dhimbshëm: “Zjarri bie mbi vallet tona fisnore.” “Shtatë thika godasin shpirtin.” “Njerëzit po bien si ortekë.” “Ne nuk i shohim më yjet... i kemi shkelur.” Kënga e tij është një thirrje për të mos harruar dhimbjen, për të mos humbur lidhjen me poezinë dhe bukurinë e humbur të botës. Por në fund, kur gjithçka duket e errët, Beatriçe rikthehet me shpresë: “Në zemrën time, njerëz të mirë, njerëzit pa emër, ata kërcejnë në luginën e shpirtit.” “Jarna as ti, toka ime… vazhdoni të shkëlqeni.” Zjarmi i “Zjermit” nuk shkatërron, por pastron dhe ndriçon. Është flaka që ndez zemrat kur gjithçka tjetër fiket. Është forca e brishtë e atyre që vazhdojnë të kërcejnë mbi rrënojat. “Zjerm” është minuta e ëndërruar nga Beatriçe — ajo që të gjithë ne e kërkojmë thellë brenda vetes: një moment kur bota ndalon dhe merr frymë me të vërtetë. Kjo këngë është një bashkim i magjishëm i muzikës elektronike dhe asaj tradicionale, poezie dhe shpirtit. Shqipëria nuk solli thjesht një performancë, por një përvojë – një meditacion në muzikë dhe një akt dashurie për atë që njerëzimi ka humbur. Është ftesa e heshtur dhe e pandalshme: Ëndërro përsëri. Digju nga brenda me bukuri. Shqipëria ka arritur një tjetër moment magjik në Eurovizion! Me këngën "Zjerm". Teksti i saj është krijuar me pasion nga Beatriçe Gjergji dhe Lekë Gjeloshi, ndërsa kompozimi është fryt i talentit të Kolë Lacës, një bashkëpunim i fuqishëm që ka arritur të kapë thelbin e shpirtit shqiptar. "Zjerm" është një këngë, por një simbol i pasionit dhe këmbënguljes së shqiptarëve Forca Shqipëri – çdo hap, çdo notë, çdo moment ! Teksti i këngës. Në këtë minutë, në këtë çast No paranoja Pas shiut, e ylbertë të duket bota S'ka përreth asnjë ambulancë S'ka kush flet me arrogancë Edhe sot na thanë Që s'prishet koha Përfundova nën ujë Kurrë s'mu tha goja Imagjino një minutë Pa ushtarë, pa jetima Asnjë shishe në oqean. Naftës i vjen era jargavan, Lirinë e fjalës Ta mëson shkolla Krijo në mua një zemër t'pastër Në natën time, të dërgoj dritën Aman miserere Aman miserere Në zemrën time N'zemër teme Ky minutë do të vazhdojë Njerëzit e mirë Njerëzit pa emër Kërcejnë valle në shpirt Jarna ne ti toka ime Ku kam lindë s'do të harroj Jarna ne ti toka ime Vazhdo më shndrit Shndrit Shndrit Shndrit Zjerm! Bjer mbi vallet tona tribale Që ushtojnë sa orteku kur bjen n'male Zjerm! Njerëzit pa emën e njerëzit e dlirtë Njësoi këputen e bijnë Si 7 thika që t'ngulen n'shpirt Zjerm! Këtu flen deti, rana e hana E yjet s'i shohim se yjet na i shkel kamba Kur ecim n'jerm Zjerm! Jena t'untë për flakë e dritë E t'kërkojmë n'kyt terr që s'pranë tuej shndritë Krijo në mua një zemër t'pastër Në natën time, të dërgoj dritën Aman miserere Aman miserere Në zemrën time N'zemër teme Ky minutë do të vazhdojë Njerëzit e mirë Njerëzit pa emër Kërcejnë valle në shpirt Jarna ne ti toka ime Ku kam lindë s'do të harroj Jarna ne ti toka ime Vazhdo më shndrit Shndrit Shndrit Shndrit

Valbona Alia – “Telajo e jetës sime” Forca që pikturon dhimbjen në ngjyra Reportazh ekskluziv për  Revistën Prestige. Kur dhimbja troket në portën e zemrës, shumëkush rrëzohet, hesht, tërhiqet në vetvete. Por ka gra që prej asaj dhimbjeje lindin dritë. Valbona Alia është një prej tyre – një shpirt që nuk u thye, por u rrit mes plagëve, duke mbjellë ngjyra mbi telajon e bardhë të fatit. Pas humbjes së bashkëshortit, kur heshtja kishte mbushur shtëpinë dhe lotët kishin ngrirë në sytë e ditës, ajo filloi të pikturojë për herë të parë në jetën e saj, dhe provoi në moshën 45 vjet.Nje muaj pasi ishte larguar nga jeta bashkeshorti. Në atë çast, në atë përballje të heshtur me zbrazëtinë, shpërtheu talenti. Me dy fëmijë të rritur dhe një peshë të madhe mbi supe, ajo nuk e lejoi dhimbjen ta përpinte. Përkundrazi – e mori atë si frymëzim, si pikënisje të një udhëtimi të ri. Telajo nuk ishte thjesht një mjet – ishte dritarja ku ajo rifilloi të merrte frymë, të jetonte ndryshe. Valbona Aliu Bregasi Dhe sot, Valbona është një piktore e dashur për publikun, një artiste që ndriçon me penelatat e shpirtit. Ajo është me origjinë nga Përmeti dhe jeton në Tiranë. Brenda saj jetojnë rrënjët e një qytetarie të vjetër, të kultivuar ndër breza. Trashëgon nga familja një fisnikëri të heshtur, një kujdes të hollë për bukurinë dhe të bukurën. E bukur, e dashur,e arsimuar, e edukuar, e butë në fjalë dhe e thellë në ndjenjë, Valbona është portreti i një gruaje që ka ditur të jetojë me dinjitet edhe në furtunë. Edhe pse nuk ka ndjekur akademi arti, ajo ndoqi rrugën e zemrës. E aty ku logjika do të ngurronte, shpirti i saj çeli si një lule pas shiu. Në çdo penelatë, në çdo fije ngjyre, ajo derdh emocione të papërkthyera, ndjenja që s’të lënë të njëjtë. Nuk është çudi që ekspozita e saj e parë, e çelur u kthye në një ngjarje të veçantë – jo thjesht për veprat, por për frymën që ato përcollën. Kur jeta bëhet art, pikturat nuk janë më figura – janë rrëfime të pikturuara me heshtjen e shpirtit. Te veprat e Valbonës gjen dritë dhe errësirë, mall dhe dashuri, përballje dhe pajtim. Ajo nuk pikturon pamje – ajo pikturon ndjenja. Përveçse artiste, Valbona është nënë, gjyshe dhe një grua që përballon përditshmërinë me elegancë dhe vendosmëri. Menaxhon një biznes, kujdeset për familjen, rrit mbesat me përkushtim dhe dashuri, dhe mes gjithë këtyre, gjen kohë për të krijuar. Pasditet janë oazi i saj – koha kur ajo rikthehet tek vetja, për t’u shprehur pa fjalë, por me dritë. Inspirimi i saj më i madh janë dy fëmijët dhe dy mbesat. Ato janë muzika e shpirtit të saj, melodia që udhëheq dorën në çdo pikturë. Frymëzimi nuk e gjeti herët – por kur erdhi, ishte si një stuhi e butë që shkund botën e saj të brendshme dhe e ndriçoi. Ekspozitat e para ishin si fletë ditari të hapura para publikut – dhe publiku e kuptoi menjëherë sinqeritetin, thellësinë dhe bukurinë e veçantë të artit të saj. Ekspozita “Frymëzimi vonë dhe muza e vjeshtës” mblodhi rreth saj piktorë, artistë dhe dashamirës nga çdo cep. Vlerësimet ishin të shumta – por më shumë se lavdërimet, ajo u frymëzua nga lidhja që krijoi me njerëzit. Sepse Valbona nuk pikturon për veten – ajo pikturon për të ndarë shpresë, për të dhënë forcë atyre që ndihen të humbur. Me të ardhurat e ekspozitave, ajo synon të hapë një galeri arti – jo vetëm për të vazhduar ëndrrën e saj, por për të krijuar një hapësirë për artistët që nuk kanë zë, për shpirtat që kërkojnë dritë. Një galeri ku arti do të flasë me zemrën, jo me etiketa. Një vend ku do të jetojë ndjeshmëria dhe forca e brendshme. Në një botë plot sfida, gra si Valbona janë fanarë drite. Ato nuk duhet vetëm të admirohen – duhet të përkrahen. Sepse përmes artit të tyre, na mësojnë se asgjë nuk është e pamundur kur kemi dashuri, kur kemi qëllim, dhe kur kemi guximin të flasim me ngjyrat e shpirtit. Arti i Valbona Alias nuk është vetëm estetik – është emocional, është një përqafim i heshtur, një thirrje për jetën. Me shumë kënaqësi – ja një version i personalizuar dhe i ngrohtë, me stilin tënd dhe prekjen e natës që përmende: Nga zemra ime për gratë si Valbona dhe te tjera – Liliana Nuk lodhem kurrë duke shkruar për gra si Valbona. Edhe kur nata ka rënë dhe gjithçka hesht, unë zgjohem brenda me dëshirën për të ndihmuar. Sepse besoj thellë se çdo grua që ka kaluar dhimbje dhe ka zgjedhur të rilindë, meriton të ndriçojë. Dëshira ime nuk është thjesht të tregoj histori – por të ndez dritë, të jap krahë, të jem një urë për ato gra që janë gati të ecin përpara por kanë nevojë për një dorë. Në telajon e jetës, secila nga ne ka një ngjyrë që meriton të shkëlqejë. Dhe unë dua të jem aty – për ta parë, për ta përkrahur, për ta ndriçuar. Me gjithë respektin dhe dashurinë time, Liliana Pergatiti:Liliana Pere.

🎬 REVISTA PRESTIGE PREZANTON: FESTIVALI I FILMIT NË KANË 2025   ✨ Një Edicion i Pashlyer në Rivierën Franceze Nga data 13 deri më 24 maj 2025, qyteti i Kanës u shndërrua në kryeqytetin botëror të kinemasë, duke mirëpritur yje të mëdhenj, regjisorë të shquar dhe një publik të apasionuar pas artit të shtatë.  Festivali i 78-të i Filmit në Kanë solli emocione të forta, premiera të shumëpritura dhe një atmosferë magjepsëse në tapetin e kuq.  --- 👩‍⚖️ Juria e Konkursit Kryesor Nën drejtimin e aktores së mirënjohur franceze Juliette Binoche, juria e këtij viti përbëhej nga figura të shquara të kinemasë ndërkombëtare:  Halle Berry (SHBA) – aktore dhe regjisore e njohur Payal Kapadia (Indi) – regjisore e vlerësuar Alba Rohrwacher (Itali) – aktore e talentuar Leïla Slimani (Francë/Marok) – shkrimtare dhe aktiviste Dieudo Hamadi (RD Kongo) – dokumentarist i njohur Hong Sang-soo (Koreja e Jugut) – regjisor i njohur Carlos Reygadas (Meksikë) – regjisor i vlerësuar Jeremy Strong (SHBA) – aktor i njohur për rolin në "Succession"  🌟 Yjet që Ndriçuan Tapetin e Kuq Festivali i këtij viti mirëpriti një sërë yjesh të Hollywood-it dhe kinemasë botërore:  Tom Cruise – prezantoi premierën e filmit të tij të fundit "Mission: Impossible – The Final Reckoning" Robert De Niro – u nderua me Palma d'Or për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në kinematografi Scarlett Johansson dhe Kristen Stewart – debutuan si regjisore me projektet e tyre të para Jennifer Lawrence, Joaquin Phoenix, Emma Stone, Bella Hadid, Heidi Klum dhe Jeremy Strong – ishin ndër të ftuarit e shumtë që zbukuruan festivalin me praninë e tyre  👗 Një Kod Veshjeje më i Rreptë Organizatorët e festivalit vendosën një kod veshjeje më të rreptë për të ftuarit, duke ndaluar veshjet tepër provokuese.  Kjo masë synon të rikthejë vëmendjen tek arti dhe përmbajtja kulturore e filmave, duke shmangur shpërqendrimet nga veshjet e shfaqura në tapetin e kuq.  🏆 Çmimet dhe Filmimet e Shquara Ndër filmat më të përfolur dhe të vlerësuar në këtë edicion ishin:  "The Phoenician Scheme" nga Wes Anderson "Highest 2 Lowest" nga Spike Lee "Eddington" nga Ari Aster  Këta filma konkurruan për çmimin prestigjioz Palma d'Or, duke sjellë histori të fuqishme dhe interpretime të jashtëzakonshme.  📸 Momente të Paharrueshme Tapeti i kuq i Kanës u ndriçua nga prania e yjeve dhe eleganca e tyre:  Juliette Binoche dhe anëtarët e jurisë në photocall-in zyrtar Tom Cruise duke përshëndetur fansat në premierën e filmit të tij Scarlett Johansson dhe Kristen Stewart në prezantimin e projekteve të tyre si regjisore Robert De Niro duke marrë çmimin Palma d'Or për arritjet e tij në kinematografi

Giovanni Battista Tiepolo – një prej yjeve më të ndritur të qiellit të artit venedikas, lindi më 5 mars 1696 në Venecie, qyteti ku ngjyrat vallëzojnë mbi ujë dhe ku piktura frymon si vetë ajri. Fëmijëria dhe Familja – Lulja që çeli në heshtje Giovanni lindi në një familje modeste: i ati ishte kapiten detarie, por ai vdiq kur Tiepolo ishte ende fëmijë. Në mungesë të dorës atërorë, nëna e tij e rriti me shumë përkushtim, duke e ushqyer shpirtin e tij me ëndrra të mëdha e duke e mbështetur në rrugën e artit. Ai ishte më i vogli nga gjashtë fëmijët – një zog i artë mes foleve të zakonshme. Arsimi – Lëmimi i shpirtit piktor Në moshën 14-vjeçare, Tiepolo hyri në punëtorinë e piktorit venedikas Gregorio Lazzarini – një mjeshtër i butë, që lëvrinte stilin barok si një violinë me tinguj të mëndafshtë. Por shpejt, Giovanni u ndikua nga Veronese e Piazzetta, duke përthithur dritën, hijen dhe lëvizjen si një letër e bardhë që pret stuhinë e ngjyrave. Ai ishte një nxënës, por gjithmonë dukej sikur universi i ngjyrave mësonte prej tij. Stili – Vallëzim mes reve dhe ndriçimit Tiepolo është krahasuar shpesh me një poet qiellor të ngjyrave. Stili i tij ishte një simfoni rokoko, plot me liri kompozimi, dritë hyjnore, ngjyra të lehta si puhiza e mëngjesit. Figuracioni i tij nuk qëndronte mbi tokë – ai lëvizte në ajër, mbështetej mbi retë e imagjinatës dhe hidhte hijen e tij mbi tavanët e pallateve mbretërore. Veprat më të bukura – Si petale që bien nga qielli Këtu janë disa nga veprat më të famshme dhe të bukura të Giovanni Battista Tiepolo: 1. “Triumfi i Virgjëreshës Mari” – në tavanin e Kishës së Gesù në Venecie – një eksplozion dritash qiellore, ku Maria ngjitet mbi engjëjt si një yll që s’ka nevojë për horizont. 2. “Aleksandri i Madh viziton tendën e Dariusit” – një dramë historike ku ndjenja dhe krenaria mbivendosen si penela të trasha mbi fytyra njerëzore. 3. Freskot në Villa Valmarana (afër Vicenzës) – skena mitologjike ku hyjnitë lozin me erën, dhe çdo figurë duket se ka brenda vetes një histori të pathënë. 4. **Freskot në Palazzo Labia, Venecie – sidomos “Nuses së Kleopatrës” – një bashkim i luksit oriental dhe shpirtit venedikas. 5. Tavanet e Rezidencës Wurzburg në Gjermani – kryevepra e tij më kolosale, ku e gjithë bota – kontinentet, perënditë, njerëzit – ndërthuren në një rrotullim hyjnor. Trashëgimia – Kur ngjyra bëhet frymë Tiepolo ndërtoi një dinasti artistësh: djemtë e tij, Giandomenico dhe Lorenzo, ndoqën rrugën e tij si zogj që fluturojnë pas erës së etërve. Ai udhëtoi nga Venecia në Gjermani, nga Milano në Spanjë, duke lënë pas një gjurmë dritëbardhë mbi tavanët dhe muret e kontinenteve. Ai vdiq në Madrid në vitin 1770, por si një artist që e pikturoi qiellin – nuk u varros kurrë. Ai jeton ende aty lart, mes reve që pikturoi vetë 🎨 Veprat Kryesore të Giovanni Battista Tiepolo 1. “The Banquet of Cleopatra” (1744) Një pikturë që paraqet momentin kur Kleopatra tret një perlë në verë për të fituar një bast me Mark Antonin. Aktualisht ndodhet në Galerinë Kombëtare të Viktorias në Melburn, Australi. 2. “Allegory of the Planets and Continents” (1752) Një skicë për një freskë të madhe që përfaqëson planetët dhe kontinentet përmes figurave mitologjike. Versioni i madh ndodhet në Rezidencën Würzburg në Gjermani, ndërsa skica ruhet në Muzeun Metropolitan të Artit në Nju Jork. 3. “Scipio Africanus Freeing Massiva” (1719–1721) Pikturë që tregon momentin kur gjenerali romak Scipio Africanus liron Massivën, një princ të ri numidian. Kjo vepër ndodhet në Muzeun e Artit Walters në Baltimore, SHBA. 4. Freskot në Ca' Dolfin (1726–1729) Një seri prej dhjetë pikturash që përshkruajnë skena nga historia e Romës së Lashtë, të krijuara për sallonin kryesor të Palazzo Ca' Dolfin në Venecie. 5. “The Immaculate Conception” (1767–1768) Një pikturë që paraqet konceptimin e pastër të Virgjëreshës Mari, e porositur nga Mbreti Karli III i Spanjës për Kishën e Shën Paskalit në Aranjuez. Aktualisht ndodhet në Muzeun Prado në Madrid.

Dita e Nënës – një himn i dashurisë që s’mbaron kurrë Dita e Nënës, ajo ditë e mbështjellë me mëndafshin e ndjenjës dhe arin e përjetësisë, lindi nga zemra e një vajze që donte të mos harrohej dashuria e një nëne. Në fillim të shekullit XX, në Shtetet e Bashkuara, një grua e quajtur Anna Jarvis, e pikëlluar nga vdekja e nënës së saj, vendosi të bëjë diçka që do të prekte botën: një ditë për të nderuar nënën, për të ngritur tempullin e saj mbi çdo tjetër. Më 1908, në një kishë të vogël në Grafton, Virxhinia Perëndimore, u mbajt për herë të parë Dita e Nënës. Anna shpërndau karafila të bardhë – të pastër si dashuria e nënës, të thjeshtë si përqafimi i saj, dhe që nga ajo ditë, ky lule u bë simboli i dashurisë së pavdekshme. Falë përkushtimit të saj, më 1914, presidenti amerikan Woodrow Wilson shpalli ditën e dytë të diel të majit si festë kombëtare – një ditë për të gjithë nënat e botës. Sot, kjo ditë festohet në më shumë se 100 vende nëpër botë, në mënyra të ndryshme, por me një ndjenjë të përbashkët: mirënjohje e thellë për gruan që është burim jete. --- Nëna – tempulli ku dhe Zoti përkulet Nëna nuk është vetëm një fjalë – ajo është poezia e parë që dëgjon zemra, lutja e parë që shqipton shpirti, ujëvara e parë që shuan etjen e jetës. Ajo është rrënja e thellë që s’tunden erërat, dielli që ndriçon edhe në errësirën e dëshpërimit, kulla që nuk shembet kurrë, sado të përplasin stuhitë. Nëna është vetë toka kur rrëzohesh, qielli kur lutesh, era kur qan, drita kur humbet. Kur flet nëna, edhe heshtja merr kuptim. Kur qesh nëna, lulëzojnë drurët e tharë të shpirtit. Ajo është gjaku ynë që këndon, qumështi që bëhet melodi, duart që dinë vetëm të japin, zemra që rreh për të gjithë, por veten harron. Në çdo hap tonin, në çdo sukses, në çdo plagë, është dora e saj e padukshme që na mbështjell. Dita e Nënës – një ditë, një përulje, një përjetësi Kjo ditë nuk është thjesht një festë. Është një përulje përballë hyjnisë që ecën mbi tokë me këmbë njerëzore. Është një falënderim për netët pa gjumë, për shikimin që nuk pushon kurrë së ruajturi, për dashurinë që s’njeh kushte, as kufij. Në këtë ditë, bota ndalon për një çast frymëmarrjen, për të dëgjuar zemrën e nënës që rreh si këmbanë e shenjtë. Dhe ne, bij e bija, ulemi para saj – jo me lule në duar, por me mall në sy, lot në gji dhe falënderime në çdo qelizë të shpirtit. Sepse nëna është fjala që Zoti e shkroi me dorën e tij, dhe ia dhuroi njerëzimit si bekimin më të madh.

Fan Noli është një nga figurat më të rëndësishme të historisë politike dhe kulturore shqiptare. Data 10 maj 1924 ka një lidhje të fortë me aktivitetin e tij politik, pasi lidhet me fillimin e Revolucionit të Qershorit, një lëvizje kundër qeverisë së Ahmet Zogut, e cila çoi në ardhjen në pushtet të Nolit për një periudhë shumë të shkurtër. Ja një shpjegim me detaje: 1. Çfarë ndodhi më 10 maj 1924? Më 10 maj 1924, ndodhi vrasja e Avni Rustemit, një deputet i njohur i opozitës dhe patriot demokrat. Kjo ngjarje ndezi protesta të mëdha popullore dhe e përshpejtoi krizën politike kundër regjimit të Zogut. Vrasja e tij shihej si politike dhe opozita e përdori si katalizator për një kryengritje. 2. Cili ishte pozicioni i Fan Nolit në këtë kohë? Fan Noli ishte lider i opozitës demokratike. Ai përfaqësonte një vizion perëndimor, reformator dhe kundërshtonte mënyrën autokratike të qeverisjes së Zogut. Pas fillimit të kryengritjes, dhe me përkrahjen e intelektualëve, patriotëve dhe një pjese të ushtrisë, Fan Noli mori pushtetin në qershor 1924, duke formuar një qeveri të re pas largimit të Ahmet Zogut nga Shqipëria. 3. Bashkëpunëtorët e Fan Nolit Fan Noli kishte përkrahjen e: Bajram Currit, luftëtar popullor dhe patriot. Hasan Prishtinës, politikan dhe patriot i Kosovës. Sulejman Delvinës dhe shumë figurave të tjera që kishin ideal demokratik dhe antizogist. 4. Kur u zgjodh dhe pse u rrëzua kaq shpejt? U zgjodh kryeministër më 17 qershor 1924. Qeveria e tij zgjati vetëm deri në dhjetor 1924 (rreth 6 muaj). Arsyet e rrëzimit: Noli donte të bënte reforma radikale demokratike dhe kundër bejlerëve e feudalëve, gjë që i ktheu shumë kundër. Nuk kishte mbështetje të fuqishme ndërkombëtare, sidomos nga Italia dhe Britania. Ahmet Zogu, me ndihmën e Jugosllavisë dhe me ndihmën ushtarake, organizoi një rikthim të fuqishëm në fund të dhjetorit 1924. Mungesa e përvojës administrative dhe dobësia e strukturave shtetërore e bënë të pamundur që Noli të qendronte në pushtet. --- 5. Çfarë ndodhi me Fan Nolin pas rrëzimit? U detyrua të arratisej jashtë vendit. Fillimisht shkoi në Itali, pastaj në Vjenë dhe më pas përfundimisht në SHBA. Në SHBA, vazhdoi veprimtarinë si klerik, intelektual, përkthyes dhe patriot, themeloi Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare dhe ishte aktiv në diasporë. Kurrë nuk u rikthye në pushtet në Shqipëri, por mbeti figurë morale dhe kulturore shumë e respektuar. Pergatiti.LP

Ermonela Jaho nderohet në Teatro Real – Një Homazh për një Zë që Prek Shpirtin Madrid, 8 maj 2025 Në një mbrëmje të mbushur me emocion dhe admirim, më 8 maj 2025, sopranoja e mirënjohur shqiptare Ermonela Jaho u nderua nga Teatro Real në Madrid – një prej institucioneve më prestigjioze të operës në Evropë. Ky vlerësim i veçantë është një dëshmi e lidhjes së thellë artistike që Jaho ka krijuar me këtë teatër dhe me publikun spanjoll, që tashmë është bërë një shtëpi e dytë për të. Ermonela Jaho është përshëndetur gjithmonë në Madrid me përqafim dhe dashuri nga një publik që e njeh dhe e ndjen fuqinë e interpretimit të saj. Pasionit të saj për operën i është përgjigjur një audiencë e zjarrtë dhe e ndjeshme, që e ka ndjekur në çdo hap të karrierës së saj në këtë skenë të madhe. Të nderohej krah figurave të shquara si William Christie, Laurent Pelly, Maria Agresta dhe Ludovic Tézier ishte një moment i veçantë, që preku thellë artisten shqiptare. Karriera e saj në Teatro Real përfshin disa nga rolet më domethënëse të repertorit të saj – La traviata, Madama Butterfly, Otello, La bohème, Thaïs, The Human Voice, dhe së fundmi, Adriana Lecouvreur – një rrugëtim i jashtëzakonshëm që ka sjellë rritje të vazhdueshme artistike dhe emocionale. Nëpërmjet këtij nderimi, Ermonela Jaho jo vetëm që forcon lidhjen e saj me Madridin, por edhe ripohon përkushtimin e saj ndaj artit dhe publikut. Me një mirënjohje të thellë për ngrohtësinë dhe mikpritjen që ka përjetuar, ajo vazhdon të jetë një nga zërat më të ndjeshëm dhe të fuqishëm të skenës boterore.

Uta Ibrahimi – Shqiptarja që ngjiti qiellin dhe zbriti me lavdinë e lartësive Në kufijtë e ajrit të hollë, aty ku toka mbaron e qielli fillon, një grua shqiptare ka lënë gjurmë në borën e përjetshme. Uta Ibrahimi, shqiponja nga Prishtina, ka prekur majat më të larta të botës – 14 herë – dhe me këtë është shkruar përjetësisht në librin e historisë së alpinizmit botëror. Ajo nuk është më thjesht një emër; është simbol i forcës, guximit dhe ëndrrave që ngrihen më lart se retë. Prej rrënjëve të Ballkanit në kulmet e Himalajeve E lindur në zemër të Kosovës, në një vend të fortë si guri dhe të bukur si mali, Uta u rrit me dashurinë për natyrën dhe shpirtin e lirë. Arsimi i saj në marketing e çoi drejt rrugëve të tjera në fillim, por ishte thirrja e maleve ajo që i fshikulloi shpirtin. Ajo e braktisi zhurmën e zyrave për heshtjen madhështore të majave, aty ku fryma ngushtohet, por shpirti zgjerohet. Misioni i 14 majave – sfida që kërkon më shumë se muskuj Ngjitja në të 14 majat mbi 8000 metra nuk është thjesht një rekord. Është një betejë me natyrën, frikën dhe kufijtë e njeriut. Kanchenjunga, maja e fundit që mbylli këtë kapitull epik, është një nga më të pabesët – një grackë akulli që kërkon përulësi dhe guxim njëkohësisht. Por Uta, si një shqiponjë që nuk frikësohet nga stuhia, e përqafoi rrezikun me gjakftohtësi dhe qëllim. Një grua që frymëzon si mali – e palëkundur dhe e lartë Uta nuk është vetëm një alpiniste. Ajo është një zë për natyrën, për barazinë, për vajzat që duan të fluturojnë, por i mbajnë këmbët lidhur me pritshmëritë. Ajo ka themeluar UTAlaya Foundation, ku lartësitë shndërrohen në mundësi për edukim, për zhvillim të qëndrueshëm dhe për një të ardhme më të pastër e më të drejtë. Puna e saj si Ambasadore e Qëndrueshmërisë për OKB-në, aktivitetet e shumta në mbrojtje të mjedisit dhe përfshirja e të rinjve në eksplorimin e natyrës, janë dëshmi se Uta nuk ngjitet vetëm për vete – por për të hapur rrugë për të tjerët. Një simbol i kombit – krenaria që shpalos flamurin në qiell Kur Uta mbështet flamurin kuqezi mbi borën e majave më të larta në botë, ajo nuk valëvit vetëm një copë pëlhurë – por shpirtin shqiptar, krenarinë e një kombi të vogël me zemër të madhe. Ajo është gruaja që zgjati duart dhe preku yjet, për të treguar se gratë shqiptare nuk njohin kufij. Në një botë që shpesh e mat suksesin me zë, Uta e arriti atë me heshtjen fisnike të malit. Ajo është dëshmi se nuk ka mur që nuk çahet, as majë që nuk kapet – kur shpirti është i lirë, kur zemra është e zjarrtë dhe kur ëndrra është më e lartë se retë. Frymëzim për brezat – gratë që ngjisin jo vetëm maja, por edhe kufij të rinj Rruga e Utës është kthyer në një shteg shprese për vajzat dhe gratë shqiptare, për të rinjtë që kërkojnë më shumë nga vetja dhe nga jeta. Ajo nuk është vetëm një alpiniste që sfidoi lartësitë – por një modele e fuqishme që dëshmon se origjina nuk është pengesë, por burim force; se ëndrrat nuk maten me madhësinë e vendit tënd, por me guximin për t’i ndjekur. Përmes punës së saj me të rinjtë, sidomos vajzat, në shkolla, në udhëtime malore, në trajnime dhe kampanja, Uta i ka dhënë zë një brezi që kërkon barazi, që respekton natyrën dhe që guxon të ngjitet lart, jo për t’u dukur – por për të parë më gjerë. Ajo është dëshmi se kur një grua ngjitet në maja, ajo nuk ngre vetëm veten – por tërë një shoqëri me të.

9 MAJ – DITA E EVROPËS Deklarata Schuman – më e gjallë sot se kurrë më parë 9 Maji nuk është thjesht një datë në kalendar. Është një thirrje për t’u kujtuar . Në një kohë ku dritat e luksit dhe lavdia e shpejtë shpesh errësojnë vlerat, Deklarata e Schumanit shkëlqen më fort se çdo zbukurim ceremonial. Ajo flet me gjuhën e moralit, të paqes, të solidaritetit. Flet për bashkëpunimin midis kombeve. Për guximin për të falur. Për fuqinë për të ndërtuar. Përtej interesave të ngushta, ajo përmendte një bashkim të sinqertë — që do të vendoste themelet e një Evrope që nuk lufton më, por bashkëjeton. Në një Evropë të lodhur nga dy luftëra botërore, një njeri i heshtur — Robert Schuman — propozoi diçka rrënjësisht ndryshe: Jo hakmarrje, por bashkim. Jo ndarje, por solidaritet. Jo frikë, por shpresë. Çfarë përmbante Deklarata Schuman? 1. Paqe dhe vullnet i mirë – Vendi i Evropës në botë mund të jetë i fortë vetëm nëse kombet e saj bashkëpunojnë për paqen, jo për pushtetin. 2. Bashkimi i prodhimit të qymyrit dhe çelikut – Burimet që ushqyen luftërat do të viheshin nën një autoritet të përbashkët. Franca dhe Gjermania, dikur armiq të përgjakshëm, do të bëheshin themelues të një bashkëpunimi të ri. 3. Hapat konkretë, jo utopi – Europa nuk do të ndërtohej me fjalë të mëdha, por me hapa të vegjël, të ndërtuar mbi veprime konkrete dhe besim të ndërsjellë. 4. Solidaritet dhe përfshirje – Projekti nuk ishte vetëm për Francën dhe Gjermaninë, por një ftesë e hapur për të gjithë vendet evropiane që ndanin të njëjtat vlera. Shtetet që hodhën hapin e parë: Në vitin 1951, u krijua Komuniteti Evropian i Qymyrit dhe Çelikut, me gjashtë vende themeluese: Franca Gjermania Perëndimore Italia Belgjika Holanda Luksemburgu Ky komunitet ishte fara që më pas do të mbinte në atë që sot quajmë Bashkimi Evropian — një projekt i pashembullt paqeje dhe bashkëpunimi ndërkombëtar. Mesazh për sot: Në një botë që shpesh nderon zhurmën më shumë se vlerën, Dita e Evropës është një kujtesë solemne: Idealet si paqja, drejtësia, bashkimi dhe ndjeshmëria njerëzore janë më të fuqishme se çdo armatim, më të çmuara se çdo pasuri. 9 Maji nuk është një festë me flamuj plastike. Është një kujtim i gjallë se bota mund të ndërtohet mbi falje, mbi guxim moral dhe mbi ëndrrën e një të ardhmeje të përbashkët. Gëzuar Ditën e Evropës! Le të kujtojmë të shkuarën me mençuri dhe të ndërtojmë të ardhmen me dinjitet. Pèrgatiti LP Tekst / Poster

Liqeni i Belshit është një nga atraksionet më të bukura natyrore në Shqipëri, i vendosur në qendër të qytetit të Belshit, në zonën e Dumresë, rreth 30 km në jugperëndim të Elbasanit. Ky liqen karstik ka një sipërfaqe prej rreth 26.9 hektarësh dhe një thellësi maksimale prej 13.1 metrash në anën jugore . Çfarë e bën të veçantë Liqenin e Belshit? Pozicioni unik: Liqeni ndodhet në anën lindore dhe jugore të qytetit të Belshit, duke ofruar një pamje piktoreske të qendrës së qytetit . Përdorime të ndryshme: Liqeni shfrytëzohet për peshkim dhe ujitje, duke qenë një burim i rëndësishëm për komunitetin lokal . Atraksion turistik: Me një pamje magjike dhe ujëra të qeta, liqeni është një destinacion i preferuar për turistët që kërkojnë qetësi dhe bukuri natyrore . Si të vizitoni Liqenin e Belshit? Nga Tirana, mund të udhëtoni përmes autostradës së Elbasanit dhe të vazhdoni drejt kryqëzimit të Cërrikut. Nga atje, rruga ju çon në rreth 38 minuta drejt Pllajës së Dumresë . Në Belsh, mund të shijoni një shëtitje në pedonalen moderne ose të ndaloni në një nga kafenetë apo restorantet për të admiruar pamjen e liqenit. Aktivitetet që mund të bëni: Shëtitje dhe relaksim: Shëtitjet përgjatë bregut të liqenit ofrojnë një përvojë relaksuese dhe mundësi për të shijuar natyrën. Peshkim: Liqeni është i njohur për peshkim, veçanërisht për llojin e peshkut krap . Eksplorim i liqeneve të tjera: Zona e Dumresë përmban rreth 84 liqene, duke përfshirë Liqenin e Seferanit dhe Liqenin e Merhojës, të cilat janë gjithashtu tërheqëse për vizitorët . Liqeni i Belshit është një destinacion ideal për ata që kërkojnë të eksplorojnë bukuritë natyrore të Shqipërisë dhe të përjetojnë një përzierje të qetësisë dhe aktivitetit në një mjedis të mrekullueshëm.