Search Results

REVISTA PRESTIGE Artikull special – Qershor 2025 ✨ Arti si Zëri i Ndërgjegjes: Dua Lipa dhe mbi 300 figura kulturore britanike i kërkojnë qeverisë ndalimin e eksporteve të armëve Revista Prestige, si një zë i palëkundur i vlerave, drejtësisë dhe humanizmit, mbështet pa kushte të drejtën për jetën, dinjitetin dhe lirinë. Kjo është A-ja e gjithçkaje për ne. Dhe kur arti flet në emër të këtyre të drejtave, kur muzika dhe kinemaja bëhen flamurtarë të ndërgjegjes, ne jemi aty – për të ndriçuar, për të forcuar mesazhin, për të ecur përkrah shpirtit të kohës. Më 29 maj 2025, në një moment që tashmë konsiderohet historik për artin angazhues, Dua Lipa, një nga ikonat globale të muzikës, bashkë me qindra artistë e personalitete publike britanike, firmosën një letër të hapur drejtuar Kryeministrit Keir Starmer, duke i kërkuar ndalimin e menjëhershëm të eksportit të armëve britanike drejt Izraelit dhe garantimin e një armëpushimi të përhershëm në Gaza 📜 Letra që tronditi qeverinë britanike Në letrën e publikuar nga organizata Choose Love, më shumë se 300 firmëtarë, mes tyre aktorë, muzikantë, regjisorë, prezantues dhe aktivistë, shprehën shqetësimin e thellë për viktimat civile në Gaza, sidomos për fëmijët që po vriten çdo ditë nga lufta. > “Nuk mund ta quani situatën ‘të patolerueshme’ dhe njëkohësisht të vazhdoni eksportin e armëve,” – thuhet në letër. “Fëmijët e Gazës nuk mund të presin më. Kryeministër, çfarë do të zgjidhni? Bashkëfajësi në krime lufte apo guximin për të vepruar?” ✨ Një yll me zë të fuqishëm: Dua Lipa Dua Lipa, e cila nuk është thjesht një artiste me zë melodioz, por edhe një zë i ndershëm për të drejtën njerëzore, përforcoi mesazhin se arti nuk mund të rrijë indiferent ndaj dhunës dhe padrejtësisë. Me rrënjët e saj shqiptare dhe me ndikimin global, ajo u bë një nga figurat më të përfolura të kësaj nisme. Prej kohësh e angazhuar për të drejtat e palestinezëve, Lipa ka denoncuar publikisht krimet në Gaza, duke e cilësuar ofensivën si “gjenocid.” 👥 Të bashkuar për drejtësi: Emrat që firmosën Letra e hapur përfshinte mbi 300 artistë, ndër ta: Benedict Cumberbatch – aktori britanik i njohur për rolet brilante dhe ndjeshmërinë politike. Tilda Swinton – një tjetër zë i fuqishëm i pavarësisë dhe drejtësisë në art. Riz Ahmed – aktor, muzikant dhe avokat i të drejtave të refugjatëve. Annie Lennox, Massive Attack, Paloma Faith – yje të skenës muzikore që prej dekadash mbrojnë çështje humane. Gary Lineker – figura e dashur e sportit dhe medias, i njohur për qëndrimet e guximshme sociale. Shumë prej tyre janë të përfshirë në fusha të ndryshme: teatër, televizion, aktivizëm, art pamor, modë dhe gazetari. 🤝 Arti si akt civil Revista Prestige vëren se kjo letër nuk është vetëm një kërkesë politike – është një dëshmi se arti ka shpirt, ka ndërgjegje, ka fuqi për të ndryshuar botën. Në kohëra kur diplomacia shpesh dështon, kur fjalët burokratike mbesin bosh, arti është ai që flet me sinqeritet, me dhimbje, me shpresë. Dhe ne, si platformë që e përqafon këtë ideal, e përkrahim pa mëdyshje këtë thirrje për ndalimin e përgjakjes, për ndalimin e bashkëfajësisë. 🕊 “Choose Peace. Choose Humanity.” Thirrja që vjen nga mbi 300 zëra është e qartë: ndaloni eksportet e armëve, lejoni ndihmën humanitare, dëgjoni zërin e fëmijëve të Gazës. Britania ka zgjedhjen për të qenë palë e zgjidhjes – jo e luftës. Revista Prestige Në mbështetje të paqes, të artit që ngjall shpresë, dhe të çdo zëri që ngrihet për të drejtat e njeriut – A-ja e gjithçkaje. 🕊️ Ndërgjegjja nuk hesht. As arti. As ne

Revista Prestige ka nderin t’ju prezantojë: Angelin Preljocaj, Koreografi shqiptar që ktheu lëvizjen në art dhe Shqipërinë në krenari ndërkombëtare Ka artistë që vallëzojnë dhe artistë që, nëpërmjet vallëzimit, shkruajnë poezi me trupin. Angelin Preljocaj është një nga emrat që jo vetëm ndriçon skenat botërore, por edhe mishëron një kulturë që tejkalon kufijtë. Emri i tij u bashkohet së fundmi Akademisë së Arteve të Bukura të Francës,  një nga institucionet më prestigjioze në botë. Ky është një vlerësim jo vetëm për karrierën e tij të jashtëzakonshme, por edhe për rrënjët e tij shqiptare, për trashëgiminë që ai bart dhe për talentin që sfidon çdo kufi kombëtar. Origjina. I lindur në Francë më 1957 nga prindër shqiptarë të ardhur nga Vermoshi dhe Ulqini, Angelin Preljocaj trashëgoi nga familja jo vetëm mallin e emigrimit, por edhe dinjitetin dhe etjen për liri. Prindërit e tij, të arratisur nga regjimi komunist, e rritën me dashurinë për artin, disiplinën dhe rrënjët shqiptare – një trashëgimi që ai e ka përkthyer në art universal. Arsimi . Disiplinë klasike, shpirt novator Preljocaj u formua në baletin klasik në Francë dhe më pas ndoqi studime me mjeshtra si Merce Cunningham në SHBA. Ky kombinim i teknikës klasike me frymën moderne e bëri atë një zë të veçantë në skenën ndërkombëtare, ku vallëzimi nuk ishte më vetëm estetikë, por filozofi, revoltë dhe ndjenjë. Veprat.  Trupi si instrument filozofik Pas themelimit të kompanisë së tij në vitin 1984, Angelin krijoi një gjuhë të re koreografike. Balete si Le Parc, Romeo e Julieta, Blanche Neige, Paysage Après la Bataille, janë shfaqur në skena të mëdha si Opera e Parisit, La Scala e Milanos, New York City Ballet dhe Berlin Ballet. Në to, ai e shndërroi trupin njerëzor në medium të thellë emocional dhe intelektual, ku çdo lëvizje sfidonte gravitetin e mendimit. Jetë personale. Art dhe bashkëjetesë krijuese I martuar me kineasten Valérie Müller, Preljocaj ka bashkëpunuar në projekte filmike që eksplorojnë ndërthurjen e trupit me kinemanë, duke e zgjeruar dimensionin e tij artistik edhe përtej skenës së baletit. Nderimet.  Një emër që lartëson dy kombe Angelin Preljocaj është vlerësuar me: Chevalier de la Légion d’Honneur dekorata më e lartë franceze Grand Prix National de la Danse Benois de la Danse Bessie Award (New York) Anëtar i Akademisë së Arteve të Bukura të Francës (2025) Anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë Ai është një ambasador i kulturës shqiptare dhe i profesionalizmit të lartë artistik, që përfaqëson me dinjitet dy botë – atë nga e ka prejardhjen dhe atë ku e ka ndërtuar emrin.  Kur arti bëhet atdhe i përbashkët Në një botë ku identitetet shpesh ndahen, Angelin Preljocaj është dëshmia që arti na bashkon. Ai nuk është thjesht koreograf.  është një rrëfimtar i një kulture që nuk është e vogël, por e pamatshme në shpirt.  Me këtë arritje të fundit, ai nuk lartëson vetëm emrin e tij, por edhe atë të Shqipërisë, në mënyrën më të bukur: në heshtje, përmes lëvizjes, përmes artit që flet për të gjithë ne. Pergatiti: Liliana Pere.

"Mira Murati, Nuse në Toskanë – Teknologji dhe Traditë në një Zemër" Revista Prestige i uron jetë të lumtur bijës sonë mendje ndritur, Mira Murati, e cila me mençurinë e saj i fali botës inteligjencën artificiale, dhe tani i fali vetes dashurinë.  Në një ceremoni intime në Toskanën magjike, Mira u bë nuse shqiptare me zemër krenare, duke veshur kostumin e Vlorës dhe duke çuar rrënjët tona në zemër të Italisë.  Një martesë ku bashkëjetuan shpirti i inovacionit dhe bukuria e traditës. Në një botë ku teknologjia dhe tradita rrallëherë ecin bashkë, Mira Murati na kujton se njeriu modern nuk është vetëm produkt i inovacionit, por edhe trashëgimtar krenar i rrënjëve të tij. Ajo që njihet si “arkitektja e inteligjencës artificiale” dhe figura e shquar pas zhvillimit të ChatGPT, këtë herë ka qenë në qendër të vëmendjes jo për një shpikje të re, por për një ngjarje intime dhe të ndjerë: martesën e saj, të zhvilluar në një ceremoni tërësisht private në Toskanën e ëndërrt të Italisë. Ngjarja, edhe pse e mbajtur larg syve të publikut, është bërë një simbol i bukur i bashkimit mes dy botëve: asaj universale, të teknologjisë dhe shkencës, me atë personale dhe të thellë shqiptare. Nga raportimet diskrete mësojmë se ceremonia u zhvillua nën një protokoll të fortë sigurie, me kontrata privatësie që ndalojnë çdo publikim të pamjeve nga dasma. Megjithatë, një detaj ka emocionuar jo pak: Mira ka zgjedhur të vishet si nuse shqiptare, me kostumin tradicional të Jugut, përkatësisht të zonës së Vlorës. Ky akt nuk është vetëm zgjedhje estetike, por një mesazh i qartë për të gjithë ne që shpesh kemi frikë ta pohojmë me krenari identitetin tonë në një botë globaliste. Një vit më parë, në një moment që sot tingëllon si paralajmërim poetik i fatit, nëna e saj kishte pyetur vetë ChatGPT-në se kur do të martohej e bija. Sot, duket se përgjigjja është realizuar jo vetëm me humor, por edhe me përmbushje të një dëshire njerëzore. Në këtë ceremoni që, edhe pse sekrete, ka zënë vend në zemrat e shumë shqiptarëve, nuk kanë munguar këngët, vallet dhe shijet e vendlindjes, duke i dhënë Toskanës një aromë të re, atë të Shqipërisë së vërtetë. Mira Murati është një grua që ka thyer kufijtë: ajo ka qenë drejtuese në një nga kompanitë më të fuqishme në botë të inteligjencës artificiale, OpenAI, dhe emri i saj është lidhur me përparimet më të mëdha teknologjike të dekadës. Por sot, ajo është edhe një simbol i gruas shqiptare që, pavarësisht arritjeve, nuk harron kurrë prej nga vjen. Në fund, kjo martesë është më shumë se një ngjarje intime. Është një kujtesë për të gjithë ne që, në çdo hap përpara që bëjmë në botë, duhet të mbajmë me vete edhe hapat e para që kemi hedhur në shtëpitë tona të fëmijërisë, me jelekun e trashëguar nga gjyshet tona dhe këngën popullore që na ka rritur. Mira Murati, në heshtje dhe elegancë, na mëson se edhe nuset e së ardhmes mund të jenë të rrënjosura në të shkuarën, dhe se bukuria e njeriut modern qëndron pikërisht në këtë ndërthurje delikate: teknologji dhe traditë, arritje dhe kujtim, zemër dhe mendje. Pergatiti: Revista Prestige  Liliana Pere.

Revista Prestige ju njeh me pjesmarjjen në Takime të rëndesishme per Paqe & Siguri te  në Kosovë dhe në  Maqdoni. Po, ja një tjetër thënie e fuqishme, ✨️"Kur gratë ngrihen për drejtësi, nuk ngrihen vetëm për veten e tyre ,  por për të gjithë njerëzimin." ✨️ Angela Davis Edlira Çepani – Një zë i fortë, i lirë, i paqes dhe i drejtësisë Me integritet profesional e njerëzor. Edlira Çepani është pikërisht kjo: një zë i fortë, i lirë,  i dashurisë për njerëzit dhe i luftës së përditshme për drejtësi sociale. Aktiviste e shquar në Shqipëri dhe jashtë saj, ajo është një grua me zemër të madhe, që flet me guxim dhe vepron me mendje të ndritur. E zgjuar, me nivel, e ndjeshme dhe e paepur, aktiviste e shquar, Edlira ngre zerin për cdo problem të shoqërisë civile,  ka ndihmuar shumë fëmijë të pastrehë, ka qenë pranë grave në nevojë, ka ngritur zërin për të pambrojturit, dhe ka mbrojtur me pasion kauza që kanë të bëjnë me vendimmarrjen për gratë dhe fëmijët. Zëri i saj në Kosovë – dëshmitare e dhimbjes dhe shpresës Para se të merrte pjesë në takimet e rëndësishme në Maqedoni, Edlira ishte në Kosovë, në kuadër të Women, Peace and Security Forum. Me një ndjeshmëri të thellë njerëzore dhe shoqërore, ajo ndau:  "Në këtë forum, mes emocioneve të forta dëgjuam dëshmi të atyre që kanë qenë pjesë e luftës, që janë dhunuar, përdhunuar… të atyre fëmijëve që kanë parë familjet t'u shfarosen para syve… Fëmijë që sot nuk duan luftë, por vetëm paqe." Me përfaqësues nga 46 vende të botës, në këtë forum u diskutuan hapa konkretë për të mos lejuar që historia të përsëritet, dhe për të forcuar rolin e grave dhe fëmijëve në kohë paqeje. Aty, Edlira ishte jo thjesht pjesëmarrëse, por një zë aktiv, me përvojë, që flet në emër të shumë grave dhe komuniteteve që kërkojnë paqe, dinjitet dhe mundësi. Përgëzimet e saj të përzemërta shkuan për Presidenten e Kosovës Vjosa Osmani dhe ekipin e saj, për një organizim të shkëlqyer dhe për krijimin e një tradite të vlefshme që vendos gruan në qendër të dialogut për paqen. Takimi me gratë e Maqedonisë së Veriut – politika si shërbim Pas Kosovës, Edlira udhëtoi drejt Maqedonisë së Veriut, ku pranoi me kënaqësi ftesën nga Koalicioni VLEN për një takim të veçantë me gratë dhe vajzat e forumit të gruas nga komuna të ndryshme. ✨️"Diskutuam për fuqizimin e grave në politikë, rëndësinë e komunikimit publik dhe forcën që kanë gratë dhe vajzat për t'u bërë një zë i fuqishëm për komunitetet e tyre." u shpreh ajo. Këto gra e vajza ishin jo vetëm pjesëmarrëse, por frymëzim – të përkushtuara dhe aktive për një politikë më të ndershme dhe më gjithëpërfshirëse. Takimin e drejtonin përfaqësuese të larta të VLEN dhe përfaqësuese lokale të grave nga rajone të ndryshme, duke e kthyer këtë forum në një platformë të vërtetë bashkëpunimi dhe ideimi për të ardhmen politike të grave në Ballkan. 🌟Edlira në radhën e grave që bëjnë ndryshimin global. Rruga e Edlira Çepanit nuk është e zakonshme. Ajo mund të krahasohet me emra të mëdhenj të botës, që kanë ndryshuar rrjedhën e historisë me zërin dhe kurajon e tyre: Si Malala Yousafzai, Edlira beson në fuqinë e arsimit dhe të fjalës së lirë. "Një fëmijë, një mësues, një libër dhe një stilolaps mund të ndryshojnë botën." Si Leymah Gbowee, ajo punon për paqe përmes fuqizimit të grave. "Pa gratë nuk ka paqe të qëndrueshme." Si Michelle Bachelet, ajo beson se politika përmirësohet kur gratë janë në qendër të vendimmarrjes. "Kur gratë marrin pjesë në politikë, politika përmirësohet." Si Shirin Ebadi, ajo e di se drejtësia është e pandashme nga paqja. "Paqja nuk mund të ekzistojë pa drejtësi. Drejtësia nuk mund të ekzistojë pa të drejta të njeriut." Fjalë që frymëzojnë – për të sotmen dhe të nesërmen Këto thënie reflektojnë shpirtin e Edlirës dhe misionin e saj: "Nuk ka armë më të fuqishme se fjala e ngritur për drejtësi." – Malala Yousafzai "Unë nuk jam e lirë derisa çdo grua tjetër të jetë e lirë." – Audre Lorde "Aktivizmi nuk është një punë, është një mënyrë jetese." – Angela Davis "Fuqia nuk jepet – ajo merret." – Gloria Steinem "Nëse do të ndryshosh botën, fillo nga komuniteti yt."  – Wangari Maathai "Gratë janë gjysma e shoqërisë. Nëse ato nuk përfaqësohen, atëherë as shoqëria nuk është e plotë."  – Michelle Obama Një shembull frymëzimi për brezat që vijnë Edlira Çepani jo vetëm flet thjesht për të drejtat – ajo i jeton ato. Në çdo takim, në çdo fjalim, në çdo ndihmë të dhënë, ajo mbjell fara shprese dhe ndryshimi. Një grua me mendje të kthjellët dhe me një zemër që rreh fort për drejtësinë, për barazinë dhe për dashurinë ndaj njeriut. Ajo është një udhërrëfyese për shumë të reja që duan të jenë pjesë e zgjidhjes, dhe një zë i fuqishëm që na kujton: "Askush prej nesh nuk do konflikte, luftra, probleme. Duam vetëm paqe, një jetë normale ku të rrisim fëmijët me punë dhe dinjitet." Pergatiti: Revista Prestige . Liliana Pere.

Marigona Qerkezi – Zëri që e ngjit artin shqiptar në majat e botës Marigona Qerkezi është një ndër artistet më të ndritura që ka dhënë Shqipëria moderne. Sopranoja me zë të fuqishëm dhe shpirt të thellë artistik ka arritur të hyjë në panteonin e interpretueseve më të respektuara të muzikës operistike ndërkombëtare. E lindur në Zagreb në një familje artistësh, ajo i mbolli rrënjët e talentit të saj që herët – duke dhënë shfaqjen e parë si soliste që në moshën gjashtëvjeçare në Lubjanë. Ky ishte fillimi i një rruge të jashtëzakonshme që e çoi drejt skenave më të mëdha të botës. Formimi i saj muzikor nisi në Akademinë e Arteve në Prishtinë, ku studioi flaut dhe këndim. Më tej, ajo përfundoi studimet bachelor në Menaxhim Biznesi në Universitetin Staffordshire në Mbretërinë e Bashkuar, duke treguar një balancë të admirueshme mes artit dhe dijes praktike. Kjo përgatitje e gjithanshme u bë një shtyllë e fortë për karrierën që do të pasonte. Koncertet më të fundit të karrierës së Marigonas 2025 🎼 Një natë gala me zërin e fuqishëm të Marigona Qerkezit  Teatri Kombëtar i Operës dhe Baletit, Tiranë – 12 qershor 2025 Marigona Qerkezi, magjepsi publikun me një performancë të jashtëzakonshme, e mbushur me elegancë, pasion dhe virtuozitet. Zëri i saj i fuqishëm dhe emocional u kthye në urë mes kulturave, duke përçuar thellësisht çdo notë. 🎶 Programi i koncertit solli një udhëtim muzikor të pasur – nga emocionet klasike të Verdit, te dramatizmi modern i Bernsteinit, e deri te tingujt autentikë shqiptarë, duke krijuar një peizazh artistik që mbeti i gdhendur në kujtesën e të pranishmëve. 🎻 Gala u shoqërua mjeshtërisht nga Kori dhe Orkestra Simfonike e TKOBAP, nën drejtimin e dy dirigjentëve të shquar: maestro Fabrizio Maria Carminati dhe Dritan Lumshi, të cilët i dhanë performancës një dimension të lartë artistik, duke e bërë çdo çast të ndritshëm dhe të fuqishëm.  Mbrëmja gala – një përqafim i madh muzikor për publikun e Tiranës dhe një dëshmi e lavdisë së zërit të saj në skenat më të rëndësishme. ✨ Një ngjarje e rrallë që festoi jo vetëm talentin e Marigonës, por edhe fuqinë shëruese dhe ngritëse të muzikës së mirëfilltë. Maj 2025:Debutoi në rolin dramatik të Tosca-s në operën e Puccinit në Operën Mbretërore Daneze në Kopenhagë, nën regjinë e regjisorit të njohur Kasper Holten. Ky rol i dha mundësinë të tregojë jo vetëm fuqinë vokale, por edhe aftësinë për të interpretuar emocionalisht me intensitet skenik. Prill-Maj 2025 : Interpretoi rolin e Normës në operën e Bellinit në Operën e Frankfurtit, në një seri prej nëntë shfaqjesh, ku publiku dhe kritika vlerësuan thellësinë e shprehjes së saj dhe kontrollin e jashtëzakonshëm teknik. Maj, më 22 viti 2025 : Shënoi debutimin e saj si Aida në Deutsche Oper Berlin, një ndër skenat më prestigjioze të Evropës, duke impresionuar me vokalin brilant dhe prezencën mbresëlënëse. Viti 2024 Dhjetor: Performoi në një gala koncert në Prishtinë, së bashku me tenorin e njohur Saimir Pirgu, duke interpretuar pjesë nga repertori operistik shqiptar dhe ndërkombëtar. Ishte një natë magjike që bashkoi tingujt e shpirtit shqiptar me mjeshtërinë ndërkombëtare. Tetor: Debutoi si Lucrezia Contarini në operën “I due Foscari” të Verdit në Teatro La Fenice në Venecia, një tjetër moment kulmor që konfirmoi aftësitë e saj për të trajtuar role të ndërlikuara me ndjeshmëri të lartë. Shtator: Interpretoi rolin e Aida-s në hapjen e sezonit operistik në A Coruña, Spanjë, duke rrëmbyer zemrat e publikut me një interpretim të fuqishëm dhe elegant. ✨️Karriera ndërkombëtare dhe skenat prestigjioze Marigona ka interpretuar në shumë skena të famshme të botës, duke përfshirë: Royal Opera House Muscat, Oman – si Mbretëresha e Natës në “Flauti Magjik” të Mozartit. Teatro Lirico dhe Teatro Petruzzelli, Itali – në rolet e Lucia di Lammermoor dhe Manon Lescaut. Teatro Nacional de São Carlos, Lisbonë. Teatro La Fenice, Venecia – si Lucrezia Contarini. Deutsche Oper Berlin – si Aida. Opera Mbretërore Daneze, Kopenhagë – si Tosca. Kudo ku ka interpretuar, Marigona ka rrëmbyer duartrokitje dhe vlerësime nga publiku dhe kritika, duke përçuar emocion dhe profesionalizëm të rrallë. ✨️✨️✨️Çmime dhe vlerësime që dëshmojnë madhështinë e saj Marigona është fituese e shumë çmimeve prestigjioze: Çmimi i parë në Konkursin e Operës Leyla Gencer dhe çmimi special nga Accademia Teatro alla Scala, që e vendosin atë në mesin e zërave më premtues të operës botërore. Çmimi i parë në Konkursin Ndërkombëtar “Magda Olivero”. Çmimi special “Më i miri nën 25 vjeç” në Konkursin Ndërkombëtar të Operës Portofino. Nominimi si “Yll në rritje” nga The International Opera Awards dhe përfshirja në listën “Top Rising Stars” nga OperaWire në vitin 2023, që konfirmojnë se ajo është një ndër artistet më të ndjekura dhe të vlerësuara të brezit të saj. Marigona Qerkezi  është një ambasadore e artit shqiptar. Ka interpretuar në Slloveni, Itali, Mbretërinë e Bashkuar, Holandë, Kroaci, Gjermani, Shqipëri, Zvicër, Turqi, Mal të Zi, Spanjë, Oman, Japoni dhe SHBA, duke shpërndarë zërin e kulturës sonë në çdo cep të globit. Në çdo skenë, ajo ngre lart flamurin e krenarisë kombëtare me elegancë dhe pasion. Frymëzim për gjeneratat e reja Rruga e Marigonës është dëshmi e gjallë se talenti, kur shoqërohet me përkushtim, punë të palodhur dhe vizion të qartë, mund të depërtojë përtej kufijve. Për shumë të rinj që ëndërrojnë skenën, Marigona është dritëhije shprese dhe dëshmi e fuqisë që ka arti për të ndryshuar jetë. Përfundim Marigona Qerkezi është një zë i shpirtit shqiptar në botë. Me çdo notë që këndon, me çdo rol që interpreton, ajo e ndërton një urë mes kulturave dhe shpirtërave, duke na bërë krenarë dhe duke lënë gjurmë të pashlyeshme në historinë e muzikës klasike. 🎼 Një zë që ngjitet drejt yjeve – Marigona Qerkezi! 🌟 Një nga zërat më të fuqishëm në skenën operistike ndërkombëtare, ajo nuk këndon vetëm me zërin… por me virtuozitetin e shpirtit!

Sigurisht! Ja një përshkrim i detajuar për jetën e Sigmund Freud dhe filozofinë e tij të ëndrrave Jeta e Sigmund Freud-it (1856–1939) Sigmund Freud lindi më 6 maj 1856 në Freiberg, në Moravi (sot Příbor, Çeki), në një familje hebreje. Familja e tij u zhvendos në Vjenë kur ai ishte vetëm katër vjeç, dhe aty ai kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij. Arsimimi dhe karriera: Studioi mjekësi dhe neurologji në Universitetin e Vjenës. Fillimisht punoi si neurolog, duke studiuar sistemin nervor dhe çrregullimet e tij. Më pas, filloi të merrej me raste të pacientëve me çrregullime psikologjike, duke përdorur teknika si hipnoza. Në vitet 1890-1900 zhvilloi psikanalizën, një teori dhe praktikë për trajtimin e çrregullimeve mendore. Momente të rëndësishme: 1900: botoi librin "Interpretimi i Ëndrrave" (Die Traumdeutung), një vepër thelbësore që vendosi themelet e psikanalizës. U përball me shumë kritika dhe refuzime akademike, por ndërkohë fitoi një rreth besnik ndjekësish, përfshirë Carl Jung dhe Alfred Adler, të cilët më vonë u ndanë prej tij Si hebre, u përball me përndjekje nga nazistët. Në vitin 1938, pas aneksimit të Austrisë nga Gjermania, Freud u detyrua të emigrojë në Londër. Vdiq më 23 shtator 1939, nga një kancer në nofull, për shkak të pirjes së rëndë të purove. 🌙 Filozofia e ëndrrave sipas Freud-it Freud e konsideronte ëndrrën si "rruga mbretërore drejt pavetëdijes". Parimet kryesore të teorisë së tij mbi ëndrrat: 1. Ëndrrat si shprehje e dëshirave të fshehura Sipas Freud-it, çdo ëndërr përfaqëson dëshira të pavetëdijshme, zakonisht të shtypura gjatë jetës. 2. Struktura e ëndrrës Freud e ndan ëndrrën në dy nivele: Përmbajtja e dukshme (manifest) – ajo që kujtojmë kur zgjohemi. Përmbajtja e fshehtë (latente) – kuptimi i vërtetë, i pavetëdijshëm, që fshihet pas simboleve të ëndrrës. 3. Puna e ëndrrës (dream-work) Procesi përmes të cilit mendja kthen përmbajtjen e fshehtë në një ëndërr të shpjegueshme: Kondensimi – shumë ide të ndryshme përfaqësohen në një imazh të vetëm. Zhvendosja – ndjenjat e forta zhvendosen në objekte më të sigurt Simbolizimi – dëshirat shprehen në formë simbolike (psh: tuneli mund të simbolizojë lindjen ). Riorganizimi – mendja ndërton një histori të logjikshme që maskon dëshirën e vërtetë 4. Roli i censurës psikike Freud besonte se "censura e brendshme" (superegoja) nuk lejon që dëshirat e rrezikshme të shfaqen drejtpërdrejt, kështu që ëndrrat i maskojnë ato për të mos shqetësuar ndërgjegjen 📚 Vepra më të njohura të Freud-it për ëndrrat: “Interpretimi i ëndrrave” (1900) – libri më i rëndësishëm për ëndrrat dhe themel i psikanalizës. “Tre ese mbi teorinë e seksualitetit” (1905) – ku lidhet dëshira seksuale me zhvillimin psikologjik dhe ëndrra Sigmund Freud e ndryshoi përfundimisht mënyrën si njerëzit e shikonin vetveten, ëndrrat dhe mendjen. Për të, ëndrrat ishin pasqyra e shpirtit, një përpjekje e mendjes për të përpunuar dëshira të thella që nuk mund të pranoheshin lehtë gjatë jetës së përditshme. Në fund të fundit, sipas Freud-it, çdo ëndërr ka diçka për të thënë – nëse dimë si ta dëgjojmë. Ai u shfaq si një zbulues i shpirtit njerëzor, si një Kolombi i mendjes, që vendosi të lundronte jo në oqeanin e Atlantikut, por në detet e errëta të pavetëdijes. Frojdi pati një familje hebreje me vlera të forta kulturore dhe arsimore. Ishte fëmijë i jashtëzakonshëm në një familje modeste – babai i tij ishte tregtar, ndërsa nëna, shumë më e re, ishte burimi i dashurisë dhe përkujdesjes. Ai tregoi shenja gjenialiteti që herët, duke mësuar shumë gjuhë që fëmijë dhe duke u dalluar në shkollë për inteligjencën e mprehtë. Më vonë, studioi mjekësi në Universitetin e Vjenës. Aty u thellua në neurologji, Por ajo që e shtyu drejt rrugës së filozofisë dhe psikologjisë ishte pyetja që përndiqte mendjen njerëzore për shekuj: Çfarë fshihet pas sjelljes sonë? Psikoanaliza " Çelësi për të hyrë në dhomat sekrete të mendjes" Frojdi themeloi psikoanalizën, një nga teoritë më revolucionare për natyrën njerëzore. Por çfarë është psikoanaliza? 1. Pavetëdija: Mendja jonë është si një ajsberg – pjesa më e madhe e saj është nën ujë. Pavetëdija përmban dëshira të shtypura, kujtime, trauma dhe impulset tona më të thella. 2. Id, Ego dhe Superego: Frojdi e ndau mendjen në këto tri pjesë: Id <dëshirat primitive (urinë, agresionin, kënaqësinë). Ego < ndërmjetësi që përpiqet të balancojë realitetin dhe dëshirat. Superego < morali dhe ndërgjegjja që na thotë çfarë është e drejtë. 3. Teoria e ëndrrave: Sipas Frojdit, ëndrrat janë “rruga mbretërore drejt pavetëdijes”. Ato nuk janë thjesht skena të çuditshme, por mesazhe të koduara të dëshirave të shtypura. 4. Transferenca dhe rezistenca: Në terapi, pacienti shpesh "transferon" ndjenjat që ka për dikë tjetër ( p.sh prindërit) tek terapisti. Kjo zbërthen marrëdhëniet dhe plagët e fshehura. 5. Liria për të folur: Ai inkurajoi pacientët të flisnin lirshëm – nga aty lindi “shtrati i analizës”. Truri, ëndrrat dhe shpirti i njeriut Frojdi nuk ishte neurolog tipik – ai shihte trurin si një labirint të mbushur me dhoma të fshehta. Ai ishte ndër të parët që besoi se mendimet dhe ndjenjat mund të kenë origjinë të pavetëdijshme dhe të ndikojnë sjelljen tonë pa qenë të vetëdijshëm për to. Në ëndrra, ai shihte shfaqjen e dëshirave të papërmbushura. Një vajzë që sheh një pemë qershie duke u djegur mund të jetë duke përjetuar një përplasje emocionale që vetë nuk e kupton. Krahasimi me filozofë të tjerë Ndryshe nga Sokrati, i cili thoshte “Njih vetveten” përmes arsyes dhe dialogut, Frojdi sugjeronte “zhytu në errësirën tënde, aty ku logjika s’ka dritë”. Ndryshe nga Descartes, që tha “Unë mendoj, pra jam”, Frojdi do të thoshte “Unë jam, edhe kur nuk e di se çfarë mendoj”. Nietzsche ishte ndoshta më afër me të – i errët, introspektiv, eksplorues i instinkteve njerëzore – por Frojdi përdori mjete klinike dhe empirike për të përshkruar atë që Nietzsche thjesht filozofonte. Ndikimi në kulturë, art dhe jetën e përditshme Frojdi ka lënë gjurmë në letërsi, film, pikturë dhe vetë mënyrën si e kuptojmë vetveten. Filmat e Hitchcock, romanet e Kafka-s, pikturat e Salvador Dalí – të gjitha kanë gjurmë frojdiane. Në jetën e përditshme, kur dikush thotë: “A ndoshta kjo vjen nga fëmijëria ime?” apo “Ndoshta kjo është një dëshirë e pavetëdijshme”, po flet gjuhën e Frojdit. Çfarë e dallon Frojdin nga të tjerët? Frojdi nuk kërkonte kuptimin e jetës ai kërkonte kuptimin e vetvetes. Ai nuk ofroi receta morale ose rrugë drejt virtytit. Ai ofroi një pasqyrë të thellë, shpesh të frikshme, por të vërtetë mbi njeriun. Ai u përpoq të përgjigjej jo në “Çfarë duhet të bëjmë?”, por në “Pse bëjmë atë që bëjmë?”, dhe kjo e bën unik në historinë e filozofisë. Në fund, Frojdi nuk ishte vetëm një filozof apo psikolog <ai ishte një shkrimtar i shpirtit njerëzor. Ai nuk e shpiku shpirtin e njeriut < ai thjesht hapi derën dhe na ftoi të shohim brenda. Pergatiti. Liliana Pere

#RevistaPrestige #WorlWideWeb #InformationTecnology #TimBernerLee Revista Prestige ju njeh me… Tim Berners Lee ,  shpikësi i World Wide Web-ë it, njeriu që ndryshoi botën Në historinë e teknologjisë, vetëm pak individë kanë lënë një ndikim aq të madh sa Tim Berners-Lee, njeriu i cili shpiku dhe zhvilloi World Wide Web  rrjetin global që na lidh të gjithë dhe që sot është pjesë thelbësore e jetës sonë. Por kush është ky burrë i thjeshtë, me ide të mëdha, që i dha botës një platformë të pakufizuar për informacion? Origjina dhe familja Timothy John Berners-Lee lindi më 8 qershor 1955 në Londër, Angli, në një familje ku teknologjia ishte pjesë e përditshmërisë. Të dy prindërit e tij, Conway Berners-Lee dhe Mary Lee Woods, ishin programues kompjuterësh dhe punonin në zhvillimin e kompjuterëve të parë elektronikë në Britaninë e Madhe. Kjo ndikoi shumë në formimin e tij të hershëm, duke e bërë që të ketë një afeksion dhe kureshtje të madhe për programimin dhe botën digjitale që në moshë shumë të re. Arsimi Pas përfundimit të shkollës së mesme, Tim ndoqi studimet në Universitetin e Oksfordit, ku mori një diplomë në Fizikë në vitin 1976. Gjatë studimeve, ai u njoh me konceptet bazë të informatizimit dhe programimit, si dhe me mënyrën sesi makinat mund të ndërveprojnë mes tyre përmes kodit.  Por, edhe pse fizikani me profesion, pasioni i tij i vërtetë mbeti në teknologjinë e informacionit. Eksperiencat e hershme dhe karriera Pas diplomimit, Berners-Lee punoi në disa kompani të teknologjisë, ku zhvilloi softuerë për kompjuterë dhe mësimdhënie në gjuhë programimi.  Në fund të viteve 1980, ai u bashkua me CERN, organizatën evropiane për kërkime në fizikën e grimcave në Gjenevë, Zvicër. CERN ishte një laborator i madh ku punonin mijëra shkencëtarë nga e gjithë bota dhe ku shkëmbimi i informacionit ishte jetik. Në këtë mjedis multidisiplinar, ku informacioni ishte i shpërndarë dhe i vështirë për t’u ndarë me efikasitet, Berners-Lee pa një problem thelbësor: mungesa e një sistemi të përbashkët për shkëmbimin e informacionit në mënyrë të shpejtë dhe të thjeshtë. Shpikja e World Wide Web Në vitin 1989, Berners-Lee propozoi një ide revolucionare për ndërtimin e një rrjeti global që do të lejonte shkëmbimin e informacionit përmes një sistemi hipertexti. Ai krijoi protokollin HTTP (Hypertext Transfer Protocol), gjuhën HTML (Hypertext Markup Language) dhe sistemin e adresave URL (Uniform Resource Locator) – tre elementët kryesorë që sot përbëjnë themelet e çdo faqeje në internet. Në vitin 1991, Berners-Lee publikoi faqen e parë të internetit dhe bëri që  World Wide Web-i të ishte i aksesueshëm për të gjithë. Ky sistem lejoi që çdo përdorues, nga shkencëtari në CERN, tek çdo qytetar në botë, të mund të krijonte, të ndante dhe të gjenin informacion lehtësisht, pa barriera teknike apo financiare. Filozofia dhe ndikimi social Një nga arsyet kryesore pse Tim Berners Lee është i adhuruar jo vetëm si shpikës, por edhe si një vizionar humanist, është mënyra si ai vendosi të bëjë World Wide Web-in një platformë të hapur dhe falas. Ai nuk kërkoi patentë apo fitime financiare, por donte që ky mjet të ishte i lirë dhe i aksesueshëm për të gjithë, pa përjashtime. Berners-Lee shpesh thekson se interneti duhet të jetë një hapësirë e lirë, e sigurt dhe e barabartë, ku çdo person ka të drejtë të shprehë veten dhe të ketë qasje në informacion. Ai lufton për privatësinë, etikën dhe decentralizimin e rrjetit, duke u përpjekur që teknologjia të mos përdoret për shtypje apo manipulim. serveri i parë Një moment i veçantë në historinë e tij është krijimi i serverit të parë të World Wide Web-it në CERN, që u bë në një kompjuter NeXT,  një makinë e thjeshtë në krahasim me standardet e sotme.  Megjithatë, përmes durimit dhe pasionit, Berners-Lee zhvilloi softuerin e parë që mundësoi krijimin dhe shfletimin e faqeve të internetit, duke e bërë realitet idenë e tij të guximshme. Projekte të reja dhe vizioni i së ardhmes i Tim Berners Lee Përtej shpikjes së tij më të famshme, Tim Berners-Lee është i angazhuar në projekte të ndryshme për të përmirësuar internetin, duke përfshirë edhe iniciativën Solid, e cila synon të decentralizojë kontrollin e të dhënave personale dhe t’i japë përdoruesve më shumë kontroll mbi privatësinë e tyre online. Citati i tij i njohur: “Internet duhet të jetë një dhuratë për njerëzimin – një hapësirë ku informacioni është i lirë dhe të gjithë mund të përfitojnë.” Revista Prestige, prezanton  figurën e Tim Berners-Lee, njeriun që me thjeshtësinë e idesë së tij dhe forcën e vizionit ka krijuar një botë të re komunikimi dhe mundësish. ✨️ Ai është një shembull i shkëlqyer i forcës së inovacionit për të ndryshuar botën dhe një frymëzim për të gjithë ne, që të besojmë se edhe një ide e vetme mund të bëhet një shpikje Histori te treguara  për World Wide Web (WWW) 1. Idetë në kafene Tim Berners-Lee shpesh diskutonte idetë e tij për një rrjet global në kafenen e CERN-it me kolegët e tij, ku një pyetje e thjeshtë si “Pse nuk mund të ndashmë informacion më lehtë?” ndezi idenë për të krijuar web-in. 2. Kompjuteri NeXT Faqja e parë e internetit dhe serveri i parë u krijuan në një kompjuter NeXT, që ishte mjaft i thjeshtë dhe jo shumë i fuqishëm, por shërbeu si baza për të gjithë web-in. 3. Emri 'World Wide Web' Termi “World Wide Web” erdhi nga një lojë fjalësh me kolegët, duke u përpjekur të përshkruanin një rrjet të madh lidhjesh që do përshkonte botën. 4. Faqja e parë e internetit Faqja e parë e internetit ishte shumë e thjeshtë, me tekst vetëm dhe lidhje hipertexti. Ajo ishte në fakt një udhëzues për atë se çfarë ishte Web-i dhe si funksiononte. 5. Pa përfitime financiare personale Tim Berners-Lee nuk mori asnjë fitim financiar personal nga shpikja e tij. Ai donte që teknologjia të ishte e lirë dhe e aksesueshme për të gjithë, dhe kjo qëndroi në thelbin e suksesit të saj. 6. Kodimi në kohë rekord Për vetëm disa muaj, Berners-Lee krijoi të gjitha elementet themelore të web-it: HTTP (protokollin për komunikim), HTML (gjuhën e dokumenteve) dhe URL (adresat e faqeve). 7. Fillimi i një epoke Një ditë, në dhomën e tij të vogël në CERN, pa për herë të parë një dokument të lidhur me një tjetër në kompjuterin e tij – dhe ky ishte momenti i parë që lindi koncepti i web-it si e njohim sot. 8. Asgjë nuk ishte perfekte në fillim Faqja e parë kishte shumë limitime dhe nuk kishte grafikë apo multimedia. Por kjo nuk e pengoi atë që të shpërthente në një fenomen global. 9. Një ide e thjeshtë, një revolucion i madh Shumë njerëz menduan se web-i ishte vetëm një tjetër projekt teknik, por ajo u bë baza e internetit modern dhe transformoi mënyrën se si komunikojmë dhe jetojmë. Pergatiti:Liliana Pere.

Maria Luigia e Austrisë – Zemra perandorake që rrahu për Parmën Në historinë e Evropës, ku rrëfimet mbretërore shpesh janë të ftohta, të ngurta dhe të lidhura ngushtë me pushtetin, ndonjëherë shfaqen figura që shkëlqejnë ndryshe. Maria Luigia e Austrisë ishte njëra prej tyre, një grua që e jetoi jetën mes detyrës dhe ndjeshmërisë, mes madhështisë dhe përulësisë, mes Vjenës imperiale dhe Parmës së dashur, ku la zemrën dhe trashëgiminë e saj. Fëmijëria dhe familja: mes perandorisë dhe vetmisë E lindur më 12 dhjetor 1791, në Vjenë, Maria Luigia ishte bija e perandorit të fuqishëm të Perandorisë së Shenjtë Romake, Franz II (më vonë Franz I i Austrisë), dhe e Maria Teresës së Napolit, një mbretëreshë e rreptë, por e përkushtuar. Që në fëmijëri, ajo u rrit në një botë ku gjithçka kishte rend dhe rregull, por pak hapësirë për ëndrra. Ishte një vajzë e ndjeshme dhe e përkorë, por jashtëzakonisht inteligjente. E arsimuar me kujdes në gjuhë, muzikë, histori dhe filozofi, ajo kishte një ndjenjë të fortë për artin dhe të bukurën, një pasion që do ta shoqëronte gjithë jetën. Por as fëmijëria e saj s’ishte e mbrojtur nga tronditjet e mëdha të historisë: në fund të shekullit XVIII, kontinenti po tronditej nga fryma e revolucionit francez dhe më vonë nga ylli në ngjitje i Napoleon Bonapartit – një yll që shumë shpejt do të ndërhynte edhe në fatin e saj. ✨️✨️✨️✨️ Martesa me Napoleon Bonopartin kur politika hesht ndjenjat Në vitin 1810, Maria Luigia, vetëm 18 vjeç, martohet me Napoleonin, burrin që babai i saj e kishte luftuar me vite. Martesa nuk ishte zgjedhje e saj, por një aleancë politike, një sakrificë për paqen. Ajo e pranoi me përulësi, por gjithashtu me ndershmëri, këtë fat. Në Paris, u bë Perandoreshë e Francës, nënë e një djali, Napoleoni II, i quajtur “Mbret i Romës” " dhe një figurë publike e dashur nga populli". Por pas rënies së Napoleonit dhe humbjes së tij në Waterloo, jeta e saj mori një kthesë tjetër. ✨️✨️✨️ Në vitin 1814, ajo u caktua nga babai i saj si Dukeshë sovrane e Parmës, Piacenzas dhe Guastalla-s , një titull që do ta shndërronte jo vetëm në sundimtare, por edhe në "nënë" të qytetit të Parmës, një qytet të cilin do ta donte dhe do ta formësonte me gjithë shpirtin e saj. Parma: qyteti që fitoi zemrën e një perandoreshe Kur mbërriti në Parma, Maria Luigia nuk ishte më një perandoreshë franceze, por një grua e ndjeshme që kërkonte kuptim dhe qetësi. Dhe Parma ia dha këtë. ✨️✨️✨️ Ajo nuk sundoi si një despot, por si një nënë e kujdesshme, e pranishme, e lidhur me njerëzit dhe me shpirtin e qytetit. Nën drejtimin e saj, Parma përjetoi një epokë të artë. Ajo rindërtoi Teatrin Regio, mbështeti muzikën dhe artin, përkrahu arsimin dhe kulturën, dhe u bë një patroneshë e vërtetë e jetës publike. Në çdo cep të qytetit ndiheshin gjurmët e përkujdesjes së saj: spitalet, shkollat për vajzat, biblioteka, jeta artistike. Parma lulëzoi jo vetëm si një qytet i bukur, por edhe si një qytet me shpirt. Dhe... Parmigiano Reggiano: mbreti i tryezës Shumë njerëz, në mënyrë instinktive, e lidhin emrin e Maria Luigia-s me një nga krenaritë më të mëdha të Parmës: Parmigiano Reggiano , djathi me aromë, histori dhe identitet unik. ✨️✨️ Thuhet shpesh, pothuajse si një legjendë urbane, se ishte ajo që i dha djathit shtytjen për t’u bërë “mbreti i djathrave”, se ishte ajo që e vlerësoi, e promovoi dhe i dha një status të veçantë në jetën gastronomike të oborrit. Por e vërteta është edhe më e thellë dhe më e bukur. Parmigiano Reggiano, në fakt, ka lindur shumë më herët, në zemrën e Mesjetës, nën duart e murgjve benediktinë dhe cistercianë. Këta mjeshtër të heshtur të urdhrave fetarë, që kërkonin një mënyrë për të ruajtur qumështin për më gjatë, krijuan një djathë të fortë, të pasur, të qëndrueshëm – një produkt që, me kalimin e kohës, u bë një thesar i vërtetë i tryezës italiane. Dokumentet e para përmendin Parmigianon që në shekullin e 13-të, duke dëshmuar famën e tij ndër tregtarët dhe oborret evropiane. Pra, kur Maria Luigia mbërriti në Parma në vitin 1814, Parmigiano Reggiano ishte tashmë një protagonist i pandryshueshëm i kuzhinës, një pasuri që i përkiste popullit dhe tokës. Në histori, emrat e grave që qëndrojnë pranë burrave të mëdhenj shpesh mbeten në hije. Por Maria Luigia e Austrisë, gruaja e dytë e Napoleon Bonapartit, është një figurë delikate dhe kontradiktore: një princeshë e lindur për kurorë, një bashkëshorte e lidhur me politikën, dhe një grua e re, që luftonte mes detyrës dhe zemrës. E lindur më 12 dhjetor 1791, në zemër të perandorisë habsburgase, Maria Luigia ishte bija e Perandorit Francis I të Austrisë dhe mbesë e Mbretëreshës Marie Antoinette. Rritur në një mjedis të ftohtë oborrtar, ku diplomacia dhe disiplina mbizotëronin mbi ndjenjat, ajo u edukua me gjuhë, muzikë, art dhe protokoll. Por fëmijëria e saj u njollos nga urrejtja ndaj Napoleonit, që në sytë e familjes së saj ishte një “uzurpator korzikas” që kishte shkatërruar rendin tradicional të Evropës. Kjo martesë u vendos jo nga dashuria, por nga diplomacia. Për Napoleonin, ajo ishte një simbol i fuqisë së tij , një aleancë me një nga familjet më të lashta mbretërore të Evropës. Për Austrinë, ishte një mënyrë për të mbajtur armiqtë nën kontroll. Më 1810, ajo u martua me Perandorin e Francës dhe u bë Perandoreshë e Francës. Në pamje të parë, fati i saj dukej mbretëror: një burrë i fuqishëm, një kurorë në kokë, dhe një jetë e artë në Pallatin e Tuileries. Ajo lindi një djalë, Napoléon François, i cili u quajt Mbreti i Romës. Por brenda vetes, Maria Luigia ndjente zbrazëti dhe trishtim. Ajo nuk e donte Napoleonin dhe nuk e ndjente veten të lirë në Parisin e zhurmshëm dhe madhështor. Kur Napoleoni u rrëzua nga froni më 1814 dhe u internua në Elbë, Maria Luigia nuk e ndoqi. Nën ndikimin e babait të saj dhe kancelarit Metternich, ajo u rikthye në Itali, ku iu dha titulli Dukesha e Parmës. Atje, Maria Luigia jetoi në mënyrë më të qetë dhe më të lirë, duke ndërtuar një jetë të re, larg famës dhe frikës së Parisit. Në Parma, ajo u bë një udhëheqëse e kujdesshme, e dashur për popullin dhe e përkushtuar në art, kulturë dhe ndërtim. U martua në heshtje me Neipperg, një gjeneral austriak me të cilin kishte një lidhje intime dhe kishte fëmijë me të. Dashuria, ndoshta për herë të parë në jetën e saj, erdhi në mënyrë të heshtur Maria Luigia jetoi një jetë të gjatë dhe ndërroi jetë në vitin 1847. Historia e saj është ajo e një gruaje që mbajti një kurorë të rëndë mbi një zemër të brishtë. Ajo nuk ishte një heroinë romantike si Joséphine, por një grua që mësoi të përshtatej, të qetësohej dhe të ndërtonte jetën e saj nga hiri i një martese politike. Ajo u kujtua nga historia si një perandoreshë e heshtur, një dukeshë e kulturuar, dhe një grua me shpirt të ndare Por ajo që bëri Maria Luigia ishte të njohë vlerën e tij, ta ruajë traditën, dhe ta vendosë në qendër të identitetit kulturor të Parmës. Në tryezat e saj, në banketet zyrtare, në jetën e përditshme të qytetit, Parmigiano Reggiano nuk ishte më thjesht një djathë – por një simbol. Një trashëgimi që jeton përtej legjendës Sot, kur ecën nëpër rrugët e qeta të Parmës, ndjen ende aromën e një kohe të artë. Teatri, institucionet kulturore, dhe po , edhe raftet e djathrave të vjetër që plaken me durim në magazinat e Parmigiano Reggiano-s "mbajnë ende emrin e saj në heshtje". Maria Luigia nuk ishte thjesht një sundimtare. Ajo ishte zemra që rrahu për një qytet të vogël, por të madh në shpirt. Dhe siç ndodh me të gjitha figurat që duam, legjenda dhe realiteti ndërthuren. Ajo s’e shpiku Parmigianon , por e ndihmoi të bëhej pjesë e përhershme e shpirtit Pergatiti: Dr. Liliana Pere.

Rëndësia e Lidhjes së Prizrenit Lidhja e Prizrenit, e themeluar më 10 qershor 1878, përfaqëson një nga momentet më të rëndësishme dhe vendimtare në historinë e shqiptarëve. Ajo ishte organizata e parë politike dhe ushtarake gjithëkombëtare që synoi mbrojtjen e integritetit territorial dhe afirmimin e identitetit kombëtar shqiptar në një periudhë kur trojet e tyre rrezikonin të copëtoheshin nga fuqitë e mëdha evropiane. Kjo lëvizje shënoi fillimin e organizimit politik të shqiptarëve dhe përgatiti terrenin për lëvizjet kombëtare të shekullit XX. --- Themelimi dhe Organizimi Kuvendi i Prizrenit u mbajt më 10 qershor 1878 në xhaminë Bajrakli në Prizren dhe u drejtua nga Iljaz pashë Dibra. Programi i Lidhjes u hartua nga intelektualë dhe ideologë të njohur si Sami Frashëri, Pashko Vasa, Abdyl Frashëri, Jani Vreto dhe Zija Prishtina. Ajo u organizua me një Komitet Kombëtar që përfshinte tre komisione kryesore: Komisioni për Punët e Jashtme, i drejtuar nga Abdyl Frashëri Komisioni për Punët e Brendshme, me Shaban Prizrenin në krye Komisioni për Financat, drejtuar nga Sulejman Vokshi Gjithashtu, u krijuan nënkomitete krahinore në vilajetet shqiptare që rrezikoheshin nga copëtimi, si vilajeti i Janinës, Shkodrës dhe jugut. Detyrat Kryesore të Lidhjes së Prizrenit 1. Kundërshtimi i copëtimit të trojeve shqiptare sipas Traktatit të Shën Stefanit dhe vendimeve të Kongresit të Berlinit, të cilat kërcënonin ndarjen e territoreve shqiptare mes fqinjëve si Mali i Zi, Serbia, Bullgaria dhe Greqia. 2. Bashkimi i trojeve shqiptare në një vilajet të vetëm brenda Perandorisë Osmane për të ruajtur integritetin territorial dhe administrativ. 3. Dëshmimi i kombësisë shqiptare në opinionin evropian, duke treguar se shqiptarët janë një popull i veçantë, pavarësisht dallimeve fetare (muslimanë, ortodoksë, katolikë). Veprimtaritë dhe Rezistenca Ushtarake Lidhja e Prizrenit nuk u ndal vetëm në fushën politike, por organizoi edhe rezistencë ushtarake në mbrojtje të trojeve shqiptare. Nënkomiteti i vilajetit të Janinës, me Abedin Pashë Dinon, u angazhua në diplomaci për të penguar aneksimin e Çamërisë nga Greqia. Nënkomiteti i Shkodrës organizoi trupa vullnetare me Ali Pashë Gucinë dhe Hodo Begun Sokolin, duke shkaktuar humbje të mëdha forcave malazeze në mbrojtje të Plavës, Gucisë, Hotit dhe Grudës. Megjithatë, pas rezistencës së gjatë, Ulqini ra në duart e Malit të Zi më 26 nëntor 1880. Pas shtypjes së Lidhjes nga Porta e Lartë në vitin 1881, rezistenca shqiptare vazhdoi në forma të ndryshme në dekadat që pasuan. Lidhja dhe Kongresi i Berlinit Në Kongresin e Berlinit (qershor 1878), kërkesat e shqiptarëve për mbrojtjen e territoreve të tyre u injoruan. Fuqitë e mëdha i njohën territore të konsiderueshme fqinjëve të Shqipërisë, duke rrezikuar seriozisht integritetin territorial shqiptar. Lidhja e Prizrenit i dërgoi një memorandum kancelarit prusian Bismarck dhe fuqive të tjera, duke kërkuar ruajtjen e vilajeteve shqiptare brenda Perandorisë Osmane dhe kundërshtimin e krijimit të shteteve të reja që do t’i dëmtonin shqiptarët. Përfundim Lidhja e Prizrenit ishte një përpjekje e organizuar e parë gjithëkombëtare për mbrojtjen e trojeve shqiptare, afirmimin e identitetit dhe vetëdijes kombëtare. Ajo shërbeu si një pikë referimi dhe frymëzim për lëvizjet kombëtare shqiptare në shekullin XX dhe kontribuoi në forcimin e unitetit mes shqiptarëve pavarësisht ndarjeve fetare dhe krahinore.

#RevistaPrestige #personality #Academic #inspiration #education Revista Prestige: Një nder i veçan të paraqesim Luan Omarin, një personalitet i shquar dhe një nga gurët më të çmuar të themelit të Akademisë së Shkencave. Njeriu i madh, i mprehtë dhe i urtë, që me thellësinë e mendimit, ka ndriçuar rrugët e dijes dhe ka ngritur lart flamurin e shkencës dhe intelektit shqiptar. Prania e tij është si një dritë e pamasë që përshkon horizontet më të largëta të dijes, duke frymëzuar breza e duke lënë gjurmë të paharrueshme në çdo fushë ku ka prekur. Ai është simbol i përkushtimit, mençurisë së rrallë dhe elegancës së mendimit, një emblemë e vërtetë e madhështisë njerëzore dhe shkencore. ✨️ Sot është ditëlindja e Akademikut Luan Omari – Mjeshtrit të Mendimit Juridik Shqiptar 🌟 Kush është Luan Omari? Akademik Luan Omari është një ndër figurat më të mëdha të dijes shqiptare. Jurist, filozof i shtetit, profesor i nderuar dhe autor i veprave themelore të së drejtës publike në Shqipëri. Ai përfaqëson zërin e arsyes, urtësisë dhe dijes në kohë ndryshimesh, sfidash dhe zhvillimesh të mëdha historike. 📚 Formimi dhe Arsimi Luan Omari lindi më 10 qershor 1928, në Gjirokastër, një qytet që ka dhënë shumë figura të mëdha të kulturës shqiptare. Pas mbarimit të arsimit të mesëm në Shqipëri, ai vazhdoi studimet universitare në Universitetin “Lomonosov” të Moskës, ku u diplomua në Shkencat Juridike, duke marrë një formim të fortë akademik që do t’i shërbente më vonë për t’u kthyer në themeluesin e mendimit modern juridik shqiptar. 🎓 Karriera Akademike dhe Kontributi Pas kthimit në atdhe, Luan Omari filloi një karrierë brilante: Profesor i së drejtës kushtetuese, historisë së shtetit dhe të së drejtës. Shef katedre në Fakultetin Juridik të Universitetit të Tiranës. Anëtar i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë që prej themelimit të saj. Autor i shumë teksteve universitare dhe veprave shkencore që për dekada kanë shërbyer si gurthemel për formimin e juristëve dhe politologëve shqiptarë. 📖 Veprat e tij më të njohura përfshijnë: "E drejta kushtetuese" "Shteti dhe e drejta" "Demokracia dhe shteti i së drejtës" "Sistemet politike bashkëkohore" ✍️Disa Citime nga vepra dhe fjalimet e tij “Demokracia nuk është thjesht një formë pushteti, por një mënyrë të jetuari në respekt të njeriut dhe lirisë së tij.” ✨️ Luan Omari, “Demokracia dhe shteti i së drejtës” “Shteti i së drejtës nuk ndërtohet vetëm me ligje të shkruara, por me një vetëdije të përbashkët për drejtësinë.” ✨️ Luan Omari, “Parimet e përgjithshme të së drejtës” “Kushtetuta është një kontratë morale përtej tekstit juridik, ajo mishëron vullnetin e qytetarëve për një jetë të ndershme.” Luan Omari ka qenë anëtar i saj që nga vitet e para dhe një nga kontribuesit më të çmuar të saj në fushën e shkencave shoqërore dhe juridike. Ai është nderuar dhe vlerësuar vazhdimisht nga kjo akademi për rolin e tij jetësor në zhvillimin e mendimit juridik dhe shtetformues shqiptar. 🏅 Nderimet dhe Trashëgimia "Mjeshtër i Madh i Punës" – për kontributin e shquar në arsim dhe shkencë. Urdhra të lartë nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë. Vepra e tij është pjesë e kanonit të literaturës juridike shqiptare. Akademia e Shkencave: 📢 Me rastin e ditëlindjes së tij më 10 qershor, Akademia e Shkencave ka kujtuar Akademik Luan Omarin si një kolos të jurisprudencës, një autoritet të fjalës dhe mendimit shkencor, duke vlerësuar rolin e tij si themelues i një shkollë të tërë mendimi juridik në Shqipëri. Akademia e ka cilësuar atë si: “Një mendje e kthjellët dhe e përkushtuar ndaj parimeve të së drejtës, një zë i arsyes në kohët e trazuara, dhe një busull etike për brezat e rinj.” Urimi ynë për ditëlindje: Gëzuar ditëlindjen, Akademik Luan Omari! Qoftë drita e mendimit tuaj udhërrëfyes për çdo brez që beson në drejtësi, liri dhe zhvillim! Pergatiti: Liliana Pere

#RevistaPrestige #personality #artmusic #composer Revista Prestige . "Zadeja "Krijuesi i ADN-së Sonore Shqiptare" "Çesk Zadeja " Babai i Muzikës Profesionale Shqiptare" "Maestro i Shkodrës, Gjeni i Kombit" Emri që Ndërtoi Historinë e Muzikës Shqiptare. Kompozitori i Madh që Kompozoi… Perla për Shpirtin Shqiptar Magjistari që Shkroi Perla në Partitura. Perlat e Tingujve Shqiptarë nga Dora e një Gjeniu si Çesk Zadeja Historia e jetës. Në një cep të qetë të Shkodrës, mes tingujve të natyrës dhe zërave të shpirtit popullor, lindi një djalosh që do të sillte dritë në shpirtin e një kombi të tërë përmes muzikës. Ai nuk ishte thjesht një kompozitor – ai ishte një rrëfimtar i emocioneve shqiptare, një arkitekt i tingujve që ringjallnin kujtesën kolektive. Çesk Zadeja – një emër që nuk tingëllon vetëm si notë e muzikës shqiptare, por si një gur themeli në historinë e saj. Për shumëkënd, ai është "Babai i Muzikës Shqiptare", por për ata që kanë ndier veprat e tij në thellësi të zemrës, ai është edhe babai i ndjenjës së përbashkët, frymëzimit të pastër dhe elegancës shpirtërore që muzika mund të dhurojë. Ai përthithi thellë meloditë e vendlindjes dhe i përktheu në gjuhën e universit: në simfoni, rapsodi dhe balada, ku çdo tingull mban aromën e tokës shqiptare. Nga Shkodra në Moskë e deri në Romë, zëri i tij udhëtoi me dinjitet dhe dashuri për atdheun. ✨️✨️✨️ - Emri: Çesk Zadeja lindi në 8 qershor 1927 në Shkodër "Babai i Muzikës Shqiptare" ✨️✨️✨️ Zadeja u formua në një nga akademitë më prestigjioze të botës , në Moskë , ku u zhyt në thellësitë e teorisë muzikore, kompozimit simfonik dhe dirigjencës. Aty ai u përball me fuqinë e madhështisë klasike ndërkombëtare, por nuk e harroi kurrë zërin e fyellit shqiptar. ✨️✨️✨️ - Kontributi në Shqipëri Pas kthimit në Tiranë, ai dha kontribut të jashtëzakonshëm në ndërtimin e strukturës së muzikës profesioniste shqiptare. Ishte ndër themeluesit e Institutit të Lartë të Arteve (sot Universiteti i Arteve), dhe përmes mësimdhënies formoi breza të tërë kompozitorësh, dirigjentësh e muzikantësh. Ishte frymëzues dhe promotor i institucioneve muzikore që ndërtuan bazën e artit kombëtar shqiptar. Ai solli një identitet kombëtar në muzikën shqiptare — një identitet që rrënjët i kishte në folklorin dhe shpirtin popullor, por që u skalit me mjeshtëri në format ndërkombëtare. ✨️✨️✨️ - Veprat më të njohura 🎼 Rapsodia Shqiptare 🎼 Baladë për violinë dhe piano 🎼 Suitë simfonike 🎼 Katër pjesë për piano 🎼 Këngë për kor 🎼 Muzikë për teatro, balet dhe filma Këto vepra nuk janë thjesht tinguj, por peizazhe të gjalla, tablo tingëllore ku shfaqen malet, lumenjtë, nënat shqiptare, dashuritë e përmbajtura dhe qëndresat e një populli. ✨️✨️✨️ - Diskografia ndërkombëtare 🎹 "Këngë, Muzika Shqiptare për Piano, Vëll. 1" – interpretuar nga pianistja Kirsten Johnson (Guild GMCD 7257) "Rapsodi, Muzika Shqiptare e Pianos, Vëll. 2" – Kirsten Johnson, ✨️✨️✨️ - Thënie dhe reflektime për të “Ai nuk kompozonte, ai përkthente shpirtin e një kombi në nota.” “Zadeja është ajo urë që lidh të kaluarën folklorike me të ardhmen simfonike të Shqipërisë.” “Tingujt e tij mbajnë në vete aromën e një vendi që kërkon të këndojë edhe kur hesht.” ✨️✨️✨️ Çesk Zadeja nuk jeton më në një trup njerëzor që ecën rrugëve të Tiranës apo Shkodrës, por ai jeton në çdo hap të valleve tona, në çdo tingull të një koncerti, në çdo zë studenti që mëson një fugë shqiptare. Ai është dhe mbetet gurthemel i një kulture muzikore që frymëzon sot e kësaj dite. Në nderim të tij, çdo notë është një përkulje. Çdo fjalë është një duartrokitje. Një kujtesë e nderim me shkrim është një histori të mëdhenjsh! Pergatiti:Liliana Pere.

Franka Kukeli – “Vajza me flamur” që përfaqëson krenarinë shqiptare Franka Kukeli banon në Tiranë dhe është një dritë e re e brezit të ardhshëm shqiptar. Ajo ka lindur më 5 shtator 2012 në maternitetin “Koço Gliozheni” në kryeqytet dhe sapo përfundoi klasën e shtatë në shkollën “Fan S. Noli”, ku arriti të gjitha notat 10, duke treguar kështu përkushtimin dhe talentin e saj në studime. Një moment i veçantë në jetën e Frankës ishte krijimi i një fotografie që lindi nga dëshira për të ruajtur një kujtim të çmuar me kostum popullor, për nder të 28 Nëntorit, ditës së Pavarësisë. Në kuadër të një aktiviteti në shkollë, shoqëria me fotografinë Soela Zani bëri të mundur realizimin e kësaj ideje të bukur. Nëntë shkrepje u bënë për të kapur atë moment të veçantë, por ishte një prej tyre që do të mbetej në zemrat e shqiptarëve, fotografia që Franka e quajti “Vajza me flamur”. Kjo foto u publikua në Instagram dhe u përhap me shpejtësi, duke u bërë e njohur në të gjithë botën shqiptare. Ajo nuk ishte thjesht një imazh, por një simbol i trashëgimisë dhe krenarisë kulturore. Këtë vit, fotografia fitoi çmimin e parë në konkursin ndërkombëtar "Wanderlust in Albania 2", në kategorinë e trashëgimisë kulturore, duke vënë në pah jo vetëm bukurinë e veshjes tradicionale, por edhe fuqinë e identitetit shqiptar. Siç thotë Franka, “Veshja tradicionale është flamuri që nuk valëvitet në erë, por në shpirt.” Me fjalë të tjera, kjo veshje nuk është vetëm një kostum i bukur, por një dritë që ndriçon të kaluarën dhe të ardhmen e një kombi të tërë. Ajo vetë ndien se “Kur vesh kostumin popullor, ndiej se mbaj me vete historinë e gjyshërve tanë.” Bashkëpunimi me fotografinë ishte shumë i frytshëm dhe krijoi një lidhje të veçantë, edhe pse gjatë realizimit të fotos nuk ishte e pranishme mamaja e Frankës, përndryshe emocionet do të ishin më të forta dhe realizimi do të kishte qenë më i vështirë. Por, ky fakt nuk e uli aspak magjinë e momentit. Ceremonia e ndarjes së çmimeve u zhvillua në një ambient solemne në Pallatin e Brigadave, ku ishin të pranishëm shumë artistë dhe personalitete të njohura të artit dhe kulturës. Momenti i çmimit ishte shumë i bukur dhe la mbresa të pashlyeshme tek Franka dhe të gjithë të pranishmit. Në një intervistë për Euronews Albania, Franka shprehu me krenari: “Në atë foto nuk isha vetëm unë – ishin mijëra vajza shqiptare që rriten me dashuri për flamurin dhe rrënjët e tyre. ” Ajo beson se “Trashëgimia nuk është vetëm për t’u kujtuar, por për t’u veshur, për t’u ndjerë dhe për t’u jetuar.” Në fund të ditës, Franka Kukeli nuk është thjesht një vajzë me një fotografi të bukur – ajo është një simbol i gjallë i dashurisë për vendin dhe kulturën e saj, që na kujton të gjithëve se “Nuk ka modë më të bukur se ajo që buron nga zemra e një kombi.” Pergatiti: Liliana Pere.