Search Results

Turizmi Elitar Shqiptar Po Ngritet: Green Coast Hotel – MGallery Collection Në Krye të Performancës Globale Vetëm dy muaj pas hapjes, hoteli 5-yllësh shqiptar zë vendin e parë mes 133 hoteleve të Accor në Europë. Prestige | Gusht 2025 🇦🇱 Një perlë luksoze buzë Jonit Në qershorin e këtij viti, në bregun elitar të Green Coast në Shqipëri, hapi dyert një hotel që premtonte shumë: Green Coast Hotel – MGallery Collection. Vetëm dy muaj pas nisjes së operimit, ky destinacion i ri turistik është vlerësuar si një nga hotelet me performancën më të mirë në botë, sipas raportit zyrtar të La Maison, degë e zinxhirit hotelier ndërkombëtar Accor. 📊 Lider në performancë mes 133 hoteleve të luksit Ky raport ka analizuar performancën e 133 hoteleve nën markat Sofitel, Sofitel Legend dhe MGallery Collection në nivel global. Green Coast Hotel – MGallery Collection ka dalë i pari mes të gjithë MGallery-ve në Europë, për shkak të kërkesës së lartë, popullaritetit dhe interesit të vizitorëve. 🤝 Një bashkëpunim strategjik: Accor + BALFIN Ky sukses nuk është i rastësishëm. Prapa këtij hoteli qëndron një partneritet strategjik mes Grupit BALFIN, një nga konglomeratët më të mëdhenj në rajon, dhe Accor, rrjeti francez me më shumë se 5,600 hotele në 110 vende. Për herë të parë, një markë ekskluzive si MGallery u soll në Shqipëri, duke theksuar përkushtimin ndaj përvojave autentike dhe luksit me standarde ndërkombëtare. Destinacioni që sfidon standardet rajonale Green Coast Beach, ku ndodhet ky hotel, është i vetmi në Shqipëri me çertifikim "Blue Flag", një tregues i cilësisë së lartë mjedisore dhe shërbimeve. Hoteli mban statusin e 5 yjeve plus, duke përfaqësuar një epokë të re në turizmin shqiptar, i cili më në fund po shkon drejt segmentit elitar ndërkombëtar. 🌍 Pjesë e një harte globale luksi Shtetet ku ndodhen hotelet që renditen pranë Green Coast Hotel për performancë përfshijnë: SHBA, Mbretërinë e Bashkuar, Gjermaninë, Zvicrën, Poloninë dhe Francën. Pra, Shqipëria ka hyrë realisht në ligën e madhe të mikpritjes luksoze. Zhvillimi që transformon rivierën shqiptare Ndërtimet dhe investimet strategjike si ky hotel, janë pjesë e një ndryshimi të madh në infrastrukturën turistike shqiptare. Ato e përforcojnë pozicionin e vendit tonë si një alternativë serioze ndaj destinacioneve klasike të Mesdheut. ✨ Shqipëria si destinacion elitar? Koha ka ardhur. Ky sukses është më shumë se një renditje. Është një sinjal i qartë që Shqipëria ka potencial të pakonkurrueshëm për të ofruar turizëm të nivelit të lartë. Green Coast Hotel është thjesht fillimi i një epoke të re. > “Turizmi shqiptar nuk është më një alternativë modeste – ai është një destinacion elitar në zhvillim.”

Maria Mitchell: Pioniere e Astronomisë Amerikane dhe Emancipimit Maria Mitchell (1818-1889) është njohur si astronoma e parë profesionale amerikane femër, bibliotekare dhe edukatore. Ajo është një figurë themelore në historinë e shkencës dhe arsimit, jo vetëm për kontributet e saj në astronomi, por edhe për rolin e saj në promovimin e arsimit të barabartë për gratë në shekullin e 19-të. Ky punim synon të trajtojë jetën, arsimin, sfidat dhe ndikimin e saj, duke përdorur një qasje historike dhe filozofike. Maria Mitchell lindi më 1 gusht 1818 në Nantucket, Massachusetts, në një familje me pikëpamje të avancuara mbi arsimin dhe barazinë gjinore. Prindërit e saj, Mary dhe William Mitchell, ishin pedagogë të përkushtuar që i siguruan Maria-s dhe motrave të saj mundësi të barabarta për të mësuar, në një kohë kur gratë kishin shumë kufizime në këtë drejtim (Jones, 2018). William Mitchell kishte njohuri të mira për matematikën dhe astronominë dhe i mësoi Maria-s konceptet bazë të këtyre fushave që në moshë të hershme. Kjo përgatitje familjare ndikoi shumë në zhvillimin e interesit të saj për shkencën (Smith, 2020). Arsimi i Maria Mitchell Në mungesë të shkollimit formal të lartë, Maria u edukua kryesisht në shtëpi. Në mjedisin familjar u inkurajuan studimet në matematikë, gjuhë dhe shkenca natyrore. Puna e saj si bibliotekare në Nantucket Atheneum (1836-1856) i dha mundësi të mësonte përmes leximit të librave dhe revistave shkencore, duke u vetëarsimuar në mënyrë intensive (Mitchell, 1880). Praktika astronomike dhe autodidaktika Në shtëpinë e saj, Maria zhvilloi aftësitë praktike në astronomi duke përdorur një teleskop të vogël dhe duke bërë vëzhgime të rregullta të yjeve dhe kometave. Kjo praktikë e vazhdueshme i dha njohuri të thella që i mungonin në mungesë të arsimit formal (Jones, Në vitin 1865 ajo u emërua profesoreshë në Vassar College, ku promovoi arsimin e grave dhe krijoi një ambient akademik që inkurajonte gratë të studionin shkencat natyrore dhe matematikën. Kjo përvojë e dha asaj mundësinë të ndihmojë në emancipimin shkencor të grave (Smith, 2020). Një arritje kryesore ishte zbulimi i kometes më 1847, i cili u njoh si “Kometja Mitchell” dhe i dha asaj famë ndërkombëtare. Gjatë karrierës, ajo kombinonte punën e bibliotekares me kërkimin shkencor dhe mësimdhënien, duke e kthyer veten në një model për shumë gra shkencëtare që erdhën pas saj (Mitchell, 1880). shpjegimi rrjedhshëm dhe me detaje të plota, si Maria Mitchell zbuloi kometën e saj historike. Në vitin 1847, Maria Mitchell ishte 29 vjeçe dhe punonte si bibliotekare në Nantucket, por kishte një pasion të madh për astronominë. Ajo kishte në oborrin e shtëpisë së saj një teleskop të vogël, të cilin e përdorte çdo natë për të vëzhguar yjet dhe trupat qiellorë. Hapi i parë: Vëzhgimi i qiellit Më 1 tetor 1847, Maria po bënte vëzhgimin e zakonshëm me teleskopin. Ajo vuri re një objekt të panjohur që dukej i ndritshëm dhe lëvizte në mënyrë të çuditshme në krahasim me yjet e tjerë. Objekti kishte një dritë të veçantë dhe bisht të dobët, një tipar karakteristik i kometave. Hapi i dytë: Krahasimi me tabela astronomike Për të konfirmuar që nuk ishte një yll i njohur apo ndonjë planet, Maria përdori tabela astronomike dhe katalogë të objekteve qiellore. Këto tabela përmbanin pozicionet e yjeve, planetëve dhe objekteve të tjera për secilën natë. Ajo e kontrolloi nëse pozicioni i këtij objekti përputhej me ndonjë trup të njohur. Duke parë që pozicioni i tij ndryshonte çdo natë në një mënyrë që nuk përputhej me objektet e njohura, ajo e kuptoi se kishte zbuluar diçka të re. Hapi i tretë: Regjistrimi i vëzhgimeve Maria shkroi me kujdes të dhënat e saj: datën, orën, pozicionin në qiell dhe karakteristikat e kometës. Kjo ishte shumë e rëndësishme sepse i jepte një bazë të qartë për t’u verifikuar nga astronomët e tjerë. Hapi i katërt: Njoftimi tek Shoqëria Astronomike e Amerikës Pas verifikimeve të brendshme, ajo njoftoi Shoqërinë Astronomike të Amerikës për zbulimin e saj. Kjo shoqëri ishte institucioni kryesor në SHBA për astronomët profesionistë dhe amatuerë, dhe raporte të tilla priteshin me seriozitet. Pse ky zbulim është historik? Maria Mitchell ishte gruaja e parë amerikane që zbuloi një kometë, në një kohë kur gratë rrallë kishin mundësi të merreshin seriozisht me shkencën. Zbulimi i saj u njoh ndërkombëtarisht dhe ajo fitoi Medaljen e Lirisë nga Shoqëria Mbretërore Astronomike e Londrës, duke qenë gruaja e parë që merr këtë çmim prestigjioz. Kjo ngjarje hapi dyert për shumë gra të tjera që donin të ndiqnin karrierë në shkencë. Eksperimenti i vëzhgimit astronomik Ndryshe nga laboratorët e kimisë apo fizikës, eksperimenti i Maria Mitchell ishte një proces i kujdesshëm vëzhgimi dhe analizimi i fenomeneve natyrore. Ajo përdorte: Teleskopin optik për të parë dhe përqendruar objektet e largëta në qiell. Tabela astronomike dhe katalogë për të identifikuar pozicionet e trupave qiellorë. Metodat e regjistrimit sistematik të vëzhgimeve për të dokumentuar ndryshimet ditore. Kjo punë kërkonte durim, saktësi dhe njohuri matematike për të interpretuar të dhënat. Maria Mitchell përdori njohuritë e saj të fituara në familje, vetë-mësimin dhe pajisjet në dispozicion për të bërë një vëzhgim të kujdesshëm, për të krahasuar rezultatet me tabelat ekzistuese dhe për të raportuar zbulimin e saj. Ky proces i plotë dhe shkencor e bëri atë të hyjë në historinë e astronomisë si një prej grave më të rëndësishme dhe më të suksesshme të kohës së saj. Si funksiononin teleskopët apo tabelat astronomike në shekullin e 19-të! Teleskopët në shekullin 19: Përdornin lente ose pasqyra për të përqendruar dritën e yjeve dhe trupave qiellorë. Astronomët shikonin përmes okulareve dhe rregullonin këndin e teleskopit për të synuar objektet në qiell. Ishte një pajisje optike bazike, por e mjaftueshme për të parë yjet, planetët dhe kometat. Tabelat astronomike: Ishin libra me pozicionet e njohura të yjeve dhe planetëve për çdo ditë dhe orë. Astronomët i përdornin për të krahasuar vëzhgimet e tyre dhe për të identifikuar nëse një objekt i panjohur ishte një trup i ri, si kometa. Si i përdori Maria Mitchell: Ajo vëzhgoi me teleskop një objekt që po lëvizte ndryshe nga yjet e tjerë. Pastaj krahasoi pozicionin me tabelat dhe kuptoi që ishte një kometë e panjohur. Kështu e konfirmoi zbulimin e saj historik. Si një grua në një fushë të dominuar nga burrat, Maria u përball me pengesa të shumta, përfshirë paragjykimet dhe mospranimin në komunitetet shkencore. Megjithatë, me durim dhe përkushtim ajo fitoi respekt dhe vlerësim, duke marrë çmime dhe nderime ndërkombëtare (Jones, 2018). Mitchell u njoh ndërkombëtarisht, duke marrë çmime nga shoqata të njohura si Shoqëria Mbretërore Astronomike e Londrës. Në SHBA, ajo konsiderohet si një pioniere që ndihmoi në rrëzimin e barrierave gjinore në shkencë dhe edukim (Smith, 2020). Maria Mitchell është simbol i dritës së dijes që sfidon errësirën e paragjykimeve shoqërore dhe barrierat gjinore në shkencë. Ajo përfaqëson atë pjesë të njeriut që refuzon të pranojë kufizimet sociale dhe përpiqet të ndriçojë rrugën drejt barazisë dhe njohurive më të thella. Referencat Jones, L. (2018). The life and legacy of Maria Mitchell. History of Science Quarterly, 34(2), 102-119. Mitchell, M. (1880). Personal Letters and Scientific Reports. Nantucket Historical Archives. Smith, J. (2020). Women in Science: Pioneers and Trailblazers. New York, NY: Academic

Këtu është informacioni i përditësuar dhe i zgjedhur direkt nga burimet zyrtare të BE-së dhe media të besueshme për implementimin e AI Act deri në 2025: 📅 Afatet kryesore të AI Act — Përditësim Gusht 2025 1 gusht 2024: Ligji (Regulation (EU) 2024/1689) hyri në fuqi në Fletoren Zyrtare të BE-së . 2 shkurti 2025: Filluan të zbatohen ndalesat për përdorime me risk të papranueshëm si profilizimi biometrik në kohë reale, social scoring dhe ndikim subliminal; detyrimet për “AI literacy” (arsim për sigurimin e përdorimit etik të AI) hynë gjithashtu në fuqi . 2 gusht 2025: Starton faza kryesore—zbatohet përputhshmëria për modelet e AI me përdorim të përgjithshëm (GPAI), regjistrimi i autoriteteve kombëtare mbikëqyrëse, dokumentimi dhe sistemet e gjobave deri në 35 milionë € ose 7 % të xhiros globale . 2 gusht 2026: Obligatorët për sistemet AI me risk të lartë (high-risk AI systems) dhe trafikun formal për vlerësim konformiteti (conformity assessments) bëhen të zbatueshme . 2 gusht 2027: Afati final për modelët GPAI ekzistues për të qenë plotësisht në përputhje; të gjitha pjesët e mbetura të ligjit hyjnë në fuqi të plotë . ÇçObligatorët kryesore nga 2 gusht 2025 për GPAI: Dokumentim teknik i plotë: përfshirë burimet e të dhënave, procesin e trajnimit dhe menaxhimin e riskut sistemi . Përgjegjësi për sigurinë gjatë gjithë ciklit të jetës së produktit (security‑by‑design, model‐poisoning, confidentiality attacks) . Respektimi i ligjit për të drejtat e autorit në përzgjedhjen e të dhënave të trajnimit dhe publikimi i Kodit të Praktikës për GPAI në korrik 2025 . Sanksionet të aktivizuara: gjerësisht implementim i gjobave deri €35 milion ose 7% të xhiros botërore për shkelje, për forma të ndryshme të mungesës së përputhshmërisë . Organet e mbikëqyrjes që hyjnë në funksion nga gushti 2025 Zyrtarisht krijohet “European AI Office” brenda Komisionit Europian, me detyrë mbikëqyrjen e modeleve GPAI dhe bashkërendimin e zbatimit në të gjithë BE-në . Çdo shtet anëtar duhet të caktojë dy autoritete kombëtare (një për mbikëqyrje tregu dhe një për notifikime) deri më 2 gusht 2025 . Strukturë mbikëqyrjeje me: EU AI Board, një Panel Shkencor të pavarur dhe një Forum Këshillimor për pjesëmarrje shumë-palëshe . 🌍 Përmbledhje e shkurtër Afati Çfarë hyn në fuqi 2 shkurt 2025 Ndalesa për rrezik të papranueshëm dhe detyrime për “AI literacy” 2 gusht 2025 GPAI, kod praktik, autoritete kombinative dhe regjimi i gjobave 2 gusht 2026 Sistemet AI me risk të lartë, vlerësime përputhshmërie 2 gusht 2027 Të gjitha dispozitat e mbetura plotësisht të efektshme Në thelb, nga mesi i vitit 2025 fillon një fazë e re zbatimi intensiv: teknologjitë e AI me përdorim të përgjithshëm dhe ato me risk të lartë do të jenë të mbikëqyrura nga organet kombëtare dhe europiane, me kërkesa të larta për transparencë, siguri dhe etikë.

Kisha e Shën Marisë në Mamurras Simbol i besimit që mbijetoi shekujt dhe tërmetin Një perlë mesjetare në zemër të Kurbinit, rikthyer në lavdinë e saj me përkushtim dhe kujdes europian. E fshehur në kodrat e qeta të Mamurrasit, larg zhurmës së përditshme dhe mbi themelet e një historie të gjatë shpirtërore, ngrihet Kisha e Shën Marisë, një nga monumentet më të rralla të trashëgimisë kulturore në Shqipëri. E ndërtuar në shekullin XI, kjo kishë është më shumë se një objekt kulti – ajo është dëshmi e rrënjëve të lashta të krishterimit shqiptar, një vend që frymon besim, kujtesë dhe identitet. Arkitektura që flet me gurë Në pamje të parë, kisha duket e përulur. Muret e saj prej guri të bardhë, të vendosur me mjeshtëri shekullore, reflektojnë thjeshtësi të shenjtë. Brenda, apsida gjysmë-rrethore, ikonostasi origjinal i gdhendur, dhe gjurmët e një mozaiku të hershëm, e kthejnë këtë vend në një muze të gjallë të periudhës bizantine. Arkitektura ruan elementë të pastër bizantinë, që rrallëherë gjenden në zona të tjera të Shqipërisë së Veriut, duke e bërë Kishën e Shën Marisë një monument të pakrahasueshëm të trashëgimisë mesjetare shqiptare. --- 👑 Vizita e Kastriotëve – kur besimi përkulej para krenarisë Burime historike dhe gojëdhëna vendase e lidhin këtë kishë me figurat më të rëndësishme të historisë kombëtare: Gjergj Kastrioti – Skënderbeu dhe Donika thuhet se e frekuentonin këtë vend për meshë e ceremoni fetare, gjatë qëndrimeve të tyre në veri. Kjo e bën Kishën jo vetëm vend të shenjtë, por edhe pjesë të historisë së fisnikërisë shqiptare Tërmeti shkatërrues i 26 nëntorit 2019 dëmtori rëndë strukturën e kishës. Për një moment, u duk se ajo do të humbiste përfundimisht. Por shpresa nuk u tret. Falë një bashkëpunimi strategjik mes Ministrisë së Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit (MEKI), programit EU4Culture dhe zbatimit teknik të UNOPS, Kisha e Shën Marisë iu nënshtrua një restaurimi të kujdesshëm dhe profesional, duke u rikthyer në gjendjen e saj autentike, me respekt të plotë për origjinën dhe identitetin arkitektonik. Ndër vite, kjo kishë ka qenë pikë takimi për komunitete të ndryshme fetare. Në festën e Shën Marisë, besimtarët katolikë, ortodoksë e myslimanë bashkoheshin në nderim të vendit të shenjtë. Harmonia fetare, një nga thesaret më të çmuara të kulturës shqiptare, merr formë të gjallë pikërisht në këtë vend. Turizëm i qëndrueshëm dhe frymëzim shpirtëror Sot, Kisha e Shën Marisë në Mamurras është e hapur për vizitorët, studiuesit, besimtarët dhe turistët që kërkojnë më shumë se një pamje të bukur: ata kërkojnë kuptim, histori dhe kontakt me rrënjët. Në të njëjtën kohë, ajo shërben si një model i restaurimit të qëndrueshëm të monumenteve shqiptare, duke frymëzuar projekte të ngjashme në të gjithë vendin. Fakte të shpejta për Kishën e Shën Marisë: Vendndodhja: Mamurras, Bashkia Kurbin E ndërtuar: rreth shekullit XI Arkitekturë: Bizantine – mesjetare Figura të lidhura: Gjergj Kastrioti – Skënderbeu dhe Donika Restaurimi: Pas tërmetit 2019, realizuar nga MEKI – EU4Culture – UNOPS Statusi: Monument kulture i mbrojtur, funksional dhe i vizitueshëm ✨ Një kishë që mbijetoi kohën, tronditjet dhe harresën – dhe u rikthye si dëshmi e besimit e shpirtit

POÇARI-Poezi nga Dritero Agolli Vajta në Stamboll të bëj pazar, për kujtim të ble një vazo balte: - Paqe dhe selam, usta poçar, Vazon më të mirë po e pate Paqe dhe selam, usta poçar! Vazoja nga dora shkau e ra Dhe m'u bë njëzet e pesë copë, Më erdhi rrotull deti Marmara Dhe m'u hap dyqani turk si gropë, Më erdhi rrotull deti Marmara. Pa më shau poçari keq turqisht, Unë e shava shqip e mend i rashë; Për çudi poçari nuk u ligsht, Veç dy lot në sytë e kuq i pashë, Për çudi poçari nuk u ligsht! Mos u çmend ky turk, ky musliman? Unë e shaj, ai me duar në qafë! Poçe tjeter mori në dyqan Dhe më tha: " Më shaj, për besë, prapë!" Poçe tjetër mori në dyqan. Psheretiu si unë: " Jam shqiptar, Shqip, vëlla, ti shamë dhe një herë, Fjala shqipe s'blihet në pazar, Në dyqan ka vjet që s'e kam ndjerë, Fjala shqipe s'blihet në pazar!" Ikën nga dyqani burra e gra, Unë e një poçar e tjetër s'kishte, Vazot frynte deti Marmara, Vazove poçari shqip u fliste, Vazot mbushte deti Marmara. POÇARI-Poezi nga Dritero Agolli Vajta në Stamboll të bëj pazar, për kujtim të ble një vazo balte: - Paqe dhe selam, usta poçar, Vazon më të mirë po e pate Paqe dhe selam, usta poçar! Vazoja nga dora shkau e ra Dhe m'u bë njëzet e pesë copë, Më erdhi rrotull deti Marmara Dhe m'u hap dyqani turk si gropë, Më erdhi rrotull deti Marmara.

Nuk Ka Qytete në Antarktidë dhe 8 fakte të tjera. 8 Fakte Argëtuese për Antarktidën Një koloni e pinguinëve perandorakë mirëpret vizitorët në Snow Hill Island. Pinguinët perandorakë janë një nga shumë speciet e rajonit Antarktik. Foto: Sue Flood Disa fakte befasuese dhe argëtuese për Antarktidën: Bazuar në përkufizimin e shkretëtirës (i cili përcaktohet nga sasia e reshjeve që një rajon merr), Antarktida është zyrtarisht një shkretëtirë — por pa duna rëre dhe temperaturat përvëluese. Askush nuk zotëron Antarktidën. Ndryshe nga Arktiku, i cili është pjesë e disa shteteve si Rusia, Kanadaja, Danimarka (Grenlanda) dhe Norvegjia, Antarktida nuk i përket asnjë shteti. Nuk ka pasaportë. Nuk ka as monedhë kombëtare. Shumica e ujërave të ëmbla të botës ndodhen në Antarktidë. Kudo që shikon në Antarktidë është në veri. Kur je në Polin e Jugut, në pikën më jugore të tokës, çdo drejtim që shikon është veri! Antarktida ka shumë vullkane aktivë. Të paktën 9 specie pinguinësh gjenden në rajonin Antarktik. Vlerësohet se 97.6% e Antarktidës është e mbuluar nga akulli. Antarktida nuk ka banorë autoktonë. Vetëm studiues dhe staf kërkimor jetojnë aty përkohësisht. Si të Shkosh në Antarktidë Të kuptosh si të shkosh në Antarktidë është hapi i parë për planifikimin e një udhëtimi atje. Për shkak të largësisë, klimës ekstreme dhe mungesës së banorëve, mënyra më e mirë është me një ekip të përvojshëm udhërrëfyesish polarë. Quark Expeditions është specializuar në udhëtime polare që nga viti 1991. Ekipi i tyre trajnohet në Quark Academy — qendra e vetme e këtij lloji për rajonet polare. Shumica e vizitorëve shkojnë në Antarktidë me anije ekspedite, duke udhëtuar fillimisht në qytete si Buenos Aires ose Punta Arenas dhe pastaj me avion charter për në Ushuaia, qyteti më jugor i Argjentinës. Nga aty, nisen me anije polare dhe kalojnë ngushticën Drake. Nëse s'ke kohë ose s'dëshiron të kalosh detin me anije, mund të fluturosh përtej ngushticës Drake, që quhet “Drake Lake” kur është e qetë, dhe “Drake Shake” kur është e trazuar. Pse nuk ka qytete në Antarktidë? Klima, terreni i ashpër, largësia, mungesa e burimeve natyrore dhe infrastrukturës shtetërore janë disa nga arsyet. Transporti brenda Antarktidës është pothuajse i pamundur, dhe nuk ka materiale ndërtimi apo mënyra të lira për të ndërtuar. Për më tepër: Kush do ta donte një qytet në Antarktidë? Kush do të guxonte të prishte një mjedis kaq të ndjeshëm ekologjikisht? Ekzistojnë vetëm stacione kërkimore me popullsi që ndryshon sipas sezonit dhe rrallë kalon 100 persona. --- Çfarë kafshësh jetojnë në Antarktidë? Pinguinët janë të preferuarit e shumë vizitorëve. Kolonitë mund të kenë deri në 250,000 individë. Speciet përfshijnë: Pinguinë Adelie Pinguinë Rockhopper Pinguinë Perandorak Pinguinë Mbretëror Pinguinë Gentoo Pinguinë Chinstrap Pinguinë Macaroni Përveç pinguinëve, në Antarktidë mund të shihni balena, foka, roska deti, shpendë të ndryshëm, madje edhe valrusa. Kush e qeveris Antarktidën? Asnjë shtet nuk e zotëron Antarktidën. Që nga nënshkrimi i Traktatit të Antarktidës më 1959 (tashmë me 54 vende nënshkruese), kontinenti është caktuar për “paqen dhe shkencën.” Kjo do të thotë se nuk ka nevojë për pasaportë për Antarktidën vetë – vetëm për vendet që kaloni gjatë udhëtimit. Çfarë monedhe përdoret në Antarktidë? Nuk ka monedhë zyrtare në Antarktidë. Disa suvenire ekzistojnë si “dollarë antarktikë,” por nuk janë të vlefshëm. Në bazat amerikane si McMurdo përdoren dollarë amerikanë, por mundësitë për të blerë diçka janë pothuajse zero. Udhërrëfyesit tuaj do t’ju njoftojnë se çfarë monedhe dhe karte krediti mund të përdorni në anije. Burimi: Quark Expeditions - No Antarctica Cities and 8 other facts

Ekskluzive nga Natyra: Një botë e humbur 34 milionë vjeçare fshihet nën akullin e Antarktidës Nga Redaksia e Prestige Në thellësitë e ngrira të Antarktidës Lindore, një zbulim spektakolar po sfidon gjithçka që mendonim se dinim për të kaluarën e planetit tonë. Falë teknologjisë më të fundit satelitore dhe një ekipi ndërkombëtar studiuesish të udhëhequr nga profesori Stewart Jamieson i Universitetit të Durhamit, një botë e lashtë, e ruajtur në heshtje nën akull për më shumë se 34 milionë vjet, ka dalë në dritë. Peizazhi i zbuluar — një sistem i ndërlikuar luginash, kreshtash dhe kanalesh të gdhendura nga lumenjtë — ndodhet i varrosur nën afro dy kilometra shtresë akulli, por ndonëse i padukshëm për syrin, ai ruan me përpikëri shenjat e një epoke kur Antarktida ishte e gjelbër, e ngrohtë dhe e lagësht, një pjesë vitale e superkontinentit Gondwana. Kur Antarktida kishte pyje, lumenj... dhe jetë Shkencëtarët thonë se ky peizazh i lashtë është ruajtur pothuajse i pandryshuar që nga fundi i periudhës Eocene. Në atë kohë, Antarktida nuk ishte një tokë e akullt dhe e shkretë, por një mjedis i harlisur, me pyje që lulëzonin dhe lumenj që rridhnin lirshëm. Ishte një botë ku klima lejonte jetën të shumohej — dhe ku, ndoshta, dikur kanë ecur edhe dinosaurët. Një dritare në historinë klimatike të Tokës Ky peizazh i ruajtur nën akull është më shumë se një kuriozitet gjeologjik. Ai ofron një pamje të rrallë në klimën e Tokës përpara ngricave, duke zbuluar sesi akulli nuk ka qenë gjithmonë mbret i kontinentit jugor. Studimi përdori sistemin satelitor kanadez RADARSAT, në kombinim me metoda radio-jehone (RES), për të skanuar sipërfaqen e akullit dhe për të identifikuar me saktësi formën e tokës poshtë tij. Rezultatet janë tronditëse: një tokë e modeluar nga lumenjtë, e ruajtur si një fotografi e ngrirë e së kaluarës, që për shkencëtarët përfaqëson një arkiv gjeologjik me vlerë të jashtëzakonshme. --- Çfarë na mëson kjo botë e harruar? Zbulimi ndihmon studiuesit të kuptojnë sesi formohet dhe ndryshon Shtresa e Akullit të Antarktidës Lindore (EAIS) — një nga masat më të mëdha të akullit në planet. Ajo filloi të zhvillohej gjatë tranzicionit Eocen-Oligocen, rreth 34 milionë vjet më parë, kur ndryshimet në klimë dhe rënia e nivelit të CO₂ transformuan gjeografinë globale. Por më e rëndësishmja, ky zbulim ringre pyetje thelbësore për të ardhmen: Nëse një klimë më e ngrohtë në të kaluarën e ka bërë të mundur lulëzimin e jetës në Antarktidë, çfarë do të thotë ngrohja e sotme globale për fatin e kësaj shtrese akulli — dhe për nivelin e deteve të ardhshëm? --- Nga ngrica, në dritë Shpeshherë, misteret më të mëdha fshihen në vendet më të pamundura. Nën një kontinent të akullt dhe të heshtur, një botë e harruar ka pritur miliona vjet për të treguar historinë e saj. Dhe sot, falë mendjeshtrisë njerëzore dhe teknologjisë së avancuar, ajo botë më në fund ka nisur të flasë. Prestige – ku shkenca takohet me elegancën e fjales

Aleksander Peci  Rubrika: Portrete që Frymëzojnë Aleksandër Peçi – Zëri i Muzikës Shqiptare që Flet me Botën Autor: Liliana Pere – Revista Prestige 🇦🇱 Origjina, Familja dhe Fëmijëria që Formësoi një Kompozitor Në një mëngjes vere të 11 korrikut 1951, në Tiranë, lindi një djalë që do të rriste me vete një univers të tërë tingujsh, emocionesh dhe ëndrrash muzikore. Aleksandër Peçi, ndonëse i lindur në kryeqytet, e mbartte në gjakun dhe shpirtin e tij trashëgiminë shpirtërore të Kolonjës – një nga djepet më të pasura të patriotizmit dhe kulturës shqiptare. Familja e tij i qëndroi gjithmonë pranë, si një strehë frymëzuese e dashurisë dhe edukimit. Që i vogël, Aleksandri u tërhoq pas zërave të natyrës, këngëve të nënës dhe melodive të thjeshta popullore që dëgjonte nga radioja. Por ai nuk u mjaftua me dëgjimin: ai filloi t’i ndjente, t’i zbërthente dhe më pas… t’i rikrijonte. 🎓 Arsimi – Udhëtimi i Diturisë që S’ndaloi Kurrë Rruga drejt artit nisi zyrtarisht në Universitetin e Arteve në Tiranë, ku u diplomua për kompozicion nën kujdesin e Çesk Zadejës – babait të muzikës simfonike shqiptare. Por horizonti i Aleksandër Peçit ishte më i gjerë: dëshironte të prekte tinguj të tjerë, në gjuhë të tjera, në skena të mëdha. Ai vijoi formimin me specializime jashtë vendit, duke përfshirë: Konservatori Kombëtar i Parisit (CNSMDP) – studime me Ton de Leeuw, Paul Méfano dhe Jacques Charpentier Accademia Santa Cecilia, Romë – ku studioi për strukturë muzikore dhe filozofi muzikore Konservatorium van Amsterdam – specializim me Daan Manneke për muzikë bashkëkohore Përvoja në Kinë, ku eksploroi lidhjen ndërkulturore midis muzikës tradicionale kineze dhe asaj shqiptare Masterclass në Universitetin e Miamit dhe Carnegie Hall, Nju Jork Këto përvoja nuk e ndryshuan ADN-në e tij shqiptare – përkundrazi, e pasuruan, duke bërë që të kthehej në atdhe me një univers të gjerë teknik dhe shpirtëror. 🎶 Karriera Artistike – Një Itinerar i Shkëlqyeshëm Krijimtarie Që nga viti 1979, Aleksandër Peçi ishte drejtor artistik i Ansamblit Kombëtar të Këngëve dhe Valleve Popullore. Më pas, ai drejtoi Pallatin e Kulturës në Përmet, duke u kthyer në një frymëzuarës artistik për të rinjtë dhe për komunitetin. Prej vitit 1992, ai është pedagog në Akademinë e Arteve në Tiranë, ku ka ndihmuar në formimin e disa prej kompozitorëve më të mirë të brezit të ri. 🏆 Çmime Kombëtare dhe Ndërkombëtare Artist i Merituar, 1989 Çmimi i Parë, Festivalet e Majit (1975, 1981) Çmimi për Muzikën më të Mirë të Filmit, Stamboll, 1982 Çmimi i Parë, Festivali i RTSH-së me këngën “Toka e Diellit” (1989) Çmimi “Silver Remi”, Houston WorldFest për muzikën e filmit Women Without Wings (2003) Çmimi i Parë, Gjermani për Sonatën Nr. 2 për violonçel “Mitosfera” (2021) 🎼 Veprat Muzikore – Një Arkiv Hyjnor me Mbi 900 Kompozime Vepra simfonike dhe elektroakustike: Simfonia Nr. 1, Nr. 2, Simfonia e shqiptarëve Oisofonia – Bienale e Venecias, 2003 Etera Tondo – Kompozuar në Accademia Santa Cecilia Diellore – Premierë në TKOB, 2022 Muzikë Kabaistike – Premierë në Miami, 2016 Balete dhe opera: Kecat dhe ujku (1979) – çmim i parë në konkursin kombëtar Doruntina – bazuar në legjendën shqiptare, opera e shpirtit dhe besës Skënderbeu, Lahuta e Malësisë, Andromaka – balete me tematikë historike shqiptare Oirat – opera e çmuar në Vjenë (2002) Koncerte dhe sonata: Koncert për piano nr. 1 Koncert për violinë “Love” 12 Cartesius Cantus për piano Sonata “Mitosfera” për violonçel The Drama of Birds, Spectralia, Chromaspectre Këngë dhe muzikë filmike: Toka e Diellit – Festivali RTSH 1989 Rritim jetën tonë – Koncertet e Majit Gjeneral Gramafoni – muzikë filmike Dasma e Sakos – muzikë filmike 🌍 Ndikimi në Shoqëri dhe Tek Brezat e Rinj Aleksandër Peçi ka mësuar jo vetëm se si të kompozojmë, por si të dëgjojmë – të dëgjojmë tingullin e historisë, të ndjenjave, të vetes dhe të tjetrit. Ai ka rritur artistë të cilët e përjetojnë muzikën si një akt të shenjtë shpirtëror. Përmes koncepteve si “kabaizmi” dhe eksperimentimeve të tij muzikore, ai ka krijuar një identitet muzikor bashkëkohor shqiptar, të denjë për çdo skenë ndërkombëtare. Bashkëpunëtorët dhe Misioni Kolektiv Artistik Në rrugën e tij krijuese, Aleksandër Peçi ka bashkëpunuar me figura të shquara të artit shqiptar dhe ndërkombëtar: Redi Llupa (pianist), Etrita Ibrahimi (dirigjente), Genc Tukiçi, Gerti Druga, Ermonela Jaho, dhe shumë të tjerë. Ai ka frymëzuar kompozitorë të rinj si: Endri Sina, Arber Avdullahu, Jozef Haxhihyseni, dhe kompozitorë nga diaspora shqiptare në Itali, Gjermani, SHBA. Fjalë që Flenë në Muzikë, Muzikë që Zgjon Ndërgjegje Peçi nuk është thjesht një artist i madh – ai është një urë midis të kaluarës dhe të ardhmes, një shkallë për brezat që duan të ngjiten drejt dritës së vet. Në kohë fragmentimesh kulturore, ai ka zgjedhur të ndërtojë: me nota, me ritme dhe me një përulësi të rrallë. Vepra e tij nuk është një muze – është një tempull i gjallë ku shpirti shqiptar flet, vallëzon, qan, lutet dhe shpërthen me krenari.

Han Kang Shkrimtare Nobel Zëri i heshtjes që i jep trup traumës dhe shpirt fjalës Në një botë që flet shumë, Han Kang zgjedh të heshtë. Në vend të rrëfimeve të mëdha, ajo ndërton botë të vogla, të brishta, ku fjalët peshojnë si lotët dhe ku heshtja bëhet krismë. Fituesja e Çmimit Nobel në Letërsi më 2024, Han Kang është një nga zërat më të ndjeshëm dhe më të veçantë të letërsisë moderne koreane, që arrin të përçojë dhimbjen e historisë dhe plagët e qenies njerëzore përmes një proze poetike që flet me trupin më shumë sesa me mendjen. Origjina dhe formimi: Një jetë mes librash dhe heshtjes Han Kang lindi më 27 nëntor 1970, në Gwangju, Korenë e Jugut – një qytet që pak vite më vonë do të bëhej simbol i një prej tragjedive më të mëdha të vendit: masakrës së Gwangju-së më 1980. Familja e saj ishte intelektuale dhe letrare: babai i saj, Han Seung-won, është një romancier i njohur korean. Rritja në një shtëpi me libra, në një qytet që mbante në ajër dhimbjen kolektive, ndikoi thellësisht në formimin e saj emocional dhe krijues. Pas një fëmijërie të qetë, Han Kang u zhvendos në Seul dhe studioi Letërsi Koreane në Universitetin Yonsei – një nga më prestigjiozët në vend. Filloi si poete, më pas u kthye në prozë, por stili i saj mbeti gjithmonë i përshkuar nga ritmi dhe ndjeshmëria e poezisë. Që në fillim, ajo nuk synoi të shkruante për të bërë zhurmë, por për të hapur plagë që shoqëria nuk guxonte t’i prekë. Vepra letrare: Kur heshtja flet dhe trupi merr zë Han Kang nuk shkruan thjesht histori; ajo ndërton përvoja shpirtërore, ku trupi dhe mendja ndahen, ku realja shkrihet me ëndrrën dhe dhimbja shndërrohet në bukuri të përmbajtur. Vepra e saj më e njohur, The Vegetarian (Vegetariania, 2007), rrëfen historinë e një gruaje që vendos të ndalojë së ngrëni mish pas një ëndrre të dhunshme. Ky akt i thjeshtë refuzimi e përball me burrin, familjen, mjekët dhe shoqërinë. Me kalimin e kohës, ajo distancohet gjithnjë e më shumë nga trupi i saj, duke ndjekur një rrugë drejt shpërbërjes dhe shenjtërisë. Në këtë roman, Han Kang nuk flet thjesht për vegjetarianizmin. Ajo përballet me çështje më të mëdha: lirinë e gruas në një shoqëri patriarkale, kontrollin mbi trupin, dhunën që maskohet si dashuri, dhe çmimin e individualitetit në një botë që kërkon bindje. Vegetariania u përkthye në shumë gjuhë dhe fitoi Man Booker International Prize në 2016. Në romanin tjetër të rëndësishëm, Human Acts (Veprime njerëzore, 2014), ajo rikthehet në Gwangju dhe rrëfen historinë e një djali të vrarë në masakër. Kjo vepër shkon përtej faktit historik: ajo zhytet në kujtesën kolektive, në heshtjen që ndjek traumën, dhe në mënyrën se si dhuna mbetet në trup edhe pasi kalon. Është një roman që flet jo vetëm për viktimat, por për të mbijetuarit, për fajin, për heshtjen dhe për shpëtimin e mundshëm përmes kujtimit. Një tjetër vepër thelbësore është The White Book (Libri i Bardhë, 2016) – një reflektim lirik mbi humbjen, jetën dhe ndriçimin e brendshëm. Ky libër nuk ka një strukturë klasike narrative; është një rrjedhë kujtimesh, ndjesish dhe refleksionesh, e shkruar në gjuhë të bardhë, ashtu si temëza, dëbora, qumështi – simbole të jetës dhe vdekjes njëkohësisht. Nobel për ndjeshmëri të rrallë Kur Akademia Suedeze i dha Han Kang Çmimin Nobel në Letërsi në vitin 2024, ajo e përshkroi si “një zë të veçantë që përmes prozës poetike ngre në sipërfaqe kujtesa të shtypura dhe përball plagë historike me ndjeshmëri unike”. Ishte një vlerësim për stilin e saj të thjeshtë por të thellë, për mënyrën se si ajo përfaqëson ata që nuk mund të flasin – gratë e shtypura, viktimat e dhunës, të humburit në histori. Mesazhi i veprës së Han Kang nuk është të japë përgjigje. Ajo nuk moralizon, nuk fajëson, nuk predikon. Ajo thjesht sheh, vëzhgon, ndjen. Dhe kjo ndjeshmëri bëhet akt letrar – një mënyrë për të ndriçuar errësirën që të tjerët nuk guxojnë ta shikojnë. Në një botë që shpesh shpejton për të harruar, Han Kang na kujton rëndësinë e ngadalësisë, të përjetimit, të pranimit të dhimbjes si pjesë e ekzistencës. Letërsia e saj është e thjeshtë në sipërfaqe, por e thellë si një liqen që mbart kohë të shkuara. Ajo i kthen traumat kolektive në poezi, i bën fjalët të prekin si gishta të ngrohtë plagët e vjetra. Krijimtari e zgjedhur e Han Kang The Vegetarian – roman; refuzimi i dhunës, kontrolli mbi trupin Human Acts – roman; masakra e Gwangju-së, kujtesa dhe dhuna shtetërore The White Book – prozë poetike; humbja, drita, përshpirtje e heshtur Greek Lessons – një histori ndjenjash të heshtura dhe lidhjes shpirtërore mes dy individëve të lënduar Your Cold Hands – roman më i hershëm, për identitetin dhe trupin Ese dhe refleksione të botuara në revista letrare Han Kang është një shkrimtare që nuk kërkon të dominojë, por të ndiejë. Ajo i jep zë të pambrojturve pa bërë zhurmë. Përmes një gjuhe të qetë, të rrjedhshme dhe ndjeshmërisht të thellë, ajo na mëson se letërsia nuk ka nevojë të ulërijë për të na prekur thellë. Në prozën e saj, edhe një fjalë e vetme mund të mbajë brenda një jetë të tërë. Dhe në heshtjen mes fjalëve, ne gjejmë shpesh të vërtetën më të madhe. © Autor: Liliana Pere Të gjitha të drejtat e rezervuara. Nuk lejohet kopjimi, riprodhimi apo shpërndarja pa leje të shkruar nga autori.

Revista Prestige, anëtare e Academie Edu, është një platformë kulturore ku ndërthuren në mënyrë harmonike teknologjia, arti dhe diplomacia. Ajo përfaqëson një hapësirë të veçantë, ku ghen intervista te personazheve te sukseshem, në shqiperi dhe ne bote, shkrime qe hartohen ne menyre kreative, duke nxjere vlerat e verteta dhe edukim mesazhe mbi keto modele, studime dhe kërkime të thelluara, duke sjellë thelb dhe kuptim të ri për sfidat dhe zhvillimet bashkëkohore. Revista Prestige Liliana bashkepunon me studiues dhe kerkues shkencore te fushave te ndryshme, me te cilet edhe keshillohet per mbarevajtjen e Revistes Prestige. Në faqet e saj prezantohen portrete të profesionistëve të shquar shkencetare diplomate nobeliste politikane presidente te SHBA, dhe ikonave, personalitete që frymëzojnë artistë dhe krijues nga Shqipëria dhe bota. Revista sjell gjithashtu intervista të veçanta, rubrika të dedikuara personazheve të njohur dhe tema që nxisin reflektim dhe frymëzim. Liliana Pere, themeluese, drejtoreshë, koordinatore autore dhe botuese e Revista Prestige, Ajo ka një eksperiencë të gjatë korrekte dhe të pasur në fushën e telekomunikacioneve. Ajo është këshilltare në një mision diplomatik ndërkombëtar dhe presidente e organizatës “Gruaja Shqiptare në Botë”. Liliana ka hartuar aplikacione dhe platforma dixhitale free, me qëllim fuqizimin e grave, sidomos publicisteve dhe agjensive te udhetimit , sekretarive per te ndihmuar grate Me një vizion të qartë dhe të përkushtuar, ajo promovon një edukim jo vetëm shpirtëror, por edhe intelektual dhe kulturor, bazuar në vlera të forta. Revista Prestige nuk është vetëm një revistë; ajo është një mision për krijimin e potencialeve të reja, hapjen e horizonteve të gjera të dijes dhe frymëzimin e brezave të ardhshëm për të ndjekur rrugën e edukimit dhe zhvillimit të vazhdueshëm.

Kalaja e Himarës – Rrënjë Ilire mbi Bregdetin Jonian E ndodhur mbi një kodër strategjike që dominon qytetin e sotëm dhe bregun e bukur të Himarës, Kalaja e Himarës është një prej fortifikatave më të vjetra dhe më të rëndësishme historike në jug të Shqipërisë. Kalaja e Himarës është ndërtuar fillimisht nga ilirët, rreth shekullit IV para erës sonë, pra është mbi 2,300 vjeç! Gjatë shekujve, ajo është riparuar dhe zgjeruar nga grekët, romakët, bizantinët, normanët dhe osmanët, duke u kthyer në një monument të gjallë të historisë shumëfishe të rajonit Kalaja ka qenë e banuar vazhdimisht deri në shekullin XIX, ndaj nuk është zbuluar në kuptimin arkeologjik klasik, por ka qëndruar gjithmonë si një qendër historike e njohur në rajon. Në vitet e fundit, disa studime arkeologjike dhe restaurime kanë ndihmuar në identifikimin e fazave të ndërtimit, sidomos muraturës ilire dhe strukturave bizantine. Çfarë përmban Kalaja? Brenda mureve të saj të trashë: Rrënojat e kishave bizantine si Kisha e Shën Mërisë (e ndërtuar në shek. XIII) Gjurma të banesave tradicionale himariote Kapela dhe themele manastiresh Pamje panoramike mahnitëse drejt detit Jon, që dikur shërbyen për kontrollin e rrugëve detare Rëndësia strategjike Kalaja ka pasur një rol të madh në mbrojtjen e rajonit të Labërisë dhe rrugëve detare në Mesjetë, sidomos gjatë përplasjes së perandorisë osmane me fuqitë perëndimore. KUr ta vizitosh.. Përveç historisë, kalaja të ofron qetësi, atmosferë mistike dhe pamje unike të detit dhe maleve të jugut. Shumë nga banesat brenda kalasë janë ende të banuara ose të ruajtura, duke e bërë atë një fshat të vjetër brenda mureve, ku tradita dhe historia bashkëjetojnë. > “Nga muret 2300-vjeçare të Kalasë së Himarës, ku era sjell jehonën e ilirëve, bizantinëve dhe burrave të jugut, ju uroj një të dielë me diell, qetësi dhe frymëzim historik

Donna Strickland – Drita që theu kufijtë e fizikes Në një botë ku shkenca shpesh identifikohet me burra, emri i Donna Strickland ndriçon si një rreze drite – jo vetëm për arritjet e saj të jashtëzakonshme, por edhe për përulësinë dhe vendosmërinë me të cilat ajo ka ndjekur rrugën e dijes.   Donna u lind më 27 maj 1959 në Guelph, Ontario, në një familje të thjeshtë dhe dashamirëse. Babai i saj punonte si inxhinier elektrik për kompaninë energjetike të Ontarios, ndërsa nëna e saj ishte mësuese. Në këtë mjedis të qetë e të kultivuar, Donna zhvilloi që herët dashurinë për matematikën dhe fizikën – shkencat që, për të, nuk ishin vetëm lëndë mësimore, por dritare për të parë botën. E re dhe e vendosur, ajo ndoqi Universitetin McMaster, ku përfundoi studimet në inxhinieri fizike. Aty shkëlqeu për aftësitë e saj analitike dhe për mënyrën e mendimit të kthjellët. Më pas, vazhdoi doktoraturën në University of Rochester në SHBA – një hap që do të shënonte kthesën e madhe në jetën e saj si shkencëtare. 💡 Zbulimi që ndryshoi botën – Chirped Pulse Amplification Gjatë studimeve të doktoratës, ajo punoi me profesorin francez Gérard Mourou. Së bashku, ata zhvilluan një teknikë të re për përforcimin e pulseve lazer: Chirped Pulse Amplification (CPA). Çfarë bëri kjo teknikë? Ajo lejoi që impulset e dritës lazer të zgjateshin në kohë, të amplifikoheshin pa dëmtuar pajisjet, dhe më pas të ngjesheshin përsëri në pulse ultra të fuqishme. Falë saj, sot kemi: Lazerët që përdoren në kirurgjinë e syve (LASIK) Mjete për përpunimin e materialeve Përparime në fiziken bërthamore dhe teknologjitë kuantike Kjo ishte një arritje e madhe. Ajo e bëri më të fuqishëm dhe më të saktë vetë dritën. 🏅 Çmimi Nobel – lavdia që erdhi me thjeshtësi Në vitin 2018, Donna Strickland u nderua me Çmimin Nobel në Fizikë, së bashku me Mourou dhe Arthur Ashkin. Ajo u bë: Gruaja e tretë në histori që merr Nobel në Fizikë, pas Marie Curie (1903) dhe Maria Goeppert Mayer (1963). Një frymëzim për vajzat dhe gratë që ëndërrojnë një të ardhme në shkencë. Në momentin kur u shpall fituese, ajo nuk kishte as një faqe në Wikipedia – një simbolikë e qartë e mënyrës se si bota shpesh harron të vë në qendër gratë shkencëtare. Me humor e tha: > "Ndoshta tani është koha të kem një Wikipedia!"  Sot dhe më tej... Edhe pas lavdisë, Donna ka mbetur një grua modeste. Ajo është pedagoge në Universitetin e Waterloo-s në Kanada dhe punon ende në fushën e optikës. I përkushtuar ndaj mësimdhënies, ajo u mëson brezave të rinj se shkenca është për të gjithë – dhe se asnjë ëndërr nuk është e pamundur, për sa kohë ka kuriozitet dhe përkushtim. Portreti i Donna Strickland është dëshmi se një shpikje nuk lind nga fati, por nga pasioni i thellë për të ditur më shumë, nga puna e palodhur, dhe nga guximi për të sfiduar kufijtë. Ajo nuk e ndryshoi vetëm teknologjinë e lazerëve – ajo hapi një derë të re për të gjitha vajzat që guxojnë të ndjekin dritën e dijes. ©Pergatiti: Liliana Pere