Një sprovë e hershme për Himn të Flamurit nga Eqrem Çabej.

Një sprovë e hershme për Himn të Flamurit nga Eqrem Çabej.

Për respekt të pjesëmarrësve të tjerë në atë konkurs, e pati tërhequr nga gara:

HIMNI I FLAMURIT

Buzë valësh që rreh deti

Përmbi shkrepe mijvjeçare

Përmbi mal ku sundon shqipja

Edhe rrit gjini krenare,

Ku jep burri besa-besën

E ku vdes si vdiq qëmotit,

Po valon e lëshon hije

Flamuri i Kastriotit.

        Ku rreh ti, atje po rrahin Gjithë zemrat e bujarvet, Ku valon, atje valon dhe Gjaku i nxeht’ i Shqipëtarvet, Atje lidhet besa e Zotit Për liri dhe për Atdhe! Se Shqipnia asht’ e jona! Për at gjak e për kët dhe!

Te kështjell’ e bardh’ e Krujës

Rreth e qark e mbi bedena

U mblodh komb’ i fort’ i Arbrit

Rreth Shqiponjës me dy Krena.

U droth toka fort e vjetër

Kur i ranë kaq dëshmorë

Rreth flamurit të përgjakun

Si dhandurë me kunorë.

        Ku rreh ti, atje po rrahin Gjithë zemrat e bujarvet, Ku valon, atje valon dhe Gjaku i nxeht’ i Shqipëtarvet, Atje lidhet besa e Zotit Për liri dhe për Atdhe! Se Shqipnia asht’ e jona! Për at gjak e për kët dhe!

Ju Shqiptarë djemt e shqipes

Mos harroni se kush jemi.

Këtë flamur kurr të thyem,

Këtë gjak në dej që kemi,

Këtë truell që na dha Zoti,

Bani be se do t’i mbroni,

Dhe sa jet nji frym’e gjallë

Kurrëkuj s’do t’ia lëshoni.

  Ku rreh ti, atje po rrahin Gjithë zemrat e bujarvet, Ku valon, atje valon dhe Gjaku i nxeht’ i Shqipëtarvet, Atje lidhet besa e Zotit Për liri dhe për Atdhe! Se Shqipnia asht’ e jona! Për at gjak e për kët dhe!

Kjo sprovë e hershme e Eqrem Çabejt për “Himnin e Flamurit” është një dëshmi e rrallë e ndjenjës së tij të thellë kombëtare dhe e forcës së fjalës së shkruar. Edhe pse ai vetë e tërhoqi nga gara për respekt ndaj pjesëmarrësve të tjerë, vargjet mbeten një krijim me peshë historike e emocionale.

Poezia ndërton një mitologji të pastër shqiptare:

Flamuri shfaqet si figurë qendrore, i ngulur mes valësh, shkrepesh e malesh, duke mishëruar qëndrueshmërinë e kombit.

Shqiponja dhe besa, dy simbole kyçe të identitetit tonë, përdoren mjeshtërisht për të ngjallur emocione dhe krenari.

Refreni që përsëritet në çdo strofë e kthen poezinë në një thirrje ritmike njësoj si këngët epike, duke i dhënë karakter himnor.

Çabej ndërthur historinë e lavdishme të Arbërit me një porosi të drejtpërdrejtë për brezat:

mos me harru kush jemi, prej nga vijmë, çfarë sakrifice ka në themelet e flamurit.

Vargjet kanë ton solemn, moral dhe edukues. Ato ngrihen mes patosit dhe figuracionit të thjeshtë, por të fuqishëm, duke krijuar një tekst që mund të kishte qenë realisht një himn zyrtar, sepse përmban gjithçka që një himn kërkon:

simbol, histori, sakrificë dhe thirrje për qëndresë.

Në tërësi, kjo poezi është një artefakt letrar me vlerë të madhe, jo vetëm si krijim poetik, por si dëshmi e shpirtit atdhetar të një prej dijetarëve më të ndritur që ka pasur kultura shqiptare.

Revista Prestige.