Galeria Colonna, një pjesë e mrekullueshme e Palazzo Colonna në Romë.

Pamja. nga Galeria Colonna, një pjesë e mrekullueshme e Palazzo Colonna në Romë. Kjo galeri është një shembull i shkëlqyer i arkitekturës dhe artit barok, që përmban dekorime madhështore me kolona të mermerit, tavane të pikturuara dhe një koleksion të pasur arti.

Informacion rreth Palazzo Colonna dhe Galerisë:

Viti i ndërtimit: Ndërtimi i pallatit filloi në shekullin XIV, por galeria baroke u shtua më vonë, në vitin 1654, me urdhër të Kardinal Girolamo I Colonna dhe nipit të tij Lorenzo Onofrio Colonna.

Arkitekti kryesor: Puna u realizua nga arkitektë të ndryshëm, përfshirë Antonio del Grande dhe Giovanni Paolo Schor, të cilët krijuan elementët barokë të galerisë.

Funksioni: Galeria Colonna ruan një koleksion të rëndësishëm të pikturave nga mjeshtra të mëdhenj si Annibale Carracci, Guido Reni, dhe Pieter Bruegel.

Vendndodhja: Ndodhet në qendër të Romës, pranë Piazza Venezia dhe bazës së Kodrës Quirinal.

Tavani i galerisë është i pikturuar me skena mitologjike dhe alegorike, duke përfaqësuar triumfet dhe historinë e familjes Colonna. Ky vend i hapet publikut për vizita të kufizuara, zakonisht të premteve dhe të shtunave.

Pamja. nga Galeria Colonna, një pjesë e mrekullueshme e Palazzo Colonna në Romë. Kjo galeri është një shembull i shkëlqyer i arkitekturës dhe artit barok, që përmban dekorime madhështore me kolona të mermerit, tavane të pikturuara dhe një koleksion të pasur arti.

Informacion rreth Palazzo Colonna dhe Galerisë:

Viti i ndërtimit: Ndërtimi i pallatit filloi në shekullin XIV, por galeria baroke u shtua më vonë, në vitin 1654, me urdhër të Kardinal Girolamo I Colonna dhe nipit të tij Lorenzo Onofrio Colonna.

Arkitekti kryesor: Puna u realizua nga arkitektë të ndryshëm, përfshirë Antonio del Grande dhe Giovanni Paolo Schor, të cilët krijuan elementët barokë të galerisë.

Funksioni: Galeria Colonna ruan një koleksion të rëndësishëm të pikturave nga mjeshtra të mëdhenj si Annibale Carracci, Guido Reni, dhe Pieter Bruegel.

Vendndodhja: Ndodhet në qendër të Romës, pranë Piazza Venezia dhe bazës së Kodrës Quirinal.

Tavani i galerisë është i pikturuar me skena mitologjike dhe alegorike, duke përfaqësuar triumfet dhe historinë e familjes Colonna. Ky vend i hapet publikut për vizita të kufizuara, zakonisht të premteve dhe të shtunave.

A do të donit më shumë detaje për historinë ose artistët specifikë që punuan aty?

Logoja e Galleria Borghese

ITA

ENG

MENU

Statuja e një gruaje të veshur me një mantel me një kokë portreti

arti romak

Figura, që qëndron në këmbën e saj të majtë, mban një chiton me mëngë dhe një mantel që mbulon trupin e saj, duke rënë në palosje të trasha nga krahu i saj i majtë, i cili shtrihet përpara me një tas që përdoret për flijime, një patera, në dorë, ndërsa e djathta krahu është palosur në gjoks. Ky tip statujash të kujton atë që përsëritet nga mesi i shekullit të pestë pes e në vazhdim për përfaqësimin e perëndeshave Demeter ose Kore, e cila u adoptua gjerësisht nga epoka helenistike e tutje për statujat e portreteve. Statuja e Borghese, që stilistikisht i atribuohet periudhës Antonine, u ripërdor në shekullin e tretë për qëllime nderi dhe, në atë kohë, duke pasur parasysh kokën e saj aktuale të portretit; Është veçanërisht modeli i flokëve, me tufa të buta me onde të ndara në dy shirita dhe që bien poshtë mbi qafë dhe gërsheta e trashë që shtrihet nga qafa e vendosur në formë unaze në majë të kokës, që sugjerojnë se kjo pjesë mund të datojë në çereku i fundit i shekullit III, në kohën e perandoreshës Ulpia Severina (270-275).

Detajet e objektit

Inventari

CCXXXX

Vendndodhja

Dhoma 5 - Dhoma Hermafrodite

Data

180-190 pas Krishtit (figura); 270-275 pas Krishtit (kreu)

Klasifikimi

Art i lashtë

E mesme

mermer i bardhë në hije të verdhë

Dimensionet

lartësia pa bazament 180 cm; koka 28 cm

Prejardhja

Koleksioni Borghese (i parë i dokumentuar nga Nibby 1832). Inventario Fidecommissario Borghese 1833, C, f. 53, nr. 175 (dhoma VIII). Blerë nga shteti italian, 1902.

Konservimi dhe diagnostikimi

1918, Cesare Fossi

1995, kooperativë CBC. arl

Komentimi

Skulptura, prejardhja e së cilës është e panjohur, përshkruhet për herë të parë në librin udhëzues të Antonio Nibby-t të vitit 1832 në dhomën VIII, ku mbeti e ekspozuar deri në mesin e shekullit të njëzetë, kur u zhvendos në dhomën V. Figura qëndron në këmbën e saj të majtë, me djathtas pak i përkulur përpara. Trupi mbulohet nga një chiton i palosur trashë me mëngë me një himation që mbulon trupin dhe i mbështjellë me palosje të trasha që bien nga krahu i majtë, i cili shtrihet përpara duke mbajtur një patera; krahu i djathtë është tërhequr afër gjoksit. Tipi i statujës të kujton atë të Demetrës ose Koresë të dëshmuar nga mesi i shekullit të pestë pes (shih tipi Conservatori-Corinth, Beschi 1988, f. 852, nr. 53), megjithëse trajtimi stilistik sugjeron një ripërpunim të hershëm helenistik. Ritmi i përgjithshëm i figurës dhe tekstura e saj janë në fakt të krahasueshme me disa statuja ikonike nga Megara (Horn 1931, f. 95, pl. 42) dhe me një statujë ikonike neoklasike nga Cyrene (Traversari 1960, f. 32-33 nr. 8, pl. I, 3), ndërsa teknika e ekzekutimit, veçanërisht e bazamentit, sugjeron se kjo skulpturë e veçantë Borghese mund të jetë bërë gjatë epokës Antonine (Blanck 1969).

In the third century CE, the statue was repurposed to serve an honorary function: on this occasion – as suggested by the encrusted plug placed at the suture between the head and the body – a portrait head datable to the last quarter of the third century was applied. The plump face, with a full shape and lips, is characterised by heavy eyelids and a downward gaze.

The softly wavy hair is divided into two bands leaving the ears uncovered, falling on the neck, while a large braid from the nape of the neck is set in a ring-shaped bun on the top of the head. The fashion of the braid from the nape of the neck to the top of the head (the so-called Scheitelzopf Frisur, literally ‘hairdo with a braid parting’) was in fashion at the time of empresses Furia Sabina Tranquillina and Marcia Otacilia Severa, wives of Gallienus III and Philip the Arab, while the version of this style extending beyond the occiput was particularly in vogue in the Gallienic period, as can be seen in the portraits of Cornelia Supera and Cornelia Salonina. Starting around the mid-third century, the braid became longer and was used to create a ring shape on top of the head, as documented by the monetary portraits of Ulpia Severina, wife of Aurelian and Magnia Urbica, wife of Carinu. During the second half of the third century this style evolved into increasingly voluminous solutions, eventually leading to a turban-like structure made with a thick plait rolled on top of the head as if it were a length of fabric (Bergman 1977, pp. 182 ff.; Buccino 2011, p. 378 ff.). The most striking analogies can be found with a portrait in Palazzo Doria, in which the voluminous plait is paired with slightly wavy hair divided in two bands on the forehead and loose curls at the hairline (inv. EA 2316, Calza 1977, p. 304, no. 376). In the Borghese portrait we can perhaps recognise a private portrait of the age of empress Ulpia Severina (270-275), whose hairstyle, only known from coin profiles, is imitated here (Bergman 1977, p. 185 ff.; Varner 2008, pp. 196-197).

Jessica Clementi

Bibliography

A. Nibby, Monumenti scelti della Villa Borghese, Roma 1832, p. 136, n. 10.

Indicazione delle opere antiche di scultura esistenti nel primo piano della Villa Borghese, Roma 1840, p. 25, n. 19.

A. Nibby, Roma nell’anno 1838, Roma 1841, p. 925, n. 19.

E. von Platner, C. Bunsen, E. Gerhard, W. Röstell, Beschreibungder Stadt Rom, vol. III, Stuttgart 1842, p. 257 n. 19.

Indicazione delle opere antiche di scultura esistenti nel primo piano della Villa Borghese, Roma 1854 (1873), p. 29, n. 18.

F. Matz, F. von Duhn, Antike Bildwerke in Rom, Berlin 1881-1882, n. 1534.

A. Venturi, Il Museo e la Galleria Borghese, Roma 1893, p. 48.

G. Giusti, La Galerie Borghèse et la Ville Humbert Premier à Rome, Roma 1904, p. 33.

S. Reinach, Répertoire de la statuairegrecque et romaine, III, Paris 1912, p. 192, n. 10.

R. Horn, Stehendeweiblichen Gewandstatuen in der hellenistischen Plastik (Hergänzung sheft Römische Mitteilungen, 2), Berlin 1931.

A. De Rinaldis, La R. Galleria Borghese in Roma, Roma 1935, p. 17.

P. Della Pergola, La Galleria Borghese in Roma, Roma 1954, p. 16.

R. Calza, Catalogo del Gabinetto fotografico Nazionale, Galleria Borghese, Collezione degli oggetti antichi, Roma 1957, p. 15, nn. 163-165.

A. Carandini, Ricerche Sullo Stile e la Cronologia dei Mosaici Della Villa di Piazza Armerina (Studi Miscellanei 7), Roma 1964, tav. 23,3.

W. Helbig, Führer durch die öffentlichen Sammlungen Klassischer Altertümer in Rom (4° Edizione a cura di H. Speier), II, Tübingen 1966, p. 731, n. 1975 (von Heintze).

H. Blanck, Wiederverwendung alter Statuen als Ehrendenkmäler bei Griechen und Römern, Roma 1969, pp. 32-33, A6.

M. Bergman, Studien zum römischen Portrats des 3. Jahrhunderts n. Ch., Bonn 1977, in part. p. 196, tav. 60,4.

R. Calza, Ritratto muliebre del IV sec., in Antichità di Villa Doria Pamphilj, a cura di R. Calza, Roma 1977, p. 304, n. 376.

P. Moreno, Museo e Galleria Borghese, La collezione archeologica, Roma 1980, p. 16.

G. Traversari, Statue iconiche femminili cirenaiche, Roma 1960, pp. 32-33, n. 8.

P. Moreno, S. Staccioli, Le collezioni della Galleria Borghese, Milano 1981, p. 102.

K. Fittschen, P. Zanker, Katalog der römischen Porträts in den Capitolinischen Museen und den anderen kommunalen Sammlungen der Stadt Rom, III Kaiserinnen- und Prinzessinnen bildnisse, Frauen porträts, Mainz 1983, p. 116, n. 176, nota 2.

L. Beschi, s.v. Demeter, in “Lexicon Iconographicum Mythologiae Classicae”, IV,1, Zürich München 1988, p. 852, n. 53.

P. Moreno, C. Stefani, Galleria Borghese, Milano 2000, p. 143, n. 1.

P. Moreno, A. Viacava, I marmi antichi della Galleria Borghese. La collezione archeologica di Camillo e Francesco Borghese, Roma 2003, pp. 210-212, n. 192.

E. R. Varner, Transcending Gender: Assimilation, Identity, and Roman Imperial Portraits, in “Memoirs of the American Academy in Rome. SupplementaryVolumes”, 7, 2008, pp. 185-205, in part. pp. 196-197.

L. Buccino , Morbidi capelli e acconciature semper të ndryshme. Linee evolutive delle pettinaature femminili nei ritratti scultorei dal secondo triumvirato all'età costantiniana , në Ritratti . Le tante facce del potere , a cura di E. La Rocca, C. Parisi Presicce, Catalogo mostra Roma 2011, Roma 2011, fq 361-383.

M. Prusac, Nga ballë për ballë. Rigdhendja e portreteve romake dhe e arteve të portreteve antike

Pergatiti.Liliana Pere