Poezi të pavdekshme nga Ismail Kadare.Poezi

#1. Edhe kur kujtesa!

Edhe kur kujtesa ime e lodhur

Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës

Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë,

Une ty s'do të harroj.

Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu,

Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim

Si një dëborë e pashkundshme.

Ndarja erdhi

Po iki larg teje...

Asgjë e jashtëzakonshme,

Veç ndonjë nate

Gishtat e dikujt do të mpleksen në flokët e tu

Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë...

#2. Kur ti telefonoje

Telefonin nga gjumi i rendë e i zi ti e zgjove

Me zërin e dashur, që dridhej ngrohtësisht

Ishte dimer.

Une isha i fundosur

Në kolltukun e palëvizshem pranë vetmisë.

U afrova tek xhamat

Jashtë binte shi

Vështrova me mirënjohje telat e gjatë telefonikë

Ata vinin nga larg, pa u ndalur gjëkund drejt e nga ti,

Nga aroma e flokëve tu, nga vija besnike e buzeve,

Pa u ndalur e pa u pleksur me ylberët joshës rruges.

#3.Të huaj jemi

Të huaj jemi ne prej kohësh,

Ç'ish për t'u thënë është thënë,

Si gurët që zënë vend në tokë,

Në jetë vend ne kemi zënë.

Drejt njeri-tjetrit kemi mbyllur

Të gjitha rrugët edhe shtigjet,

Si dy qytete mesjetare

Me mure, heshta dhe me pirgje.

Por natën, kur i lodhuri truri,

Portat i mbyll me qetesi,

Ti gjen një shteg dhe futesh brenda,

Një shteg që vetëm ti e di.

Pastaj si në rrugica parqesh,

Shetit mes cirkovolucionesh,

Hyn nëpër ëndrra e shkujdesur,

Fanitesh, qesh, ma bën me dorë.

Por kur mëngjesi zë afrohet,

Nis shqetësohesh befas ti,

Dhe heshturazi del përjashta

Nga shtegu, që del veç ti

E dita vjen. Rrjedh prapë jeta.

Dhe ne të dy si dhe më parë

Të ftohtë rrimë e të pamposhtur

Si dy qytete mesjetare.

#4. Kristal

Ka kohë që s'shihemi dhe ndjej

Si të harroj un'dalngadal,

Si vdes tek unë kujtimi yt

Si vdesin flokët dhe gjithçka.

Tani kërkoj unë posht'e lart

Një vend ku ty të të lëshoj.

Një strofë a notë a një brilant

Ku të të lë, të puth, të shkoj.

Në s'të pranoftë asnjë varr,

Asnjë mermer a morg-kristal,

Mos duhet vall' prap' të të mbart

Gjysmë të vdekur, gjysmë të gjallë ?

Në s'gjetsha hon ku të të hedh

Të gjej një fushë a një lulnajë

Ku butësisht porsi polen

Gjithkund, gjithkund të të shpërndaj.