Sergej Esenin: Ti ke mbetur, moj zemër, e vetme/ Përkthyer nga Dritëro Agolli

Poezi nga Sergej Esenin

Nuk bërtas, nuk vajtoj e s’mërzitem,Do largohet si tymi çdo gjë.Nga shkëlqimi i jashtëm venitemDhe djaloshi i dikurshëm s’jam më.Ti ke mbetur, moj zemër, e vetmeDhe si dje kraharorit s’gjëmon,Vendi im me mëndafsh prej mështekneKëmbëzbathur të shkosh nuk të fton.Frymë e fushave rrallë e më rrallëNëpër buzët e tua sa feks…O freskia e djeshme e gjallë,O tallazi i syve pse hesht!Në dëshira-kurnac hera-herës,Jeta ime e ndezur ku je?I plagosur nga bujë e pranverës,Kalin rozë e kam hipur pa fre.Jemi gjithë të kalbshëm si fletë,Mjalti i blirit pikon nëpër shesh…O njeri, qofsh bekuar në jetë:Lulëzon e venitesh, e vdes…

Përktheu: Dritëro Agolli