“Letër nënës” Sergej Eseninit

“Letër nënës” Sergej Eseninit

Poezia “Letër nënës” është një nga krijimet më prekëse të poetit rus Sergej Esenin, shkruar në fund të jetës së tij, kur ai tashmë ndiente peshën e vetmisë, lodhjes shpirtërore dhe një parathënie të vdekjes së afërt. Ajo i drejtohet figurës së nënës, e cila për Eseninin nuk është vetëm prind, por simbol i pastërtisë, dritës dhe dashurisë së pakushtëzuar.

Në vargjet e para shfaqet mallëngjimi i poetit dhe kujdesi i nënës për të. Ajo pyet, dëgjon fjalë për të, shqetësohet në heshtje dhe madje e sheh në ëndrra, duke e imagjinuar të kërcënuar nga rreziqe. Poeti e ngushëllon, duke i thënë se gjithçka janë vetëm vegime, por njëkohësisht nuk e fsheh faktin se jeta e tij është bërë e paqetë dhe e mbushur me rreziqe.

Figura e Eseninit shfaqet e dyzuar: nga njëra anë ai e sheh veten ende si “njomzak i mirë”, me mall për kthim në shtëpi, teksa ëndërron pranverën dhe qetësinë; nga ana tjetër, ai e pranon hapur lodhjen e shpirtit, humbjen e shpresës dhe ndjenjën e afërt të fundit. Vargjet e fundit shënojnë dorëzimin e poetit ndaj fatit të tij, por megjithatë e lënë një dritë ngrohtësie: dashurinë për nënën, që mbetet burimi i vetëm i gëzimit.

Në tërësi, poezia është një thirrje e dhimbshme për mëshirë dhe dashuri, një rrëfim intim i shpirtit të lënduar të Eseninit. Ajo mbart tone elegjiake, ku ndjenja e vdekjes përzihet me mallin për jetën e humbur dhe për përqafimin e nënës. Me një gjuhë të thjeshtë, por të fuqishme, Esenini na lë një testament poetik të mbushur me ndjeshmëri njerëzore universale.

👉 Poezia është një himn i nënës, por edhe një pasqyrë e shpirtit të plagosur të poetit, ku dhimbja, mallëngjimi dhe dashuria bëhen njësh.

---

Dëshiron që ta përmbledh këtë koment në 30 rreshta të ndarë qartë, apo e do në formë eseje rrjedhëse si më sipër?