Search Results

Me një rekord prej më shumë se 20 vitesh përvojë në Administratën Publike, Angela është një profesioniste e arritur që ka kryer Programin e Lidershipit Ekzekutiv Bashkiak në Shkollën e Biznesit Ivey dhe mban një Certifikatë Planifikimi Kulturor nga Universiteti i British Columbia, Kanada. Me një gradë Master në Histori dhe një Diplome Universitare në Gazetari, ka mbajtur disa pozicione Drejtuese ne Bashkine e Tiranës, Shqipëri dhe aktualisht udheheq departamentin e Arteve dhe Kulturës ne Bashkine e Qytetit te Burlingtonit në Ontario, Kanada. Gjatë karrierës se saj, Angela eshte vleresuar me cmimin Elitë e Gruas Shqiptare në Botë për integritetin e saj profesional. Ekspertiza dhe pasioni i Angeles për artin dhe kulturën dhe përvoja e saj e gjerë e kane pajisur me aftësinë për të drejtuar me sukses strategji, politika, plane, programe dhe veprimtari të ndryshme në këtë fushë. Ajo eshte nje drejtuese e certifikuar në Procesin e Përfshirjes Publike nga Shoqata Ndërkombëtare për Pjesëmarrje Publike (IAP2). Aftësitë e saj udhëheqëse dhe kuptimi i industrisë, kanë dhënë një kontribut të madh në arritjet dhe rritjen e vazhdueshme të grupit te punes qe ajo drejton. Përveç kësaj, Angela eshte anetare e Bordit Drejtues të Organizatave te sukseshme Shqiptare dhe Kanadeze si “Alternativa e Zhvillimit Shqiptar - Kanadez”, “Shoqata Rajonale e Turizmit RTO3”, “Qendra për Arte Performuese të Burlingtonit”, dhe udhëheq Komitetin e Drejtimit te Strategjisë së Emigranteve te Rinj të Rajonit te Haltonit - Partneriteti Lokal për Emigracionin. Angela eshte e pergjedhura nga Kanadaja dhe Zevendeskryetarja e Këshillit Koordinues të Diasporës dhe perfaqeson interesat e shqiptareve te larguar nga vendlindja duke krijuar ura lidhese me vendin amë. Ajo mban lidhje te vazhdueshme me shoqatat Shqiptaro-Kanadeze dhe merr pjese aktivisht ne shume organizime te komunitetit te diaspores. Angela kontribuon ne ruajtjen, kultivimin dhe perhapjen e gjuhes, kultures dhe traditave Shqiptare dhe në zbatimin e Strategjisë së Diasporës

Thënie për nënën, fjala më e bukur në buzët e njeriut “Nëna është ajo që mund të zërë vendin e kujtdo, por vendin e saj nuk mund ta zërë askush”. “Çdo mbretëreshe ka madhështinë e saj, por madhështia e nënës është mbi të gjitha mbretëreshat e botës”. “Nënë është fjala më e bukur në buzët e njerëzimit”. “Nuk gjen në botë jastëk më të mirë se sa prehëri i nënës, e as trëndafil më të bukur sesa thellësia e shpirtit të saj”. “Në këtë botë egoiste, vetëm nëna dëshiron të të shohë gjithmonë të lumtur”. “Një nënë shikon gjithçka, flet pak, sakrifikon çdo gjë , ankohet pak, jep shumë dhe pret pak. Gjithçka që ajo dëshiron është që fëmijët e saj të jenë të lumtur”. “Gjithçka që është e bukur te njeriu, është krijuar prej rrezeve të diellit dhe prej qumështit të nënës, dhe kjo na mbush me dashuri, përjetësisht…”. “Dora që përkund djepin, është ajo që rrotullon fatin e njerëzisë, sepse ajo dhe vetëm ajo e drejton jetën drejt horizonteve të ndritura ose të errta”. “Nëntë muaj je ushqyer nga gjaku i saj, ke marrë frymë nga oksigjeni i saj. Në hapat e para të jetës je mbajtur nga duart e saj… Mundohu që pjesën tjetër të jetës të bëhesh shkaku i lumturisë së saj…”. Shqip.info “Gjëja më me rëndësi që babai mund të bëjë për fëmijën është ta dashurojë nënën e tyre!”  –  Theodore Hesburgh “Gjithçka që jam apo shpresoj se do të jem, ia kam borxh nënës time engjëllore!”  –  Abraham Lincoln “Dashuria e nënës është paqja. Nuk ka nevojë të fitohet, nuk ka nevojë të meritohet!”  –  Erich Fromm “Nëna është emri i Zotit në buzët dhe zemrat e fëmijëve të vegjël!”  –  William Makepeace Thackeray “ Jeta fillon duke u zgjuar dhe dashuruar fytyrën e nënës!”  –  George Eliot “Kemi lindur nga dashuria; dashuria është nëna jonë!”   – Rumi “I lumtur është djali besimi i të cilit te nëna mbetet i pandryshuar!”  –  Louisa May Alcott “Nuk keni nevojë të meritoni dashurinë e nënës; keni nevojë të meritoni dashurinë e babait!”  –   Robert Frost “ Dashuria e nënës është karburanti që lejon një person të thjeshtë për të arritur të pamundurën!”  –  Marion C. Garretty “Burri e do të dashurën më së shumti, gruan më së miri, e nënën më së gjati!”  –  Proverb irlandez “Në veshët e një fëmije, fjala “nënë” është magjike në të gjitha gjuhët!”  –  Arlene Benedict “Ka mijëra gra, por vetëm një nënë!”  –  Proverb bolivian “ Kur je nënë, nuk je kurrë vetëm në mendimet e tua. Një nënë gjithmonë duhet të mendojë dy herë. Një për vete dhe një për fëmijën e saj!”  –  Sophia Loren “Në momentin që lind një fëmijë, lind edhe nëna. Ajo nuk ekzistonte më parë – gruaja ekzistonte, por kurrë nëna. Nëna është qenie e re!”  –  Osho “Nëna mban duart e fëmijës për pak… e zemrat përgjithmonë!”  –  Anonim “Nëna: çdo dashuri fillon dhe përfundon atje!”  –  Robert Browning “Fati i ardhshëm i një fëmije, është gjithmonë rezultat i punës së nënës së tij!”  –  Napoleon Bonaparte “Zemra e nënës është një humnerë e thellë, në fund të së cilës gjithmonë do të gjesh falje.”  –  Honore de Balzac “Nëna është drita e shtëpisë! ” –  Proverb shqiptar “Pa diell nuk ka lule, pa dashuri nuk ka fat, pa grua nuk ka dashuri, pa nënë nuk ka poetë, as heroj!”  –  Maxim Gorky “Është veç një fëmijë i bukur në botë dhe çdo nënë e ka atë!”  – Proverb kinez “Mjekët më thanë se kurrë nuk do të mund të ecja përsëri, por nëna ime ishte e sigurt se do të ecja përsëri. E, dhe unë besova nënën time!”  –  Willma Rudolph “Zoti nuk mund të ishte kudo, prandaj i krijoi nënat!”  –  Proverb hebraik “Disa nëna puthin, të tjera janë më të rrepta, por dashuria është gjithmonë e njëjtë. Përveç kësaj, shumica e nënave puthin dhe qortojnë në të njëjtën kohë!”  – S. Back “ Nuk e kuptoni se sa ju do nëna juaj , derisa të zbuloni në sirtar të gjitha pikturat dhe kartat që i keni dhënë!”  –  Pam Brown “ Nëna e mirë nuk pyet a dëshiron, por jep!”  –  Prover anglez “ Nëna: banka që depozituam të gjitha dhimbjet dhe shqetësimet tona.”  –  Thomas De Witt Talmage “Lotët e nënës janë fuqia më e madhe hidroelektrike në botë!”  –  George Bernard Shaw “Dashuria e nënës nuk vjetrohet kurrë!”  –  Seneka “Kur je një nënë e mirë, gjithçka falet!”  –  Emile Zola “Nëna është gjithçka – ajo është ngushëllimi ynë në pikëllimin, shpresa jonë në mjerimin tonë dhe fuqia jonë në dëshpërim; është burimi i dashurisë, mëshirës, dhembshurisë dhe faljes. Ai që humbet nënën e vet humb një shpirt të pastër që e bekon dhe e mbron vazhdimisht!”  –  Khalil Gibran “Fëmijët janë spirancat që mbajnë nënën gjallë!”  –  Sofokliu “Duart e nënës janë bërë nga brishtësia dhe fëmijët flen rehat në to!”  –  Victor Hugo “Sa herë lind fëmija, lind edhe nëna!”  –  Gilbert Parker “Amësia ka efekte humane. Gjithçka reduktohet te thelbësorja!”  –  Meryl Streep “Amësia: Çdo dashuri lind dhe përfundon aty!”  –  Robert Brownin “Babai më thoshte: “Rri i përulur, dhe duhet të punosh më shumë se secili”. Nëna më thoshte: “Bëhu vetja”. Ajo gjithmonë më mësonte se veç Zoti mund të më gjykojë!”  –  Nate Robinson “Në momentin kur kishte shumë paqe në Qiell, por zërat nga Toka mund të dëgjoheshin dhe fëmija me ngut pyeti: “Zot, po të largohem tani, më thuaj emrin e engjëllit tim”. “Ju thjesht do ta quani atë, ‘Nënë”!  –  Anonim “Nëna kupton atë që nuk e thotë fëmija!”  –  Proverb hebraik “Dashuria e nënës të çliron!”  –  Maya Angelou “Kurrë nuk e dija se sa shumë dashuri mund të mbante zemra ime, derisa dikush më quajti: “Nënë”!”  – Anonim “Pas çdo gjëje, ka një histori, por pas çdo historie tuajën gjithmonë është historia e nënës, sepse te e saj fillon e jotja!”  –  Mitch Albom “Dora që përkund djepin është ajo që rrotullon fatin e njerëzve, sepse ajo dhe vetëm ajo e drejton jetën kah horizontet e ndritura ose të errëta!”  –  Haki Stërmilli “Nëna është personi i vetëm në botë që të do para se të të shohë!”  –  Johann Heinrich Pestalozzi Tags Thënie për nënën , thënie shqip

Parashqevi Simaku Lindur 1 shtator 1966 (58 vjeç) Profesioni Këngëtare Këngë popullore tradicionale Këngë pop Vite aktive 1982–2006 Kavajë, PR Albania Ka nje femije. Parashqevi Simaku (lindur më 1 shtator 1966, në Kavajë ) është një këngëtare shqiptare e njohur për punën e saj në vitet 1980. Ajo ka fituar çmime të shumta dhe ka punuar me disa nga kompozitorët dhe muzikantët më të mirë në Shqipëri. Simaku ka marrë pjesë në Festivalin e Këngës në vitet 1982, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988 dhe 1990. Simaku bashkëpunoi profesionalisht me ish-bashkëshortin e saj, Robert Nolfe, një muzikant dhe producent hebre amerikan që kishte lidhje me Sony Music . Në vitin 2006 ajo nënshkroi një kontratë me Sony dhe BMG për CD-në e saj në gjuhën shqipe me titull Echoes from Iliria ( shqip : Jehonë nga Iliria ) të cilën ajo e bashkëprodhoi me Nolfe. Albumi ndërthuri folklorin tradicional shqiptar me ndikimet bashkëkohore. Pas divorcit të tyre, Nolfes thuhet se iu dha kujdestaria e djalit të tyre përmes procedurave gjyqësore. Në vitet më pas, Simaku u përball me vështirësi personale dhe përfundimisht u zbulua se jetonte në të pastrehë, në dhjetor 2024. Një video nga WABC 7 News e kapi atë duke mbledhur pako ndihme në rrugët e Nju Jorkut, ku emri i saj ishte shkruar gabim si "Simaku Nohfe" në vend të “Simaku Nolfe”. Klipi qarkulloi në internet, duke tërhequr vëmendjen e përdoruesve të internetit që punuan për të konfirmuar identitetin dhe historinë e saj, ndërsa u tronditën kur gjetën një yll të njohur të muzikës shqiptare në kushte të tilla. Në SHBA, Simaku dihet gjithashtu se preferon variacione të emrit të saj, duke përfshirë "Via Simaku", "Paravia" ose thjesht "Simaku", në vend të emrit të saj të plotë, Parashqevi. Diskografia Këngë popullore tradicionale "Kënga e Qamiles" "Këndon kumrija" "Fustanin që ta solla mbrëmë" "Ky marak, maraku i shkretë" "Doli goca në penxhere" "Kur del goca në pazar" "Po më rreh zemra" "Çelin manushaqet" "Këndo qyqe se po vjen behari" "Këndon gjeli pika pika" "Si lule zambaku" "2 Këngë Popullore të Shqipërisë së Mesme" "Potpuri Këngësh Popullore" "Këngë Arbëreshe" Këngë pop "Gëzimi i shtepisë së re" (1983) "Në moshën e rinisë" (1985), Festivali i Këngës winner "Një mëngjes" (1986) "Kur lulëzon bliri" (1986) "Me sytë e tu" (1987) "Çdo mëngjes" "Çdo gjë bashkë ne e ndajmë" "Buzë detit jemi rritur" "Bashkëmoshatarët" (1987) "Koha nuk na pret" (1987) "E duam lumturinë" (1988), Festivali i Këngës winner "Gusht e prush" (1988) "Jetoj" (1989) "Nuk jam vetëm" (1989) "Sonetë për vete" (1990) " Lejla " (1990) "Dëgjoma këngën" (1991) "Se dashuria" "Kur të prisja ty" " Tick Tick Tock " "Mes nesh është dashuria" "Më the të dua" "Në sytë e tu" "Qyteti im" "Shoqet" "Bashkë ne të dy" "Sytë e një vogëlushi" "Dashuria e vërtetë" "Pyes veten" Jehona nga Iliria (2006) "Haxhireja" "Ura e Shijakut" "Pranvera do të vijë" "Anës lumenjve" "Dashuria" " Se-sa " " Jug-Veri " " Kur jam me ty " "Pak më shumë" "Dielli" Çmimet Festivali i Këngës viti I emëruar / punë Çmimi Rezultati 1982 "Gëzuar shokë (ft. Lindita Theodhori)" Çmimi i dytë Fituar 1985 "Në moshën e rinisë" Çmimi i parë Fituar 1986 "Një mëngjes" Çmimi i tretë Fituar 1988 "E duam lumturinë" Çmimi i parë Fituar 1989 "Jetoj" Çmimi i tretë Fituar Trëndafili sot është trend, por Parashqevia e mbante që në vitet '80! 16 Dhjetor 2024, 11:34 Trëndafili sot është trend, por Parashqevia e mbante që në vitet '80! Moda ndryshon por shpesh detaje rikthehen, dhe në videot e fundit të ripublikuara ku Parashqevi shihet duke kënduar në skenë, na solli në vëmendje që aksesori i trëndafilit që tashmë është një trend i momentit, artistja e mirënjohur i ka përdorur që në vitet ’80. Më bukurinë, zërin, performancat, Parashqevi Simaku ka qenë modeli i vajzës që të gjithë e adhuronin kur ajo ngjitej në skenë. Përveç një kèngetare e mirè e padiskutueshme e muzikës shqiptare, ka qenë edhe me stili veshje te perparuar, pasi në të gjitha performancat e saj ajo shihet e veshur bukur me një elegancë të admirueshme për kohën. Ikja e saj në Amerikë bëri që ajo të shkëputej totalisht nga Shqipëria dhe mediat shqiptare, por së fundmi Parashqevi Simaku sërish ka qenë kryefjalë e çdo medjeje dhe çdo shqiptari kudo ndodhet, por këtë herë për gjendjen e saj jo të mirë. Pas videos të publikuar nga Blendi Fevziu, ku ajo shfaqej në një televizion amerikan duke marrë ndihma si e pastrehë për festat e fundvitit, të shumta kanë qenë komentet e më pas videot që pasuan njëra-tjetën. Më në fund modeli i njohur Elton Ilirjani, i cili jeton në Amerikë, mundi ta gjejë artisten e mirënjohur duke i siguruar strehim e duke premtuar se ëndrrën e saj, se do te kendonte sèrish , do ta bëjë realitet. Ata darkuan së bashku dhe të shumta kanë qenë momentet që ai ndau nga ajo darkë e bukur, ku nuk munguan as momentet ku Parashevia shfaqej duke kënduar shqip. Elton Iliriani dhe shumè shqiptarè tè tjerè, si dhe strukturat shteterore, vazhdojnè ta mbeshtesin qè ajo tè ringrihet perseri Pasi ajo ka bere jetè te veshtirè kèto vite e vetme dhe e pastrehè. Nga:Liliana Pere. Albumi fotografik.

Kjo ngjarje është një reflektim shumë i fuqishëm dhe i ndjeshëm. Është e vërtetë që aspiratat dhe ëndrrat janë pjesë e natyrshme e jetës së çdo individi. Dështimi nuk duhet të shihet si fund, por si mundësi për rritje dhe mësim, dhe ringritje. Pjesa më e rëndësishme është që individët, sidomos gratë, të ndihen të mbështetur dhe të respektohen, veçanërisht kur kalojnë periudha të vështira ose përballen me traumë. Sfidat mund të jenë të mëdha, por me mbështetje të fortë dhe me besimin për ringritje, mund të krijohen mundësi për një të ardhme më të mirë. Ky është një mesazh i fuqishëm dhe i domosdoshëm për shoqërinë dhe individët që janë të prekur nga vështirësitë. Takimi i Kengetares me djalin. Ky moment prekës është një histori që mund të ngjajë me një film, ku nëna kërkon djalin e saj pas shumë vitesh ndarjeje. Parashqevi Simaku, një artiste e madhe, simbolizon dashurinë dhe forcën e pafundme të nënës që nuk ndalet kurrë në kërkimin e lidhjes me fëmijën e saj, pavarësisht kohës dhe pengesave. Ky ribashkim, i ndihmuar nga Elton Ilirjani, është një testament i fuqisë së dashurisë familjare dhe dëshmisë se, edhe pas shumë vitesh, ndjenjat e thella mbeten të pakrahasueshme. Takimi është një moment filmik, një histori që frymëzon besimin te forca e dashurisë dhe përkushtimit të nënës, një mesazh që shkon përtej çdo bariere. Takimi i shumëpritur mes këngëtares Parashqevi Simaku dhe djalit të saj, Luke Nolfe, ishte një moment shumë emocionues për ta dhe për publikun që e ndoqi nëpërmjet Instagram-it të biznesmenit Elton Ilirjani, i cili ndihmoi në realizimin e këtij ribashkimi. Ilirjani shpërndau disa momente nga takimi i nënës dhe djalit, ku ishte i pranishëm edhe ish-bashkëshorti i këngëtares, Robert Nolfe, babai i Luke. Në këtë takim emocionues, Parashqevi e përshëndeti djalin e saj me dashuri dhe e pyeti nëse mban mend ndonjë gjë nga Shqipëria, por ai iu përgjigj: "Jo". I pyetur nga Elton Ilirjani, Luke tha se ndihej mirë që e takoi nënën pas shumë vitesh. Ai gjithashtu tha se i pëlqente pamja përreth. Luke dëgjoi këngën e nënës së tij "E duam lumturinë" gjashtë herë gjatë takimit dhe reagimi i tij ishte shumë pozitiv, duke shprehur krenari për nënën e tij. Ky moment ishte një dëshmi e fuqisë së dashurisë, siç e theksoi edhe Ilirjani, i cili tha se "Dashuria nuk blihet me para", duke e bërë të qartë se ky ribashkim nuk ishte për arsye financiare. Pas takimit, Parashqevi falënderoi Eltonin për ndihmën që dha dhe shprehu mirënjohjen për Robertin, babanë e Luke, për përkrahjen e tij në realizimin e këtij momenti të mrekullueshëm. Ajo gjithashtu vlerësoi nënën e Eltonit, Hanko Ilirjanin, që i kërkoi atij të bashkonte Parashqevi Simakun me djalin e saj, pavarësisht gjendjes së saj shëndetësore. Elton Ilirjani ndau një reflektim të thellë për rolin e nënave, duke thënë se ato janë simboli i dashurisë së pakushtëzuar dhe se çdo plagë që ato mbajnë është një plagë që lë gjurmë në të ardhmen tonë. Ai nënvizoi se duhet të kujdesemi për nënat dhe t’i respektojmë për sakrificat e tyre të pafundme. Ky moment ishte një dëshmi e fortë e lidhjes së pashkëputur ndërmjet nënës dhe djalit, që tregon se dashuria, falja dhe ribashkimi mund të triumfojnë mbi çdo pengesë, duke i dhënë një mesazh të fuqishëm për vlerësimin e lidhjeve familjare dhe dashurisë që nuk njeh kufij. “Nënat, syri i tyre i pagjumë dhe zemra e tyre e pafund, janë simboli më i madh i dashurisë së pakushtëzuar në këtë botë. Lëndimi i një nëne është lëndimi i vetë jetës, sepse çdo nënë është burimi i parë i dashurisë dhe përkushtimit që formon qenien tonë. Kur një nënë qesh, fëmijët e saj ndiejnë ngrohtësinë e botës; kur ajo qan, bota duket më e ftohtë. Syri i saj është dëshmia e përkujdesjes dhe sakrificës së saj, një flijim i heshtur që ndonjëherë merret i mirëqenë. Por çdo lot që rrjedh nga sytë e saj është një thirrje për dashuri, respekt dhe mirënjohje. Mos lëndoni nënat. Çdo plagë që ato mbajnë në shpirt është një plagë që lë gjurmë në të ardhmen tonë. Kujdesuni për ta, respektojini dhe vlerësojini për sakrificat e tyre të pafundme. Dashuria e tyre është dhurata më e çmuar që kurrë nuk mund të zëvendësohet.” Ky është një mesazh i fuqishëm dhe i thellë. Lidhja mes nënës dhe fëmijës është një nga lidhjet më të shenjta dhe më të forta që ekzistojnë. Askush nuk ka të drejtë të ndërhyjë apo të ndajë një nënë nga fëmija i saj, sepse dashuria e saj është e pafundme, e pakushtëzuar dhe e pazëvendësueshme. Kjo lidhje është themeli i jetës dhe zhvillimit të fëmijës, dhe ajo duhet të mbrohet me çdo çmim. Pergatiti:Liliana Pere

Historia e vërtetë pas propozimit sekret të princit Philip për Mbretëreshën Elizabeth Plus, si princi i mërguar (dhe relativisht pa para) erdhi për t'u martuar me mbretëreshën e ardhshme. Nga Sarah Schreiber Publikuar më 30 Dhjetor 2024 09:10 Agjencia Topical Press / Stringer / Getty Images Mbretëresha Elizabeta II dhe Princi Filip, Duka i Edinburgut, patën martesën mbretërore më të gjatë në histori ; ata u martuan për 73 vjet, nga viti 1947 deri në vdekjen e Filipit në prill 2021. Mbretëresha i referohej në mënyrë të famshme burrit të saj si "forca dhe qëndrimi" i saj në vitin 1997 – diçka që do të argumentonim se e dinte që nga momenti kur ndjenjat e saj u thelluan ndaj tij në Viti 1946, viti i lidhjes dhe fejesës së tyre (të fshehtë). Dyshja e kishin njohur njëri-tjetrin që nga fëmijëria e Elizabeth (kishte një hendek moshe pesëvjeçare mes tyre), gjatë së cilës ajo ushqeu dashurinë e një nxënëseje me princin e mërguar. Filipi, djali i Princit Andrew të Greqisë dhe Princeshës Alice of Battenberg, ishte larguar nga atdheu kur ishte vetëm 18 muajsh, pasi babai i tij u akuzua për tradhti; ai kaloi pjesën më të madhe të jetës së tij të hershme duke lëvizur midis vendeve përpara se të vendosej në Angli - dhe u bashkua me Marinën Mbretërore përpara Luftës së Dytë Botërore - në fund të viteve të adoleshencës.  Sidoqoftë, lindja e tij mbretërore siguroi që rrugët e tij dhe të Elizabeth-s të kryqëzoheshin disa herë – dhe kur mbretëresha e ardhshme arriti të 20-at, marrëdhënia e tyre (e cila kryesisht përbëhej nga letra miqësore të dërguara gjatë luftës, të cilave Filipi herë pas here do të “denjonte t’u përgjigjej”, një veçori e vitit 1957 në Time ) ndryshoi. Ajo i pohoi babait të saj, mbretit Xhorxh VI, se Filipi ishte "i vetmi burrë që mund ta dashuroja ndonjëherë". Elizabeth - jeta dhe trashëgimia e së cilës u ndryshuan në mënyrë të pakthyeshme kur xhaxhai i saj, Mbreti Eduard VIII, abdikoi nga froni britanik kur ajo ishte 10 vjeç, një vendim që e pozicionoi atë si një trashëgimtare të papritur - ishte e vendosur në zgjedhjen e saj. Mbretëresha Elizabeth mori një dhuratë martese prej 6.2 milionë dollarësh—plus, 9 fakte të tjera befasuese rreth saj dhe dasmës mbretërore të Princit Philip Shtypi qendror / Stringer / Getty Images Megjithatë, familja e saj ishte skeptike. Propozimi i Filipit për martesë nuk përfshinte që ai të merrte leje jashtëzakonisht entuziaste nga mbreti; në fakt, babait të Elizabeth-it i duhej të bindte se përputhja e vajzës së tij me një princ relativisht pa para, i cili ishte dëbuar nga vendi i tij, nuk do të ishte i dëmshëm për sundimin e saj të ardhshëm. "Mbreti dhe mbretëresha ishin të tmerruar," tha Lady Pamela Hicks, vajza e Lord Louis Mountbatten, xhaxhai i Filipit, për Vanity Fair në 2013. Mediat, megjithatë, patën një ditë në terren; kur Philip dhe Elizabeth u fotografuan duke u dukur komode në dasmën e motrës së Hicks (ai e ndihmoi atë të dilte nga xhaketa!), shtypi u shtyp, gjë që rezultoi në një vlerësim prej 64 përqind për martesën e tyre, për Newsweek . Megjithatë, mbreti kishte disa kushte kur Filipi erdhi tek ai për dorën e vajzës së tij : Ai duhej të bëhej një shtetas britanik i natyralizuar dhe Elizabeta duhej të priste deri në ditëlindjen e saj të 21-të përpara se të shpallte zyrtarisht lajmin. Po si u zhvillua propozimi? Megjithëse nuk i kemi specifikat, pranohet gjerësisht se bashkëshortja e ardhshme mori miratimin nga George (i cili dha lejen e përmendur me kusht) në verën e vitit 1946. Filipi, i përgatitur me një unazë fejese diamanti të bërë nga gurët e çmuar të njërit prej nënës së tij diademat, u ulën në një gju në Balmoral (vendi i preferuar i mbretëreshës) pas një pushimi veror njëmujor në kështjellën skoceze me familje mbretërore. Filipi ishte i entuziazmuar dhe tha po aq në një letër drejtuar nuses së tij të ardhshme menjëherë pasi i bëri pyetjes: “Jam i sigurt se nuk i meritoj të gjitha gjërat e mira që më kanë ndodhur. Të jesh i kursyer në luftë dhe të pashë fitoren… të jesh dashuruar plotësisht dhe pa rezerva, i bën të gjitha problemet personale dhe madje edhe të botës të duken të vogla dhe të vogla.” Hulton Deutsch / Kontribues / Getty Images Siç ishte premtuar, dyshja e mbajtën të fshehtë qëllimin e tyre për t'u martuar deri në vitin e ardhshëm, dhe zyrtarisht shpallën fejesën e tyre më 9 korrik 1947 (disa muaj pas ditëlindjes së mbretëreshës). Dyshja u martuan katër muaj më vonë, në një ceremoni televizive të mbajtur në Westminster Abbey që tërhoqi miliona shikues - dhe nisi martesën 73-vjeçare të çiftit, e cila vlerësohet si një nga bashkimet më të shquara të epokës sonë. Një vështrim prapa në dasmën mbretërore që thyen rekord që ndryshoi historinë Tregime të ngjashme Kate Middleton dhe Princi William sapo lëshuan kartën e tyre të Krishtlindjes 2024 - dhe ka një gabim që duhet ta shmangni me çdo kusht në ditën tuaj të dasmës Mbretëresha Elizabeth mori një dhuratë martese prej 6.2 milionë dollarësh—plus, 9 fakte të tjera befasuese rreth saj dhe dasmës mbretërore të Princit Philip Thuhet se Princesha Diana "kishte frikë" t'i kalonte Krishtlindjet me vjehrrit e saj mbretëror Si i propozoi vërtet John F. Kennedy Jackie Kennedy-t? A e ka ende Celine Dion unazën e saj të fejesës nga René Angélil? Çfarë bëri Nicole Kidman me unazën e saj të fejesës nga Tom Cruise? Ku është unaza e fejesës së Grace Kelly në Cartier tani? Kate Middleton sapo riveshi një nga dhuratat e dasmës së Mbretëreshës Elizabeth II Chloë Grace Moretz në dukje e butë nis fejesën me modelen Kate Harrison duke ndezur unazën e diamantit në Instagram Ku është diadema ikonë e dasmës së princeshës

Nje lajm i trishte për mjekesinë e vëndit tonë. Ne 5 Janar 2025 ndahet nga jeta mjeku specialist i Radiollogjise së Pergjithshme Dr. Piro Paskal Dhono , me banim ne Windsor, Canada; Ku ai jetonte me familjen. Me pikellim morëm lajmin e hidhur, për vdekjen e Dr Piro Dhonos Dr. Pirua u lind në fshatin Lëngëz të Kolonjes, në vitin 1942. Arsimin fillor dhe shtatvjeçar i kreu në Lëngez e në qytetin e Ersekës, mandej vazhdoi Teknikumin Mjekesor në Tiranë , e mbaroi atë me rezultate të larta ne vitin 1962. I kujtonte me shumë respekt shokët dhe petagoget e perkushtuar të teknikumit. Ne vitet 1962-1967 vazhdoi fakultetin e Mjekësisë në Universitstin e Tiranës, me rezultate të larta. Ishin këto vite kur po ndërtohej spitali i ri i qytetit të Ersekës, që do hapte dyert për një shërbim cilësor për banorët e rrethit të Kolonjës. Dr Pirua ishte mjeku i parë në Kolonjë, që u dërgua për specializim. Ai u specializua në vitet 1967 - 1969, në fushën e Radiollogjisë të Përgjthshme nën kujdesin dhe përkushtimin e madh të profesorit te shquar Petrit Selenica (që më pas u bënë shumë miq të ngushtë). Prof. Selenica ngeli një idhull që me mesimet dhe keshillat e fjalët e tij të mënçura e udhëhoqi Dr. Piron në gjithë jeten e tij profesinale por edhe private dhe shoqërore. Dr. Piro shpesh i kujtonte dhe citonte fjalët dhe thëniet e tij në biseda shoqërore dhe profesionale. Dr. Piro, sherbeu per gati 42 vjet në këtë profesion të bukur, por të vështirë, në kryerjen e mijra vizitave para ekranit rrezatues, që në heshtje ndikoi për t'ju bërë shkak e për ti dëmtuar sistemin leukocitar, me pasojë vdekje prurse. Punoi me pasion, perkushtim, me dashuri dhe humanizem të lartë në spitalin e Ersekës, duke qënë në atë staf të kompletuar, specialistësh të viteve 1970 -1980, që e bënë këtë spital nga më cilësorët në rrethet e kategorisë së tretë. Më pas në vitin 1985, Dr Pirua transferohet në Klinikën Qëndrore të qytetit të Korçes, e punoi aty deri sa doli në pension. Banoret e Kolonjës, punonjesit e shendetsisë, do ta kujtojnë me dashuri Dr Piron. Ai erdhi mjek në Ersekë, në vitin 1969,me energji rinore, djalë simpatik, i pashem, i veshur bukur, energjik, i dashuruar me mjekesinë dhe dëshirën e pafund për të ndihmuar të gjithë njerëzit pa dallim. Ai ngjallte një ngacmim për drejtusit e nomeklaturës të asaj kohe, dhe ata e shikonin me sy kritikues, e i thërrisnin: "Doktori me syze të errëta"; sepse nuk e kuptonin se syzet e errëta ai i perdote për shkak të profesionit. Ndihmonte të sëmurët, ju bëhej krah në hallet dhe problemet që kishin dhe jo vetëm nga ana shëndetsore. Dr Pirua krijoi famile në moshë shumë të re. Ai u dashurua me Znj. Natasha Tole Adhami, vajzen e tenorit të dëgjuar të Grupit Lira, mësuesen e talentuar e të dashur të matematikes, për shumë breza gjimnazistësh të shkollës "Petro Nini Luarasi” në Ersekë. Ata ishin një çift i bukur, marrëzisht të dashuruar, të bukur, të lumtur, plot jetë e pasion, emancipues dhe për çiftet e reja që të gjithë i adhuronin e i kishin zili. Ata lindën, rritën, edukuan dhe shkolluan dy vajzat e tyre të mrekullushme, Klorinda dhe Stela. Pas daljes në pension, Dr Pirua u bashkua me vajzat dhe banoi pranë tyre dhe niperve e mbesave, në Windsor Canada. Ai gjithmonë kishte mall të thellë e të pa shuar për vendlindjen, për vendin ku punoi dhe sakrifoi gjithë jetën e tij. Kishte mall për Lëngëzin, Kolonjën dhe Korçën, vinte shpesh çmallej me të afërmit, miqtë shokët dhe punonjësit e shëndetësisë. I shprehim ngushellime bashkëshortes /shoqes se jetes së tij, Natashes, vajzave Klorindes dhe Steles, të afërmve , shokëvë, e kolegeve te tij. Me ikjen e tij nga jeta, Kolonja dhe gjithë Shqipëria humbi nje mjek të aftë, të talentuar, të përkushtuar, dhe shumë human. U Prehtë në Paqe Dr Piro Dhono. Të rrojmë dhe ta kujtojmë. Redaksia Prestige Info - Vajza. Klorinda Dhono Hibbert.

Kate dhe William janë të prirur të shfrytëzojnë sa më shumë kohën e familjes përpara se William të bëhet Mbret(Imazhi: Getty) Princi dhe Princesha e Uellsit thuhet se po përgatisin tre fëmijët e tyre të vegjël, Princin George , Princeshën Charlotte dhe Princin Louis për një ndryshim kolosal.Çifti mbretëror thuhet se po e shfrytëzojnë sa më shumë kohën e tyre familjare përpara se Princi William të bëhet Mbret dhe duan ta bëjnë tranzicionin sa më të qetë për hir të fëmijëve të tyre.Autorja mbretërore, Ingrid Seward, tha: "Kate e di që po vjen një përgjegjësi masive, por ajo nuk mund të bëjë asgjë për këtë, kështu që ajo vetëm duhet të sigurohet që familja që ajo rrit është në gjendje të përballet me të. "Princesha Kate ka pasur një vit të vështirë, duke u diagnostikuar me një formë të pazbuluar të kancerit në vitin 2024 . Siç raportohet në Hello! Revista, autori mbretëror shtoi: "Unë mendoj se sëmundja e ka bërë atë të prirur për t'i dhënë përparësi familjes së saj edhe më shumë, sepse ata janë e ardhmja. Natyrisht, ajo dëshiron të mbështesë burrin e saj dhe monarkinë, por ajo do të sigurohet që ta bëjë këtë. në mënyrë të tillë që të mos e largojë shumë nga familja.

Kjo pikturë e Alketa Muzhaqit paraqet një peizazh natyror plot qetësi dhe harmoni. Ja si mund ta lexoni këtë pikturë: 1. Ngjyrat dhe drita: Ngjyrat e ndritshme dhe të ngrohta të vjeshtës, së bashku me reflektimin e tyre mbi sipërfaqen e ujit, krijojnë një ndjenjë gjallërie dhe paqeje. Ato pasqyrojnë ndërlidhjen mes natyrës dhe shpirtit njerëzor. 2. Reflektimi në ujë: Uji është i qetë dhe pasqyrues, duke simbolizuar pastrim shpirtëror dhe reflektim personal. Ai krijon një ndjesi harmonie mes tokës dhe qiellit. 3. Drurët dhe pylli: Pemët në të majtë, me gjethe të ndritshme dhe të verdha, përfaqësojnë jetën dhe ndryshimin. Pylli i largët jep një ndjesi thellësie dhe të panjohurës. 4. Kompozimi: Ndërtimi i qetë dhe i balancuar i pikturës fton shikuesin të ndalet dhe të meditojë mbi bukurinë e natyrës dhe kalueshmërinë e kohës. 5. Qielli dhe horizonti: Qielli i hapur dhe nuancat e gjelbra sugjerojnë shpresë dhe një ndjenjë pafundësie. Kjo pikturë përçon qetësi dhe thirrje për t'u lidhur me natyrën, duke kujtuar bukurinë e thjeshtë dhe transformuese të botës rreth nesh. Ajo është një pasqyrim i harmonisë mes njeriut dhe mjedisit.

Kompjuteri i parë elektronik ishte ENIAC (Integruesi Numerik Elektrik dhe Kompjuter), i lëshuar në shkurt të vitit 1946. Sot, mund të themi se teknologjia e këtij kompjuteri korrespondon me atë të një kalkulatori të thjeshtë, megjithatë, për kohën, ishte një shpikje revolucionare që rezultoi në krijimin e kompjuterëve të rinj dhe më efikas. Karakteristikat e kompjuterit të parë ENIAC, ishte një makinë gjigante dhe shumë e shpejtë për kohën. Ndër karakteristikat kryesore ishin pesha e përgjithshme prej 30 ton, përafërsisht rreth peshës së 5 ose 6 elefantëve së bashku, kishte një kapacitet prej 500 shumëzimesh në sekondë, ndërsa llogaritjet mund të zgjasin 8 orë ose më shumë nëse bëhen me dorë. Historia e krijimit të kompjuterëve është rezultat i evolucionit njerëzor në krijimin dhe operacionalizimin e teknologjisë. Mund të themi se kompjuterët e parë u karakterizuan si makina llogaritëse dhe klasifikuese, të lidhura fort me matematikën. Përkundër shoqërimit të ENIAC me një kalkulator, është interesante të theksohet se ai konsiderohej një kompjuter elektronik sepse ishte i programueshëm dhe ndryshonte nga llogaritësit mekanikë që ekzistonin në atë kohë. ENIAC Sfondi historik Kompjuteri i parë lidhet drejtpërdrejt me Luftën e Dytë Botërore, i urdhëruar nga ushtria amerikane, u zhvillua nga John Eckert dhe John Mauchly nga Universiteti i Pensilvanisë. Projektuar për të llogaritur trajektoret balistike, u përdor, pas Luftës së Dytë Botërore, për llogaritjet në zhvillimin e bombës me hidrogjen bërthamor. Shkencëtarët amerikanë që zhvilluan ENIAC John Eckert dhe John Mauchly John Eckert (fizikan) dhe John Mauchly (inxhinier elektrik) ishin shkencëtarët që morën famën më të madhe për krijimin e ENIAC. Të dy u lidhën me shkollën Moore në Universitetin e Pensilvanisë, kur John Mauchly sugjeroi zhvillimin e këtij kompjuteri të ri, i cili u miratua nga ushtria amerikane. John Eckert më pas shërbeu si inxhinier kryesor. Eckert dhe Mauchly punuan në biznesin e kompjuterëve për vite me një kompani që ata themeluan, duke kontribuar në evolucionin e kompjuterëve, me krijime të tjera novatore, të tilla si UNIVAC, e cila kishte një kasetë magnetike me kapacitet të madh ruajtës. Të dy u shpërblyen disa herë gjatë karrierës së tyre. Gratë që programuan kompjuterin e parë Programeret e ENIAC Kjo pjesë e historisë ENIAC është mjaft e diskutueshme, pasi me kalimin e viteve programueset gra nuk kanë marrë aq shumë njohje sa shkencëtarët që kanë zhvilluar kompjuterin. Pavarësisht nga mungesa e njohjes, puna e tyre ishte themelore, pasi ato ishin përgjegjës për llogaritjen e ekuacioneve diferenciale të nevojshme për trajektoret balistike. Në fakt, në fillim, rreth 80 gra që punonin si programuese u quajtën “kompjuterë”. Pas krijimit të ENIAC, gjashtë gra u thirrën për të testuar dhe programuar kompjuterin e parë: Frances Spence, “Betty” Holberton, Jean Bartik, “Kay” McNulty, Marlyn Wescoff dhe Ruth Lichterman. Ato mësuan të programojnë pa gjuhë programimi ose mjete (pasi asnjë nuk ekzistonte), vetëm diagrame logjike. Kur mbaruan, ENIAC bëri një trajektore balistike, një ekuacion llogaritje diferenciale, në sekonda. Sidoqoftë, kur ENIAC u prezantua në shtyp dhe publik në vitin 1946, gratë nuk u përmendën kurrë, ato mbetën të padukshme. Kuriozitete për ENIAC Deri në fund të Luftës së Dytë Botërore, ENIAC konsiderohej një sekret. Pas fillimit të tij zyrtar në vitin 1946, ai u përdor vetëm për dhjetë vjet. Pas tij, erdhi EDVAC (llogaritësi automatik i ruajtjes me vonesë elektronike), kompjuteri i parë me kapacitet ruajtës. Si pasojë, pas një kohe të shkurtër, ENIAC u konsiderua i vjetruar. Është vlerësuar se ENIAC kishte një kosto ndërtimi prej 500 mijë dollarë (afërsisht 6.300.000 dollar sot). Sot, ENIAC është çmontuar dhe disa nga pjesët e tij janë në Shkollën Moore në Universitetin e Pensilvanisë, ku është zhvilluar, ndërsa të tjerat në Muzeun Smithsonian në Uashington DC dhe gjithashtu në Muzeun e Historisë Kompjuterike në Kaliforni. Si ishte evolucioni i kompjuterëve pas ENIAC Evolucioni i kompjuterëve ishte jashtëzakonisht i shpejtë dhe, në vitet ’80, filluan të shfaqen kompjuterë për përdorim personal. Ishte në atë kohë që u themelua Microsoft dhe u lançua Macintosh (kompjuteri me miun dhe tastierën e integruar) nga Apple.

10 vendet më të mira në botë sipas fuqisë kompjuterike SHBA ka 173 superkompjuterë në renditjen TOP500 Nga Britney Nguyen . Rreshtat e serverëve të superkompjuterit Fugaku Superkompjuteri Fugaku në Kobe, Japoni më 9 mars 2021. Foto : The Yomiuri Shimbun ( AP ) Ndërsa gara e inteligjencës artificiale nxehet, po ashtu nxehet edhe konkurrenca globale për fuqinë kompjuterike – diçka pa të cilën bumi do të ishte i pamundur. Superkompjuteri, i cili është një lloj llogaritjeje me performancë të lartë , përfshin njësi të shumta të përpunimit qendror, ose CPU , të grupuara në nyje llogaritëse që komunikojnë për të zgjidhur problemet. Kjo teknologji është përdorur për të zbuluar materiale të reja për zhvillimin e baterive dhe çipeve, në kërkimin e sëmundjeve dhe gjithnjë e më shumë për të ekzekutuar ngarkesat e punës së AI. SHBA është shtëpia e pesë nga 10 superkompjuterët më të fuqishëm në botë dhe ka 173 nga sistemet kryesore në mbarë botën, sipas edicionit të 64-të të TOP500. Këta superkompjuterë përpunojnë informacionin me shpejtësi marramendëse, të matura në "flops", numri i llogaritjeve që mund të bëjnë çdo sekondë. Për ta vënë atë në perspektivë, ndërsa telefonat inteligjentë modernë mund të përballojnë triliona llogaritje në sekondë, superkompjuterët kryesorë të sotëm punojnë në petaflops, e barabartë me një mijë trilion llogaritje çdo sekondë. Dhe ky nuk është as kufiri: tre superkompjuterët më të fuqishëm në botë – të gjithë të vendosur në SHBA – kanë arritur në llogaritjen ekzaskale, duke kryer të paktën një kuintilion llogaritje në sekondë. Këtu janë 10 vendet kryesore sipas performancës maksimale, të matur në teraflops, ose një trilion operacione me pikë lundruese në sekondë, bazuar në renditjen e superkompjuterëve të TOP500. Numerimi fillon nga fundi 10. Koreja e Jugut Seul, Koreja e JugutFoto : Mongkol Chuewong ( Getty Images ) Koreja e Jugut ka 13 superkompjuterë në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 213,091 teraflops. 9. Spanja pamje ajrore e serverëve të superkompjuterëve MareNostrum 5 Superkompjuteri MareNostrum 5 në Qendrën Superkompjuterike në Barcelonë, Spanjë më 15 dhjetor 2023.Foto : JOSEP LAGO/AFP ( Getty Images ) Spanja ka tre superkompjuterë në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 221,873 teraflops. 8. Franca Superkompjuter AtoS BullSequana XH Superkompjuteri BullSequana XH3000 hibrid i gjeneratës së ardhshme të klasit exascale, krijuar nga kompania franceze e shërbimit dhe konsulencës së teknologjisë së informacionit, Atos në Paris, Francë më 16 shkurt 2022.Foto : ERIC PIERMONT/AFP ( Getty Images ) Franca ka 24 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 298,086 teraflops. 7. Kinë një punëtor ndërtimi duke ecur mes serverëve të një superkompjuteri të markës Huawei Një server superkompjuteri Huawei në qendrën e zgjeruar informatike të Universitetit Zhejiang në Hangzhou, Provinca Zhejiang, Kinë më 22 nëntor 2023.Foto : CFOTO/Future Publishing ( Getty Images ) Kina ka 63 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 319,062 teraflops. 6. Finlanda pamje ajrore e një qyteti me borë, me pamje industriale Espoo, FinlandëFoto : ShaoChen Yang ( Getty Images ) Finlanda ka tre superkompjuterë në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 391,388 teraflops. Sistemi Lumi, i cili është i instaluar në një qendër EuroHPC në CSC — IT Center for Science në Espoo, Finlandë, është superkompjuteri i tetë më i fuqishëm në botë dhe funksionon me 379.7 petaflops (ose 379.7 kuadrilion llogaritje për sekondë). 5. Gjermania pamje lart e rafteve të zeza të serverëve Sistemet e ruajtjes së kompjuterit me performancë të lartë CARA (Computer for Advanced Research in Aerospace) nga Qendra Gjermane e Hapësirës Ajrore (DLR) në Dresden, Gjermani më 10 maj 2023.Foto : Robert Michael/dpa ( Getty Images ) Gjermania ka 40 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 399,728 teraflops. 4. Zvicra pamje ajrore e ndërtesave të vjetra dhe një kullë e sahatit të kishës në një ditë me diell me një trup uji dhe male në sfond Lugano, ZvicërFoto : Werner Büchel ( Getty Images ) Zvicra ka pesë superkompjuterë në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 473,517 teraflops. Sistemi i Alpeve, i cili është i instaluar në Qendrën Kombëtare të Superkompjuterit Zviceran në Lugano, Zvicër, është superkompjuteri i shtatë më i fuqishëm në botë dhe arrin 434.9 petaflops (ose 434.9 kuadrilion llogaritje në sekondë). 3. Italia një burrë që qëndron në një podium i veshur me një brez të kuq, të bardhë dhe jeshil përpara një sfondi që thotë LEONARDO CINECA Kryetari i Bashkisë së Bolonjës Matteo Lepore në ceremoninë e inaugurimit të Superkompjuterit Leonardo në CINECA Tecnopolo më 24 nëntor 2022 në Bolonjë, Itali.Foto : Roberto Serra - Iguana Press ( Getty Images ) Italia ka 14 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 849,088 teraflops. Sistemi Leonardo, i cili është i instaluar në një vend CINECA EuroHPC në Itali jep 241.2 petaflops (ose 241.2 kuadrilion llogaritje në sekondë), duke e bërë atë superkompjuterin e nëntë më të fuqishëm në botë. 2. Japonia fundi i një rreshti të serverëve të superkompjuterit fugaku me një skicë të malit Fixhi Superkompjuteri Fugaku në Qendrën RIKEN për Shkenca Kompjuterike në Kobe, Japoni më 16 qershor 2020.Foto : The Yomiuri Shimbun ( AP ) Japonia ka 34 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 940,710 teraflops. Sistemi Fugaku, i cili është i instaluar në Qendrën RIKEN për Shkencën Kompjuterike në Kobe, Japoni, është superkompjuteri i gjashtë më i fuqishëm në botë. Në standardin e Gradientit të Konjuguar me Performancë të Lartë, Fugaku ka qenë superkompjuteri i renditur në krye që nga qershori 2020, duke performuar me 442,0 petaflops (ose 442,0 kuadrilion llogaritje në sekondë). 1. Shtetet e Bashkuara sinjalistikë për Laboratorin Kombëtar Lawrence Livermore të rrethuar me pemë dhe gurë Laboratori Kombëtar Lawrence Livermore në Livermore, Kaliforni më 12 dhjetor 2022.Foto : David Paul Morris/Bloomberg ( Getty Images ) Shtetet e Bashkuara kanë 173 superkompjutera në renditjen TOP500, duke arritur një performancë maksimale prej 6,477,869 teraflops. Sistemi El Capitan, i cili është i instaluar në Laboratorin Kombëtar Lawrence Livermore në Livermore, Kaliforni, është superkompjuteri më i fuqishëm në botë i aftë për 2.74 ekzaflops (ose 2.74 kuintilionë llogaritje në sekondë).

Kisha e Shën Mërisë ndodhet ne liqenin e Prespës, në ishullin e Maligradit! E ndërtuar në shekullin XIV është një nga monumentet më me vlerë të trashëgimisë kulturore. Ishulli ka një gjatësi prej rreth 800 m e gjerësi rreth 200 m dhe rrethohet nga shpatie shume të pjerrët e mahnitëse, me përjashtim të pjesës perëndimore të tij dhe ka një bimësi natyrore barishtore dhe shumë pak shkurre, si dhe shpella. Mund të vizitohet duke ndjekur itinerarin Korçë – Zvezdë – Liqenas, ku për t’u futur në ishull përdoren varkat e peshkatarëve apo së fundmi edhe ato turistike. Udhëtimi me varka nëpër liqen është një tjetër kuriozitet për vizitorët e shumtë. Prespa në stinën e nxehtë tërheq pushues nga zona rreth saj për të bërë plazh në ujërat e liqenit, por edhe turist të largët që interesohen për historinë, kulturën, biodiversitetin për dhe për gastronominë e kësaj zone.

8 Janar 1826 lindi Gavril Dara i Riu 1826 në Palermo të Sicilisë në një familje të trashëguar bujarësh shqiptarë, që kishin kaluar përtej Adriatikut pas vdekjes sëSkënderbeut. Po kështu Dara i Riu bëhet poeti trashëgimtar, pra brezi i tretë i një familjeje me kulturë kombëtare, ku kishin bërë emër gjyshi i tij Gavril Dara Plaku, dhe i ati Andrea, veçanërisht në mbledhjen e folklorit arbëresh. Kjo trashëgimi kulturore familjare, ashtu dhe talenti i tij do të përbëjnë shtratin krijues që prodhoi poezinë e tij të madhe. Dara mbaroi seminarin shqiptar të Palermos dhe kreu studimet për drejtësi dhe punoi si avokat. Si njeri i zoti në fjalë e në veprime, mori pozita administrative në disa qytete. Botoi një fletore letrare me emër Paligenesi, që merrej me letërsi italiane. Në Romë, në vitet 1871–1874, drejtoi të përkohshmen La riforma. Fundin e jetës e kaloi në qytetin Xhirxhenti, në të cilin vdiq më 1885. Dara u mor me drejtësi, gazetari e poezi, duke pasur interes të veçantë për filozofi e arkeologji. Ai u mor me jetën e me kulturën italiane. Po si trashëgimtar i brezave të kulturuar të familjes, ai u mor me folklor dhe letërsi shqipe. Veprat i mbetën në dorëshkrim. Në dorëshkrim mbeti edhe kryevepra Kënga e sprasme e Balës, që u botua e plotë më 1906 në Katancaro. Më parë Zef Skiroi kishte nisur botimin e poemës më 1887, mirëpo një botim në vazhdime u bë në La Nazione Albanese gjatë viteve 1900–1902. Dara kishte shkruar edhe Alcune Poesie (1848) dhe I nostri mali (1870). Kënga e sprasme e Balës është pandan i Milosaos të De Radës : ka figurën poetike të freskët si ajo, por ka një strukturë artistike më të lidhur. Është një kryevepër e poezisë romantike shqipe. Zanafillën e vet lëvizja letrare arbëreshe e pati në ngulimet e Siçilisë, me studjues e letrarë të ndryshëm, si: Matrënga në shekullin e XVI, Brankati, Filja, Keta, Gavril Dara (plaku) dhe Andrea Plaku në shekullin e XVIII. Në kohën kur kjo lëvizje fitoi karakter të ri kombëtar u përfaqësua nga Gavril Dara (i riu), që vijoi traditën e nisur nga i ati dhe i gjyshi. Lindi në Palermo më 6 janar 1827. Mësimet e para i mori në seminarin shqiptar të Palermos. Po në këtë qytet ai kreu studimet e larta për drejtësi. Udhën e krijimtarisë e nisi herët, në moshën 13-15 vjeçare. Në fillim shkroi vjersha që më tepër ishin intime. Shkëndia që i dha zjarr talentit të tij, ishin idetë liridashëse, ideali i bashkimit të Italisë dhe dëshira për ndryshime demokratike. Këto ide janë derdhur në vëllimin “Disa poezi”, shkruar në italisht, që doli në dritë në vitin më të zjarrtë të revolucionit më 1848. Vëllimi është si një ditar i lëvizjes revolucionare të asaj kohe. Në të spikat një brendi ideore e pasur dhe disa tipare të individualitetit krijues të Darës, si fryma luftarake optimizmi dhe begatia e figuracionit. Vlerën artistike të vëllimite dëmtojnë karakteri abstrakt dhe retorizmi. Në shkurt 1858 Dara u bë themelues dhe drejtues i një gazete që ishte si një manifest kryengritës, “Palingenesi” (Përtëritja e jetës). Në artikujt që botoi aty ai tregoi aftësi prej prozatori, kritiku, esteti dhe historiani. Në çastet më të rëndësishme të luftës për çlirimin e Italisë ai, si edhe arbëreshët e tjerë, mori pjesë aktive në lëvizjen revolucionare italiane kundër zgjedhës austriake dhe sundimit të Burbonëve. Madje ishte një nga udhëheqësit krahinor të asaj lëvizjeje, si anëtar i komunitetit revolucionar të Xhirxhentit dhe sekretar i përgjithshëm i qeverisë revolucionare të Garibaldit, më 1860. Në të njëjtën kohë ai s’i ndahet krijimtarisë letrare. Më 1864 shkruan një poemë të gjatë italisht, po me subjekt shqiptar “Ana Maria”. Poema është shkruar në vargje njëmbëdhjetërrokësh, është e gjatë (1.300 vargje) dhe e ndarë në dy pjesë. Ka dy protagonistë: Bozdar Stresin, nipin e Skënderbeut, të cilit i kushtohet pjesa e parëdhe Ana Maria Kominiatën, mbesën e Donikës, gruas së Skënderbeut, së cilës i kushtohet pjesa e dytë, më e gjatë. Dara mishëron në këto dy personazhe idealin e burrit dhe të gruas shqiptare. Poema tingëllon si një himn për atdheun e të parëve. Këto personazhe i patëm gjetur edhe te De Rada, po ai i paraqet si heronj romantikë që kryejnë një faj tragjik dhe shkojnë për këtë drejt fundit tragjik, kuse Dara i ri thekson aspektin heroik të karakterit të tyre. Në poemë spikatin për vlerën e tyre estetike pjesët lirike. Në vitet 1871-74 Darën e gjejmë në Romë ku drejton gazetën politike “La Reforma”(Reforma), që shpreh ide përparimtare të së majtës. Më vonë, ndoshta i shtyrë nga pakënaqësia e përgjithshme e arbëreshëve për rezultatet e arritura për bashkimin e Italisë, Gavrili la gazetarinë dhe politikën. Pikërisht në këto vite Dara shkruan italisht vjershën epistul “Të zezat tona”, ku jepet një tabllo rrëngjethese e gjendjes së vendit, e shtypjes dhe e mjerimit të dyfishuar që rëndonte mbi popullin. Ai e pikturon këtë tablo me epitete epitete dhe metafora nga më të vrazhdat, nga më të ashprat, që të kujtojnë penën e Dantes në përshkrimin e skenave të Ferrit. Vjersha demaskon me realizëm të mprehtë shtetin e ri borgjez, me mjerimin, taksat, gënjeshtrën dhe korrupsionin. Patosi mohues është tepër i fuqishëm, ndihet revolta e poetit demokrat. Tema politike trajtohet sërish në poemën “Djalli dhe Muza”. Vitet e fundit të jetës së Dara i Ri i kaloi në Xhirxhenti, ku punoi si avokat dhe u mor me arkeologji e me studime filozofike. Aty vdiq në nëntor të vitit 1885 në mjerim duke lënë gjashtë fëmijë ende të mitur. Ai e kishte ndjekur hap pas hapi lëvizjen tonë kombëtare, duke marrë anën e Lidhjes Shqiptare të Prizerenit dhe duke kuptuar me mprehtësi rrezikun e synimeve të shovinistëve fqinjë si dhe të imperialistëve austriakë dhe italianë ndaj Shqipërisë. Ai ishte për një bashkëpunim të ballkanasve, kundër zgjedhës osmane. vepra e gav Pas Jeronim De Radës, Gavril Dara i Riu mbetet poeti më i shquar arbëresh. Vepra e vetme në shqip që na ka arritur prej tij, “Kënga e sprasme e Balës” është një ndër kryeveprat e letërsisë sonë. Duke ndjekur hap pas hapi lëvizjen tonë kombëtare, Dara e mbështeti atë fuqmisht. Ashtu si De Rada, edhe Dara temën e poemës së vet e mori nga e kaluara e lavdishme e popullit tonë , e ngriti në art këtë epokë, duke e bërë shprehëse të ideve patriotike, për t’i shërbyer sa më mirë tokës mëmë dhe vëllezërve të tij të përtejdetit. Dara është mjeshtër i madh i artit të fjalës. Vepra e tij shquhet për pasuri mjetesh artistike, për gjuhë të gjallë e të bukur e mbi, të gjitha, për mbështetjen e gjerë e të gjithanshme në folklorin arbëresh. Dara qe një njeri i gjithanshëm. Ai dha ndihmesa në fusha të ndryshme si: drejtësi, filozofi, arkeologji, gjuhësi, histori, kritikë, po kryesisht shkëlqeu si poet. Në letërsinë tonë ai ka hyrë me “Këngën e spasme të Balës”, të cilën me modesti e paraqet si të popullit, po që, për nga fryma aktuale, uniteti i brendshëm e tiparet e stilit, si dhe romantika që e përshkron duket që është fryt i talentit të Darës. Vepra shoqërohet nga një parathënie e një pasthënie, ku autori, shpreh synimet e veta patriotike, duke hedhur zërin e kushtrimit për shqiptarët. Poema doli në dritë më 1906 si libër më vete, pasi ishte botuar pjesë-pjesë në shtypin arbëresh. Aty trajtohen probleme aktuale të kohës, duke iu drejtuar së kaluarës historike, kohës së Skënderbeut. Fryma aktuale është edhe më e ndjeshme sesa në veprat e De Radës. Vepra ka në bazë dy ide qëndrore: njëra ngjan me idenë e shprehur nga De rada te “Këngët e Milosaos” se nuk mund të ketë lumturi vetjake kur vuan atdheu, dhe ideja tjetër është se atdheu mund të çlirohet vetëm me luftë të armatosur. Ideja e parë shtjellohet nëpërmjet linjës së dashurisë. Së dytës i kushtohet një linjë e veçantë me tablo të gjalla nga betejat e shqiptarëve me osmanët. Ide të tjera që rrezaton ideja qendrore, janë ideja e domosdoshmërisë së një udhëheqjeje të fortë dhe ideja e bashkimit të shqiptarëve, ideja e vitalitetit të kombit, e virtyteve të larta që e dallojnë atë, ideja e luftës për ta ruajtur të pastër, duke e mbrojtur nga rreziku i asimilimit prej kombeve të tjera. Këtë tematikë dhe problematikë, këto ide i patëm ndeshur edhe te De Rada. Elementi i ri që sjell në këtë drejtim Dara është forcimi i frymës aktuale, e cila jepet në mënyrë shumë më të drejtpërdrejtë sesa te De Rada në pjesët lirike, kryesisht rritja e frymës luftarake e karakterit aktiv militues. Ndonëse pasqyron në poemën e vet edhe tragjizmin e luftës së pabarabartë të shqiptarëve me një fuqi të madhe ushtarake si Turqia, përmes përshkrimit të tablove rrënqethëse të betejave dhe fati tragjik të herojve kryesorë, poeti e vë theksin te qëndresa e madhërishme e atdheut, te fitorja. Heroikja këtu jepet nëpërmjet tablove të betejave të cilat kanë edhe bazë objektive historike , si beteja e Beratit, dhe ajo e Valkalit. Dhe mbirja simbolike e pemëve në fund të veprës mund të kuptohet si pohim i një vitaliteti të pashtershëm, vitalitetit të një populli në luftë të përhershme me ata që duan ta shuajnë. Dara shpreh dhe tragjedinë e arbëreshëve të mërguar jashtë atdheut duke i dhënë letërsisë sonë përmes figurës së plakut Balë një tip të ri, tipin e arbëreshit të mërguar në dhè të huaj. Idetë e veta patriotike autori i ka mishëruar te personazhet kryesore, Niku dhe Pali, te personazhet e Balës dhe të Darës si dhe te Skënderbeu, i cili, megjithëse personazh episodik, luan një rol të veçantë në poemë. Niku dhe pali janë heronj të frymëzuar nga folklori, që kanë marrë veçoritë e heronjve romatikë atdhetarë. Që të dy janë trima dhe patriotë. Kështu, Niku i thotë Darës me vendosmëri: Sa shpalosur në er’ mbi kodrat Të valoj’ flamur i Arbrit Gjersa n’vesht e mi të mbrijë Hingëllima e kuajve t’huaj, t’i o pris i moçëm luftrash k’tu t’vendosur do më gjesh. Pa asnjë ngurrim (dhe këtu paraqitet më i vendosur në krahasim me Milosaon e De Radës) ai flijon lumturinë e vet familjare për hir të atdheut. Kurse në prag të vdekjes, gëzimi për fitoren ia shuan dhëmbjen për rininë që po i këputet në lulëzim e sipër. Trimëria dhe patriotizmi i Palit shkëlqejnë në betejën e Valkalit, ku ai futet thellë në prapavijat e armikut dhe bie vetëm pasi ka arritur të zmbrapsë turqit. Ato shkëlqejnë veçanërisht në amanetin kuptimplotë që ai i lë Darës duke kërkuar që armët e tij të varen në një pemë dhe të vazhdojnë t’u kallin tmerrin osmanëve. Të dy heronjtë kanë veçori që i dallojnë. Niku del më i plotë si personazh. Ai është i ndjeshëm dhe ëndërrimtar, poet dhe këngëtar i talentuar, fizikisht i pashëm, i aftë për një dashuri të madhe e të thellë, siç e shohim në marëdhënie me Marën, krenar dhe gjaknxehtë. Po aq krenar dhe gjaknxehtë është edhe Pali, tek i cili deri diku shfaqet sedra klasore e feudalit. Kjo ndjenjë e fundit gjen shprehje në qëndrimin e tij përbuzës ndaj Nikut, të cilin e fyen rëndë, duke e quajtur “zot i dy zallishteve”, “ushtarth ballukedredhur”. Këto dy personazhe i plotëson Bala që nuk është vetëm zëdhënës i autorit, po ka edhe një jetë të vetën. Në luftë ai është i pamëshirshëm me armiqtë, po pas betejës është plot ndjenja të buta njerëzore. Qëllimi patriotik i poetit shprehet edhe te figura e luftëtarit Darë, i cili e qorton Nik Petën, që kërkon të martohet me një të huaj. Ideali atdhetar i Darës spikat veçanërisht tek figura e Skënderbeut. Heroi përshkruhet kryesisht si prijës ushtarak, strateg e luftëtar, prandaj vendoset në skena të tilla që i bëjnë të dalin në dritë më qartë këto anë të figurës së tij; në këshillin e luftës dhe në betejë. Gjithashtu, ai zbulohet në marrëdhënie me të tjerët, duke theksuar ndikimin e fjlaëve dhe veprimeve të tij mbi këta të fundit. Skënderbeu i Darës del njeri më tepër i veprimit sesa i fjalës, vigjilent e largpamës (porosia që i jep Balës për të kontrolluar rojet, qëndrimi i tij ndaj plakur Harun, të cilin nuk e lë të ikë menjëherë, duke dyshuar për ndonjë pabesi nga ana e tij, po ia dorëzon Pal Golemit që ta ruajë, fjalët që i thotë Nikut kur e lejon të shkojë për të çliruar Marën); që di të falë edhe gabime kur e kërkon e mira e atdheut (skena me Moisiun). Në luftë me armiqtë ai është i rreptë dhe i tmerrshëm, kurse në marrëdhëniet me ushtarët i dashur dhe i kujdesshëm. Dara nënvizon autoritetin e e madh të Skënderbeut përmes një skene kuptimplotë (që ka analogji me një skenë të ngjashme te “Skënderbeu i pafat” i De Radës, po, megjithatë është origjinale): mjafton një vështrim i tij që t’i bëjë të ndahen të turpëruar Nikun e Palin, kur po nisnin dyluftimin për shkak të Marës; nënvizon dashurinë e ushtarëve për heroin, dashuri e cila është aq e madhe, sa i bën që edhe mendimet e fundit para vdekjes t’ia drejtojnë atij. Megjithëse Dara nuk thellohet në botën shpirtërore të heroit, Skënderbeu i tij është i gjallë si karakter dhe, ndoshta, më i afërt me realitetin historik sesa paraqitet në veprat e rilindësve të tjerë. Te Mara megjithëse e paraqet si të huaj. Dara ka mishëruar disa nga cilësitë e gruas shqiptare. Ajo është e bukur, e urtë, e mençur, e zjarrtë dhe e qëndrueshme në dashurinë e saj. Ajo shquhet për trimëri të rrallë, çka shfaqet në kohën kur, e dorëzuar te Ballbani nga i ati i pabesë, mbrohet nga turqit me thikë në dorë. Poeti jep edhe një portret kolektiv të grave shqiptare, të cilat “tisi i nderit i mbështjell…/kanë si dasëm luftrat/andej syresh lindin trima.” Personazhet negative janë vizituar me vija të lehta, po shprehëse. Kauri Balës është njeriu që, për të kënaqur lakmitë, shkel edhe mbi dashurinë prindërore; ai është njeri i pabesë që të vret pas shpine. Dara i jep personazhet kryesisht përmes veprimit dhe herë pas here përmes zbulimit të portretit të tyre fizik, siç është rasti i Nikut ose i Marës. Ndikimi i poezisë popullore, e cila është burim i pashtershëm për autorët arbëreshë, në këtë vepër është shumë i madh. Dara merr nga poezia popullore heronjtë kryesorë, Nik Petën dhe Pal Golemin, mjaft veçori të figurës së Skënderbeut dhe asaj të Ballabanit, ndërthur në veprën e vet shumë motive nga poezia popullore arbëreshe, si ndarja e dy të dashurëve, që të kujton legjendën e Kostandinit të vogël; motivi i rrëmbilit të vajzës nga “qeni turk”; motivi i shkëmbimit të unazës midis bashkëshortëve, kur burri niset për luftë ose vritet; motivi i vjehrrës që e qorton nusen për parandjenjat e saj të këqija; motivi i amanetit të trimit që e shoqja të martohet; motivi i vdekjes së përnjëherëshme të njerëzve shumë të afërt; motivi i mbirjes së një peme mbi varr. Po tërë këtyre motiveve ai u jep një formë origjinale, duke i lidhur ngushtë me idetë e veprës dhe duke plotësuar e forcuar ato tipare që u jep folklori heronjve të vet. Pra, në thelb, Dara mori thjeshtësinë dhe frymën e thellë patriotike të poezisë popullore arbëreshe. Në formë ai merr vargun karakteristik trokaik pa rimë larminë ritmike, figuracionin e gjallë, stilin, muzikalitetin e rallë që të tërheq dhe, nganjëherë, vargje të tëra. Dara është një poet piktor në veprën e të cilit shkrihen muzikaliteti me ngjyrat e gjalla. Ai shquhet si në përshkrimin e tablove të ashpra të betejave, ashtu edhe në vizatimin e skenave lirike. Mjeshtërisë së poetit i shërben figuracioni i pasur dhe konkret. Dara dallohet në përdorimin e antitezave, krahasimeve, metaforave, epiteteve, E fuqishme është antiteza e këngës së dytë midis trimave të Skënderbeut, që gëzojnë pranë zjarrit, dhe Moisi Golemit, që rri mënjanë, “Te hija e lisit të helmit”. Me një antitezë tronditëse flitet për trimat e rënë në sheshin e betejës. Krahasimet e poetit dallohen nga forca përshkruese dhe nga njomësia e ndjenjave, kurse epitetet-kompozita janë konçize. Me një epitet të vetëm, ai shpreh një karakter të tërë. Kështu, p.sh., Moisiu është “ballëfshehur”, Vrana Konti “zemër e krah lisi” etj. Si të gjithë romantikët, Dara ka një ndjenjë të thellë për natyrën, të cilën e përdor si element të gjallë, që shoqëron veprimin dhe ndalet në anët e saj më të të ashpra e më të rrepta, që përputhen me madhështinë tragjike të epokës së përshkruar. Ndikimi i poezisë antike dhe i poemave kalorsiake, nga një anë e kanë disiplinuar vrullin e poetit romantik, dhe, nga ana tjetër, kanë sjellë në vepër edhe disa shenja të veçanta në ndërtimin e saj dhe në figuracion. Në këtë poemë, në krahasim me veprat e mëparshme të letërsisë arbëreshe, janë rritur fryma luftarake dhe ajo aktuale në pasqyrimin e epokës së Skënderbeut, ngjyra historike, epizmi dhe uniteti i veprimit. Ky unitet është i dukshëm edhe pse vetë poeti, për ta paraqitur veprën si popullore, mistifikim i zakonshëm ky romantik, përpiqet që të krijojë me disa shënime iluzionin e copëtimit. Në krahasim me De Radën, Dara është më i ekuilibruar, ndonëse di të shprehë tallazet e pasioneve, sepse ka një përfytyrim më real për botën dhe jetën. “Kënga e sprasme e Balës“, në të cilën poeti derdh tërë diturinë e frymëzimin e vet, mbetet një nga veprat më të mira të letërsisë shqiptare Pas Jeronim De Radës, Gavril Dara i Riu mbetet poeti më i shquar arbëresh. Vepra e vetme në shqip që na ka arritur prej tij, “Kënga e sprasme e Balës” është një ndër kryeveprat e letërsisë sonë. Duke ndjekur hap pas hapi lëvizjen tonë kombëtare, Dara e mbështeti atë fuqmisht. Ashtu si De Rada, edhe Dara temën e poemës së vet e mori nga e kaluara e lavdishme e popullit tonë , e ngriti në art këtë epokë, duke e bërë shprehëse të ideve patriotike, për t’i shërbyer sa më mirë tokës mëmë dhe vëllezërve të tij të përtejdetit. Dara është mjeshtër i madh i artit të fjalës. Vepra e tij shquhet për pasuri mjetesh artistike, për gjuhë të gjallë e të bukur e mbi, të gjitha, për mbështetjen e gjerë e të gjithanshme në folklorin arbëresh.