Search Results

“Kafkat e shqiptarëve e tregojnë racën më superiore të Europë, (Rudolf Virchow). “Prej elementeve të ndryshme të popullsisë, asnjë nuk tregon tipare më karakteristike se shqiptarët, një racë që shfaq kapacitetin kafkor më të madh në Europë. Kafkat e shqiptareve tregojnë racën më superiore të Europës. Ndërkohë, aq i bindur ishte Virchow në lidhje me përgjigjet shkencore për racën shqiptare, saqë i drejtohet Kongresit të Berlinit që të ruante këtë racë të rrallë. Atë, nuk e dëgjuan. Natyrisht që Shqipëria u copëtua si mos më keq. Shkenca para politikës (interesave, pazareve) është thuajse gjithmonë e zhvleftësuar. Po kaq vlerë kishte edhe drejtësia e Fuqive të Mëdha. Do të ishte me shumë interes për publikun shqiptar të dinte kumtesën e mbajtur nga Virchow në lidhje me racën shqiptare dhe përpjekjet që ai ka bërë për vlerësimin tonë, nga Kongresi i Berlinit, si racë me tipare të veçanta. Por profesori i ditur, nuk ishte i vetmi që i shikonte shqiptarët si një racë tejet të lashtë”. Shkenca para politikës (interesave, pazareve) është thuajse gjithmonë e zhvleftësuar. . (Albert Hitoaliaj ) Por sidoqoftë në Parlamentin e Anglisë diskutohej:“Joseph Cowen: Besoj se qëllimi i anijeve luftarake që do të mblidhen në Raguzë është që t’u kallin frikën turqve. Po sikur të mos i zërë frika Turqit? Çdo të bëhet atëherë? Forca detare e Anglisë, e Anglisë së lirë dhe konstitucionale, a do të përdoret për të djegur a për të shkatërruar kasollet e gjahtarëve, peshkatarëve ose barinjve shqiptarë të Ulqinit? Për këtë qëllim të poshtër do të përdoret fuqia e Britanisë? Për fitim të kujt do të bëhet kjo padrejtësi? Për fitim të malazezëve… Malazezët janë rrethuar prej një populli tjetër, i cili është aq trim sa ata, dhe historia e të cilit humbet në brymë të kohës. Shqiptarët janë më i vjetri komb i Lindjes. Ishin atje më parë se grekët e vjetër. Shqiptarët kanë legjenda, gjuhë e karakteristika të veçanta të tyre. Kanë ca cilësi që ndryshojnë fare nga ato të malazezëve, po janë aq trima sa ata dhe dashuria e tyre për liri, as u vu as mund të vihet në dyshim. Plani i fuqive të mëdha është të marrin një copë të Shqipërisë dhe t’ia japin Malit të Zi, pa i pyetur shqiptarët dhe pa u marrë atyre leje. ( Përmbledhur nga Kristo Frasheri 1961) Jemi apo nuk jemi? Sa e vlerësojmë vetveten? Pse sot jemi aq të pa kurriz? Në vitin 1915, pas ndarjes së padrejtë të trojeve shqiptare, Shqipëria kërcënohej sërish nga një copëtim i ri. Ishte viti i Traktatit të fshehtë të Londrës. Në këtë vit, Faik bej Konica, intelektuali i njohur shqiptar, ngre zërin për padrejtësitë e radhës që po bëheshin ndaj shqiptarëve. Në atë kohë ai ndodhej në Lozanë, Zvicër. Më 12 nëntor 1915, duke i dërguar një letër të hapur, zotit Hans Delbruck, (këshilltar i afërt i qeverisë, profesor i historisë moderne në Universitetin e Berlinit), Në këtë këtë letër të Konicës, është se ndër të tjerë ai i referohet edhe Virchow-t, për t’i treguar profesorit gjerman, Hans Delbruck, tiparet e kombit shqiptar. Ja seç shkruan ndër të tjera Faik bej Konica: “…mund t’ju vë në dijeni për ekzistencën e një traktati bullgaro-grek për ndarjen e Shqipërisë, traktat i sugjeruar, miratuar, vulosur dhe garantuar nga Gjermania. Për këtë arsye, marr guximin t’ju drejtoj, i lutur nga bashkatdhetarët e mi një pyetje: “Si do të arrini ju të pajtoni deklaratën tuaj me planin brutal të copëtimit të Shqipërisë?” ….Ja një vend, ja një popull që hyn në kategorinë e “kombësive të vogla” dhe që do të meritonte, në mënyrë të veçantë, mirësinë dhe vlerësimin tuaj. A nuk ka thënë Mommseni juaj se kombi shqiptar është më i vjetri në Ballkan? A nuk a ka quajtur shpesh Virchow-i juaj “kombin me të vërtetë më superior” të Europës Lindore? A nuk e kanë përsëritur në çdo kohë, dijetarët tuaj, që shqiptari dallohet nga fqinjët e tij për nga gjuha dhe shpirti?” Që profesor Virchow ishte një prej emrave më të shquar të shkencëtarëve të kohës, vihet re lehtë. Këtë ide e përforcon edhe më tepër Blowitz në artikullin e tij. Duket se ky emër i famshëm kishte bërë që artikulli i Blowitz, të botohej, në të njëjtën kohë me Times, edhe në cepin më të largët të botës, në Zelandën e Re (“Dr. Virchow on skulls”, New Zealand 22 November 1878) Ja se si e përshkruan Blowitz-i takimin në shtëpinë e profesorit Virchow: “Në muzeun e tij në vitin 1878, gjatë kohës që po mbahej Kongresi i madh në Berlin, të nesërmen e luftës ruso-turke, (shënim, A. Hitoaliaj) kur po flitej për racat e ndryshme të Ballkanit, doktori dijetar (Profesori Virchow) u ngrit papritur: “Shikoni! – tha ai. Ja raca me të vërtetë superiore e këtyre vendeve. Shikojini këta!” Përpara na vuri tri kafka me një konformacion të barabartë. “Njëri nga kolegët e tu më ka dërguar të parën, pastaj shtiva në dorë dy të tjerat. Janë kafka shqiptarësh të vrarë nga turqit. Vështrojini me kujdes! A s’janë të bukura?! A s’janë madhështore?!” Aq të njohura ishin bërë për kohën pohimet e Virchow-it, saqë kishte raste kur merreshin si treguese krahasuese të superioritetit. Qëllimet se përse bëheshin këto krahasime nuk janë më të rëndësishme sesa fakti që i referoheshin shkencës antropologjike si element i pakundërshtueshëm. Këtyre krahasimeve nuk iu shmang as poeti kombëtar më i madh rumun, Mihai Eminesku: “Raca e pastër shqiptare, e para nga perandoria e lashtë e Lindjes” Raca shqiptare nuk ka nxjerrë vetëm burra të pushkës,por edhe njerëz të mendjes e të shpirtit, filozofë, ligjvënës, burra shteti, shkencëtarë, letrarë, dijetarë, poetë e artiste të mëdhenj. Numrit të njerëzve të dëgjuar, që njihen si Shqiptarë, duhet t’i shtohet një numër tjetër shumë m’i i madh të panjohurish, që janë mbajtur si pjellë e ndonjë populli tjetër dhe që ne nuk ua dimë emrat. E kemi edhe profesorin Stillman (antropolog i njohur gjerman), i cili në kujtimet e tij për takimet me Z. Virchow në lidhje me studimet e racës shqiptare. Ai përmend një bisedë që ka bërë me profesor Virchow në lidhje me Pellazgët dhe nisur nga kjo i dërgon atij kafkat e shqiptarëve. Nuk duhet shumë mprehtësi për të kuptuar se raca pellazgjike për të cilën Stillman kishte biseduar dikur me profesorin ishin pikërisht shqiptarët. Në të kundërt përse do përmendte këtë gjë kur synonte të shtinte në dorë kafkën e shqiptarit? (A.H) fahriu“Mbledhjen e kësaj lëndeje, lëndës së racës ne nuk duhet ta kërkojmë prej të huajt, por prej vetë Shqiptarëve… Për të zbuluar origjinën tonë dhe për të njohur vetveten duhet t’i kushtojmë kujdesin e duhur studimit të racës, që do të kishte për rendësi të barabartë,në mos më të madhe me studimin e gjuhës e të historisë ( Jakov Milaj1911-1997) Kontributin që kjo race i ka sjellë botës, në përpjesim më numrin e me kushtet në të cilat ka jetuar,nuk e vë prapa racave të tjera fqinje. Tregon, përkundrazi,se paja shpirtërore e sajë është e madhe dhe e shumanshme.” Duke e pasur një vetvete me një pajë shpirtërore të madhe dhe të shumanshme, si mundemi të luftojmë që ta shëmtojmë vetveten. “Popujt që kanë patur të bëjnë me Ilirët gjatë shekujve kanë qenë kolonizatorë, pushtues ushtarakë ose imigrantë endacakë. Këta nuk kanë patur kontakt të barabartë me të gjithë turmën ilirike të përhapur në një trevë kaq të madhe. Por,ndërsa,ndrydhja e tyre ka qenë më forte për disa fise e vise,ka qenë shumë me dobët ose nuk është ndier aspak nder fise e vise të tjera. Disa nga këta popuj,nuk kanë lënë gjurmë veçse në qytetërim: kurse disa të tjerë kanë lënë shumë gjak ndër fiset e pushtuara. Vetëm ai grup i Ilirëve që më vonë u quajt me emrin Shqiptar, qëndroi m’i pastërti dhe, me gjithë se e ndjeu mjaft ndikesën e qytetërimit .

FJALIMI HISTORIK i Margaret Thatcher në ‘95: Rruga drejt pushtetit Nga Margaret Thatcher* Siç e di çdo gazetar, nuk ka mënyrë më të mirë për të qartësuar mendimet sesa përpjekja për t’ia shpjeguar ato dikujt tjetër. Këtë e gjeta edhe duke shkruar vëllimin më të fundit të kujtimeve të mia, “Rruga drejt pushtetit”. Libri pasqyron jetën time të hershme në qytetin e vogël të Grantham, kohën si deputete, si anëtare e kabinetit hije dhe më pas si udhëheqëse e opozitës – në fakt, të gjithë periudhën deri sa u bëra kryeministre në 1979. Dhe, siç e pata paralajmëruar, kam shtuar katër kapituj të tjerë për botën dhe të ardhmen siç e shoh tani që nuk jam më kryeministre. Bëhet fjalë për seksionin e dytë të librit dhe idetë që përmban ai, për të cilat dua të flas kryesisht sot. Por së pari do të doja të them diçka për ndikimet që formuan pikëpamjet e mia, më bënë llojin e politikanit – që u bëra. Unë u rrita kundër një sfondi të dashur, por të rreptë familjar në një qytet të vogël. Ne ishim një familje punëtore dhe babai im Alfred Roberts ishte një shitës i suksesshëm me pakicë. Ishim metodistë dhe feja kishte një ndikim shumë të fortë në jetën tonë. Por kështu ishte edhe politika. Babai im në vitet e mëparshme ndoshta do të kishte qenë një votues i Partisë Liberale, sepse ishte koha kur liberalët qëndronin për ekonominë e qeverisë së vogël dhe ndërmarrjeve private. Për aq kohë sa mbaj mend, familja jonë ishte konservatore e vërtetë – më tepër përjashtim në qarqet jo-konformiste në atë kohë. Çdo javë unë dhe babai im huazonim libra me tema politike nga biblioteka lokale. Ne lexojmë gazetat. Dhe kur hyri wireless, ajo ishte pothuajse po aq qendra e jetës sonë sa Kisha Metodiste Finkin Street. Por ishin vitet e luftës ato që ndikuan më shumë në këndvështrimin tim më të gjerë mbi ngjarjet. Ashtu si disa njerëz i panë vitet tridhjetë si provë se vetëm shteti mund të menaxhonte përparimin ekonomik, të tjerë e panë Luftën si provë se nacionalizmi ishte kërcënim përfundimtar për paqen dhe kështu kombësia duhet të bjerë. Për familjen time, me besimin tonë patriotik në Britani, kjo ishte absurde. Nuk ishte kombi, por qeveria që kishte dështuar – dështoi sepse nuk i ishte bërë ballë agresionit në një fazë të hershme, dhe në vend të kësaj, e qetësoi atë. Oratoria e jashtëzakonshme e Uinston Çurçillit ishte ngulitur në mënyrë të pashlyeshme në mendjen time. Besoja atëherë (dhe besoj tani) se parimi që agresioni nuk duhet të lejohet të paguajë është themelor për një botë të drejtë dhe normale. Ishin këto ngjarjet dhe njerëzit që formësuan vitet e mia të hershme dhe besimet e mia themelore, por ishte një person tjetër që ishte i dobishëm në udhëheqjen e mendimeve të mia politike, Keith Joseph. E kisha njohur Keith-in për shumë vite, në të vërtetë rrugët tona ishin kryqëzuar shumë shpejt pasi unë hyra në Parlament si deputete e Finchley-t në vitin 1959 dhe ndërtuam një miqësi dhe raport që mbetën të patundur deri në fund.Në vitin 1970 e gjetëm veten së bashku si kolegë në qeverinë e Ted Heath. Ngjarjet e viteve 1970-1974, për të cilat unë si anëtare e atij kabineti duhet të marr pjesën time të fajit – ishin një demonstrim i rëndësishëm se si të mos qeveriset. Më dhanë tre mësime të rëndësishme. Së pari, nëpërmjet kontrollit të shkakut monetar të inflacionit – jo çmimeve dhe pagave që janë simptoma të tij – mund të arrihet stabilitet financiar. Së dyti, politikat e të ardhurave çojnë në konfrontime shkatërruese me pazaret e pagave, të cilat qeveria nuk mund t’i fitojë. Së treti, kur vendosni të zbutni militantizmin sindikal duke reformuar ligjin, duhet të zgjidhni vetë terrenin dhe kohën: mos u mbështetni në thirrjet ndaj arsyes së shëndoshë ose interesit të përbashkët. Në vitin 1974, pasi i humbëm zgjedhjet dhe laburistët erdhën në pushtet, Keith filloi të bënte një analizë të vërtetë konservatore. Ai tha se për tridhjetë vjet nën qeveritë e të dyja palëve kemi ecur në drejtim të gabuar drejt shpenzimeve të tepërta shtetërore, huamarrjeve, taksave dhe rregullimeve dhe kishte shumë pak nxitje për sipërmarrjen. Unë u bashkua me të në Qendrën për Studime Politike, ku ai avancoi një qasje të re – ose më mirë një qasje të vjetër, meritat e së cilës ishin harruar – të qeverisë së kufizuar, lirisë individuale, pronësisë private dhe sundimit të ligjit. Një fjalim fatkeq ia hoqi shanset Keith-it dhe kështu, si e vetmja zëdhënëse tjetër publike për këtë qasje, vendosa emrin tim për të sfiduar Ted Heath-in në udhëheqjen e Partisë. Kam zhvilluar fushatën time për të njëjtat tema. Dhe për mosbesimin e tronditur të hierarkisë së Partisë Konservatore, fitova.Deri më tani, qasja ime intelektuale dhe morale ndaj politikës ishte pak a shumë e plotë. E dija se çfarë besoja dhe ku qëndroja. Thënë kështu, përvoja – shpesh e turbullt dhe e trazuar – e drejtimit të konservatorëve në opozitë ishte jashtëzakonisht e dobishme. Kryesova një kabinet hije thellësisht të ndarë, në të cilin ata që mund t’i quaj besimtarët e vërtetë, të cilët ndanin analizat e Keith-it dhe të miat, ishin gjithmonë një pakicë. Mësova shumë për taktikat dhe fushatën. Megjithatë, vetëm në të ashtuquajturin Dimri i Pakënaqësisë – kur Britania u ndal përmes valëve të grevave në dimrin e vitit 1978/79 – arrita të marr iniciativën dhe ta përkushtoja Partinë Konservatore ndaj llojit të politikave që e dija se ishin të nevojshme, dhe të cilat unë i kisha përpunuar – veçanërisht politikat për të pakësuar fuqinë e sindikatave. Ky argument do të duhej të fitohej herë pas here kundër të pakënaqurit brenda kabinetit tim në hije – dhe më vonë kabinetit tim – gjatë viteve të qeverisjes. Edhe gjatë fushatës zgjedhore të vitit 1979 u bë një përpjekje për të më surratuar nga frika se mos dukesha shumë radikale dhe provokuese në sulmet e mia ndaj socializmit dhe militantizmit sindikal. Por në maj të atij viti ne fituam dhe siguruam një fitore solide zgjedhore ndërsa mua m’u dha shansi – dhe ishte mundësia e vetme – që t’i rregulloja gjërat. Në ditët e sotme, vitet 1980 janë shoqëruar me komente nga më të ndryshmet. Por besoj se kur historianët t’i hyjnë punës së tyre serioze, ndoshta pak kohë pasi të kem ndalur timen, ata do ta gjykojnë atë dekadë në të dy vendet tona shumë favorizuese. Si Ronald Reagan ashtu edhe unë qëllimisht vendosëm të kthenim kontrollin e shtetit, të çlironim iniciativën individuale dhe t’i kundërviheshim një Perandorie Sovjetike që ishte po aq e keqe sa e përshkroi ai – dhe një kërcënim shumë më serioz për mënyrën tonë të jetesës sesa pretendojnë revizionistët e sotëm. Detyra e tij kryesore qëndronte në politikën e jashtme dhe të mbrojtjes – gjë që ishte e natyrshme për një superfuqi. Detyra ime kryesore ishte në çështjet ekonomike – të zmbrapsja kolektivizmin në të gjitha format e tij. Kjo përfshinte, sigurisht, një fushatë kundër komunizmit kudo – tiraninë më totale në botë. Por pikënisja jonë ishte shumë e ngjashme. Më vjen mirë të vërej se moda e përçmimit të viteve të Reganit ka kaluar dhe se republikanët e sotëm po përpiqen të ndërtojnë të ardhmen mbi Reganizmin. Dyshoj se diçka e ngjashme do të ndodhë në vendin tim. Por vetëm për momentin diskrecioni më ndalon ta zgjeroj këtë pikëpamje. Megjithatë, kjo nuk më pengon – gjashtëmbëdhjetë vjet pasi hyra në “Downing Street” dhe katër vjet e gjysmë pasi u largova nga ajo – të paraqes, nga këndvështrimi i asaj përvoje, disa mendime për të ardhmen. U ofroj atyre të inkurajojnë dhe, shpresoj, të stimulojnë gjeneratën e ardhshme të liderëve politikë në vende të ndryshme, përfshirë edhe vendin tim. * Pjesa e parë e Fjalimit të Margaret Thatcher, mbajtur më 26 qershor 1995, në Klubin Kombëtar të Gazetarëve në Uashington (Rruga drejt pushtetit). Ja disa pika kryesore nga fjalimi i Margaret Thatcher: 1. Ndikimet e hershme në bindjet e saj U rrit në një familje metodiste dhe konservatore. Babai i saj, Alfred Roberts, ishte një tregtar i suksesshëm dhe aktiv në politikë. Lufta e Dytë Botërore ndikoi në besimin e saj se agresioni duhet ndaluar herët. 2. Formimi i filozofisë së saj politike Ishte kundër shtetit të madh dhe rritjes së taksave. Mbronte ekonominë e tregut të lirë dhe pronësinë private. Besonte në kufizimin e pushtetit të sindikatave. 3. Përvoja në politikë dhe mësimet nga vitet 1970-1974 Si ministre në qeverinë e Ted Heath, kuptoi gabimet e politikave ekonomike. Mësoi se inflacioni duhet luftuar me kontroll monetar, jo me kontrolle mbi çmimet dhe pagat. Politikat e të ardhurave çonin në konfrontime të dëmshme me sindikatat. 4. Liderja e opozitës dhe rruga drejt pushtetit Pas humbjes së konservatorëve në 1974, punoi me Keith Joseph për një qasje të re politike. Sfidoi dhe mundi Ted Heath-in për udhëheqjen e Partisë Konservatore në 1975. U përball me kundërshtime brenda partisë, por insistoi në reformat e saj. 5. Mandati si Kryeministre dhe ndikimi i saj Fitore e madhe në zgjedhjet e 1979 dhe filloi reformat ekonomike. Luftoi militantizmin sindikal dhe zvogëloi kontrollin e shtetit mbi ekonomi. Udhëhoqi Britaninë gjatë Luftës së Ftohtë dhe punoi ngushtë me Ronald Reagan. 6. Trashëgimia dhe vlerësimi i viteve 1980 Besonte se vitet e saj në pushtet e shpëtuan Britaninë nga rënia ekonomike. Mendonte se historia do ta gjykonte pozitivisht atë dhe Reagan-in për rolin e tyre në rënien e komunizmit. Ishte e bindur se politikat e saj ishin të nevojshme për të ardhmen e vendit. Ky fjalim është një përmbledhje e filozofisë, strategjisë dhe ndikimit të saj në politikën britanike dhe botërore. Cila nga këto pika të duket më domethënëse? Pikat më të rëndësishme në politikën e Margaret Thatcher janë: 1. Ekonomia e tregut të lirë dhe kufizimi i shtetit Ulja e taksave për të stimuluar sipërmarrjen dhe rritjen ekonomike. Privatizimi i ndërmarrjeve shtetërore për të rritur efikasitetin dhe konkurrencën. Reduktimi i rregullave dhe burokracisë për të lehtësuar biznesin. 2. Lufta kundër sindikatave të fuqishme Kufizimi i grevave dhe fuqisë së sindikatave për të shmangur bllokimet ekonomike. Reformat e ligjeve të punës për të forcuar sektorin privat dhe të drejtat individuale. 3. Lufta kundër inflacionit Mbështetja në politika monetare të rrepta për të kontrolluar inflacionin. Kundërshtimi i subvencioneve dhe ndërhyrjeve shtetërore në ekonomi. 4. Politika e jashtme dhe roli në Luftën e Ftohtë Aleancë e fortë me SHBA-në dhe Ronald Reagan kundër Bashkimit Sovjetik. Mbështetje për forcimin e NATO-s dhe mbrojtjen perëndimore. Lufta e Falklandit (1982), që tregoi vendosmërinë e saj për të mbrojtur interesat britanike. 5. Theksimi i individualizmit dhe përgjegjësisë personale Kundërshtimi i shtetit social të madh dhe varësisë nga ndihmat shtetërore. Mbështetja për meritokracinë dhe vlerat tradicionale të punës dhe disiplinës. Këto politika e bënë atë një figurë të fuqishme, por edhe të diskutueshme. Cila nga këto të duket më me ndikim?

Kulla e sahatit kavaje Kulla e Sahatit në Kavajë është një nga monumentet kulturorë më të vjetër në Shqipëri dhe misteri që lidhet me të mund të krahasohet me misterin e piramidave të Egjiptit. E ndërtuar me urdhër të Beut Ibrahim Alltuni nga vëllezërit Sinani, të gjithë vazhdojnë e mahniten nga njohuritë dhe aftësitë e tyre përtej njerëzores të asaj periudhë. Kjo kullë karakterizohet jo vetëm nga bukuria dhe perfeksioni i arkitekturës, por edhe për matematikën, astronominë dhe qgjeografinë enigmatike. Kulla e Sahatit në Kavajë është një nga monumentet kulturorë më të vjetër në Shqipëri dhe misteri që lidhet me të mund të krahasohet me misterin e piramidave të Egjiptit. Kjo kullë karakterizohet jo vetëm nga bukuria dhe perfeksioni i arkitekturës, por edhe për matematikën, astronominë dhe gjeografinë enigmatike. E veçanta e kësaj kulle është që ndodhet në koordinatat perfekte me Jugun, Veriun, Perëndimin dhe Lindjen. Përmasat gjeometrike të kullës janë të një niveli superior sikur të kenë zbritur nga yjet. Kanë lidhje me lëvizjet ciklike të Tokës, Diellit, Hënës e mbi të gjitha me solstice dhe ekuinokset që ndikojnë në jetën e përditshme të njerëzve. Përmasat dhe raportet mes tyre që ata përdorën ishin unike

Friedrich Nietzsche: Një jetë e realizuar kërkon t’u bësh ballë dhe jo bisht vështirësive Filozofi, poeti, kompozitori dhe shkrimtari Friedrich Nietzsche (15 tetor,1844-25 gusht,1900) është burri më i qëndrueshëm dhe me më shumë ndikim në shoqërinë njerëzore. Është mjaft e njohur konsiderata që ai ka për masën e filozofëve, ku ai ju referohet atyre si “kokë-lakra“ dhe një herë është qarë duke thënë:”Është fati im që të jem njeriu i parë i denjë. Kam një frikë të tmerrshme se ndoshta një ditë do të konsiderohem si i shenjtë.” Në një letër, ai i konsideron brezat e ardhshëm të begatë, që i përkasin një niveli të lartë mirëqenieje meqë kanë mundësi të shijojnë punën e tij: “Mua më duket se të marësh një nga librat e mi në dorë, është nderi më i madh që mund t’i bësh vetes. „ Një shekull e gjysmë më vonë, egoja e shëndetshme e Nietzsche-s është vërtetuar bindshëm, me një arsyetim çuditërisht mjaft modern: siguria me të cilën ai pohon se shpërblimet më të mëdha të jetës vijnë nga dora e mjerimit. Më shumë se një shekull para “dhuratës së dështimit” dhe fetishizmit ndaj dështimit si një kanal drejt paturpësisë, Nietzsche lavdëroi këto vlera në  mënyrë të barabartë,  si pjesë  të madhështisë dhe të qartësisë. Në një nga shumë aforizmat tij emblematike, të shkruara më 1887 dhe të botuar në përzgjedhjen pas vdekjes nga fletoret e tij, “The Will to Power”, Nietzsche shkruan nën titullin kryesor: «Llojet e dishepujve të mi»: “Për ato qenie njerëzorë që përbëjnë sadopak shqetësim për mua, dëshiroj dhe ju uroj vuajtje, shkatërrim, sëmundje, keqtrajtim, fyerje dhe ofendim. Dëshiroj të mos mbeten të panjohur me vetëpërbuzjen dhe torturën e dyshimit të personit të vet apo mjerimin e pasmposhtjes. Nuk kam as grimcën më të vogël të mëshirës për ta, sepse ju uroj të vetmen gjë që mund të provojë sot nëse dikush ka sado pak vlera apo jo, në qoftë se reziston.”/BrainPickings-Bota.al

Çfarë është Evolucioni? Evolucioni është procesi i ndryshimit gradual të organizmave të gjallë gjatë kohës, duke çuar në zhvillimin e specieve të reja. Ky ndryshim ndodh për shkak të variacioneve gjenetike dhe seleksionimit natyror. Teoria e Evolucionit sipas Charles Darwin Charles Darwin propozoi se evolucioni ndodh përmes seleksionimit natyror, një proces në të cilin individët me tipare më të favorshme për mbijetesë dhe riprodhim kanë më shumë mundësi të transmetojnë këto tipare te pasardhësit. Principet kryesore të evolucionit sipas Darwin: 1. Variacioni – Individët brenda një specieje kanë ndryshime të vogla mes tyre. 2. Mbijetesa e më të fortëve (Seleksionimi natyror) – Organizmat me tipare më të përshtatshme për mjedisin e tyre kanë më shumë gjasa të mbijetojnë dhe të riprodhohen. 3. Trashëgimia – Tiparet e dobishme kalohen nga një brez te tjetri. 4. Ndryshimi gradual – Gjatë miliona viteve, këto ndryshime çojnë në formimin e specieve të reja. Dëshmitë e Evolucionit 1. Fosilet – Të dhënat fosile tregojnë se organizmat kanë ndryshuar gjatë kohës. 2. Struktura homologe – Disa organe të kafshëve të ndryshme kanë ngjashmëri (p.sh., krahët e shpendëve dhe duart e njerëzve), duke treguar një paraardhës të përbashkët. 3. ADN-ja – Studimet e gjenetikës tregojnë se të gjitha qeniet e gjalla ndajnë një bazë të përbashkët gjenetike. 4. Evolucioni i drejtpërdrejtë – Shfaqja e rezistencës ndaj antibiotikëve te bakteret është një shembull i evolucionit në kohë reale. Seleksionimi natyror në veprim Ishujt Galapagos – Darwin vuri re se zogjtë finch kishin ndryshime në formën e sqepit, të përshtatura me llojin e ushqimit në secilin ishull. Disa bakterie zhvillojnë rezistencë ndaj antibiotikëve, duke mbijetuar dhe riprodhuar më shumë se bakteret jo-rezistente. Ndikimi i Evolucionit në Shkencë dhe Shoqëri Biologjia – Evolucioni është themeli i shkencës moderne mbi jetën. Mjekësia – Kuptimi i evolucionit ndihmon në zhvillimin e vaksinave dhe trajtimin e sëmundjeve. Psikologjia – Teoria e evolucionit shpjegon sjelljet dhe emocionet si mekanizma të mbijetesës. Filozofia dhe Feja – Evolucioni ka sfiduar idetë tradicionale mbi krijimin dhe rolin e njeriut në univers. Përfundim Evolucioni nuk është vetëm një teori, por një fakt i mbështetur nga shumë prova shkencore. Ai shpjegon diversitetin e jetës dhe mënyrën se si organizmat përshtaten me mjedisin e tyre. A të intereson ndonjë aspekt më i detajuar i evolucionit, si ndikimi i tij në filozofi apo zhvillimi i gjenetikës moderne?

Zelda Fitzgerald: Jeta, Familja, Arsimi, Talentet dhe Martesa me F. Scott Fitzgerald Fëmijëria dhe Familja Zelda Sayre Fitzgerald lindi më 24 korrik 1900 në Montgomery, Alabama. Ajo ishte fëmija më i vogël në një familje të pasur dhe të respektuar. Babai i saj, Anthony Dickinson Sayre, ishte gjyqtar në Gjykatën e Lartë të Alabamës, ndërsa nëna e saj, Minerva Buckner Machen, vinte nga një familje e njohur jugore. Zelda u rrit në një mjedis konservator, por ajo vetë ishte rebele, energjike dhe kishte një shpirt artistik. Arsimi dhe Talentet Edhe pse Zelda ishte një studente e mirë, veçanërisht në anglisht dhe matematikë, ajo nuk tregonte shumë interes për studimet akademike. Më shumë e tërhiqnin arti, vallëzimi dhe letërsia. Baleti: Zelda filloi të praktikonte baletin që në fëmijëri dhe vazhdoi ta ndjekë me pasion edhe në moshën madhore. Në vitet 1920, ajo mori trajnim intensiv në Paris dhe madje iu ofrua një rol si balerinë profesioniste në Operën e Napolit, por ajo refuzoi për shkak të përkushtimit ndaj familjes. Piktura: Zelda ishte gjithashtu një artiste e talentuar dhe realizoi shumë piktura gjatë jetës së saj. Letërsia: Ajo shkroi artikuj, tregime të shkurtra dhe romane. Fatkeqësisht, shumë nga veprat e saj u publikuan nën emrin e bashkëshortit të saj ose u modifikuan nga ai. Martesa me F. Scott Fitzgerald dhe Jeta e Trazuar Zelda takoi F. Scott Fitzgerald në një ballo në vitin 1918, kur ajo ishte 18 vjeçe dhe ai ishte një oficer i ushtrisë që ëndërronte të bëhej shkrimtar i madh. Ata u fejuan, por Zelda e anuloi fejesën për shkak të pasigurisë financiare të Scott-it. Pas botimit të romanit të tij të parë, This Side of Paradise (1920), Scott u bë i famshëm dhe Zelda pranoi të martohej me të. Ata u martuan më 3 prill 1920 në New York dhe u bënë simbol i “Roaring Twenties”, një epokë e shfrenuar dhe moderne në SHBA. Martesa e tyre ishte plot pasion, por edhe shumë e trazuar: Luks dhe festa: Çifti jetoi një jetë ekstravagante, duke shpenzuar shumë para dhe duke kaluar netët në festa të gjata. Xhelozia dhe konfliktet: Zelda dhe Scott kishin një marrëdhënie të ndërlikuar, ku xhelozia dhe kontrolli ishin të pranishëm. Scott ishte tepër i mbrojtës ndaj krijimtarisë së saj dhe ndonjëherë ia ndalonte botimet ose i merrte për vete idetë e saj. Përkeqësimi i shëndetit mendor: Zelda vuajti nga probleme të shëndetit mendor, duke përfshirë periudha depresioni dhe skizofrenie. Në vitin 1930 ajo u shtrua për herë të parë në një klinikë psikiatrike. Librat e Zelda Fitzgerald Zelda shkroi disa vepra, por vepra e saj më e njohur është "Save Me the Waltz" (1932), një roman autobiografik ku ajo përshkruan jetën e saj me Scott-in dhe betejën e saj për identitetin artistik. Ajo gjithashtu punoi në një roman tjetër, "Caesar’s Things", por ai mbeti i papërfunduar për shkak të vdekjes së saj. Vitet e Fundit dhe Vdekja Tragjike Në vitet e fundit, Zelda kaloi shumicën e kohës në klinika psikiatrike, ndërsa Scott jetonte në Hollywood duke u përpjekur të rifitonte suksesin si shkrimtar. Scott vdiq nga një atak në zemër në vitin 1940, ndërsa Zelda vdiq në 10 mars 1948 në një zjarr tragjik që përfshiu spitalin ku ajo ishte shtruar. Përfundim Jeta e Zelda Fitzgerald ishte e jashtëzakonshme, por edhe tragjike. Ajo ishte një grua e talentuar që luftoi për të pasur një zë të vetin në një kohë kur gratë nuk kishin shumë mundësi. Për vite me radhë, ajo ishte në hije të burrit të saj, por sot ajo njihet si një shkrimtare dhe artiste më vete, një ikonë e pavarësisë dhe rebelimit të femrave në shekullin XX. Zelda Sayre Fitzgerald lindi më 4 julio 1900 në Montgomery, Alabama. Ajo u rrit në një familje të pasur dhe të nderuar, duke pasur një fëmijëri të privilegjuar. Në vitin 1918, ajo u takua me Francis Scott Fitzgerald, i cili ishte një shkrimtar i ri, dhe ata u martuan në vitin 1920. Pas martese, ata u bënë një çift i famshëm, që jetoi një jetë luksoze dhe e shpenzoi pjesën më të madhe të kohës në qytetet si Paris, tërhequr nga jeta bohemiane dhe stilin e jetës së "Jazz Age"-it. Zelda kishte një karakter të fortë dhe një shpirti të pavarur. Ajo ishte e njohur për sjelljet e saj të çuditshme dhe energjinë e saj të pakufizuar, duke i sfiduar normat shoqërore të kohës. Po ashtu, ajo ishte një artistë e talentuar, me pasion për pikturën dhe baletin. Por shpesh ajo ndjehej e margjinalizuar nga shoqëria dhe nga burri i saj, i cili, megjithëse e donte shumë, shpesh nuk mund ta duronte suksesin dhe talentin e saj. Scott Fitzgerald e shihte shpesh Zeldën si një frymëzues të tij, por ai kishte një ndjenjë xhelozie dhe pasigurie që shpesh ndikonte në marrëdhënien e tyre. Zelda shkroi gjithashtu dhe disa vepra të rëndësishme, përfshirë romanin e saj Save Me the Waltz (1932), që është një roman autobiografik që pasqyron jetën e saj dhe marrëdhënien me Scott. Ky libër është shpesh parë si një reagim ndaj kritikës që ajo mori nga shoqëria dhe nga burri i saj për kërkesat e saj kreative. Marrëdhënia e saj me Scott u shoqërua me periudha të vështira dhe tronditje të shpirtit. Scott shpesh kishte probleme me alkoolin dhe kishte një tendencë për të shpërndarë dhe trajtuar Zeldën si një "muse", duke e vënë atë nën presion dhe duke e shtypur individualitetin e saj. Ajo kaloi momente të vështira dhe nuk arriti kurrë të arrinte nivelin e suksesit që mund të kishte pasur si shkrimtare dhe piktore e pavarur. Pas një periudhe të gjatë tensioni dhe stresi, Zelda u diagnostikua me probleme të shëndetit mendor dhe kaloi shumë vite të mbërthyer në spitalet psikiatrike, ku vuajti nga një sërë trajtimesh të dhimbshme, përfshirë elektroshokët. Gjatë këtyre viteve, ajo humbi mundësinë për të vazhduar karrierën e saj artistike dhe ishte e mbyllur nga bota që dikur e kishte sfiduar. Scott, i cili vazhdonte të kishte probleme me alkoolin dhe me shëndetin, gjithashtu kaloi periudha të vështira, dhe ata nuk arritën kurrë të ribashkoheshin në mënyrë të plotë. Zelda vdiq në një tragjedi të pashembullt në vitin 1948, kur një zjarr shpërtheu në spitalin psikiatrik ku ajo ishte e mbyllur, dhe ajo dhe disa paciente të tjera humbën jetën. Në momentin e vdekjes së saj, ajo ishte vetëm 47 vjeçare. Zelda Fitzgerald është një figurë tragjike, e cila shpesh është anashkaluar dhe nënvlerësuar në historinë e letërsisë dhe artit. Ajo është një simbol i shumë grave që janë ndjerë të shtypura dhe të margjinalizuara, pavarësisht talentit dhe aftësive të jashtëzakonshme. Historia e saj është një kujtesë për nevojën për t’i dhënë mundësi grave për të shprehur veten dhe për të pasur mundësinë për të realizuar ëndrrat e tyre, pa u kontrolluar apo nënvlerësuar nga të tjerët.

Nga Dr. Liliana Pere Në sixhadenë e gjallë të shoqërisë shqiptare,si pjese e shoqerise globale, thelbi i fuqizimit të grave thurin një rrëfim të fuqishëm të qëndrueshmërisë, forcës dhe përparimit. Nga normat kulturore tek strukturat socio-ekonomike, gratë në Shqipëri kanë ripërcaktuar rolet tradicionale dhe kanë krijuar hapësira për veten në sfera të ndryshme. Le të fillojmë një udhëtim nëpër peizazhin e fuqizimit të grave në shoqërinë shqiptare dhe të eksplorojmë hapat e bërë nga gratë në formësimin e narrativave të tyre. Zbulimi i Artit Arbërsh Kulture: Gratë si kujdestare kulturore Art Arbërsh Kulture ka qenë prej kohësh një pjesë integrale e shoqërisë shqiptare, duke pasqyruar trashëgiminë dhe traditat e pasura të rajonit. Gratë kanë luajtur një rol kryesor në ruajtjen dhe promovimin e kësaj trashëgimie kulturore, duke vepruar si kujdestare të artit, muzikës, vallëzimit dhe letërsisë. Nëpërmjet shprehjeve të tyre krijuese, gratë në Shqipëri fuqizojnë veten duke festuar identitetin e tyre kulturor dhe duke shfaqur talentet e tyre në botë. Ringjallja e historisë Tekno shkence: Gratë në Thyerjen e Barrierave të STEM Në një domen historikisht të dominuar nga burrat, gratë shqiptare po rishkruajnë narrativën e Histori Tekno shkence (Historia e Shkencës dhe Teknologjisë). Nga kërkimi novator deri te shpikjet inovative, gratë në fushat STEM po thyejnë stereotipet dhe po i shtyjnë kufijtë. Të fuqizuara nga njohuria dhe vendosmëria, këto gra po frymëzojnë brezin e ardhshëm për të ndjekur karrierën në shkencë, teknologji, inxhinieri dhe matematikë. Ngritja e Brendshme Shendeti: Mbrojtja për shëndetin dhe mirëqenien e grave Shendeti i brendshëm (Shëndeti i brendshëm) shkon përtej mirëqenies fizike për të përfshirë shëndetin mendor, emocional dhe social. Në shoqërinë shqiptare, gratë janë në ballë të mbrojtjes së mirëqenies holistike dhe thyerjes së stigmës rreth çështjeve të shëndetit mendor. Nëpërmjet programeve arsimore, rrjeteve mbështetëse dhe nismave të komunitetit, gratë fuqizojnë njëra-tjetrën për t'i dhënë përparësi kujdesit për veten dhe për të kërkuar ndihmë kur është e nevojshme, duke nxitur një kulturë të mirëqenies ndër breza. Duke përqafuar modelin e rolin Princeshes Kate : Gratë si Lidere dhe Modele e Role Koncepti i Princeshes (Princesha ) tejkalon mbretërinë për të simbolizuar gratë që mishërojnë hirin, forcën dhe udhëheqjen. Në shoqërinë shqiptare, gratë po ngrihen në pozita pushteti dhe ndikimi, duke shërbyer si model për brezat e ardhshëm. Nga politika te biznesi, akademia te artet, gratë po lënë gjurmën e tyre dhe po riformësojnë normat shoqërore për të krijuar një komunitet më gjithëpërfshirës dhe të barabartë për të gjithë. Gratë e jashtëzakonshme, ndikim i jashtëzakonshëm: Festimi i historive të suksesit Mes sfidave dhe triumfeve të grave në shoqërinë shqiptare, histori të shumta suksesi spikasin si fener frymëzimi. Nga aktivistet që mbrojnë barazinë gjinore deri tek sipërmarrësit që thyejnë barrierat në industritë e dominuara nga meshkujt, këto gra të jashtëzakonshme demonstrojnë fuqinë e elasticitetit, vendosmërisë dhe motos. Duke përforcuar zërat e tyre dhe duke festuar arritjet e tyre, ne hapim rrugën për një të ardhme ku çdo grua mund të përmbushë potencialin e saj dhe të lulëzojë. Si përfundim, fuqizimi i grave në shoqërinë shqiptare nuk është vetëm një lëvizje; është një udhëtim transformues drejt barazisë, mundësive dhe përfshirjes. Ndërsa festojmë përparimin e bërë dhe sfidat përpara, le të zotojmë se do t'i mbështesim dhe ngrisim gratë në ndjekjen e tyre të fuqizimit dhe përmbushjes. Së bashku, ne mund të krijojmë një shoqëri ku zëri i çdo gruaje dëgjohet, talentet e saj njihen dhe ëndrrat e saj realizohen. Fuqizimi i grave në shoqërinë shqiptare është një rrugëtim i vazhdueshëm i elasticitetit, përparimit dhe transformimit. Nga kujdestaria kulturore tek inovacioni STEM, mbrojtja shëndetësore te rolet drejtuese, gratë në Shqipëri po rishkruajnë narrativën dhe po formojnë një të ardhme më gjithëpërfshirëse dhe të barabartë për të gjithë. Le të festojmë arritjet e tyre, të forcojmë zërin e tyre dhe të qëndrojmë të bashkuar në mbështetje të fuqizimit të grave në shoqërinë shqiptare Empowering Women in Albanian Society: A Trailblazing Journey The vibrant tapestry of Albanian society, the essence of women empowerment weaves a powerful narrative of resilience, strength, and progress. From cultural norms to socioeconomic structures, women in Albania have been redefining traditional roles and carving out spaces for themselves in various spheres. Let's embark on a journey through the landscape of women empowerment in Albanian society and explore the strides made by women in shaping their narratives. Unveiling the Art Arbersh Kulture: Women as Cultural Stewards Art Arbersh Kulture has long been an integral part of Albanian society, reflecting the rich heritage and traditions of the region. Women have played a pivotal role in preserving and promoting this cultural legacy, acting as custodians of art, music, dance, and literature. Through their creative expressions, women in Albania empower themselves by celebrating their cultural identity and showcasing their talents to the world. Reviving Histori Tekno shkence: Women in STEM Breaking Barriers In a domain historically dominated by men, Albanian women are rewriting the narrative of Histori Tekno shkence (History of Science and Technology). From groundbreaking research to innovative inventions, women in STEM fields are shattering stereotypes and pushing boundaries. Empowered by knowledge and determination, these women are inspiring the next generation to pursue careers in science, technology, engineering, and mathematics. Nurturing Interior Shendeti: Women's Health and Wellness Advocacy Interior Shendeti (Interior Health) goes beyond physical well-being to encompass mental, emotional, and social health. In Albanian society, women are at the forefront of advocating for holistic wellness and breaking the stigma surrounding mental health issues. Through educational programs, support networks, and community initiatives, women empower each other to prioritize self-care and seek help when needed, fostering a culture of well-being across generations. Embracing the Princesha e We: Women as Leaders and Role Models The concept of Princesha e We (Princess of Us) transcends royalty to symbolize women who embody grace, strength, and leadership. In Albanian society, women are rising to positions of power and influence, serving as role models for future generations. From politics to business, academia to the arts, women are making their mark and reshaping societal norms to create a more inclusive and equitable community for all. Extraordinary Women, Extraordinary Impact: Celebrating Success Stories Amidst the challenges and triumphs of women in Albanian society, numerous success stories stand out as beacons of inspiration. From activists advocating for gender equality to entrepreneurs breaking barriers in male-dominated industries, these extraordinary women demonstrate the power of resilience, determination, and sisterhood. By amplifying their voices and celebrating their achievements, we pave the way for a future where every woman can fulfill her potential and thrive. In conclusion, women empowerment in Albanian society is not just a movement; it is a transformative journey towards equality, opportunity, and inclusion. As we celebrate the progress made and the challenges ahead, let us pledge to support and uplift women in their pursuit of empowerment and fulfillment. Together, we can create a society where every woman's voice is heard, her talents recognized, and her dreams realized. Empowering women in Albanian society is an ongoing journey of resilience, progress, and transformation. From cultural stewardship to STEM innovation, health advocacy to leadership roles, women in Albania are rewriting the narrative and shaping a more inclusive and equitable future for all. Let's celebrate their achievements, amplify their voices, and stand united in support of women's empowerment in Albanian society.

Në fushën e artit, kulturës, historisë dhe më gjerë, disa figura i kapërcejnë domenet e tyre për t'u bërë simbole të hirit, elegancës dhe ndikimit. Princesha Kate është një ikonë e tillë, e njohur jo vetëm për statusin e saj mbretëror, por edhe për praninë e saj të jashtëzakonshme në shoqëri. Le të eksplorojmë botën e shumëanshme të Princesha Kate dhe të zbulojmë thelbin e stilit dhe rolit të saj në formësimin e peizazhit tonë bashkëkohor. Nga Dr. Liliana Pere Një vështrim në mbretërinë dhe përtej Princesha Kate, me vendosmërinë dhe sofistikimin e saj, mishëron një përzierje të traditës dhe modernitetit dhe pozitivitetit që mahnit zemrat e shumë njerëzve. Përtej statusit të saj mbretëror, ajo nxjerr një ndjenjë elegance të përjetshme që rezonon me admiruesit nga të gjitha sferat e jetës. Ndikimi i saj shtrihet shumë përtej mureve të pallatit, ndërsa ajo lundron në sferat e artit, kulturës dhe filantropisë me hir dhe qëllim. Arti i elegancës dhe stilit E njohur për ndjenjën e saj të patëmetë të stilit, Princesha Kate bashkon pa mundim elemente klasike me një prekje të stilit modern. Qoftë duke marrë pjesë në një ngjarje zyrtare apo duke u angazhuar në përpjekje bamirësie, zgjedhjet e saj të modës nuk dështojnë kurrë të bëjnë një deklaratë. Nga fustanet mahnitëse të stilistëve deri tek ansamblet e rastësishme, ajo mishëron elegancën e rafinuar në çdo veshje që vesh, duke vendosur tendenca dhe duke frymëzuar entuziastët e modës në mbarë botën. Një kampion i kulturës dhe historisë Përkushtimi i Princesha Kate për ruajtjen dhe promovimin e artit, kulturës dhe historisë është i dukshëm në iniciativat dhe angazhimet e saj të ndryshme. Nëpërmjet patronazhit të saj të muzeve, galerive dhe institucioneve kulturore, ajo ndriçon në qendër të vëmendjes rëndësinë e trashëgimisë dhe krijimtarisë në formësimin e shoqërisë. Mbështetja e saj për ruajtjen historike dhe shprehjen artistike nënvizon angazhimin e saj për pasurimin e përvojës sonë kolektive përmes thjerrëzës së kulturës dhe historisë. Përqafimi i Inovacionit dhe Teknologjisë Ndërsa e rrënjosur në traditë, Princesha Kate gjithashtu përqafon inovacionin dhe teknologjinë në përpjekjet e saj për t'u lidhur me një audiencë më të gjerë. Nga shfrytëzimi i mediave sociale për të ndarë pamjet e angazhimeve të saj në mbështetjen e përparimeve teknologjike në fushat e kujdesit shëndetësor dhe arsimit, ajo demonstron një qasje të menduarit përpara që i kapërcen kufijtë konvencionalë. Aftësia e saj për të përzier traditën me modernitetin pasqyron një mentalitet progresiv që rezonon me peizazhin në zhvillim të shoqërisë së sotme. Mirëqenia e Princesha Kate Mes detyrave të saj mbretërore dhe punës filantropike, Princesha Kate i jep përparësi mirëqenies së saj, si fizike ashtu edhe mendore. Me fokus në shëndetin holistik dhe kujdesin për veten, ajo shërben si një fener mirëqenieje për shumë njerëz, duke theksuar rëndësinë e balancimit të mirëqenies personale me përgjegjësitë profesionale. Mbështetja e saj për ndërgjegjësimin për shëndetin mendor dhe një jetë të shëndetshme nënvizon angazhimin e saj për të ushqyer jo vetëm mirëqenien e saj, por edhe të të tjerëve në komunitetin e saj. Një trashëgimi e qëndrueshme ndikimi Ndikimi i Princesha Kate në shoqëri shtrihet shumë përtej kufijve të familjes mbretërore, duke lënë një gjurmë të qëndrueshme në botën e artit, kulturës dhe më gjerë. Si një ikonë e stilit, hirit dhe qëllimit, ajo vazhdon të frymëzojë breza me përkushtimin e saj të palëkundur për të bërë një ndryshim pozitiv në botë. Ndikimi i saj shërben si një kujtesë se eleganca e vërtetë nuk qëndron vetëm në pamjen e jashtme, por edhe në thellësinë e karakterit të dikujt dhe ndikimin që ka tek të tjerët. Në tapiceri të shoqërisë, Princesha Kate paraqet një rrëfim të hirit, stilit dhe qëllimit që rezonon me admiruesit anembanë globit. Trashëgimia e saj si një ikonë e stilit dhe modelit në shoqëri tejkalon thjesht estetikën, duke përfshirë një përkushtim të thellë ndaj artit, kulturës dhe mirëqenies. Nëpërmjet ndikimit të saj, ajo jep një mësim të përjetshëm në artin e elegancës dhe fuqinë e përdorimit të platformës së dikujt për ndryshime pozitive. Nga Liliana Pere. Princesha Kate mishëron vërtet thelbin e një mbretërore moderne, duke lënë një gjurmë të pashlyeshme në ndërgjegjen tonë kolektive. In the realm of art, culture, history, and beyond, certain figures transcend their domains to become symbols of grace, elegance, and influence. Princesha Kate is one such icon, known not only for her royal status but also for her remarkable presence in society. Let's explore the multifaceted world of Princesha Kate and unravel the essence of her style and role in shaping our contemporary landscape. A Glimpse into Royalty and Beyond Princesha Kate, with her poise and sophistication, embodies a blend of tradition and modernity that captivates the hearts of many. Beyond her royal status, she exudes a sense of timeless elegance that resonates with admirers from all walks of life. Her influence extends far beyond the palace walls, as she navigates the realms of art, culture, and philanthropy with grace and purpose. The Art of Elegance and Style Known for her impeccable sense of style, Princesha Kate effortlessly weaves together classic elements with a touch of modern flair. Whether attending a formal event or engaging in charitable endeavors, her fashion choices never fail to make a statement. From stunning designer gowns to casual ensembles, she epitomizes refined elegance in every outfit she wears, setting trends and inspiring fashion enthusiasts worldwide. A Champion of Culture and History Princesha Kate's dedication to preserving and promoting art, culture, and history is evident in her various initiatives and engagements. Through her patronage of museums, galleries, and cultural institutions, she shines a spotlight on the importance of heritage and creativity in shaping society. Her advocacy for historical preservation and artistic expression underscores her commitment to enriching our collective experience through the lens of culture and history. Embracing Innovation and Technology While rooted in tradition, Princesha Kate also embraces innovation and technology in her endeavors to connect with a broader audience. From leveraging social media to share glimpses of her engagements to supporting technological advancements in the fields of healthcare and education, she demonstrates a forward-thinking approach that transcends conventional boundaries. Her ability to blend tradition with modernity reflects a progressive mindset that resonates with the evolving landscape of today's society. The Wellness of Princesha Kate Amid her royal duties and philanthropic work, Princesha Kate prioritizes her well-being, both physically and mentally. With a focus on holistic health and self-care, she serves as a beacon of wellness for many, highlighting the importance of balancing personal wellness with professional responsibilities. Her advocacy for mental health awareness and healthy living underscores her commitment to nurturing not only her own well-being but also that of others in her community. A Lasting Legacy of Influence Princesha Kate's impact on society extends far beyond the confines of royalty, leaving a lasting imprint on the worlds of art, culture, and beyond. As an icon of style, grace, and purpose, she continues to inspire generations with her unwavering dedication to making a positive difference in the world. Her influence serves as a reminder that true elegance lies not only in outward appearances but also in the depth of one's character and the impact one has on others. In the tapestry of society, Princesha Kate threads a narrative of grace, style, and purpose that resonates with admirers around the globe. Her legacy as an icon of stilit and role model in society transcends mere aesthetics, encompassing a profound commitment to art, culture, and well-being. Through her influence, she imparts a timeless lesson in the art of elegance and the power of using one's platform for positive change. Princesha Kate truly embodies the essence of a modern-day royal, leaving an indelible mark on our collective consciousness. Nga Liliana Pere

Përgatiti:Liliana Pere. Fotoja magjepsëse bardh e zi u postua në faqen zyrtare në Instagram të Princit dhe Princeshës së Uellsit, së bashku me një mesazh nga Princi William ku shkruhej: "Për gruan dhe nënën më të pabesueshme. Forca që keni treguar gjatë vitit të kaluar ka Jemi të mrekullueshëm George, Charlotte, Louis dhe unë jemi shumë krenarë për ty, Katerina 📸 Princi dhe Princesha e Uellsit/Instagram Urime për ditëlindjen, Princeshën Kate ! Ta gëzosh këte ditë speciale, sepse, ti je një grua vërtet e jashtëzakonshme, një yll që ndriçon me forcën dhe elegancën tënde. Përsosmërisht e mençur dhe gjithmonë dinjtoze, je një frymëzim për të gjithë ne. Kate Middleton mbush 43 vjeç sot. Princi William i ka drejtuar urimin me fjalët "Je një grua e jashtëzakonshme", duke e nënvizuar vlerën e saj si një grua e jashtëzakonshme, e zgjuar, e bukur dhe me një sjellje të denjë për një princeshë. Ajo ka luajtur një rol të rëndësishëm në mbretërinë britanike dhe vazhdon të jetë një figurë e admiruar dhe e respektuar për stilin e saj dhe angazhimin e saj. Po, gjatë kohës që Kate Middleton ka kaluar me sfida, me shëndetin , ajo ka treguar forcë të jashtëzakonshme dhe vendosmëri. Si një figurë mbretërore, ajo ka përballuar shumë vështirësi në jetën e saj personale dhe profesionale, përfshirë paparacitë dhe presionin publik, ndërkohë që ka mbajtur një sjellje të denjë dhe të respektueshme. Ka mbajtur një angazhim, një prani të qëndrueshme dhe pozitive, duke u bërë një model për shumë njerëz. Ajo ka pasur mundësinë të shfaqë gatishmërinë për t’u angazhuar për të mirën e shoqërisë, duke treguar se është një grua e fuqishme dhe e admirueshme. Kate Middleton është një nënë e shkëlqyer për tre fëmijët e saj, princin George, princeshën Charlotte dhe princin Louis. Si një princeshë, ajo e kryen detyrën e saj publike me dinjitet dhe ka një ndikim të jashtëzakonshëm në shoqëri. Ajo është e mire arsimuar , e zgjuar, dhe ka udhëhequr shumë kauza, duke përfshirë: Mbështetja për shëndetin mendor – Kate ka qenë shumë aktive në ngritjen e vetëdijes për rëndësinë e shëndetit mendor, sidomos në rrethin e fëmijëve dhe të rinjve. Ajo ka mbështetur iniciativat që i japin mundësi individëve të flasin për problemet e tyre emocionale dhe mendore. Mbështetje për edukimin dhe zhvillimin e fëmijëve – Si një nënë dhe princeshë, Kate ka promovuar edukimin e hershëm dhe ka mbështetur iniciativat që ndihmojnë fëmijët të zhvillohen në mënyrë të shëndetshme dhe të përgatisin gjeneratat e ardhshme. Mbështetje për familjet dhe kujdesin për fëmijët – Kate ka qenë një mbështetëse e fortë e familjeve dhe ka promovuar rëndësinë e kujdesit të fëmijëve dhe ndihmën që duhet të kenë prindërit për të siguruar një mjedis të shëndetshëm dhe të dashur për rritjen e fëmijëve. Promovimi i shëndetit dhe sporteve për fëmijët – Ajo ka mbështetur nismat që inkurajojnë fëmijët të angazhohen në aktivitete fizike dhe të zhvillojnë një stil jetese të shëndetshëm që përfshin ushqimin e shëndetshëm dhe ushtrime të rregullta. Kauza mjedisore – Kate ka qenë gjithashtu aktive në promovimin e mbrojtjes së mjedisit dhe ndihmën për krijimin e një bote më të pastër dhe më të qëndrueshme për brezat e ardhshëm. Ajo ka arritur të ndërthurë jetën e saj personale dhe detyrat mbretërore në mënyrë të tillë që të mbetet një figurë e admirueshme dhe një model për shumë njerëz, duke shfaqur një shembull të shkëlqyer të fuqisë, mençurisë dhe ndihmës për shoqërinë. Kate Middleton është një nga figurat më të rëndësishme dhe më të admirueshme të udhëheqësve mbretërorë në botë. Ajo ka fituar një reputacion të jashtëzakonshëm për aftësitë e saj si nënë, grua dhe princeshë, dhe për rolin e saj si një mbështetëse e fortë për kauzat sociale. Në çdo hap të jetës së saj publike, ajo ka shfaqur dinjitet, zgjuarsi, dhe një angazhim të jashtëzakonshëm për të ndihmuar shoqërinë, duke e bërë atë një figurë të dashur. Titulli i "mbretëreshës", në Nëse do të arrinte të merrte këtë titull një ditë, padyshim që ajo do ta meritonte, për shkak të angazhimit të saj të palodhur dhe përkushtimit për familjen mbretërore, si dhe për të mirën e shoqërisë. Adhurimi që ndjejne për të është një dëshmi e thellë e ndikimit të saj të fuqishëm dhe të ndjeshëm në zemrat e shumë njerëzve. Kate Middleton është një nga figurat më të rëndësishme dhe më të admirueshme të udhëheqësve mbretërorë në botë. Kate ka treguar se është një udhëheqëse që e ka marrë seriozisht rolin e saj dhe i ka dhënë asaj thelb dhe rëndësi, duke u angazhuar me forcë për kauza që kanë impakt të drejtpërdrejtë në jetën e individëve. Ajo është një shembull i shkëlqyer i fuqisë, qëndrueshmërisë dhe mençurisë, dhe ndihmon në ndihmën e të tjerëve.

Dalja e fundit e Princeshës Kate lë të kuptohet për 'rikthim të rëndësishëm' për hobi Princesha e Uellsit ishte në trend në daljen e saj të fundit Melanie Macleod Melanie Macleod Redaktori i Wellness 2 dite me pare 27 shtator 2024, ora 13:17 GMT+1 Ndani këtë: Mes shërimit të saj nga kanceri, Princesha Kate tha se ajo "po fokusohet të qëndrojë pa kancer ", dhe si e tillë, familja mbretërore po përqendrohet në gjërat që i sjellin gëzim. Në përputhje me këtë fokus, të enjten pa Princeshën e Uellsit të ndiqte performancën e Giselle të Baletit Kombëtar anglez në Londër, duke përdorur në mediat sociale për të ndarë kënaqësinë e saj në shfaqje. "Faleminderit @ENBallet dhe @Sadlers_Wells për performancën e mrekullueshme, emocionuese dhe frymëzuese të Giselle të Akram Khan. Kreativiteti në të mirën e tij!" ka shkruar mbretërorja. princesha kate me fustan floriri© Getty Images Princesha Kate u mahnit nga baleti Princesha Kate nuk është e vetme në pasionin e saj për baletin, në fakt, sipas balerinës me famë botërore dhe trajneres eksperte të baletit, Isabella McGuire Mayes, "Baleti pritet të rikthehet ndjeshëm në vitin 2025. Grua me veshje baleti me ngjyrë të zezë dhe ngjyrë deti Isabella tregon pse baleti do të jetë një lajm i madh në vitin 2025 "Baleti nuk është thjesht një traditë - është një mjet i fuqishëm për vetë-shprehje dhe disiplinë," shton Isabella, e cila shpreson të sjellë baletin për të gjithë nëpërmjet platformës së saj, Baleti me Isabelën . Ju gjithashtu mund të pëlqeni Dukesha Sophie, Princesha Kate dhe momentet më të mira të nënës së Mbretëreshës Camilla në daljet e tyre mbretërore Dukesha Sophie, Princesha Kate dhe momentet më të mira të nënës së Mbretëreshës Camilla në daljet e tyre mbretërore Pavarësisht nëse princesha Kate merr pjesë vetë në klasa baleti ose preferon të shikojë nga audienca, ajo nuk është e vetmja anëtare e familjes mbretërore që i pëlqen mediumi. Adhurues të baletit mbretëror Princesha Kate ia përcolli pasionin e saj vajzës së saj, princeshës Charlotte. Princesha e Uellsit përmendi për herë të parë pasionin e vajzës së saj për kërcimin në vitin 2017, duke thënë se Charlotte "absolutisht e do [baletin]". Kate Middleton dhe Princesha Charlotte duke u nisur nga aeroporti i Hamburgut në ditën e fundit të vizitës së tyre zyrtare në Poloni dhe Gjermani më 21 korrik 2017 në Hamburg, Gjermani.© Getty Princesha Kate dhe Princesha Charlotte e duan baletin Princi William konfirmoi hobin e të riut, duke shpjeguar: "Charlotte po vrapon nëpër kuzhinë me fustanet e saj, sendet e baletit dhe gjithçka". Princesha Kate rikonfirmoi pasionin e Charlotte vitin e kaluar, gjatë një daljeje në Lancaster, duke i thënë publikut: "Vajzës ime Charlotte i pëlqen kërcimi, i pëlqen baleti dhe trokitje e lehtë". LEXO: Princesha Charlotte ndjek mamin Princeshën Kate me këtë talent të fshehur Gjyshja e Princeshës Charlotte, Mbretëresha Camilla, është shpesh e zëshme për dashurinë e saj për baletin. Në shtator, gruaja e mbretit Charles bëri një vizitë në Qendrën Mulryan të Baletit Kombëtar anglez për vallëzim, duke thënë: "Unë e dua baletin, në çdo formë, më pëlqen kërcimi". Duke iu referuar orëve të saj të baletit për mbi të gjashtëdhjetat, të cilat ajo i filloi në mbyllje, mbretëresha shtoi: "Unë bëj vetë pak Silver Swans. Zonjat sot më mirë do të më shfaqnin. Më pëlqen shumë." balerina duke kërcyer në ajër në një studio të bardhë Isabella është një balerinë e njohur Duke folur për kohën kur ajo filloi për herë të parë mediumin në vitin 2020, mbretëresha Camilla tha: "Sigurisht që nuk kisha bërë kurrë më parë balet dhe nuk ka rëndësi nëse keni bërë balet apo jo, është diçka që do t'ju bëjë të ndiheni më mirë. Kjo jep keni njëfarë besimi në veten tuaj, është vetëm pak disiplinë." LEXO: Shkathtësia e Queen Consort Camilla që ajo ndan me Princeshën Charlotte Madje, familja mbretërore shkoi aq larg sa tha se ishte "e fiksuar" pas baletit, kështu që imagjinojmë se ajo dhe Princesha Charlotte kanë ndarë disa biseda rreth hobit të tyre të përbashkët! Shpresojmë të shohim një udhëtim tre brezash në balet nga mbretëresha Camilla dhe princeshat Kate dhe Charlotte në të ardhmen e afërt!

Brad Pitt dhe Angelina Jolie më në fund arrijnë zgjidhjen e divorcit pas tetë vitesh beteje Ish-çifti ishte i martuar për dy vite nga viti 2014 Nicky Morris Shkrimtare televizive dhe filmash 3 orë më parë 31 dhjetor 2024, ora 8:14 GMT Ndani këtë: Brad Pitt dhe Angelina Jolie kanë arritur një marrëveshje divorci pas një beteje ligjore tetë-vjeçare.  Ylli i Maria paraqiti kërkesën për divorc në vitin 2016 pas dy vitesh martesë, duke përmendur dallimet e papajtueshme dhe duke kërkuar kujdestarinë fizike të gjashtë fëmijëve të tyre. Angelina, 49 vjeç dhe Brad, 61 vjeç, nënshkruan divorcin të hënën, më 30 dhjetor, sipas avokatëve të yllit të  Maleficent  . "Më shumë se tetë vjet më parë, Angelina bëri kërkesë për divorc nga zoti Pitt," tha avokati i Angelina James Simon për PEOPLE . "Ajo dhe fëmijët lanë të gjitha pronat që kishin ndarë me z  . Sinqerisht, Angelina është e rraskapitur, por ajo është e lehtësuar që kjo pjesë ka mbaruar”.  Avokatët e Brad nuk kanë komentuar publikisht për zgjidhjen e divorcit. Ju gjithashtu mund të pëlqeni Angelina Jolie shpjegon pse u largua nga Hollivudi në një kohë të ‘errës’ Brad Pitt dhe Angelina Jolie ofruan një shumë të mahnitshme për t'u rikthyer sërish bashkë Zbulohet nderimi i veçantë i tatuazhit të Angelina Jolie për gjashtë fëmijët e saj 6 romanca në ekran që i dhanë fund marrëdhënieve reale Angelina Jolie pranon se fëmijët e saj janë kaq të ndryshëm nga ajo dhe Brad Pitt – ja pse Para divorcit të tyre të ashpër, Brad dhe Angelina ishin një nga çiftet më të famshëm të Hollivudit dhe u quajtën 'Brangelina' nga shtypi. Pasi Angelina bëri kërkesë për divorc, pasoi një betejë armiqësore për kujdestarinë dhe divorcin. Gjatë procedurave të veçanta gjyqësore, u zbulua se Angelina kishte akuzuar aktorin e Fight Club për abuzim ndaj saj dhe dy fëmijëve të tyre në një avion privat.  Brad i mohoi akuzat dhe nuk u akuzua pas një hetimi policor për incidentin.  Pas njoftimit të divorcit, dyshja u përfshi në një betejë të ashpër për kujdestarinë e fëmijëve, e cila mori fund në vitin 2021 kur një gjykatës u dha kujdestarinë e përbashkët të fëmijëve të dy prindërve.  Ish-çifti ka qenë gjithashtu i bllokuar në një mosmarrëveshje për vreshtin e tyre francez, Château Miraval , ku u martuan dhe ku lindën binjakët e tyre Vivienne dhe Knox. Në vitin 2022, Brad paditi Angelina për shitjen e aksioneve të saj në pronë. Është e paqartë nëse zgjidhja e tyre e divorcit do t'i japë fund kësaj beteje ligjore.  Angelina dhe Brad u takuan në xhirimet e filmit spiun të vitit 2005, Z dhe Znj Smith. Martesa e tyre ishte e dyta për Brad pas lidhjes së tij me Jennifer Aniston. Ishte e treta e Angelinës pas martesës së saj me aktorët Billy Bob Thornton dhe Jonny Lee Miller. Ish-çifti ka gjashtë fëmijë: Maddox, 22, Pax, 20, Zahara, 19, Shiloh, 18 dhe binjakët Vivienne dhe Knox, 16 vjeç.  Shumë prej fëmijëve janë përfolur prej kohësh se janë larguar nga babai i tyre, dhe disa janë zhvendosur për të hequr mbiemrin e tij nga mbiemri i tyre.

Profili i Alketa Muzhaqit – Piktore e Talentuar Pergatiti:Dr Liliana Pere. Pergatiti: Dr. Liliana Pere. Alketa Muzhaqi, mësuese e përkushtuar dhe piktore e talentuar nga Elbasani, ka ndërtuar një rrugëtim frymëzues që shtrihet nga klasat e shkollave shqiptare deri në studiot artistike të Shteteve të Bashkuara. Sot, në SHBA, ajo vazhdon të ndriçojë botën e artit me pasionin dhe talentin e saj, duke ndërthurur në veprat e saj kujtimet e rrënjëve shqiptare me ndikimet moderne amerikane. Një grua që mbetet shembull i përkryer i fuqisë së krijimtarisë dhe përkushtimit! Alketa Muzhaqi është një artiste e talentuar shqiptare, lindur më 30 prill 1973 në Elbasan, në një familje me tradita të theksuara arsimdashëse. Nëna e saj ishte mësuese kimie dhe biologjie ndërsa babai, një teknik i lartë, i cili ishte frymëzimi i parë i Alketës për artin. Ai e ndihmonte që në fëmijëri të vizatonte, duke mbjellë dashurinë për pikturën që herët. Shkollën e mesme artistike "Onufri" e përfundoi në Elbasan, ku talenti i saj për artin u formësua edhe më tej. Më pas, në vitin 1991, nisi studimet në Universitetin e Tiranës për Ciklin e ulet, aresim i lartè ,një tjetër pasion që e çoi drejt mësimdhënies. Në vitin 1994, ajo u emërua mësuese dhe për 27 vite shërbeu me përkushtim në shkolla të ndryshme: fillimisht në shkollën "Hajdaran", pastaj në "Sule Misiri" dhe nga viti 2014 deri në 2021 në shkollën "Luigj Gurakuqi". Në vitin 2008, Alketa vazhdoi studimet për Shkenca të Gjuhëve të Huaja në Universitetin ,"Aleksandër Xhuvani". Dhe e perfundoi ne nivelin "shume mire" Vazhdoi gati tre dejada mesuese e perkushtyar. Por arti nuk reshti kurrë së qenuri pjesë e saj. Pasioni i saj për pikturën e shoqëroi në çdo hap të jetës. Në vitin 2021, Alketa bëri një hap të madh: emigroi në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, një vend i ri plot sfida dhe mundësi. Ajo filloi të punojë në "Niagara Art and Cultural Center" si mësuese arti. Shpejt u bë pjesë e ekspozitave të ndryshme dhe fitoi çmime të rëndësishme, përfshirë dy herë çmimin prestigjioz "Best of Show" në New York! Jo vetëm kaq: Alketa e zhvilloi talentin e saj në një tjetër formë arti – tatuazhet. Ajo u licencua si tatuatore në shtetin e New York-ut dhe pas një viti mori një ftesë nga një studio arti në Minnesota. Sot, ajo punon me kohë të plotë në artin e tatuazhit, ndërkohë që vazhdon të marrë pjesë në ekspozita dhe të krijojë vepra frymëzuese Dhe tè jape mesim. Alketa është më shumë se një artiste. Ajo është një nënë frymëzuese. Si nene e dy femijeve , vajze e djale ka treguar perkushtim ne arsimimin e mirè e te dy femijeve. Historia e Alketës Muzhaqi është një rrëfim suksesi, pasioni dhe përkushtimi e kembengulje . Ajo ka krijuar një urë të fortë mes kulturës shqiptare dhe asaj amerikane, duke sjellë në artin e saj një mesazh universal të bukurisë dhe krijimtarisë! Pasioni i saj për artin dhe dëshira për t'u zhvilluar profesionalisht e çuan drejt emigrimit në SHBA. Në këtë vend të ri, Alketa u përball me sfida, por falë përkushtimit, punës së palodhur dhe talentit të saj të lindur, ajo arriti të integrohej plotësisht si mesuese Anglishteje degè e cila ishte diplomuar nè Shqiperi dhe si piktore. Sot, ajo është e njohur për stilin e saj unik, që ndërthur frymëzimin nga rrënjët shqiptare me ndikimet moderne që ka përfituar në SHBA. Pikturat e Alketës janë një pasqyrë e shpirtit të saj: të ndjera, të fuqishme dhe plot ngjyra që rrëfejnë histori të veçanta. Ajo ka marrë pjesë në ekspozita të shumta dhe është vlerësuar me disa çmim në SHBA, duke dëshmuar talentin dhe përkushtimin e saj të palëkundur ndaj artit. Për Alketën, piktura është më shumë sesa një profesion – është një mënyrë për të lidhur botën e saj të brendshme me atë të jashtme. Përmes artit të saj, ajo ka arritur të ndërtojë ura mes dy kulturave, asaj shqiptare dhe amerikane, duke sjellë një mesazh universal për dashurinë, bukurinë dhe fuqinë e krijimtarisë. Alketa  një grua frymëzuese nga , e cila, përmes artit të saj dhe përkushtimit personal, ka ruajtur lidhjen me vendin e origjinës ndërsa ka ndërtuar një jetë të suksesshme jashtë vendit. Talenti i saj si piktore dhe tatuatore ka pasqyruar jo vetëm aftësitë krijuese, por edhe një përpjekje të vazhdueshme për të mbajtur gjallë trashëgiminë kulturore shqiptare, pavarësisht largësisë fizike nga vendlindja. Nëse do të ndaleshim te disa elemente kyçe: Lidhja meqytetin e lindjes, Elbasanin dhe Shqipërinë:  Elbasani, një qytet me histori dhe kulturë të pasur, ka luajtur një rol formues në jetën dhe frymëzimin e saj artistik. Përkushtimi i saj për të udhëtuar shpesh në Shqipëri tregon dashurinë dhe respektin që ka për vendin e saj.  Integrimi i saj i suksesshëm në SHBA është një shembull i shkëlqyer i harmonizimit të kulturave. Si artiste, ajo ka ndërtuar një urë mes dy botëve: motive tradicionale shqiptare dhe ndikime bashkëkohore ndërkombëtare. Roli si nënë dhe frymëzuese: Rritja e dy fëmijëve të suksesshëm – tregon përkushtimin e saj për familjen dhe për të ardhmen. Ky aspekt i jetës së saj e bën atë një model për shumë gra që përpiqen të balancojnë përgjegjësitë familjare dhe arritjet profesionale. Arti per te eshte  si mjet lidhës: Qoftë përmes pikturës apo tatuazhit, ajo ka arritur të prekë zemrat e njerëzve dhe të ndërtojë lidhje kulturore të thella. Historia e saj përfaqëson fuqinë e a rtit dhe qëndrueshmërinë e identitetit, pavarësisht sfidave të emigrimit dhe ndryshimeve kulturore. Alleta Muzhaqi, një artiste e talentuar, duke hedhur themelet e një jete plot përkushtim dhe aspirata. në Shqipëri, ajo formoi familjen e saj , kerkonte ne vetvete nje integrim me te mirè Endrèn Amerikane per te gjithè Pasioni i saj për artin dhe dëshira për t'u zhvilluar profesionalisht e çuan drejt emigrimit në SHBA. Në këtë vend të ri, Alketa u përball me sfida, por falë përkushtimit, punës së palodhur dhe talentit të saj të lindur, ajo arriti të integrohej plotësisht si artiste. Sot, ajo është e njohur për stilin e saj unik, që ndërthur frymëzimin nga rrënjët shqiptare me ndikimet moderne që ka përfituar në SHBA. Pikturat e Alketës janë një pasqyrë e shpirtit të saj: të ndjera, të fuqishme dhe plot ngjyra që rrëfejnë histori të veçanta. Ajo ka marrë pjesë në ekspozita të shumta. Përkushtimi i saj personal, ka bère qe te perballoje veshtiresi dhe te adoptohet me se miri ne jeten Amerikane. duke ndërtuar një jetë të suksesshme jashtë vendit Mesimdhènja per tè èshtè njè fushè qe nuk largohet dot asnjèherè sepse e dashuron profesionin dhe gjithashtu Talenti i saj si piktore dhe tatuatore ka pasqyruar jo vetëm aftësitë krijuese, por edhe një përpjekje të vazhdueshme për të mbajtur gjallë trashëgiminë kulturore shqiptare, pavarësisht largësisë fizike nga vendlindja.  Shqipèria mbetet Atdheu i saj i dashur, po ashtu dhe Elbasani, ka luajtur një rol formues në jetën dhe frymëzimin e saj artistik. Përkushtimi i saj për të udhëtuar shpesh në Shqipëri tregon dashurinë dhe respektin që ka për vendin e saj.  Integrimi i saj i suksesshëm në SHBA është një shembull i shkëlqyer i harmonizimit të kulturave. Si artiste, ajo ka ndërtuar një urë mes dy botëve: motive tradicionale shqiptare dhe ndikime bashkëkohore ndërkombëtare. Mesimdhenja dhe Arti per te eshte  si mjet lidhës: Qoftë përmes pikturës apo tatuazhit, ajo ka arritur të prekë zemrat e njerëzve dhe të ndërtojë lidhje kulturore Historia e saj përfaqëson fuqinë e artit dhe qëndrueshmërinë e identitetit, pavarësisht sfidave të emigrimit dhe ndryshimeve kulturore. Pergatiti: Dr.Li liana Pere