Search Results

Papa Leo XIV, që është zgjedhur më 8 maj 2025, është kardinali amerikan Robert Francis Prevost. Ky është papa i 267 i Kishës Katolike dhe gjithashtu papa i parë amerikan në histori. Ja disa detaje rreth tij dhe pritshmëritë për papën e ri: Mesazhi i Parë i Papës Leo XIV "Paqja qoftë me ju të gjithë, dhe mirënjohje për çdo njeri të mirë që kontribuon në botën tonë. Jam i nderuar dhe i bekuar të jem zgjedhur si udhëheqësi i Kishës Katolike Romane, dhe e kuptoj thellësisht përgjegjësinë që më është besuar. Kjo është një kohë e veçantë, një moment për të reflektuar mbi angazhimin tonë për drejtësi, paqe, dhe për kujdesin ndaj planetit tonë të shenjtë. Çdo ditë, ne duhet të angazhohemi për të sjellë një botë më të drejtë, ku të drejtat e çdo personi janë të mbrojtura, dhe ku asnjë individ nuk ndihet i lënë pas. Dua të bëj thirrje për unitet dhe bashkëpunim mes të gjitha grupeve, duke u angazhuar për një shoqëri që respekton dinjitetin e çdo personi. Paqja është më shumë se një arritje; ajo është një mision që kërkon angazhim dhe veprime të përditshme për të mbështetur ata që janë të paaftë të mbrojnë veten. Kjo është koha për të punuar për një botë që është e barabartë, ku mund të mendojmë për brezat e ardhshëm. Të mbrojmë klimën, të mbrojmë të varfrit dhe të luftojmë për drejtësinë shoqërore, që asnjë individ të mos mbetet pas. Çdo hap që hedhim duhet të jetë një hap drejt mëshirës, dhe çdo vendim që marrim duhet të reflektojë dashurinë dhe respektin ndaj krijesave të Zotit. Për besimtarët e Kishës Katolike, ju lutem të më ndihmoni në këtë udhëtim të rëndësishëm, që të bashkëpunojmë dhe të ndihmojmë ata që janë më të nevojshëm. Në emër të Zotit, do të punoj për të siguruar që çdo hap që marrim të jetë në dritën e vlerave tona të shenjta. Zoti të bekojë dhe të mbajë paqen në zemrat tona."  Ai shprehu angazhimin e tij për të vazhduar misionin e Papa Franceskut dhe për të sjellë ndryshime të domosdoshme në Kishën dhe shoqërinë globale. Vendlindja dhe Arsimi: Robert Francis Prevost ka lindur në Chicago, Illinois, SHBA. Ai ka ndjekur studimet teologjike dhe ka marrë gradën e dytë në fushën e Kishës Katolike, me një formim të thellë në doktrinën katolike, bashkë me një edukim të fortë në filozofi dhe histori kishtare. Ai ka studiuar në Universitetin Katolik të Shën Shën të Tiranës dhe ka marrë mundësi të shumta për të udhëhequr dhe kontribuar në nivel ndërkombëtar. Detyrat e Deritanishme: Përpara se të zgjidhej papa, Robert Prevost ka shërbyer si kardinal në Vatikan dhe ka pasur një rol të rëndësishëm në disa segmente të menaxhimit të organizatës kishtare. Ai ka mbajtur pozita të rëndësishme brenda Kishës Katolike dhe ka udhëhequr disa nisma për shërbimin shpirtëror dhe administratën nëpërmjet dedikimit të tij të madh për misionet dhe përkushtimin ndaj komunitetit. Personaliteti dhe Integriteti: Papa Leo XIV është njohur për natyrën e tij të matur dhe të ndershme, me një personalitet që vlerësohet për sinqeritetin, durimin dhe ndihmën për të tjerët. Ai është një figurë që ka ruajtur respektin dhe autoritetin gjatë gjithë jetës së tij të shërbimit, dhe është i njohur për angazhimin e tij në shërbimin ndaj të varfërve dhe të përndjekurve. Prioritetet dhe Mesazhi i Papës i Ri: 1. Paqja dhe Çështjet Sociale: Papa Leo XIV ka deklaruar se një nga prioritetet e tij kryesore do të jetë përpjekja për paqe dhe ndihma në zgjidhjen e konflikteve ndërkombëtare. Ai gjithashtu ka theksuar angazhimin e tij në çështje si ndihma për refugjatët, varfëria dhe veprimet për drejtësinë sociale. 2. Mbrojtja e Mjedisit dhe Çështjet e Klimës: Ai ka shprehur shqetësimin e tij për gjendjen e mjedisit dhe ka kërkuar veprime të fuqishme për të luftuar ndryshimet klimatike dhe mbrojtjen globale të planetit. Ai beson se Kishat duhet të japin shembuj të qëndrueshmërisë dhe ruajtjes së natyrës. 3. Reforma dhe Transparenca në Vatikan: Një tjetër prioritet do të jetë forca e reformave në Vatikan dhe në administratën kishtare. Papa Leo XIV do të kërkojë transparencë më të madhe, duke ndihmuar në uljen e korrupsionit dhe përmirësimin e procesit të menaxhimit të të ardhurave të Kishës. 4. Roli i Grave dhe Edukimi: Ai ka shprehur mbështetje për përmirësimin e mundësive për gratë brenda Kishës dhe gjithashtu ka theksuar rëndësinë e arsimit dhe mbështetjes për edukimin në të gjithë botën. 5. Vazhdues i Misionit të Papa Franceskut: Papa Leo XIV pritet të jetë një pasues i Papa Franceskut në misionet sociale dhe shpirtërore. Ai do të vijojë angazhimin për të mbrojtur të varfrit, paqartësinë sociale dhe kërkesat për më shumë barazi në shoqëri. Mesazhi i Parë i Papës Leo XIV: Në mesazhin e tij të parë, Papa Leo XIV u ka bërë thirrje besimtarëve të gjithë botës për unitet dhe paqe. Ai ka shprehur dëshirën për të parë një botë më të drejtë dhe më të qëndrueshme, duke i inkurajuar të gjithë njerëzit e mirë të angazhohen për një të ardhme më të shëndetshme dhe më të drejtë. Në përfundim, Papa Leo XIV do të jetë një udhëheqës i fortë, i dedikuar dhe me një mision për të ndryshuar dhe përmirësuar botën përmes paqes, drejtësisë sociale dhe përkushtimit ndaj besimit katolik. Revista Prestige.

Rini, thueja kangës ma të bukur që di! Thueja kangës sate që të vlon në gji. Nxirre gëzimin tand’ të shpërthejë me vrull… Mos e freno kangën! Le të marri udhë. Thueja kangës, rini, pash syt e tu… Të rroki, të puthi kanga, të nxisi me dashnu me zjarrm tand, rini… Dhe të na mbysi dallga prej ndjenjash të shkumbzueme q’i turbullon kanga. Rini, thueja kangës dhe qeshu si fëmi Kumbi i zanit të përplaset për qiellë dhe të kthejë prap te na, se hyjt ta kanë zili E na të duem fort si të duem një diell. Thueja kangës, Rini! Thueja kangës gëzimplote! Qeshu, rini! Qeshu! Bota asht e jote. 𝐍𝐠𝐚 𝐌𝐢𝐠𝐣𝐞𝐧𝐢

Kush është Profesor Nelson R. Çabej   Nelson Çabej  është një dijetar shqiptar me veprimtari të gjatë kërkimore dhe kontribute në fusha nga më të ndryshmet jo vetëm të biologjisë por dhe të shencave shoqërore. Kjo veprimtari e tij e shumëanëshme është pasqyruar në  botimin e 22 librave shkencore në Shqipëri dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikes, në anglisht dhe shqip. Në fushën e biologjisë ai ka botuar libra shkencore për gjenetikën, biologjinë molekulare, imunologjinë, evolucionin dhe filozofinë e biologjisë. Ndër librat shkencore në fushën e shkencave shoqërore ai ka sjellë kontributet e tij origjinale ne libra dhe artikuj të shumtë për historinë e formimit të popullit shqiptar dhe të gjuhës shqipe, si dhe të kontributeve shqiptare në zhvillimin e shkencës e teknologjisë. Por, vepra e madhe e jetës së tij është në fushën e biologjisë teorike dhe evolucionare me parashtrimin në vitin 2012 të teorisë së parë mbi mekanizmat jogjenetike të evolucionit të botës së gjallë, të cilën ai e ka paraqitur edhe në simpoziume ndërkombëtare dhe zhvilluar dhe thelluar në 5 libra origjinalë të nivelit postdoktoral të botuara në anglisht nga Academic Press, shtëpia më e madhe e botës për botime akademike. Me këtë teori, ndryshe nga teoritë e derisotme, ai shpjegon evolucionin jo si rezultat i ndryshimeve rastësorë të geneve, por me mekanizma përshtatëse jogjenetike në nivel molekular e që burojnë nga aftesitë kompjuterizuese të disa strukturave biologjike që shfaqen qysh në qelizat më të thjeshta ndërsa në kafshët këtë rol e merr sistemi nervor. Kjo teori shpjegon edhe disa enigma që torturuan Darëinin nga fundi  jetës, si p.sh . shfaqja e menjëhershme  e të gjitha grupeve të mëdha të kafshëve në shtresën gjeologjike të Kambrianit rreth 542 milionë vjet më parë, që binte ndesh me pikëpamjen e tij të evolucionit gradual nga qëniet me të thjeshta në ato më komplekset e  për te cilën ai shprehej se po të mos gjëndej një shpjegim i arsyeshëm tërë teoria e tij do të rëzohej. Në kohën tonë Nelson Çabej është një nga përfaqësuesi më të mëdhenj të drejtimit të ri jogjenetik të studimit të evolucionit duke u bazuar jo vetëm në volumin e botimeve por edhe në pozicioni s tij ne frontin e avancuar të këtij drejtimi. Aktualisht, ai paralelisht punon për të dërguar në shtyp dy libra:           Prejardhja dhe formimi i popullit shqiptar (vëllimi i parë botuar në vitin 2017) dhe për Iliropedia me një fjalor të rikonstrultuar të ilirishtes Në botimet e Nelsonit  shtohet edhe vëllimi i parë i librave: Prejardhja dhe formimi i popullit shqiptar  (2017),  Ilirët që mbijetuan  (2013),  Në gjurmët e perëndive dhe mitologjemave ilire  (2014), Vazhdimësi iliro-shqiptarëve në emrat e vendeve  (2014),  Nelson Çabej: Shkencëtari shqiptaro-amerikan që avancoi Darvinin me epigjenetikë dhe sistem nervor Në historinë e shkencës moderne, emra të mëdhenj si Charles Darwin kanë formësuar mënyrën se si e kuptojmë jetën dhe zhvillimin e saj.  Megjithatë, në shekullin XXI, një zë alternativ – ai i Profesor Nelson Çabej – guxoi të vendoste nën shqyrtim themelet e biologjisë evolutive, duke propozuar një teori që thekson rolin e epigjenetikës dhe sistemit nervor në evolucion.  Me origjinë nga Shqipëria dhe karrierë të ndërtuar në SHBA,   Çabej është një figurë e rrallë që përfaqëson një ndërthurje mes mendimit të lirë shkencor dhe trashegimise. Ai përfundoi studimet e larta dhe më pas doktoratën në biologji, me fokus në biologjinë molekulare, zhvillimore dhe neurobiologji.  Teoria darwiniane dhe sfidimi i saj Charles Darwin (1859) propozoi teorinë e përzgjedhjes natyrore, sipas së cilës organizmat që posedojnë karakteristika të favorshme për mbijetesë kanë më shumë gjasa të riprodhohen. Neodarwinizmi modern e ka pasuruar këtë teori me zbulimet mbi ADN-në dhe mutacionet gjenetike. ✨️Megjithatë, modeli darwinian dhe neodarvinian  nuk arrin të shpjegojë disa fenomene komplekse si zhvillimi embrional, eksplozioni kambrian apo përshtatjet që ndodhin me shpejtësi. Pikërisht këtu nis rruga e Çabejt:  ai argumenton se vetëm gjenet nuk mjaftojnë për të shpjeguar kompleksitetin e jetës. Epigenetika dhe sistemi nervor – shtyllat e teorisë Çabej Në librin e tij madhor Epigenetic Principles of Evolution (Elsevier, 2012), Profesor Çabej zhvillon një teori të re evolutive që mbështetet në këto parime: ✨️Epigjenetika ndikon në mënyrën se si shprehen gjenet – pra, si “ndizen” ose “heshten” – në varësi të kushteve mjedisore dhe zhvillimore. Sistemi nervor vepron si një “qendër vendimmarrjeje” që kontrollon se cilat gjene aktivizohen, në çdo qelizë të vecantë e ne çdo moment të vecantë ✨️duke ndikuar kështu në sjellje dhe përshtatje. Trashëgimia jo-gjenetike ( p.sh . përmes molekulave të pranishme në qelizat seksuale) ndikon në zhvillimin e pasardhësve. Evolucioni nuk është vetëm rezultat i rastësisë dhe përzgjedhjes natyrore, por edhe i një procesi të brendshëm, të integruar dhe të koordinuar. Reagimi në komunitetin shkencor Puna e Profesor Çabejt është përshëndetur nga personalitete të njohura si: George C. Williams, i cili theksoi rëndësinë e sfidave të reja për përzgjedhjen natyrore. Eva Jablonka, e njohur për teorinë e trashëgimisë epigjenetike. Mary Jane West-Eberhard, e cila ka kontribuar në konceptin e plasticitetit fenotipik. Këta dhe të tjerë kanë vënë në dukje se teoria e Çabejt është një përpjekje e vlefshme për të zgjeruar horizontin e biologjisë evolutive Trashëgimia dhe rëndësia e tij për shkencën shqiptare Nelson Çabej është ndër të paktët shkencëtarë me origjinë shqiptare që ka botuar teori të reja në një fushë themelore të shkencës, me jehonë ndërkombëtare.  Ai përfaqëson një shembull frymëzues të përkushtimit ndaj kërkimit, mendimit kritik dhe guximit intelektual. Burime për citim akademik 1. Çabej, N. (2012). Epigenetic Principles of Evolution. Elsevier. 2. Darwin, C. (1859). On the Origin of Species. London: John Murray. 3. Jablonka, E., & Lamb, M. J. (2005). Evolution in Four Dimensions. MIT Press. 4. West-Eberhard, M. J. (2003). Developmental Plasticity and Evolution. Oxford University Press. 5. Williams, G. C. (1966). Adaptation and Natural Selection. Princeton University Press. Le te hedhim një veshtrim ku ka filluar dhe sa ka avancuar karriera dge studimet e Prof.Nelson Cabej. Nelson R. Çabej i lindur në Gjirokastër,  filloi karieren si një biolog dhe autor shqiptar. Në vitin 1961, Çabej u diplomua në Fakultetin e Veterinarisë në Tiranë. Në vitin 1976, u diplomua si inxhinier kimist në Universitetin e Tiranës. Në vitin 1985, mbrojti doktoratën në fushën e biologjisë në Fakultetin e Shkencave të Natyrës të Universitetit të Tiranës. Ka punuar si mjek veteriner (1961–1966 dhe 1975–1980), imunolog (1970–1975), redaktor librash dhe lektor i biologjisë së përgjithshme në Fakultetin e Mjekësisë të Universitetit të Tiranës (1980–1990). Aktualisht jeton në Nju Jork, SHBA,  me familjen e tij gruan e quajtur Nikoleta dhe djalin e tij. Atje mori vrull dhe avancuan studimet si folem më lart. Profesor Nelson R. Çabej përfaqëson një ndër zërat më origjinalë dhe të guximshëm në biologjinë moderne, duke sfiduar darvinizmin klasik me një teori gjithëpërfshirëse mbi evolucionin jogjenetik, ku epigjenetika dhe sistemi nervor luajnë rol qendror.  Me mbi 22 libra  dhe 100 e me shume artikuj shkencorë dhe një kontribut të spikatur edhe në studimet albanologjike, ai është një nga mendimtarët më të shquar shqiptarë me jehonë ndërkombëtare, që mishëron përkushtimin, thellësinë dhe vizionin shkencor të shekullit XXI. Pergatiti:Dr. Liliana Pere.

Gustav Klimt – Jeta, Arti dhe Trashëgimia e Një Mjeshtri të Artit Modern Gustav Klimt ishte një nga figurat më të shquara të artit austriak dhe një nga përfaqësuesit më të rëndësishëm të rrymës secesioniste. Ai lindi më 14 korrik 1862 në Baumgarten, një lagje periferike e Vjenës së atëhershme, në Austro-Hungari. Ishte i dyti nga shtatë fëmijët e një familjeje modeste: babai i tij, Ernst Klimt, ishte gdhendës metalesh, ndërsa nëna kishte ëndërr të bëhej muzikante. Familja e tij jetonte në kushte të vështira ekonomike, por e mbështeti gjithmonë talentin e Gustavit. Që në moshë të re, talenti i Klimtit për vizatim dhe art u dallua qartë. Në moshën 14-vjeçare ai u pranua në Shkollën e Arteve të Aplikuara të Vjenës (Kunstgewerbeschule), ku u trajnuan në stilin akademik ai dhe vëllai i tij, Ernst, i cili gjithashtu u bë piktor. Gjatë viteve të hershme të karrierës, ai punoi në bashkëpunim me vëllain dhe mikun e tyre Franz Matsch, duke dekoruar ndërtesa teatrore dhe institucione të tjera në stilin historikist që ishte në modë në fund të shekullit XIX. Për një kohë, Klimt ishte i njohur si një piktor që i shërbente establishmentit, por gjithçka ndryshoi në fund të viteve 1890, kur ai filloi të largohej nga stili akademik dhe të zhvillonte një qasje më personale e simboliste. Në vitin 1897, ai ishte një nga themeluesit e Lëvizjes së Secesionit të Vjenës (Wiener Secession), një grup artistësh që kërkonte të çlirohej nga kufizimet e akademive tradicionale të artit dhe të eksploronte forma të reja shprehjeje. Rryma që përfaqësonte Klimt ishte Art Nouveau (ose Jugendstil, siç quhej në gjermanisht), e karakterizuar nga vijat elegante, dekorative dhe temat simboliste. Ai u bë i njohur për përzierjen e stilit dekorativ me figura të nudos femërore, të trajtuara me sensualitet dhe thellësi psikologjike. Elementi më dallues i tij ishte përdorimi i fletë-arit, një teknikë që ia dha veprave të tij një shkëlqim unik dhe mbresëlënës. Veprat më të famshme të Gustav Klimt përfshijnë: Puthja (1907–1908) – një ndër veprat më të njohura të artit modern, simbol i dashurisë dhe intimitetit. Portreti i Adele Bloch-Bauer I (1907) – një nga portretet më të njohura në artin perëndimor. Beethoven Frieze (1902) – një murale e krijuar për një ekspozitë të Secesionit. Danaë, Judith dhe Holoferni, Pemët e jetës, dhe shumë të tjera që ndërthurin mitologjinë, erotikën dhe estetikën. Ajo që e dallonte Klimtin nga të tjerët ishte aftësia për të kombinuar elementë dekorativë me një thellësi emocionale dhe simbolike të rrallë. Ai krijoi një botë të tijën, të pasur me ornamente, alegori dhe sensualitet. Në një kohë kur shoqëria vjeneze ishte e ndarë mes traditës dhe modernizmit, Klimti e sfidoi hapur moralin konservator dhe hapësirën e artit zyrtar. Gustav Klimt nuk u martua kurrë, megjithëse besohet se pati shumë lidhje romantike. Një nga figurat më të rëndësishme në jetën e tij ishte Emilie Flöge, një stiliste dhe partnere afatgjatë, për të cilën ruajti një korrespondencë të ngushtë për dekada. Klimt ndërroi jetë më 6 shkurt 1918, në moshën 55-vjeçare, pas një goditjeje në tru dhe më pas një pneumonie, në një kohë kur Evropa ishte ende e tronditur nga Lufta e Parë Botërore. Trashëgimia e Gustav Klimtit mbetet e gjallë edhe sot. Ai është një simbol i artit të lirisë, sensualitetit dhe bukurisë së pashembullt. Veprat e tij nuk janë vetëm piktura, por portale drejt një bote ku ndjenja dhe forma bashkëjetojnë në mënyrë të përsosur.

🇦🇱Skënderbeu – Emblema e Lavdisë Kombëtare dhe Monumenti i Qëndresës Europiane🇦🇱 Më 6 maj të vitit 1405, lindi në Dibrën e Poshtme një figurë që do të ngjitej si një monument i gjallë i rezistencës, një hero që do të bëhej emblemë e lirisë dhe një herësh të pavdekshëm në kujtesën europiane. Ai u rrit në një familje fisnike, të Kastriotëve, një fole e fortë që nxori nga gjiri i saj një prijës të fuqishëm. Babai i tij, Gjon Kastrioti, ishte një njeri i shquar dhe një prijës i njohur i trojeve shqiptare, që luftoi për të mbrojtur atdhenë nga pushtuesit. Gjergji, i biri i tij, do të bëhej shpresa dhe pasardhësi i lavdisë të këtij fisi. Për Skënderbeun, historia e tij nisi si një thyerje e qetë, një nisje nga toka e tij, një "rrugë e detyruar" që do të përcaktonte gjithë jetën e tij. Si një djalë i ri, ai u mor peng nga perandoria osmane dhe u rrit në oborrin e sulltanit, ku mori arsim ushtarak dhe u bë një prej komandantëve më të njohur të ushtrisë osmane. Megjithatë, shpirti i tij, ashtu si një lis që rritet në rrënjët e tij, nuk mund të nënshtronte kurrë. Pas shumë vitesh shërbimi për sulltanin, ai vendosi të braktiste përjetësisht çdo lidhje me Perandorinë Osmane dhe, në vitin 1443, u kthye në atdhe, ku rimori Krujën, simbol të krenarisë shqiptare dhe bastion të lirisë. Etapat e lavdisë së Skënderbeut: Rikthimi në atdhe (1443): Pas një periudhe të gjatë në shërbimin e sulltanit, Skënderbeu kthehet në tokën e tij, një veprim që shënoi fillimin e një periudhe të re për shqiptarët. Ai rimori Krujën dhe bëri thirrje për një aleancë të të gjithë princave shqiptarë, që do të mbështeste luftën e tij për liri. Besëlidhja e Lezhës (1444): Ky ishte një akt i madh politik që e ngriti Skënderbeun në një pedestal të padiskutueshëm, duke e bërë simbol të unitetit kombëtar. Princat shqiptarë nënshkruan një marrëveshje që bashkonte forcat e tyre kundër armikut të përbashkët: Perandorinë Osmane. Betejat më të lavdishme: Beteja e Torviollit (1444): Me 15,000 ushtarë shqiptarë, Skënderbeu shkatërroi një ushtri osmane prej 25,000 trupash, një fitore e jashtëzakonshme që dëshmoi mjeshtërinë e tij si strateg. Mbrojtja e Krujës (1450, 1466, 1467): Çdo rrethim i qytetit të Krujës u kthye në një dështim të madh për osmanët, përderisa Skënderbeu, me aftësinë e tij taktike dhe me guximin e tij të jashtëzakonshëm, mbrojti çdo mur të fortifikimit. Betejat e Otonetës, Mokricës dhe Shkodrës (1474): Të gjitha këto beteja shërbyen si shembuj të paepur të luftës dhe qëndresës, duke e bërë Skënderbeun një model të pavdekshëm të lavdisë. Marëveshjet e Skënderbeut me të huaj: Skënderbeu ishte një strateg dhe diplomat i shkëlqyer, që arriti të lidhte marrëveshje me shtetet dhe fuqitë europiane të kohës. Ai ndërtoi aleanca me Papa-n dhe Vatikanin, të cilët e shihnin si mbrojtësin e Europës dhe të krishterizmit. Në vitin 1451, Skënderbeu nënshkroi një marrëveshje me Papa Kalikstus III, ku ai u angazhua për të luftuar kundër perandorisë osmane dhe për të mbrojtur territorin e krishterë. Aleanca me Napolin dhe Venedikun gjithashtu ishte e rëndësishme për forcimin e luftës së tij. Kjo mbështetje e huaj i dha mundësinë që të ndihmonte në ruajtjen e të drejtave të shqiptarëve, duke mbajtur në këmbë një front të fortë të mbrojtjes së krishterizmit. Skënderbeu është, pra, jo vetëm një mbrojtës i trojeve shqiptare, por gjithashtu një heroit që shpëtoi Europën dhe krishterimin nga kërcënimi i Perandorisë Osmane. Lufta e tij ishte një betejë e vazhdueshme për lirinë, por dhe për ruajtjen e identitetit dhe kulturës europiane. Cilësitë e Skënderbeut: Emblemë e udhëheqjes dhe trimërisë: Skënderbeu u bë një simbol i pavdekshëm i luftës për liri. Ai udhëhoqi me mençuri, me kurajë dhe me një vizion të qartë për të ardhmen e kombit. Monument i strategjisë dhe guximit: Përdori çdo mundësi taktike, dhe çdo rrethim u bë një mundësi për ta kaluar atë në një fitore të lavdishme. Diplomat dhe aleat i shquar: Ai arriti të lidhi aleanca të fuqishme që e mbështetën në betejat e tij të pasuksesshme, duke e bërë Shqipërinë një faktor të rëndësishëm në politikën europiane të kohës. Ndikimi i Skënderbeut në identitetin shqiptar sot: Skënderbeu është sot një figurë që përfaqëson më shumë se një hero të lashtë. Ai është një monument i gjallë që vazhdon të rrezatojë forcë dhe krenari, një simbol i padiskutueshëm i identitetit shqiptar. Emri i tij është e njëjta thirrje për unitet që ka lidhur shqiptarët për shekuj me radhë. Në çdo kënd të Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë dhe Malit të Zi, figuron portreti i tij, si një udhërrëfyes dhe një njeri që gjithmonë u ka dhënë shqiptarëve arsye për të luftuar për lirinë e tyre. Në çdo shkollë, çdo libër, çdo diskutim politik e kulturor, Skënderbeu është përherë aty – një figurë e shenjtë dhe e pavdekshme, që na kujton se, pavarësisht vështirësive, liria dhe nderimi i atdheut janë të shenjta. Ai është simboli i qëndresës dhe i unitetit shqiptar, një thirrje e përhershme që ruan identitetin dhe krenarinë e kombit shqiptar.

Ura e vashes Ura e Vashës është një monument historik dhe arkitektonik i vendosur mbi lumin Mat, midis qytetit të Klosit dhe fshatit Guri i Bardhë, afërsisht 200 metra larg nga rruga e Arbrit . Përmasat dhe struktura Gjatësia: 11 metra Gjerësia: 2.8 metra Lartësia nga sipërfaqja e ujit: 7 metra Hapësira midis dy këmbëve: 7 metra Ura është ndërtuar me gurë të latuar dhe llaç gëlqeror, me një hark gjysmë rrethor dhe një qemer të dyfishtë. Sipërfaqja e saj është e shtruar me kalldrëm prej gurësh lumi dhe rasa guri . Historia dhe ndërtimi Ura është ndërtuar në fillim të shekullit XVIII si një vepër bamirësie nga Haxhi Hajrulla Skura, një banor i lagjes Mansaj në fshatin Guri i Bardhë . Ajo ka shërbyer si një nyje e rëndësishme në aksin e vjetër të rrugës së Arbrit, duke lehtësuar kalimin e karvanëve, udhëtarëve dhe ushtrive . Emërtimi dhe legjenda Fillimisht, ura ishte e njohur si "Ura e Skurës", por më vonë mori emrin "Ura e Vashës". Sipas një legjende lokale, një vajzë nga familja Skura shiti pajën e saj për të financuar ndërtimin e urës. Ky akt i sakrificës dhe përkushtimit e bëri emrin "Ura e Vashës" më simbolik dhe të dashur për komunitetin . Gjendja aktuale dhe rëndësia Pavarësisht moshës së saj mbi 300 vjeçare, ura është në gjendje të mirë dhe është shpallur Monument Kulture nga Ministria e Arsimit dhe Kulturës më 30 qershor 1983 . Ajo është një atraksion turistik i njohur, i vizituar nga turistë vendas dhe të huaj, dhe ndodhet në një peizazh natyror të mrekullueshëm. Ura moderne me të njëjtin emër Në afërsi të urës historike, është ndërtuar një urë moderne si pjesë e rrugës së Arbrit. Kjo urë e re, gjithashtu e quajtur "Ura e Vashës", është ura më e lartë në rajon, me një lartësi prej 152 metrash dhe një gjatësi totale prej 242 metrash. Ajo përbëhet nga një konstruksion metalik në formë harku dhe lidh dy tunelet T5 dhe T6 në shpatet e malit . Nëse dëshironi të vizitoni këtë monument të rëndësishëm historik dhe arkitektonik, mund të planifikoni një udhëtim në zonën e Klosit dhe Gurit të Bardhë, ku do të keni mundësinë të shijoni bukuritë natyrore dhe të mësoni më shumë rreth historisë së pasur të kësaj ure.

Atdheu Naim Frasheri! ...Dellëndyshe bukuroshe, që thua mijëra fjalë, Dhe të k’ënda vahn’ e lumën, që vjen me vrap e me valë, A mos vjen nga Shqipëria? Eni vjen pej Çamërie Me këto milëra fjalë e me gluhë perëndie? Apo vjen nga Labëria, pra më duke kaqë trime, Edhe fjalëtë që thua më gëzojnë zëmrën time, Q’është thier, bërë posi një pasqirë, Duke këputur nga cmagu, që s’e kanë vartur mirë, Apo vjen nga fush’e Korçës, nga vënd’i mir’ e i gjerë, Pej zembrësë Shqipërisë, që del gjithë bot’ e ndjerë? A më vjen pej Malësie, pej Skrapari, pej Dobreje, Nga Vijosa, nga Devolli, pej Vlor’ e pej Myzeqeje? Të munjam të fluturonja e të kishnjam krahë si ti, Me gas të math do t’i vinjam Shqipërisë brënda në gji! Për me marrë drejt Shkumbinë edh’ Elbasan’ e Tiranën, E me ardh ke ti, o Shkodrë, të shof Drinin e Bujanën, Kostur, Përlep, Fëllërinë, Dibrë, Ipek e Jakovën, Mat’ e Ysqyp e Prështinë dhe Mirëdit’ e Tetovën; Krojënë e Skënderbegut, q’i ka pas dhan ner Shqypnisë... Ky është një fragment i bukur nga poema “Atdheu” e Naim Frashërit, një prej figurave më të ndritura të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Në këtë poezi, ai përshkruan me dashuri dhe mall vendlindjen, duke përdorur simbolikën e një dellëndysheje (zog i pranverës) që vjen nga Shqipëria dhe sjell mesazhe shprese, gjuhe dhe krenarie kombëtare. Ai përmend shumë treva shqiptare—Çamërinë, Labërinë, Korçën, Malësinë, Skraparin, Myzeqenë, dhe qytete si Tirana, Shkodra, Elbasani, Prishtina, Tetova—duke theksuar bashkimin shpirtëror të shqiptarëve nëpërmjet gjuhës dhe ndjenjës kombëtare. Në fund, përmend Kroin e Skënderbeut, si një simbol i krenarisë historike të shqiptarëve.

Kur Pranvera Vishët me Art: Sekreti i Gjelbër i Botticellit Në pikturat e Sandro Botticellit, çdo frymë e natyrës është poezi. Çdo lëvizje, çdo petal, çdo ndriçim dielli është një ftesë për të parë përtej sipërfaqes. Mjeshtër i Rilindjes italiane, Botticelli nuk e përshkroi natyrën — ai e deshi atë. Dhe dashuria e tij mori formë në dy nga veprat më të mëdha të artit perëndimor: Primavera dhe Lindja e Venusit. Primavera: Një Herbarium i Fshehur në Kanavacë E pikturuar rreth vitit 1482, Primavera është shumë më tepër se një skenë mitologjike. Në pamje të parë, jemi përballë një koreografie hyjnore: Venus në qendër, e rrethuar nga Gratitë, Zephyri, Flora dhe Merkurit. Por pas këtij ansambli hijerëndë, fshihet një vepër tjetër – një katalog botanik i koduar, një herbarium i gjallë. Mbi 130 specie bimore të ndryshme janë identifikuar në përbërje, me afro 500 bimë të veçuara, të pikturuara me saktësinë e një studiuesi. Çdo lule dhe gjethe është përpunuar me përpikmëri shkencore, aq sa studiuesit modernë janë mahnitur jo vetëm nga bukuria, por edhe nga njohuritë e thella që Botticelli zotëronte për florën. Nuk është thjesht një sfond estetik — është një akt enciklopedik i mbrojtur nga bukuria. Në një kohë kur shkenca dhe arti ishin në prag të një revolucioni të përbashkët, Botticelli i bëri bashkë me një elegancë që tejkalon shekujt. Lindja e Venusit: Bukuria si Rilindje Pothuajse si një binjake shpirtërore e Primaverës, Lindja e Venusit (rreth vitit 1485) shfaq perëndeshën e dashurisë që ngrihet nga deti, e mbështjellë në një guaskë dhe e rrethuar nga petale trëndafilash që zbresin nga qielli. Edhe këtu, natyra është jo vetëm sfond, por protagoniste. Lëvizja e ujit, valët delikate, era që fryn, petalet që bien — të gjitha janë simfoni pranverore që mishërojnë idenë e rilindjes, jo vetëm trupore, por edhe shpirtërore. Në të dyja veprat, Botticelli përdor mitologjinë jo për të treguar legjenda, por për të nënvizuar harmoninë midis njeriut, natyrës dhe hyjnores. Ai nuk thotë, ai shenjon. Dhe përmes shenjash — petalesh, frymash dhe ndriçimesh — ai na kujton se bukuria është një mënyrë e thellë për të kuptuar botën. Dy Vepra, Dy Dimensione Primavera dhe Lindja e Venusit janë si dy anë të së njëjtës medalje: njëra tokësore, e gjelbër, me këmbë në barin e fushës; tjetra qiellore, e lindur nga uji dhe drita. Të dyja na ftojnë të ndalemi, të vështrojmë, të lexojmë me kujdes çdo detaj. Sepse Botticelli nuk pikturonte vetëm për syrin. Ai pikturonte edhe për mendjen — dhe për kujtesën. Në një epokë ku arti shpesh ndahet nga shkenca, Botticelli na kujton se këto dy rrugë dikur ecën bashkë. Dhe ndoshta, siç e dëshmon vepra e tij, ende mund të ecin. Pergatiti:Liliana Pere.

Selena Gomez vesh 16,000 pika xhami në Oscar 2025 NGA HANNAH JACKSON 2 mars 202 Ky sezon çmimesh ka qenë një maratonë e magjepsjes së Hollivudit të Vjetër për Selena Gomez , dhe Oscars 2025 nuk bëjnë përjashtim. Sonte, ylli i Emilia Pérez u takua me momentin me një fustan të zbukuruar me porosi Ralph Lauren të frymëzuar nga Sophia Loren. Ndërsa ajo është përfshirë në ngjyrat më të errëta këtë sezon, Gomez ndryshoi skenarin e 97-të të çmimeve Oscar. Fustani jashtë shpatullave ishte zbukuruar me mbi 16,000 pika xhami dhe kristale Rosemont—të ngjitura me dorë nga 12 artizanë të aftë. Duke i shtuar një prekje ngjyre fustanit, ekipi i Ralph Lauren fshiu pikat e xhamit për të krijuar një fund ombre rozë. Ajo solli edhe bling me aksesorët e saj, e veshur me një gjerdan me jakë me një varëse diamanti, së bashku me një palë vathë diamanti dhe një grusht unaza. Gomez i është drejtuar disa herë stilistit amerikan gjatë muajve të fundit. Për çmimet Emmy 2024 , ajo festoi nominimin e saj të parë për rolin e saj në filmin Only Murders in the Building me një fustan të zi prej kadifeje prej mëndafshi me një dekolte pave. Në Çmimet e Governors në nëntor, ajo veshi një fustan të zi me jakë të lartë, të mbuluar me temina, me jakë të bardhë dhe pranga për një rrotullim të veshjeve për meshkuj. Ajo iu përmbajt rrobaqepësisë së frymëzuar nga meshkujt në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Palm Springs me një kostum të bardhë me tre pjesë. Sonte në Oscar 2025, Selena Gomez dhe Ralph Lauren na kujtojnë edhe një herë pse ata janë një ndeshje e bërë në parajsën e tapetit të kuq. Shihni çdo pamje nga Tapeti

Përshtypje personale mbi "Çifutka e Toledos" Kur hapa për herë të parë faqet e romanit "Çifutka e Toledos", ndjeva sikur po hidhja hapat në një botë të largët, ku dashuria dhe urrejtja ndesheshin në betejën më të egër: atë për shpirtin e njeriut. Në çdo rresht, historia më mbështolli me një ndjenjë trishtimi të ëmbël, si një këngë e harruar që risillet në kujtesë dhe të mbush sytë me lotë të padukshëm. Figura e Rahel la Fermosa më ngjau si një ylber mbi një qiell të mbuluar me re të zeza. Bukuria e saj nuk qëndronte vetëm në pamjen e jashtme, por në shpirtin e saj të lirë, në mendjen e ndritur që guxonte të ëndërronte përtej mureve të ngurta të paragjykimit. Raheli, për mua, është simboli i dritës që nuk pranon të shuhet, edhe kur i fryjnë erërat më të forta të urrejtjes. Nga ana tjetër, Mbreti Alfonso VIII më bëri ta shoh një mbret jo si një figurë të largët dhe të ftohtë, por si një njeri që, pavarësisht fronit dhe pushtetit, mbart një zemër të etur për dashuri të vërtetë. Vendosmëria dhe njëkohësisht brishtësia e tij tregojnë se edhe më të fuqishmit e kësaj bote janë të pafuqishëm përballë ndjenjave të tyre më të thella. Por nuk mund të harroj as figurat që sollën errësirën në këtë histori: Mbretëresha Leonora, krenare dhe hakmarrëse, më krijoi ndjesinë e një shpirti të plagosur që, për të ruajtur dinjitetin e vet, ishte gati të shkatërronte dashurinë e të tjerëve. Kardinali Villalar dhe klerikët më përkujtuan sa shkatërruese mund të jetë fanatizmi kur përdoret si armë në emër të "së shenjtës". Ata më sollën në mendje shprehjen se ndonjëherë "urrejtja vesh petkun e fesë për të fshehur fytyrën e saj të vërtetë." Në çdo faqe, ndieja peshën e rëndë të historisë, betejat e brendshme të Alfonsos, frikën e heshtur të Rahelit, urrejtjen që përhapej si helm ndër oborre dhe rrugë. Ngjarjet zhvillohen me një ritëm që herë të pushton me emocion, herë të shtrëngon zemrën me dhimbje. Më pëlqeu shumë mënyra se si autori ndërton tensionin: ngadalë, si një stuhi që grumbullon re të zeza përpara shpërthimit të saj shkatërrues. Në fund, kur dashuria e Alfonsos dhe Rahelit shuhet nën pesha që as vetë mbretërit nuk mund t’i zmbrapsin, unë mbeta me një shije të ëmbël të hidhur në shpirt. E kuptova se kjo histori nuk është thjesht një histori dashurie të pamundur: është një reflektim i përjetshëm mbi luftën midis ndjenjës dhe interesit, midis dritës së shpirtit dhe errësirës së paragjykimit. Çifutka e Toledos është, për mua, një thirrje që vjen nga shekujt për të mbrojtur dashurinë, lirinë dhe të drejtën për të qenë vetvetja, pavarësisht çmimit që kërkon bota rreth nesh. Kur mbylla librin, kisha përshtypjen se nuk e kisha mbyllur thjesht një histori, por një dritare drejt një bote që, megjithëse larg në kohë, pasqyron shumë plagë që edhe sot nuk janë sheruar "Çifutka e Toledos" është një roman i shkruar nga Lion Feuchtwanger, një autor i njohur gjerman i shekullit XX. Në shqip është përkthyer mjeshtërisht nga Robert Shvarc – një ndër përkthyesit më të mëdhenj shqiptarë, veçanërisht për letërsinë gjermane. Subjekti Romani zhvillohet në Spanjën mesjetare gjatë shekullit XII, në kohën e mbretit Alfonso VIII të Kastiljes. Alfonso është një mbret i ri dhe i fuqishëm, por jeta e tij ndikohet thellësisht nga dashuria e ndaluar për një vajzë çifute të quajtur Rahel la Fermosa. Dashuria mes Alfonsos dhe Rahelit kthehet në një skandal të madh politik dhe fetar. Shumë fisnikë dhe klerikë e shohin lidhjen e tyre si një rrezik për rendin e mbretërisë dhe për besimin e krishterë. Kështu, intriga, tradhti dhe komplotet fillojnë të lëkunden përreth kurorës. Mbreti, i verbuar nga dashuria, shpesh rrezikon pushtetin e tij për të qenë me Rahelin. Në prapaskenë janë dhe konfliktet e mëdha politike të kohës: luftrat mes të krishterëve dhe myslimanëve në Gadishullin Iberik, marrëdhëniet delikate me hebrenjtë (çifutët), dhe krizat e brendshme në oborr Personazhet kryesore Alfonso VIII – Mbreti i Kastiljes, i ndarë mes detyrës dhe dashurisë. Rahel la Fermosa – Çifutka e bukur e Toledos, e zgjuar dhe e kulturuar, që fiton zemrën e mbretit. Mbretëresha Leonora – Gruaja e ligjshme e Alfonsos, një figurë krenare dhe politike. Klerikët dhe fisnikët – Pjesa konservatore e shoqërisë që përpiqet të rrëzojë Rahelin dhe të ruajë rendin tradicional. Familja e Rahelit – Një familje çifute me ambicie dhe frikë, që lundron mes pasurimit dhe rrezikut në një shoqëri të paqëndrueshme. Pse flitet në libër Për dashurinë e ndaluar dhe konfliktin mes ndjenjës personale dhe detyrimit politik. Për tolerancën dhe intolerancën fetare në mesjetë. Për intrigat dhe komplotet politike. Për rolin e grave në një shoqëri të dominuar nga burrat. Për fatin e komuniteteve çifute në Spanjën mesjetare. Shtjellim i romannit. Çifutka e Toledos – Saga e një dashurie të pamundur Në zemrën e Spanjës mesjetare, aty ku betejat e kryqëzatave përplaseshin si detet në stuhitë më të egra, ndodhi një histori që tejkaloi kohën dhe ligjet e njerëzimit. Ishte koha e Mbreti Alfonso VIII, një sundimtar i ri, i fuqishëm si një lis, por i brishtë si një fletë nën erërat e ndjenjës. Ngjarjet marrin jetë në oborrin e mbretërisë së Kastiljes, ku Alfonso, i rrethuar nga këshilltarë të pabesë dhe klerikë të zymtë, bie në dashuri me Rahel la Fermosa, një çifutkë e Toledos, e bukur si një lule e egër që sfidon rrugën e gurët të historisë. Takimi i tyre nuk ishte një takim i zakonshëm; ishte si ndezja e një pishtari në mes të një shkreti të errët. Fillimisht, dashuria mes Alfonsos dhe Rahelit rritet në fshehtësi, si një filiz që kërkon dritën e diellit. Raheli, e mençur dhe e kulturuar, nuk është thjesht një grua e bukur; ajo është një mendje e ndritur që magjeps mbretin jo vetëm me bukurinë, por edhe me fjalën, me ëmbëlsinë dhe mençurinë e saj. Në një botë të dominuar nga lufta dhe fanatizmi, ajo është një shpresë për një botë më të drejtë. Por dashuria e tyre nuk mbetet gjatë një sekret. Oborri nis të ziejnë. Fisnikët, që shihnin te Raheli një kërcënim për rendin dhe pushtetin e tyre, fillojnë të thurin rrjeta intrigash. Mbretëresha Leonora, gruaja e ligjshme e Alfonsos, një grua krenare dhe e vendosur si një mal graniti, vendos të mos qëndrojë në heshtje përballë turpërimit të saj. Ajo bashkëpunon me klerikët dhe fisnikërinë për të rrëzuar Rahelin dhe për ta kthyer mbretin në "rrugën e duhur". Si një lumë që mbart copëza bore dhe gurësh, historia e dashurisë së Alfonsos dhe Rahelit shndërrohet në një betejë të madhe politike. Kishat ngrihen kundër mbretit, fisnikët përhapin helm fjalësh dhe mashtrimesh, ndërsa vetë Alfonso luhatet mes pasionit dhe detyrës mbretërore. Personazhe të shumtë ndërthuren në këtë dramë madhështore: Kardinali Villalar, një klerik i pamëshirshëm, përfaqëson ligësinë e një feje të shndërruar në instrument dhune. Ai e sheh Rahelin si një "murtajë çifute" që duhet shfarosur. Judá Ibn Ezra, babai i Rahelit, një tregtar i pasur dhe i mençur, mundohet ta mbrojë vajzën e tij me diplomaci, por e kupton se para urrejtjes kolektive edhe pasuria është pluhur në erë. Fisnikët kastilianë, të etur për pushtet dhe influencë, nxisin rebelime kundër Alfonsos, duke e akuzuar atë për tradhti ndaj fesë dhe popullit. Në fund, dashuria pëson atë që koha dhe njerëzit e paragjykuar gjithmonë ia bëjnë bukurisë: e shkatërrojnë. Raheli bëhet viktima e një komploti të madh. Zemra e mbretit thyhet, dhe ai, i rrëzuar si një mbret pa fron, mëson në mënyrën më të dhimbshme se dashuria, kur sfidon urrejtjen, paguan gjithmonë një çmim të tmerrshëm. Çifutka e Toledos nuk është thjesht një histori dashurie. Është një trishtim i skalitur në mermer, një këngë e lënë pezull në ajrin e një nate pa hënë, një thirrje për tolerancë në një botë ku dallimet shndërrohen ne armiqsi.

Tea Haxhillari – Gruaja e Vitit, një Yll i Prestigjit Si një dritë që ndriçon në dy botë – atë të suksesit profesional dhe humanizmit – Tea Haxhillari është një grua e vitit me një histori frymëzuese. E re, e bukur dhe e edukuar, ajo ka ndërtuar një karrierë të shkëlqyer në industrinë e pasurive të patundshme në Toronto, duke u renditur ndër Top 30 Under 30 në Kanadë për shitjen e shtëpive. Me një përkushtim të palëkundur ndaj përsosmërisë, ajo ka marrë çmime të rëndësishme në këtë sektor, si “Rising Star”, duke dëshmuar talentin dhe aftësitë e saj strategjike. Por suksesi i saj nuk kufizohet vetëm te biznesi. Tea është një forcë e gjallë humanitare, një dorë e shtrirë për komunitetin. Përmes RH Scholarship, ajo ndihmon studentët shqiptarë-kanadezë, duke u ofruar bursa dhe mbështetje akademike. Beson fort se edukimi është çelësi i një të ardhmeje të ndritur, një dritë që duhet ta përcjellësh tek të tjerët. E pajisur me një formim të shkëlqyer akademik – diplomë në Komerc dhe Kontabilitet nga Queens University, si dhe një dyfish master në Menaxhim Global nga Ivey Business School & London School of Economics, Tea sjell një mendësi analitike dhe një vizion inovator në çdo angazhim të saj. Tea Haxhillari një yll i vërtetë prestigji! Tea nuk është thjesht një eksperte në fushën e pasurive të paluajtshme, por edhe një profesioniste me një formim akademik të shkëlqyer dhe një sërë çmimesh prestigjioze që dëshmojnë suksesin e saj në këtë industri. Ajo është diplomuar në Commerce dhe Kontabilitet në Queen's University dhe ka përfunduar një Master të Dyfishtë në Menaxhim Global nga Ivey Business School dhe London School of Economics. Për më tepër, Tea mban edhe licencën CPA, duke theksuar më tej aftësitë e saj analitike dhe profesionalizmin në vlerësimin dhe menaxhimin e transaksioneve të pasurive të paluajtshme. Tea është një emër i spikatur në industrinë e pasurive të paluajtshme, duke u renditur mes Top 30 Under 30 të agjentëve më të mirë të RE/MAX në Kanada për vitet 2022 , 2023 dhe 2024 . Ajo ka shkëlqyer me arritje të jashtëzakonshme, duke fituar çmime prestigjioze si Rising Stars në vitin 2020 , Diamond Team Award , Chairman Award dhe është nderuar 2022 me  RE/MAX Hall of Fame . Deri në vitin 2025 , Tea vijon të kryesojë me një sërë çmimesh të rëndësishme që dëshmojnë përkushtimin dhe suksesin e saj të vazhdueshëm.Këto arritje janë një dëshmi e qartë e angazhimit dhe përkushtimit të saj për të ofruar shërbime të shkëlqyera për klientët.  Përtej suksesit profesional, Tea luan një rol kyç edhe në fushën humanitare dhe edukative përmes organizatës RH Scholarship , ku ofron bursa për studentët shqiptarë-kanadezë, duke promovuar arsimin, kulturën dhe forcimin e lidhjeve brenda komunitetit. Kombinimi i arsimimit të lartë, çmimeve prestigjioze dhe përkushtimit ndaj kauzave humanitare e bën atë një model frymëzues për të rinjtë dhe një figurë të spikatur në komunitetin shqiptar në Kanada. Një yll i vërtetë i suksesit dhe prestigjit. Nje yll i vertet Prestigji. Pergatiti;Liluana Pere.

Demi Moore – Si një yll që nuk fiket kurrë Kur revista “People” shpalli Demi Moore si “Gruan më të bukur në botë”, ky titull nuk ishte vetëm një vlerësim i pamjes së saj të jashtme, por një shpërblim për gjithçka që ajo ka përfaqësuar gjatë dekadave të karrierës së saj. Moore ka qenë aktorja më e paguar në Hollywood gjatë viteve '90, një emër që ka shënuar një epokë të re në industrinë e filmit dhe, gjithashtu, një simbol i fuqisë dhe emancipimit të gruas. Si një nga gratë më të ndikueshme të kohës, ajo ka sfiduar normat shoqërore dhe ka thyer barriera të ndryshme, jo vetëm përmes rojeve të saj ikonike në ekran, por edhe përmes angazhimit të saj si feministe e flaktë. Demi Moore është më shumë se një yll i Hollywood-it. Ajo është një grua që ka luftuar me demonët e saj, që ka rritur fëmijë dhe ka pasur një karrierë që ka vazhduar të zhvillohet dhe të evoluojë për më shumë se 40 vjet. Ka qenë një figurë që ka ndryshuar mënyrën se si gratë e shohin veten në botën e filmit dhe në shoqërinë më të gjerë. Ajo ka pranuar çdo aspekt të jetës së saj – të mirat dhe të këqijat – dhe është një shembull për ato që duan të pranojnë veten pa frikë dhe pa kërkuar ndihmën e shoqërisë për të përcaktuar vlerën e tyre. Për herë të parë në vitin 1996, me filmin "Striptease", Moore u bë aktorja më e paguar në Hollywood, një fakt që përmbysi mendimin se gratë nuk mund të ishin të suksesshme në një industri dominueshëm mashkullore. Ajo dëshmoi se nuk ishte thjesht një fytyrë tërheqëse, por një grua e fuqishme që mund të drejtonte dhe kontrollonte vetë karrierën e saj. Në këtë kuadër, Demi Moore ka qenë një avokate e barazisë gjinore, duke luftuar për paga të barabarta dhe më shumë mundësi për gratë në Hollywood. Një nga rolet që e bëri të njohur në mbarë botën ishte ai i Molly në “Ghost” (1990), ku dashuria e përjetshme mes personazheve të saj dhe Patrick Swayze ndriçoi ekranin dhe i dhuroi atij filmit një vend të veçantë në historinë e kinemasë. Ky film nuk ishte thjesht një sukses komercial, por bëri të mundur një debat për rolin e gruas në marrëdhënie, forcën e dashurisë dhe mundësinë e saj për të jetuar pas vdekjes. Ky film, gjithashtu, e vendosi Demi Moore në majat e industrisë dhe në zemrat e miliona njerëzve. Përtej suksesit në ekran, ajo vazhdoi të sfidonte kufijtë e artit dhe shoqërisë. Me rolin e saj në “G.I. Jane” (1997), ku interpretonte një grua të ushtarakut që kalon një trajnim ekstrem, Moore jo vetëm që prishi standardet e bukurisë, por tha se gratë mund të jenë të forta, të guximshme dhe të afta të bëjnë gjithçka që kërkohet për t’u treguar se janë të barabarta me burrat. Ky film e vendosi gjithashtu atë në qendër të një diskutimi më të gjerë për fuqizimin e grave dhe barazinë gjinore. Përmes jetës dhe karrierës së saj, Demi Moore ka përballuar gjithashtu një sërë sfidash personale dhe publike. Ajo ka luftuar me problemet e anoreksisë, ka kaluar përmes martesave të vështira dhe ka përjetuar humbje dhe dhimbje që shumë do të mund të kishin thyer. Por ajo nuk ka lejuar asnjëherë që asnjë nga këto sfida të eklipsojnë dritën që ka rrezatuar në çdo hap të saj. Moore ka fituar gjithashtu çmime dhe shpërblime për punën e saj, duke përfshirë Golden Globe dhe një nominim për çmimin Oscar. Pas suksesit të madh në "Ghost", ajo vazhdoi të ishte një aktore me ndikim dhe me rolet e saj të fuqishme, që vazhdonin të udhëhiqnin industrinë dhe të jepnin frymëzim për shumë gra të tjera. Në ditët e sotme, Demi Moore vazhdon të jetë një figurë ikonikë, një simbol i feminitetit të pashoq dhe një model për gratë që kërkojnë të pasqyrojnë forcën dhe bukurinë e brendshme. Ajo është një grua që ka tejkaluar çdo pengesë dhe ka krijuar një trashëgimi të fortë, të bazuar në autenticitetin dhe besimin në vetvete. Moore është një yll që ndriçon pa u fikur kurrë, duke na kujtuar se forca e vërtetë e një gruaje nuk është as në dukjen e saj, as në moshën e saj, por në guximin për të qenë vetvetja. Pergatiti:Liliana Pere.