Search Results

Rama në OKB: Kosova nuk mund të mbahet peng, pesë shtete anëtare të BE nuk e njohin 28 Shtator, 2024 - 12:32 pm 27Shares Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama është shprehur se Kosova është pjesë e pandashme e realitetit ndërkombëtar dhe vend aspirant për anëtar të komunitetit euroatlantik. Këto komente Rama i bëri gjatë fjalës së tij në Asamblenë e Përgjithshme të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, ku tha se ata që përpiqen të heqin paralele mes Kosovës dhe zonave të pushtuara të Ukrainës, gabohen. Ai gjithashtu u shpreh se  Kosova nuk mund të mbahet peng nga askush dhe i bëri thirrje 5 shteteve të BE-së që ta njohin pavarësinë e saj. “Çdo paralele e hequr artificialisht mes Kosovës dhe zonave të pushtuara të Ukrainës kanë për qëllim të shpërqëndrojnë këdo që është e mundur dhe opinionin publik ndërkombëtar, por kurrë nuk mund të zbehin të vërtetën, Kosova është tashmë pjesë e pandashme e realitetit ndërkombëtar, një anëtare e aspirantë e komunitetit euroatlantik, e nuk duhet të mbahet peng nga askush, me pretendime dhe justifikime të rreme, duke nisur nga grupi i 5 shteteve anëtare të BE-së që ende nuk e njohin Kosovën me të drejtë në çdo organizatë e forum ndërkombëtar”, tha Rama./Euronews.al

Kur ne prindërit mbesim jetimë facebook sharing button twitter sharing button pinterest sharing button email sharing button sharethis sharing button Gabriel García Márquez Është një periudhë kur ne prindërit mbesim jetimë prej fëmijëve tanë. Se fëmijët rriten pavarësisht nesh, si pemë zhurmuese e zogj të pakujdesshëm. Rriten pa i marrë leje jetës. Rriten me një tringëllimë të gëzueshme e, ndonjëherë, me arrogancën mburrëse. Por nuk rriten çdo ditë, rriten papritur. Një ditë ulen pranë teje dhe me një natyrshmëri të pabesueshme të thonë çfarëdolloj gjëje që të bën të mendosh se ajo krijesë e pelenave, tash është rritë! Kur u rrit e ti nuk e vure re? Ku mbeten festat fëminore, loja në rërë, ditëlindjet me palaço? Fëmija rritet në një ritual të bindjes organike dhe mosbindjes civile. Tash je aty, në derën e diskotekës duke pritur jo vetëm që të mos rritet, por që të shfaqet. Aty janë shumë prindër në timonë, duke pritur që të dalin. E aty janë fëmijët tanë, ndërmjet hamburgerëve dhe pijeve të gazuara. Me uniformën e gjeneratës së tyre dhe çantat jokomode dhe të rënda në shpatulla. Atje jemi ne, me flokët e thinjur. Dhe ata janë fëmijët tanë, të cilët i duam pavarësisht nga goditjet e erërave, nga të korrat e pakta të paqes, të lajmeve të këqija dhe diktaturës së orëve. Ata u rritën të ushtruar, duke vëzhguar e duke mësuar me gabimet dhe të vërtetat tona. Para së gjithash me gabimet që shpresojmë të mos përsëriten. Është një periudhë kur ne prindërit shkojmë duke mbetur jetimë prej fëmijëve tanë. Tash nuk do t’i kërkojmë më në dyert e diskotekave e të kinemasë. Kaloi koha e pianos, futbolli, baleti, notimi. Dolën nga ulëset e pasme dhe kaluan në timonin e vetë jetës së tyre. Do duhej të kishim shkuar më shumë pranë shtratit të tyre, në mbrëmje, për të dëgjuar shpirtin e tyre duke frymëmarrë biseda e konfidenca mes çarçafëve të fëmijërisë, e të adoleshencës shtretër të mbuluar nga ato pjesë figurash, afishesh, agjendash shumëngjyrëshe dhe disqesh të zhurmshëm. Por u rritën pa e shterrë me ta krejt dashurinë tonë. Në fillim shkuan në fshat, në plazh, krishtlindje, pashkë, pishina e miq. Po, kishte grindje në makinë për dritaren, e kërkesat për muzikën e kohës. Pastaj erdhi koha kur të udhëtuarit me prindërit ishte një sforcim, një vuajtje, nuk mund t’i linin miqtë e tyre dhe të dashurit e tyre të parë. Mbetëm ne prindërit të izoluar nga fëmijët. Kishim vetminë që gjithmonë e kishim dëshiruar, dhe na erdhi momenti në të cilin vetëm shikonim nga larg, luteshim shumë, (në atë moment e kishim harruar) që të zgjidhnin mirë në kërkimin e lumturisë dhe të pushtonin botën në mënyrën më pak komplekse të mundshme. Sekreti është të presësh. Në ndonjë moment do të na japin nipër. Nipi është ora e dashurisë pa kushte dhe loja e pa provuar në fëmijët tanë. Prandaj, gjyshërit janë kaq të papërmbajtshëm e shpërndajnë kaq dashuri të pakontrollueshme. Nipërit janë mundësia e fundit për të korrigjuar dashurinë tonë. Kështu është. Mësojmë të jemi fëmijë, pasi jemi bërë prindër; e mësojmë të jemi prindër, pasi jemi bërë gjyshër. Si përfundim, duket sikur mësojmë të jetojmë vetëm pasi jeta na ikën. T’i shijojmë fëmijët tanë në secilën prej etapave të tyre, për aq kohë sa jemi gjallë.

Revolucioni që solli Çarls Darvin në mendimin shkencor Pak njerëz mund të pretendojnë se kanë kontribuar më shumë mbi kuptimin që kemi sot ne njerëzit mbi jetën në Tokë sesa Çarls Darvini. Natyralisti britanik e revolucionarizoi shkencën me teorinë e tij të evolucionit, siç u propozua në librin e famshëm “Mbi origjinën e specieve”. Por në fillim idetë e tij ofenduan po aq njerëz sa edhe bindën. Zoti i krijoi qiejt dhe Tokën rreth 6000 vjet më parë. Ai e mbushi planetin me bimë dhe kafshë, dhe në fund krijoi burrin dhe gruan. Që të gjitha llojet ekzistuese, e kanë origjinën nga kafshët që i mbijetuan Përmbytjes së Zotit duke u strehuar në Arkën e Noes. Kjo është me pak fjalë Zanafilla:tregimi i Biblës për evolucionin e specieve, të cilën shumica e njerëzve e besonin në fillimin e viteve 1800. Sot është e vështirë të imagjinohet se sa radikal u duk si veprim, kur shkencëtari britanik Çarls Darvin e hodhi poshtë fjalën e Biblës në veprën e tij epokale “Mbi origjinën e specieve” të vitit 1859. Në veprën kryesore shkencore, Darvini shpjegoi se si të gjithë organizmat e gjallë në botë ishin të lidhura për miliona vjet më parë. Po ashtu, ai përshkroi se si speciet e reja mund të formoheshin nëpërmjet seleksionimit natyror. Gjithsesi ide të ngjashme po zhvilloheshin paralelisht nga biologu britanik Alfred Uollas, dhe që të dy i detyroheshin shumë esesë “Parimi i popullsisë” të Tomas Maltusit të vitit 1797. Darvini kishte gjithashtu një gjysh anëtarë të Shoqërisë Hënore, Erazmus Darvin. Ai ishte ndër të parët që sugjeroi se të gjithë gjitarët e botës mund të kishin një paraardhës të vetëm, serish kundër mësimeve të Biblës. Është e vështirë të besohet që nipi i tij Çarlsit të mos ishte i ekspozuar ndaj këtyre ideve që në moshë të re. Darvini donte të bëhej prift Megjithatë, 18-vjeçari Çarls Darvin e konsideronte veten të krishterë, dhe e filloi karrierën e tij duke studiuar teologji në Universitetin e Kembrixhit. Studimet në teologji vërtetuan se nuk ishte ajo që donte. Ndaj ai filloi të interesohej për zoologjinë, botanikën dhe gjeologjinë. Më pas në vitin 1831, studentit 22-vjeçar iu ofrua një pozicion si një studiues pa pagesë në bordin e anijes “HMS Beagle”, një anije që do të lundronte rreth botës për 5 vjet. Darvini iu bashkua ekuipazhit si natyralist. Por ai nuk ishte një marinar profesionist. “Unë e urrej çdo dallgë të oqeanit!”- i ankohej ai anëtarëve të ekuipazhit, ndërsa shfrytëzonte çdo mundësi për ekspedita të gjata duke mbledhur kafshë, bimë, fosile dhe minerale. Diversiteti i jashtëzakonshëm i Ishujve Galapagos e nxiti shumë mendjen kreative tëshkencëtarit të ri. Në 1836, “HMS Beagle” u rikthye në Angli, dhe pak më vonë Darvini filloi të botonte punime shkencore rreth vëzhgimeve që kishte bërë gjatë udhëtimit. Në vitin 1845, botoi veprën me tre vëllime “Udhëtimi i Beagle”. Por vetëm në vitin 1859, publikoi veprën kryesore “Mbi origjinën e specieve”. Teoria evolucionare nuk ishte një shpikje e Darvinit, por ai e zhvilloi teorinë deri në një pikë që ajo arriti përparimin e saj shkencor. Teoria e tij e Evolucionit, ishte aq novatore saqë më vonë u emërua pas tij: Darvinizëm. Në përgjithësi, Darvinizmi përfshin dy elementë. Para së gjithash, të gjitha speciet u degëzuan gradualisht nga një formë e përbashkët origjinale. Së dyti, mbijetojnë pasardhësit më të përshtatur ndaj kushteve, pra individët që janë përshtatur më mirë me mjedisin e tyre, rritin më shumë pasardhës për brez se sa ata që janë më pak të përshtatur me kushtet e tyre të jetës. Ky ligj i natyrës, është forca lëvizëse e evolucionit dhe njihet më shumë si “mbijetesa e më të fortit”. Më 1871, Darvini botoi një vepër tjetër “Prejardhja e njeriut dhe përzgjedhja për t’u riprodhuar”. Bukuria e natyrës dhe kafshët nuk janë që t’i shijojmë ne njerëzit, tha ai, por për të tërhequr bashkëshortët dhe për të siguruar një riprodhim të suksesshëm. Nëse përzgjedhja natyrore është lufta për mbijetesë, atëherë përzgjedhja seksuale është beteja për t’u riprodhuar. Libri ishte shumë i lexuar, por më pak i diskutuar, sepse idetë e tij ishin tashmë në qarkullim. Natyralisti francez Zhan Baptist Lamark botoi librin “Filozofia zoologjike” në vitin 1809, në të cilën njerëzit lexuan për herë të parë mbi një hipotezë, sipas së cilës të gjithë organizmat ekzistues e kanë origjinën nga organizmat e periudhave të kaluara gjeologjike, dhe kanë ndryshuar me kalimin e kohës nëpërmjet proceset natyrore. Shembulli më i famshëm i Lamarkut për këtë mekanizëm evolucionar, ishte qafa e gjatë e gjirafës. Ai supozonte se kafsha zgjatej gjatë gjithë jetës për të arritur gjethet në majat e pemëve, duke lindur kështu pasardhës me qafë më të gjatë. Kjo ide u korrigjua vetëm kohët e fundit. Tani besohet se qafat e gjata të gjirafave janë zhvilluar për t’u bërë përshtypje femrave dhe për të fituar beteja. Kështu Darvini kishte qenë më afër me idetë e tij. Me vdekjen e tij në vitin 1882, në moshën 73-vjeçare, edhe rivali i tij i madh Alfred Uollas i bëri homazhe njeriut të madh, duke thënë se Darvini kishte “sjellë revolucionin më të madh në mendimin njerëzor brenda një çerek shekulli, sesa çdo njeri tjetër në çdo kohë”. / Daily Telegraph – Bota.al 08/01/2023 3 minutes read Facebook X LinkedIn Share via Email Print ShareFacebook X LinkedIn Share via Email Print

Shteti Sovran i Urdhrit Bektashi, “Le Parisien”: Qëllimi i Ramës, të promovojë tolerancën fetare Nga Gjergji Mima -23/09/2024 TIRANË, 23 shtator /ATSH/ “Kryeministri shqiptar dëshiron të promovojë tolerancën fetare”. Kështu shkruan media franceze “Le Parisien” pas fjalës së kryeministrit Edi Rama në selinë e OKB, ku foli për idenë e një shtetit sovran të bektashinjve. Sipas “Le Parisien”, qëllimi i Ramës me nismën për të krijuar një entitet të ri të qeverisur nga bektashinjtë, është të promovojë një islam të tolerancës. “Një ekip ekspertësh ligjorë, duke përfshirë edhe juristë ndërkombëtarë, po hartojnë një tekst që përcakton statusin sovran të shtetit të ri brenda Shqipërisë”, shkruan më tej “Le Parisien”, duke cituar median amerikane “The New York Times”. /r.e//a.f/ Në bazë të nenit 4 të ligjit ”Për funksionimin e Agjencisë Telegrafike Shqiptare”, ndalohet kopjimi, riprodhimi dhe publikimi i informacionit pa cituar burimin e tij.

Mësime jete nga Sokrati, babai i Filozofisë Mësime jete nga Sokrati, babai i Filozofisë “Të gjitha shpirtrat e njerëzve janë të pavdekshëm, por shpirtrat e të drejtëve janë të pavdekshëm dhe hyjnorë”. Sokrati, i konsideruar babai i filozofisë, lindi në Athinë në vitin 469 pes. Babai i tij Sofronisku ishte një skulptor dhe nëna e tij Fenarete ishte mami. Përkundër origjinës së tij modeste, ka shumë mësime jete të Sokratit, që kanë ardhur deri në kohën tonë. Ky filozof i madh në fillim jetoi si çdo athinas tjetër. Ai e ndoqi punën e babait të tij për një kohë dhe pastaj iu desh të regjistrohej si ushtar për grekët. Ai ishte një njeri i respektuar, si punëtor i madh. Leksionet e para të jetës së Sokratit lidhen me durimin dhe aftësinë e tij për të mbajtur peshën e gjendjes së tij. Kur filloi të fitonte famë si mendimtar dhe natyralist, numri i armiqve të tij gjithashtu u rrit. Kjo ndodhi për shkak se promovonte një etikë të papërkulur, e cila nuk pranonte mungesën e ndershmërisë, çnderimin ose moralin e dyfishtë. Kjo është arsyeja pse ai u persekutua dhe u tall. Ai u dënua gjithashtu me vdekje / vetëvrasje. Ky episod i fundit, me kalimin e kohës, u bë një nga mësimet e mëdha të jetës së Sokratit. 5 mësime për jetën nga Sokrati Sokrati nuk ishte aspak i pashëm nga pikëpamja fizike. Ai ishte shumë i shkurtër dhe kishte një bark të madh. Ai kishte tipare të forta, sidomos sy të mëdhenj dhe hundë të shtypur. Pamja e tij fizike ishte një arsye për tallje nga filozofë të tjerë. Sidoqoftë, asnjë nga këto nuk e sprapste babanë e filozofisë. Përkundrazi, ai i kushtoi pak ose aspak vëmendje këtyre komenteve. Për më tepër, ai gjithmonë mbante të njëjtën kapelë dhe bënte një jetë të rreptë. Ai hante dhe pinte vetëm gjërat e domosdoshme. Antifonti thoshte se asnjë skllav nuk do të donte të trajtohej ashtu sikurse Sokrati trajtonte veten. Platoni, nga ana e tij, i lante këmbët dhe i vishte sandale. Një nga aspektet më interesante të jetës së këtij filozofi është se kurrë nuk ka shkruar asnjë nga mendimet e veta. Edhe pse të gjithë e konsideronin një mendje superiore dhe plot urtësi, të gjitha mësimet e tij u përcollën gojarisht. Arsyeja pse ai adoptoi këtë sjellje, është një tjetër nga mësimet e mëdha të Sokratit. Ai gjithmonë thoshte se secili prej nesh duhet të zhvillojë idetë tona. Nëse ai do të kishte shkruar të vetat, do të kishte kushtëzuar konstruktet intelektuale të të tjerëve. Mënyra e tij e veprimit ishte jashtëzakonisht e drejtpërdrejtë: bisedonte deri sa lodhej lodhej me njerëzit, duke përdorur ironi dhe aftësinë e tij të jashtëzakonshme për të parë gjërat nga një këndvështrim tjetër. Mënyra me anë të së cilës Sokrati jepte mësimet e veta kishte një finesë dhe inteligjencë të tillë, që zbatohet edhe sot e kësaj dite. Pedagogë të mëdhenj, si Jean Piaget janë frymëzuar prej metodës sokratiane, e njohur si Maieutika. Filozofi grek e niste një bisedë duke pyetur personin përballë. I bënte pyetje që synonin të zbulonte nëse fjalët e tij kishin vlefshmëri, apo në të kundërt, kishin pak themel. Në këtë mënyrë secili individ mbërrinte vetë tek e vërteta. Sokrati dëgjonte dhe kufizohej vetëm të bënte pyetje. Sokrati është autori i frazës së famshme “Unë di që nuk di”. Nuk ishte një slogan apo një mënyrë për të promovuar veten. Ai me të vërtetë kishte një hapje të veçantë të mendjes. Prandaj ai besonte se burimi kryesor për të arritur në të vërtetën ishte të pranonte se nuk e dinte se çfarë ishte e vërtetë; bëni pyetje para se të përpiqeni të gjeni përgjigjet; zgjeroje vizionin e botës para se ta kufizosh atë. Sokrati ishte edhe autori i deklaratës së famshme “Njih veten”, e shkruar në tempullin e Apollonit në Delfi. Ai nuk përpiqet të përshkruajë qeniet njerëzore, por i fton të gjithë të eksplorojnë brenda vetes. Një udhëtim padyshim emocionues. Më i famshmi i filozofëve të Athinës kishte edhe një sens të madh humori, që shihet i pasqyruar në anektodat e tij mbi Santipen, të shoqen. Ishte 30 vjet më e re, dhe ishte e famshme për karakterin tejet gjaknxehtë. Për këtë arsye, një herë e pyetën Sokratin përse rrinte me të, dhe ai u përgjigj: “Më pëlqen të mësoj përditë nga një njeri me karakter kaq i keq (shumë i fortë dhe pak i duruar). Nuk ka shkollë më të mirë se sa marrëdhënia me të tjerët”. Kur e dënuan me vdekje, e shoqja shkoi ta takojë dhe shpërtheu në lot. Sokrati i tha: “Mos qaj, jemi të gjithë të dënuar me vdekje nga natyra”. Gruaja u përgjigj: “Por ti je dënuar padrejtësisht”. Këtij pohimi, Sokrati iu përgjigj: “Do të kish qenë më mirë, nëse do të më kishin dënuar me të drejtë?”/“La Mente” , përshtati në shqip, Bota.al

Personazh prestigji Muaji Shtator Revista Prestige është rritje e vetedijes, , ofron ekspertizën në krijimin dhe promovimin alternativat e AI duke i alternuar me publicitetin dhe kreativitetin. Infot jane nga arti cultura, historia, diplomacia , politika teknologjia, Gjuha Shqipe AI,Arberesh, Jurisprudenca, Shendeti, Menaxhimi vetiak, Ne synojmë t'i ndihmojmë lexuesit tanë të arrijnë ballancat, dhe ekuilibrin e brendshëm midis atij professional dhe jetës së përditshme, dhe te rrisin rreputacionin dhe potencialin e tyre.ju sigurojmë që intervistat, biografitë dhe studimet e personazheve të përfshira në artikuj të jenë të sakta dhe të besueshme.si dhe te gjitha infot e tjera nga bota e yjeve dhe njeres te rendesishem, t’i pasqyrojme me dinjitet. Revista: Eksplorimi i kryqëzimit të artit dhe shkencës Në epokën dixhitale, Revista luan një rol kyç në kapërcimin e hendekut midis artit dhe shkencës. Nëpërmjet artikujve dhe analizave të detajuara, Revista gërmon në lidhjet e ndërlikuara midis teknologjisë, historisë dhe kulturës. Për entuziastët e arteve dhe shkencave, Revista shfaqet si një thesar njohurish dhe frymëzimi, duke ofruar një vështrim në botën e shumëanshme të krijimtarisë. Shkrimtare Libra: Zbulimi i botës së thesareve letrare Arti nuk kufizohet në galeri dhe skena; ai përshkon çdo aspekt të jetës sonë, duke përfshirë hapësirat ku ne banojmë. Bota e dizajnit të te natyres është një shesh për shprehjen artistike, përzierjen e formës dhe funksionit për të krijuar ambiente jetese harmonike. Nëpërmjet objektivit të artit dhe dizajnit, ne riimagjinojmë mjedisin tonë, duke i mbushur me bukuri, kreativitet dhe një prekje të sublime. Në botën letrare, autorët dhe studiuesit janë shpallur si ruajtës të dijes dhe urtësisë. Shkrimtare Libra, një bastion i përsosmërisë letrare, kremton fjalën e shkruar me gjithë lavdinë e saj. Nga veprat klasike te kryeveprat bashkëkohore, Shkrimtare Libra fton lexuesit në një udhëtim nëpër analet e letërsisë, duke pasuruar mendjet dhe zemrat me çdo hap të faqes. Në fushën e krijimtarisë, dalja përtej të zakonshmes nuk është thjesht një zgjedhje; është një mënyrë jetese. Ekstra, një drite inovacioni dhe zgjuarsie, i shtyn kufijtë e formave tradicionale të artit, duke hapur rrugën për shprehje të reja dhe novator të krijimtarisë. Për ata që kërkojnë të kapërcejnë të zakonshmen dhe të përqafojnë të jashtëzakonshmen, Ekstra ofron një vështrim në një botë ku imagjinata nuk njeh kufij. Ashtu siç arti nedhe yjet boterore driçojn përvojën njerëzore,. Bota e Yjeve, mbretëria e yjeve dhe galaktikave, Nëpërmjet thjerrëzës së teknologjiseë, ne vështrojmë hapësirën e pafund duke medituar misteret e krijimit dhe vendin tonë në kozmosin e gjerë. Në epokën dixhitale, platforma si Revista luajnë një rol kyç në kapërcimin e hendekut midis artit dhe shkencës. Nëpërmjet artikujve dhe analizave të detajuara, Revista gërmon në lidhjet e ndërlikuara midis teknologjisë, historisë dhe kulturës. Për entuziastët e arteve dhe shkencave, Revista shfaqet si një thesar njohurish dhe frymëzimi, duke ofruar një vështrim në botën e shumëanshme të krijimtarisë. Zbulimi i botës së artit dhe dizajnit të brendshëm Faleminderit që keni zgjedhur revisten tone , le të punojmë së bashku për të arritur diçka të jashtëzakonshme! Revista "Prestige" është një platformë e njohur për promovimin e vlerave profesionale dhe arritjeve të individëve në fusha të ndryshme. Duke pasur në fokus cilësinë dhe ekselencën, kjo revistë ofron një pasqyrë të detajuar të arritjeve të profesionistëve dhe përmbajtje që frymëzon dhe informon lexuesit. Këtu janë disa pika kyçe mbi rolin dhe ndikimin e saj: ### 1. Promovimi i Ekselencës Revista "Prestige" ka për qëllim të nxjerrë në pah ata individë dhe ekipe që kanë arritur rezultate të jashtëzakonshme në fushat e tyre. Artikujt shpesh përfshijnë intervista, biografi dhe studime rasti që tregojnë historinë e suksesit të këtyre profesionistëve. ### 2. Inspirimi dhe Edukimi Një nga objektivat kryesore të revistës është të frymëzojë të rinjtë dhe profesionistët në zhvillim për të ndjekur ëndrrat dhe për të arritur potencialin e tyre maksimal. Përmes tregimeve të suksesit dhe këshillave praktike, revista shërben si një udhërrëfyes për zhvillimin profesional. ### 3. Rrjetëzimi Profesional Përmes platformave të ndryshme dhe ngjarjeve të organizuara, revista "Prestige" ofron mundësi për rrjetëzim dhe bashkëpunim ndërmjet profesionistëve nga sektorë të ndryshëm. Kjo ndihmon në krijimin e lidhjeve të reja dhe në zgjerimin e mundësive për karrierë. ### 4. Përmbajtje Cilësore dhe Analitike Artikujt e publikuar janë të mirëstrukturuar dhe të mbështetur në hulumtime të thella, duke ofruar një analizë të detajuar të tendencave dhe zhvillimeve në industri të ndryshme. Kjo e bën revistën një burim të besueshëm për informacione të sakta dhe të dobishme. ### 5. Ndikimi në Shoqëri Përveç promovimit të individëve, revista "Prestige" synon të ndikojë pozitivisht në shoqëri duke nxitur vlera si integriteti, përkushtimi dhe inovacioni. Artikujt shpesh trajtojnë tema me rëndësi sociale dhe ekonomike, duke ofruar perspektiva të reja dhe zgjidhje për sfidat aktuale. ### Përfundim Revista "Prestige" është një platformë e rëndësishme për promovimin e vlerave profesionale dhe për frymëzimin e gjeneratave të reja të liderëve dhe inovatorëve. Me përmbajtje të pasur dhe të larmishme, ajo vazhdon të jetë një burim i paçmuar për të gjithë ata që kërkojnë të ndjekin ekselencën në karrierën e tyre. Nëse dëshironi të mësoni më shumë ose të kontribuoni me përmbajtje, vizitoni faqen zyrtare të revistës "Prestige". Ështe e printueshme ne çdo moment per artikujt dhe koverat qe deshiron. Prestigji juaj rritet me ne! Stafi. Dr. Liliana Pere Exp.Informatik. Publisher Akredituar USA & BE

“Vepra Podcast” e diplomates shqiptare Anja DuMonde, pjesë e Library of Congress! “Vepra Podcast” e diplomates shqiptare Anja DuMonde, pjesë e “Vepra Podcast” nga shqiptarja e sukseshme në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Anja DuMonde, është miratuar të bëhet pjesë e Library of Congress! “Vepra Podcast” dhe të gjithë intervistat e saj do të jenë pjesë në arkivat- Libraria më e çmuar në USA. “Vepra Podcast” e diplomates shqiptare Anja DuMonde, pjesë e Library of Congress është biblioteka më e madhe në botë, me miliona libra, filma dhe video, regjistrime audio, fotografi, gazeta, harta dhe dorëshkrime në koleksionet e saj. Kjo fole kulturore inkurajon individët brenda komunitetit të ndajnë historitë e tyre, të promovojnë trashëgiminë e tyre dhe të përfshihen në dialogje që lidhin kulturat. “Vepra Podcast” e diplomates shqiptare Anja DuMonde, pjesë e Anja DuMonde, familja e së cilës ka emigruar herët në SHBA, nuk e ka ndryshuar dashurinë dhe vlerësimin për vendinlindjen e saj, përkundrazi e ka shtuar atë. “Vepra Podcast” e diplomates shqiptare Anja DuMonde, pjesë e Vepra Podcast është krijuar për të frymëzuar brezin e ardhshëm të emigrantëve, duke ndarë histori dhe njohuri të figurave shqiptare të vendosura në mbarë botën.

Marjana Eski: Marjana Eski, një artiste dhe vizionare, nisi udhëtimin e saj artistik në Liceun Artistik në Tiranë, ku studioi në degën e pikturës, e më pas vijoi në Institutin e Lartë të Arteve (sot Akademia e Arteve), ku u diplomua për Grafikë. E apasionuar dhe e përkushtuar, pas diplomimit ajo u kthye në Liceun Artistik si pedagoge, duke udhëhequr specialitetin e Grafikës dhe, për më shumë se një dekadë, duke drejtuar degën e Artit Figurativ, duke kontribuar në formimin e një brezi artistësh të rinj që aspironin të thyenin kufijtë e ngushtë të shprehjes artistike. Vitet ’90 sollën për Shqipërinë një dritë të re në horizont pas dekadave izolimi. Në këtë atmosferë të etur për ndryshim, regjisorja legjendare Vera Grabocka krijoi një spektakël që për herë të parë sillte bukurinë dhe elegancën shqiptare në sytë e publikut: Miss Albania 1991. Skeptikët pyesnin: “A do të gjenden vajza të gatshme për këtë sfidë në një shoqëri ende të mbyllur?” Jo vetëm që erdhën, por secila shkëlqente më shumë se tjetra, duke sjellë në skenë bukurinë dhe krenarinë e një kombi të tërë. Në juri ishte edhe Marjana, dhe ishte momenti kur kurorën e fitoi Valbona Selimllari, ikona e parë e Miss Albania. Viti 1992 do të shënonte një tjetër moment historik – moda për herë të parë në ekranin shqiptar. Fjalë si "sfilatë" dhe "stilist" ishin ende të panjohura, dhe fjala "modë" ngjallte ende frikë si një “shfaqje mikroborgjeze.” Por Marjana, përkrah artistëve të tjerë të artit figurativ, solli frymën e re për 12 javë rresht në spektaklin “Rreth fatit për 12 javë”, një garë që çdo të shtunë mbrëmje i mrekullonte shikuesit me kreacione të guximshme, të gjitha të punuara me përkushtim dhe shpirt artistik. Kjo ishte një epokë kur shumëçka mungonte, por dashuria për artin dhe bukurinë e ndaluar triumfonin. Në natën finale, në një duel të ashpër, Marjana fitoi çmimin për fustanin më të bukur, ndërsa Top Modeli i parë shqiptar u shpall Ilda Reka, veshur me krijimin mahnitës të Marjanës. Ky triumf i dha Marjanës shtytjen për të vijuar bashkëpunimin me Vera Grabockën në të gjitha spektaklet madhështore nga Miss Albania e deri te festivalet e mëdha muzikore shqiptare, përfshirë Këngën Magjike. Në vitin 1997, Marjana do të përballej me largimin e vështirë nga atdheu, duke nisur një kapitull të ri në New York. Megjithatë, arti i saj do të përqafonte botën e modës në Manhattan. Ajo u bë pjesë e Carmi Couture Collection, duke debutuar me një sfilatë të dizajnuar nga ajo. Më pas, me projektet e saj të veçanta, arriti të bashkëpunojë edhe me emrin e njohur të modës, Ralph Lauren. Gazeta “Iliria” e përshkroi atë si “Ajo që veshi me të bukurat e Shqipërisë,” duke i dhënë jehonë impaktit të saj të pakrahasueshëm. Në vitin 2000, Marjana u përzgjodh nga artistja Claudia DeMonte, për një ekspozitë ndërkombëtare me 180 piktorë nga mbarë bota, që do të hapej në White Columns në New York, për të udhëtuar më pas në muze dhe galeri të njohura në SHBA. Një prej revistave më prestigjioze të artit dhe modës, ELLE Magazine, shënoi se Shqipëria ishte përfaqësuar me “Art Modern.” Marjana Eski, me veprat e saj të ndjera dhe unike, u bë pjesë e rrjeteve të artistëve të New York-ut, duke ekspozuar krah emrave të mëdhenj në Galerinë @49 dhe duke u përfshirë në librin e famshëm “Art in America 2002–2003 GUIDE”. Kthimi në atdhe, qoftë edhe përkohësisht, ishte gjithmonë emocionues për të. Me ftesën e Vera Grabockës, ajo u rikthye për të dizajnuar veshjet e Miss Albania 2002 dhe për koncertin e parë “Kristmes në Tiranë,” ku krijoi veshjet për divën Inva Mula dhe për orkestrën e spikerët. Marjana ishte gjithashtu pjesë e dy koncerteve të Inva Mulës në Butrint, duke treguar se lidhja e saj me Shqipërinë ishte gjithmonë e fortë. Arti i Marjanës nuk është thjesht përfaqësim i asaj që sheh, por i asaj që ndjen. “Unë filloj me një ide ose emocion që më krijon diçka dhe e përpunoj deri sa të arrij atje ku dua. Pastaj ndalem.” Vepra e saj është e ndërthurur me emocione dhe ngjyra të shpirtit, përfaqësuar me krenari në ekspozita të shumta ndërkombëtare – nga Shqipëria, Rumania, Italia, Brazili, deri në Zvicër e Danimarkë. Marjana Eski është një artist i përjetshëm, që me guximin dhe pasionin e saj theu kufijtë e ngushtë të asaj kohe dhe i fali Shqipërisë një vend të nderuar në artin botëror. Një Artiste Yll në Botën e Modës dhe Artit që me pasionin e saj sjell një dritë zhvillimi në botën e artit. Ajo beson se arti është një mjet fuqishëm për të shprehur ndjenjat, për të ndarë përvoja dhe për të ndihmuar të tjerët të shohin botën në mënyra të reja. Nëpërmjet punës së saj, Marjana na fton të përjetojmë një botë ku bukuria dhe kreativiteti janë udhëheqës, duke na inkurajuar të besojmë se arti mund të ndryshojë realitetin tonë. Me një vizion të qartë, ajo e ndihmon artin të tregojë historinë e djeshme dhe të sotme, duke mbjellë bukuri dhe emocione në çdo krijim. Ajo hapi dyert e botës së modës për shumë të rinj, duke treguar se krijimtaria mund të lulëzojë edhe në kushte të vështira Megjithatë, me kreativitetin e saj, Marjana arriti të shfaqte individualitetin e saj në çdo krijim, duke krijuar veshje të jashtzakonshme një krijuese që ka arritur të ndriçojë botën e modës me punën dhe përkushtimin e saj. Ajo është një frymëzim për të rinjtë shqiptarë dhe një shembull se si pasioni dhe talenti mund të çojnë në sukses, pavarësisht nga sfidat. Marjana vazhdon të jetë një ikonë e modës dhe artit, duke treguar se çdo ëndërr është e arritshme kur e ndjekim me guxim dhe dashuri Ajo beson se arti është një mjet fuqishëm për të shprehur ndjenjat, për të ndarë përvoja dhe për të ndihmuar të tjerët të shohin botën në mënyra të reja. Pikture nga Marjana Eski Marjana Eski mbetet një simbol i forcës dhe talentit të artistëve shqiptarë, një ikonë që përfaqëson bukurinë dhe kreativitetin e pasur të kulturës sonë. Ajo na tregon se me guxim dhe pasion, çdo ëndërr mund të bëhet realitet. ALBUMI FOTOGRAFIK Foto me stilistin e madh Pier Cardin Gazeta Iliria i ben jevvvv7hone aktivitetit te Marjana Eskit

Danielle Stacey Korrespondenti Mbretëror në internet Londra 2 nëntor 2024, ora 22:01 GMT Princi i Uellsit kujtoi një kujtim shumë të veçantë me gruan e tij, Princeshën e Uellsit, përpara udhëtimit të tij të vetëm në Cape Town. Princi William, 42 vjeç, tregoi për dashurinë e tij për Afrikën përpara mbërritjes së tij për atë që është përshkruar si momenti i tij "Super Bowl". “Afrika ka mbajtur gjithmonë një vend të veçantë në zemrën time – pasi diku gjeta ngushëllim si adoleshent, ku i propozova gruas sime dhe së fundmi si frymëzimi themelues i The Earthshot Prize”, tha William. Dikur i përshkruar me dashuri si "shtëpia e tij e dytë", William kaloi një pjesë të vitit të tij të pushimit në Afrikë pasi përfundoi një ekspeditë në Kili në 2001. Princi William do të ecë në tapetin e gjelbër gjatë momentit të tij 'Super Bowl' Princit William do t'i bashkohet Heidi Klum gjatë një udhëtimi të vetëm në Afriike Fotografi mbretëror zbulon se si ishte në të vërtetë telefonata e fejesës së Princit William dhe Kate: 'Thjesht e çmendur' Vetëm disa muaj më vonë, ai do të takonte gruan e tij të ardhshme, Catherine Middleton, në Universitetin e St Andrews. Pas një lidhjeje afatgjatë, William i propozoi nënës së tij të ndjerë unazën e safirit dhe diamantit gjatë një pushimi privat në Afrikë në vitin 2010, ku Princi zbuloi në intervistën e tyre të fejesës: "E mora atë diku bukur në Kenia dhe i propozova". Ai shtoi: "Thjesht ndihesha me të vërtetë në Afrikë. Ishte e bukur në atë kohë", me Kate që e përshkroi momentin si "shumë romantik". Çifti i lumtur pozoi para fotografëve ditën kur shpallën fejesën © Getty William i propozoi Kate në Kenia Ishte gjatë një prej udhëtimeve të tij të fundit në kontinent që ai u frymëzua për të krijuar çmimin Earthshot. “Ishte në Namibi në vitin 2018 që kuptova fuqinë sesi zgjidhjet novatore dhe pozitive për problemet mjedisore mund të nxisin ndryshime transformuese për njerëzit dhe natyrën”, tha William përpara vizitës së tij. William vizitoi Kenian, Namibinë dhe Tanzaninë në 2018 Ai vazhdoi: "Jam krenar që që nga fillimi i tij The Earthshot Prize ka udhëtuar në Evropë, Amerikën e Veriut dhe Azi, duke vënë në pah dhe shkallëzuar 45 zgjidhje novatore, të cilat të gjitha kanë një ndikim të prekshëm ndërsa ne punojmë si një kolektiv global për të siguruar të ardhmen. të planetit tonë. "Këtë javë ne do të udhëtojmë në Afrikën e Jugut për të vënë në pah grupin tonë të ardhshëm prej 15 finalistësh dhe do të kemi mundësinë të bashkohemi me partnerë nga e gjithë Afrika për të festuar qasjen frymëzuese ndaj inovacionit mjedisor që po ndodh në të gjithë kontinentin. Hannah Waddingham dhe Princi William marrin pjesë në Ceremoninë e Çmimeve Earthshot 2023 në Singapor© Getty William me Hannah Waddingham në 2023 Earthshot Prize Awards në Singapor "Deri në fund të javës, dua që Çmimi Earthshot të ketë ofruar një platformë për të gjithë ata novatorë që sjellin ndryshime për komunitetet e tyre, të inkurajojë investitorët e mundshëm të shpejtojnë zgjidhjet afrikane në shkallë dhe të frymëzojë të rinjtë në të gjithë Afrikën që janë të angazhuar në çështjet klimatike. Unë besoj fuqimisht se nëse bashkohemi me ambicie dhe urgjencë kolektive, ne mund të riformojmë të ardhmen e planetit tonë."

Rikthimi i llojit të vjetër të forcës së magjisë angleze: Pse të famshmit “ranë në dashuri” me Kate Bush-in? Nga: Rachel Aroesti / The GuardianPërkthimi: Telegrafi.com Sharon Van Etten: Nuk kam dëgjuar më parë një melodi kaq komplekse Isha e rritur kur erdhi puna për ta dëgjuar muzikën e Kate-t. Si adoleshente u transferova në Tenesi; u përpoqa ta mbaroja ndonjë kolegj, por përfundova duke u kthyer në shtëpi te prindërit e mi me bishtin nën shalë. Shoqja e parë e rritur që bëra, pasi u ktheva, ishte asistentja e një piktoreje të quajtur Alison, dhe ajo ma lëshoi “Wuthering Heights” në një udhëtim me makinë nëpër Nju-Xhersi. Nuk kisha dëgjuar më parë një melodi kaq komplekse dhe në atë diapazon të lartë – apo një këngë kaq eksploruese në produksion dhe në aranzhim. Muzika që bën Kate Bush është mjaft sfiduese për zhanrin. Ta dëgjoje tek fliste romanin e Emily Brontë-s ishte diçka që nuk e kisha dëgjuar kurrë më parë; duke u futur në një histori që nuk ishte e saj. Nuk kisha dëgjuar kurrë muzikë në mënyrë kaq letrare. Si këngëtare, gjëja që më ka prekur drejtpërdrejt është stili i saj cirkular i melodive; njëri hyn në tjetrin dhe ata kurrë nuk përsëriten saktësisht në të njëjtën mënyrë. Nuk mendoj se ka ndonjëherë strukturë të rreptë e përsëritjes së pjesëve. Personi i gabuar mund ta bëjë atë që ajo bën të tingëllojë vërtet keq. në mënyrë të veçuar idetë mund të mos kenë kuptim, ndërsa ajo mund ta shtyjë atë në vend tjetër: zgjedhjet e saj janë vërtet të bukura, masive dhe dramatike. Më duket shumë si kinema. Brian Molko, grupi Placebo: Mund të largohesha nga mundimi i jetës sime të përditshme Njohja ime e parë me Kate Bush-in ishte videoja për këngën “Babooshka”, kur isha para adoleshencës. Nuk kisha parë kurrë diçka të tillë: kush është ky person nga hapësira e jashtme, duke kënduar këngë tepër të çuditshme? U mahnita plotësisht nga kjo grua e bukur që kishte karizëm të tillë dhe që dukej kaq unike. Më pas zbulova se vëllai im i madh e kishte e albumin “The Kick Inside”, kështu që u njoha me këngët “The Man With the Child in His Eyes” dhe “Wuthering Heights”. Pastaj [më 1985] doli “Hounds of Love” që më çmendi fare. Ishte hera e parë që dëgjoja një disk që kishte unitet të tillë sonik: ishte një histori që tregohej nga fillimi në fund, veçanërisht në anën e dytë më ëndërrimtare, më psikodelike. Pagjumësia ime filloi kur isha shumë i ri kështu që në vend se të flija dëgjoja “Hounds of Love”: “Më lër të fle dhe të ëndërroj delet”. Kate e krijoi universin e saj emocional. Jam nostalgjik për atë periudhë në muzikë, sepse mendoj se sot na jepet më shumë informacion, kështu që kemi më pak kapacitet për t’i krijuar ato universe personale përmes punës së dikujt tjetër. Duhet të ketë shumë paqartësi që të bëhet diçka shumë personale për çdo dëgjues. Muzika e Kate-t nënkuptonte se mund t’i lija vështirësitë e jetës së përditshme dhe situatën time familjare dhe të arratisesha në imagjinatë – kjo është ajo që kërkoj ende sot në muzikë. Më pëlqeu pothuajse e gjithë kënga “Running Up That Hill”, por kishte disa gjëra që më shqetësonin. Njëri ishte tingulli i tupanit: real i viteve 1980 dhe mjaft gjenerik. Pastaj, teksa u futa gjithnjë e më shumë në tekst dhe vargjet më prekën, më shkoi mendja se ritmi i këngës ishte paksa i shpejtë që gravitat e tekstit të shtriheshin tamam. E kishim zakon t’i bënim versionet e këngëve tona të preferuara nga vitet 1980, kështu që sugjerova ta bënim “Running Up That Hill”, por që ta ngadalësonim ritmin sa më shumë që mundeshim pa e bërë këngë vaji. Dhe, padyshim që donim ta mbanim atë elektronikë me tinguj nga fillimi i viteve 2000. E takova Kate-n një herë në një festë: ishte një kompani diskografike dhe ishte një radhë e rregullt për të folur me të. Kur arrita pranë, gjëja e parë që më tha ishte: “Më pëlqen versioni i juaj i këngës sime”. Kaq mjaftoi. Jam shumë, shumë i kënaqur që e mori miratimin e Kate-t. Rae Morris: Muzika e saj ka shkallë deri në Hënë dhe mbrapa Kur isha rreth 14 vjeçe, babai më uli pranë një kompjuter desktop dhe ma lëshoi videon e këngës “Cloudbusting” në YouTube. Ishte videoklipi i parë muzikor që kisha parë e që kishte një rrëfim dhe një aktor të famshëm – Donald Sutherland. Ishte si film. Ende nuk bëja muzikë, por padyshim që ndezi diçka në trurin tim, si: “Oh, ueh, një krijuese femër ka pasur vizionin për këtë”! Menjëherë pas kësaj, shkova në HMV, bleva disa disqe dhe pak nga pak e bashkova historinë e muzikës së saj. Ndihesha sikur po e kapja hapin: gjithmonë kam ndier xhelozi të thellë që nuk e dëgjova radion kur doli për herë të parë “Wuthering Heights”. Muzika e saj ka të bëjë me kombinimin e detajeve të vogla me gjërat shpirtërore, të botës tjetër, në ekran të madh: me shkallë vërtet madhështore, imagjinative deri në Hënë dhe mbrapa, por edhe me tingujt e gjakut që rrjedhin nëpër vena. Si adoleshente ndjeja se zëri i saj ishte zëri im i brendshëm. Më pëlqen gjithashtu se ajo është perëndeshë aspiruese dhe në të njëjtën kohë grua familjare që jeton në një fermë; është ekuilibri i përsosur i të qenit i paarritshëm, por edhe e ngrohtë. Si nënë ka qenë frymëzim i madh në kuptimin se mund të kesh fëmijë dhe ende të incizosh dhe të bësh turne kur të përshtatet. Më pëlqen që ajo kurrë nuk e ka luajtur lojën në atë mënyrë – ajo i ka rishkruar rregullat. Mike Scott, grupi Waterboys: “Ne kishim kthyer një shpirt të vjetër” Mike Scott, grupi The Waterboys: Na u kthye shpirti i vjetër Kur Kate pati hitin e saj të parë me “Wuthering Heights”, ndjeva sikur ne – publiku britanik – kishim kthyer shpirtin e vjetër. Nuk ishte vetëm rezonanca e historisë, me “Ketin që kthehej në dritaren e Hitklifit”; ishte Kate, ai zë, ai karakter. Ishte sikur një lloj i vjetër i magjisë angleze u kthye në personalitetin e saj. Dhe, kështu ka qenë. I gjithë premtimi i atij “kthimi” të parë është realizuar dhe ajo e ka përmbushur atë. Jenny Hval: Ajo raporton nga zona e luftës e përvojës njerëzore Më kujtohet që shikoja videot e saj – “Hounds of Love”, “Cloudbusting” dhe “Running Up That Hill”. Isha vetëm pesë vjeçe në atë kohë, por më bënin të ndjeja shumë. Ishte aq emocionuese marrëdhënia mes fëmijës dhe babait në “Cloudbusting” sa që gjithmonë më bënte të qaja. Vazhdova ta shkruaj tezën time të masterit për dy albume të Kate Bush-it, “The Sensual World” dhe “The Dreaming”. E pashë gjithashtu rishkrimin e saj të Joyce-it në këngën “The Sensual World”, që mendoj se është, poetikisht, një nga projektet lirike më të suksesshme në muzikën pop. Duke punuar në mënyrë intensive me muzikën e saj, më bëri të fitoja respekt të jashtëzakonshëm për të. Ndjej sikur është krejtësisht unike në aftësinë për të hulumtuar historitë e njerëzve të tjerë dhe për t’i ritreguar ato. Pra, shumë nga këngët e saj kanë të bëjnë drejtpërdrejt me një libër, një film ose një imazh. Dhe, në vend të tregimtares nostalgjike të muzikës pop, “nëse do të mund ta ktheja kohën pas”, dendësia emocionale e atyre tregimeve është gjithmonë e paprekur, përmes zërit të saj, kthesave të produksionit dhe temave të mrekullueshme melodike. Është si reportere, duke raportuar nga zona e luftës e përvojës njerëzore. Hayden Thorpe, grupi Wild Beasts: Pionere, eksperimentale, harmonikisht e çuditshme Kur nisa të performoja në fund të adoleshencës dhe në fillim të të njëzetave, njerëzit thanë se dukesha si një Kate Bush mashkull. Atë kohë u ofendova shumë nga njerëzit që thoshin se dukesha, nën a) si një grua dhe, nën b) si një artiste për të cilën nuk kisha dëgjuar. Por, që atëherë vendosa ta dëgjoj. Nisa që në ditën e parë – epoka e “Kick Inside”, “Wuthering Heights” – dhe kuptova se ajo që ajo krijoi atë kohë ishte një formë shprehjeje. Thuajse është bërë nënzhanër ajo formë e shprehjes hiperbolike – kaq njëjës dhe kaq unike në anglisht. Është sikur të jetë nga mitologjia angleze: Maid Marian, e mira kundër së keqes, pyjet. Mendoj se gjëja për të cilën ndoshta nuk i jepet mjaftueshëm merita është mjeshtëria sonike e disqeve të saj: janë pioniere, herë eksperimentale dhe nganjëherë harmonikisht të çuditshme, por duket se gjithmonë funksionojnë. “The Morning Fog”, kënga e fundit në “Hounds of Love”, është një lloj simfonie në mikro – të merr në këtë udhëtim vërtet bindës dhe të transporton. Peaches: U rrita me të në kohë reale Kur isha rreth 13 vjeç, shoqja ime Julia Rosenberg erdhi me “The Kick Inside” – ishte viti 1979, një vit pasi doli. Jam më e vogla nga tre fëmijët, dhe atë kohë vëllai im dëgjonte gjithçka, nga Yes te Ramones, motra ime ishte me Earth, Wind & Fire dhe Genesis, ndërsa prindërit e mi ishin pas muzikaleve dhe Barbra Streisand-it. Kështu që kur e mora këtë album të Kate Bush-it, isha sikur: kjo është muzika ime. U fiksova pas atij albumi dhe më pas u futa në historinë e saj: si priti tre vjet para se ta performonte, në mënyrë që të mësonte si të kërcente dhe të gjitha këto gjëra. Pastaj morëm një VCR dhe unë e incizova filmin “The Tour of Life” – këtë shfaqje shumë dramatike të muzikës live [në Hammersmith Odeon]. Ishte e vetmja gjë që kisha në VCR dhe më pëlqente shumë. Askush nuk e bën atë që ajo bëri: duke bërë mimika, duke ecur në erë, duke bërë këto kërcime të rrjedhshme dhe më pas, në fund, përshëndet me të gjithë për dy minuta duke kërcyer lart e poshtë. Jam rritur me të në kohë reale. Kur u bëra 16 vjeçe, doli “The Dreaming”. Kompania diskografike vazhdonte t’i thoshte të gjejë producentët dhe ajo tha “q…” dhe e ndërtoi studion e vet dhe u bë producentë e gjithë albumit; kishte një natyrë kaq të zjarrtë, të pavarur. Është shumë e çuditshme dhe jo shumë komerciale, por kaq e pabesueshme. Pastaj, kur doli “Hounds of Love”, unë thashë: O Zot, kjo është ajo! Kjo është gjithçka që ajo bën duke u përfshirë në një gjë, dhe në këtë stil të ri popi që mund të jetë i ndërlidhur dhe më në fund amerikanët dhe kanadezët do ta arrijnë te kjo. Daullet në “Running Up That Hill” janë të pamohueshme. Është pa kohë, nuk është ndonjë zhanër. Shkathtësia e saj në performancë pati ndikim të tillë tek unë: sa e pavarur ishte dhe sa bujare me performancën: ajo e bën vërtet atë me skenarë dhe në mënyrë teatrale. Është kaq e përkushtuar, ndaj jeni përbrenda saj. Barry Hyde, grupi The Futureheads: Ka ende shumë mister në të Hera e parë që pashë Kate Bush-in ishte në videon “Babooshka”: Duhet të kem qenë rreth pesë vjeç. E kishim një përmbledhje të quajtur “The Whole Story” – një koleksion të videove të saj deri në mesin e viteve 1980 – dhe e shihnim rregullisht si familje. Kur u rrita nisa të dëgjoj albumet e saj. Më pëlqeu veçanërisht “The Dreaming” që ka një pjesë të çuditshme, pa bateri me digjerido në lidhje me australianët aborigjenë që ajo publikoi si këngë. Nuk kishte fare frikë. Muzika e saj është krejtësisht idiosinkratike. Çdo këngë është botë e ndryshme me zërin e saj; është si aktore në mënyrën se si e përdor zërin. Fillimisht, doja që The Futureheads të bënin versionin e një këngë tjetër të Kate Bush-it të quajtur “The Big Sky”, por nuk funksionoi. Në turne më pas po dëgjonim “Hounds of Love” në furgon dhe basisti në grupin me të cilin bënim turne tha se do ta bënte një version vërtet të mirë. Sapo u kthyem në shtëpi, nga turneu, kuptova se vërtet nuk ishte asnjë akord në këngë – është thjesht një akord fuqie deri në fund. Kuptova gjithashtu se zëri im nuk është në të njëjtin diapazon me atë të Kate Bush-it, kështu që e transferova atë në një çelës tjetër. Mendova se mund të bëhej me një hyrje të vogël, kështu që i thashë [vokalistit dhe kitaristit] Ross-it, pse nuk provoni të këndoni “Oh-oh-oh-oh”? Sipas versionit të saj, ajo po e bën një lehje qeni, por menduam se ishte një hap ndryshe. Ishte sukses i madh – NME e votoi si këngën e vitit, ishte këngë në Top 10 – dhe Kate Bush përfundimisht na kontaktoi. Ishim duke incizuar albumin tonë të dytë në një shtëpi në fermë në Jorkshajr dhe menaxheri ynë tha se ajo do të telefonojë; ishim të tmerruar të përgjigjeshim në telefon, sepse ishte si të flisnim me një perëndeshë ose me mbretëreshën. Na telefonoi kur ne nuk ishim atje dhe la një mesazh duke na falënderuar për mbulimin e “Hounds of Love” dhe na uroi për sezonin festiv. Ishte gjë kaq e bukur. Edhe pas versionit të një prej këngëve të saj, zbulova se kur dëgjoj muzikën e saj ka ende shumë mister për mua; shpeshherë vërtet nuk e di se çfarë ajo bën. Kjo nuk është diçka që ndodh shpesh, sepse tani jam pedagog muzike, ndaj dëgjoj muzikë në mënyrë shumë analitike. Muzika e saj është art i jashtëzakonshëm: kaq i paparashikueshëm, thellësisht i bukur dhe nganjëherë shumë i çuditshëm. Russell Mael, grupi Sparks: E krijoi botën e saj – dhe i qëndroi besnike asaj Dhjetë gjërat e para në listën time të 2178 gjërave që më pëlqejnë për Kate Bush-in: Dituria. E sofistikuar. Të mos përshtatesh. Sfiduese muzikore, por jo duke deklaruar se është sfiduese muzikore. Të mos jesh pjesë e një lëvizjeje. Krijoje lëvizjen tënde. Jo pjesë e një modeli të kaluar muzikor. Krijimi i botës tënde. Duke i qëndruar besnike asaj bote. Nuk shkruani materiale që tingëllojnë sikur jeni të dëshpëruar për një hit. Por, megjithatë duke pasur hite. Krijimi i zërit tënd. Literalisht dhe figurativisht. Të kesh integritet. Me çdo kusht. /Telegrafi/

“SOS International”: Shqipëria, destinacioni i preferuar evropian për pushime Nga atila.kota -03/11/2024 TIRANË, 3 nëntor /ATSH/- Shqipëria po kthehet në destinacionin e preferuar evropian për pushime, duke tërhequr turistët falë bregdetit të saj të mahnitshëm, klimës së këndshme dhe çmimeve buxhetore. Revista globale “SOS International” ndan këshillat e saj më të mira për atë që duhet të keni parasysh përpara udhëtimit tuaj në Shqipëri. Shqipëria është konsideruar nga ekspertët e udhëtimeve si “Maldivet e Evropës”, një perlë e paprekur. Gjithnjë e më shumë turistë nordikë kanë vizituar vendin ballkanik, i cili ndodhet midis Greqisë dhe Malit të Zi. Në “SOS International”, Shqipëria po lëviz në statistika. Vendet e preferuara janë Spanja, Greqia dhe Turqia, por Shqipëria – një destinacion i ri turistik po ofron standarte evropiane të shërbimeve – ku vizitorët nordikë mund të marrin ndihmë kur lëndohen ose sëmuren gjatë udhëtimit të tyre. “Në vitin 2023, Aeroporti i Tiranës priti 7,26 milionë pasagjerë, një rritje prej 40% nga viti i kaluar, duke e bërë atë një nga aeroportet me rritjen më të shpejtë në rajon. Rritja e vazhdueshme e turizmit dhe zgjerimi i rrjetit të fluturimeve të aeroportit kontribuan në këtë performancë rekord. Me Shqipërinë e njohur tashmë si një nga destinacionet e reja turistike të Evropës, një numër në rritje vizitorësh po vërshojnë në vend – për të përjetuar plazhet piktoreske, vargmalet e thyer malore dhe vendet historike. Tirana, kryeqyteti, po fiton gjithashtu popullaritet – falë jetës së saj të gjallë të natës, festivaleve kulturore dhe atraksioneve historike. Trashëgimia e pasur kulturore e vendit, peizazhet piktoreske dhe mundësitë në rritje të biznesit ka të ngjarë të tërheqin edhe më shumë vizitorë në vitet në vijim, duke forcuar më tej rolin e Tiranës si një portë kyçe në Evropën Juglindore”, sipas “Travel and Tour World”. //a.i/

Pjesë e Korridorit 8, Rama ndan pamje nga rruga Elbasan-Qafë Thanë Nga Maela Marini -03/11/2024 TIRANË, 3 nëntor/ATSH/ Aksi rrugor Elbasan-Qafë Thanë do të transformohet rrënjësisht në një rrugë me katër korsi, si pjesë e Korridorit 8, duke plotësuar të gjitha standardet. Aktualisht në kantierin për zgjerimin e rrugës Elbasan-Qafë Thanë po punohet me ritme të mira, ndërsa pritet që në përfundim të punimeve të shkurtohen distancat dhe aksi të kthehet në një rrugë interurbane me katër korsi. Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga puna për ndërtimin e rrugës. Aksi rrugor Elbasan-Qafë Thanë është pjesë e Korridorit 8 dhe konsiderohet një nga më të rëndësishmit në vend, rrugë e cila do të lidhë aksin Durrës–Elbasan–Librazhd–Qafë Thanë, për të vazhduar më tej në Maqedoninë e Veriut dhe Bullgari. Gjatësia totale e aksit rrugor Elbasan – Qafë Thanë është 50,12 km. Investitorit i është kërkuar që ndërtimi të ndahet në disa faza, duke e bërë më fleksibël realizimin e veprës, si nga ana menaxheriale, ashtu dhe nga ana ekonomike. /m.m/ Në bazë të nenit 4 të ligjit ”Për funksionimin e Agjencisë Telegrafike Shqiptare”, ndalohet kopjimi, riprodhimi dhe publikimi i informacionit pa cituar burimin e tij.