Kur rëra bëhet testament kujtese
- 1 day ago
- 3 min read




Kur rëra bëhet testament kujtese
Revere Beach. Jo thjesht një plazh. Jo thjesht një bregdet. Por një kanavacë që flet çdo verë me gjuhën e heshtur të artit.
Për tri ditë të ngrohta korriku (25–27), rëra kthehet në formë, mendimi dhe mesazh. Siç ndodh tashmë prej 2004, Festival Ndërkombëtar i Skulpturës në Rërë mbledh artistë nga gjithë bota për të sjellë përmes grimcave të lagura një realitet të ri, të papërseritshëm.
Ky është edicioni i 21-të, i organizuar nga Revere Beach Partnership, një organizatë e përkushtuar për ruajtjen dhe zhvillimin kulturor të këtij plazhi historik — më i vjetri i këtij lloji në SHBA, që prej vitit 1896.
Një ekspozitë që ndodh vetëm për ata që shohin me shpirt
Në këtë festival, çdo skulpturë është një lutje me rërë, një poezi pa zë, një protestë ndaj kohës që gërryen gjithçka. Në kontrast me artin klasik që synon përjetësinë, këtu arti nuk ka frikë nga fshirja — përkundrazi, kjo është pjesë e identitetit të tij. Si të thuash, këto vepra nuk janë bërë për të zgjatur, por për të lënë gjurmë të brendshme.
“Delicate Balance”: Një rrëfim për jetën në teh
Artisti kanadez Abe Waterman ishte triumfuesi i padiskutueshëm i këtij edicioni. Skulptura e tij “Delicate Balance”, fituese e çmimit të parë, zgjedhjes së popullit dhe zgjedhjes së skulptorëve, përshkruan në mënyrë elegante tensionin e përditshëm që jetojmë — një përpjekje konstante për të qëndruar në ekuilibër ndërkohë që botës i mungon baza. Ishte një figurë që të kujtonte një funambules mbi një tel të padukshëm, të vendosur jo mbi skenë, por mbi ndërgjegje.
Kujtesë kolektive me grimca të përkohshme
Ironikisht, ndonëse këto vepra zhduken me dallgën, ato ruajnë një jetë më të gjatë se sa shumë objekte muzeale.
Ato jetojnë në fotografi, kujtime, në vetë trupin e komunitetit. Festivali vetë është bërë një ritual modern – një liturgji profane ku bashkësia, arti dhe kujtesa ndërthuren.
Rëra, që shpesh e lidhim me harresën, këtu kthehet në element kujtese. Si një dorë që prek për një çast, por që lë shenjë përjetësisht në shpirt.
Një qytet që e shkruan identitetin në brigjet e tij
Përtej artit, festivali është një karnaval kulturor me mbi 75 shitës ushqimesh, food trucks, lojëra për fëmijë, fishekzjarre e muzikë. Por në thelb, ai është një formë shkollimi qytetar dhe emocional. Të kujton që komunitetet nuk ndërtohen vetëm me beton, por me simbol, me bashkëjetesë, dhe me art të përbashkët.
Analogjia e saj ështe; Ky festival është si një çast i qetë mes dy stuhi, si një letër e shkruar mbi ujë, por që gdhendet në vetëdije.
Është si një ëndërr që sheh me sy hapur, ku ndonëse e di që do zgjohet, vlera është në përjetimin.
Ai është si një lutje budiste me rërë mandala: ndërtohet, admirohet, dhe pastaj shpërndahet — por nuk harrohet.
Mesazh: arti i vërtetë nuk ka nevojë të qëndrojë për të mbetur
Në një botë ku çdo gjë komercializohet , këto skulptura që shuhen janë akti më i sinqertë i artit të lirë. Nuk kërkojnë as para, as përjetësi — por një shikues që ndalon, kupton dhe ndjen. Dhe ky është triumfi më i madh: që për tri ditë, një rërë e thjeshtë bëhet gjuhë universale.
Burime
Boston 25 News. (2024, July 21). ‘Every year it gets more amazing’: Revere Beach Sand Sculpting Festival wows in 20th year.
GBH News. (2024, July 20). How a sand‑sculpting festival is reviving
Revere Beach Partnership. (2025). Revere Beach International Sand
Sculpting Festival. https://reverebeach.com/revere-happenings/winners-announced-for-the-2024-revere-beach-international-sand-sculpting-festival/
Revere Journal. (2025, July 1). Council approves funds for Sand Sculpting
Pergatiti: Liliana Pere.