Këngë e njohur dhe e dashur e arbëreshëve të Italisë, që ka kaluar brez pas brezi.
- Jan 22
- 2 min read
O e bukura more është një vjershë dhe një ndër këngët më të popullarizuara të Arbëreshëve të Italisë në trojet shqiptare.
Dokument i kësaj kënge për herë të parë gjendet në dorëshkrimin e Kieutit botim i vitit 1708, më pas këtë material do ta ribotonte në librin e tij filologu arbëresh Dhimitër Kamarda(1821-1882), në vitin 1866. Në këtë lëndë është publikuar teksti i kësaj kënge i shkruajtur në shqip, por me alfabet grek.
"E Bukura More" është një vjershë dhe këngë e njohur dhe e dashur e arbëreshëve të Italisë, që ka kaluar brez pas brezi nëpërmjet gojës dhe ka mbetur pjesë e trashëgimisë kulturore të shqiptarëve në këtë rajon. Kjo këngë, e cila ka origjinë nga trojet shqiptare, është dokumentuar për herë të parë në dorëshkrimin e Kieutit të vitit 1708 dhe më pas është ribotuar nga filologu arbëresh Dhimitër Kamarda në vitin 1866, duke e pasuruar dhe ruajtur këtë pjesë të trashëgimisë arbëreshe.
Kënga është një përshkrim poetik dhe emocional, e shprehur përmes një bisedimi me "të bukurën More", që është ndoshta një figurë mitologjike apo një personifikim i bukurisë dhe ndjenjës së humbjes. Teksti i këngës është shkruar në shqip me alfabet grek, një karakteristikë e njohur për arbëreshë.
Botimi i Kamardës në vitin 1866 përfaqëson një hap të rëndësishëm në ruajtjen dhe përhapjen e trashëgimisë kulturore arbëreshe, pasi përfshin materiale të tilla si kjo këngë, që ndihmojnë në ruajtjen e gjuhës dhe kulturës shqiptare, veçanërisht në një kohë kur këto tradita po shuheshin për shkak të asimilimit dhe ndikimeve të jashtme.
Moj e bukura More
si të lash e më ngë të pash
Si të lash, si të lash
siç të gjeta ngë të lash
Atje kam unë zotin At
atje kam unë zonjën Mëmë
atje kam dhe tim vëlla
gjithë mbuluar
të gjithë mbuluar
të gjithë mbuluar nën dhe
Ah e bukura More
Botim i këtij libri u realizua në Itali në vitin 1866 nga shtëpia botuese “F. ALBERGUETI E.C.” , i cili mban si titull: “Appendice al Saggio di Grammatologia Comprata Sulla Lingua Albanese” përgatitur me shumë kujdes nga filologu arbëresh Dhimitër Kamarda (1821-1882), duke pasur për bazë dorëshkrimin e Kieutit (1708).