Uta Ibrahimi – Shqiptarja që ngjiti qiellin dhe zbriti me lavdinë e lartësive

Uta Ibrahimi – Shqiptarja që ngjiti qiellin dhe zbriti me lavdinë e lartësive

Në kufijtë e ajrit të hollë, aty ku toka mbaron e qielli fillon, një grua shqiptare ka lënë gjurmë në borën e përjetshme. Uta Ibrahimi, shqiponja nga Prishtina, ka prekur majat më të larta të botës – 14 herë – dhe me këtë është shkruar përjetësisht në librin e historisë së alpinizmit botëror. Ajo nuk është më thjesht një emër; është simbol i forcës, guximit dhe ëndrrave që ngrihen më lart se retë.

Prej rrënjëve të Ballkanit në kulmet e Himalajeve

E lindur në zemër të Kosovës, në një vend të fortë si guri dhe të bukur si mali, Uta u rrit me dashurinë për natyrën dhe shpirtin e lirë. Arsimi i saj në marketing e çoi drejt rrugëve të tjera në fillim, por ishte thirrja e maleve ajo që i fshikulloi shpirtin. Ajo e braktisi zhurmën e zyrave për heshtjen madhështore të majave, aty ku fryma ngushtohet, por shpirti zgjerohet.

Misioni i 14 majave – sfida që kërkon më shumë se muskuj

Ngjitja në të 14 majat mbi 8000 metra nuk është thjesht një rekord. Është një betejë me natyrën, frikën dhe kufijtë e njeriut. Kanchenjunga, maja e fundit që mbylli këtë kapitull epik, është një nga më të pabesët – një grackë akulli që kërkon përulësi dhe guxim njëkohësisht. Por Uta, si një shqiponjë që nuk frikësohet nga stuhia, e përqafoi rrezikun me gjakftohtësi dhe qëllim.

Një grua që frymëzon si mali – e palëkundur dhe e lartë

Uta nuk është vetëm një alpiniste. Ajo është një zë për natyrën, për barazinë, për vajzat që duan të fluturojnë, por i mbajnë këmbët lidhur me pritshmëritë. Ajo ka themeluar UTAlaya Foundation, ku lartësitë shndërrohen në mundësi për edukim, për zhvillim të qëndrueshëm dhe për një të ardhme më të pastër e më të drejtë.

Puna e saj si Ambasadore e Qëndrueshmërisë për OKB-në, aktivitetet e shumta në mbrojtje të mjedisit dhe përfshirja e të rinjve në eksplorimin e natyrës, janë dëshmi se Uta nuk ngjitet vetëm për vete – por për të hapur rrugë për të tjerët.

Një simbol i kombit – krenaria që shpalos flamurin në qiell

Kur Uta mbështet flamurin kuqezi mbi borën e majave më të larta në botë, ajo nuk valëvit vetëm një copë pëlhurë – por shpirtin shqiptar, krenarinë e një kombi të vogël me zemër të madhe. Ajo është gruaja që zgjati duart dhe preku yjet, për të treguar se gratë shqiptare nuk njohin kufij.

Në një botë që shpesh e mat suksesin me zë, Uta e arriti atë me heshtjen fisnike të malit. Ajo është dëshmi se nuk ka mur që nuk çahet, as majë që nuk kapet – kur shpirti është i lirë, kur zemra është e zjarrtë dhe kur ëndrra është më e lartë se retë.

Frymëzim për brezat – gratë që ngjisin jo vetëm maja, por edhe kufij të rinj

Rruga e Utës është kthyer në një shteg shprese për vajzat dhe gratë shqiptare, për të rinjtë që kërkojnë më shumë nga vetja dhe nga jeta. Ajo nuk është vetëm një alpiniste që sfidoi lartësitë – por një modele e fuqishme që dëshmon se origjina nuk është pengesë, por burim force; se ëndrrat nuk maten me madhësinë e vendit tënd, por me guximin për t’i ndjekur.

Përmes punës së saj me të rinjtë, sidomos vajzat, në shkolla, në udhëtime malore, në trajnime dhe kampanja, Uta i ka dhënë zë një brezi që kërkon barazi, që respekton natyrën dhe që guxon të ngjitet lart, jo për t’u dukur – por për të parë më gjerë. Ajo është dëshmi se kur një grua ngjitet në maja, ajo nuk ngre vetëm veten – por tërë një shoqëri me të.