Vëllezër shqipëtarë! Qasuni më dëgjoni, Sa të mundeni më parë Gjuhën tuaj mësoni. Pa shihni sa

Naim FRASHËRI - GJUHA SHQIPE

Vëllezër shqipëtarë!

Qasuni më dëgjoni,

Sa të mundeni më parë

Gjuhën tuaj mësoni.

Pa shihni sa ësht’e mirë

S’u vjen mall’ e dëshirë?

Gra,burra, djem e vasha!

E ju plaka zë-trasha!

Mos rrini pa mësuar,

Kjo do të na nderojë,

E do të na bashkojë,

Këtë gjuhë, që flasim,

Këtë zë të këndojmë,

Gjënë tonë të qasim

Të huajn t’a dëbojmë,

Se gjuh’ e Shqipërisë

Është e Perëndisë,

Njeriu të shperndëronjë!

Gjuhën e Mëmëdheut!

Q’është e bukur’ e zonjë!

Gjuhën e Skënder - beut!

Oh! e madhe mëkatë!

Kjo punë s’ka uratë.

Ju shkëmbenjë e ju male,

Ju brinja e bregore,

Dhe ju lumënj ngadale,

Ju fusha gjelbërore.

Shqip të flisni për herë!

Fjesht’ e të papërzier!

Dielli, hëna, pylli,

Dallëndyshija, larashi,

Edhe bilbili vetë

Shqip të flasë ndë jetë!

Dhe vetë Perëndija,

Edhe Zot’ i vërtetë,

Dh’ e tërë gjithësija

Këtë gjuhë të ketë

Këtë dhe shqipëtari,

Shpirt-madhi, punë-mbari.

GJUHA JONË - Naim FRASHËRI

(1846-1900)

Vëllezër Shqipëtarë,

të prekim urtësinë,

të zëm udhën e mbarë,

të ngjallim Shqipërinë.

Shqipëria ka qenë

dhe do të jetë,

po sot në ditët tona

të metë të mos ketë.

E ka nderuar Zoti

gjithënjë Shqipërinë

ish fort mirë qëmoti,

do bëhet dhe taninë.

Ajo ish koh’ e zjarrtë

dhe kish mundime tepër,

po sot pëndë dhe kartë

na duher, nuk tjetër.

O burra Shqipëtarë

të marim dituritë,

se s’ është koh’ e parë,

tani lipsetë dritë.

Të shkruajm gjuhën tonë

kombin të ndritojmë,

gjithë ç’ është e ka qenë

ngadalëzë ta mësojmë.

Pa shihni ç’gjuhë e mirë!

Sa shijë ka e hije,

ç’e bukur edh’ e lirë,

si gjuhë Perëdije.

KUNDËR MALLKIMIT TË GJUHËS SHQIPE - Petro Nini LUARASI

(1865-1911)

Si shqiptarë që jemi

Shqip ne duhet të mësojmë

Dhe Zotin, të drejtë kemi,

Ne gjuhën shqipe ta lëvdojmë.

Epo ju gjuhën tonë

Doni ta humbisni fare

Dhe me mallkim e me nëmë

Shprehni ta shpini në varre.

S’më vjen rëndë nga priftërinjtë

Që s’ dinë ç’ bëjnë e ç’punojnë,

I urdhërojnë të zinjtë

Që gjuhën shqipe ta mallkojnë.

Po krye-priftërinjtë e tyre

Nëkëmbës t’ orthodoksisë

Shumë punë prej mynxyre

Bëjnë kundër Shqipërisë!

Të mallkojnë njerëzinë

Të nëmosin gjuhën tonë,

Të përçajnë Shqipërinë,

Zoti mos e pastë thënë!

Thonë s’ ditka Krishti shqip

Dhe shqip-fjalë s’ pret prej nesh,

Vetëm në gjuhën greqisht

Të dëgjon e të mban vesh!

Këto e shumë të tjera,

Që dëgjon në kishë brenda

Dhe na mallkojnë për hera

Gjuhën tonë që s’ ua k’ ënda.

S’ kanë frikë as turpërohen

Që përçmojnë Perendinë,

Po mburren edhe lëvdohen

Sepse shërbejnë Grejqinë!

Gjuhën e kemi tonë

Të vjetër dhe të vyer,

Nga Perendia ish thënë

Që ta ruajmë të çkëlqyer.

GJUHA SHQIPE - Ndre MJEDA

(1866-1937)

Përmbi za që lshon bylbili,

gjuha shipe m’ shum gullon,

përmbi erë që jep zymbyli,

pa da zemrën ma ngushllon.

Ndër komb’tjera, ndër dhena tjera,

ku e shkoj jetën tash sa mot,

veç për ty m’rreh zemra e mjera,

e prej mallit derdhi lot.

Nji kto gjuhë që jam tue ndie,

janë të bukura me themel,

por prap kjo, si diell pa hije,

për mue t’ tanave iu del.

Geg’ e Toskë, Malsi jallia,

janë nji komb m’ u s’ duron,

fund e maje nji a Shqipnija,

e një gjuhë t’gjith na bashkon.

Qoft mallkue kush qet ngatrrime,

ndër kta vllazën shoq me shoq!

kush e ndan me flak’ e shkrime

ç’ ka natyra vetë përpoq!