Search Results

Pse gjuhët e reja shpiken nga binjakët Deri në 50% e binjakëve zhvillojnë modelin e tyre të komunikimit me njëri-tjetrin. Shumica e humbasin me kalimin e kohës, por për binjakët Youlden është bërë një mënyrë normale komunikimi. Binjakët Matthew dhe Michael Youlden flasin 25 gjuhë secili. E 26-ta është “Umeri”, të cilën nuk e përfshijnë në numërimin e tyre. Nëse nuk keni dëgjuar për Umeri, mos u habisni. Michael dhe Matthew janë dy personat e vetëm që e flasin, e lexojnë dhe e shkruajnë atë. E kanë krijuar vetë si fëmijë. Vëllezërit këmbëngulin se Umeri nuk është një gjuhë që e mbajnë qëllimisht të fshehtë. “Umeri nuk përdoret kurrë si një gjuhë për t’i mbajtur gjërat private,” thonë ata në një email. “Padyshim që ka një vlerë shumë sentimentale për ne, pasi pasqyron lidhjen e thellë që ndajmë si binjakë identikë”. Rreth 30-50% e binjakëve zhvillojnë një gjuhë të përbashkët ose një model të veçantë komunikimi që është i kuptueshëm vetëm për ta, i njohur si kriptofazia. Termi përkthehet drejtpërdrejt nga greqishtja si fjalim i fshehtë. Nancy Segal, drejtore e Qendrës së Studimeve Binjake në Universitetin Shtetëror të Kalifornisë, beson se tani ka fjalë më të mira dhe më të nuancuara për fenomenin dhe preferon të përdorë “fjalim privat”. Në librin e saj Twin Mythconceptions, Segal përdor gjithashtu shprehjen “mirëkuptim verbal i përbashkët” për t’iu referuar të folurit të përdorur brenda çiftit. “Bazuar në studimet e disponueshme, është e sigurt të thuhet se rreth 40% e të vegjëlve binjakë angazhohen në një formë të “fjalimi-binjakësh””, shkruan Segal. “Por kjo shifër nuk tregon se sa i ndërlikuar rezulton të jetë zhvillimi gjuhësor i binjakëve.” Umeri tani shkruhet duke përdorur alfabetin latin, megjithëse binjakët Youlden u përpoqën të hartonin alfabetin e tyre për gjuhën. Roy Johannink nga Holanda është babai i binjakëve adoleshente Merle dhe Stijn. Trembëdhjetë vjet më parë, kur ata ishin foshnje, ai bëri një video të tyre duke folur me njëri-tjetrin dhe e shpërndau në YouTube. Deri më sot, biseda e tyre ka mbledhur mbi 30 milionë shikime. Johannink ndodhi që kishte aparatin e tij në dorë në momentin që të dy fillimisht filluan të ndërveprojnë verbalisht me njëri-tjetrin. “Isha pak i befasuar që ata panë njëri-tjetrin”, kujton Johannink. “Ata menduan: “Hej, nuk jam vetëm në këtë moment. Jemi ne kundër botës”. Segal shpjegon se ashtu si Merle dhe Stijn (të cilët humbën gjuhën e tyre të përbashkët kur mësuan holandisht), shumica e binjakëve i tejkalojnë fjalët e tyre private pasi fitojnë më shumë ekspozim ndaj njerëzve të tjerë përtej shtëpisë. Por për binjakët Youlden, ky nuk ishte rasti. Ata nuk e kaluan gjuhën e tyre. Përkundrazi, ata e pasuruan dhe e përsosën atë me kalimin e viteve. Të lindur dhe të rritur në Mançester në Britani, binjakët Youlden u rritën të rrethuar nga etni dhe kultura të ndryshme, duke nxitur dashurinë për gjuhët. Kujtimet e fillimit të fillimit të gjuhës së tyre Umeri janë të mjegullta, por vëllezërit kujtojnë se gjyshi i tyre ishte i hutuar kur si parashkollorë, të dy bënin një shaka mes tyre që ai nuk i kuptonte. Më pas erdhën pushimet e tyre të para familjare jashtë vendit, në moshën 8-vjeçare. Ata u nisën për në Spanjë dhe vendosën se do të mësonin spanjisht, të bindur se nëse nuk do ta bënin, do të kishin vështirësi të porosisnin akullore. Të armatosur me një fjalor dhe me pak të kuptuar se si funksiononte gramatika, ata filluan të përkthenin fraza fjalë për fjalë nga anglishtja në spanjisht. Më vonë ata morën gjuhën italiane dhe më pas e kthyen vëmendjen në mësimin e gjuhëve skandinave. Duke bashkuar së bashku elemente të ndryshme gramatikore të të gjitha gjuhëve që kishin studiuar, vëllezërit kuptuan se Umeri mund të bëhej në të vërtetë një gjuhë e plotë. Kjo tingëllon me vëzhgimet e Segalit. Sipas saj, në përgjithësi, “binjakët nuk shpikin një gjuhë të re, ata tentojnë të prodhojnë forma atipike të gjuhës së cilës i ekspozohen. Edhe pse është e pakuptueshme, ata përsëri e drejtojnë atë te njerëzit e tjerë”. Binjakët Youlden filluan të standardizojnë dhe kodifikojnë Umerin. Në një moment, ata madje u përpoqën të hartonin alfabetin e tyre, por e kuptuan (kur morën kompjuterin e tyre të parë) se do të ishte pak i dobishëm duke pasur parasysh se nuk kishte font Umeri. Umeri tani shkruhet duke përdorur alfabetin latin. Gjuha e përbashkët Megjithatë, ruajtja e një gjuhe të folur nga pak njerëz vjen me sfidat e veta. “Binjakët e kanë këtë gjuhë të përbashkët, që në një moment e ndalojnë së përdoruri, sikur u vjen turp për këtë”, thotë Matthew. “Kjo gjithashtu nuk është diçka unike për gjuhët binjake.” Kushdo që flet një gjuhë të pakicës – që do të thotë një gjuhë që nuk ndahet nga pjesa tjetër e shoqërisë – mund të turpërohet ta flasë atë, “veçanërisht nëse jeni rritur me një gjuhë të pakicës ku mund të jeni të përjashtuar ose të parë me tallje nga të tjerët në shkollë”, thotë ai. “Fatmirësisht nuk e patëm kurrë atë [reagim nga të tjerët].” Përkundrazi, në shtëpinë e Youlden, prindërit e tyre kurrë nuk e panë zhvillimin e Umerit mes vëllezërve si një gjë negative. Kur vëllezërit largoheshin për të biseduar në gjuhën e tyre kur ishin me familjen e madhe, përgjigja prirej të ishte “ata po e bëjnë përsëri gjënë e gjuhës”, kujton Matthew. Karen Thorpe është specialiste në zhvillimin, edukimin dhe kërkimin e kujdesit të fëmijëve në Institutin e Trurit në Queensland në Universitetin e Queensland. Në rolet e mëparshme ajo ka studiuar gjerësisht zhvillimin e gjuhës tek binjakët. “Për mua bëhet fjalë për një marrëdhënie shumë të ngushtë”, thotë ajo. “Në vend që ta shohim atë si diçka të çuditshme dhe të pazakontë, gjuha private ka të bëjë me një gjë të bukur që njerëzit bëjnë kur janë shumë, shumë afër njëri-tjetrit. Por a është kjo ekskluzive për binjakët? Nuk mendoj kështu. Mendoj është ekskluzive për marrëdhënie shumë të veçanta, të ngushta.” Ajo gjithashtu e konsideron atë si një veçori normale të zhvillimit. Siç u shpreh ajo në një punim kërkimor të vitit 2010: “Është thjesht se fëmijët e vegjël që sapo kanë filluar të flasin priren ta kuptojnë njëri-tjetrin më mirë se sa prindërit e tyre ose të rriturit e tjerë.” Për të tjerët, si për shembull Youldens, gjuhët janë një kombinim i afërsisë dhe kuriozitetit intelektual, megjithëse Thorpe thotë se ky zhvillim afatgjatë dhe i vetëdijshëm i një gjuhe private është relativisht i rrallë. Binjakët Youlden vazhdojnë të shpikin fjalë të reja për të vazhduar me jetën moderne, pavarësisht nëse është ‘iPad’ ose ‘karikues’. Ka studime të kufizuara të rasteve të disponueshme për kriptofazinë, ose “gjuhën binjake”, dhe disa nga më të njohurit i kanë rrënjët në psikiatri. June dhe Jennifer Gibbons janë një shembull i tillë. Binjakët e lindur në Bajan u rritën në Uells në vitet 1970. Siç tha një nga motrat për BBC, ato kishin një pengesë në të folur dhe u ngacmuan për këtë në shkollë. Si rezultat, ata pushuan së foluri me të tjerët dhe folën vetëm me njëra-tjetrën. Për të tjerët, duke përfshirë edhe prindërit e tyre, fjalimi i tyre dukej i pakuptueshëm. Në moshën 19-vjeçare, pasi u arrestuan për krime duke përfshirë zjarrvënie dhe vjedhje, ato u dërguan në Broadmoor, një spital psikiatrik i sigurisë së lartë në Angli, dhe u bënë pacientet më të reja femra atje. “Ne ishim të dëshpëruara, ishim të bllokuara në binjakëzimin tonë dhe të bllokuar në atë gjuhë, ne provuam gjithçka për të ndarë veten,” tha June në një podcast të BBC për jetën e tyre. Shumica e binjakëve harrojnë çdo gjuhë që mund të kenë ndarë në mënyrë unike me njëri-tjetrin si fëmijë, thotë Thorpe, por disa ruajnë disa fjalë dhe tipare të komunikimit jo-verbal, siç janë gjestet . “Ata mund të mos kenë diçka që ne do ta quajmë një gjuhë ekskluzive, por ata kanë diçka që është mjaft e veçantë,” thotë Thorpe. Puna e saj ka zbuluar gjithashtu se binjakët janë pak më të rrezikuar nga vonesa e gjuhës, por të kesh një gjuhë private nuk kontribuon domosdoshmërisht në këtë. Vonesa e gjuhës lidhet më shumë me binjakët që kanë më pak vëmendje individuale nga të rriturit, sugjeron hulumtimi. Prematuriteti, shtatzënia dhe komplikimet e lindjes gjithashtu mund të luajnë një rol. “Një gjë që u them prindërve është: sigurohuni që të flisni me fëmijët tuaj një nga një, në mënyrë që ata të kenë ekspozim ndaj gjuhës,” rekomandon Segal. “Një problem me binjakët është se prindërit priren t’i lënë ata vetëm sepse argëtojnë njëri-tjetrin, por më pas nuk kanë modele gjuhësore për të rritur.” Për binjakët Youlden, krijimi i Umerit nuk ka qenë gjë tjetër veçse një përvojë pozitive. Gjuha po zhvillohet vazhdimisht ndërsa vëllezërit mendojnë për fjalë të reja për gjërat që janë shfaqur me jetën moderne. “Pavarësisht nëse është “iPad” ose “karikues”, të gjitha këto janë fjalë që nuk ekzistonin 20 apo 30 vjet më parë,” thotë Matthew. Tani ata drejtojnë kompaninë e tyre të trajnimit të gjuhës, duke mbështetur individë, institucione arsimore dhe kompani private me mësimin e gjuhës. Michael jeton në zona të ndryshme të Britanisë. Ata ende bisedojnë me njëri-tjetrin në Umeri. Ata nuk kanë në plan t’ia përcjellin gjuhën fëmijëve që mund të kenë në të ardhmen. E kanë të çuditshme ta ndajnë gjuhën me dikë tjetër. “Është një gjuhë unike e folur nga dy njerëz,” thotë Michael. “Është një nga ato gjëra që për fat të keq ka një datë skadimi.” BBC, përshtati në shqip ©LAPSI.AL

Gjendet rastësisht pas 200 vjetësh një vals i shkruar me dorë nga Chopin Zbulim sensacional në Bibliotekën dhe Muzeun Morgan në Nju Jork. Një dorëshkrim i panjohur nga Chopin u gjet rastësisht mes disa relikeve në një kasafortë. Zbulimin e bëri kuratori i muzikës Robinson McClellan. Teksa po kërkonte nëpër disa artikuj, McClellan vuri re një dorëshkrim të rrënuar me një emër të veçantë në krye, Chopin. Ai menjëherë bëri një foto dhe ia dërgoi Jeffrey Kallberg, një studiues i kompozitorit polak në Universitetin e Pensilvanisë. “Isha i tronditur – tha Kallberg për mediat amerikane – e dija që nuk e kisha parë kurrë më parë”. Pas analizave të kujdesshme, Biblioteka Morgan arriti në përfundimin se ai ishte një vals i panjohur nga Chopin, një zbulim unik në më shumë se gjysmë shekulli. Dorëshkrimi daton midis viteve 1830 dhe 1835, në kohën kur kompozitori ishte 20 vjeç. Studiuesit kanë nxjerrë në pah disa veçori. Megjithëse konsiderohet si një vepër e plotë, valsi është më i shkurtër se të tjerët të Chopin, vetëm 48 linja dhe një reprizë gjithsej 80 sekonda. Vepra është në një minor dhe përfshin gjithashtu një forte të trefishtë. I përcaktuar si “poeti i pianos”, Chopin vdiq në Paris në 1849 në moshën 39-vjeçare. © ANSA , LAPSI.al

Edith Durham, shpesh e quajtur me dashuri "Mbretëresha e Maleve," mbetet një figurë historike e veçantë për shqiptarët. Përkushtimi i saj i pashoq ndaj çështjes shqiptare dhe dëshira për të dokumentuar jetën dhe kulturën e një populli që përballej me sfida të mëdha, shquajnë punën e saj. Përmes librave, artikujve dhe artit, Durham arriti të sjellë në vëmendjen ndërkombëtare realitetin shqiptar të fillim shekullit të 20-të. Vepra e artistit Lazar Taçi, që paraqet një ndër udhëtimet e saj të lodhshme të shoqëruar nga një shqiptar, është një përjetësim i bukur artistik i lidhjes së saj me popullin shqiptar. Këto vepra janë jo vetëm art, por edhe një mënyrë për të ruajtur kujtesën historike dhe për t’i dhënë nderimin e merituar një mike të përjetshme të Shqipërisë. Ndër librat e saj, “Shqipëria e Epërme” mbetet një thesar për të kuptuar jetën, traditat dhe shpirtin e shqiptarëve të veriut, dhe edhe sot shërben si një udhërrëfyes për studiuesit dhe admiruesit e historisë shqiptare. Në këtë mënyrë, emri i Edith Durham vazhdon të jetojë mes shqiptarëve përmes veprave artistike, librave, shkollave dhe rrugëve që mbajnë emrin e saj. Ajo tregoi një simpati të jashtëzakonshme për shqiptarët, veçanërisht gjatë kohërave të vështira, si gjatë krizave ballkanike. Përkushtimi i saj ndaj çështjes shqiptare dhe mbrojtja që u bëri atyre në shkrimet e saj e bënë një mike të madhe të kombit shqiptar. Zonjusha Edith Durham një mike e madhe e shqiptarëve - është një vepër e realizuar nga mjeshtri Lazar Taçi.  Çmimi i pikturës 3,000 dollarë. Aty gjenden edhe disa piktura të mjeshtrit shqiptar, Lazar Taçi. Adhuruesit e pikturave, të cilët shfaqin interes për pikturën e Lazar Taçit, dedikuar Edith Durham, teksa janë njohur edhe me çmimin e saj, rekomandohen nga “Pixels” të kontaktojnë direkt artistin për blerjen e veprës origjinale. Në fillim të shekullit të 20-të, kur Shqipëria luftonte për pavarësinë e saj dhe kërcënohej nga ana tjetër me copëtim të territoreve, një grua e guximshme braktisi jetën e saj komode në Angli dhe nisi një udhëtim të gjatë për disa vite në Ballkan, në një periudhë të karakterizuar nga konflikte etnike pas shpërbërjes së Perandorisë Osmane. Nga viti 1908 deri në vitin 1914 ajo ka qenë e pranishme në viset më të thella të Shqipërisë, duke njohur nga afër jetën dhe traditat e një populli të lashtë autokton në këto treva. Ajo mbajti shënime dhe studime, kreu realizime dhe dizajne të rëndësishme për to. Dhe u 'bë aq e afërt dhe e dashur për banorët shqiptarë, saqë e quajtën atë "Mbretëresha jonë e maleve". Artisti përshkruan në telajo një ndër udhëtimet e gjata e të lodhshme nëpër Shqipëri të zonjës Durham, e shoqëruar nga një shqiptar. Për afro një gjysmë shekulli Durham lidhi fatet e jetës saj me fatet e Ballkanit dhe veçanërisht të Shqipërisë. Veç veprimtarive të tjera të karakterit politik, social e shkencor, ajo shkroi 7 libra rreth çështjeve të Ballkanit, nga të cilët “Shqipëria e Epërme”, e shkruar në vitin 1909, është më e njohura dhe më e arrira. Ky libër akoma edhe sot e kësaj dite është një udhërrëfyes i mirë i kulturës dhe traditave të malësorëve të Shqipërisë Veriore. Është për t’u theksuar që artikujt e saj për revistën “Njeriu” (Man) e bëri atë një pjesëtare të njohur të Institutit Mbretëror te Antropologjisë. Me mendje të ndritur dhe gjeneroze, ajo kuptoi me shpejtësi shpirtin e shqiptarëve dhe pa frikë e kompromis, i tregoi botës për popullin e lashtë ballkanas. Ndonëse ka kaluar më tepër se një shekull nga koha kur ajo vizitoi Ballkanin, shqiptarët i mbeten mirënjohës, duke i dedikuar jo vetëm vepra arti, por duke e përjetësuar emrin e saj në shkolla, rruge etj Faleminderit për këtë informacion! Edith Durham, e njohur si "Mbretëresha e Maleve," ishte një figurë e jashtëzakonshme. Ajo ishte një shkrimtare, artiste dhe udhëtare britanike që zhvilloi një lidhje të veçantë me Shqipërinë dhe shqiptarët gjatë fillimit të shekullit të 20-të. Përmes udhëtimeve të saj në Ballkan, ajo studioi dhe dokumentoi jetën, traditat dhe historinë e shqiptarëve, duke kontribuar në njohjen ndërkombëtare të kulturës shqiptare.

Muntaz Dhrami – Skulptori që i dha shpirt gurit dhe historisë Pergatiti.Li liana Pere. Muntaz Dhrami, lindur më 10 nëntor 1936 në qytetin historik të Gjirokastrës, është një nga ikonat e artit shqiptar dhe një mjeshtër i skulpturës që ka lënë gjurmë të pashlyeshme në kulturën kombëtare. Me duart e tij të palodhura dhe një shpirt të pasur krijues, ai e shndërroi gurin dhe bronzin në simbole të përjetshme të identitetit, historisë dhe shpirtit shqiptar. Udhëtimi i artit dhe edukimit Rruga e tij drejt artit filloi që në rini, kur pas përfundimit të shkollës fillore dhe dy viteve të mesme në Gjirokastër, ai u pranua në Liceun Artistik “Jordan Misja” në Tiranë (1953–1956). Pasi u dallua për talentin e tij të jashtëzakonshëm, Dhrami vazhdoi studimet e larta në Akademinë e Artit në Shën Petërburg, Rusi (1957–1961). Në vitin 1961, mbrojti diplomën në Institutin e Lartë të Arteve në Tiranë, duke krijuar grupin monumental “Çerçiz Topulli” dhe “Mihal Grameno”, një vepër që e bëri të spikaste si një talent i rrallë. Pasi u kthye në Shqipëri, ai u angazhua si pedagog dhe dekan në Fakultetin e Arteve Figurative, duke ndihmuar në formimin e brezave të artistëve. Veprat monumentale që flasin për historinë Gjenialiteti i Dhramit gjendet në krijimin e monumenteve që përshkruajnë momente dhe figura kyçe të historisë shqiptare: Monumenti i Pavarësisë (Vlorë, 1970), një simbol i lavdisë dhe sakrificës kombëtare. Nënë Shqipëria (Tiranë, 1971), një vepër madhështore që pasqyron shpirtin dhe krenarinë kombëtare. Obelisku i Arsimit (Gjirokastër), një përkushtim ndaj dijes dhe përparimit. Relievi monumental në Kryeministri (Tiranë), që përfaqëson frymën e unitetit dhe përkushtimit. Monumenti i Ali Pashë Tepelenës, një vepër që mishëron fuqinë dhe vizionin e një lideri historik. Monumenti i Lasgush Poradecit dhe Monumenti i Mitrush Kutelit, që nderojnë artin dhe letërsinë shqiptare. Portrete të shpirtit njerëzor Dhrami shkëlqeu gjithashtu në portretet e tij të hollësishme dhe të ndjeshme: Portreti i Nënë Terezës, që sjell në jetë ndjeshmërinë dhe përkushtimin e saj hyjnor. Busti i Shkurte Pal Vatës (Lushnje) dhe Busti i Jani Vretos (Leskovik), dëshmi të dashurisë dhe respektit për figurat kombëtare. Portreti i Rugovasit dhe Busti i Liri Gegos, që ndriçojnë forcën dhe karakterin e tyre. Ekspozita dhe nderime ndërkombëtare Ekspozita e tij debutuese me vizatime në Universitetin e Amanit (Jordani, 1967). Ekspozita “Frymëzim nga Beethoven” (Tiranë, 1994). “Puthja” (bronzi) ekspozuar në Gjenevë (Zvicër, 1999). Ai është laureat i çmimeve prestigjioze, duke përfshirë çmimin e nderit në Bienalen e Aleksandrisë (1964) dhe titullin e lartë “Skulptor i Popullit” (1978). Frymëzimi që mbetet përjetë Muntaz Dhrami është më shumë se një skulptor – ai është një rrëfimtar që flet përmes gurit dhe bronzit. Në çdo monument, në çdo portret, ai ka skalitur kujtesën kolektive të një kombi dhe ka përcjellë mesazhe të pavdekshme për dashurinë ndaj lirisë, dijes dhe artit. Trashëgimia e tij është një thesar që frymëzon brezat, një testament i fuqisë së artit për të mbajtur gjallë shpirtin e një kombi. Me punën e tij, Dhrami dëshmon se arti është e vetmja gjuhë që nuk njeh kufij – një gjuhë që na lidh me të shkuarën dhe na frymëzon për të ardhmen. Pergatiti. Liliana Pere.

Ndre Mjeda është poet dhe autor/publicist shumë i njohur. Ndre Mjeda, teolog, shkrimtar, gjuhëtar, deputet shqiptar nga Shqipëria.Ndre Mjeda që vetë nënshkruante ‘Mjedja’, poet i shquar dhe veprimtar patriot. Lindi në Shkodër nga Jakë Zefi (Kryeziu) e Luçije (Dominika) Thaçi, me origjinë nga Mirdita nga i ati, e nga Malcit e Pukës nga e ëma. Si i ri me intelekt të zhvilluar, i talentuar dhe studioz, tërhoqi vëmendjen e jezuitëve, të cilët menduan ta bënin prift. N’edukimin e tij patën ndikim shkrimtari jezuit Anton Xanoni (1863-1915) dhe poeti françeskan Leonardo de Martino (1830-1923). Ai vazhdoi më pas studimet fetare në Spanjë, Itali e Poloni. Në fillim ndenji tre muaj në pranverë 1880 në fshatin Cossé-le-Vivien afër Lavalit në perëndim të Francës, kurse më pas ndoqi një kolegj në manastirin Kartuzian të Porta Coeli-t në veri të Valencias në Spanjë, ku studioi për letërsi. Më 1883 e gjejmë në Kroaci, ku studion retorikë, latinisht dhe italisht në një institut jezuit në Kraljevica (ital. Porto Re) në bregdetin dalmat. Nga 1884 deri në fillim të vitit 1887 u stërvit në një kolegj që drejtohej atje nga Universiteti Gregorian i Romës, kurse më 1887 u transferua në një kolegj Gregorian tjetër në Kieri (Chieri), në juglindje të Torinos, ku ndenji deri në fund të atij viti. Në fillim dha mësim në një shkollë të lartë fetare në Kroaci. Në këto vite Ndre Mjeda filloi të shkruajë poezi shqip, ndër to edhe vjershën melankolike mjaft të lexuar Vaji i bylbylit, botuar më 1887 në broshurën Scahiri Elierz (Poeti i nderuar), ku shpreh mallin për vendin e tij. Po e kësaj periudhe është vjersha Vorri i Skanderbegut. Tema e shqiptarit në mërgim, që e merr malli për atdheun nën zgjedhën turke, ishte më se e zakontë në letërsinë e Rilindjes, sidomos në dhjetëvjeçarin pas dështimit të Lidhjes së Prizrenit. Disa poezi të tij: VJESHTA Dhe ju po shkoni,Bylbyla, kshtu!Po tretni këndynaj,Dallndysha, ju!Dekën mendovaSe m’vjen kurdo;Se m’leni vetunS’mendova, joPor ma fort zemrënMa bren nji idhnim:Çerdhen qi i leniKujdesit tim.Ndoshta, kur t’ktheniMue vorri m’mba,E ju kërkoniÇerdhën qi s’a. ANDRRA E JETËS IN’për ograjë po këndojnë bylbylatsi tu u prrallë me shoqi-shojnë,drandafilleve zymbylatt’kandshmen erë dhunti ia çojnë.E nalt n’qiell ma e bukur hanarreze t’paqta shkon tue shkri;maje bjeshkve fillon zanan’valle shoqeve m’u pri.Lodhë prej vegësh, prej rrangësh shpijet,si u ba natë, ndej Zoga n’votër;ndej m’u xe me dru dullijetqë kish ba n’për mal, pa motër!E kuvendte me nanë-locensi përgjumshëm, ndonji fjalë,derisa bri votrës gocëne muer gjumi dalkadalë.Fjet bri votrës: e kur shkëndijashndritte at fëtyr’ të patravajë,ejëll prej qiellit ulet te shpiadukej faret fëtyra e sajë.Herë n’at’ gjumë tue qeshun dukej,si m’u falë herë dorën çote;herë përmallshem n’veti strukeje n’fëtyrë gjaku t’tan’ i vëlote.(Ngrimun n’ar, mbi ‘i pullalinën balkue nji beg kish dalë;holl’ e i gjatë porsi selvin’rrugë nën gardh ish dukë nji djalë.)E nan-bardha tue shikjue:“Flej me engjuj, thotë, o bi;pusho shtatin me i ndihmueLokes sate nëpër shpi”.IIPrej nën nji tjegllet kish dalë si ‘j tra,ku nji mij’ tesha vëloshin pa da;përmbi shpi ndihej tue rrahun trokae ushtonte tokaprej kambësh t’bag’tive. Ka dalë Harapiherët, e shpatit delet ja hapi;ka dalun Mica me lopë të mëdhajanëpër ograja.Kur u zgjue Zoga vojt te balkonie pau se bleta vëlonte te zgjoni;pau se n’at’ nade poshtë nji lavruerkish ba nji shpuer.Tue sjellun krahnin këndote me veti,e i rridhte krahve si nji valë deti,ku shndriçëm dielli lëshonte si zhgjetarrezet e veta.Rreze flak’ arit. Por rrotull fëtyrae fushës kish nd’rrue; kish nd’rruemun zyrae bimës e e pem’ve; përmbi balkuederi kish nd’rrueerë filcigeni; po vite ‘j tjetërerë: porsi makthit; e rruga e vjetërnën shpi, mbas gardhit, porsi nji dritëshkonte tue qitë.Nuk e kish vrumun kurr nder dit’ t’vetaat rrugë n’balkue. Ktheheshin me çetaasaj katundsit, tue dalë pa prae ajo s’kish pa.U nis te puna mërziçëm. Nisindër penj sovajkën, e shpata krisi,cirliknë rrotllat posht’ e përpjetënën kambë të shpejtë.E vojt n’dritare prap. Ndoshta beguka mbërri te rruga e pret te shteguveshun me t’arta, mbi ‘j pullalipër bukuri.Nuk ishte begu: nën diell t’valtëveç dy dallëndysha bajshin do baltë,balt’ e kashtare për çerdhe t’vet,se Shën Ejëlli a nget.Ndoshta po avitet nji djal’ i rii holl’ e i gjatë porsi ‘j selvi,me rrip rreth brezit, me nji gjashtoree ‘j kacatore.Nuk erdhi djali: veç dy bylbyla,nji n’drandofille, nji ndër zymbyla,përmallshëm thrrasin, e shoqi-shojnëme kangë gazmojnë.IIIVijnë dallëndyshat porsi erapërte’ det te çerdhja e vet;vijnë bylbylat ku pranveran’pyje t’veshuna po i thrret.Se qe pemët kan’ endun lulet,e u vesh fusha me blerim;lehtas prroni malit uletda prej borës që i nep ushqim.E, i dish’ruem, bje për fushoreme rritë bimën për gjith’ vend,ku ‘j erë akullit mizorekishte hupë lul’zim e shend.Edhe ti prej asaj që t’rritidaju, vash’, e mos vajto;me nji veshë, që kurr s’ta shndritiparas, shtatin hijesho.Bashkë me lule len dashtnija,me kangë t’shpendit që galdon;e pranverës bukuriabashkë prej gjumit t’tan’ i zgjon.Del, o bij’, prej shpisë sate,del prei t’vorfënit katund;njajo flakë që n’zemër patedo t’përvjellin tjetërkund.T’pret nji zemër flak’ e shkëndija,pret me tanden m’u ba nji;sa jetë t’apin Perëndiamos m’u damun kurr prej ‘si.T’lypë nji bes’ e ta nep t’ndershmedora e unazaqë t’ven n’gisht;e ndërmjet pr’at besë t’gjithhershmea dorzan’ i lumi Krisht.Sogjetarë, porsi furiae nji rrfes’ që qetat shpon,janë të qiellit nalt ushtriae n’dorë shpata iu veton.E din idhun regj Davidi,e dinë lott që pa pra qet,kur sheh morten se kositian’ e mb’an krajlninë e vet.IVE kandshme asht hanakur del me zana,e n’tokë me dritë përndaret,Hyjzit që shndrisine që shetisinn’për qiell, jan’ t’bukur faret.Kur del agimie rruzullimime ‘j dritë kuqloshe mbëlohete përmbi kashtashndritë pika-lashta,zemra për mall gazmohet.Asht i madh shendi,kur ndihet shpendindër pyje tue pingrue;e knaqshme a ‘j lulekur iu përkule,o fllad i leht’, me e l’mue.Por s’i giet qielli,nuk i giet prillias fllad që shetitë lulete me erna veshet,foshnjës që i qeshetnanës, kur mbi ‘të përkulet. I TRETUNI Nuk kalon nji natë e n’andërrporsi zgjandërre shof nanën këtu përbri;me krye vjerrte, me lot për syrri tue shfrynjat idhnim që don me e griNdejun m’duket prap te votraku me motran’dritë t’kandilit qepte e arnotepor njat gaz ka që i shndrittekur godittepetkat e djalit e shendoteKqyr njat vend ku n’mbramje rrishekur nuk kishefije idhnimi nëpër ftyrëe ngurron, si t’kenke gurite, pshtetë muritlot’ i dalin rrkaje tuj kqyrë“T’kishe dekë ma mirë, o i mjerë –thotë sa herë, –Afër nanës qe t’desh e t’ruejti;t’kishe mbyllë me duer te miakëtu te shpianjata sy qe mordja shuejtiAfër vorrit tand nan-shkretaporsi bletaishte sjellun tue gjimuee n’at bar qe kishte qitëpër gjithë ditëndonji lule kish kerkue…”…E mandej, si del nji kruetue bumuerreth e rreth prej brijes s’malitrrkaj i ulen lot’ per rrudha– Nuk asht udhananë, m’u idhnue per t’zeza t’djalitKur n’kët shekull n’drit’ e qitekur e rriteme njat mund qe nep hitia (kujdes i madh)“Nji nanë tjetër, – thoshe, – ke,bir n’kët dhenana jote a shqiptariaMend e zemër për të shkrijie përtrijinam e lavd kur t’i vijë dita”Mbas fjalësh t’tua përherë shkovae t’ndigjova:shqiptarin’ nuk ekorrita ENDRRO, DASHUNO Endrro. Njeri, sot ma Shum se kurrVepro. E Len prova tprekshmeFol. E tnihet zani deri nskajeJeto. At jet tanen, Jo tjervetNgihu. Me gjanat Si tmushin zemrenPi. Bukurin e deteve e oqeaneveMeso. E burimi dijes mos tdij me shterruPuno. Kopshtin e mendjes gjithmonLexo. Poemat e shpirtit tanKupto. Vuejtjen njerzore tpakufiNdimo. At T’paudhin tkthehetNdriqo. Fike terrinUrreji. Vetem padrejtsitDuej. Duej e vetem duejDashuno. Po mos jep arsye… I MBETUNI Edhe shtaza po gazmohet,Edhe bari mungullon;N`shend natyra gjith po cohet,Vec ti, i mjeri,po gjimon.Kang`e valle tui bashkueShend prej gojet gjithkush qet;Vec i vorfni tui dertuePorsi i huej a n`gjinie t`vet.Tui ankue per t`zeza t`vetaPer gjith dere tui lype kerset;Per`te t`dhimtun kerkund s gjeta:Porsi i huej a n`katund t`vet.Lodh` e unshem,kur vjen nata,N`prehen t`nanes me shkue kujton;Edhe nana i diq e ngrata,E kush t`vorfnin s`e ngushllon.Bab`, oh!babe!sa here ndo`j trimitDo me i thane tui derdhun lot;Por per`tene a fjale trishtimit,A nji fjale qe permend kot.Per dhe t`vet dale n`ushtrieRrebte qendroi i jati e diq;Sot i vorfni askund nji shpie,Nji cope buk s e gjen nder miq.Ah!ti njome, o njome e mjera,Dit` e nate qe po vajton:Kund nder miq nuk t`cilet dera,Kerkush vajin s t`a pajton.Dit`e nate pa buk e shpieShkote i vorfni andej e kendej,E prej t`pasunish zotnieNje fjale t`mire kerkush s ja kthej.Ku ke baben me t`ndimue?Ku ke nanen me derdhe lot?Ty gjith robi t`ka harrue,Kerkush s`do me t`dalun zot.Tui rae bor, tui frye murrlani,Mjet dy vorreve si`j lis,Afer gropes qe vet`e bani,Djali i vorfen u molis.Afer nanes u shtrue me fjetun,Afer babes kerkoi pushim;Kurgja t`ngritin s ka me e gjetun,T`xet e t`ftofte skan me pas ndrrim.Me njata qe vec e doshinTrupi i t`vocerrit pushoj;E n`lumnie Gazeta Express 2024 ✕

Margaret Fuller! Fuller ishte një gazetare, kritike, avokate e të drejtave të grave dhe e para recensuese e librave amerikane me kohë të plotë në gazetari. Libri i saj Gruaja në shekullin e nëntëmbëdhjetë konsiderohet vepra e parë e madhe feministe në SHBA. Për të mësuar më shumë rreth grave me ndikim në historinë e vendit tonë, vizitoni https://nationalwomenshistoryalliance.org/may/ ! Burimi i Fotos: Biblioteka e Kongresit Margaret Fuller takoi fundin e saj të pafat në Bregun e Detit të Ishullit të Zjarrit më 19 korrik 1850 ndërsa anija e saj Elizabeth u ndesh me një stuhi që shkatërroi bregun lindor në afrimin e saj drejt portit të Nju Jorkut. Fuller kishte një fëmijëri të pazakontë. E udhëhequr nga babai i saj, senatori i Masaçusets Timothy Fuller, asaj iu mësua të gjithë arsimimi i tij klasik në Harvard në një kohë kur arsimi i lartë nuk ishte i disponueshëm për gratë. Në të njëzetat e saj, Fuller vendosi se ishte detyra e saj publike të ndante njohuritë e saj me të tjerët. Edukator, reformator social dhe shkrimtar, Fuller botoi traktate mbi shumë kauza liberale: feminizmin, heqjen dhe reformën e burgjeve dhe përmirësimin e kushteve për të varfërit. Fuller shërbeu gjithashtu si redaktor i revistës së parë letrare të Amerikës, The Dial, qëllimi i së cilës ishte të nxirrte një zë për Artet dhe Letrat Amerikane. Puna e Margaret Fuller u njoh nga Universiteti i Harvardit kur ajo mori nderin e të qenit femra e parë që u lejua të kryente kërkime atje, një nder i paprecedentë, pasi gratë nuk lejoheshin të ndiqnin universitetin. Fuller bëri një angazhim për të përhapur arsimin e lartë tek gratë. Ajo zhvilloi takime, të quajtura "Biseda", në të cilat çështjet e kohës shqyrtoheshin në dritën e mësimit historik dhe filozofik. Këto takime u mundësonin grave ekspozimin ndaj analizave dhe diskutimeve të informuara që dhanë një forum për perspektivat e grave dhe inkurajuan rritjen e grave drejt mbështetjes te vetja. Traktati i saj novator, Gratë në shekullin e 19-të u bë një frymëzim themelor për Lëvizjen e së Drejtës së Grave. Këtu, Fuller shprehu vizionin e saj për edukimin e grave dhe lirinë intelektuale. Gruaja në shekullin e 19-të pati një popullaritet të jashtëzakonshëm dhe është vlerësuar nga disa për frymëzimin e Konventës për të Drejtat e Grave të vitit 1848 në Seneca Falls, Nju Jork. Fuller u largua nga Nju Anglia për në New York City me ofertën e Horace Greeley për t'u bërë Redaktor letrar për gazetën e tij të re kombëtare, New York Daily Tribune. Këtu ajo jetoi dhe shkroi derisa u nis për një turne evropian, i cili përfundoi në Romë, ku u bë korrespondentja e parë femër e luftës, duke raportuar nga betejat e Revolucionit Italian të 1848. Ishte udhëtimi i saj i kthimit në Amerikë që përfundoi tragjikisht më plazhet e Fire Island, Nju Jork. Arritjet e Margaret Fuller shërbyen si frymëzim për formimin e rritjes intelektuale dhe sociale të Amerikës për shumë çështje, ndikimi i të cilave ndihet edhe sot. “Gjeniu i veçantë i Gruas besoj të jetë elektrik në lëvizje, intuitiv në funksion, shpirtëror në tendencë. ” - Margaret Fuller, në veprën e saj Grua në shekullin e nëntëmbëdhjetë. Në këtë ditë të Gruas, ne nderojmë Margaret Fuller, një autore themeluese feministe që ka një lidhje tragjike me Ishullin e Zjarrit. Gjatë udhëtimit për në shtëpi nga Evropa, anija që e mbante atë dhe familjen e saj u shkatërrua gjatë një stuhie të dhunshme verore në ishullin e Zjarrit pranë zonës Point O’ Woods më 19 korrik 1850. Fuller, burri i saj Marchese Giovanni Ossoli, dhe djali i tyre i vogël u mbytën. Përpjekjet për të rimarrë trupin dhe sendet e saj ishin të pasuksesshme. Fuller udhëhoqi një jetë të shquar, duke botuar traktate për shumë shkaqe të rëndësishme: feminizmin, heqjen, reformën në burg dhe përmirësimin e kushteve për të varfrit. Fuller shërbeu gjithashtu si redaktor i Revistës së parë Letrare në Amerikë, The Dial, e cila botoi punimet e shumë mendimtarëve Transcendentalistë. Puna e saj në fund, Gruaja në shekullin e nëntëmbëdhjetë u bë një frymëzim themelor për Lëvizjen e të Drejtës së Gruas. Këtu, Fuller shprehu vizionin e saj për arsimin dhe lirinë intelektuale të grave. Gruaja në shekullin e nëntëmbëdhjetë u takua me popullaritet dërrmues dhe u është merituar nga disa me frymëzimin e Konventës së të Drejtave të Grave të vitit 1848 në Ujëvarën e Senecës, Nju Jork. Mësoni më shumë rreth jetës së jashtëzakonshme të Margaret Fuller: https://www.nps.gov/fiis/learn/historyculture/margaret-fuller.htm

“ Statuja e Lirisë” (anglisht “Statue of Liberty“), një ndër monumentet më të famshme në botë Zyrtarisht i është dhuruar SHBA-së nga populli francez, me rastin e 100-vjetorit të shpalljes së pavarësisë. Statuja paraqet figurën e Libertas (perëndisë së lirisë në mitologjinë romake), e cila në dorën e djathtë mban flakadanin e lirisë, kurse në dorën e majtë mban pllakën në të cilën është e shënuar me numra romak data 4 Korrik 1776, që paraqet ditën kur u shpall Deklarata e Pavarësisë së SHBA nga Anglia. Me kalimin e viteve ajo u bë simbol i lirisë e demokracisë në botë. Autor i skulpturës është Frederik August Bartoldi, me skeletin e brendëshëm të bërë nga inxhinieri Gustav Eiffel, autor i Kullës së famshme të Eiffelit në Paris. “Statuja e Lirisë" është e ndërtuar nga bakri dhe është transportuar pjesë-pjesë nga Franca në Amerikë. Vetë statuja është 46 m, kurse bashkë me bazën (të cilën e kanë bërë amerikanët), është 93 m e lartë. “Statuja e Lirisë” (anglisht “Statue of Liberty“), një ndër monumentet më të famshme në botë.

Angelina Jolie dhe djali i madh Knox vjedhin shfaqjen me paraqitjen jashtëzakonisht të rrallë në tapetin e kuq Buletini Angelina Jolie dhe djali i saj Knox Jolie-Pitt mbërrijnë për Çmimet Vjetore të 15-të të Guvernatorëve të Akademisë së Arteve dhe Shkencave të Filmit në Sallën e Ballit Ray Dolby në Los Angeles më 17 nëntor 2024. (Foto nga VALERIE MACON / AFP) (Foto nga VALERIE MACON/AFP nëpërmjet Getty Images)© VALERI MACON Shtëpi Moda Stili i famshëm Angelina Jolie dhe djali i madh Knox vjedhin shfaqjen me paraqitjen jashtëzakonisht të rrallë në tapetin ekuq Angelina Jolie dhe djali i saj, Knox Jolie-Pitt, bënë një paraqitje të rrallë publike së bashku në Governors Awards në Los Angeles më 17 nëntor, duke shënuar një natë të veçantë familjare. 16-vjeçari, të cilin Angelina ndan me ish-bashkëshortin Brad Pitt, doli në qendër të vëmendjes për herë të parë në më shumë se tre vjet - dhe ai e bëri këtë me stil. Angelina , 48 vjeç, rrezatonte hirin dhe magjepsjen në një fustan të verdhë me diell, duke qëndruar pranë djalit të saj teksa ecnin krah për krah në tapetin e kuq. Shikoni: Beteja e hidhur ligjore e Brad Pitt dhe Angelina Jolie Ju gjithashtu mund të pëlqeni Angelina Jolie dha një goditje të re në betejën ligjore me ish-Brad Pitt ndërsa gjyqi po afrohej Angelina Jolie dha një goditje të re në betejën ligjore me ish-Brad Pitt ndërsa gjyqi po afrohej Ansambli mahnitës i shfaqjes së Angelina Jolie 'Maria' është një ëndërr e natës Ansambli mahnitës i shfaqjes së Angelina Jolie 'Maria' është një ëndërr e natës Ndërkohë, Knox dukej pa sforcim me një kostum dhe kravatë klasike të zezë, të shoqëruar me një model flokësh të zhurmshëm që tregonte se sa është rritur që nga dalja e tij e fundit publike. Momenti ishte veçanërisht i veçantë pasi Knox është parë rrallë në ngjarje të profilit të lartë. Paraqitja e tij e fundit në tapetin e kuq daton në tetor 2021, kur ai u bashkua me vëllezërit e motrat e tij Maddox, Zahara, Shiloh dhe motrën binjake Vivienne në premierën në Londër të filmit Marvel të Angelina Eternals. Vëllai i tij i madh Pax ishte dukshëm i munguar në atë rast. Angelina Jolie, Knox Jolie-Pitt në 15th Guvernors Awards Pavarësisht se ka dy nga prindërit më të famshëm në Hollywood, Knox dhe vëllezërit e motrat e tij kanë qëndruar kryesisht jashtë vëmendjes – një zgjedhje që Angelina e ka respektuar gjithmonë. Duke folur për E! Lajmet në tetor, ylli i Maleficent shpjegoi: "Ata janë njerëz veçanërisht të turpshëm, shumë privatë dhe duan të jenë privatë". Ndërsa fëmijët Jolie-Pitt kanë zgjedhur një jetë më të qetë larg kamerave, ata kanë filluar të gdhendin shtigjet e tyre brenda industrisë së argëtimit. Në fakt, disa nga fëmijët e Anxhelinës tashmë kanë filluar t'i zhysin gishtat e këmbëve në film. Knox u shfaq për herë të fundit në tapetin e kuq 3 vjet më parë Maddox, 23, dhe Pax, 20, kohët e fundit kanë punuar në prapaskenë në filmin e ardhshëm biografik të Angelina, Maria, me regji të Pablo Larraín. "Mad dhe Pax ishin në këtë duke bërë punën e AD [asistent regjisor]," zbuloi Angelina për The Hollywood Reporter në gusht. "Ata e kanë bërë këtë disa herë, dhe unë mendoj se kjo është e mirë për ta. Pax ka tendencë të bëjë fotografi, dhe ai futet brenda. Pablo ishte i mrekullueshëm dhe e kuptoi se ai ishte i mirë .

Revista "Prestige" – Porta Drejt Ekselencës dhe Inspirimit 1. Promovimi i Yjeve të Suksesit Revista "Prestige" është një piedestal ku ngjiten emrat që shkëlqejnë në botën profesionale. Ajo nxjerr në pah histori suksesi që frymëzojnë dhe inkurajojnë çdo individ të kërkojë më të mirën në vetvete. 2. Frymëzim për Gjeneratat e Reja Me përmbajtje të pasur dhe tregime magjepsëse, revista frymëzon liderët e ardhshëm të mendojnë madhështisht, të veprojnë me pasion dhe të ndjekin rrugët e ekselencës. 3. Platformë për Lidhje të Rëndësishme Nëpërmjet rrjetëzimit dhe ngjarjeve të veçanta, "Prestige" krijon ura lidhëse midis profesionistëve të shquar, duke sjellë bashkëpunime që transformojnë karrierën dhe krijojnë mundësi të reja. 4. Burim i Diturisë dhe Inovacionit Me artikuj të mbështetur në kërkime të thelluara, revista ofron njohuri të pasura mbi prirjet e fundit, risitë teknologjike dhe praktikat më të mira në çdo fushë. 5. Nxitja e Vizionit dhe Krijimit të Vlerës "Prestige" është shumë më tepër sesa një botim – është një udhërrëfyes që sfidon kufijtë e zakonshmërisë, duke nxitur individët dhe organizatat të ndërtojnë vizione të mëdha dhe të krijojnë vlera të qëndrueshme. 6. Vlerat që Formësojnë Shoqërinë Duke trajtuar tema që prekin zemrën e sfidave dhe mundësive moderne, revista luan një rol kyç në ngritjen e vetëdijes për integritet, përkushtim dhe inovacion. 7. Një Oaz i Pasionit dhe Ambicies "Prestige" është streha e profesionistëve që ndjekin madhështinë. Artikujt e saj janë si një fener që ndriçon rrugën drejt arritjeve të jashtëzakonshme dhe përsosmërisë profesionale. Përfundim Revista "Prestige" është më shumë sesa një koleksion historish – ajo është një burim i gjallë inspirimi, një dritare drejt potencialit të pakufizuar dhe një forcë lëvizëse për transformimin personal dhe profesional. Me cilësinë, pasionin dhe vizionin që e karakterizojnë, "Prestige" mbetet një udhëheqëse e pakontestueshme në botën e ekselencës.

“Dita e Shqiptarisë”! 28 nëntori shënon edhe tri data të rëndësishme Të thuhet se 28 nëntori është dita më e rëndësishme për çdo shqiptar, është pak, pasi përtej një 24-orëshi të veçantë që ajo simbolizon mbi pavarësinë e marrë nga Shqipëria në 1912-ën me ngritjen e flamurit në Vlorë nga Ismail Qemali, kjo ditë është e veçantë edhe për një sërë detajesh të tjera me rëndësi të madhe historike dhe kombëtare. Në mënyrë faktike, vetë data, simbolizohet nga një sërë rrethanash të paracaktuara ose jo, mbi çaste kyçe të një kombi të tërë. Gjithçka, filloi më 28 nëntor 1443. Ishte viti shumë i largët 1443, kur në këtë ditë të shënuar, heroi kombëtar i Shqipërisë, Gjergj Kastrioti, ngriti flamurin e shqiponjës dykrenare mbi kalanë e Krujës, duke e çliruar atë nga pushtimi osman.

E RE: Sipas komentatorit mbretëror për BBC Jennie Bond, Mbretëresha Camilla po tregohet një mbështetje e madhe për Princin William pasi ai përballet me një nga momentet më të vështira të jetës së tij. "Ngjarjet e fundit padyshim kanë afruar Princin William dhe Mbretëreshën Camilla shumë më afër," tha ish-korrespondentja Mbretërore e BBC Jennie Bond. "Ata janë lënë, pothuajse fjalë për fjalë, duke kujdesur kurorën ndërsa Mbreti dhe Princesha shërohen. "Duke folur se si marrëdhëniet midis dyshes do të jenë forcuar që kur Mbreti dhe Kate po trajtoheshin të dy në Klinikën e Londrës në janar, Jennie thotë @ok_mag : "Kohët e fatkeqësisë shpesh i afrojnë njerëzit shumë më shumë së bashku. Për të gjithë progresin që është bërë në trajtimin e kancerit, është ende një gjë e frikshme. "Dhe ndërsa Camilla dhe William vendosin një fytyrë të guximshme për botën (dhe nuk ka dyshim edhe për bashkëshortët e tyre), mund të ketë raste kur ata konfiskohen me njëri-tjetrin për mënyrën se si po i përballojnë të gjitha. Kur Mbretëresha e ndjerë vdiq, William foli se si ajo kishte qenë në anën e tij në 'momentet më të lumtura' dhe 'ditët më të trishta të jetës së tij'. Tani, Camilla po ndan disa nga ato kohë me të dhe me siguri duhet të çimentojë marrëdhënien e tyre. "Duke reflektuar se si është jeta për dikë në një rol kaq të lartë, me presion publik, Xheni shton: "Ka kaq shumë pak njerëz që një mbretëror i moshuar mund t'i besojë absolutisht... dhe Camilla tani duhet të jetë një nga ata numër për William. Dhe jam i sigurt se është një rrugë me dy drejtime me William që ofron mbështetje morale edhe për Camilla. "Unë mendoj se tani ka një ngrohtësi dhe dashuri të vërtetë midis Camilla dhe William; ata të dy po i bëjnë një fytyrë të guximshme botës ndërsa shkojnë me punën e tyre kur jam i sigurt se ata më mirë do të ishin në shtëpi duke u kujdesur për partnerët dhe/ose fëmijët e tyre," thotë Xheni. #princessofwales #princewilliam #princeofwales #princesscatherine #princesscatherineofwales #katemiddleton #duchessofcambridge #princesskate #princeandprincessofwales #dukeandduchessofcambridge #duchesskate #katemiddletonstyl

Jeta personale e Angelina Jolie ka qenë subjekt i vëmendjes së gjerë mediatike, duke përfshirë martesat e saj të profilit të lartë me aktorin Jonny Lee Miller, aktorin Billy Bob Thornton dhe aktorin Brad Pitt, me të cilët pati një divorc shumë publik në vitin 2019. Ajo është njohur për punën e saj si nënë beqare dhe është cilësuar një nga gratë më të fuqishme në botë nga Forbes. Jolie ka qenë gjithashtu një ikonë e modës, e njohur për paraqitjet e saj elegante në tapetin e kuq dhe punën e saj si dizajnere mode, duke bashkëpunuar me marka si St. John dhe Louis Vuitton. Ndikimi i saj shtrihet përtej industrisë së argëtimit, me një ndikim të rëndësishëm në kulturën popullore, punën humanitare dhe fuqizimin e grave.