Search Results

Njihuni me tempullin e shenjtë indian me 1 ton flori ku edhe fëmijët nuk qajnë kurrë! Ajo që tërheq vëmendjen është… Njihuni me tempullin e shenjtë indian me 1 ton flori ku edhe Qyteti 500-vjeçar i Amritsar, në krahinën indiane Punxhab është një vend i lashtë e i shenjtë; madje një tempull fetar Sikh gjen dhe në aeroportin e zonës. Aty çdo ditë mijëra indiane dhe besimtarë të huaj vinë për të parë vendet e shenjta. Mes tyre është padyshim tempulli i Florinjtë, që është selia kryesore shpirtërore e Sikh e ndërtuar me gati 1 ton flori në kupolat. Struktura e mahnitshme raportohet se është përfunduar në vitin 1604 nga Shri Guru Arjun Dev Ji, që është guru i pestë i besimit Sikh. Tempulli i artë i Amritsar ka hyrje nga të katërt anët e tij, për të treguar se është i hapur për të gjithë besimtarët e çfarëdo rangu shoqëror apo të besimit. Njerëz nga të gjitha rajonet janë të mirëpritur këtu nëse ndjekin disa rregulla si ndalimi i produkteve të duhanit apo i çamçakëzve. Si burrat dhe gratë duhet të kenë kokën e mbuluar në shenjë respekti por për këtë jepen falas shallë koke në ngjyrën tradicionale Sikh, që shërbejnë dhe si suvenire për vizitorët. Vizita shoqërohet me muzikë relaksuese indiane Sikh që luhet nga sisteme të mëdha zëri. Vizitorët britanikë thonë se në tempullin e florinjtë sheh njerëz të të gjitha moshave por ajo që të tërheq vëmendjen është sa të qetë janë aty fëmijët e vegjël. Në sallën kryesore gjen dhjetëra bebe që zvarriten në dyshemenë e mermertë që duken të magjepsura me spiritualitetin e vendit, dhe gjatë vizitës së gazetarëve asnjë prej tyre nuk u dëgjua të qante. Temperaturat mund të jenë disi të larta por besimtarët mund të bëjnë banjë në ujin që rrethon kompleksin. Zonja e banjës për gratë është e ndarë veçmas nga djemtë e burrat, të cilët mund të lahen në zonat e hapura. Në tempull jepet falas për këdo ushqimi Karah Prasad — një gatim vendas me miell të ëmbël, që u shërbehet nga vullnetarë të gjithë atyre që qëndrojnë në radhë për të hyrë. Në këtë qytet nuk raportohet për krime apo varfëri dhe rrethinat e kompleksit thuhet se janë mbjellë pemë të shenjta, shtohet ne raportim.

Angelina Jolie ka bërë debutimin e saj me një Telegrafi Angelina Jolie duket tejet simpatike me flokë kaçurrela në shfaqjen e filmit “Maria” Lavdije Rexhepi 12 hours ago Angelina Jolie ka bërë debutimin e saj me një model flokësh kaçurrelë në shfaqjen e filmit të saj të ri “Maria”, e cila u mbajt gjatë AFI Fest në Los Angeles të shtunën. 49-vjeçarja ka qenë në qendër të vëmendjes për ‘Oscar’ që nga publikimi i trailerit të filmit të saj për Netflix. Në “Maria”, Angelina luan rolin e këngëtares legjendare të operës, Maria Callas, gjatë periudhës së saj të fundit në Paris në vitet 1970, shkruan  DailyMail. Filmi është drejtuar nga Pablo Larrain, i njohur për filmin “Jackie”. Në këtë ngjarje, Angelina magjepsi fansat me flokët e saj voluminozë, të cilat e rikthenin atë në stilin e viteve 1980. Ndryshe nga flokët e saj biondë dhe të drejta që ka pasur në ngjarjet e fundit, tani ajo kishte kaçurrela luksoze në një nuancë kafe të errët. Për tapetin e kuq, Angelina vesh një fustan të artë që reflektonte dritat, duke e bërë atë të dallohej. Ajo e përfundoi dukjen me një mbështjellës të zi me mëngë, duke i dhënë asaj një pamje elegante dhe sofisticuar. Buzëkuqi dhe vathët e perlat i shtuan shkëlqim pamjes së saj. Kjo dalje erdhi dy ditë pas publikimit të trailerit të ri për “Maria”, i cili ka shkaktuar shumë reagime pozitive nga fansat. /Telegrafi/

80-vjetori i çlirimit të Tiranës, Rama ndan foto nga aktivitetet e nxënësve Nga Marseda Qefalia - TIRANË, 17 nëntor /ATSH/ Tirana sot feston 80-vjetorin e Çlirimit, dita kur qyteti u çlirua   nga pushtimi nazi-fashist. Për të kujtuar këtë ngjarje të rëndësishme, në të gjitha institucionet arsimore të kryeqytetit janë organizuar aktivitete të ndryshme. Kryeministri Edi Rama ndau në rrjetet sociale foto nga disa prej shkollave të kryeqytetit, të cilat janë veshur me flamurin kuqezi. “Sot, 80-Vjetori i Çlirimit të Tiranës! Aktivitete të nxënësve të shkollave të kryeqytetit, me rastin e Ditës së Çlirimit të Tiranës”- shkruan kryeministri Rama, teksa ka ndër punimet e nxënësve. Çlirimi i Tiranës është një moment historik dhe konsiderohet si një nga operacionet më të rëndësishme dhe të suksesshme që kanë zhvilluar njësitë e UNÇSH kundër forcave gjermane e bashkëpunëtorëve të tyre për çlirimin e qyteteve të Shqipërisë. Çlirimi i kryeqytetit iu ngarkua Korparmatës I Sulmuese. Shtabi i korparmatës hartoi një plan operacioni të hollësishëm në bazë të planit operativo-strategjik të Komandës së Përgjithshme. Plani parashikonte krijimin e frontit të brendshëm dhe të jashtëm me qëllim mbylljen dhe goditjen e garnizonit gjerman brenda Tiranës. Operacioni u zhvillua në tri faza: faza përgatitore (12 shtator – 28 tetor), faza e parë e sulmit (29 tetor – 10 nëntor) dhe faza e sulmit përfundimtar (11 – 17 nëntor). Operacioni i mësymjes për çlirimin e Tiranës përfundoi me fitore, pas 19 ditë luftimesh të ashpra (29, 10, – 17, 11) brenda në qytet, si dhe gjatë rrugëve të komunikacionit që çonin drejt tij. Më 17 nëntor Tirana u çlirua. Rol të veçantë për suksesin e operacionit luajti beteja e Mushqetasë. Lufta për çlirimin e Tiranës kishte karakterin e luftës së vërtetë ballore, ku u dukën qartë shkalla e organizimit të UNÇSH. Në luftën për çlirimin e Tiranës, një kontribut të çmueshëm dha populli i kryeqytetit, i cili i mbështeti fuqimisht të gjitha luftimet që u zhvilluan nëpër lagjet dhe rrugët e tij.

Psikologia shpalos nevojat bazë të fëmijëve në të gjitha fazat e jetës Para 3 dite Çdo fazë e zhvillimit të fëmijës sjell nevojat e veta specifike që janë vendimtare për mirëqenien dhe shëndetin e tyre. Të kuptuarit e nevojave themelore të fëmijëve në mosha të ndryshme i ndihmon prindërit t’u ofrojnë atyre mbështetjen e nevojshme në atë fazë të rritjes. Psikologia dhe edukatorja e prindërve, Jaimie Bloch, zbuloi se cilat janë këto nevoja themelore të fëmijëve në çdo moshë. Ja çfarë ka veçuar ajo në një postim të ri në Instagram. Deri në pesë vjet: Fëmijëria e hershme Disponueshmëria emocionale: Jini të pranishëm dhe të përgjegjshëm ndaj emocioneve të tyre. Luani me ta dhe siguroni vende të sigurta për ta për të luajtur dhe eksploruar. 5-10 vjeç: Fëmijëria e mesme Dashuria e pakushtëzuar: Tregojuni atyre dashuri dhe pranim të pakushtëzuar. Inkurajoni komunikimin dhe diskutimet e hapura pa gjykim apo frikë nga pasojat. Mësojini të njohin dhe shprehin ndjenjat e tyre. 10-15 vjeç: Adoleshenca e hershme Stimulimi i interesave: Mbështetni hobitë dhe pasionet e tyre me veprimet tuaja. Gjithashtu, mësojini për kufijtë dhe respektin për të tjerët. 15-20 vjeç: Adoleshencë Besimi dhe respekti: Respektoni mendimet e tyre dhe inkurajoni pavarësinë. Jini me ta në momente sfiduese.

Cilat janë shtatë mrekullitë e botës moderne? Cilat janë shtatë mrekullitë e botës moderne? Shtatë mrekullitë e botës moderne, përfaqësojnë disa nga strukturat arkitekturore më mbresëlënëse dhe domethënëse të krijuara nga njeriu gjatë historisë. Kjo listë, e zhvilluar pas një procesi votimi global, përfshin struktura që përfaqësojnë kryevepra arkitekturore dhe gjithashtu dëshmojnë për aftësinë e njeriut për të krijuar vepra të jashtëzakonshme, duke pasqyruar kulturën, historinë dhe identitetin e kombeve të tyre. Petra (Jordani)- Petra është një vend arkeologjik në Jordani, i vendosur rreth 250 km në jug të kryeqytetit Aman, i ndërtuar 2000 vjet më parë. Fasadat e shumta të gdhendura në shkëmb, shumica prej tyre varre, e bëjnë atë një monument unik, të shpallur në listën e trashëgimisë botërore të UNESCO-s më 6 dhjetor 1985. Në vitin 2007, Petra u shpall një nga shtatë mrekullitë e botës moderne. Muri i Madh i Kinës (Kinë)- Muri i Madh i Kinës përbëhet nga një seri shumë e gjatë muresh të vendosura në Kinën e sotme. Ai u shpall një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s në vitin 1987 dhe u përfshi ndër shtatë mrekullitë e botës moderne në vitin 2007. Ajo u ndërtua nga viti 215 para Krishtit me urdhër të perandorit Qin Shi Huang. Matjet e bëra në vitin 2012 me instrumentet më të fundit teknologjike tregojnë se Muri i Madh është 8850 km i gjatë. Machu Picchu (Peru)- Është pjesë e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, e zgjedhur në vitin 2007 si një nga shtatë mrekullitë e botës moderne. Është vendi i tretë arkeologjik më i madh në botë pas gërmimeve të Pompeit dhe Ostia Antica. Koloseu (Itali)- Koloseu, i njohur fillimisht si Amfiteatri Flavian, i vendosur në qendër të qytetit të Romës, është amfiteatri romak më i madh në botë (duke mbajtur rreth 50,000 deri në 87,000 spektatorë). Chichén Itzá (Jukatan), Meksikë- Chichén Itzá është një kompleks i rëndësishëm arkeologjik Maya i vendosur në Meksikë, në veri të Gadishullit Jukatan. Rrënojat, të cilat mbulojnë një sipërfaqe prej 3 km², i përkisnin një qyteti të madh që ishte një nga qendrat më të rëndësishme të rajonit rreth periudhës epiklasike të qytetërimit Maya, midis shekujve 6 dhe 11. Tāj Maḥal (Indi)- Tāj Maḥal është një mauzoleum i vendosur në Agra, India veriore i ndërtuar në vitin 1632 nga perandori Mughal Shah Jahān në kujtim të gruas së tij të dashur Mumtāz Maḥal. E regjistruar më 9 dhjetor 1983 në Listën e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s dhe në 2007 në listën e Shtatë mrekullive të reja të botës, ajo është konsideruar gjithmonë një nga bukuritë më të shquara të arkitekturës myslimane në Indi. Krishti (Brazil)- Statuja, e bërë prej betoni e ndërtuar ndërmjet viteve 1922 dhe 1931, është një simbol i Brazilit dhe përfaqëson Krishtin, Shëlbuesin e Njerëzimit, i renditur ndër shtatë mrekullitë e botës moderne në vitin 2007. Statuja mund të arrihet nëpërmjet një linjë hekurudhore që lidh statujën me qytetin e Rio de Janeiro. Përpara vitit 2002, për të arritur në statujë ishte e nevojshme të ecësh 222 shkallët që e ndanin atë nga terminali i linjës hekurudhore.

Pamja. nga Galeria Colonna, një pjesë e mrekullueshme e Palazzo Colonna në Romë. Kjo galeri është një shembull i shkëlqyer i arkitekturës dhe artit barok, që përmban dekorime madhështore me kolona të mermerit, tavane të pikturuara dhe një koleksion të pasur arti. Informacion rreth Palazzo Colonna dhe Galerisë: Viti i ndërtimit: Ndërtimi i pallatit filloi në shekullin XIV, por galeria baroke u shtua më vonë, në vitin 1654, me urdhër të Kardinal Girolamo I Colonna dhe nipit të tij Lorenzo Onofrio Colonna. Arkitekti kryesor: Puna u realizua nga arkitektë të ndryshëm, përfshirë Antonio del Grande dhe Giovanni Paolo Schor, të cilët krijuan elementët barokë të galerisë. Funksioni: Galeria Colonna ruan një koleksion të rëndësishëm të pikturave nga mjeshtra të mëdhenj si Annibale Carracci, Guido Reni, dhe Pieter Bruegel. Vendndodhja: Ndodhet në qendër të Romës, pranë Piazza Venezia dhe bazës së Kodrës Quirinal. Tavani i galerisë është i pikturuar me skena mitologjike dhe alegorike, duke përfaqësuar triumfet dhe historinë e familjes Colonna. Ky vend i hapet publikut për vizita të kufizuara, zakonisht të premteve dhe të shtunave. Pamja. nga Galeria Colonna, një pjesë e mrekullueshme e Palazzo Colonna në Romë. Kjo galeri është një shembull i shkëlqyer i arkitekturës dhe artit barok, që përmban dekorime madhështore me kolona të mermerit, tavane të pikturuara dhe një koleksion të pasur arti. Informacion rreth Palazzo Colonna dhe Galerisë: Viti i ndërtimit: Ndërtimi i pallatit filloi në shekullin XIV, por galeria baroke u shtua më vonë, në vitin 1654, me urdhër të Kardinal Girolamo I Colonna dhe nipit të tij Lorenzo Onofrio Colonna. Arkitekti kryesor: Puna u realizua nga arkitektë të ndryshëm, përfshirë Antonio del Grande dhe Giovanni Paolo Schor, të cilët krijuan elementët barokë të galerisë. Funksioni: Galeria Colonna ruan një koleksion të rëndësishëm të pikturave nga mjeshtra të mëdhenj si Annibale Carracci, Guido Reni, dhe Pieter Bruegel. Vendndodhja: Ndodhet në qendër të Romës, pranë Piazza Venezia dhe bazës së Kodrës Quirinal. Tavani i galerisë është i pikturuar me skena mitologjike dhe alegorike, duke përfaqësuar triumfet dhe historinë e familjes Colonna. Ky vend i hapet publikut për vizita të kufizuara, zakonisht të premteve dhe të shtunave. A do të donit më shumë detaje për historinë ose artistët specifikë që punuan aty? Logoja e Galleria Borghese ITA ENG MENU Statuja e një gruaje të veshur me një mantel me një kokë portreti arti romak Figura, që qëndron në këmbën e saj të majtë, mban një chiton me mëngë dhe një mantel që mbulon trupin e saj, duke rënë në palosje të trasha nga krahu i saj i majtë, i cili shtrihet përpara me një tas që përdoret për flijime, një patera, në dorë, ndërsa e djathta krahu është palosur në gjoks. Ky tip statujash të kujton atë që përsëritet nga mesi i shekullit të pestë pes e në vazhdim për përfaqësimin e perëndeshave Demeter ose Kore, e cila u adoptua gjerësisht nga epoka helenistike e tutje për statujat e portreteve. Statuja e Borghese, që stilistikisht i atribuohet periudhës Antonine, u ripërdor në shekullin e tretë për qëllime nderi dhe, në atë kohë, duke pasur parasysh kokën e saj aktuale të portretit; Është veçanërisht modeli i flokëve, me tufa të buta me onde të ndara në dy shirita dhe që bien poshtë mbi qafë dhe gërsheta e trashë që shtrihet nga qafa e vendosur në formë unaze në majë të kokës, që sugjerojnë se kjo pjesë mund të datojë në çereku i fundit i shekullit III, në kohën e perandoreshës Ulpia Severina (270-275). Detajet e objektit Inventari CCXXXX Vendndodhja Dhoma 5 - Dhoma Hermafrodite Data 180-190 pas Krishtit (figura); 270-275 pas Krishtit (kreu) Klasifikimi Art i lashtë E mesme mermer i bardhë në hije të verdhë Dimensionet lartësia pa bazament 180 cm; koka 28 cm Prejardhja Koleksioni Borghese (i parë i dokumentuar nga Nibby 1832). Inventario Fidecommissario Borghese 1833, C, f. 53, nr. 175 (dhoma VIII). Blerë nga shteti italian, 1902. Konservimi dhe diagnostikimi 1918, Cesare Fossi 1995, kooperativë CBC. arl Komentimi Skulptura, prejardhja e së cilës është e panjohur, përshkruhet për herë të parë në librin udhëzues të Antonio Nibby-t të vitit 1832 në dhomën VIII, ku mbeti e ekspozuar deri në mesin e shekullit të njëzetë, kur u zhvendos në dhomën V. Figura qëndron në këmbën e saj të majtë, me djathtas pak i përkulur përpara. Trupi mbulohet nga një chiton i palosur trashë me mëngë me një himation që mbulon trupin dhe i mbështjellë me palosje të trasha që bien nga krahu i majtë, i cili shtrihet përpara duke mbajtur një patera; krahu i djathtë është tërhequr afër gjoksit. Tipi i statujës të kujton atë të Demetrës ose Koresë të dëshmuar nga mesi i shekullit të pestë pes (shih tipi Conservatori-Corinth, Beschi 1988, f. 852, nr. 53), megjithëse trajtimi stilistik sugjeron një ripërpunim të hershëm helenistik. Ritmi i përgjithshëm i figurës dhe tekstura e saj janë në fakt të krahasueshme me disa statuja ikonike nga Megara (Horn 1931, f. 95, pl. 42) dhe me një statujë ikonike neoklasike nga Cyrene (Traversari 1960, f. 32-33 nr. 8, pl. I, 3), ndërsa teknika e ekzekutimit, veçanërisht e bazamentit, sugjeron se kjo skulpturë e veçantë Borghese mund të jetë bërë gjatë epokës Antonine (Blanck 1969). In the third century CE, the statue was repurposed to serve an honorary function: on this occasion – as suggested by the encrusted plug placed at the suture between the head and the body – a portrait head datable to the last quarter of the third century was applied. The plump face, with a full shape and lips, is characterised by heavy eyelids and a downward gaze. The softly wavy hair is divided into two bands leaving the ears uncovered, falling on the neck, while a large braid from the nape of the neck is set in a ring-shaped bun on the top of the head. The fashion of the braid from the nape of the neck to the top of the head (the so-called Scheitelzopf Frisur, literally ‘hairdo with a braid parting’) was in fashion at the time of empresses Furia Sabina Tranquillina and Marcia Otacilia Severa, wives of Gallienus III and Philip the Arab, while the version of this style extending beyond the occiput was particularly in vogue in the Gallienic period, as can be seen in the portraits of Cornelia Supera and Cornelia Salonina. Starting around the mid-third century, the braid became longer and was used to create a ring shape on top of the head, as documented by the monetary portraits of Ulpia Severina, wife of Aurelian and Magnia Urbica, wife of Carinu. During the second half of the third century this style evolved into increasingly voluminous solutions, eventually leading to a turban-like structure made with a thick plait rolled on top of the head as if it were a length of fabric (Bergman 1977, pp. 182 ff.; Buccino 2011, p. 378 ff.). The most striking analogies can be found with a portrait in Palazzo Doria, in which the voluminous plait is paired with slightly wavy hair divided in two bands on the forehead and loose curls at the hairline (inv. EA 2316, Calza 1977, p. 304, no. 376). In the Borghese portrait we can perhaps recognise a private portrait of the age of empress Ulpia Severina (270-275), whose hairstyle, only known from coin profiles, is imitated here (Bergman 1977, p. 185 ff.; Varner 2008, pp. 196-197). Jessica Clementi Bibliography A. Nibby, Monumenti scelti della Villa Borghese, Roma 1832, p. 136, n. 10. Indicazione delle opere antiche di scultura esistenti nel primo piano della Villa Borghese, Roma 1840, p. 25, n. 19. A. Nibby, Roma nell’anno 1838, Roma 1841, p. 925, n. 19. E. von Platner, C. Bunsen, E. Gerhard, W. Röstell, Beschreibungder Stadt Rom, vol. III, Stuttgart 1842, p. 257 n. 19. Indicazione delle opere antiche di scultura esistenti nel primo piano della Villa Borghese, Roma 1854 (1873), p. 29, n. 18. F. Matz, F. von Duhn, Antike Bildwerke in Rom, Berlin 1881-1882, n. 1534. A. Venturi, Il Museo e la Galleria Borghese, Roma 1893, p. 48. G. Giusti, La Galerie Borghèse et la Ville Humbert Premier à Rome, Roma 1904, p. 33. S. Reinach, Répertoire de la statuairegrecque et romaine, III, Paris 1912, p. 192, n. 10. R. Horn, Stehendeweiblichen Gewandstatuen in der hellenistischen Plastik (Hergänzung sheft Römische Mitteilungen, 2), Berlin 1931. A. De Rinaldis, La R. Galleria Borghese in Roma, Roma 1935, p. 17. P. Della Pergola, La Galleria Borghese in Roma, Roma 1954, p. 16. R. Calza, Catalogo del Gabinetto fotografico Nazionale, Galleria Borghese, Collezione degli oggetti antichi, Roma 1957, p. 15, nn. 163-165. A. Carandini, Ricerche Sullo Stile e la Cronologia dei Mosaici Della Villa di Piazza Armerina (Studi Miscellanei 7), Roma 1964, tav. 23,3. W. Helbig, Führer durch die öffentlichen Sammlungen Klassischer Altertümer in Rom (4° Edizione a cura di H. Speier), II, Tübingen 1966, p. 731, n. 1975 (von Heintze). H. Blanck, Wiederverwendung alter Statuen als Ehrendenkmäler bei Griechen und Römern, Roma 1969, pp. 32-33, A6. M. Bergman, Studien zum römischen Portrats des 3. Jahrhunderts n. Ch., Bonn 1977, in part. p. 196, tav. 60,4. R. Calza, Ritratto muliebre del IV sec., in Antichità di Villa Doria Pamphilj, a cura di R. Calza, Roma 1977, p. 304, n. 376. P. Moreno, Museo e Galleria Borghese, La collezione archeologica, Roma 1980, p. 16. G. Traversari, Statue iconiche femminili cirenaiche, Roma 1960, pp. 32-33, n. 8. P. Moreno, S. Staccioli, Le collezioni della Galleria Borghese, Milano 1981, p. 102. K. Fittschen, P. Zanker, Katalog der römischen Porträts in den Capitolinischen Museen und den anderen kommunalen Sammlungen der Stadt Rom, III Kaiserinnen- und Prinzessinnen bildnisse, Frauen porträts, Mainz 1983, p. 116, n. 176, nota 2. L. Beschi, s.v. Demeter, in “Lexicon Iconographicum Mythologiae Classicae”, IV,1, Zürich München 1988, p. 852, n. 53. P. Moreno, C. Stefani, Galleria Borghese, Milano 2000, p. 143, n. 1. P. Moreno, A. Viacava, I marmi antichi della Galleria Borghese. La collezione archeologica di Camillo e Francesco Borghese, Roma 2003, pp. 210-212, n. 192. E. R. Varner, Transcending Gender: Assimilation, Identity, and Roman Imperial Portraits, in “Memoirs of the American Academy in Rome. SupplementaryVolumes”, 7, 2008, pp. 185-205, in part. pp. 196-197. L. Buccino , Morbidi capelli e acconciature semper të ndryshme. Linee evolutive delle pettinaature femminili nei ritratti scultorei dal secondo triumvirato all'età costantiniana , në Ritratti . Le tante facce del potere , a cura di E. La Rocca, C. Parisi Presicce, Catalogo mostra Roma 2011, Roma 2011, fq 361-383. M. Prusac, Nga ballë për ballë. Rigdhendja e portreteve romake dhe e arteve të portreteve antike Pergatiti.Li liana Pere

Koncerti vjetor i Krishtlindjeve Carol i Princeshës Catherine do të mbahet të premten më 6 dhjetor në Westminster Abbey 🎄❤️ Shërbesa e këtij viti ofron një moment për të reflektuar mbi rëndësinë e dashurisë dhe empatisë, dhe sa shumë duhemi për njëri-tjetrin, sidomos në momentet më të vështira të jetës sonë. “Këtë vit, Lartësia e saj Mbretërore donte të festonte njerëzit e shumtë që mbështesin ata në nevojë – individë që kanë frymëzuar, këshilluar, ngushëlluar dhe mbi të gjitha kanë treguar se dashuria është dhurata më e madhe që mund të marrim. ” ᅳ Pallati Kensington 🤍 #princessofwales #katemiddleton #duchessofcambridge #princesskate #princesscatherine #princesscatherineofwales #princeandprincessofwales #duchesskate #katemiddletonstyle #duchesscatherine #catherinemiddleton #royals #royalstylewatch #britishroyals #britishroyalfamily #walesfamily #royalnews #duchessofcornwall #kateandwilliam #royalty

Trump në krye të Shtëpisë së Bardhë, reagon për herë të parë kryeministri Rama KOMENTE 06-11-2024 09:31 Kryeministri Edi Rama ka dërguar një mesazh urimi për Donald Trump, i cili është zgjedhur Presidenti i 47-të i Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Përmes një postimi në rrjetin social “X”, Rama përshëndet fitoren e Trump dhe nënvizon rëndësinë e marrëdhënieve mes Shqipërisë dhe SHBA-ve. - Advertisement - Shefi i qeverisë në Tiranë thekson se mezi pret të punojë me Presidentin e 47-të të Shteteve të Bashkuara të Amerikës për të përmirësuar më tej partneritetin mes dy vendeve. “Urime për DonaldTrump në këtë fitore të jashtëzakonshme! Ishte një nder i vërtetë të punoja përkrah Presidentit të 46-të të Shteteve të Bashkuara për të forcuar lidhjen mes dy vendeve tona. Mezi pres privilegjin e madh të punoj me Presidentin e 47-të për të përmirësuar më tej partneritetin tonë për paqe, prosperitet dhe përparim të mëtejshëm,” shkruan Rama në mesazhin e tij.

Kandidati republikan Donald Trump u zgjodh presidenti i 47-të i Shteteve të Bashkuara, duke shënuar një rikthim të jashtëzakonshëm. Me një fitore në Uiskonsin, zoti Trump siguroi 277 vota elektorale nga 270 sa janë të nevojshme për të siguruar presidencën. Mëngjesin e së mërkurës ndërsa ende po numëroheshin votat, zoti Trump shpalli fitoren në një tubim në Florida. “Kjo ishte një lëvizje që askush nuk e ka parë ndonjëherë më parë dhe sinqerisht, kjo ishte, besoj, lëvizja më e madhe politike e të gjitha kohërave”, u tha zoti Trump mbështetësve të tij. Ai garoi me rivalen demokrate, Kamala Harris, aktualisht Nënpresidente, e cila deri tani siguroi 224 vota elektorale. Zoti Trump është ish-Presidenti i parë që nga Grover Cleveland që rikthehet në Shtëpinë e Bardhë pasi humbi një palë zgjedhje pas mandatit të parë. 11:38 voa

Ben Affleck habit me një kompliment publik për J.Lo-në në mes të divorcit Ben Affleck bëri një kompliment të papritur për Jennifer Lopez për sa i përket rolit të saj në filmin e Unstoppable, pavarësisht se dyshja janë në mes të divorcit pasi martesa e tyre mori fund gjatë 2023-2024. “Unstoppable është një film shumë i ndryshëm nga ky,” tha Affleck për Entertainment Tonight. “Por në njëfarë mënyre, është e rrënjosur në mënyrë të ngjashme në pasionin e artistëve vërtet të talentuar. Billy Goldenberg dhe Jennifer dhe Don Cheadle dhe Jharrel [Jerome] dhe Bobby Cannavale, të gjithë ishin vërtet të pasionuar pas këtij filmi. Jennifer është spektakolare. [Është] një tjetër gjë për të cilin ne jemi vërtet krenarë. Ne besuam në njerëzit e duhur dhe Unstoppable është një shembull tjetër i kësaj.”

Djali i aktorit të Wolfs ka marrë rrugët e tij shakatare Beatriz Colon Shkrimtar i Nju Jorkut Mund të mos e shohim së shpejti një Alexander Clooney në ekran, por djali i George Clooney është ende duke e ndjekur babain e tij të famshëm. Megjithëse aktori i Wolfs dhe gruaja e tij Amal Clooney kanë mbajtur prej kohësh binjakët e tyre, Alexander dhe Ella, larg vëmendjes, ata herë pas here do t'i kënaqin fansat me pamje të ngrohta të familjes së tyre dhe si janë binjakët. Ylli i 11-të i Ocean-it dhe avokati i të drejtave të njeriut festuan së fundmi 10-vjetorin e tyre historik dhe gjatë një nate speciale përpara këtij rasti, ata ndanë një përditësim të pafytyrë se si Aleksandri është ndikuar nga babai i tij. Video e rekomanduar Ju gjithashtu mund të pëlqeni SHKONI: Si George ra për Amal Duke folur me Entertainment Tonight në Clooney Foundation for Justice's Albie Awards, Amal dhe George diskutuan prirjen e këtij të fundit për të bërë shaka me njerëzit dhe se si Aleksandri ka marrë patjetër një shenjë prej tij. Amal shpjegoi: "Është vërtet keq sepse djali im ka akses në rekuizita të klasës së Hollivudit, si buburrecat dhe minjtë e rremë, dhe tani ka një printer 3D", duke bërë shaka: "Kështu që nuk mund t'ju them gjërat që po gjej nën dokumentet e mia. nën jastëkun tim”. Ajo vazhdoi: "Dhe kur Aleksandri ekzekuton shakatë dhe George e sheh atë, ai thjesht e shikon atë dhe ai tha: "Bir, jam shumë krenar për ty". Amal Clooney dhe George Clooney marrin pjesë në çmimet Albie 2024 të prezantuara nga Fondacioni Clooney për Drejtësi në Bibliotekën Publike të Nju Jorkut më 26 shtator 2024 në qytetin e Nju Jorkut© Taylor Hill Amal dhe George organizuan një gala natën përpara 10 vjetorit të tyre Xhorxhi më pas tha se ai në fakt "nuk ka qenë kurrë më krenar" dhe më tej ndau: "Tani ai do të më telefonojë dhe ai do të më thotë: "Ka diçka të rëndësishme që duhet t'ju them baba", dhe unë do të shkoj, "Çfarë?" dhe më pas ai më mbyll mua", ndërsa Amal tha: "Ai po mëson nga më të mirët." Kjo nuk është hera e parë që Amal dhe George flasin për personalitetet e pafytyrë të Aleksandrit dhe Elës dhe se si i kanë përdorur ato jo domosdoshmërisht në favor të tyre. Aktori George Clooney dhe gruaja e tij Amal Clooney marrin pjesë në premierën e "Money Monster" gjatë Festivalit të 69-të vjetor të Filmit në Kanë në Palais des Festivals më 12 maj 2016 në Kanë, Francë.© Clemens Bilan Çifti u martua në Venecia në vitin 2014 Kthehu në vitin 2020 gjatë një paraqitjeje në Jimmy Kimmel Live! George i rrëfeu mikpritësit të natës vonë: "Ne bëmë një gjë vërtet budallaqe, që është se ata flasin rrjedhshëm italisht". George Clooney dhe Amal Clooney ecin në tapetin e kuq përpara shfaqjes së 'Suburbicon' gjatë Festivalit të 74-të të Filmit në Venecia në Sala Grande më 2 shtator 2017© Getty Ata mirëpritën binjakët në vitin 2017 George ka në pronësi një pronë të famshme në Liqenin e Komos që nga viti 2002, ku ai dhe Amal u takuan, dhe pjesërisht i kanë rritur fëmijët e tyre atje. Pamje e shtëpisë italiane të George Clooney, Villa Oleandra, e vendosur në brigjet jugperëndimore të liqenit Como, në Laglio, vetëm 5 km nga Cernobbio© GIUSEPPE CACACE Pasuria e Clooney në Laglio Ai vazhdoi duke shpjeguar: "Unë e kam fjalën italisht të rrjedhshëm në moshën tre [vjeç]. Por unë nuk flas italisht, gruaja ime nuk flet italisht, kështu që i kemi armatosur me një gjuhë." Xhorxhi më pas bëri shaka: "Unë do të them, 'Kthehu brenda dhe pastro dhomën tënde' dhe ata do të jenë si, "Eh, papa stronzo", që fjalë për fjalë do të thotë "turbull", megjithëse në gjuhën e folur është një ekuivalent me "një **vrimë." Ai shtoi: "Unë jam nga Kentaki, anglishtja është një gjuhë e dytë për mua." Albumi fotografk.

"Edith Durham në Përmet: Udhëtime dhe Trashëgimi nga Mbretëresha e Maleve" "Edith Durham në Përmet: Udhëtime dhe Trashegimi nga Mbreteresha e maleve . Përmet, Qendra Multifunksionale Në kuadër të 80-vjetorit të ndarjes nga jeta të Mary Edith Durham, sot u hap ekspozita dedikuar jetës dhe veprës së saj. Alma Hoxha, Kryetarja e Bashkisë Përmet, ndau një pasazh nga libri i Durham, ku ajo e cilëson Përmetin si “qytetin më të bukur në botë.” Ajo nënvizoi dashurinë e Durham për peizazhin dhe kulturën shqiptare. Elsjona Kote, përfaqësuese e Muzeut Historik Kombëtar, foli mbi ndikimin e Durham në njohjen e Shqipërisë jashtë vendit, duke theksuar rolin e saj në ruajtjen e trashëgimisë shqiptare. Kastriot Bezati, historian i njohur, shtoi perspektivën e tij mbi rëndësinë historike të punës së Durham për të dokumentuar jetën dhe traditat e malësorëve shqiptarë. Ekspozita paraqet skica dhe fotografi autentike të jetës në malësitë shqiptare, duke ofruar një pasqyrë të thellë të realitetit të asaj kohe. Ngjarja do të qëndrojë e hapur për publikun për një javë. Albumi fotografik. Per me teper njohuri Mary Edith Durham (1863-1944) ishte një udhëtare, artiste, shkrimtare britanike që u bë e famshme për shkrimet e saj antropologjike rreth jetës në trojet shqiptare, në fund të shekullit të XIX dhe fillim të shekullit të XX. Rinia Durhami ishte më e madhja nga 8 fëmijët. Babai i saj Arthur Eduard Durham ishte një kirurg i njohur në Londër. Edukimin e mori në mënyrë private dhe shfaqi talent në ilustrime si edhe në përdorimin e ngjyrave të ujit, talent ky që bëri të mundur pjesëmarrjen në Royal Academy of Arts (Akdemia Mbretërore e Arteve). Ajo ka dhënë një kontribut të rëndësishëm në paraqitjen dhe pikturimin e detajuar të një numri të madh amfibësh dhe reptilësh që u paraqitën në volumin Cambridge Natural History (Kembrixh Historia Natyrore) i publikuar në 1899. Udhëtimi për në Ballkan Edit Durham në Shqipëri në vitin 1913 Pas vdekjes së babait, Editit i’u desh të kujdesej me vite me rradhë për nënën e sëmurë që rezultoi si diçka shumë e lodhshme. Në moshën 37 vjeçare, e këshilluar edhe nga doktori i saj, ajo ndërmori një pushim jashtë vendit për t’u qetësuar. Me anë të detit, duke u nisur nga Anglia deri në bregun e Dalmacisë, duke udhëtuar nga Trieste në Kotor, më në fund zbarkoi në Cetinje, ish kryeqyteti i Malit të Zi. Kjo pjesë e vogël e harruar e botës do t’i lente asaj mbresa të thella për të gjithë jetën. Për 20 vjet ajo udhëtoi dendur nëpër Ballkan duke u fokusuar më shumë në çështjen shqiptare, që atë kohë ishte një nga zonat më të izoluara e të prapambetura të Evropës. Ajo punoi gjerësisht duke pikturuar, shkruar dhe duke mbledhur artin dhe folklorin e zonave nga kaloi. Pavarësisht nga kjo, vetëm shkrimet e saj do t’i jepnin famë të madhe. Ajo shkruajti 7 libra rreth çështjeve të Ballkanit, nga të cilët High Albania (Shqipëria e Epërme) e shkruar në vitin 1909 është më e njohura dhe më e arrira. Ky libër akoma edhe sot e kësaj dite është një udhërrëfyes i mirë i kulturës dhe traditave të malësorëve të Shqipërisë Veriore. Është për t’u theksuar që artikujt e saj për revistën Njeriu (Man)e bëri atë një pjesëtare të njohur të Institutit Mbretëror te Antropologjisë (The Royal Anthropological Institute). Çështja shqiptare Zonja Durham u njoh shumë afër dhe përkrahu çështjen shqiptare për pavarësinë dhe bashkimin e shqiptarëve. Por kjo bëri që të fitonte një reputacion të keq prej etnocentrikeje dhe më vonë do të kritikohej dhe ri-kritikohej nga përkraheshit e shtetit Serb, të cilët synonin shkëputjen e plotë të territorit të Kosovës të banuar kryesisht nga shqiptarë, nga territoret shqiptare për t’a futur në territoret sllave. Edit Durham rrjedhimisht u kthye kundra politikës së Serbisë, duke denoncuar me termin “Krimbi serb” me që nuk kishin krijuar një Jugosllavi të madhe, por thjesht po arrinin qëllimin e vërtetë në realizimin e “Serbisë së Madhe”, duke vazhduar akuzat se njerëzit nën këtë regjim vuanin një diktaturë më të egër se më parë. Për më tepër, intelektualë angleze që përkrahnin Çështjen Serbe kanë kritikuar rëndë Editin dhe pikpamjet e saj. Rebecca West (Rebeka Uest) e përshkroi Durhamin në librin e saj “Black Lamb and Grey Falcon” si një udhëtare që kthehet nga Ballkani me idenë se ata janë gjithmonë të pafajshëm dhe se gjithmonë janë ata që masakrohen dhe jo masakratorët. Historiani i njohur R. W. Seton-Watson (një përkrahës i flaktë i idesë së përçarjes së Perandorisë Austro-Hungareze) komentoi, “Ndërkohë që gjithmonë denoncohet “mentaliteti i Ballkanit”, edhe ajo vetë është po e njëjta me fjalët që thotë” Mendimi i shqiptarëve rreth saj (nga këndvështrimi i huaj dhe vendas) Shqiptarët e nderojnë akoma edhe sot Editin dhe kanë respekt për të. Ajo sipas shqiptarëve është “Mbretëresha e Malësorëve.” Ajo u mirëprit nga malësorët shqiptarë dhe gjatë kalimit të saj në këto vise nuk pati asnjë keqtrajtim edhe pse ishte një femër e vetme. Përshtypje të mbetura nga Shqipëria ishte tradita e “Burrneshave Shqiptare”, që ishte një zakon ku femrat visheshin si burra dhe kishin një pozitë të qartë në shoqëri. Mbas vdekjes së saj në 1944, Mbreti Zog i Shqipërisë i dha merita të larta asaj. Mbreti Zog ka shkruar për të : “– Ajo na fali neve zemrën e saj dhe fitoi si këmbim vëmendjen e malësorëve tanë.” Ajo vazhdon të nderohet si “Heroinë Kombëtare” dhe në 2004 në një deklaratë të presidentit shqiptar, Alfred Moisiu e cilësoi atë si një nga figurat më të spikatura të Shqipërisë të shekullit të kaluar. Shumë nga punët e Durhamit i janë dhuruar akademive të koleksioneve pas vdekjes. Në ditët e sotme, dokumentat e saj mbahen nga Museum of Mankind (muzeu i njerëzimit) dhe Royal Anthropological Institute (Instituti Mbretëror Antropologjik) në Londër, ndërsa koleksioni i saj me bizhuteri të grumbulluara në Ballkan ndodhen në Pitt Rivers Museum në Oxford (Oksford) dhe Bankfield Museum në Halifax (Heilfaks). Muzeumi Bankfield gjithashtu ka një monstër presentative rreth jetës dhe veprimtarisë së saj.[1] Veprat e Edit Durham Veprat e saj të famshme për Shqipërinë janë : High Albania 1909 (Shqipëria e Epërme) The burden of the Balkans 1905 (Brenga e Ballkanit) Through the Lands of the Serb 1904 (Përmes tokave të Serbisë) The struggle for Scutari 1914 (Përleshja për Shkodrën) Twenty Years of Balkan Tangle (1920) (Njëzet vjet ngatërresa ballkanike) The Serajevo Crime 1925 (Krimi Sarajeva) Some Tribal Origins, Laws and Customs of the Balkans 1928 (Disa dëshmi te fiseve ballkanike, dokumente ligjesh dhe të kulturës së Ballkanit). Albania and the Albanians: selected articles and letters, 1903-1944, ed. by Betjullah Destani (I. B. Tauris, 2001) (Shqipëria dhe Shqiptarët : Artikuj dhe letra të zgjedhura, 1903-1944 nga Betjullah Destani (I. B. Tauris, 2001)) Lufta per shkodren Vepra të tjera për të Kastriot Frasheri: "Mary Edith Durham-Nje zonje e madhe per Shqipërine", Geer, Tirane, 2004 Kastriot Frasheri : "Mary Edith Durham- A Grand Lady for Albania", Geer, Tirana, 2004 Mary Edith Durham (2016). Nella Terra del Passato Vivente. La scoperta dell'Albania nell'Europa del primo Novecento. Introduzione, traduzione, note e appendice di Olimpia Gargano. Lecce, Besa. Pergatiti. Dr Liliana Pere