Search Results

Diaspora në votimet e 2025: Pjesëmarrja e secilit ndikon në të ardhmen e vendit Gazetar 19:38 | 02/10/2024 Një Hap Historik për Demokracinë Shqiptare Me miratimin e fundit të amandamenteve të kodit zgjedhor, shtetasit shqiptarë që jetojnë jashtë vendit do të kenë për herë të parë mundësinë të votojnë nga vendet ku banojnë. Ky hap i rëndësishëm, jo vetëm që u jep një të drejtë të mohuar prej 30 vitesh, por e ngarkon diasporën shqiptare me një detyrë të madhe ndaj demokracisë së vendit dhe zhvillimit të tij. Diaspora shqiptare përbën një pjesë të konsiderueshme të popullsisë së Shqipërisë – mbi 1.2 milion shqiptarë, që përfaqësojnë pothuajse 40% të qytetarëve me të drejtë vote. Ndër vite, diaspora ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm në ekonominë e vendit përmes remitancave, investimeve dhe mbështetjes së familjeve dhe komuniteteve lokale. Megjithatë, përfaqësimi i saj në proceset vendimmarrëse politike ka qenë i pamjaftueshëm. Tani, me mundësinë e re për të votuar nga vendet ku banojnë, diaspora ka shansin të ndikojë drejtpërdrejt në të ardhmen e Shqipërisë. Anila Hyka SMØRGRAV Pse është e rëndësishme pjesëmarrja në zgjedhjet e ardhshme? Votimi është një ndër aktet më të fuqishme të demokracisë. Duke marrë pjesë në zgjedhje, ju ndikoni në mënyrë të drejtpërdrejtë në formimin e parlamentit, në përcaktimin e politikave kryesore dhe në drejtimin politik, ekonomik dhe shoqëror të vendit. Për shumë vite, diaspora shqiptare ka dhënë një kontribut të madh për zhvillimin ekonomik të vendit, por zëri i saj shpesh ka mbetur i papërfaqësuar në vendimmarrjen politike. Pjesëmarrja masive në zgjedhjet e vitit 2025 do të jetë një mundësi për të siguruar që prioritetet dhe sfidat e diasporës të jenë pjesë e axhendës politike të forcave në pushtet. Më poshtë janë disa arsye kryesore pse pjesëmarrja juaj është e rëndësishme: Forcimi i Demokracisë: Vota juaj është një instrument që forcon demokracinë. Duke marrë pjesë në zgjedhje, ju bëni që institucionet politike të jenë më të përgjegjshme dhe transparente ndaj qytetarëve të tyre, duke përfshirë edhe ata që jetojnë jashtë vendit. Përfaqësimi i Diasporës: Me një numër kaq të madh votuesish jashtë vendit, diaspora ka potencialin të ndikojë në zgjedhjet e ardhshme. Pjesëmarrja juaj siguron që çështjet dhe sfidat e diasporës të përfshihen në axhendën politike, duke lejuar edhe kandidatë nga diaspora të zgjidhen në Kuvendin e Shqipërisë. Kjo do të jetë një hap i madh për të përmirësuar politikat që adresojnë nevojat e shqiptarëve jashtë vendit. Ndikimi në Politikbërjen: Përmes votës tuaj, ju do të keni ndikim të drejtpërdrejtë në përzgjedhjen e përfaqësuesve dhe në formimin e qeverisë. Politikat kryesore në fushën e ekonomisë, arsimit, shëndetësisë dhe çështjeve sociale do të formësohen nga ata që ju zgjidhni, dhe vota juaj është mënyra më e mirë për të ndikuar në drejtimin e këtyre politikave. Rëndësia e përgatitjes dhe ndërgjegjësimit Përgatitja për zgjedhjet e 2025 është një sfidë e madhe si për institucionet shtetërore ashtu edhe për qytetarët. Ndërsa Komisioni Qendror i Zgjedhjeve (KQZ) po punon për të hartuar dhe finalizuar rregullat e reja, koha është e shkurtër për të rritur ndërgjegjësimin, për të testuar procesin dhe për të garantuar që çdo shtetas të ketë mundësinë të votojë. Për këtë arsye, është thelbësore që të gjithë të mobilizohemi në Diasporë, gjitha grupet dhe organizatat pavarësisht rolit që kryejnë, për tu bërë pjesë e procesit të vazhdueshëm të informimit dhe ndërgjegjësimit të pjesëmarrjes masive në zgjedhjet e ardhshme. Si funksionon procesi? Aktualisht, procesi është në fazën e hartimit të rregulloreve dhe rregullave të regjistrimit të votuesve. Kjo përfshin dy faza kryesore: Faza e regjistrimit: KQZ po punon për krijimin e Platformës Elektronike të Regjistrimit (PER), e cila do të përdoret për të siguruar që regjistrimi dhe verifikimi i të dhënave të votuesve të kryhet në mënyrë të sigurt dhe të besueshme. PER do të përdorë teknologji të përparuara për verifikimin e të dhënave biometrike dhe për të garantuar sigurinë e të dhënave personale sipas standardeve evropiane. Faza e votimit: Votimi pritet të realizohet me postë, dhe numërimi i votave do të kryhet në KQZ. Procedurat e plota të votimit do të publikohen sapo platforma e regjistrimit të jetë gati. Çfarë duhet të bëjë çdo shtetas që tani? Duke qenë se koha deri në zgjedhjet e 2025 është e kufizuar, është e rëndësishme që të përgatiteni që tani për të siguruar pjesëmarrjen tuaj në procesin zgjedhor: Kontrolloni Dokumentet e Identitetit: Një nga kushtet e votimit është të keni një pasaportë ose letërnjoftim (kartë identiteti ) të vlefshëm. Sigurohuni që dokumentet tuaja të identitetit janë të vlefshme dhe, nëse janë të skaduara, rinovoni ato sa më parë duke kontaktuar selitë diplomatike ose përmes portalit e-albania.al. Përgatituni për Regjistrimin: Procesi i votimit nga jashtë do të kërkojë një regjistrim paraprak. Edhe pse platforma e regjistrimit është ende në fazë përgatitore, është e rëndësishme të jeni të ndërgjegjshëm për rëndësinë e këtij hapi dhe të ndiqni njoftimet e ardhshme nga KQZ dhe ambasadat shqiptare për procedurat e regjistrimit. Përfitoni nga Informacioni i Ofruar: KQZ, ambasadat dhe organizatat e diasporës do të ndërmarrin fushata informuese për të ndihmuar në kuptimin e procesit. Ndiqni këto njoftime dhe merrni pjesë në diskutime për t’u siguruar që jeni të informuar mbi të gjitha hapat që duhet të ndërmerrni. Shprehni Vullnetin për të Votuar: Kur të hapet procesi i regjistrimit, deklaroni vullnetin tuaj për të votuar sa më shpejt që të jetë e mundur. Kjo do të lejojë kohën e nevojshme për të korrigjuar çdo pasaktësi në të dhënat tuaja para afatit të mbylljes së regjistrimit. Përhapni Informacionin: Ndihmoni për të rritur ndërgjegjësimin brenda komunitetit tuaj. Informoni familjarët dhe miqtë tuaj që jetojnë jashtë vendit për këtë mundësi historike dhe rëndësinë e pjesëmarrjes në zgjedhje. Si përfundim Zgjedhjet e ardhshme të vitit 2025 përfaqësojnë një mundësi të rrallë dhe të rëndësishme për diasporën shqiptare për të ndikuar në të ardhmen e vendit. Ndërsa institucionet po përgatisin infrastrukturën dhe rregullat e nevojshme për votimin nga jashtë, ju keni një detyrë të rëndësishme: të përgatiteni, të informoheni dhe të jeni pjesë aktive e këtij procesi. Vota juaj ka fuqinë të ndryshojë rrjedhën e zhvillimeve në Shqipëri dhe të forcojë demokracinë. Mos e humbni këtë mundësi të rëndësishme! Qëndroni të informuar, regjistrohuni në kohë dhe sigurohuni që të keni dokumentacionin e vlefshëm për të ushtruar të drejtën tuaj të votës. Së shpejti: Do të publikohen më shumë udhëzime dhe informacione nga KQZ dhe ambasadat për të siguruar një proces të qartë dhe të lehtë të regjistrimit dhe votimit nga jashtë. Ndërkohë, bëhuni pjesë aktive e kësaj lëvizjeje historike për të mirën e Shqipërisë !!!! Nga Anila Hyka SMØRGRAV eksperte në procesin digjital të votimit nga jashtë. Bashkë-drejtuese e Bordit Ekzekutiv Germin; anëtare e Këshillit Koordinues të Diasporës

Aktualitet “Të mësojmë gjuhën amtare dhe kulturën shqiptare 3″ falas online nga QBD” Qendra e Botimeve për Diasporën vë në dispozicion falas për shkollat shqipe në Diasporë tekstin shkollor “Të mësojmë gjuhën amtare dhe kulturën shqiptare 3”. Teksti është hartuar në bazë të programit të miratuar nga Ministria e Arsimit, Sportit dhe Rinisë e Republikës së Shqipërisë, për fëmijët shqiptarë që jetojnë jashtë kësaj Republike dhe është teksti fitues i konkursit të shpallur nga kjo ministri, në vitin 2011. Me anë të tij, fëmijët shqiptarë do të mësojnë të shkruajnë dhe lexojnë shqip; do të mësojnë për historinë e trashëgiminë kulturore të shqiptarëve etj.Ky tekst vjen i rishikuar dhe i përmirësuar nga Qendra e Botimeve për Diasporën.Për ta shkarkuar ose shfletuar librin, kliko këtu: https://drive.google.com/file/d/1eQyNOsu0mG8z0ciHl2T1CjcpFf7q9UDJ/view

Saimir Pirgu, tenori që ka bërë të heshtë me magjinë e zërit të tij skena të mëdha botërore, u rikthye pas 13 vitesh në Teatrin Kombëtar të Operës dhe Baletit, duke ndezur zemrat dhe shpirtin e publikut shqiptar në mënyrë që vetëm ai di të bëjë. Me interpretimin e rolit të Mario Cavaradossit në kryeveprën e Puccinit, "Toska," ai solli një botë të plotë ndjenjash të holla, që drithëronin çdo tingull të orkestrës dhe të mbushnin çdo cep të sallës. Kjo vepër e fuqishme, e cila përkon me 100-vjetorin e një epoke romantike të operës italiane, shpalosi para nesh një Saimir që kalonte nga një dimension i zemrës dhe i artit, i zërit të pastër dhe të fuqishëm që kapton hapësirën me emocion dhe dramë të pashoqe. Të pranishmit u mrekulluan, duke u ndier pjesë e një romance të amshuar, një romance mes artistit dhe atdheut të tij, ku çdo notë e Pirgut ishte një rrëfim i butë, por i zjarrtë, për një dashuri që qëndron mbi vite e skena. Kthimi i Saimir Pirgut në 'Toska' në TKOB me një prodhim emocionues 100-vjeçar Puccini shënoi një moment të rëndësishëm për skenën shqiptare të operës, teksa tenori i njohur Saimir Pirgu doli edhe një herë në skenë, duke mahnitur publikun me interpretimin e tij të fuqishëm të Kavaradosit. në klasiken “Toska” të Xhakomo Puçinit. Pas një pauze 13-vjeçare, rikthimi i Pirgut u prit me duartrokitje të forta në Teatrin Kombëtar të Operës dhe Baletit (TKOB), duke shfaqur jo vetëm talentin e tij të jashtëzakonshëm, por edhe emocionin e fansave të etur për të parë sërish magjinë e tij live. Zbulimi i madhështisë së 'Tosca': Një udhëtim i paeksploruar me Manu Lalli's TKOB ProductionOpera entuziastët dhe të sapoardhurit kanë shumë për të pritur me produksionin e afërt të "Tosca", të prezantuar me ekspertizë nga TKOB (Teatri Kombëtar i Operas dhe Baletit) nën drejtimin i të shquarit Manu Lalli. Ndërsa kjo shfaqje mahnitëse feston 100-vjetorin e kompozitorit legjendar Giacomo Puccini, ajo premton të japë një përvojë të paharrueshme teatrale të mbushur me bukuri operistike. Albumi “Saimir” do të përfshijë dy ariet më të famshme të “Tosca”, të interpretuara me saktësi dhe mjeshtëri të jashtëzakonshme. Për më tepër, homazhi për Shqipërinë përmes arisë së Prenk Jakovës nga “Skënderbeu” shfaq një kurim të menduar që lidh kulturat dhe kremton krenarinë kombëtare përmes gjuhës universale të muzikës. Një zhytje në "Tosca" të Puccinit Për të vlerësuar plotësisht rëndësinë e këtij produksioni, ndihmon për të kuptuar historinë e "Tosca". E vendosur në Romë gjatë luftërave të trazuara të Napoleonit, kjo opera gërsheton një përrallë dashurie, tradhtie dhe konflikti politik. Jetët e Floria Toskës, një këngëtare e pasionuar; Mario Cavaradossi, një piktor i përkushtuar; dhe Scarpia, një shef policie i korruptuar, ndërthuren në një rrëfim të mbërthyer të xhelozisë dhe sakrificës. Për shembull, kur Cavaradossi rrezikon jetën e tij për të shpëtuar një të burgosur politik, tensionet midis besnikërisë personale dhe detyrës socio-politike krijojnë dilema që të mundojnë zemrën. Kjo thellësi e jashtëzakonshme emocionale është arsyeja pse "Tosca" mbetet e preferuara në shtëpitë e operës në mbarë botën. Me mbi 1000 shfaqje çdo vit në nivel global, ai magjeps audiencën nëpër kultura dhe breza të ndryshëm. Manu Lalli: Një drejtor vizionar Manu Lalli sjell vizionin e saj novator në skenë, duke ripërcaktuar se si tregohen historitë në opera. E njohur për aftësinë e saj mjeshtërore për të paraqitur vizualisht narrativa komplekse, Lalli synon të rrisë shtresat emocionale të punës së Puçinit. Prisni të dëshmoni pamjet e saj mbresëlënëse të markës tregtare të kombinuara me një kuptim të mprehtë të dinamikës së personazheve. Në projektet e mëparshme të Lallit, ajo ka arritur të lartësojë performancat përmes thellësisë psikologjike dhe vënies në skenë të lë pa frymë. Angazhimi i saj për të eksploruar marrëdhëniet do të thellojë lidhjen e audiencës me udhëtimin e Tosca-s si kurrë më parë. Elementet muzikore në lojë Asnjë diskutim i operës nuk është i plotë pa njohur themelet e saj muzikore. Ariet "Vissi d'arte" dhe "Recondita armonia" jo vetëm që shfaqin talent të jashtëzakonshëm vokal, por edhe evokojnë të vërteta të thella emocionale. Këto pjesë janë realizuar nga artistë të shumtë, me më shumë se 300 versione të regjistruara që ekzistojnë sot. Përfshirja e arisë së Jakovës nga “Skënderbeu” i shton një shtresë tjetër aspektit muzikor të produksionit. Kjo lidhje me kulturën shqiptare pasuron albumin “Saimir”, duke i lejuar audiencës të përjetojë shkrirjen e ndikimeve të ndryshme kulturore duke përforcuar temat qendrore të identitetit dhe sakrificës. Prezantimi vizual është vendimtar në çdo operë. Për "Tosca", prisni skena dhe kostume të punuara bukur që përshkruajnë në mënyrë autentike madhështinë e Romës. Dizajni i ndërlikuar i skenës pritet t'i bëjë jehonë monumenteve të vërteta historike, siç është Kisha e Sant'Andrea della Valle, ndërsa ilustron në mënyrë delikate nuancat e errëta të jetës së personazheve. Zgjedhjet artistike të Lallit ka të ngjarë të shtrojnë bukurinë e Romës kundër trazirave emocionale të Tosca-s dhe Cavaradossi-t, duke theksuar si betejat e tyre personale ashtu edhe konfliktin më të madh politik që i mbështjell. Një nga aspektet më emocionuese të ndjekjes së operës është lidhja e krijuar midis interpretuesve dhe audiencës. Qasja e Lallit ka të ngjarë të ftojë audiencën të ndihet thellësisht i përfshirë në dramën që po shpaloset, duke rritur përvojën emocionale. Prisni momente që rezonojnë fuqishëm, duke tërhequr çdo shikues në zemrën e rrëfimit. Ndërsa audienca gulçohet ose psherëtin gjatë momenteve kryesore, kjo përvojë e përbashkët bëhet një ndërveprim unik i përbashkët me artin. Krijon një kujtim të qëndrueshëm që bën jehonë shumë kohë pasi nota e fundit zbehet. Me prodhime novatore si “Tosca”, e ardhmja e operës në Shqipëri duket e ndritshme. Bashkëpunimet mes TKOB dhe artistëve vizionarë si Lalli i hapin rrugën një skene kulturore të pasur dhe në zhvillim. Ky produksion jo vetëm që nderon një operë klasike, por gjithashtu nënkupton rritjen e artit skenik në rajon. Ndërsa presim me padurim këtë shfaqje, mbështetja e përpjekjeve artistike vendase bëhet thelbësore. Pjesëmarrja në këto ngjarje ushqen një vlerësim kolektiv të peizazhit kulturor në Shqipëri, duke siguruar që opera të mbetet një formë arti e gjallë për brezat e ardhshëm. Udhëtimi emocionues përpara Si përmbledhje, produksioni i TKOB i "Tosca", me regji nga Manu Lalli, do të bëhet një ngjarje monumentale për të apasionuarit pas operës dhe ata kureshtarë për pushtetin. Pritja për këtë ngjarje historike ishte e madhe. Kjo nënvizon rëndësinë kulturore të operës, veçanërisht pasi shënon mbylljen e "Vitit Puccini" për nder të kompozitorit të njohur. “Toska” ka mbajtur gjithmonë një vend të dashur në zemrat e entuziastëve të operës dhe ky vënie në skenë ka ringjallur interesin tek një audiencë më e gjerë që dëshiron të rilidhet me veprat e përjetshme të Puccinit. Një Kthim në Lavdi Saimir Pirgu, i vlerësuar ndërkombëtarisht për forcën e tij vokale dhe thellësinë emocionale, solli shtresa artistike në rolin e Kavaradosit. Çdo notë që ai dërgoi rezononte në të gjithë sallën e madhe, duke e çuar audiencën në një vorbull pasioni, xhelozie dhe sakrificash. Sipas reagimeve të audiencës, shumë dëgjues raportuan se ndjeheshin të përlotur nga interpretimet e tij emocionale, me një pjesëmarrës që vuri në dukje se performanca ishte "ndryshuese e jetës". Ngazëllimi u shtri përtej rikthimit të Pirgut. TKOB ka kuruar një produksion të jashtëzakonshëm me një kastë të shquar, duke përfshirë Krassimira Stoyanova, Carlos Almaguer dhe Eva Golemi së bashku me Pirgun. Me këtë formacion mbresëlënës, çdo performancë është e destinuar të ofrojë një përvojë unike ndërsa zgjeron shtrirjen e punës së Puccinit tek audienca më e re. Veçanërisht, artistët ndërkombëtarë shpesh tërheqin turma më të mëdha, duke rritur pjesëmarrjen deri në 30% në prodhimet e fundit. Eksplorimi i temave të përjetshme të Tosca-s “Toska” është më shumë se një rrëfim tërheqës i vendosur në sfondin e Romës së shekullit të 19-të; është një eksplorim i thellë i emocioneve dhe moralit njerëzor. Opera gërsheton në mënyrë të ndërlikuar jetën e Toskës, një këngëtareje pasionant; Cavaradosi, një artist idealist; dhe Scarpia, një shef policie i korruptuar. Ndërveprimet e tyre nxjerrin në pah tensionet që lindin kur përplasen dashuria, fuqia dhe integriteti artistik. Ndërsa personazhet përballen me dëshirat e tyre mes kërcënimeve të jashtme, publiku fiton njohuri mbi sakrificat e bëra për dashurinë dhe fuqinë shkatërruese të xhelozisë. Kjo përputhshmëri, e shoqëruar nga portretizimi emocionues i Pirgut, i lë dëgjuesit një përzierje trishtimi dhe admirimi që zgjat shumë përtej performancës. Një prodhim i jashtëzakonshëm Kjo vënie në skenë e "Toska" shquhet jo vetëm për kastin e saj të mbushur me yje, por edhe për drejtimin dhe dizajnin e saj të hollë, organizuar nga Festivali i famshëm Fondazione Torre del Lago. Në kremtimin e trashëgimisë shekullore të Puccinit, spektakli vizual dhe rregullimi muzikor krijojnë një festë për shqisat. Vëmendja ndaj detajeve në skenë kap gjallërisht thelbin e Romës, duke e çuar audiencën përsëri për të përjetuar intensitetin emocional të personazheve të Puçinit. Me kostume shumë të detajuara dhe ndriçim dramatik, produksioni rrit përvojën e audiencës, duke e shndërruar mbrëmjen në TKOB në një ngjarje të paharrueshme. Reagimi i audiencës Atmosfera në teatër ishte elektrike. Teksa Pirgu doli në skenë, publiku shpërtheu në brohoritje dhe çdo akt pasonte një ovacion të fortë. Shumë pjesëmarrës ndanë entuziazmin e tyre përmes mediave sociale, me hashtags që lidhen me ngjarjen në trend brenda disa orësh. Ishte emocionuese të shihje familje, miq dhe adhurues të rinj të operës që bashkoheshin në admirimin e tyre për formën e artit dhe interpretuesit e saj, duke përforcuar aftësinë e operës për të lidhur breza. Momente të tilla ilustrojnë pse opera mbetet një pjesë e dashur e trashëgimisë sonë kulturore, me ngjarjen e TKOB-it që nxit turizmin vendas me afërsisht 15% gjatë kësaj serie shfaqjesh. Vlerësuar për autoritetin dramatik dhe skenik të interpretimeve të tij, tenori Saimir Pirgu është cituar në shtypin ndërkombëtar si një nga zërat më të bukur që mund të dëgjohen sot dhe si një nga interpretuesit më të rëndësishme botërorë të roleve të tenorit lirik, etj. Me një aktivitet shumë të vlerësuar nga kritika dhe publiku, në çmimet që ka marrë tenori Saimir Pirgu përmendim edhe çmimin prestigjioz “Pavaroti D’Oro” (Pavaroti i Artë). Shfaqjen operistike “Tosca” në TKOB publiku do të ketë mundësi ta ndjekë për katër net, duke filluar nga data 6 nëntor. Duhet ta përjetoni “Toskën” në TKOB. Dëshmitari i Saimir Pirgut në performancën përkrah talenteve të tjerë të klasit botëror është një mundësi që nuk duhet humbur. kjo nuk është thjesht një shfaqje, por një ngjarje e madhe kulturore që feston historinë e pasur të operës duke përqafuar evolucionin e vazhdueshëm të zhanrit në Shqipëri. Performanca e jashtëzakonshme e Saimir Pirgut në “Toska” në TKOB shërben si një kujtesë e fuqishme e fuqisë rrëmbyese të operës dhe talenteve të jashtëzakonshme që lulëzojnë brenda saj. Ndërsa perdja bie mbi këtë prodhim befasues, një gjë është e pagabueshme: trashëgimia e Puccinit vazhdon, duke ndezur pasion dhe kreativitet në zemrat e çdo dashamirës të operës të pranishëm. Saimir Pirgu, një nga zërat më të fuqishëm të skenës operistike ndërkombëtare, rikthehet për disa ditë të paharrueshme në Teatrin Kombëtar të Operës dhe Baletit, ku gjithçka filloi për të. Ky artist i magjishëm, që me zërin e tij ka prekur skenat më prestigjioze botërore, është shembull frymëzues për brezat e rinj të artistëve shqiptarë, duke i mbushur me krenari dhe ambicie për artin. Koha që do të kalojë pranë publikut të tij të dashur në Tiranë do të mbetet një dhuratë e çmuar, duke i falur skenës sonë elegancën dhe emocionin që vetëm ai di të sjellë. Pergatiti:Dr Liliana Pere.

Cila ishte Ofelia e vërtetë e Hamletit ? Tragjedia që stigmatizoi William Shekspirin dhe e frymëzoi për heroinën më tragjike. Ofelia e Shekspirit është një nga figurat më të famshme dhe më tragjike të letërsisë botërore. Ka frymëzuar një numër artistësh dhe ka angazhuar dhjetëra studiues. Deri vonë, të gjithë besonin se ishte një person fantastik, krijuar nga William Shekspir. Megjithatë, sipas zbulimeve të fundit, Ofelia mund të ketë qenë e bazuar në një person të vërtetë që shkrimtari njohu. Historiani Steven Gan gjeti një raport mjeko-ligjor të vitit 1569, i cili i referohet mbytjes së një vajze trevjeçare. Vajza u mbyt në një liqen në zonën Stratford-upon-Avon, ku u lind dhe u rrit William Shekspiri. Emri i saj ishte Jane Shekspir, dhe për shkak të sinonimeve, historianët supozojnë se ishte një e afërm e shkrimtarit, ndoshta kushërirë e tij. Vogëlushja Jane mblidhte lule në brigjet e liqenit kur u pengua dhe ra brenda. Raporti thotë: "Për shkak të mbledhjes së disa luleve të caktuara që quhen «yellowe boddles» që rriten në brigjet e këtij liqeni në Upton, Jane Shakespeare ditën e 16 Qershorit, rreth orës 8, pas mesditës, papritmas dhe aksidentalisht ra në liqen dhe u mbyt. Aty vdiq menjëherë. Lulet e lartpërmendura ishin shkaku i vdekjes së Jane". Heroina e Shekspirit, Ofelia, gjithashtu mbante lule në duar kur ra në ujë dhe e tërhoqën poshtë rrobat e saj të rënda. Sigurisht Ofelia ishte më e madhe, në moshë martese, pasi do të martohej me Hamletin, por historianët besojnë se shkrimtari u frymëzua nga tre-vjeçarja Jane. Shekspiri u lind në 1564, rreth 30 km nga liqeni ku u mbyt vajza. Shkrimtari ishte pesë vjeç kur Jane vdiq dhe mund të ketë dëgjuar diskutime të familjes rreth mbytjes. Në rast se ishte e afërm, humbja e saj do ta ketë prekur edhe më shumë. Katherine Hamlet. Brigjet e lumit Avon. Një tjetër "Muzë" e mundur e Shekspirit është Catherine Amlet, e cila u mbyt në 1579, një dekadë pas Jane. Vajza ra në lumin Avon, duke mbushur një shtambë me ujë. Vdekja e saj u konsiderua nga bashkëkohësit e saj si vetëvrasje, pas një zhgënjimi erotik. Shekspiri do ishte adoleshent dhe me siguri do ta kujtonte një histori të tillë tragjike. "Mallkimi" i Ofelisë. Një nga ilustrimet më të famshme të heroinës shekspiriane është tabloja e piktorit John Everett Mile. Vepra përfundoi në 1852 dhe u ekspozua në Akademinë Mbretërore të Arteve në Londër, ku mori kritika të shkëlqyera. Por kryevepra nuk u krijua pa sakrifica. Mile përdori një modele të vërtetë për Ofelinë, Elizabethën "Lisa" Sidol. Donte të kapte me përpikmëri absolute trupin e Ofelisë që plluskonte në ujë dhe kështu që vendosi modelen në një vaskë. Për të mbajtur ngrohtë ujin, kishte ndezur qirinj nën vaskë. Por Mile punonte papushim, të paktën dhjetë orë në ditë dhe qirinjtë shuheshin dhe uji ftohej. Pas ditëve të "acarta", Sidol u sëmurë dhe një ditë humbi ndjenjat nga hipotermia në ujë. Jeta imitoi artin dhe Sidol gati sa nuk pati të njëjtin fund tragjik me heroinën që aktronte. Sidol jetoi, por "mallkimi" i Ofelisë e ndoqi nga pas. U sëmurë rëndë me pneumoni dhe pati probleme shëndetësore deri në vdekjen e saj të parakohshme në moshën 32 vjeçare. K.E

Marie Curie (lindur si Maria Sklodowska më 7 nëntor 1867 - 4 korrik 1934) ishte një shkencëtare polake me kontribute të jashtëzakonshme në fushën e fizikes dhe kimisë. Ajo ishte pionierja e kërkimeve mbi radioaktivitetin dhe e para që fitoi dy çmime Nobel në dy fusha të ndryshme shkencore. Arsimimi dhe Fillimet: Curie lindi në Varshavë, Poloni, në një familje me prindër mësues. Ajo spikati që në rini për inteligjencën e saj, por për shkak të kushteve të vështira financiare dhe ndalimit të grave në universitetet polake, ajo punoi dhe studioi privatisht. Në moshën 24-vjeçare, ajo shkoi në Francë për të ndjekur Universitetin e Sorbonës, ku përfundoi studimet me rezultate të shkëlqyera. Karriera dhe Zbulimet: Marie Curie dhe bashkëshorti i saj, Pierre Curie, studiuan së bashku dhe arritën zbulime të rëndësishme mbi substancat radioaktive. Marie zbuloi elementët radioaktivë radiumin dhe poloniumin (të cilin e quajti kështu për nder të Polonisë). Ajo fitoi Çmimin Nobel në Fizikë në 1903 (bashkë me Pierre dhe Henri Becquerel) dhe në Kimi në 1911 për përpjekjet e saj për të përftuar radium të pastër. Ndikimi dhe Trashëgimia: Marie Curie pati ndikim të madh në botën e shkencës dhe çoi përpara të drejtat e grave në shkencë. Ajo ishte gruaja e parë që dha mësim në Universitetin e Sorbonës dhe një nga pionieret e kërkimeve mbi terapinë me rreze për trajtimin e kancerit. Megjithatë, puna e saj me substanca radioaktive ndikoi shëndetin e saj dhe ajo ndërroi jetë për shkak të aplastikës së anemisë, një sëmundje e lidhur me ekspozimin ndaj rrezatimit. Trashëgimia e saj: Sot, trashëgimia e saj vazhdon të njihet dhe të vlerësohet. Instituti "Curie" në Francë është një qendër e njohur për kërkime mbi kancerin, dhe emri i saj vazhdon të simbolizojë fuqinë e shkencës dhe përkushtimin e grave në fushat akademike.

Frank Sinatra & Ava Gardner | Një nga dashuritë më të fuqishme të Akinematografisë botërore. Një dashuri e madhe që nuk u shua kurrë, mes dy legjendave të Hollivudit që u martuan në 7 Nëntor 1951. Frank Sinatra ishte Njëshi. Zëri. Ai që kishte miqësi me presidentët e SHBA, por edhe mafian dhe shoqërohej me disa nga gratë më të bukura të kohës së tij. Këngëtari më i rëndësishëm, mbase, amerikan i shekullit të 20-të. Ikonë simbolike e kulturës amerikane me një vepër masive muzikore, që përmban mbi 1400 regjistrime.U nderua me Medaljen Presidenciale të Lirisë nga Ronald Reagan në vitin 1985 dhe Medaljen e Artë të Kongresit në 1997. Jeta e tij personale ishte veçanërisht e trazuar dhe aventureske, gjë që shpesh e vuri në qendër të vëmendjes. S'mund të ishte askush tjetër përveç legjendarit Frank Sinatra, i lindur më 12 Dhjetor 1915. Hitet e tij më të mëdha janë këngët: "Strangers in the night", "My Way", "Theme from New York, New York", That`s Life", "Fly Me to the Moon". Si aktor u shfaq në 58 filma, si në muzikal, ashtu edhe në role thjesht interpretuese. Gjatë viteve 50 dhe 60, ishte protagonist shumë i njohur dhe në përgjithësi një nga të paktët që arriti të bëhej po aq i suksesshëm në kinematografi dhe këngë. Muzikalet që bien në sy janë ato që bashkë-interpreton me Jeanne Kelly, në mënyrë të veçantë "Tre vajzat dhe tre marinarët", performanca e tij në filmin "Njeriu me dorën e artë", për të cilin ishte kandidat për Oscar, "Guys and Dolls" 1956, përkrah Marlon Brando dhe thrilleri politik "The Manchurian Candidate'' (1962). Pati tre fëmijë me gruan e tij të parë, Nancy Barbato. U martua edhe tre herë me Ava Gardner, Mia Faro dhe Barbara Marx. Lidhja e tij e dashurisë me Ava Gardner ishte një nga më të fuqishmet në botën e kinematografisë. Sipas njërit prej miteve më të përhapura të Hollivudit, vazhduan ta dashurojnë njëri-tjetrin pas divorcit të tyre në 1957. E veçanta e Ava ishte që u martua me tre burra të vështirë dhe mbeti miq me të tre pas divorceve përkatëse. Sidoqoftë, për Frankin ishte një shkëndijë që nuk u shua kurrë. Vetë aktorja e rrëfen në kujtimet e saj (Ava Gardner, "Me zërin e saj".): "Mund të ishim në qytete të ndryshme, në vende të ndryshme, por kurrë nuk ishim larg. Dhe herë pas here, Franku im telefononte nga Madridi, Londra, Roma, Nju Jorku, kudo që isha, dhe thoshte: "Ava, le ta provojmë përsëri". Dhe unë i thosha: "Në rregull! "Dhe hiqja dorë nga gjithçka, nganjëherë edhe një rol në ndonjë film. Dhe ishte shkëlqyeshëm, por nuk zgjaste më shumë se një ditë. Dhe largohesha përsëri duke vrapuar, duke vrapuar me të vërtetë. Kurrë nuk arritëm të kuptojmë plotësisht pse nuk funksiononte dhe se pse nuk mund të funksiononte kurrë". Franku, siç tregon J. Randy Taraborelli në biografinë e tij, "Sinatra. Në rrugën e tij" ishte magjepsur me të që në momentin e parë: "Frank Sinatra ishte magjepsur nga Ava Gardner, ndërsa ende këndonte me Tommy Dorsey, kur pa një foto të saj në Dhjetor 1944 në kopertinën e "Photoplay" (ku shfaqej me supet lakuriq dhe një gjerdan me smeraldë, shumë më i shtrenjtë nga sa dukej). Fotografia entuziasmoi Sinatrën (përshkrimi i fotos thoshte: "Eshtë sekso-bombë!"). "Po të rrjedhin jargët, Franki," i tha një mik. Të pëlqen ajo që sheh, ë?" - "Sigurisht që më pëlqen. Dhe do të mësosh diçka tjetër? Me këtë bebi do të martohem”. Si përfundim, nuk funksionoi pasi të dy ishin po aq pasionantë, xhelozë dhe alkoolikë. Dhe për një arsye tjetër të rëndësishme. Shtypi nuk i la kurrë të qetë … K.E

Vjosa – Beteja e fituar për lumin e fundit të egër në Evropë Laert Miraka Vjosa është një nga ato raste kur, me të drejtë, mund të deklarosh se bashkimi bën fuqinë. Përpjekjet për të mbrojtur lumin e fundit të egër në Ballkan dhe Evropë, si asnjëherë më parë, bëri bashkë komunitetin lokal, shoqërinë civile brenda dhe jashtë vendit, ekspertët e mjedisit, shkencëtarët, politikanë të rëndësishëm, institucione ndërkombëtare, figura publike, artistë nga mbarë bota, në lëvizjen më të madhe ndonjëherë, jo vetën në Shqipëri por edhe në Evropë, me fokus mbrojtjen e natyrës nga ndërhyrjet e njeriut. Tashmë secili prej tyre mund të ndihet krenar sepse betejën e parë të rëndësishme për shpëtimin e Vjosës e fituan. Kreu i Qeverisë shqiptare, Edi Rama, pas një rezistence disavjeçare ndaj kërkesave të mbrojtësve të ‘lumit të fundit të egër të Evropës’ disa ditë më parë deklaroi se “Vjosa do të bëhet Parku Kombëtar më i madh në Shqipëri’. Këtë deklaratë kreu i Qeverisë e bëri në ceremoninë e nënshkrimit nga Ministrja e Turizmit, Mirela Kumbaro dhe Drejtori Ekzekutiv i organizatës ambientaliste amerikane ‘Patagonia’, Ryan Gellert, të Memorandumin e Mirëkuptimit “për bashkëpunimin për ngritjen e modelit të Parkut Kombëtar të Lumit të Egër’. Me këtë veprim Qeveria, më në fund, hodhi një hap të rëndësishëm drejt dhënies së statusit Park Kombëtar të të gjithë zonës ujëmbledhëse të Lumit Vjosa në territorin e Shqipërisë. Mbrojtja e Vjosës – kauza që u rrit ditë pas dite dhe vit pas viti Beteja për mbrojtjen e Vjosës është e hershme dhe, për fat të mirë, nuk pati fatin se shumë kauzave të tjera ambientaliste në Shqipëri që janë shuar ende pa u formësuar. Megjithatë, shqetësimi i ambientalistëve, organizatave dhe komunitetit lokal u mediatizua ndërkombatarisht vetëm në janar të 2014 dhe një vit më pas, në maj 2015, do të ishin tashmë deputetët e Parlamentit Evropian ata që do të ngrinin zërin në mbrojtje të Vjosës, duke kërkuar ndalimin e të gjitha planeve për ngritjen e digave mbi brigjet e lumit dhe degëve të tij. ‘Lufta’ vazhdoi frontale si brenda, ashtu edhe jashtë vendit. Institucionet shqiptare rezistencën ndaj lëvizjes për mbrojtjen e Vjosës e treguan herë me indiferencë, herë me deklara gjysmake dhe herë të tjera me veprime ligjore që mundoheshin të qetësonin gjakrat dhe jo t’i jepnin zgjidhje të plotë situatës. Hap pas hapi dhe vit pas viti kërkesat ndaj qeverisë u formësuan, ndërsa aktivitetet sensibilizuese për mbrojtjen e Vjosës nuk zhvilloheshin vetëm në Shqipëri, por edhe në kryeqytetet më të rëndësishme të Evropës. Në shkurt 2021 njëzet organizata mjedisore shqiptare nën drejtimin e EcoAlbania i paraqitën Ministrit të Turizmit dhe Mjedisit, Blendi Klosi, një propozim të detajuar për krijimin e Parkut Kombëtar të Vjosës. Në të njëjtën kohë, organizata mjedisore amerikane ‘Patagonia’ prodhoi dhe publikoi filmin “Vjosa Forever”, në të cilin shpjegohej rreziku që i kanosej natyrës dhe biodiversitetit në një pjesë të madhe të territorit të Shqipërisë që preket nga rrjedha e Vjosës dhe ku i bëhej thirrje shqiptarëve dhe evropianëve të përfshihen në aksionin e mbrojtjes së lumit. Parlamenti Evropian iu bashkua menjëherë kësaj thirrjeje dhe në mars 2021 miratoi Raportin e Progresit për Shqipërinë ku i kërkohej Qeverisë “të krijojë sa më shpejt Parkun Kombëtar të Vjosës, duke e shtrirë në të gjithë gjatësinë e lumit…” Në tetor 2021 nis një peticion global për dhëniën e statusit Park Kombëtar për Vjosën. Peticioni ishte një uragan i vërtetë. Ishin me mijëra dhe dhjetra mijëra personat që e firmosën peticionin nga mbarë bota. Si e ‘shkëmbeu’ Qeveria Parkun Kombëtar me Park Natyral Në përpjekjen e radhës për ta zbutur presionin që po ushtrohej ndaj saj, në janar të vitit 2022, Qeveria shqiptare bëri me dije vendimin për shpalljen e Vjosës Park Natyror. Reagimi ishte i menjëhershëm nga të gjithë aktivistët që deklaruan: “Jo Park Natyror! Park Kombëtar Tani!’. Sipas tyre, statusi i Parkut Natyror nuk mund t’i ofrojë Vjosës mbrojtjen e duhur. Frika e ambientalistëve ishte se dhënia e statusit Park Natyror për Vjosën nuk do t’i mbante dot larg saj ‘duart’ e Kompanive që kërkojnë naftë pranë zonës ujëmbledhëse ose që kërkojnë të ndërtojnë diga në degët e saj. Madje Vjosa Park Natyror do të jetë gjithmonë e rrezikuar nga bizneset apo qeveritë e ardhshme që mund të parashikojnë ndërhyrje ‘të lejueshme’ mbi rrjedhën e lumit. Në debatet që pasuan vendimmarrjen e Qeverisë për ta shpallur Vjosën Park Natyror, kundërshtarët e këtij vendimi sollën argumenta rreth përfitimeve të pritshme nga dhënia e statusit Park Kombëtar, duke filluar nga hopi që do t’i jepte zhvillimit në këtë zonë statusi special ‘Parku i parë Kombëtar i Lumit të Egër në Evropë’. Sipas një vlerësimi paraprak parashikohet që zona rreth lumit Vjosë, në të gjithë gjatësinë e tij nëpër territorin e Shqipërisë të vizitohet nga rreth 1.5 milionë vizitorë në vit dhe të gjenerojë vetëm nga turizmi 10-30 milionë euro të ardhura. Sipas ekspertëve, në raste të ngjashme, në zona të tjera të globit, është parë se me shpalljen e një zonë Park Kombëtar, çdo vend pune i krijuar në Parkun Kombëtar, gjeneron krijimin e 6 vende pune shtesë në komunitetet lokale pranë Parkut. Statusi i Parkut Kombëtar, sipas botanistëve, afron mbrojtje më të lartë të biodiversitetit dhe pasurisë së specieve në zonën e Parkut, e cila në rastin e lumit Vjosë, vlerësohet në mbi 1100 specie, shumë prej të cilave të rrezikuara në rang botëror. Lumi i shenjtë i antikitetit që lidh dy shtete të Mesdheut Vjosa shqiptare, njohur si Aoos në Greqi, konsiderohej një lum i shenjtë në lashtësi dhe shumë gojëdhëna dhe legjenda për këtë lum kanë mbërritur deri në ditët tona. Në Muzeun Historik Kombëtar gjendet një skulpturë e veçantë që paraqet një plak të fuqishëm, shtrirë dhe i mbështetur në krahun e djathtë. Arkeologët e kanë identifikuar si hyu lumor i Vjosës që kur u gjet në qytetin e lashtë të Apolonisë. Skulptura i përket shekullit III para Krishtit. Hyu lumor Vjosa gjendet e skalitur edhe në monedha të Apolonisë, të viteve 198-211 pas Krishtit. Lumi hynor, me gjatësi 270 km, e ka burimin në Greqinë veriore ku njihet si Aoos. Ajo rrjedh nëpër grykat e pjerrëta dhe shpatet e Shqipërisë së Jugut; gjarpëron mes luginave, për t’u derdhur në Lagunën e Nartës, pranë Vlorës, në brigjet e Adriatikut. Vjosa dhe degët e tij kalojnë në disa qytete të Shqipërisë, si Erseka, Përmeti, Gjirokastra, Tepelena , Ballshi, Fieri dhe Vlora. Me ndarjen territoriale të vitit 2014 lugina e Vjosës shtrihet në qarqet Korçë (8.75%), Gjirokastër (50.47%), Vlorë (30.59%), Fier (10.13%), Berat (0.06%). Përgjatë gjithë rrjedhës së tij prej mbi 270 kilometrash, ai është i pazbutur dhe me rrjedhje të lirë dhe karakterizohet nga kanione të bukura, lumenj të gërshetuar, ishuj, harqe dhe shtrirje gjarpëruese. Dhe çka e bën këtë lumë me të vërtetë të jashtëzakonshëm ndërkombëtarisht është fakti se pothuajse të gjitha degët e tij kanë rrjedhë natyrale dhe të paprekura, duke krijuar një rrjet lumenjsh e përrenjsh që gjallojnë si askund në Evropë. Edhe pse për mbrojtjen e Vjosës është luftuar fort vitet e fundit, specialistët e mjedisit dhe shkencëtarët pranojnë se njohuritë shkencore për biodiversitetin dhe proceset fizike të saj janë ende të kufizuara dhe Vjosa mbetet një nga lumenjtë më pak të eksploruar në Evropë. Por edhe aq të pakta dhe të kufizuara sa janë, të dhënat e deritanishme sugjerojnë se lugina e Vjosës ka një biodiversitet të jashtëzakonshme dhe shumllojshmëri gjallesash. Vjosa – Parku i ardhshëm Kombëtar Krijimi i Parkut Kombëtar të Vjosës do të kalojë në një rrugë të re, deri më sot të pashkelur në Europë. Eksperti Ulrich Eichmann, në një prononcim për DË e ka konsideruar si diꞔka unike që Parku do të përfshijë të gjithë rrjetin e lumenjve që i bashkohen Vjosës. “Do të jetë një Park Kombëtar model ku do të tregohet se ꞔfarë mund të bëhet për ruajtjen e natyrës kur ajo po humbet kudo me një ritëm që nuk është parë kurrë më parë. Do të jetë një model i decentralizuar ku përveꞔ një qendre kryesore informuese do të ketë qendra të tilla të vogla në të gjitha fshatrat. Do të ketë shumë të punësuar dhe përfitime fianciare, përmes ruajtjes dhe jo shkatërrimit të natyrës”. Në Parkun kombëtar parashikohet të lejohet Eko-Turizmi, të ngrihen dy qendra të mëdha, modere informacioni ku turistë nga e gjithë bota nëpërmjet vidiove të mësojnë më shumë rreth kuptimit të Lumit të Egër dhe rëndësisë së mbrojtjes së eko-sistemit të tij. Vjosa mes nevojës për t’u mbrojtur dhe ‘makutërisë’ për t’u shfrytëzuar Lëvizja për mbrojtjen e Vjosësa është pjesë e fushatës “Ruaj Zemrën Blu të Evropës”, që synon të mbrojë lumenjtë me vlera natyrore veçanërisht të larta në Gadishullin Ballkanik, të cilët kërcënohen nga më shumë se 3,400 projekte hidroenergjitike. Në të gjithë gjatësinë e Vjosës dhe në degët e tij në këto vite janë planifikuar rreth 40 hidrocentrale, dy prej të cilëve ishin në fazën e fillimit të ndërtimit pas firmosjes nga Qeeria shqiptare. Hapi i ndërmarrë për dhënin e statusit të Parkut Kombëtar pritet të sigurojë mbrojtje për të gjithë rrjedhën e Lumit të Vjosës dhe degëve të tij në territorin e Shqipërisë, përveç tre degëve të tij: Langaricës, Shtiknit dhe lumit të Çarshovës, të cilët tashmë mbajnë mbi brigjet e tyre digat e hidrocentrale të ngritura. Edhe pse më të qetë pas zhvillimeve të fundit, aktivistët e përfshirë në mbrojtjen e Vjosës janë gjithë sy e vesh për të garantuar fitoren përfundimtare, duke e shtyrë Qeverinë që sa më shpejt të marrë vendimin e shumëpritur për shpalljen ‘de jure’ Park Kombëtar të të gjithë gjatësisë së rrjedhës së Vjosës Park Kombëtar.

Princi William zbulon reagimin e Princeshës Kate ndaj udhëtimit në Cape Town ndërsa ajo qëndron në shtëpi me fëmijët Princi i Uellsit foli përpara ndarjes së çmimeve Earthshot në Afrikën e Jugut Danielle Stacey Korrespondenti Mbretëror në internet Londra Ndani këtë: Princi i Uellsit tha se ai shpreson që gruaja e tij, Princesha e Uellsit, do ta "përgëzojë atë" përpara ndarjes së çmimeve Earthshot në Cape Town të ​​mërkurën mbrëma. Princi William, 42 vjeç, pritet të ecë në tapetin e gjelbër në ceremoni në një eko-kupolë të qëndrueshme në qytetin e Afrikës së Jugut. Është një udhëtim i vetëm katër-ditor për Princin pasi Kate ka qëndruar në shtëpi në Mbretërinë e Bashkuar mes kthimit gradual të saj në detyrat mbretërore pas përfundimit të trajtimit të kancerit në shtator. Kur u pyet se si është gruaja e tij, William u tha transmetuesve përpara ndarjes së çmimeve: "Ajo po ecën shumë mirë, faleminderit. Dhe shpresoj se ajo po e shikon sonte. Pra, duke më brohoritur. Ajo ka qenë e mrekullueshme gjatë gjithë vitit. E di që do të jetë shumë e prirur për të shiko që sonte të jetë një sukses."

Visar Zhiti, poeti që ka sfiduar regjimin… Intervistë e gazetarit italian Renato Minore Renato Minore është gazetar i njohur italain. Ai është lauruar për letërsi moderne dhe është specializuar në filologjinë modern, ka dhënë mësim lëndën e  teknikës së komunikimit në Universitetin e Romës dhe në LUISS. Ndërkaq ai ka punuar në RAI dhe në gazeta e revista si  “La Repubblica”, “Messaggero”, “Il Mondo”, etj,  Renato Minore njihet dhe si shkrimtar dhe poet. Ka botuar librat me poezi “I nuovi giorni” (Ditët e reja), antologjinë “Quinta generazione” (Gjenerata e pestë), “Non ne so piú di prima” (S’e di më si më parë), “O caro pensiero” (O mendim i dashur”) etj, ndërsa në prozë “I ritorni, (Kthimet), “Leopardi: l’infanzia, le cittá, gli amori” (Leopardi, fëminia, qytetet, dashuritë”, “Lo specchio degli inganni” (Pasqyra e gënjeshtrave”, etj, po kështu është autor esesh dhe përkthimesh, është nderuar shumë çmime letrare, dekorime dhe është emëruar në juri të ndryshme letrare. Në numrin e fundit të revistës së madhe italiane “50 & PIÚ” – tetor 2024, është botuar një intervistë e tij, dhe shkrimtarit Visar Zhiti, që po e botojmë këtu. Visar Zhiti është një nga shkrimtarët më të mëdhenj shqiptarë, ndoshta më kompleksi dhe më i plotë pas vdekjes së Ismail Kadaresë. Poet dhe narrator, ka shkruar shumë libra poezi, tregime, romane dhe ese. Renato Minore dhe Visar Zhiti, Camaiore 2024 Libri i tij më i fundit është një koleksion i mrekullueshëm i poezive, “Rrugë që rrjedhin nga duart e mia”, (publikuar nga shtëpia botuese PuntaCapo, përkthimi i Elio Miracco-s), të cilit i është ndarë çmimi ndërkombëtar i poezisë. Historia e tij ka nuanca të dhimbshme, edhe tragjike: sepse shumë i ri ai u dënua me dhjetë vite burg nga regjimi diktatorial shqiptar për poezinë e tij. Pas rënies së Perandorisë komuniste, ai punoi për shumë vjet në diplomaci në ambasadën e Shqipërisë në Romë, në Vatikan dhe në Uashington (ku tani jeton në SHBA). Ai është një shkrimtar i përkthyer dhe i njohur në shumë vende, dëshmitar i një kohe të egër që ka bërë të vdesin burgjeve qindra shkrimtarë dhe intelektualë si ai. E takoj me rastin e çmimit ndërkombëtar “Camaiore” dhe pyetja e parë është e detyrueshme: ishin vërtet poezitë e tua kundër regjimit? A kishit ndjeshmërinë për të goditur një sensibilitet politik, për të përdorur një eufemizëm? Zhiti, në një mënyrë të ndritshme, na përcjell odisenë e tij: “Po, vërtet, nuk e dija se po shkruaja kundër dikujt dhe kundër diçkaje. Më dukej natyrale të thithja ajrin e kohës, atë që shihja përreth meje. Dërgova përmbledhjen me poezi “Rapsodia e jetës së trëndafilave” te e vetmja shtëpi botuese që ekzistonte e regjimit. U vlerësua si ‘e trishtuar’, jo në përputhje me direktivat politike, me një gjuhë si ajo e Ezopit, tepër e pasur me metafora. Akuza ishte se kisha bërë propagandë kundër regjimit, unë në të vërtetë nuk kisha shpërndarë ndonjëherë vargjet e mia. Në një poezi, “Demokracia në natyrë”, kam shkruar se në botën e natyrshme ekziston një demokraci e jashtëzakonshme, sepse trëndafilat nuk janë kundër ullinjve, zogjtë nuk janë kundër qenve dhe ne duhet të mësojmë prej saj. Kështu, në moshën njëzet e gjashtë vjeçare përfundova në burg, i dënuar me 10 vjet heqje lirie. Umberto Eco e ka shkruar këtë duke e lidhur me rastin tuaj: “poezia i bën me frikë regjimet autoritare dhe diktatoriale, edhe nëse flet për trëndafilat”. Regjimi e ndalonte poezinë. Në burg mendoja të shkruaja për të lënë një dëshmi, pastaj kuptova se arsyet ishin më të thella, më magjike dhe pothuajse me frymëzim hyjnor.                                                 Duke shkruar, doja të krijoja lirinë tonë, sepse kur shkruan je në lirinë tënde dhe je si shkrimtarët e tjerë, me të gjithë ata që jetojnë në Romë, në Paris, në Uashington. Një përvojë si e juaja lë gjurmë të pashlyeshme. Të mendosh se keni shkruar pas kësaj, pavarësisht nga kjo plagë e pambyllur? Në burg vazhdova të shkruaja si mundja, duke fshehur poezitë nën këmishë, në dyshek, në këpucë. Ishin dhe vargje të bëra me mend, duke i mësuar më pas. E gjitha një enciklopedi poetike e vuajtjes. Është si një vragë, diçka e pashlyeshme. Por mbi këtë përvojë ishte dhe rritja, duke u forcuar vokacioni im për të thënë si në vargje ashtu edhe në prozë realitetin tim, të vërtetën time. Regjimi na e ndalonte poezinë, sepse në ato çaste isha i lirë të shprehja emocionet dhe kreativitetin. Kam lexuar poezitë e para të Kadaresë. Ishin të frymëzuara nga realizmi socialist. Kamuflohej për të jetuar? Pastaj, për vetë pranimin e tij, adoptoi teknikën e largësisë, të metaforës: shkruante si u prenë kokat e funksionarëve të Perandorisë Osmane… Kadare është një shkrimtar i madh, një shkrimtar i pamasë. Kam pasur me të raporte afërsie, të miqësisë. Veprat e tij do të mbeten. Problemi është tjetërkund: regjimi kishte shkrimtarët e tij të paguar për të shkruar, të tjerë i dërgonte në burg. Mund të thuhet: regjimi shfrytëzoi talentin e Kadaresë ashtu si dhe Kadare shfrytëzoi regjimin. Ai si një shkrimtar i madh, kishte krijuar regjimin e lirisë së tij. Vizionari me flatra dhe gruaja e ndaluar, Funerali i pafundëm – romanet e tuat janë ndërmarrje të vërteta narrative, nuk kanë angazhimin e memuarit dhe të autobiografisë që shpesh i përkushtohen poetët e tjerë. Por konsideroheni më shumë si poet apo më shumë si narrator? Poezia është të shkruarit e vazhdueshëm, që nuk ndalet kurrë.  Në copëza, në pulsime, në iluminime. Poezia mbetet mbajtësja e zgjedhur e thirrjes për liri dhe shpagim. Romanet kanë nevojë për vazhdimësi, e kanë hapin e gjatë dhe të detyrojnë. Po shkruaj një tjetër dhe do të duhet kohë që të përfundoj. Cilat janë temat e këtij libri të fundit të poezive, përveçse atyre të dhimbjes gjatë dhjetë viteve në burg? Poeti gërmon në ndërlikimet e shpirtit, duke treguar për shpresën, dëshirat, fillimet e reja dhe duke i dhënë fjalës një valencë ndryshe, duke i dhënë kështu një botë të gjithë të vetën. Ju a e falni atë që ju ka vjedhur kaq shumë jetë? Unë mund të fal atë që më ka bërë keq mua, por nuk mund të fal atë që i kanë bërë keq të tjerëve dhe Shqipërisë. Nëse kush ka kryer krime, do falje, duhet t’ja u kërkojë të vdekurve, të pushkatuarve, atij që ështen në dhé. Ata duhet të falin, do të ishte një e drejtë e tyre. Unë, po, e kam bërë: poezitë e mia janë një hakmarrje dhe një falje dhe jam i lumtur që ato kanë gjetur dritë në botë, sidomos në Itali, që për mua është një tjetër atdhe shpirtëror. Dhe në fund: pse nuk ktheheni në Shqipëri, çfarë ju ndalon? Kujtimet apo tjetër gjë? Kam jetuar burgun, jam një shkrimtar shqiptar, kam punuar me ndergjegje, e dua atdheun tim dhe njerëzit e mi dhe më pas, kur puna ime si diplomat përfundoi, jam ndjerë i lirë të shkoj në rrugët e dhimbjes dhe të trishtimit tim. Kam zgjedhur të jetoj jashtë Shqipërisë, por atdheu është brenda meje, jam një copë e tij, e gjithë bota është atdhe për secilin prej nesh. Dhe kështu jetoj larg, në Amerikë, por larg kujt? Është e rëndësishme të jesh brenda vetes. Përktheu nga italishtja Eda Zhiti.

Botohet në gjuhën boshnjake libri “Vallëzim me Hënën” i shkrimtarit Namik Dokle Libri përmban 52 legjenda nga krahina e Gorës, të mbledhura e të ritreguara nëpërmjet filtrit krijues të autorit Namik Dokle. Gjeografia e kësaj krahine shtrihet në tre shtete: në verilindje të Shqipërisë, në skajin jugor të Kosovës dhe në perëndim të Maqedonisë së Veriut. E ndajnë kufijtë, por jo traditat, kultura, baladat, legjendat. Ato shprehin, me sinqeritet të jashtëzakonshëm, konstitucionin shpirtëror, social dhe filozofik të njerëzve të kësaj krahine, punëtorë e të paqtë, që kurrë nuk i hyjnë në hak tjetrit, ndërkohë stoikë në mbrojtje të asaj kulture që u përket prej shekujsh. Shkrimtari Namik Dokle është një nga ata krijues, të cilët, me veprën e tyre, tregojnë se, tashmë, Gora nuk është dhe nuk do të jetë e largët dhe e vetmuar. Ai është i njohur për lexuesit tanë dhe në mediat e rajonit me përkthimin e librave të tij në disa gjuhë ballkanike e më gjerë. Në dhjetë vitet e fundit, me një energji krijuese të pashterrëshme dhe punë të palodhur,me përkushtimin edhe të mikut tonë, shkrimtarit dhe përkthyesit, prof. Sadik Idrizi, janë botuar tashmë në gjuhën boshnjake (Connectum, Sarajevë dhe Utilis, Prizren) tre romane dhe legjendat e Gorës: Vajzat e mjegullës, Lulet e skajbotës, Ditët e lakuriqëve të natës dhe së fundmi Vallëzim me Hënën. Si vlerësim të këtyre botimeve, Shoqata e Shkrimtarëve Boshnjakë e ka regjistruar shkrimtarin Dokle si anëtar të saj. Shpresoj që të përkthehen e të botohen në gjuhën tonë edhe romanet Kolerë në kohë të dashurisë, Covid-1984, Dhjetë gramë nder. Ishte një kënaqësi e veçantë për mua të marrë në dorë legjendat e Gorës, të përzgjedhura e të ritreguara, me magjinë e fjalës, në librin Vallëzim me Hënën të Dokles. Duke i lexuar ato kam zbuluar dimensione të reja, shumë të larmishme të Gorës. Në mënyrë mjeshtërore, autori ka përpunuar 52 legjendat, të cilat, edhe pse nëpër filtrin krijues të shkrimtarit, të japin përshtypjen se kanë ekzistuar gjithnjë dhe rrënjët e tyre shtrihen në lashtësi. Përjetimet mitologjike, rrjedhat historike, toponiminë, antroponomastikën, onomastikën e Gorës, traditat e pasura, kulturën materiale dhe shpirtërore të saj, autori i librit i ka njohur në burim, i ka dëgjuar në rrëfenja e balada, i ka ringjallur nga kujtime të pjesëshme, apo nga copëzat e mbrame të legjendave në humbje dhe, si një çelësmbajtës i tyre, na ka zbuluar një thesar tjetër të Gorës. Promovimet e veprave të shkrimtarit Namik Dokle, të përkthyera në gjuhën boshnjake, janë përcjellur me interes në Sarajevë, Prizren dhe qytete të tjerë dhe unë kam patur kënaqësinë të jem një nga promovuesit e krijimtarisë së tij, krahas shkrimtarëve e studiuesve të shquar të Bosnjës, si Isnam Taliç ( redaktor i romanit Vajzat e mjegullës), Enes Kariç, Adijata Ibrishimoviç, Asmir Kujoviç, Matia Boshnjak etj. E mirëpresim mikun tonë Dokle edhe në evente të tjera, në festat e fjalës së shkruar. Dua të kujtoj se librat e tij janë vlerësuar edhe më tej, jashtë kufijve të Shqipërisë, si në Spanjë, Angli, Turqi, Mali i Zi, Bullgari etj. Prandaj, ngrohtësisht përgëzoj autorin për këtë libër të ri, i cili na jep rastin që, duke vallëzuar me legjendat gorane, të ndiejmë përqafimin e hënës së tij. MUSTAFA BALJE, poet, anëtar i Shoqatës së Shkrimtarëve Boshnjakë

Parku Kombetar i Butrintit Karakteristikat e qytetit antik Cfar fsheh butrinti? Dea e Butrintit Ky është një version i shqyrtuar i kësaj faqejeshow/hide details Dea e Butrintit.gif Perëndesha e Butrintit (Dea), kokë mermeri burri në një shtat gruaje 2,5 m të lartë, është zbuluar në vitin 1928, gjatë gërmimeve arkeologjike të misionit italian në Butrint. Dëshmohet se objekti, me vlera të rralla kulturore dhe historike, u grabit dhe u dërgua në Itali, i ligjëruar nga mbreti, Ahmet Zog, si dhuratë. U rikthye në vendin tonë nga qeveria italiane në vitin 1981. Gjendet i ekspozuar në Muzeun Historik Kombëtar. 15 Dhjetor, 2016Lini një koment Pozicioni gjeografik Cfar do te gjeni ne te? Butrinti i Hershëm Modern – Kalaja Venedikase Kalaja u ndërtua në shekullin 14 nga Venedikasit në majën e kodrës, në anën perëndimore të pllajës së gjerë të akropolit antik. Ndërtesa e mëparshme mesjetare e Butrintit – Kalaja e Akropolit – është gjerësisht një rikonstruksion i viteve 1930: një kullë e rëndësishme brenda një rrethimi pentagonal, me mure mbrojtëse me frëngji. Gjithsesi, fragmentet e fortesës së mëparshme janë të dukshme në një skicë të bërë nga Eduart Lear më 1857 po ashtu edhe nga fotografitë e marra nga arkeologu Italian Luigi Maria Ugolini në vitet 1920 dhe 1930: të dyja kombinohen për të transmetuar formën e vertetë të fuqishme të kalasë, me kullat e larta dhe oborret fqinje. 15 Dhjetor, 2016Lini një koment Histori dhe mitet Legjenda Sipas Virgjilit, Butrinti u themelua nga Enea. respondence te gjate te tij me Ciceronin, zbulohen perpjekjet qe ai ka bere per te mbrojtur pronat dhe interesat e butrotasve kunder perpjekjeve te Cezarit per vendosjen aty te nje kolonie romake. Me pas, Butrinti i fortifikuar i kesaj periudhe ka sherbyer vazhdi-mishtsi strehe per kolonet dhe qytetaret qe banonin ne qytet. Gjate periudhes se lufterave civile, Butrinti përmendet nga Cezari ne vepren e tij, si nje nga bazat kryesore te furnizimeve dhe pike strategjike per zoterimin e kanalit te Korfuzit. Kushtet e mira gjeografike dhe klimatike i dhane nje zhvillim te vrullshem qytetit te Butrintit ne shekujt e pare te e.s. Per here te pare Butrinti preu monedha bronzi ne kohen e Augustit, ku ne njeren prej tyre paraqitet perandori ne njeren ane e ne faqen tjeter nje ujesjelles. Deshmi e nivelit te zhvillimit te Butrintit janë edhe rrenojat e monumenteve antike dhe objekteve te ndryshme, te ruajtura nga ajo periudhe. Ne fillim te shek. I.e.s. u ndertua ujesjellesi 3 km. i gjate, qe furnizonte qytetin me uje nga burimet e fshatit Xare afer Butrintit. Ne kete kohe u rindertua edhe skena e teatrit. Te shumta ishin ndertimet publike e shoqerore si banjat dhe tempulli i Asklepit mbi rrenojat e nje tempulli me te vjeter 15 Dhjetor, 2016Lini një koment Turizmi Nje zbulim arkeologjik Teatri i Butrintit Shpella e teatrit shtrihet brenda një strukture katrore, e mbështetur nga mure anësore të përforcuara me qoshe, në imitim të një modeli të njohur të teatrit në Dodona. Shkallët kanë pesë ndarje, të ndërtuar me gurë të mëdhenj, me një gjatësi rreth 1 metër. Ndarja e ulseve bëhej sipas statusit, ku në rreshtat e para pranë skenës uleshin njerëzit më autoritarë, me hapsirë të posaçme për të shlodhur këmbët.[1]. Mendohet se teatri kishte një kapacitet prej 2500 vendesh, u ndërtua në shek IV-III-të para Krishtit, zbulimi i tij zgjati për rreth 4 vjet nga Ugolini ndodhet në anën jugore të Akropolit të qytetit. Përbëhet nga vendet e ndenjes, skena dhe orkestra. Kishte 19 rreshta me blloqe guri që shërbenin si ndenjëse dhe 3-4 radhë në krye. Janë ruajtur të plota 13 shkallët e para. Për të kaluar midis rreshtëve shërbenin 6 palë shkallë guri në fillim zbukuroheshin me dy putra Luani. Sfondi para skenës përbëhet nga një mur i lartë me tre harqe me zbukurime mermeri, aty vendoseshin shtatore sipas modeleve të kohës. Sheshi i skenës u shtrua me rrasa guri në periudhën Osmane. Para shkallëve gjendet vendi i orkestrës ka formën e një harku është e shtruar me gurë gëlqeror me forme kuadrati. Skena është e ngritur më lartë se sheshi i orkestrës. Skena përbëhet nga dy mjedise : paraskena dhe prapaskena. Në prapaskenë ndodhen korridoret e ngushta që shërbenin për hyrjen dhe lëvizjen e aktorëve këtu gjenden edhe disa mbishkrime për lirimin e skllevërve. Thuhet që janë liruar shumë skllevër një pjesë e të cilëve ishin gra. 15 Dhjetor, 2016Lini një koment Turizmi Mos hezitoni ta vizitoni! Turistët kishin nderin të shikonin qytetin antik të Butrintit, një vend që ja vlen të nxjerrësh nga xhepi disa të holla, për të prekur nga afër mrekullinë, plot gjelbërim dhe pastërti.Drejtori i Parkut Kombëtarë Arkeologjik të Butrinit, Ylli Cerova, një njohës i mirë i objekteve monumentare, gjen kohë të japin variantin e tij, për sa i përket funksionimit të këtij parku.“Sivjet, në dispozicion të vizitorëve vendas dhe të huaj janë ngritur tetë sheshe pushimi, që të gjitha prej druri gjatë rrugëtimit të tyre brenda qytetit antik”, shprehet Cerova.I vëmendshëm në çdo kohë dhe vazhdimisht i interesuar për vizitorët, Cerova ka menduar për çdo detaje. Përveç çlodhjes, vizitorët nga shesh pushimet mund të shijojnë bukuritë e natyrës së zonës në drejtim të Diaporitit, që ndodhet në bregun lindor të liqenit të Butrintit dhe të Konispolit, në skajin më jugor të vendit. 1 Dhjetor, 2016Lini një koment Turizmi Shtrirja gjeografike Ndër më të rëndësishmit janë rrënojat e qytetit antik të Butrintit, i cili ndodhet nën mbrojtien ndërkombëtare të UNESCO-s. Butriniti gjendet në skajin jugor të liqenit të Butrinit ( në antikitet i njohur me emërtimin Pelodës) në një distancë prej 18 km larg nga qyteti i Sarandës. Ai është një prej pikave më të rëndësishme arkeologjike të Shqipërisë. Butrinit ishte një qytet i lashte në Epir që përmëndet që në shek.VII B.C. si një qëndër e fortifikuar. Krahas statusit të UNESCOS që prej vitit 2000 Butrinit është shpallur gjithashtu Park Kombëtar. Objektet kryesore për tu vizituar Butrinti janë Tempulli i Aeskulapiusit ( Perëndia e shëndetit) shek II A.D. , theatri me 1.500 vende (shek III B.C), pagëzorja e cila është një monument paloeokristian dhe për nga madhësia është e dyta pas asaj së Shën Sofisë në Stamboll, nymfeu, banjat, bazilika, porta e Luanit, porta e liqenit ,kulla Veneciane, kalaja e Ali Pashait etj. Një seri objektesh gjenden në Muzeun e Butrinit 1 Dhjetor, 2016Lini një koment Mbrojtja nga UNESCO Mbrojtja nga UNESCO Në kuadrin e ndihmës europiane të para-aderimit IPA, nëpërmjet përfshirjes në projektin EX.PO.AUS., Parku Arkeologjik i Butrintit është bërë pjesë e rrjetit të 12 siteve të UNESCO-s, që shtrihen në shtatë vende që lagen nga deti Adriatik. Lajmi është bërë i ditur në kuadrin e ditëve kombëtare të trashëgimisë kulturore nga Gjergji Mano, drejtor i Zyrës së Administrimit dhe Koordinimit të Parkut Arkeologjik të Butrintit gjatë një takimi me përfaqësues të medias në Butrint. Sipas tij, projekti “Rritja e potencialeve të siteve të UNESCO-s në Adriatik” synon të krijojë dhe të eksperimentojë strategji të reja dhe afatgjata që synojnë menaxhimin dhe vlerësimin e siteve të UNESCO-s në Adriatik, në përpjekje për të trajtuar idetë, mjetet dhe veprimet e reja për të menaxhuar në një mënyrë më të mirë këto vende dhe për të arritur një vlerësim të qëndrueshëm ekonomik të tyre, për më tepër nga pikëpamja ekologjike, e efikasitetit dhe e energjisë së rinovueshme” 1 Dhjetor, 2016Lini një koment Karakteristikat e qytetit antik Karakteristikat e qytetit antik Butrinti, ose me emrin e lashtë Buthrotum, shtrihet në jugperëndim të Shqipërisë, 20 km në jug të portit modern të Sarandës. Pozicioni i tij është spektakolar: Qyteti i lashtë okupon pjesën kryesore të kodrës që lagej nga kanali Vivari, një rrugë e ngushtë ujore që sot lidh Korfuzin, 4 km në perëndim të Butrintit, me liqenin e brendshëm me ujë të kripur. Rrëzë një pllaje në jug të kanalit shtrihet një tokë djerrë e tharë nga ujërat që ndan Butrintin nga një sërë malesh, të cilat shtrihen përgjatë kufirit jugor shqiptaro-grek.Riviera është pa dyshim një nga zonat më të bukura dhe më të paprekura të të gjithë Shqipërisë. Brigjet e Adriatikut dhe Jonit kanë një bukuri shokuese. Palmat dhe pemët me ullinj dominojnë peisazhin duke i dhuruar një bukuri karakteristike mesdhetare. Panorama e detit, varieteti i florës, i favorizuar nga klima e butë, e bën Sarandën një qendër të preferuar për pushime dhe rikrijim dhe një qytet të rëndësishëm turistik. Turistët nga Korfuzi zbarkojnë këtu me tragete. Ka një linjë të përditshme autobuzash nga Saranda në Butrinit. Në vitin 2000 Butrinti priti mëse 30 mijë vizitorë të huaj. Qyteti antik, është padyshim një nga bukuritë më me vlerë të rivierës shqiptare dhe një nga destinacionet më të rrahura, jo vetëm nga turistë të huaj, por edhe nga vetë shqiptarët. Historia, gërshetohet këtu me artin antik dhe rrethohet nga një bukuri e mahnitshme mesdhetare, duke zënë një vend të rëndësishëm në kujtimet e atyre që e kanë shijuar nga afër dhe në ëndrrat e atyre që kanë dëgjuar të flitet për të. 1 Dhjetor, 2016Lini një koment Histori dhe mitet Historia dhe mitet Butrinti është një mikrokozmos i historisë së Mesdheut, që prezanton ngritjet dhe uljet e perandorive të mëdha që kanë mbizotëruar në rajon. Sot është një amalgamë e monumenteve që prezantojnë një hapësirë me mbi 2000 vjetë nga tempujt helenikë të shek. 4 para Kr. deri në kalatë osmane të fillimit të shek. 19. Në bazë të mitologjisë klasike, Buthrotum u ndërtua nga mërgimtarët që ikën pasi ra Troja. Me të arritur, djali i Priamit, Helenusi, sakrifikoi një dem, i cili përpëlitej i plagosur dhe ngordhi në breg. Duke e marrë këtë si një shenjë të mbarë, vendi u quajt Buthrotum që do të thotë “dem i plagosur”.

Jennifer Lopez zbulon planet e veçanta të pushimeve mes divorcit të Ben Affleck Çifti u nda në gusht 2024 pas dy vitesh martesë Faye James 7 nëntor 2024, ora 12:20 GMT Ndani këtë: Jennifer Lopez do të kalojë sezonin e festave larg ish-bashkëshortit të saj, Ben Affleck , për herë të parë që nga ndarja e tyre shokuese në gusht 2024 . 55-vjeçarja zbuloi për People se Krishtlindjet këtë vit do të jenë një çështje e përqendruar te familja, me motrën e saj Lynda dhe nënën e saj Guadalupe që do të vijnë për të kaluar kohë me të. “Mezi pres të kaloj kohë me fëmijët e mi dhe familjen time që vijnë nga Bregu Lindor”, tha ajo për botimin. Ajo ndan binjakët 16-vjeçarë Max dhe Emme me ish-bashkëshortin e saj, Marc Anthony. “Pushimet janë një kohë kaq e veçantë për ne dhe ato kanë qenë gjithmonë që kur isha e vogël”. "Dhe me të vërtetë pres me padurim ato momente kur mund të jem me motrat e mia dhe thjesht të pushoj dhe të argëtohem dhe të krijoj kujtime të reja. " Sezoni i trashë është i preferuari i Jennifer-it, siç tha ajo për People . "Më pëlqejnë të gjitha dekorimet, çokollatën e nxehtë, muzikën dhe ushqimin, dhe jam një nga ata njerëz që me të vërtetë përpiqem t'i krijojë një libër tregimesh për fëmijët e mi me të gjitha ato gjëra. Unë jam pinjoll për pushime ” , tha ajo. Jennifer Lopez merr pjesë në shfaqjen speciale "Unstoppable" në Mbretërinë e Bashkuar në Sheshin Cineworld Leicester më 05 nëntor 2024 në Londër, Angli. "Unstoppable" nga Amazon MGM Studios do të shfaqet në kinematë e Mbretërisë së Bashkuar më 6 dhjetor 2024 dhe në Prime Video më 16 janar 2025. (Foto nga Mike Marsland/Getty Images për Prime Video)© Mike Marsland Aktorja do t'i kalojë pushimet me familjen e saj në Bregun Perëndimor J-Lo paraqiti kërkesën për divorc nga aktori i Batman pas dy vitesh martesë, duke i dhënë fund lidhjes së tyre, e cila zgjati dekada që nga momenti kur u takuan për herë të parë. Ajo shpjegoi se që nga divorci i saj, nëna e dy fëmijëve është fokusuar në shpirtëroren e saj dhe është rilidhur me brendësinë e saj. "Unë mendoj se shumë prej tyre ka të bëjë me një lidhje më të thellë me veten dhe me Zotin, duke u siguruar që po kontrollojmë me veten tonë, në mënyrë që të jemi të mrekullueshëm për këdo që duam rreth nesh, " tha ajo. Jennifer ka dy motra, Lynda dhe Leslie© Kevin Mazur/JLo Jennifer ka dy motra, Lynda dhe Leslie Ajo zbuloi se "po vendos gjithashtu synimet e mia për të shtyrë kufijtë e mi në mënyrë krijuese dhe për të parë se ku më çon kjo, qoftë përmes aktrimit apo muzikës apo prodhimit apo zgjerimit të JLo Beauty " . " Dua të vazhdoj të sfidoj veten për të evoluar dhe për të provuar gjëra të reja, ndërkohë që jam besnike ndaj asaj që jam dhe atyre që dua. " Aktorja sigurisht që po evoluon pasi po merr bujë rreth filmit të saj të ri Unstoppable , i cili do të dalë në kinema në dhjetor. Jennifer Lopez po tregon aftësitë e saj të mahnitshme në aktrim© ANACARBALLOSA J-Lo po vlerësohet për performancën e saj në filmin e saj të ri Unstoppable Këngëtarja e "Jenny from the Block " luan në film si Judy Robles, nëna e Anthony Robles, i cili lindi vetëm me një këmbë dhe u bë një mundës kampion. E pandalshme i siguron Jennifer-it një lidhje të mëtejshme me ish-bashkëshortin e saj , pasi Artists Equity, kompania e prodhimit të Benit që ai ndan me bashkëpunëtorin dhe mikun e vjetër Matt Damon, prodhoi filmin. "Jennifer është spektakolare, " tha Ben në një intervistë për Entertainment Tonight , duke thyer heshtjen për ish-gruan e tij që nga ndarja e tyre pak më shumë se dy muaj më parë. "Ne besuam në njerëzit e duhur, dhe e Pandalshme është një shembull tjetër i kësaj. " Jennifer Lopez Ben Affleck në festivalin e filmit në Venecia© Getty Çifti ishte i martuar për dy vjet përpara se të ndaheshin në gusht 2024 Regjisori i filmit, William Goldenberg, lavdëroi çiftin për sjelljen profesionale në xhirime, pavarësisht prishjes së martesës. “Gjithmonë ka qenë për filmin dhe kjo është punë e tyre personale, ” tha ai për E! Lajmet në shtator. "Ne thjesht e mbajtëm atë për filmin. Ne thjesht e mbajtëm vëmendjen e saj tek çmimi." Ben dhe Jennifer u lidhën për herë të parë në vitin 2002 në xhirimet e filmit të tyre, Gigli , përpara se të fejoheshin në nëntor të atij viti. Çifti fatkeqësisht anuloi dasmën e tyre në 2004 dhe vazhdoi të martohej me njerëz të tjerë përpara se të rilidheshin në prill 2021.