Search Results

Ruben Avxhiu: Shtypi ndërkombëtar për Ismail Kadarenë Për vdekjen e shkrimtarit të shquar shqiptar Ismail Kadare kanë njoftuar dhe shkruar gjerësisht më 1 korrik dhe në vazhdim, mediat më të mëdha ndërkombëtare. Botuesi i gazetës Illyria në Nju Jork, Ruben Avxhiu, ka bërë një përmbledhje të tyre, titulluar. ‘Vdekja e Ismail Kadaresë, në median ndërkombëtare – një koleksion i pjesshëm’. Ndiqni në vijim: Image

Mbrëmjeve ngjyr ëvjollcë, kur qyteti shtriq gjymtyrët e tkurrura nga vrapi i ditës dhe qetëson dihatjen, limani i vogël i peshkatarëve kthehet në një sallë festash në qiell të hapur. Festohen ditëlindje, fejesa, përvjetorë martese, marrje diplomash e dalje në pension. Ribashkohen ish-maturantë të humbur sysh prej vitesh, takohen pushues nga të katër anët e globit, kremtohen rite fetare e pagane, lindin e vdesin dashuri stinore. Të përkundur nga shushurima e valëve shkumake, admirojmë fishekzjarrët e hedhur nga porti, dritat e ujdhesës përballë, valsin e yjeve me damën-hënë dhe siluetat hijerënda të anijeve të turizmit. Të renditura varg, buzë më buzë kiç e bash, formojnë përpara syve tanë një mur lundrues. Përmatanë tij, dallgë të tërbuara me kreshta zigzage paralajmërojnë stuhinë. Deti nuk i pranon ndasitë. Mobiljet e vetme të sallës natyrore janë barkëzat prej druri me ngjyra të feksura. Blu, të verdha, të kuqe, jeshile, portokalli… Kur fasha e rrezeve të farit u lëpin kurrizin, shndritin si pasqyra – i dhurojnë peizazhit një ylber pikëlor. Të stivuara njëra përmbi tjetrën në hojet e skelës metalike ose të kthyera përmbys mbi rërën e lagësht, përdoren nga festarët si tryeza e kanape. Hera-herës edhe si djepa apo strehëza për të kaluar natën. Sidomos në verë. – Vë bast se nën disa prej tyre flenë ende të dehurit e festës së mbrëmshme, – thotë Iv, organizuesi i festës sonë. Ka parashikuar gjithçka. Ushqimet për skarën, pijet, ëmbëlsirën, qirinjtë, muzikën dhe batanijet. Ka ndezur dy zjarre, në dy voza zinku të mbushura me qymyr druri. – Ndonjë vullnetar për barbekjunë? – pyet ndërsa kërkon me sy rreth e rrotull, por nuk i afrohet kush; dhjetëorëshi i ditës së punës u ka hequr çdo fije vullneti. – Eeheej, eeheej! – mbërrin që larg jehona e një zëri; në njërin nga ballkonet e anijes shumëkatëshe në vijë të drejtë me limanin, dikush tund një sharpë të bardhë. Përshëndetja e udhëtarit përcjell në breg të njëjtën hare shpresëdhënëse të thirrmës së detarit vigjilues nga maja e direkut: “Tokë, tokë!” – Çdokush Itakën e tij… – i them vetes. – …Kushedi se si u ngjajmë atyre që ndodhen në pupë a në kuvertë, – dëgjoj zërin e kolegut radiolog tek tregon me kokë flashet e aparateve fotografike si dritëza xixëllonjash. – Nisur nga përmasat e përbindshme të vaporit dhe largësia që na ndan, s’jemi veçse një pikë në horizont, – i përgjigjet laboranti që i rri në krah. – Një piksel i vocërr fare, mikroskopik, në fotot dhe videot e udhëtimit të tyre, – psherëtin Rodika, diabetologia rumune e spitalit. – Edhe…?! – e shkund Teo, asistenti i saj; nostalgjitë e përmallimet i ka zët. – Gati prushi! – lajmëron Iv; në njërën nga skarat do të pjekë peshkun dhe karkalecat e detit, në tjetrën bërxollat e shishqebabin. – Gati dhe shampanja! – ia kthen Kristofi e na mbush kupat plastike me fron. – Joyeux Anniversaire, les amis! – Gëzuar! – Gëzuar! – Happy Birthday! – Meilleurs vœux d’anniversaire, ma grande! – më uron Rodika. – À toi, aussi, ma belle! Shijoje çdo çast, – ia kthej dhe e shtrëngoj në krahë; jemi bashkëmoshatare. Plot pesë vetë që festojmë ditëlindjen: Alério, ortopedi kolumbian, Kenza, pneumologia algjeriane, Nizari, infermieri sirian i reanimacionit, Rodika dhe unë, urgjentistja armeno-shqiptare. Kemi ardhur në jetë më 4 korrik dhe punojmë në të njëjtin spital. Asnjëri prej nesh nuk ka lindur në Francë. Nënshtetësinë franceze e kemi fituar më pas. – Ju të pestë së bashku bëni një botë të tërë! – deklamon Danieli, kryeinfermieri i shërbimit të Urgjencave dhe e kthen kupën me fund. Ç’përgjegjësi të rëndë na hedh mbi supe! Personalisht, s’besoj se mund ta mbaj dot; ndihem tepër e brishtë. Ta ketë fajin shampanja? Muzika e viteve ’80? Qielli ngjyrëvjollcë apo barkëzat e mallit? …Oh, kthemëni, ju lutem, në Itakën time! Atje ku ditëlindjet i festoja pa shampanjë por dehesha edhe më rëndë. – “Çdo mërgimtar është një Uliks në udhën drejt Itakës”, – më pëshpërit në vesh Rodika një nga shprehjet e Mircea Eliade, shkrimtarit të saj më të dashur, si të ma kishte lexuar lutjen. Ma futi në zemër edhe mua, që në rojën tonë të parë së bashku. Ndërsa po këshillohesha me të për një pacient diabetik, që ishte paraqitur tek Urgjencat, kisha parë që në njërin nga xhepat e bluzës së bardhë mbante një kopje të librit “E shenjta dhe profania” në frëngjisht. – Mbrëmë isha atje, – i them dhe ulemi mbi rërën kokrrizashpër, shpinën të pështetur pas drurit bardheblu të njërës nga barkat e kthyera përmbys. – Ku? – Atje…, – dhe e shoh drejt në sy, e bindur që çdo fjalë tjetër do të ishte e tepërt. – Edhe unë…, – më rrëfehet. – Më bëri mirë… I rashë rreth e qark shtëpisë, përqafova të mitë, një tufë me zymbyla të kopshtit dhe i rihipa avionit e lehtësuar. Flladi i natës është i freskët, por jo aq sa të më shtijë mornicat. Janë ethet e kujtimeve që m’i puprrojnë mishrat. – Ta kam thënë e po ta përsëris, edhe në rrofshim njëqind vjet, ma chère, kujtimet e këtushme s’do të jenë veçse një piksel mikroskopik në tablonë e përjetimeve që mbartim brenda vetes, – flet Rodika dhe, si për ta shënuar saktësisht vendndodhjen e brendësisë së çmuar, shkund kokën dhe hedh mbi gjoks flokët e gjatë ngjyrëvjollcë. – …Mbaje vath në vesh, sado paradoksale të të duket, ato të atjeshmet shumëfishohen përditë! E mërkurë, 4 korrik 1990 – ditëlindja e fundit në mëmëdhe. Gdhihem me një ndjesi të çuditshme. Një nevojë e brendshme për t’u siguruar që gjithçka është në vendin e vet. Dal në ballkon. Selvia, posta e rrumbullakët dhe caraci i lagjes qëndrojnë gatitu. Thellë në horizont, mali i Dajtit. Ufma e mëngjesit ia pështjell majën si turban. Kaloj në cepin tjetër të ballkonit. Kulla e Sahatit, Pallati i Kulturës dhe 15-katëshi janë aty ku i lashë një natë më parë. E megjithatë, nuk jam e qetë. Diku, diçka ka ndërruar vend. Tirana më është sa e afërt aq edhe e paprekshme. Po më ikën duarsh. Po struket brenda një rruzulli të qelqtë ku fërfëllojnë flutura dëbore. Ç’të jetë kjo ngricë vere?! Dikur, dikush do të lëvizë nga kjo tokë. Vendimin e kam marrë dhe e di vetëm unë. Xhoxha, mikesha ime fotografe, që punon te “Studio Skënderbeu”, dëshiron të më shkrepë ca foto-kujtime. Do të jenë dhurata e saj për 28-vjetorin tim. Ngjarja s’më duket aq e shënuar sa për të merituar një reportazh fotografik. – Aman, mos ma prish qejfin! – më lutet. – Nuk pozoj në studio edhe po të shtrihesh përdhe, – ia kthej. – Jo në studio, jo! Dalim nëpër Tiranë. – O Xho’, kjo vapë korriku është vërtet e padurueshme por, fatmirësisht, ende s’jam çmendur plotësisht. – Ti ec normalisht, unë bëj punën time. Ta shkrep Xhoxha foton ty kur të mos e kesh mendjen! – mburret e më shkel syrin. Më duket si komplotiste. Ta ketë parandjerë që një ditë do ta hidhja në facebook?! ©A.M. E enjte, 4 korrik 2024. “Një piksel i vocërr, i vocërr…”.

David Beckham dhe Victoria Beckham festojnë 25 vjetorin e madh (FOTO) Është e vështirë të imagjinohet se ish-Spice Girl dhe bashkëshorti i saj futbollist-ikonë botërore janë të martuar për një çerek shekulli. Le të bëjmë një udhëtim në korsinë e kujtesës. USA TODAY David dhe Victoria Beckham festuan 25 vjetorin e martesës së tyre - një përjetësi për një çift të famshëm të famshëm - këtë katër korrik. Kjo është e drejtë. Posh Spice dhe Becks janë martuar për një çerek shekulli - e gjithë lumturia, ne jemi të sigurt - dhe ata kanë katër fëmijë së bashku. (Bruklin, Romeo, Cruz dhe Harper janë të famshëm në vetvete.) Ndërsa argjendi lidhet me përvjetorin e 25-të të martesës, sepse është një metal që përfaqëson qëndrueshmërinë, forcën dhe bukurinë, këta dy njerëz të famshëm nuk duket se janë plakur. A kanë një martesë të hapur? Kujt i intereson. Ajo që është e jashtëzakonshme, me gjithë famën dhe pasurinë e tyre, është se ata janë ende bashkë. Çifti është aq rinor sa Victoria, 50, dhe David, 49, kanë flokë të thinjur mes tyre dhe çifti madje ishte në gjendje të hiqte -- er, veshi; Thuhet se Davidi mezi ishte kështu - të njëjtat veshje ngjyrë vjollce që kishin veshur ditën kur u martuan: 4 korrik 1999.

AKTORET ITALIANE NË HOLLYWOOD: TRASHËGIMIA E TALENTIT DHE BUKURISE Kur bëhet fjalë për Hollywood-in, sharmi i aktoreve italiane ka qenë i pamohueshëm gjatë gjithë historisë. Këto gra të talentuara kanë mahnitur audiencën me aftësitë e tyre të jashtëzakonshme të aktrimit, karizmën magnetike dhe bukurinë e pamohueshme. Nga ikonat klasike të Hollivudit te yjet bashkëkohorë, aktoret italiane kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në industrinë e argëtimit. Le të eksplorojmë karrierat dhe arritjet e pesëmbëdhjetë aktoreve të famshme italiane që kanë zbukuruar ekranin e argjendtë me shkëlqimin e tyre dhe kanë bërë një ndikim të qëndrueshëm në Hollywood. Tabela e Përmbajtjes Lista e aktoreve italiane në Hollywood 1. Sophia Loren 2. Gina Lollobrigida 3. Claudia Cardinale 4. Monica Bellucci 5. Isabella Rossellini 6. Virna Lisi 7. Valentina Cortese 8. Ornella Muti 9. Monica Vitti 10. Valeria Golino 11. Stefania Sandrelli 12. Asia Argento 13. Sabrina Ferilli 14. Valentina Cervi 15. Caterina Murino konkluzioni Lista e aktoreve italiane në Hollywood 1. Sophia Loren Sophia Loren Sophia Loren është emri i parë që shfaqet në Hollywood kur pyetet për aktoret e bukura italiane. Me talent të jashtëzakonshëm dhe bukuri magjepsëse, ajo u bë një sensacion ndërkombëtar në vitet 1950 dhe 1960. Madje ajo ka fituar një çmim Oscar për aktoren më të mirë dhe është bërë aktorja e parë që ka fituar një Oscar për një performancë jo anglishtfolëse. 2. Gina Lollobrigida Aktorja italiane Gina Lollobrigida Gina Lollobrigida është një aktore ikonike e epokës së artë të Hollivudit. E njohur për aftësitë e saj të gjithanshme në aktrim dhe pamjen tërheqëse, ajo ishte një nga aktoret italiane më të kërkuara të kohës së saj. Ajo fitoi njohjen për performancën e saj në filma si Come September dhe Beat the Devil. 3. Claudia Cardinale Aktorja italiane Claudia Cardinale Prania karizmatike dhe bukuria ekzotike e Claudia Cardinale jo vetëm që e bënë atë një yll në Hollywood, por edhe në kinemanë ndërkombëtare. Duke filluar me rolin e saj të rëndësishëm në filmin 8½ të Federico Fellini-t, ajo vazhdoi të impresiononte fansat dhe audiencën e saj me The Pink Panther dhe Once Upon a Time in the West. 4. Monica Bellucci Aktorja italiane Monica Bellucci Bukuria magnetike dhe tërheqja sensuale e Monica Bellucci-t i kanë dhënë asaj një vend të spikatur në Hollywood. Ajo është shfaqur në disa filma të profilit të lartë si Malèna, The Matrix Reloaded dhe The Passion of the Christ, duke treguar shkathtësinë e saj si aktore. 5. Isabella Rossellini Aktorja italiane Isabella-Rosselini Vajza e aktores ikonë Ingrid Bergman dhe regjisorit Roberto Rossellini, Isabella Rossellini trashëgoi talentin dhe sharmin e prindërve të saj. Rolet e saj të dukshme në Blue Velvet dhe Death Becomes Her e forcoi statusin e saj si një aktore e njohur. 6. Virna Lisi Virna Lisi Pamja mahnitëse e Virna Lisit dhe aftësia në aktrim e bënë atë një nga aktoret kryesore të Italisë. Ajo fitoi njohje në Hollywood me performancën e saj në filmin How to Murder Your Wife and Not with My Wife, You Don't! 7. Valentina Cortese Valentina Cortese Karriera mbresëlënëse e aktrimit të Valentina Cortese i dha asaj një nominim për çmimin Oscar për rolin e saj dytësor në Ditë për Natën. Talenti dhe përkushtimi i saj në zanatin e saj e bënë atë një nga aktoret italiane më të respektuara në Hollywood. 8. Ornella Muti Aktorja italiane Ornella Muti Aktorja italiane Ornella Muti njihet si një yll në kinemanë ndërkombëtare. Ajo mori vëmendjen e saj me rolin e saj në Flash Gordon dhe vazhdon të mahnitë audiencën me performancat e saj magjepsëse dhe rolet sfiduese. Lexoni për aktoret tona mahnitëse të Hollivudit në të 20-at e tyre 9. Monica Vitti Aktorja italiane Monica Vittin Bashkëpunimi i Monica Vitti me regjisorin e njohur italian Michelangelo Antonioni në filma si L'avventura dhe La Notte fitoi njohjen dhe vlerësimin e saj ndërkombëtar. 10. Valeria Golino Valeria Golino Talenti dhe bukuria e Valeria Golino e kanë bërë atë një figurë të spikatur në Hollywood. Ajo fitoi popullaritet me rolet e saj në Rain Man dhe Hot Shots! dhe vazhdon të impresionojë me punën e saj në filma të ndryshëm. 11. Stefania Sandrelli Stefania Sandrelli Karriera e gjatë dhe e suksesshme e Stefania Sandrelli në kinemanë italiane përfshin bashkëpunime me regjisorë ikonë si Pietro Germi dhe Ettore Scola. Veprat e saj të shquara përfshijnë Divorce, Italian Style dhe The Conformist. 12. Asia Argento Asia Argento Asia Argento është vajza e regjisorit të mirënjohur Dario Argento. Ajo ka bërë emër edhe si aktore edhe si regjisore. Performancat e saj shembullore në XXX dhe Marie Antoinette e kanë bërë atë një figurë të njohur. 13. Sabrina Ferilli Aktorja italiane Sabrina Ferilli Sabrina Ferilli ka fituar njohje ndërkombëtare për rolet e saj në "Bukuria e madhe" dhe "Kaos i qetë". Me talent dhe bukuri të jashtëzakonshme, ajo është një nga aktoret më të dashura italiane. 14. Valentina Cervi Valentina Cervi Valentina Cervi ka luajtur si në filma italianë ashtu edhe në hollivudian. Performanca e saj e paharrueshme në The Portreit of a Lady and True Blood shfaqi aftësitë dhe aftësitë e saj të gjithanshme të aktrimit.

Matthew Moore Princi dhe Princesha e Uellsit kanë bërë donacione private për përpjekjet e ndihmave pas uraganit Beryl që ka rënë në tokë në vendet e Karaibeve, përfshirë Grenadën, Trinidadin dhe Tobagon dhe Venezuelën. PËRSHËNDETJE! Princi dhe Princesha e Uellsit po dhurojnë privatisht për përpjekjet e ndihmës. Ata vazhdojnë të ndjekin nga afër ndikimin e uraganit Beryl. Në kohën e shkrimit, uragani i kategorisë 5 po shkon drejt Xhamajkës, ku çifti mbretëror bëri turne në 2022. Shihni: Rijetoni momentin kur Princesha e Uellsit paketoi kuti në bankën e fëmijëve në Windsor Që nga 3 korriku, 16 persona janë vrarë, kryesisht në Venezuelë, por edhe në Grenada dhe Shën Vincent dhe Grenadine. Vlerësohet se dëmi total i shkaktuar deri më tani është mbi 1 miliard dollarë. Në vitin 2022, William dhe Kate vizituan Xhamajkën si pjesë e turneut të tyre mbretëror në Karaibe. Një nga pikat kryesore të vizitës së tyre ishte një udhëtim në Trench Town, ku u rrit Bob Marley. Një pamje ajrore e qytetit të Kingston me retë e errëta © Joe Raedle Uragani Beryl do të godasë Xhamajkën dhe vendet e tjera të Karaibeve Ndërsa ishin në qytet, Princi dhe Princesha provuan një bobsleigh që ishte projektuar për dy persona dhe madje morën pjesë në një selfie me anëtarët e ekipit ikonik të bobsleigh të vendit, të cilët frymëzuan filmin Cool Runnings. Fotoja tashmë ikonike u shpërnda më vonë në llogarinë zyrtare në Instagram të ekipit Jamaica Bobsleigh & Skeleton, me çiftin mbretëror gjithashtu duke iu përgjigjur. Princi William dhe Kate Middleton u ulën përpara pishinës së flamurit xhamajkan© Princi dhe Princesha vizituan Xhamajkën në vitin 2022 "Çfarë nderi është të kesh Dukën dhe Dukeshën e Kembrixhit jo vetëm në Xhamajka, por të ulur në një nga slitët tona të historisë! Ne jemi mirënjohës për mbështetjen dhe presim që të jemi edhe një herë #HotThingOnIce në Lojërat Olimpike Dimërore 2026 !" skuadra e ka nëntitulluar foton. Duke reaguar ndaj postimit, William dhe Kate shkruajtën: “Më vjen mirë që ju takova të gjithëve sot”. Duke e rishpërndarë atë në Instagram Stories, ata shtuan: "Selfie për arkivat". Princi William me kostum dhe Kate Middleton me një fustan burgundy© Max Mumby/Indigo Familjet mbretërore kanë qenë të njohur për të bërë donacione private Çifti mbretëror shpesh ka bërë donacione private për kauzat e zemrës së tyre, dhe në vitin 2021, William bëri një donacion për një bamirësi që ndihmon familjet e endacakëve të rënë. Në një postim në Twitter, Fondacioni Thin Green Line tha: "Ne i jemi shumë mirënjohës Dukës së Kembrixhit për mbështetjen e tij të fundit përmes Fondit tonë Fallen Ranger për familjet e prekura nga humbja shkatërruese e gjashtë Rangers në Parkun Kombëtar Virunga në janar". Kate e veshur me fustan jeshil në Wimbledon © Tim Clayton - Corbis Kate ka qenë jashtë vëmendjes së publikut pasi vazhdon të shërohet nga kanceri Duke reaguar ndaj sulmit në atë kohë, William tha: "Sulmi i tmerrshëm ndaj stafit në Parkun Kombëtar Virunga është i neveritshëm dhe unë dënoj veprimet e atyre që janë përgjegjës në termat më të fortë.

8 PRILL 2024 Media britanike 'Ladbible', shkruan se britanikët po nxitojnë të rezervojnë fluturime të lira pasi zbuluan vendin e afërt, krahasuar me 'Maldivet e Europës'. Vendet luksoze mund të mos jenë për buxhetin e të gjithëve, por ‘Maldivet e Europës’ janë. Fill pasi e zbuluam këtë destinacion, britanikët po nxitojnë të rezervojnë bileta të lira për atje, - shkruan 'Ladbible'. Një grua u habit nga ky krahasim klishe dhe shkroi në ‘X’: Në një telefonatë pune dje dikush tha se do të shkojë në Shqipëri, ndërsa dikush tjetër tha: me sa duket janë 'Maldivet e Europës'. Gjithashtu, në artikull shkruhej se fshati i bukur i Ksamilit krenohet me plazhe me rërë të bardhë, ujëra të kristale dhe mot të mrekullueshëm dhe fluturimet drejt Shqipërisë nuk kushtojnë sa biletat për në Maldive. Dikush tjetër theksoi në ‘X’: 663 dollarë për një javë, në një hotel me katër yje në Ksamil, Shqipëri, ndërsa fluturimet janë 190 dollarë për katër persona, në maj. Me sa duket kam gjetur destinacionin e ardhshëm të pushimeve. Duket joreale!

Monika Beluči : Per mua, te plakesh - do te thote te behesh me e mire - Femine e pare e linda kur kisha 40 vjet kurse te dytin e linda si 45 vječare dhe asnjehere nuk do te doja perseri te kem 20 vjet Ne moshen e rrinise, kemi bukurine te cilen nuk e kupton, nuk e ndjejsh dhe nuk e ke njohur... Por, kur i ben 50 vjet ju lind nje bukuri tjeter, bukuri qe ju jep fuqi... Ajo fuqi nuk eshte e lidhur me bukurine e jashtme... Pa bukurine e brendshme nuk eshte bukuri e plote.. Bukuria femerore behet problem vetem ne 2 raste a - kur nuk e ke b-kur nuk ke tjeter gje perveč bukurise Asgje nuk na takon neve.... As bashkeshortet as femijet... Na vetem mundet t'i ndajme ndjenjat tona, emocionet me njerezit qe i duam Per mua, te plakesh, do te thote te jesh me e mire.. Njeriu njeriut mundet t'i fale shume gjera... Edhe talentin.. por bukurine asnjehere Čka do te bej kur do te plakem dhe kur nuk do te dua ta shoh vehten para pasqyres? Asgje... Do te bej si nena ime... Nuk do te dal me para pasqyres por do t'i shikoj femijet e mi. Une ndonjehere u them vajzave : - " Mesoni ta duani trupin tuaj, sepse te perkryer dhe ideale nuk ka dhe se shume e dukshme eshte se femra pak me e mbushur nuk eshte me pak e bukur se nje femer me e dobet dhe e holle.. Thjeshte, duhet ta pranoni dhe ta duani vehten ashtu si qe jeni. Krejte na kemi nevoje per iluzione dhe per ate arsye ndonjehere shikoj filma. Per asgje, nuk do te doja perseri te kem 20 vjet sepse ne ate periudhe mundoheshim ta njohim vehten, mundoheshim ta dijme se čka duam te behemi, te vuajme nga pasiguria. Tani e dij sakte se čka dua, čka me duhet dhe pa čka nuk mundem te jetoj.. Te keni 20 vjet eshte normale, e natyrshme...kur jeni te bukur edhe ne moshen 40-45 vj., ajo eshte rezultat i kujdesit tuaj per vehten dhe si rezultat i kenaqesive te brendshme Per mua eshte čmenduri qe me rinine dhe bukurine tuaj, te sponzoroni dikend me xhepa te thelle dhe ta harxhoni kohen neper ahengje dhe diskoteka te ndryshme.. Per bukurine kemi nevoje ta gjejme harmonine, ta gjejme dashurine ne kete bote kaotike... Nuk duhet t'i keni inat, meri, njerezit qe ju xhelozojne... Me xhelozine e tyre ata e pranojne se ti je me e mire Bukuria eshte meekspresive, me interesante kur eshte e mbuluar me roba Te jesh femer, eshte harmoni, e natyrshme dhe senzualitet.

Princesha Kated dërgon letrën e faljes 'thellësisht prekëse' në mes të trajtimit të kancerit Princesha e Uellsit shkruajti një letër personale për rojet irlandeze, përpara ceremonisë së trupave të ngjyrave Melanie Macleod Princesha e Uellsit theu heshtjen e saj mes trajtimit të kancerit sot, duke lëshuar një letër për rojet irlandeze, duke u uruar atyre fat të mirë përpara rishikimit të kolonelit fundjavën e ardhshme. Në një postim në lëvizje në mediat sociale, Rojet irlandeze, për të cilët Royal është Koloneli, ndau një video të letrës së përzemërt që po lexohej, ndërsa shikonin. Princesha Kate nënshkroi letrën, kolonel Catherine, duke kënaqur tifozët mbretëror në mediat sociale. Shikoni: Mesazhi emocional i Princeshës Kate për rojet irlandeze Shënimi i saj emocional, i dhënë në letër të monogramuar, lexoni: "Doja t'ju shkruaja për t'ju njoftuar se sa krenar jam për të gjithë regjimentin përpara rishikimit të kolonelit dhe duke e mbushur ngjyrën. "Unë i vlerësoj të gjithë që e bëjnë ngjyrën këtë vit kanë praktikuar me muaj dhe duke i kushtuar shumë orë për të siguruar që uniformat dhe stërvitjet e tyre janë të model. "Të jesh koloneli juaj mbetet një nder dhe më vjen shumë keq që nuk jam në gjendje ta bëj përshëndetjen në rishikimin e Kolonelit të këtij viti. "Ju lutemi kaloni faljet e mia për të gjithë regjimentin. Shpresoj se jam në gjendje t'ju përfaqësoj të gjithë edhe një herë shumë shpejt. Kate Middleton e veshur me krem. Princesha Kate kërkoi falje për mungesën e saj "Ju lutemi dërgoni urimet e mia më të mira dhe fat të mirë për të gjithë të përfshirë". Ajo nënshkroi letrën me frazën latine, 'Quis Separabit' e cila i përkthehet 'Kush do të na ndajë (ne)?' Fjalët e saj morën një raund të duartrokitjeve nga rojet në përfundim të letrës. Rojet irlandeze shoqëruan videon lëvizëse me një mesazh prekës të tyre, duke shkruar: "Rojet irlandeze u prekën thellë për të marrë një letër nga koloneli ynë, Lartësia e saj Mbretërore, Princesha e Uellsit këtë mëngjes. Ne vazhdojmë të urojmë Lartësinë e saj Mbretërore Epo në rimëkëmbjen e saj dhe dërgojini asaj dëshirat tona më të mira ". Edhe ata nënshkruan shënimin e tyre, 'Quis Separabit', duke i bërë jehonë ndjenjës së Princeshës Kate. A do të marrë pjesë Princesha Kate në trupin e ngjyrës? Para se ajo të lëshonte mesazhin e saj, kishte spekulime se Princesha e Uellsit mund të marrë pjesë në ceremoninë e Color Trooping, sipas prodhuesit mbretëror të ITV News 'Lizzie Robinson, i cili foli me hostet e podcast -it të djathtë të Hello! Redaktori mbretëror ! Emily Nash në episodin e kësaj jave, me titull një përkujtim i duhur mbretëror. Duke folur për ngjarjen e ardhshme, dhe nëse Princesha Kate mund të bënte një paraqitje të shkurtër në ballkon së bashku me burrin e saj, Princin William, dhe tre fëmijët e tyre, Princi George, Princesha Charlotte dhe Princi Louis, Lizzie theksoi se ndërsa pallati kishte konfirmuar Princeshën Kate Miss The Colonel's Review këtë të Shtunë të ardhshme, ata nuk kishin thënë asgjë në lidhje me një dalje të mundshme për Trooping, për të cilën ajo thotë, "e ka lënë këtë pikëpyetje nëse ajo mund të jetë atje".

Para 2 dite Herën tjetër që planifikoni një udhëtim, mos ndiqni zemrën tuaj – ndiqni hundën dhe zgjidhni këtë qytet Zakonisht qytetet kanë industri, një prani të madhe smogu dhe nuk është pikërisht ajo që ne i imagjinojmë të jenë aromatike. Në to ka shumë njerëz, automjete, mbeturina e shumë gjëra të tjera që sigurisht nuk kanë erë të këndshme. Mirëpo, së fundmi është kryer një studim në të cilin janë analizuar erërat e 30 qyteteve të mëdha, të gjitha me synimin për të zbuluar se cili prej tyre ka erë më të mirë. Për qëllimin e hulumtimit, janë analizuar faktorët duke përfshirë pastërtinë, numrin e luleshitësve, furrave të bukës dhe dyqaneve të parfumeve për kilometër katror, në mënyrë që t’i jepet çdo qyteti një “vlerësim aromash”. Dhe, qyteti që gjeti rrugën e tij në krye të listës ishte Athina, Greqi. Po, është e vërtetë – kryeqyteti grek është qyteti më aromatik në Evropë, transmeton Telegrafi. Arsyeja për këtë vlerësim ndoshta qëndron në dyqanet e shumta në rrugët e qytetit që ofrojnë erën e produkteve të freskëta, barishteve dhe specialiteteve të ndryshme greke. Athina është një festë për shqisat, me një rezultat 8.3 nga 10 kur bëhet fjalë për aromën e qytetit. Nga pogaçja e ëmbël te bakllavaja, furrat e qytetit dhe si kontribuojnë në aromat e këndshme. Qytetet më aromatike në Evropë Athina është gjithashtu një parajsë lulesh, me 31 luleshitës dhe 22 parfumeri për 10 kilometra katrorë, që do të thotë se aromat delikate mund të ndjehen në çdo pjesë të qytetit. Angazhimi i qytetit për pastërtinë reflektohet edhe në Indeksin e Efiçencës Mjedisore (EPI), i cili është relativisht i lartë. Kështu që herën tjetër që planifikoni një udhëtim, mos ndiqni zemrën tuaj – ndiqni hundën dhe zgjidhni Athinën. Vlen të përmenden qytete të tjera që ishin në listën e qyteteve evropiane me erën më të bukur. Parisi, me ambientin romantik dhe bulevardet elegante, fitoi medaljen e argjendtë, i ndjekur nga Cyrihu, i njohur për pastërtinë dhe bukurinë e tij natyrore. Në dhjetëshen e parë janë gjithashtu Dublini, Luksemburgu, Nikosia, Kopenhaga, Bukureshti, Valleta dhe Amsterdami. /Telegrafi/

Përcillet për në banesën e fundit gjeniu i letrave shqipe, Ismail Kadare Me nderime dhe duartrokitje, Ismail Kadare është përcjellë për në banesën e fundit në varrezat e Tufinës, në Tiranë, me ceremoni shtetërore. Gjeniu i letërsisë shqipe bëri bashkë të gjithë shqiptarët në ambientet e Teatrit Kombëtar të Operës e Baletit, ku u mbajtën homazhet në nder të tij, përcjell “RTSH”. Mbi arkëmortin me trupin e pajetë të Kadaresë ishte vendosur një instalacion i madh i shenjtores shqiptare Nënë Tereza. Në hyrje të Teatrit ishte vendosur edhe një stendë me veprat e të ndjerit, të përkthyer në 45 gjuhë të botës. Pushimi në Tufinë do të jetë i përkohshëm për Kadarenë, derisa ai të ketë banesën që meriton, sipas kryeministrit Rama. Të pranishëm në homazhe ishin drejtuesit më të lartë të shtetit, diplomatë të huaj, kolegë të tij shkrimtarë, artistë dhe qytetarë të thjeshtë, që përmes kurorave me lule dhe mesazheve të lëna në librin e kujtimeve kanë nderuar shkrimtarin Ismail Kadare që nuk i përkiste vetëm Shqipërisë, por të gjithë botës.Pas homazheve, me kërkesë të bashkëshortes, ceremonia e varrimit u bë vetëm në prani të familjarëve. 'Funerali tregonte përmasat gjigande që kishte 'Funerali tregonte përmasat gjigande që kishte vepra e Kadaresë, tregonte absolutisht ndjenjën e fortë kombëtare në çdo cep të Shqipërisë etnike, në çdo cep ku je ton shqiptar. Edhe në ditën që ndërroi jetë arriti të bashkojë shqiptarët, figurat nga të gjitha trevat. Ajo që më ka bërë përshtypje. Nuk është funerali zyrtar por pjesëmarrja e qytetarëve të lirë. Në Tiranë janë parë në rrugë, qytetarë të ndryshëm të paorganizuar të cilët të pikëlluar donin të merrnin pjesë qoftë në afërsi qoftë në distancë në lamtumirën e fundit. Kjo është vlera e madhe, përtej kortezisë zyrtare, e cila është për tu vlerësuar. Ata që i bëjnë kritikë janë turpi antishqiptar edhe ditën e funeralit merren me detaje apo pjesëmarrësit.

Edgar Degas është një nga impresionistët e shquar dhe me famë botërore të Francës. Piktura "Vallëruesit blu" u bë një nga veprat e tij më domethënëse. Nuk ka njeri që do ta kundërshtonte faktin se Degas është një nga piktorët më të mëdhenj dhe më të talentuar të shekullit të tij. Veprimtaria e tij krijuese pati një ndikim të rëndësishëm jo vetëm në impresionizëm, por edhe në artin dhe kulturën botërore. biografi e shkurtër Artisti E. Degas, i cili pikturoi pikturën "Vallëruesit blu", lindi më 19 korrik 1834 në kryeqytetin e Francës, Paris. Familja e tij ishte me origjinë aristokrate. Babai i tij ishte menaxher i një dege të madhe bankare në Francë. , e themeluar dikur nga gjyshi i artistit në Itali. Me kalimin e kohës, familja e Degas u shpërngul në Itali, nga frika për jetën e tyre, sepse Revolucioni i Madh kishte filluar në Francë. Pikërisht në Itali u themelua banka e tyre. Pasi ka kaluar rreziku janë kthyer në vendlindje. Rruga krijuese Edgar filloi të tregojë një prirje për vizatim dhe pikturë në fëmijërinë e hershme. Dhe ndonëse në moshë të re u detyrua të studionte drejtësi, ai kurrë nuk kishte asnjë interes për këtë shkencë. Falë parave të familjes së tij, ai mund t'i përkushtohej pikturës pa frikë se do të prishej. Në moshën 20-vjeçare, Edgar u bë student i piktorit Lamothe. Në rininë e tij, ai dëshironte shumë të fitonte autoritet dhe respekt nga kolegët dhe adhuruesit e artit, ndaj ishte shumë e rëndësishme për të që veprat e tij të ekspozoheshin në Sallon. Për ta bërë këtë, ai pikturoi piktura me tema serioze historike. Ndër pikturat më të famshme të asaj periudhe janë "Semiramis duke shtrirë qytetin" (1861), "Fatkeqësitë e Orleansit" (1865) dhe "Aleksandri dhe Bucefali" (1861-1862). mgu-russian.com РЕКЛАМА • 16+ Online Russian language courses for foreigners РЕКЛАМА moon-shards.shop Uruz The Uruz rune is often associated with powerful energy and strength Украшения О компании. Find out more Pak më vonë ai shkoi në një udhëtim në Itali, ku krijoi një portret në grup të familjes Belleli. Këtu ai qëndroi për disa muaj. Artisti jo vetëm që u frymëzua nga bukuria e këtij vendi të mrekullueshëm, brigjet e tij të kaltra, ngjyrat e ndezura dhe ditët e ngrohta e me diell, por më shumë interesohej për pikturat e krijuesve të mëdhenj të Rilindjes Italiane. Karriera e tij krijuese përfshin një numër të madh veprash. Megjithatë, pikturat e hershme, para-impresioniste janë me pak më pak interes në mesin e njohësve të artit. Njihuni me impresionistët Asnjë nga veprat e përshkruara më sipër nuk ka të bëjë me impresionizmin, kështu që piktura "Vallëruesit blu" është shumë e ndryshme në stil dhe teknikë. Degas u takua në 1861. Ishte një miqësi e fortë për pjesën tjetër të jetës sime. Ishte Manet ai që prezantoi Degas me përfaqësues të tjerë të lëvizjes në pikturë, e cila më vonë u quajt impresionizëm. Artistët ishin të bashkuar nga pikëpamje të ngjashme në pikturë; të dy ishin të zhytur plotësisht në këtë lëvizje. Heroi i artikullit tonë u interesua shumë për stilin e ri, kështu që ai filloi të krijojë kryesisht në përputhje me parimet e tij. E stilit impresionist i përket edhe piktura “Blue Dancers” e Edgar Degas, ndonëse në të tashmë mund të gjenden disa tipare dalluese. Më tepër i përket impresionizmit të vonë. Vepra u krijua në 1897. E. Degas "Kërcimtarët blu": përshkrimi i pikturës Veçoritë stilistike të pikturës lidhen kryesisht me faktin se telajo i përket periudhës së vonë të punës së piktorit. Shikimi i tij në atë kohë filloi të përkeqësohej shumë për shkak të moshës, kështu që ai filloi të përdorte goditje më të mëdha, duke i kushtuar gjithnjë e më pak vëmendje detajeve të vogla. Piktura “Blue Dancers” paraqet katër vajza me fustane blu duke u përgatitur për të performuar një kërcim. Shumë artdashës e konsiderojnë këtë vepër një kryevepër të vërtetë. Skema e saj unike, delikate dhe e butë e ngjyrave vlerësohet veçanërisht shumë. Piktura "Kërcimtarët Blu" është me vlerë të veçantë për rusët, sepse origjinali i saj ruhet në Moskë, në Muzeun e Artit Alexander Sergeevich Pushkin. Kjo është një nga ekspozitat e jashtëzakonshme të muzeut. Kontributi në art Një përshkrim i thjeshtë i pikturës "Kërcimtarët Blu" nuk është në gjendje të përcjellë plotësisht gjithë bukurinë dhe shkëlqimin e kësaj vepre. Edhe ilustrimi dhe riprodhimi nuk mund ta bëjnë këtë. Vetëm live mund të shijoni gjithë magjinë e kësaj kanavacë të shkëlqyer. Kontributi i E. Degas në artin dhe kulturën botërore është padyshim i madh. Përveç pikturës “Blue Dancers”, koleksioni i tij krijues përmban gjithashtu një numër shumë të madh veprash të mëdha që ruhen në muzetë dhe galeritë më të famshme në botë ose në koleksione private. Shumica e pikturave të tij tashmë janë shitur dhe janë përqendruar prej kohësh në duart e organizatave të artit dhe patronëve të mëdhenj të artit. Sot shumë prej veprave të tij vlerësohen shumë. Në ankandet e artit, pikturat e Degas shiten për qindra, madje edhe miliona dollarë amerikanë. Dhe emri i tij është shënuar përgjithmonë në analet e historisë si një nga piktorët më të mirë të shekullit të 19-të. Dhe për francezët ai është një hero i vërtetë kombëtar, ata janë krenarë që është bashkatdhetari i tyre. litres.ru РЕКЛАМА • 18+ Nikolay Lakutin – School history. 399 ₽ mgu-russian.com РЕКЛАМА • 16+ Online Russian language courses for foreigners konkluzioni Puna e artistëve impresionistë vlerësohet shumë sot. Atyre u përket edhe E. Degas. “Blue Dancers” është një pikturë që me të drejtë konsiderohet si një nga më të rëndësishmet në jetën e tij. Edhe pse shumë nga pikturat e tij konsiderohen kryevepra të vërteta të pikturës. Emri i artistit është i njohur në të gjithë botën. Edhe njerëzit larg artit e dëgjojnë emrin e tij. Pikturat e tij studiohen në shkolla gjatë mësimeve për kulturën e artit botëror. (MHC). Secila prej veprave të Degas është interesante në mënyrën e vet, por piktura "Blue Dancers" bie në sy edhe ndër të gjitha krijimet e tij. Kjo është një vepër vërtet e mrekullueshme, e cila ishte krenaria e vetë artistit dhe tani është pjesë e ekspozitës së përhershme të Muzeut të Artit në Moskë. Kryeveper: Kërcimtarët blu (Danseuses bleues) Data e krijimit: rreth vitit 1897 Materiali: Letër, pastel Dimensionet: 64x65 cm Muzeu: Muzeu Pushkin me emrin A.S. Pushkin. Ndërtesa e Galerisë së Artit të Evropës dhe Amerikës XIX-XX (Moskë, Volkhonka, 14) 1 - historia e pikturës "Blue Dancers" nga Degas u gjetën pothuajse gjithmonë në territorin e Rusisë pas shkrimit, falë tregtarit dhe koleksionistit nga Moska Sergei Shchukin. Ai arriti të mbledhë shembujt më të mirë të artit bashkëkohor francez; nuk ka një koleksion të tillë as në Francë. Sergei Shchukin i rrëfeu vajzës së tij: "Nëse përjetoni një tronditje psikologjike kur shihni një pikturë, blini atë." Dhoma e Monet-it me "Kërcimtarët Blu" të Degas në rezidencën e Sergei Shchukin në Moskë. Fillimi i shekullit të 20-të. Rindërtimi nga Christina Delocq-Fourcauld Pasi shkroi "Kërcimtarët blu", Degas e depozitoi atë në koleksionin e tregtarit impresionist të artit Durand-Ruel në Paris. Shchukin e bleu pikturën nga ky i fundit për koleksionin e tij. Piktura u var përgjithmonë në rezidencën e koleksionistit në Moskë në Bolshoy Znamensky Lane deri në vitin 1918, kur koleksioni u shndërrua në Muzeun Shtetëror të Artit të Ri Perëndimor, i cili ekzistonte deri në vitin 1948. Pas mbylljes së muzeut, koleksioni Shchukin u nda midis Muzeut të Arteve të Bukura Pushkin në Moskë dhe Hermitage. Kështu dukej salla impresioniste në rezidencën Shchukin. Rindërtimi nga Christina Delocq-Fourcauld Të gjitha veprat e Edgar Degas në Muzeun e Arteve të Bukura Pushkin (Moskë) vijnë nga koleksioni Shchukin. Artisti i famshëm Maurice Denis, i cili vizitoi Moskën në vitin 1909, pa "Kërcimtarët Blu" të Degas në galerinë e shtëpisë së Shchukin dhe foli për të në këtë mënyrë: "Në sallonin e madh ka një Degas blu, më i bukuri, më tingulli dhe më i riu." 2 – tregime për paratë Artisti vinte nga një familje e pasur. Babai i artistit, Auguste de Gas, drejtonte degën franceze të një banke të madhe të themeluar në Itali nga gjyshi i Edgar Degas, René Hilaire de Gas. Hilaire de Gas emigroi në Itali gjatë Revolucionit Francez, duke besuar se jeta e tij ishte në rrezik. Nëna e Edgar, Celestine Musson, ishte nga një familje franceze që u vendos në Amerikë. Babai i saj ishte një ndërmjetës në New Orleans Cotton Exchange. Jemi mësuar që artisti është vazhdimisht i varfër dhe zbathur, por jo në rastin e Degas. Çuditërisht, talenti i impresionistit Degas u vlerësua gjatë jetës së tij. Veprat e tij shitën mirë. "Blue Dancers" u blenë për para përrallore - 60,000 franga! Shchukin vështirë se bëri pazare me marshanët (siç quheshin tregtarët e artit në ato ditë) për pikturat e Degas. Për krahasim, paga mesatare në fabrikë për një punëtor të zakonshëm ishte 108 franga në muaj. Edgar Degas "Four Dancers" 1899. Galeria Kombëtare e Arteve (Uashington, SHBA) Megjithë ekstravagancën, Sergei Shchukin në raste të tjera pëlqente të thoshte: " Një pikturë e mirë është një pikturë e lirë». Po artisti: paratë nuk i sollën shumë lumturi Degas. Ai nuk kishte familje. Ai ishte një vetmitar. Ai rrallë dilte nga punëtoria e tij. Kishte një shul të ndërlikuar në derën e banesës së tij. Degas mund ta kontrollonte atë nga punëtoria e tij në katin e dytë. Nëse i ftuari nuk ishte në gjykatë, shulja në derë nuk ngrihej kurrë. Ajo nuk ngrihej shumë shpesh. Edgar Degas "Kërcimtarët Blu" Rreth 1897. Muzeu Shtetëror i Arteve të Bukura Pushkin (Moskë) Historia 3 - për baletin Në historinë e pikturës, emri i Degas është i lidhur përgjithmonë me temën e baletit. Ai u bë i pari që u magjeps jo nga një prima specifike, por nga baleti si art dhe vepër, Degas jo vetëm e pa, por edhe e tregoi baletin nga ana tjetër. Të katër balerinat në pikturën “Ballerinat blu” janë një tërësi e pandashme, me plasticitetin e tyre përcjellin idenë e lëvizjes harmonike, harmonike dhe në zhvillim. Është e vështirë edhe të thuhet nëse piktura përshkruan katër balerina. Kjo mund të jetë figura e të njëjtit balerin, por në kthesa të ndryshme. Edgar Degas “Dancers” Muzeu Metropolitan i Artit (Nju Jork, SHBA) Motivi i përcjelljes së lëvizjes komplekse e interesoi Degas gjatë gjithë veprës së tij. Shpesh dukej se e shpaloste në një sekuencë kohore, duke treguar etapat e saj të ndryshme, si në këtë grup balerinash. Artisti u kthye disa herë në një përbërje të ngjashme, versionet e së cilës gjenden në Luvër dhe në një koleksion privat në Francë. Sidoqoftë, për sa i përket ekspresivitetit, pastërtisë dhe harmonisë, Moska “Blue Dancers” përfaqëson zgjidhjen më të suksesshme për këtë temë. Bota teatrale e baletit në kanavacat e tij tregon qoshe të pazakonta të teatrit, ndonjëherë të dukshme vetëm nga një derë e hapur. I famshëm piktura "Kërcimtarët blu", shkruar nga një kënd krejt i pazakontë, sikur artisti dhe pas tij shikuesi po spiunon balerinat. Edgar Degas "Dy kërcimtarë që pushojnë" (1905-1910), Muzeu Orsay (Paris, Francë) Historia 4 - për shikimin e humbur të Degas Në moshën 36 (1870), Lufta Franko-Prusiane po i afrohej Parisit. Së bashku me Edouard Manet, Edgar Degas bashkohet me ushtrinë. Ai doli vullnetar në një regjiment këmbësorie. Së shpejti u zbulua një defekt vizual në syrin e djathtë (fillimi i verbërisë) dhe Degas u transferua në artileri, ku i dha fund luftës. Piktura "Vallëruesit blu" i përket periudhës së vonë të punës së Degas. Ai e shkroi atë kur ishte afërsisht 63 vjeç. Gjatë këtyre viteve, shikimi i tij u dobësua aq shumë, sa filloi të pikturonte me njolla të mëdha ngjyrash, duke i dhënë rëndësi parësore organizimit dekorativ të sipërfaqes së tablosë, gjë që duket qartë në foto. Edgar Degas “Balerinas” Galeria Kombëtare Britanike 5 histori - për jetën personale Nuk ka asnjë provë për dëshirën e Degas për intimitet fizik me balerinët apo ndonjë model të tij, as ndonjë informacion tjetër për jetën personale të artistit. Askush nuk e dinte nëse Degas kishte një dashnore. Vetë Degas nuk foli kurrë për marrëdhëniet e tij me gratë. Në jetën e tij personale, Degas ishte njëkohësisht i rezervuar dhe gjaknxehtë; ai kishte sulme zemërimi. Miqtë dhe anëtarët e familjes e përshkruan Degas si një njeri të ngathët dhe të drejtpërdrejtë. Në të vërtetë, ai nganjëherë quhej me dashuri "ariu i vogël" për grindjet dhe murmuritjet e tij të shpeshta. Qëndrimi i Degas ndaj trupit të tij ishte i lirë nga konventat. Në fakt, vaska, të cilën e shohim shpesh në pikturat e tij të vona të shumta të grave që lahen, ishte vendosur nga ai me guxim në mes të studios. Nga fundi i viteve 80, Degas e kishte realizuar në thelb dëshirën e tij për t'u "bërë i famshëm dhe i panjohur". Ai ishte praktik dhe dinte të përdorte ndikimin e tij, ishte në kontakt të vazhdueshëm me shumë artistë dhe një aktivitet i tillë filloi të acaronte disa nga kolegët e tij. Si provë tjetër se ai është i sigurt në talentin e tij dhe i qetë për pozicionin e tij, Degas izolohet në një rreth të ngushtë miqsh të ngushtë. Ai është ekspozuar vetëm në disa vende të zgjedhura publike, gjë që tërheq interes nga revistat e respektuara të artit në Paris. Rritet produktiviteti i Degas, rritet numri i punimeve të përfunduara të destinuara për shitje, ndërsa në të njëjtën kohë ai planifikon me kujdes strategjinë e tij të ankandit me një grup tregtarësh të besueshëm. Edgar Degas "Klasa e vallëzimit" Muzeu Orsay (Paris, Francë) Historia 6 - për Degas dhe impresionistët Degas kishte pak interes për peizazhin, i cili zinte një vend qendror në punën e impresionistëve, dhe ai nuk u përpoq të kapte në telajo lojën e pakapshme të dritës dhe hijes që aq magjepsur Monet. Degas u rrit nga piktura tradicionale, e cila do të thoshte kaq pak për impresionistët e tjerë. Degas mund t'i atribuohet impresionizmit vetëm falë lojës së dridhur dhe të ndritshme të ngjyrave. Ajo që ishte e zakonshme, si për Degas ashtu edhe për pjesën tjetër të impresionistëve, ishte, ndoshta, vetëm një interes i pangopur për temat piktoreske të jetës moderne dhe dëshira për ta kapur atë në kanavacë në një mënyrë të re, të pazakontë. Ironia e fatit është se në vitet 1890, pas rënies së grupit impresionist, veprat e Degas u bënë më të afërta në stil me impresionizmin. Megjithatë, format e paqarta dhe ngjyrat e ndezura që ai filloi të përdorte gjatë këtyre viteve ishin më shumë pasojë e humbjes progresive të shikimit sesa dëshira e artistit për ngjyrat dhe format karakteristike të impresionizmit. Edgar Degas “Dancers in Pink and Green” 1894. Koleksion privat Degas nuk kishte kurrë studentë, por shumë artistë, për shembull, Paul Gauguin, Georges Seurat, Henri Toulouse-Lautrec, e njohën ndikimin e tij në artin e tyre. Historia 7 – citate nga Degas për pikturën dhe baletin “Piktura kërkon pak mister, pak pasiguri, pak imagjinatë. Kur jep një kuptim shumë të qartë, njerëzit mërziten.” "Asgjë në art nuk duhet të duket e rastësishme, as një gjest i vetëm." “Më quajnë piktor kërcimtarësh. Balerinat kanë qenë gjithmonë vetëm një justifikim për mua për të përshkruar pëlhura të mrekullueshme dhe për të kapur lëvizjen.” Edgar Degas "Vallëruesit rozë" Degas lindi në familjen e një bankieri të pasur që ishte i dhënë pas artit. Në 1853, Degas filloi të studionte drejtësi me kërkesë të babait të tij, dhe në të njëjtën kohë, me kërkesën e tij, ai mori mësime pikture në studion e Barrias. Që nga viti 1855, ai vizitoi rregullisht Shkollën e Arteve të Bukura, ku punoi në punëtorinë e Lamotte, një student i Ingres. Emri i familjes së tij është një aristokratik, De Gas, por ai e ndryshoi atë në një më "popullor" - Degas. Degas ishte një perfeksionist. Miqtë bënin shaka se ai do të ndalonte së punuari për pikturën vetëm nëse do t'i hiqej me forcë. Ai quhet "piktori i kërcimtarëve" dhe për arsye të mirë. Ai pikturoi më shumë se një mijë e gjysmë kanavacë, të cilat në një mënyrë ose në një tjetër përshkruanin kërcimtarë, dhe para së gjithash, balerinat Artisti ishte një mjeshtër i njohur i pastelit. Ai jo vetëm që përsosi metodat ekzistuese të punës me të, por gjithashtu krijoi të reja, për shembull, përpunimin e pikturave me avull dhe hollimin e pastelave Edgar Degas "Harqet e valltarit" 1883 9 histori-anekdotë nga jeta e Degas (ose si Degas mori me qira një punëtori) I riu Edgar Degas, duke u endur nëpër qoshet e Parisit, vendosi të marrë me qira një punëtori. Pas një kërkimi të gjatë, ai më në fund gjeti një dhomë të përshtatshme në një zonë të varfër, por pronari i banesës vendosi menjëherë një sërë kushtesh: - Mund të të jap me qira këtë dhomë, por të paralajmëroj: këtu duhet të jetë qetësi, "Unë jam një person i qetë, zotëri," u përgjigj Degas me modesti. "Pa mysafirë, pa bërtitje," vazhdoi pronari. "Unë premtoj," tha artisti. "Mos u ktheni vonë në shtëpi sepse dyshemeja kërcas," shtoi pronari. "Mirë, do të përpiqem," premtoi Degas. – A gërhitni? Muret këtu janë të holla dhe nuk do të mund të fle. "Jo, unë fle i qetë," u përgjigj Degas, tashmë duke humbur durimin. - Atëherë është në rregull. "Unë do t'ju jap me qira këtë dhomë," tha pronari i kënaqur. "Por unë duhet t'ju paralajmëroj sinqerisht," vuri në dukje Degas, "se unë jam një artist." - Dhe ç'farë? "Kam frikë se mund të alarmoheni nga spërkatja e ujit në të cilin laj furçat!" Komplot Katër balerina rrotullohen në një kërcim. Ne nuk e dimë se çfarë lloj feste është kjo. Ne gjithashtu nuk e dimë nëse ata janë në skenë apo në një klasë duke bërë ushtrime. Ekziston një version që Degas përshkroi një model nga këndvështrime të ndryshme, duke u përpjekur të përcjellë imazhin e një kërcimtari rrotullues. "Balerinat kanë qenë gjithmonë për mua vetëm një justifikim për të përshkruar pëlhura të mrekullueshme dhe për të kapur lëvizjen," pranoi Degas kur u quajt edhe një herë një adhurues i kërcimtarëve. Figurat e tyre të tejdukshme pa peshë shfaqen në piktura ose në muzg të klasave të kërcimit, ose në qendër të vëmendjes në skenë, ose në momente të shkurtra pushimi. Do të ishte logjike të dyshonim për Degas për një marrëdhënie seksuale midis artistit dhe kërcimtarëve, por asnjë provë për këtë nuk ka mbijetuar, as për marrëdhëniet e artistit me gratë apo dikë tjetër. Mësimi i vallëzimit (1873−1875) Shifrat në foto janë të mëdha. Arsyeja është mjaft prozaike: artisti po humbiste shikimin dhe u detyrua të punonte me imazhe në shkallë më të madhe. Pastel, të cilin Degas e përdori, ishte materiali i tij i preferuar në periudhën e tij të vonë. Freskia e toneve, dridhja e goditjes, tekstura prej kadifeje tërhoqën mjeshtrin. Për t'i dhënë bojrave një "tingull" të veçantë, Degas lindi me idenë për të trajtuar pikturat me avull - pastel u zbut dhe mund të hijezohej. Dhe për ta bërë pastelin "të shkëlqejë", artisti e treti atë me ujë të nxehtë dhe e aplikoi në telajo si bojë vaji. Kontekst Çdo vepër e Degas, megjithë ajrosjen e saj të dukshme, është rezultat i vëzhgimeve afatgjata dhe punës së mundimshme. Impromptu ishte kategorikisht i papajtueshëm me perfeksionizmin e artistit. Fuqitë e tij të vëzhgimit dhe kujtesa pamore fenomenale e lejuan atë të kapte me saktësi të mahnitshme nuancat që krijojnë një ndjenjë të çastit dhe rastësisë. Në fund të seancës, modelet e Degas ishin gjithmonë jo vetëm të lodhura për vdekje nga pozimet e gjata. Ato gjithashtu ishin shënuar me vija, të cilat e ndihmuan artistin të kontrollonte përmasat. Absinthe, 1876 Artisti mori frymëzim nga teatrot, opera dhe kafenetë. Këto të fundit ishin jashtëzakonisht të njohura në Paris gjatë të tretës së fundit të shekullit të 19-të - para ardhjes së kinemasë. Këto objekte gjendeshin kudo dhe kishin për qëllim klientët me të ardhura të ndryshme. Demokracia dhe vulgariteti i kafeneve tërhoqi Degas. Ai ishte i zbavitur nga frikacakët që mund të gjendeshin atje: barkushet, gratë fshatare, zonjat sentimentale, etj. Këtu, nën dritën e llambave elektrike, Degas gjeti mënyra të reja për të përcjellë të njohurën - që në fakt ishte ajo që ishin impresionistët. duke u përpjekur për. Fati i artistit Edgar Degas ishte djali i madh në një familje aristokrate. Për të fshehur origjinën e tij fisnike, ai e ndryshoi mbiemrin e tij de Gas në një më të thjeshtë - Degas. Duke mos pasur nevojë për para, artisti aspirues preferoi të shkruante për hir të artit dhe të kalonte orë të pafundme për rishikim. Madje kishte një shaka se e vetmja mënyrë për ta detyruar Degas të përfundonte pikturën ishte duke i hequr pikturën. Për sa i përket perfeksionizmit, Edgar ishte një maniak. Gjatë studimeve, ai kopjoi veprat e mjeshtrave të vjetër në Luvër me aq kujdes sa origjinali ishte i vështirë të dallohej nga studio. Autoportret, 1854−1855 Degas ishte mik me impresionistët. Ai nuk ndau shumë nga parimet e tyre, por u pajtua me ta për një bazë të stilit: temat ishin marrë nga jeta e përditshme. Degas preferoi teatrin, operën dhe kafenetë për të hapur. Në ndriçimin artificial të objekteve, Degas kaloi orë të tëra duke parë lëvizjen e njerëzve. Pas vdekjes së babait të tij në vitet 1870, familja pati probleme me paratë. Për herë të parë, Degas filloi të shesë pikturat e tij dhe të marrë pjesë në ekspozita. Por sapo krijoi një bazë klientësh, artisti refuzoi të ekspozonte veprat e tij, duke preferuar t'i shiste ato përmes disa agjentëve të shitjeve. Për 10 vitet e fundit, Degas nuk shkroi pothuajse asgjë. Ai jetonte i vetëm në banesën e tij të beqarit, i rrethuar me telajo, antike dhe qilima. KALLERIMET BLU Edgar Degas Pikturat e Edgar Degas dhanë një kontribut të shkëlqyer në historinë e impresionizmit botëror dhe francez, megjithëse në fillim mund të supozohej se ai do të bëhej një artist akademik, ndoshta edhe artisti më i madh akademik pas Ingres. Kjo për shkak të mjedisit nga erdhi E. Degas (familja e tij i përkiste borgjezisë financiare), arsimit (ai studioi në Fakultetin e Drejtësisë, por e la për në Shkollën e Arteve të Bukura) dhe vizitave të shpeshta në Itali, ku artisti u bë të njohur me shembuj klasikë të artit italian. Por Edgar Degas është më i njohur për publikun si piktor i balerinave dhe në të vërtetë, asnjë subjekt tjetër nuk e tërhoqi aq shumë (ndoshta vetëm garat me kuaj). Ai ishte artisti i parë evropian që e pa baletin në një mënyrë krejtësisht të re. Tema e "baletit" i lejoi artistit të kombinonte linja të shkëlqyera me efektet e ndriçimit artificial, por në zhvillimin e kësaj teme Edgar Degas ishte shumë i kujdesshëm, kështu që veprat e tij ndryshojnë ashpër nga pikturat e klasikëve të tillë të impresionizmit si C. Monet, C. Pissarro, A. Sisley dhe të tjerë. Për shembull, O. Renoir ishte afër ndjenjës së gëzueshme të të qenurit, një ndjenjë gati fiziologjike, që ngjallte Greqinë parahomerike; ajo ndjesi që nuk njeh prishjet morale dhe çështjet e dhimbshme të kohës sonë dhe që fiton gjithmonë në përpjekjen e gëzueshme të vetëpohimit. Por ata ishin larg njëri-tjetrit, dhe E. Degas pikturoi fotografi krejtësisht të ndryshme nga të njëjtat personazhe dhe në të njëjtat vende - ndonjëherë të hidhura dhe pa gëzim. Për shembull, në "Dance Class" ai përshkruan balerinat jo në skenë, por në prapaskenë gjatë një prove. Fytyrat e tyre ishin ngrirë ose nga vëmendja intensive ose nga lodhja, dhe buzëqeshjet e tyre ceremoniale dhe hiri tradicional u zhdukën. Kthesat e figurave shpesh janë thjesht të shëmtuara, dhe lëvizjet janë ato të balerinave! - këndore. Vështrimi i shikuesit rrëshqet mbi shpinë të hollë, bërryla të mprehtë, qafë të mprehtë... Edgar Degas u përpoq të ndjente pulsin e qytetërimit urban dhe ritmin e tij, pa asnjë festë; në vend të relaksimit, ai përcolli monotoninë e punës profesionale. Për sa i përket numrit të pikturave, vendin më të rëndësishëm në punën e artistit e zë cikli i "baletit". Ai u mahnit nga imazhet e baletit në vitet 1870 dhe deri në ditët e fundit të jetës së tij ishte një adhurues besnik i këtij arti. Interesi për Terpsichore është një traditë e gjatë në pikturën franceze. Shumë artistë parizianë ishin të rregullt në Opera dhe shpesh e gjenin frymëzimin e tyre te kërcimtarët dhe aktoret. Imazhet e "nimfave dhe perëndeshave" magjepsëse operistike që sunduan shekullin galant të 18-të u lanë nga Lancret, Latour, Fragonard dhe piktorë të tjerë. Edgar Degas ishte gjithashtu i rregullt në teatër, por temës teatrale iu afrua krejtësisht ndryshe. Ai nuk u josh nga ndonjë prima balerinë e veçantë, ai u interesua për baletin në përgjithësi - balet që jeton një jetë të veçantë dhe balerina e zakonshme mesatare. Dhe artisti i tregoi shikuesit kënde të ndryshme të teatrit: skenën, hollin, banjën artistike, ndonjëherë të dukshme vetëm përmes çarjes së një dere paksa të hapur. Baleti i kohës së Edgar Degas është një ekstravagancë baleti, një shfaqje transformimesh mahnitëse, kur vendet e botës, mbretëritë, botët dhe oqeanet, tokat dhe birucat u shfaqën dhe u zhdukën para syve të publikut. Çdo gjë materiale humbi vetitë e detyrueshme dhe të drejtat e padiskutueshme në një teatër të tillë. Kurora e vërtetë e këtij misteri teatror ishin vetë kërcimtarët, të spërkatur me shkëlqime yjesh dhe të ndriçuara nga dritat skenike shumëngjyrëshe. Një gëzim i qetë pushtoi publikun dhe skenën gjatë gjithë mbrëmjes, ku një balerinë me një kostum prej tyli transparent mbretëroi si një zanë, një najadë, një nimfë, duke u kthyer në një eter kërcimi fluturues. Pikturat e baletit të E. Degas nuk janë edhe aq piktura të një baletomani; ai ishte shumë ironik dhe i pasionuar për këtë. Është në këto piktura që mund të gjurmohet puna e dyfishtë analitike e artistit - shkatërrimi i iluzionit të botës reale dhe rikrijimi i tij i ri në kanavacën artistike. E. Degas një herë tha se të përshkruaj gratë duke u larë është "si të shikosh nga vrima e çelësit". Në një farë mase, ai "spiunoi" "The Blue Dancers" - duke arritur të zgjidhte atë kënd shikimi, atë linjë dhe ato pjesë që i duheshin vetëm atij. Me gëzim dhe lumturi të fshehtë, ai vëzhgoi jetën në luftën minutë pas minutë të dritës dhe errësirës, ​​detajet dhe tërësinë, transferoi copëza dhe arabeska të një kaleidoskopi jetësor në kanavacë, ishte një dëshmitar i fshehtë në vetë kryqinën e jetës - duke parë gjithçka, por jo të dukshme për askënd; duke ndjerë gjithçka, por ftohtësisht të rezervuar. Në "The Blue Dancers" nga E. Degas, vezullimi i ylberit të toneve të pastra ngjall melodinë e kërcimit; kjo kanavacë mishëron lehtësinë dhe lirinë e plotë të kompozimit. Por kritikët dhe publiku shumë shpesh qeshnin me mënyrën e "prerjes" së objekteve dhe njerëzve nga artisti, duke ia atribuar "paaftësisë" së tij për të përshtatur atë që donte në kanavacë, për t'u përshtatur në madhësinë e pikturës. “The Blue Dancers” ishin shkruar me pastel; E. Degas e pëlqente pastelin, pasi kur punohej me të ngjyra dhe linja ishin të njëjta. Katër kërcimtarët në foto formojnë një tërësi të vetme, duke përcjellë me plasticitetin e tyre idenë e lëvizjes harmonike, harmonike dhe në zhvillim. A përshkruan kjo një moment kërcimi, provash, apo ndoshta figura e të njëjtit balerin është kapur në telajo, por në kthesa të ndryshme? Me shumë mundësi, shikuesi nuk do të hyjë në detaje, sepse ai do të magjepset nga shkëlqimi i ngjyrës blu - ndonjëherë i ngopur me nuanca blu, ndonjëherë duke u shndërruar në smerald. Fundet me garzë shkëlqejnë dhe shkëlqejnë, shiritat jeshilë, blu dhe të kuq shkëlqejnë në trupat dhe flokët e balerinave, këmbët me këpucë baleti rozë prekin lehtë dyshemenë... Nga libri Jeta e përditshme e bordellove në kohën e Zola dhe Maupassant nga Adler Laura Valltarët Krahas kafeneve, trotuareve dhe restoranteve, salla e vallëzimit shërbente edhe si platformë për tregtimin e dashurisë, për më tepër, mund të thuhet se shitja e vetes në sallat e vallëzimit ishte hapi i parë i detyrueshëm i një prostitute të re. Ata kërcejnë atje, të gjithëve u merren mendtë atje, Nga libri 100 libra të ndaluar: historia e censurës së letërsisë botërore. Libri 2 nga Souva Don B Sytë më të kaltër Autori: Toni Morrison Viti dhe vendi i botimit të parë: 1970, SHBA Botuesit: Holt, Rinehart dhe Winston Forma letrare: roman PËRMBAJTJA "Sytë më të kaltër" është një roman i trishtë dhe tragjik që tregon për nderin dhe vdekjen e revoltuar të Pecola Breedlove. , Nga libri Kultura seksuale në Rusi. Luleshtrydhe në një pemë thupër autor Kon Igor Semyonovich Blu dhe rozë Gjuetia dhe mundimi nuk kërkojnë fare helmues dhe torturues, për ta mjaftojnë më të thjeshtët prej nesh, përveç nëse para nesh nuk është një nga yni: një zezak, një kafshë e egër, një marsian, një poet, nje fantazem. I papërshtatshëm ka lindur i gjuajtur. Marina Tsvetaeva Një nga më të Nga libri Të gjitha profecitë e mëdha autor Koçetova Larisa Edgar Cayce Mësuesi më i madh i shekullit të njëzetë, Edgar Cayce, lindi më 18 mars 1877 dhe vdiq më 3 janar 1945. Ai jetoi gjithë jetën e tij në SHBA. Nuk kishte qenë kurrë jashtë vendit, jeta e tij ishte e mbushur me mundime dhe shqetësime të palodhura për të gjetur një mjet jetese. Në këtë jetë Nga libri i 100 artistëve të famshëm të shekujve 19-20. autor Rudycheva Irina Anatolyevna DEGAS EDGAR (l. 19.07.1834 - d. 26.09.1917) Emri i plotë - Edgar Hilaire Germain Degas. Piktor, grafist dhe skulptor i famshëm francez. “Mjeshtri më modest dhe më i vetmuar i shekullit të 19-të, i cili nuk kishte as studentë të përkushtuar dhe as patron të fortë. Ky është një individualist dhe një renegat, Nga libri Love Joys of Bohemia nga Orion Vega Monotipe nga Degas Nëse kishte një artist që nuk mund të përjetonte furi seksuale, ai ishte, sigurisht, Degas. Dhe në të njëjtën kohë, në mënyrë paradoksale, ishte ai që la pas imazhet më të bukura dhe më joshëse të kurvave dhe shtëpive publike.Një sërë monotipash, Nga libri Utopia Erotike: Vetëdija e Re Fetare dhe Fin de Siècle në Rusi autor Matic Olga “Blue Whores” nga Picasso Duke thënë se Degas i shikonte vetëm balerinat e tij të kërcenin, ndërsa Picasso kërcente me to, Elia Faure shprehu mrekullisht anën kafshërore të artistit, i cili, meqë ra fjala, nuk refuzoi kurrë të kërcente me të huajt. Nga libri Ligjet e suksesit autor Kondrashov Anatoly Pavlovich Tre kërcimtarë. Dekadenca, Art Nouveau, degjenerimi Etnografia e anatomisë artistike ka vërtetuar prej kohësh faktin se këmbët më të bukura mes njerëzve janë ato të grave ruse. [...] Por plasticiteti i një gruaje ruse nuk shkëlqen vetëm me këmbët e saj. Si është ajo e pasme, vërtet? Nga libri Kur peshqit takojnë zogjtë. Njerëz, libra, filma autor Chantsev Alexander Vladimirovich Degas Hilaire Germain Edgar Degas (1834–1917) ishte një piktor, grafist dhe skulptor francez. Piktura duhet të përmbajë mister, nënvlerësim dhe fantazi. Nëse gjithmonë përpiqeni për qartësi të plotë, do t'i mërzitni njerëzit. Arti nuk është ajo që shihni, por ajo që bëni Bota e artit të baletit dhe prapaskenave teatrale ishin një nga temat kryesore të ekspresionistit francez Edgar Degas. Duke qenë kundërshtar i vizatimeve akademike në studio, ku modelet vendoseshin në forma kanonike dhe përshkruheshin vetëm në poza të caktuara, Degas preferonte kënde të pazakonta, skena të para rastësisht dhe pamje nga afër. Pikturat e tij përmbajnë shumë momente të kapura dhe lëvizje natyrore. Gjithashtu, artisti nuk e njohu punën në natyrë, ku drita shpërndahet dhe ndriçimi ndryshon vazhdimisht. Degas preferoi atmosferën e kafeneve, operës dhe baletit. Ndryshe nga shumë adhurues të artit të baletit, Edgar nuk vuajti nga fetishizmi dhe nuk i fiksoi simpatitë e tij te prima balerinat, duke i përshkruar ato në pozat më të këndshme. Artisti shkonte shpesh në prapaskenë dhe vëzhgonte provat e kërcimtarëve dhe përgatitjet e tyre përpara se të dilte në skenë. Ai ishte i interesuar jo vetëm për shfaqjet e këndshme në skenë, por për momente të thjeshta pune. Edhe në këto lëndë ai shihte shumë vitalitet dhe natyrshmëri. Ky është pikërisht komploti i përshkruar në pikturën e tij më të famshme. "Kërcimtarët blu" , shkruar në periudhën e vonë të krijimtarisë, kur impresionisti më i famshëm ishte praktikisht i verbër. Katër vajzat kanë veshur tututën blu dhe janë duke bërë përgatitjet e fundit teksa presin daljen e tyre në skenë. Ata drejtojnë flokët e tyre, të stiluar me modele flokësh identike dhe kontrollojnë nëse gjithçka është në rregull me rrobat e tyre të bukura magjepsëse blu. Njëra nga vajzat mban një mbështetëse dhe shikon poshtë, ndoshta për të kontrolluar sigurinë e këpucëve të baletit. Bukurinë e kësaj komploti e jep natyra momentale, e cila është gati të zhduket. Vajzat do të ngrihen, do të rreshtohen me radhë, do të ngrijnë në të njëjtat poza dhe do të dalin në skenë për të kënaqur shikuesin entuziast me bukurinë, hirin dhe feminitetin e tyre, dhe tonet blu do të shkëlqejnë me ngjyra edhe më të ndezura nën llambat e teatrit. Por edhe tani ato shfaqen para vështrimit të shikuesit, indirekt përmes zgjuarsisë dhe imagjinatës së artistit, si krijesa magjike magjike që krijojnë bukuri të pakapshme në jetën tonë kalimtare. Nuancat magjepsëse blu të pikturës, të bëra me goditje të mëdha, i shtojnë një bukuri të veçantë komplotit. Atmosfera e gjallë dhe saktësia e jashtëzakonshme në përshkrimin e kërcimtarëve, qëndrueshmëria e rreptë dhe asimetria e lehtë e kompozimit, komploti dinamik dhe paanshmëria e momentit, ndërveprimi aktiv i personazheve me hapësirën dhe vërtetësinë në përcjelljen e një momenti të ngrirë i sollën Edgarit famë të merituar. Degas, stili i të cilit mbetet unik dhe në shumë mënyra novatore për kohën e tij.

Vinted ka publikuar raportin e tendencave të luksit për vitin 2024: Këtu janë 5 gjërat befasuese që duhet të dini Pse aplikacioni i veshjeve të përdorura po bëhet shpejt një mjet i preferuar për luksin e parapëlqyer me një buxhet... Investimet më të mira për vitin 2024… Historia e Rachel Është bërë destinacioni online për këdo që kërkon të blejë dhe shesë rroba, aksesorë dhe pajisje të preferuara më parë. Vetëm në Mbretërinë e Bashkuar Vinted ka grumbulluar mbi 16 milionë përdorues - gati një e katërta e popullsisë. Pra, si një aplikacion që filloi si një mënyrë për të pastruar më të afërmit e një gruaje, është bërë shpejt mënyra e re për të blerë? Ne gërmuam thellë në raportin e tyre të parë të tendencës luksoze, për të zbuluar se çfarë blen dhe shet kombi... GJITHASHTU MUND TË Pëlqejë "Kjo gjë e vjetër?" Si po hyn rruga kryesore në tregun e veshjeve të parapëlqyera Këshilla kryesore për të blerë një çantë luksoze të parapërdorur me ekspertin e rishitjes së stilistit Sellier Markat luksoze më të shitura Nëse jeni duke kërkuar të shesni një artikull luksoz për t'i hapur rrugë diçkaje tjetër në veshjet tuaja, atëherë kini parasysh nëse ndonjë nga sa vijon është pretendues i mundshëm për t'u renditur. Heart Evangelista vesh një çantë të printuar me monogram Louis Vuitton me byzylykë Cartier të grumbulluara © Getty Images Heart Evangelista vesh një çantë të printuar me monogram Louis Vuitton me byzylykë Cartier të grumbulluara Louis Vuitton, Chanel dhe Gucci janë markat më të shitura kur bëhet fjalë për sasinë e shitur, ndërsa Louis Vuitton është marka më e shitur, që nga momenti i listimit deri në shitje. Ne mendojmë se ia vlen të përmendet nëse po kërkoni të zhvendosni diçka nga garderoba juaj, shpejt. Veçanërisht e rëndësishme nëse e keni vënë syrin te diçka tjetër… sepse kujt nuk i pëlqen një vend për t'u ngritur? Si ta bëni atë në mënyrë korrekte dhe të riparoni rrobat tuaja në shtëpi sipas një eksperti Redaktorët e modës ndajnë zgjedhjet e tyre të preferuara të sezonit Çdo vend ka preferenca të ndryshme luksi… Ndërsa të njëjtat marka luksoze shohin tërheqje në të gjitha tregjet evropiane, ka modele të dallueshme blerjesh dhe shitjesh që shfaqen në çdo vend. "Për shembull, Italia është një "vend shitës" klasik i modës së dorës së dytë, me dukshëm më shumë listues sesa blerës, ndërsa Franca lulëzon si një qendër e madhe blerjesh, me më shumë blerës sesa shitës." Eva Apio e veshur me një çantë Burberry në tartanin e firmës së markës © Getty Images “Veçanërisht, anëtarët në Holandë po kërkojnë më shumë mokasina të nivelit të lartë, ndërsa britanikët tregojnë dukshëm më shumë interes për artikujt e zi të luksit në krahasim me homologët e tyre evropianë”, shpjegon Cecile Wickmann, Drejtoreshë e Lartë e Luksit në Vinted. Kërkesa për pjesë të vjetra dhe arkivore është në rritje… Fokusi në Y2K dhe tendencat e viteve '90 ka parë që dizajnerët të rikthejnë stile arkivore si çanta me shalë Dior, çanta najloni Prada dhe baguette gjithmonë e lakmueshme Fendi. Stilet e arkivit si këto, si dhe pjesët e vërteta të cilësisë së mirë po fitojnë popullaritet. “Si pjesë e tendencës arkivore, markat e stilistëve po orientohen vazhdimisht në koleksionet dhe modelet më të vjetra nga arkivat e tyre”, thotë Bjorn Holzhauer, Ekspert i Lartë i Markës. Baguette Fendi me temina do të jetë gjithmonë një ikonë aksesor...© Getty Images Kërkesa për stilet e viteve '80 dhe madje edhe të viteve '50 retro ka bërë që termat e kërkimit si 'fustan pin-up' ose klasik 'polka-dots' po shohin një rritje. Investimet më të mira për vitin 2024… Ndoshta nuk është befasuese të dëgjosh se disa nga artikujt më të lakmueshëm janë bërë gjithashtu pjesë serioze investimi gjatë viteve të fundit, për shkak të mungesës së tyre dhe faktit se ato janë pothuajse të pamundura për t'u mbajtur të reja, për shkak të ofertës dhe kërkesës. Hermès Birkin 25 - graali i shenjtë i çantave © Getty Images Kjo nga ana tjetër i bën ata një fitues të qartë kur bëhet fjalë për mbajtjen e vlerës së tyre të rishitjes. Disa nga artikujt më të shtrenjtë të shitur deri më sot në platformë përfshijnë çantën Hermès Kelly, orën Rolex Datejust dhe çantën me flap Chanel. Ne preferojmë markat tona Markat lokale janë shumë të kërkuara dhe të njohura brenda vendeve të tyre, duke treguar një ndjenjë krenarie kombëtare midis blerësve të dorës së dytë. “Për shembull, Mulberry renditet në tre markat më të shitura në Mbretërinë e Bashkuar, ndërsa çanta e kontrollit Burberry Bridle Tartan po shfaqet si një nga artikujt më të pëlqyer në 2024 deri më tani”, shpjegon Cecile. Jamilla Strand sjell një çantë Burberry gjatë Javës së Modës në Milano © Christian Vierig Totes Jamilla Strand