Search Results

Në sonetat e tij, Shekspiri shpesh shqyrton tema të dashurisë, kohës, vdekjes dhe bukurisë. Ai shpreh përjetësinë e ndjenjave njerëzore dhe pasigurinë e jetës përmes poezise nën një formë të thellë, ku tregon kontrastet mes pasionit dhe kalimit të kohës. Po ashtu, ai flet për marrëdhëniet ndërnjerëzore dhe për ndikimin e mendimeve dhe veprimeve të individëve në jetët e të tjerëve. Sonete të Shekspirit.(Koleksion poezish) Soneti 23 Si një aktor i ri, në skenë i pamësuar, Me frikën mbarsur, fjalët i harron, A si një bishë me tërbim ngarkuar, Që tepri e forcës zemrën i rrënon, Ashtu dhe unë, se s’kam besim, harroj Ritualin e fjalëve t’dashurisë t’kryej, Dhe nga pesh’ e vrulltë e dashurisë, shikoj Se si fuqia ime merr të thyer. Le t’jenë, pra, librat e mi, elokuencë Dhe orakuj t’pagojë të gjoksit tim që flet, Që luten për dashuri dhe presin për shpagesë, Shumë më shumë se ç’gjuha mund të shprehë! Mëso, t’ lexosh ç’ka shkruar heshtj’ e dashurisë: Të dëgjosh me sy është maja e mençurisë! Soneti 138 Kur bronzi, guri, toka, deti pa kufi, Para fuqisë së vdekjes krejt përkulen, Ç’të bëjë bukuri e brishtë në k’të furi, Kur ajo s’është më e fortë se një lule? Ah, si mund frym’ e mjaltë e pranverës Sulmin e vrazhdë të ditëve të mposhtë, Kur dhe shkëmbinjtë me Kohë mpaken erës Dhe çeliku thyhet prej s’ashprës Kohë? O mendim i friktë! Ku, nën këtë diell, Rubini m’i çmuar i Kohës, Kohës mund t’i fshihet? Ç’dredhi e hollë mund ndaljen e saj të ndjellë? Me ç’barna prishj’e bukurisë mund të mpihet? Ah! S’ka shërim, veç në ka fuqi kjo mrekulli Soneti 75 Si ushqimi për jetën je ti për mua, A si shirat e ëmbël për tokën e shuar; Dhe për paqen tënde n’varfëri vuaj, Si një dorështrënguar me pasurin’e pashijuar; Shijues krenar jam një çast, por çastin tjetër, Dyshues se koha, si kusar, vjen rrëmben thesarë; Parajsë është t’jem me ty vetëm për vetëm, Po Qiell m’i Epërm, kënaq’sinë po t’ma shohë bota mbarë; Nganj’herë ngopem n’gostinë e pamjes tënde, Por prapë pas pak uritem gjer në deje, As zotëroj, as ndjek nga pas, jo, asnjë ëndje, Veç asaj që vjen a vij ta marr prej teje. Kështu lëngoj për ty e velem ditë për ditë, Herë uritur pa ty, herë duke të t’ngrënë t’gjithë.

Dr. Ruki Kondaj është një figurë e përkushtuar ne komunitetin Shqiptaro Kanades, veçanërisht në lidhje me promovimin e artit dhe kultures ne diaspore. Puna e saj, nga sa përshkruan, ndoshta ka ndikuar shumë në rritjen e ndërgjegjësimit dhe mbështetjes për kauzat kombëtare dhe identitetin shqiptar. Një grua e tillë është një shembull i shkëlqyer i lidershipit, energjisë dhe devotshmërisë për të ruajtur dhe forcuar lidhjet me rrënjët dhe kulturën. Puna e saj, ka ndikuar shumë në rritjen e ndërgjegjësimit dhe mbështetjes për kauzat kombëtare dhe identitetin shqiptar. Një grua e tillë është një shembull i shkëlqyer i lidershipit, energjisë dhe devotshmërisë për të ruajtur dhe forcuar lidhjet me rrënjët dhe kulturën. Dr. Kondaj është një personalitet i njohur shqiptar që ka kontribuar në fushën e saj profesionale ne ate te farmaceutikës, ne trashëgiminë kulturore shqiptare, sidomos për komunitetet shqiptare në diasporë. Origjina dhe Arsimi Ajo ka lindur në Shqipëri dhe ka kryer studimet në Fakultetin e Mjekësisë, dega Farmaci, në Universitetin e Tiranës, ku ka marrë gradën Doktore e Shkencave Farmaceutike. Ka vijuar studimet në Universitetin Bocconi në Milano për Master Shkrncash ne Politika, Menaxhim dhe Ekonomi Shëndetësore dhe ka përfunduar një diplomë në Toronto, Kanada, për Çështjet Rregullatore të Farmaceutikës. Kontributi për Arbëreshët dhe Ligjin e Trashëgimisë Kulturore Ruki Kondaj ka luajtur një rol kyç në ruajtjen e identitetit kulturor shqiptar në diasporë. Një nga arritjet e saj më të rëndësishme është iniciimi, lobimi dhe angazhimi për shpalljen e Nëntorit si "Muaji i Trashëgimisë Shqiptare" në Ontario, Kanada. Ky ligj u miratua në dhjetor 2016 dhe ka si synim promovimin e kulturës dhe historisë shqiptare në këtë provincë. Po, muaji nëntor u shpall si Muaji i Trashëgimisë Shqiptare në provincën e Ontarios, Kanada, në vitin 2016. Kjo ishte një arritje e madhe për komunitetin shqiptar në diasporë dhe një njohje e rëndësishme e kontributit të Rukit dhe grupit te saj te Punes prane Shoqates Shqiptaro Kanadeze ne Toronto . Zonja Laura Albanese, një zonje e nderuat , anëtare e Parlamentit të Ontarios, ish ministre Emigravioni , mendohet me origjine arbereshe ishte një nga figurat kyçe në këtë iniciativë. Ajo paraqiti dhe mbështeti projektligjin që rezultoi në shpalljen e nëntorit si Muaj i Trashëgimisë Shqiptare. Ndërkohë, Ruki Kondaj, si aktiviste dhe lidere e komunitetit shqiptar, luajti një rol të rëndësishëm në mobilizimin e komunitetit dhe ngritjen e ndërgjegjësimit për këtë kauzë. Laura Albabeze Kjo shpallje ishte një moment historik për shqiptarët në Ontario, duke ofruar një mundësi për të promovuar kulturën, historinë dhe arritjet e tyre, si dhe për të forcuar lidhjet me identitetin kombëtar. Nëntori, duke qenë muaji i shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë (28 Nëntori 1912), ka një rëndësi të veçantë për shqiptarët kudo në botë, duke e bërë këtë zgjedhje simbolike dhe domethënëse.Dr. Kondaj loboi per rreth 7 vite per ta paraqitur ligjin dhe ne nivel federal dhe me 1 Nëntor 2023 kaloi faza e pare e Ligjit ne Parlament te Kanadase nga Deputeti Yvan Baker . Është e njohur si aktiviste dhe figurë publike shqiptare. Ajo ka kontribuar në çështje që lidhen me diasporën shqiptare dhe ka qenë e angazhuar në aktivitete te ndryshme. Ajo ka ndërtuar lidhje të ngushta me arbëreshët e Kalabrisë dhe ka marrë pjesë në aktivitete të rëndësishme, si kremtimi i 100-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë në Frasnita, ku është vlerësuar për mbështetjen e traditave dhe kulturës arbëreshe. Vlerësime dhe Tituj Ruki Kondaj është nderuar me disa çmime dhe tituj, duke përfshirë: Medaljen "Queen Elizabeth II Diamond Jubilee Award" në Kanada (2012). Titullin “Ambasadore e Arbërisë” nga Komuna e Frasnites dhe arbëreshët e Italisë për kontributin e saj në ruajtjen e kulturës arbereshe dhe shqiptare. Trofeun e Shqiponjës së Artë nga qeveria shqiptare në Samitin e pare te Diasporës (ne Nëntor 2016).Ambasadore Kombi ne samitin e dyte te Diaspores ne Mars 2019 etj. Çmime nga shoqata të ndryshme shqiptare dhe ndërkombëtare, si dhe njohje nga organizata në Kanada dhe Shqipëri Ruki Kondaj mbetet një figurë frymëzuese për angazhimin e saj të palodhur në ruajtjen e identitetit shqiptar në diasporë dhe mbështetjen e komuniteteve shqiptare kudo në botë. Përgatiti:Liliana Pere .

Kush është Kryepeshkopi i ri, Fortlumturia e tij Imzot Joani.  Imzot Joani, prej 27 vjetësh në krye të Mitropolisë së Shenjtë të Korçës, një personalitet i jashtëzakonshëm fetar, erudit dhe njohës i shkëlqyer i Anglishtes, Frëngjishtes, Italishtes, Greqishtes, Hebraishtes, Latinishtes.  Imzot Joani, emri i lindjes Fatmir Pelushi, është Kryepeshkopi i parë shqiptar i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare pas vitit 1990.  Origjina dhe Familja Ai lindi më 2 janar 1956 në Shqipëri, në një familje me tradita bektashiane. Pavarësisht prejardhjes familjare, gjatë regjimit komunist, kur besimi fetar ishte i ndaluar, ai u pagëzua fshehurazi në krishterim nga prifti Kozma Qirio, i cili më vonë u bë peshkop i Apolonisë.  Arsimi dhe Shërbesa Gjatë periudhës së diktaturës, Imzot Joani punoi në Spitalin Psikiatrik të Tiranës. Po, sipas burimeve të besueshme, Joan Pelushi ka punuar në spitalin psikiatrik të Tiranës deri në vitin 1990, para se të rrokullohej regjimi totalitar Ai studiui psikologjinë në Universitetin e Tiranës dhe specializohej në terapi okupacionale në këtë institucion. Në vitin 1990, ai u transferua në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku studioi teologji në Shkollën Teologjike Ortodokse të Kryqit të Shenjtë në Boston, duke u diplomuar me gradën "Master i Studimeve Teologjike". Studimet e tij u mundësuan falë një burse të ofruar nga shqiptarët në Amerikë, në kujtim të Peshkop Fan Nolit.  Pas përfundimit të studimeve, Imzot Joani u kthye në Shqipëri, ku Kryepeshkopi Anastas e caktoi si pedagog dhe dekan në Akademinë Teologjike të Kishës Ortodokse Shqiptare. Në vitin 1998, ai u zgjodh Mitropolit i Korçës dhe u fronëzua më 20 korrik të atij viti.  Marrëdhënia me Anastas Janullatos dhe Kontributi Imzot Joani kishte një marrëdhënie të ngushtë dhe bashkëpunuese me Kryepeshkopin Anastas Janullatos.  Në vitin 1992, ai kontaktoi Kryepeshkopin Anastas për t'i shprehur dëshirën e tij për t'u kthyer në Shqipëri dhe për të kontribuar në ringritjen e Kishës Ortodokse. Kryepeshkopi Anastas e mirëpriti këtë vendim, dhe që nga ajo kohë, ata punuan së bashku për të themeluar Sinodin e Shenjtë në vitin 1998, pas dekadash mungese.  Gjatë shërbesës së tij në Mitropolinë e Korçës, Imzot Joani ka kontribuar në përkthimin dhe shkrimin e librave teologjikë në shqip, duke u angazhuar gjithashtu në ndihmën ndaj personave në nevojë. Ai është i njohur për jetën e tij modeste dhe përkushtimin ndaj besimtarëve.  Pas ndarjes nga jeta të Kryepeshkopit Anastas, Imzot Joani u caktua si Mbikëqyrës i përkohshëm i Fronit Kryepeshkopal, duke dëshmuar besimin dhe përgatitjen e tij në shërbim të Kishës.  Imzot Joani ka kontribuar në përkthimin e disa vepra teologjike me rëndësi që kanë pasuruar literaturën në gjuhën shqipe. Në veçanti, ai ka përkthyer katër vëllime të "Besimit Orthodoks" nga Protopresviter Thomas Hopko, vepra që kanë ndihmuar besimtarët të thellojnë njohuritë mbi doktrinën ortodokse, si dhe ka përkthyer librin e shën Siluan Athonitit, i cili ka qenë një pikë referimi për mendimin shpirtëror në komunitetin ortodoks  Si pedagog, imzot Joani ka shërbyer si dekan dhe udhëheqës në Akademinë Teologjike të Kishës Ortodokse Shqiptare. Në këtë rol, ai ka formuar breza të rinj të klerikëve, duke u siguruar që ata të pajisen me njohuri të thella teologjike dhe një ndjesi të fortë për përkushtimin ndaj besimit. Përmes punës së tij pedagogjike dhe përkthimeve, ai ka luajtur një rol thelbësor në modernizimin dhe ringritjen e arsimit teologjik në Shqipëri

Një profil artistik për një kompozitor të madh – Agim Prodani "Një zemër që këndon, një melodi që mbetet në kujtesë, një emër që nuk shuhet kurrë – Agim Prodani." Hyrje poetike – Vargjet që mbajnë kujtime "Kur e shoh atë vajzë, unë ndjej një mall të zjarrtë, Në sytë e saj të bukur, shoh një botë plot art..." Ato nota të thjeshta, por të mbushura me ndjenjë, kanë shoqëruar breza të tërë. Kush nuk e ka kënduar "Erdhi pranvera", apo nuk është ndalur të përhumbet tek "Në mesnatë"? Këngët e tij nuk ishin thjesht muzikë; ato ishin poezi, ishin ndjenjë, ishin zëri i një epoke. Origjina dhe rrënjët e një mjeshtri Agim Prodani (1932-1990) ishte një kompozitor i shquar shqiptar, i njohur si një nga themeluesit e muzikës së lehtë shqiptare. Gjatë karrierës së tij, ai krijoi këngë që kanë mbetur të paharruara në muzikën shqiptare, si "S'mendonja", "Kënga e nënës", "Vajza me trëndafila" dhe "Në bankat e shkollës". Në jetën personale, ai ishte i martuar me këngëtaren e njohur Anita Take (1934-2017), e cila spikati për vokalin e saj të veçantë dhe kontributin e saj në muzikën shqiptare. Së bashku, ata patën dy djem.Njeri eshte artisti Kujtim Prodanin (1963-2021), i cili ndoqi gjurmët e prindërve të tij duke u bërë kantautor dhe duke kontribuar në muzikën shqiptare deri në ndarjen e tij nga jeta. Për të mësuar më shumë rreth familjes Prodani dhe kontributit të tyre në muzikën shqiptare, mund të shihni dokumentarin kushtuar artistit Agim Prodani me origjine nga Kolonja pati një familje me traditë dhe kulturë që frymëzoi kaq shumë artistë të mëdhenj shqiptarë. Rrënjët e tij muzikore u shfaqën që në moshë të vogël dhe ai ndoqi arsimin në fushën e muzikës, duke u bërë një nga kompozitorët më të rëndësishëm të muzikës së lehtë shqiptare. Një dashuri si në legjendë – Anita dhe Agimi Siç do të thoshte një poet: "Dashuria nuk është veçse një melodi që luhet nga shpirtrat e dy njerëzve që dinë të dëgjojnë njëri-tjetrin." Dhe kjo melodi u luajt aq bukur mes Agimit dhe Anita Take, këngëtares së njohur, që jo vetëm ishte bashkëshortja e tij, por edhe një zë që interpretoi ndjeshëm muzikën e tij. Ishin një çift artistësh që e kuptonin dhe e plotësonin njëri-tjetrin në jetë dhe art Në njëfarë mënyre, melodia e Agimit nuk u shua, por vazhdoi të jetojë përmes brezave. Kompozimet që e bënë legjendë Ndër veprat më të njohura të tij janë: "Erdhi pranvera" "Në mesnatë" "Djaloshi dhe shiu" "Kënga e nënës" "Me ty pranë" "Çel si gonxhe dashuria" Çfarë e veçonte atë nga të tjerët? Ishte thjeshtësia dhe ndjeshmëria e melodive të tij, fakti që çdo këngë kishte një shpirt, një histori, një ndjenjë që përçohej tek çdo dëgjues Vlerësim të merituara Agim Prodani nuk ishte thjesht një kompozitor, ai ishte një përlë e muzikës shqiptare. Ai ka marrë vlerësime të shumta dhe muzika e tij vazhdon të dëgjohet edhe sot, duke provuar se arti i vërtetë nuk ka kohë, nuk vdes kurrë. Agim Prodani, një figurë e shquar në muzikën shqiptare, ka marrë disa vlerësime shtetërore për kontributin e tij në art. Në vitin 1961, ai u nderua me titullin "Artist i Merituar". Në vitin 2005, Presidenti i Republikës së Shqipërisë i akordoi titullin "Mjeshtër i Madh". Në vitin 2015, ai u dekorua me Urdhrin "Nderi i Kombit". Këto vlerësime pasqyrojnë kontributin e tij të çmuar në muzikën shqiptare. Siç do të thoshte një filozof: "Një artist nuk vdes kurrë. Ai jeton në tingujt e tij, në vargjet e këngëve, në zemrat që këndojnë krijimet e tij." Dhe Agim Prodani, me çdo notë të kompozimeve të tij, me çdo fjalë të këngëve të tij, vazhdon të jetojë mes nesh.

Antoni Gaudí – Arkitekti i Zotit dhe Magjistari i Gurit Nëse arkitektura do të ishte poezi, atëherë Antonio Gaudí do të ishte Dante i saj. Nëse do të ishte muzikë, ai do të ishte Bethoveni i ndërtesave. Ai ishte magjistari që e ktheu Barcelonën në një ëndërr të gdhendur në gur, një simfoni ngjyrash dhe formash që vallëzojnë me dritën e diellit. Për këtë arsye, e quajnë "Arkitekti i Zotit", sepse ndërtesat e tij janë himne të gjalla të besimit, natyrës dhe artit. Si e transformoi Barcelonën? Para Gaudít, Barcelona ishte një qytet i bukur, por ai i dha asaj një shpirt të ri, një identitet fantastik dhe të pashoq. Ai solli një arkitekturë që nuk kishte parë bota: ndërtesa që dukeshin sikur kishin lindur nga toka, si të ishin rrënjë gjigante që kërkonin qiellin, kupola që imitonin qiellin yjor dhe fasada që dukeshin si valët e detit të ngrira në kohë. Me veprat e tij, ai e bëri Barcelonën një galeri arti të hapur nën qiellin e kaltër të Mesdheut. Arsimi dhe Familja Antoni Gaudí i Cornet lindi më 25 qershor 1852 në Reus, Spanjë, në një familje farkëtarësh. Trashëgoi nga i ati, Francesc Gaudí, ndjeshmërinë ndaj metalit dhe formave të natyrës. Ai studioi arkitekturë në Universitetin Politeknik të Barcelonës, ku edhe pse nuk ishte studenti më i shkëlqyer, talenti i tij u dallua që në fillim. Ai nuk ishte një akademik i zakonshëm, por një shpirt i lirë që frymëzohej nga natyra dhe besimi. A ishte i martuar? Jo, Gaudí nuk u martua kurrë. Dashuria e tij më e madhe ishte arkitektura dhe Zoti. Jeta e tij u bë një akt adhurimi për krijimin, dhe ai e kaloi fundin e jetës i përkushtuar plotësisht ndërtimit të veprës së tij më të madhe: Sagrada Familia. Vepra e tij më e bukur – Sagrada Familia Nëse arkitektura do të kishte një katedrale të shpirtit, ajo do të ishte Sagrada Familia. Ndërtimi filloi në 1882, dhe edhe sot, më shumë se një shekull më vonë, ajo ende vazhdon të ngrihet si një katedrale që sfidon kohën. Ajo është një përzierje e gotikut me modernizmin, një mal guri që ngrihet si një lutje e ngritur në qiell. Historia e Sagrada Familia: Për Gaudín, kjo nuk ishte thjesht një kishë, por një testament i shpirtit njerëzor dhe lavdisë së Zotit. Ai punoi mbi të për 43 vite, dhe 15 vitet e fundit të jetës ia kushtoi ekskluzivisht kësaj vepre, duke jetuar si një asket brenda kantierit të saj. Ai vdiq në vitin 1926, pasi u godit nga një tramvaj, dhe u varros në kriptën e kësaj kishe madhështore. Lista e Veprave Kryesore 1. Sagrada Familia – Katedralja e papërfunduar, vepra e tij më e madhe. 2. Park Güell – Një park magjik, me kolona që duken si pemë dhe stola me mozaikë të gjallë. 3. Casa Batlló – Një shtëpi që duket si një skelet dragoi, me dritare që duken si sy mistikë. 4. Casa Milà (La Pedrera) – Një ndërtesë që duket si një valë guri e ngrirë në kohë. 5. Palau Güell – Një pallat me një oborr të magjishëm dhe oxhaqe shumëngjyrëshe. 6. Casa Vicens – Një shtëpi e frymëzuar nga Orienti, me një dizajn të guximshëm. 7. Colonia Güell – Një kishë me harqe të pabesueshme dhe struktura novatore. Gaudí nuk ishte thjesht një arkitekt. Ai ishte një vizionar, një shpirt poetik që nuk ndërtoi vetëm ndërtesa, por krijoi legjenda prej guri dhe drite. Dhe sot, Barcelona nuk do të ishte e njëjta pa të – pa magjinë e tij të pavdekshme.

Enxhi Nini – Violinistja e Skenave Botërore, Yll i La Scala-s Si një nimfë muzikore që zbret nga tempujt e Apolonit, Enxhi Nini e shndrit skenën me violinën e saj, duke i dhënë jetë tingujve që ngrihen lart si valët e një oqeani artistik. Ajo është Penelopa e melodive, që me durim e mjeshtëri end fijet e artë të notave në tapetin e përjetësisë. Me duart që ngjajnë me ato të një skulptoreje që gdhend ajrin me harkun e saj, ajo bën që Stradivari i saj të këndojë me një gjuhë qiellore. Si një Orfe femër, ajo nuk kthen kokën pas, por ecën përpara, duke e mahnitur botën me interpretimin e saj magjepsës. E lindur për të ndriçuar skenat më prestigjioze, ajo është Medea e pasionit muzikor, por pa tragjedinë e saj – vetëm triumfi i artit të pastër. La Scala, tempulli i muzikës, e ka pranuar si priftëreshën e tij, ndërsa publiku e sheh si një Venus që lëshon dritë nga çdo notë që prek. Në një botë ku tingulli mund të jetë heshtje dhe heshtja muzikë, Enxhi Nini është zëri i violinës që flet me shpirtin e kohës. Gruaja e vitit? Jo vetëm kaq. Ajo është muzika vetë. Enxhi Nini është një artiste shqiptare e njohur për kontributin e saj si këngëtare dhe violiniste. Ajo lindi më 9 shkurt 1977 në Tiranë. Arsimi dhe Karriera: Pasioni i Enxhi Ninit për muzikën filloi në moshën 6-vjeçare. Ajo u diplomua në Konservatorin e Santa Cecilias në Romë për violinë. Në vitin 2010, pas një konkursi ndërkombëtar, u bë pjesë e orkestrës së Radio Televizionit Italian (RAI). Gjithashtu, ka interpretuar në skenën prestigjioze të La Scala-s në Milano. Familja: Enxhi Nini është vajza e Dorian Ninit dhe Violeta Gjokës. Nje vajze mjaft e edukuar dge e talentuar. Ajo është e martuar dhe ka dy vajza, Mia dhe Adele. Në një intervistë, ajo ka ndarë emocionet e saj rreth martesës dhe familjes, duke theksuar rëndësinë e tyre në jetën e saj. Aktiviteti Aktual: Aktualisht, Enxhi Nini vazhdon karrierën e saj muzikore në Itali, duke kontribuar në projekte të ndryshme artistike dhe duke performuar në skena prestigjioze. https://revistprestige.wixsite.com/prestige/post/enxhi-nini-violinistja-e-orkestrave-më-të-famshme-italiane-1

Fail Konica Faik Konica – Poeti, Mendimtari, Diplomati Poet i ironisë dhe elegancës Poezia e Faik Konicës nuk është e bollshme në sasi, por në cilësi dhe stil është e mprehtë dhe unike. Ai nuk ishte një poet romantik që këndonte dashurinë ose natyrën me fjalë të ëmbla; përkundrazi, ai përdorte poezinë si armë për të shkundur ndërgjegjen kombëtare dhe për të sfiduar mentalitetet e prapambetura. Një nga vargjet e tij më të njohura është: "Shqipëri, më jep nder, më jep emrin shqiptar, Zemrën ti ma gatove, plot me vrer e zjarr." Në këto vargje, ai shpreh krenarinë për identitetin shqiptar, por edhe dhembjen për fatin e kombit të tij. Ai e deshi Shqipërinë, por nuk u verbua nga dashuria për të. Ai e shihte me sytë e një kritiku të rreptë, që dëshironte ta shihte atdheun të përparuar dhe të qytetëruar. Thëniet e Faik Konicës "Një komb që nuk lexon, është një komb që nuk mendon." "Kombi shqiptar s’ka armiq më të mëdhenj se vetveten." "Gjuha shqipe ka pasuri të pamatë, por ne kemi frikë ta përdorim." "Ah! Në Shqipëri bëjnë ligjin njerëzit që kanë frikë nga librat!" Këto fjalë tregojnë qartë filozofinë e tij: ai besonte te dijet, kultura dhe qytetërimi si shtylla të një kombi të fortë. --- Jeta dhe Arsimi Faik Konica lindi më 15 mars 1875, në Konicë, Greqi (atëherë pjesë e Perandorisë Osmane). Ai rridhte nga një familje e njohur dhe me tradita. Studimet e para i kreu në Janinë dhe më pas në Stamboll. Arsimi i tij ishte i jashtëzakonshëm: Studioi në Liceun Perandorak në Gallata Saraj (Stamboll). Vazhdoi studimet e larta në Francë, ku u diplomua në degën e Letërsisë në Universitetin e Dijonit. Studioi për disa kohë në Kolegjin e Kembrixhit në Angli, ku u njoh me kulturën dhe filozofinë perëndimore. Familja Rreth jetës familjare të Konicës dihet pak. Ai nuk u martua dhe nuk pati fëmijë. Ishte një njeri i dhënë pas punës intelektuale dhe përkushtimit ndaj kombit. Jeta e tij personale mbeti shpesh në hije, pasi e gjitha u përqendrua në përhapjen e kulturës dhe emancipimin e shqiptarëve. --- Veprimtaria letrare dhe publicistike Faik Konica ishte një ndër mendjet më të ndritura të kohës së tij dhe një nga figurat më të rëndësishme të Rilindjes Kombëtare. Ai shkroi shumë ese, artikuj dhe vepra për të zgjuar vetëdijen kombëtare. Gazetat dhe revistat që themeloi 1. "Albania" (Bruksel, 1897-1909) – Revista më e rëndësishme e tij, ku botoi artikuj për gjuhën, historinë dhe politikën shqiptare. 2. "Diturija" – Një revistë kulturore ku promovonte letërsinë dhe shkencën. 3. "Kalendari Kombiar" – Një botim që shërbente si udhërrëfyes për çështjen kombëtare. Ai punoi gjithashtu në gazetën "Dielli", organi i Vatrës, duke ndikuar fuqishëm në formimin e opinionit publik shqiptar në SHBA. --- Diplomacia dhe roli për Shqipërinë Pas shpalljes së pavarësisë në 1912, Konica vazhdoi të luante një rol kyç në përfaqësimin e Shqipërisë jashtë vendit. Në vitin 1926, u emërua ambasador i Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku mbrojti interesat shqiptare me inteligjencë dhe dinjitet. Ai përpiqej të krijonte lidhje të forta mes Shqipërisë dhe Perëndimit, duke e parë qytetërimin evropian si model për të ardhmen e vendit. --- Marrëdhënia me Fan Nolin Historia e marrëdhënies mes Faik Konicës dhe Fan Nolit është një nga kapitujt më interesantë të politikës shqiptare. Fillimisht, ata bashkëpunuan ngushtë në Federatën "Vatra", ku punuan për çështjen shqiptare në SHBA. Megjithatë, më vonë ata u ndanë për shkak të dallimeve të thella politike. Konica ishte më konservator, ndërsa Noli ishte më reformist dhe revolucionar. Kur Noli u bë Kryeministër i Shqipërisë në 1924, Konica e kundërshtoi ashpër. Pas rrëzimit të Nolit nga Zogu, Konica mbështeti këtë të fundit, duke u bërë ambasador i tij. Pavarësisht përplasjeve politike, ata ruajtën njëfarë respekti për njëri-tjetrin. Ka një histori interesante që tregon se Konica, në vitet e fundit të jetës, në SHBA, kërkoi të takohej me Nolin për pajtim, por takimi nuk ndodhi kurrë. --- Çfarë e dallonte Faik Konicën nga të tjerët? 1. Stili i tij brilant dhe ironia therëse – Ai shkroi me një gjuhë të pasur, me humor dhe sarkazëm të hollë. 2. Kultura e tij e gjerë evropiane – Ishte një ndër shqiptarët më të shkolluar të kohës së tij. 3. Qëndrimi kritik ndaj shoqërisë shqiptare – Ai nuk i kursente kritikat për të metat e shqiptarëve, duke kërkuar emancipimin e tyre. 4. Puna si diplomat dhe strateg i politikës shqiptare – Ishte një ndër mendjet më të ndritura të diplomacisë shqiptare. 5. Roli në ruajtjen e gjuhës shqipe – Ishte ndër të parët që kërkoi një standardizim të gjuhës shqipe dhe përdorimin e saj në nivel akademik. --- Përfundimi Faik Konica ishte një gjeni i letrave shqipe, një patriot i veçantë dhe një mendimtar përtej kohës së tij. Ai nuk ishte një hero me pushkë, por një luftëtar i fjalës, që me penën e tij u përpoq të ngrinte shqiptarët në nivelin e kombeve të qytetëruara. Ai e deshi Shqipërinë, por jo verbërisht – e deshi me mendje dhe me zemër, duke i kërkuar të bëhej më e mirë. Vdiq më 15 dhjetor 1942, në Uashington, i vetmuar, por me një trashëgimi të pavdekshme për shqiptarët.

Kleoniqi Surmeli – Gruaja në Hijen e Historisë Në historinë shqiptare, emri i Ismail Qemalit është i skalitur si arkitekti i Pavarësisë, por pak është folur për gruan që e shoqëroi në jetën e tij, Kleoniqi Surmeli. Ajo nuk ishte një figurë publike, nuk kërkoi vëmendje dhe, si shumë gra të tjera të historisë, mbeti në hije. E megjithatë, ndikimi i saj në jetën e burrit dhe familjes së tyre ishte i pashmangshëm. Origjina dhe Fëmijëria e Kleoniqit Kleoniqi Surmeli lindi në një familje fisnike greke në Edirne (Adrianopojë), një qytet i rëndësishëm në Perandorinë Osmane. Babai i saj, Antoni Surmeli, ishte një fisnik i njohur, i cili i trashëgoi vajzës së tij vlerat e kulturës dhe edukatës aristokratike. Që në moshë të vogël, Kleoniqi u rrit në një ambient të pasur me tradita dhe njohuri. Si pjesë e një familjeje të ngritur, ajo mori një arsim të mirë dhe u formua si një grua me intelekt dhe finesë, gjë që do të ndikonte edhe në marrëdhënien e saj me Ismail Qemalin. Takimi me Ismail Qemalin Rrugët e tyre u kryqëzuan në fund të shekullit të 19-të në Rusçuk (sot Ruse, Bullgari), një qytet i Perandorisë Osmane, ku Ismail Qemali shërbente si funksionar i lartë administrativ. Në atë kohë, Ismail Qemali ishte një burrë i ditur dhe i përkushtuar ndaj reformave, një njeri me vizion dhe aspirata të mëdha për kombin shqiptar. Takimi me Kleoniqin ishte i veçantë. Ata u njohën në një rreth aristokratësh dhe intelektualësh dhe ndjenë një tërheqje të ndërsjellë. Kleoniqi ishte një grua elegante, e mençur dhe e kultivuar – një partnere që mund ta kuptonte dhe mbështeste një njeri si Ismail Qemali. Martesa dhe Sfidat e Kohës Martesa e tyre nuk ishte një vendim i lehtë. Në atë kohë, martesat ndërmjet feve të ndryshme ishin të rralla dhe të ndërlikuara. Ismail Qemali, një mysliman shqiptar nga Vlora, dhe Kleoniqi, një grua e krishterë ortodokse me rrënjë greke, përballeshin me paragjykime dhe sfida. Megjithatë, dashuria e tyre triumfoi. Ata u martuan dhe krijuan një familje të madhe e të lumtur. Bashkimi i tyre nuk ishte vetëm një lidhje personale, por edhe një shembull i bashkëjetesës kulturore dhe respektit të ndërsjellë. Familja dhe Jeta Familjare Kleoniqi dhe Ismail Qemali patën nëntë fëmijë – gjashtë djem dhe tre vajza. Rritja dhe edukimi i tyre ra kryesisht mbi shpatullat e Kleoniqit, pasi Ismail Qemali ishte shpesh i angazhuar në udhëtime dhe çështje diplomatike për Shqipërinë. Ajo ishte një nënë e përkushtuar dhe një grua që e ruajti unitetin e familjes edhe në kohët më të vështira. Duke jetuar në vende të ndryshme për shkak të punës së Ismail Qemalit, ajo u përshtat me sfida të reja, duke siguruar një jetë të qëndrueshme për fëmijët e tyre. Një Grua në Hijen e Historisë Edhe pse Kleoniqi nuk ishte një figurë publike, ajo luajti një rol kyç në jetën e Ismail Qemalit. Ai e kishte pranë në momentet e tij më të rëndësishme dhe gjeti tek ajo mbështetjen që i nevojitej për të përballuar betejat politike dhe diplomatike. Pavarësisht kësaj, emri i saj nuk u përmend shpesh në historinë shqiptare. Shumë burime nuk e përmendin fare, dhe asnjë fotografi e saj nuk është ruajtur. Vdekja dhe Harrimi Kleoniqi ndërroi jetë në vitin 1918, një vit para se të ndërronte jetë Ismail Qemali. Ajo u varros në Spanjë, ku jetonte një pjesë e familjes së tyre. Fatkeqësisht, si shumë gra historike, edhe varri i saj mbeti i harruar. Në mënyrë ironike, në të njëjtin vend ndodhen edhe eshtrat e Donika Kastriotit, bashkëshortes së Gjergj Kastriotit Skënderbeut, një tjetër grua e rëndësishme që historia shqiptare nuk e ka vlerësuar sa duhet. A Ka Ardhur Koha për ta Kujtuar? Sot, ndoshta është momenti i duhur që historia shqiptare t’i japë Kleoniqi Surmelit vendin që meriton. Si gruaja e parë e shtetit shqiptar, një nënë e përkushtuar dhe një mbështetje e fuqishme për një prej figurave kryesore të kombit, ajo meriton të kujtohet. Një veprim simbolik, si vendosja e një pllake përkujtimore ose sjellja e eshtrave të saj në Shqipëri, do të ishte një mënyrë për të nderuar figurën e saj dhe për të reflektuar mbi rolin e grave në historinë shqiptare. Kleoniqi Surmeli nuk ishte vetëm bashkëshortja e Ismail Qemalit, por edhe një grua e fortë, e urtë dhe e përkushtuar. Ajo përfaqëson një brez grash që qëndruan në prapaskenë, duke ndihmuar burrat e tyre të bëjnë histori. Është koha që Kleoniqi të mos mbetet më në hije, por të njihet si pjesë e trashëgimisë shqiptare. Kleoniqi Surmeli – Gruaja e Paharruar e Ismail Qemalit Në historinë shqiptare, Ismail Qemali është një emër i skalitur thellë në kujtesën kombëtare, por përkrah tij qëndroi një grua, emri i së cilës mbeti në hije: Kleoniqi Surmeli. Historia e saj është një histori dashurie, përkushtimi dhe sakrifice, por edhe një dëshmi e heshtur e grave që ndikuan në historinë e kombit tonë pa kërkuar famë. Origjina dhe Rruga Drejt Dashurisë Kleoniqi Surmeli lindi në një familje fisnike greke në Edirne (Adrianopojë), një qytet historik në Perandorinë Osmane, ku kulturat dhe traditat bashkoheshin në mënyrë unike. Babai i saj, Antoni Surmeli, ishte një njeri i pasur dhe me ndikim, i cili i dha Kleoniqit një edukim të fortë dhe një jetë të mbushur me vlera aristokratike. Fati e çoi Kleoniqin të takonte Ismail Qemalin në qytetin Rusçuk (sot Ruse, Bullgari), në fund të shekullit të 19-të, kur ai shërbente si funksionar i lartë në administratën osmane. Ishte një kohë kur normat shoqërore dhe fetare krijonin barriera të forta për martesat ndërmjet feve të ndryshme, por dashuria e tyre i sfidoi këto pengesa. Martesa dhe Jeta Familjare Pavarësisht sfidave dhe kundërshtimeve të mundshme, Ismail Qemali dhe Kleoniqi vendosën të lidhin jetën e tyre. Ajo i qëndroi përkrah burrit të saj në çdo hap, duke u bërë një mbështetje e fortë për të, si në aspektin emocional, ashtu edhe në atë familjar. Martesa e tyre solli në jetë nëntë fëmijë – gjashtë djem dhe tre vajza. Në një kohë kur vdekshmëria foshnjore ishte e lartë, rritja e një familjeje kaq të madhe ishte një arritje më vete. Kleoniqi u përkujdes për ta me përkushtim të jashtëzakonshëm, duke u siguruar që ata të merrnin një edukim të mirë dhe të trashëgonin vlerat e larta të familjes. Në Hijen e Historisë Edhe pse ishte bashkëshortja e një prej figurave më të rëndësishme të Shqipërisë, Kleoniqi qëndroi larg politikës dhe vëmendjes publike. Ajo nuk kërkoi asnjëherë njohje për rolin e saj dhe mbeti një grua e përkushtuar ndaj familjes dhe bashkëshortit. Përkundër kësaj, martesa e Ismail Qemalit me një grua greke u bë një çështje që kundërshtarët e tij politikë e përdorën kundër tij. Ata e akuzuan si "grekofil" dhe e vunë në dyshim përkushtimin e tij ndaj çështjes shqiptare. Megjithatë, historia dëshmoi se Ismail Qemali ishte një patriot i palëkundur dhe Kleoniqi ishte thjesht gruaja që ai donte, jo një pengesë për idealet e tij. Humbja dhe Harrimi Kleoniqi ndërroi jetë në vitin 1918, vetëm një vit para se të ndërronte jetë edhe Ismail Qemali. Në atë kohë, një pjesë e familjes së tyre ndodhej në Spanjë, dhe aty u varros edhe ajo. Megjithatë, siç ka ndodhur shpesh me gratë historike, varri i saj mbeti i harruar dhe nuk iu dha asnjë nderim i veçantë. Ironikisht, në të njëjtin vend ndodhen edhe eshtrat e Donika Kastriotit, bashkëshortes së Gjergj Kastriotit Skënderbeut, një tjetër grua që historia shqiptare nuk e ka vlerësuar sa duhet. A Ka Ardhur Koha për ta Kujtuar? Duke parë që figura e Kleoniqi Surmelit ka mbetur e harruar, ndoshta është koha që historia shqiptare t’i japë vendin që i takon. Ajo ishte zonja e parë e shtetit shqiptar, një nënë e përkushtuar dhe një mbështetje e fortë për themeluesin e shtetit. Një veprim simbolik, si vendosja e një pllake përkujtimore ose sjellja e eshtrave të saj në Shqipëri, do të ishte një mënyrë për të treguar respekt për kontributin e saj. Ajo mund të mos ketë mbajtur fjalime, të mos ketë qenë në krye të lëvizjeve politike, por ishte forca e heshtur që ndihmoi Ismail Qemalin të qëndronte i fortë në betejën e tij për pavarësinë e Shqipërisë. Një Grua, Një Dashuri, Një Trashëgimi Historia e Kleoniqi Surmelit është më shumë se një histori martese. Ajo është një histori dashurie, guximi, dhe përkushtimi. Një grua që la gjithçka pas për të ndjekur zemrën, një nënë që u përkujdes për një familje të madhe në kohë të vështira, dhe një bashkëshorte që mbështeti një nga burrat më të mëdhenj të Shqipërisë. Për shumë kohë, ajo mbeti në hije, por ndoshta ka ardhur koha që historia t’i japë dritën që meriton. Pergatiti.Liliana Pere.

Arbër Hajdari – Qytetar Nderi i Dibrës, Zëri i Humanizmit Në një kohë kur bota ka nevojë për më shumë dashuri, dhembshuri, vepra e një njeriu mund të ndriçojë rrugën për mijëra të tjerë. Arbër Hajdari, i lindur me shpirtin e dashurisë për tjetrin dhe të palodhur në përpjekjet për të sjellë ndryshim, sot nderohet si "Qytetar Nderi" i Qarkut të Dibrës. Ky titull nuk është thjesht një vlerësim, por një dëshmi e mirënjohjes së një treve që vlerëson virtytin, përkushtimin dhe humanizmin e tij të pashoq. Me themelimin e "Fundjavë Ndryshe", Arbri u bë zëri i atyre që nuk kishin zë, dora e ndihmës për ata që ishin harruar dhe shpresa për shumë familje në nevojë. Dibra, djepi i trimërisë dhe i fisnikërisë, sot i jep një mirënjohje të merituar një birit të Shqipërisë, i cili me veprat e tij na ka treguar se e mira nuk ka kufij dhe ndihma nuk njeh pengesa. Ky titull është një simbol i respektit të thellë dhe një mesazh për brezat e rinj – se me punë të ndershme, zemër të madhe dhe përkushtim, mund të ndryshosh jetën e shumë njerëzve. Urime Arbër Hajdarit për këtë vlerësim të merituar! Le të jetë ky çmim një motivim për të vijuar misionin e tij fisnik dhe një kujtesë se një fundjavë ndryshe mund të kthehet në një jetë ndryshe për shumëkënd! Le te mësojmë më tepër per Arbër Hajdarin, Arbër Hajdari, i lindur më 16 shkurt 1994 në Tiranë, është një filantrop dhe komentator televiziv shqiptar, i njohur kryesisht si themelues i organizatës humanitare "Fundjavë Ndryshe". Arsimi: Hajdari ka përfunduar studimet universitare në drejtësi në universitetin "Luarasi", ku ka marrë edhe titullin master. Karriera dhe Eksperiencat: Në dhjetor 2015, themeloi "Fundjavë Ndryshe", një organizatë që synon të ndihmojë njerëzit në varfëri ekstreme, duke ofruar mbështetje në strehim, arsim, shëndetësi dhe ndihma të tjera të nevojshme. Përmes kësaj organizate, Hajdari ka realizuar projekte të shumta që kanë ndikuar pozitivisht në jetët e shumë familjeve shqiptare. Përveç angazhimeve humanitare, Arbër Hajdari është i njohur edhe si komentator në emisionin televiziv "Big Brother VIP Albania", ku ofron analiza dhe opinione mbi strategjitë dhe lojën e konkurrentëve. Familja: Në vitin 2022, Arbër Hajdari u martua me Vlera Devollin, vajzën e biznesmenit të njohur nga Kosova, Blerim Devolli. Përmes punës së tij të palodhur dhe përkushtimit ndaj çështjeve sociale, Arbër Hajdari ka fituar respektin dhe admirimin e shumë njerëzve, duke u bërë një figurë frymëzuese në Shqipëri dhe më gjerë. Pergatiti:Liliana Pere.

Teuta Haxhillari – Gruaja e Vitit, një Yll Prestigji, plot finesë, elegancë dhe mençuri. Si një inxhiniere vizionare, biznesmene e suksesshme dhe aktiviste e përkushtuar, ajo ndërthur forcën e mendjes me hijeshinë e shpirtit. Në botën e saj, logjika dhe kreativiteti vallëzojnë si flaka mbi akull, duke ndriçuar rrugën e zhvillimit dhe përparimit. Ajo është ndërtuesja e urave, mes traditës dhe inovacionit, mes shkencës dhe humanizmit. Në fjalët e Naim Frashërit, “Dituria është dritë,” dhe ajo ecën me këtë dritë, duke i dhënë formë një bote më të mirë. Teuta – emër mbretëreshë, shpirt udhëheqës! Me një formim akademik në inxhinieri, Teuta ka ndërtuar një karrierë të shkëlqyer në industrinë e pasurive të paluajtshme në Kanada. Si pjesë e Re/Max West Realty , ajo është renditur ndër më të mirët, duke u klasifikuar në top 0.01% të TREB (Toronto Real Estate Board) . Profesionalizmi dhe përkushtimi i saj janë vlerësuar me çmime prestigjioze, përfshirë Hall of Fame (2010), Life Time Achievements (2016) dhe Humanitarian Award (2018) . Suksesi i saj vazhdon të shkëlqejë edhe në vitet e fundit, duke u nderuar me çmimin "Diamond Team" për vitet 2021, 2022, 2023 dhe 2024 . Si një nga brokeret më të suksesshme në Re/Max , Teuta Haxhillari ka ndërtuar një karrierë të jashtëzakonshme në industrinë e pasurive të paluajtshme, duke u renditur ndër 0.5% më të mirët në Kanada . Me mbi 20 vite përvojë , ajo është një emër i respektuar dhe i besuar në këtë fushë, duke ndihmuar qindra familje të realizojnë ëndrrën e tyre për një shtëpi të re dhe një fillim të sigurt në një vend të ri. Profesionalizmi, integriteti dhe përkushtimi i saj e kanë bërë një figurë të shquar dhe një udhërrëfyese për shumë klientë që kërkojnë siguri dhe cilësi në çdo hap të procesit të blerjes apo shitjes së një prone.Ajo jeton në Toronto, Ontario, së bashku me familjen e saj. Është e martuar me Renard haxhillarin , një inxhinier ndërtimi me  diplomë master nga Universiteti i Torontos dhe një sipërmarrës i suksesshëm Përtej suksesit të saj profesional, Teuta është një zë i fuqishëm në promovimin e kulturës shqiptare dhe forcimin e lidhjeve mes diasporës dhe atdheut. Me përkushtim dhe pasion, ajo ka luajtur një rol kyç në organizimin e aktiviteteve kulturore, duke mbështetur dhe frymëzuar komunitetin shqiptar në Kanada. E njohur për angazhimin e saj në çështje humanitare dhe edukative, Teuta vazhdon të jetë një shembull i shkëlqyer i frymës së solidaritetit dhe ruajtjes së identitetit tonë kombëtar. Ajo jeton në Toronto, Ontario, së bashku me familjen e saj. Është e martuar me Renard Haxhillarin , një inxhinier ndërtimi me  diplomë Master nga Universiteti i Torontos dhe një sipërmarrës i suksesshëm. Së bashku, ata kanë ndërtuar një jetë aktive si pjesë e komunitetit shqiptar dhe atij kanadez. Teuta Ajdini Haxhillari përfaqëson një shembull të shkëlqyer të integrimit profesional dhe angazhimit komunitar, duke shërbyer si inspirim për shumë shqiptarë në diasporë.   Mbështetja e Artit, Kulturës dhe Komunitetit Shqiptar në Kanada Mbështetja e Artit dhe Filmit Shqiptar Sponsor dhe organizator i premierave të filmave dhe veprimtarive kulturoreShtator 2022 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit Flutura nga regjisori Bujar Alimani. Dhjetor 2022 – Sponsor i premierës së filmit Sofia nga Eduart Grisha. Maj 2023 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit Policë për Kokë , me regji të Aldo Markut, si dhe dokumentarit Debunking the Myth of Albania . Dhjetor 2023 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit Në Kuadër të Dashurisë , me regji dhe skenar nga Koloreto Cukali. Shkurt 2024 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit 5 Herë Jo , duke mbështetur kinematografinë shqiptare. Prill 2024 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit Dy Gisht Mjaltë , me regji të Emir Khalilzadeh dhe Ermal Mamaqit. Në event morën pjesë regjisori dhe aktori kryesor, Ermal Mamaqi. Janar 2025 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit të shumëpritur Njerëz dhe Fate në teatrin Innis. Mars 2025 – Sponsor dhe organizator i premierës së filmit Pasaporta , me pjesëmarrjen e regjisorit Eduart Grisha, aktorit kryesor Indri Shiroka dhe gazetares së njohur Arbana Osmani. Mbështetja e Letërsisë Shqiptare Maj 2023 – Sponsor i promovimit në Kanada të romanit Un Mort të shkrimtarit Arben Kallamata. Nëntor 2024 – Sponsorizoi dhe kontribuoi në Festivalin e Librit në Toronto. Mbështetja e Edukimit dhe Rinisë Shqiptare 2013- 2024 – Per cdo vit Organizon  RH Scholarship Award Gala , një event madhështor për të mbështetur dhe motivuar të rinjtë shqiptarë në Kanada. Janar 2024 – Inkurajoi shqiptarët për mundësi punësimi dhe integrimi në Kanada. Promovimi i Biznesit Shqiptar në Kanada Janar 2025 – Promovoi biznesin e ri EgoCafe Eatery , një restorant i hapur nga Edlira dhe Neritan Borici. Janar 2025 – Mbështeti dhe promovoi Cantos Duo , dyshen e talentuar muzikore (Altin Buli dhe Matilda Caushi). Një Mbrëmje e Veçantë për Kinemanë Shqiptare në Kanada Këtë të hënë, Cineplex në Toronto u mbush sërish me emocionet dhe tingujt e gjuhës shqipe, falë shfaqjes së filmit shqiptar Pasaporta . Me dy projeksione brenda natës, filmi tërhoqi një audiencë të gjerë, duke mbushur sallën për më shumë se tre orë.Regjisori Eduart Grishaj ndau me publikun kanadez suksesin e tij më të fundit, pas filmave të vlerësuar Gjyshja dhe Sofia . Filmat Sofia dhe Pasaporta , premierat e të cilëve janë organizuar nga Tea dhe Teuta Haxhillari , u mbështetën nga RH Scholarship në Toronto.Në këtë ngjarje të rëndësishme morën pjesë: Indri Shiroka , aktori kryesor i filmit. Arbana Osmani , gazetarja dhe prezantuesja e njohur e Big Brother Albania .Ishte një mbrëmje e veçantë që bashkoi shqiptarë nga breza të ndryshëm, duke festuar kulturën, traditat dhe sukseset artistike që forcojnë lidhjet e komunitetit tonë në Kanada. Një Talente në Shumë Fusha Përveç suksesit të saj profesional, Teuta Haxhillari është një grua me pasione dhe talente të shumta që e bëjnë atë një figurë të kompletuar dhe frymëzuese. Mjeshtre e artit të gatimit , duke krijuar receta unike që ndërthurin traditën dhe kreativitetin. E lidhur me muzikën , ajo pelqen te luaj mandolinë. Sportdashëse dhe aktive , i pëlqen noti dhe basketbolli, duke reflektuar shpirtin e saj energjik dhe të palodhur. Teuta është jo vetëm një sipërmarrëse e suksesshme, por edhe një grua që ka ndërtuar një familje të fortë. Me një bashkëshort që e mbështet dhe dy fëmijë të suksesshëm që ndjekin gjurmët e saj, ajo është shembulli i një gruaje që arrin balancën mes karrierës dhe jetës familjare. Një Grua me Prestigj dhe Ndikim Teuta Haxhillari nuk është thjesht një emër, por një simbol i suksesit, përkushtimit dhe dashurisë për komunitetin shqiptar. Me vlera të larta dhe një lidership të lindur, ajo është një ikonë e fuqishme e diasporës shqiptare, duke frymëzuar breza të rinj me vizionin, integritetin dhe kontributin e saj të çmuar. Titulli i duhur për të? Po shume. I merituar. "Gruaja e Vitit – Ylli i Prestigjit" Pergatiti; Dr.Li liana Pere

Tea Haxhillari – Gruaja e Vitit, një Yll i Prestigjit Si një dritë që ndriçon në dy botë – atë të suksesit profesional dhe humanizmit – Tea Haxhillari është një grua e vitit me një histori frymëzuese. E re, e bukur dhe e edukuar, ajo ka ndërtuar një karrierë të shkëlqyer në industrinë e pasurive të patundshme në Toronto, duke u renditur ndër Top 30 Under 30 në Kanadë për shitjen e shtëpive. Me një përkushtim të palëkundur ndaj përsosmërisë, ajo ka marrë çmime të rëndësishme në këtë sektor, si “Rising Star”, duke dëshmuar talentin dhe aftësitë e saj strategjike. Por suksesi i saj nuk kufizohet vetëm te biznesi. Tea është një forcë e gjallë humanitare, një dorë e shtrirë për komunitetin. Përmes RH Scholarship, ajo ndihmon studentët shqiptarë-kanadezë, duke u ofruar bursa dhe mbështetje akademike. Beson fort se edukimi është çelësi i një të ardhmeje të ndritur, një dritë që duhet ta përcjellësh tek të tjerët. E pajisur me një formim të shkëlqyer akademik – diplomë në Komerc dhe Kontabilitet nga Queens University, si dhe një dyfish master në Menaxhim Global nga Ivey Business School & London School of Economics, Tea sjell një mendësi analitike dhe një vizion inovator në çdo angazhim të saj. Tea Haxhillari një yll i vërtetë prestigji! Tea nuk është thjesht një eksperte në fushën e pasurive të paluajtshme, por edhe një profesioniste me një formim akademik të shkëlqyer dhe një sërë çmimesh prestigjioze që dëshmojnë suksesin e saj në këtë industri. Ajo është diplomuar në Commerce dhe Kontabilitet në Queen's University dhe ka përfunduar një Master të Dyfishtë në Menaxhim Global nga Ivey Business School dhe London School of Economics. Për më tepër, Tea mban edhe licencën CPA, duke theksuar më tej aftësitë e saj analitike dhe profesionalizmin në vlerësimin dhe menaxhimin e transaksioneve të pasurive të paluajtshme. Tea është një emër i spikatur në industrinë e pasurive të paluajtshme, duke u renditur mes Top 30 Under 30 të agjentëve më të mirë të RE/MAX në Kanada për vitet 2022 , 2023 dhe 2024 . Ajo ka shkëlqyer me arritje të jashtëzakonshme, duke fituar çmime prestigjioze si Rising Stars në vitin 2020 , Diamond Team Award , Chairman Award dhe është nderuar 2022 me  RE/MAX Hall of Fame . Deri në vitin 2025 , Tea vijon të kryesojë me një sërë çmimesh të rëndësishme që dëshmojnë përkushtimin dhe suksesin e saj të vazhdueshëm.Këto arritje janë një dëshmi e qartë e angazhimit dhe përkushtimit të saj për të ofruar shërbime të shkëlqyera për klientët.  Përtej suksesit profesional, Tea luan një rol kyç edhe në fushën humanitare dhe edukative përmes organizatës RH Scholarship , ku ofron bursa për studentët shqiptarë-kanadezë, duke promovuar arsimin, kulturën dhe forcimin e lidhjeve brenda komunitetit. Kombinimi i arsimimit të lartë, çmimeve prestigjioze dhe përkushtimit ndaj kauzave humanitare e bën atë një model frymëzues për të rinjtë dhe një figurë të spikatur në komunitetin shqiptar në Kanada. Një yll i vërtetë i suksesit dhe prestigjit. Nje yll i vertet Prestigji. Pergatiti;Liluana Pere.

Prof. dr. Shefkije Islamaj është një figurë shumë e ndritur dhe jo vetëm për arritjet e saj shkencore në fushën e gjuhësisë shqiptare, por edhe për kontributet e saj të mëdha në ruajtjen dhe zhvillimin e Gjuhes Shqipe kulturës dhe identitetit shqiptar. Ajo ka është një pikë referimi për studiuesit dhe akademikët, duke udhëhequr punë të rëndësishme në Institutin Albanologjik dhe duke kontribuar në mënyrë të veçantë në leximin dhe kuptimin e veprave të letërsisë shqiptare. Prof. dr. Shefkije Islamaj është një albanologe dhe gjuhëtare e shquar nga Kosova, e njohur për kontributet e saj të rëndësishme në fushën e gjuhësisë shqiptare. Ajo ka mbajtur pozita kyçe në Institutin Albanologjik të Prishtinës, duke shërbyer si kryeredaktore e revistës shkencore "Gjurmime Albanologjike" që nga viti 2004 dhe si anëtare e redaksisë së revistës "Gjuha shqipe" që nga viti 1982. Gjatë karrierës së saj, Prof. Islamaj ka botuar dhjetëra vëllime dhe mbi 400 njësi bibliografike në fusha të ndryshme të gjuhësisë, duke përfshirë semantikën leksikore, stilistikën gjuhësore dhe zhvillimin e shqipes standarde. Ajo ka marrë pjesë në shumë konferenca shkencore brenda dhe jashtë vendit, duke kontribuar në avancimin e studimeve albanologjike. Një nga veprat e saj më të njohura është monografia "Gjergj Fishta – gjuha dhe stili", e cila është vlerësuar lart nga komuniteti shkencor për analizën e thelluar të gjuhës dhe stilit të Fishtës. Prof. Islamaj është konsideruar si një nga studiueset më të shquara në fushën e stilistikës së shqipes, me një numër të madh kontributesh në këtë disiplinë. Përveç punës së saj shkencore, ajo ka luajtur një rol aktiv në zhvillimin e politikave gjuhësore në Kosovë, duke qenë anëtare e Këshillit Ndërakademik për Gjuhën dhe kryetare e Grupit për Çështje të Leksikut. Kontributet e saj kanë ndikuar ndjeshëm në ruajtjen dhe zhvillimin e gjuhës shqipe në rajon. Përkushtimi i Prof. Islamaj ndaj gjuhës dhe kulturës shqiptare e bën atë një figurë të respektuar dhe një yll prestigji në trojet shqiptare. Pergatiti.Li liana Pere.