Search Results

Të dashur Arbëror kudo që ndodheni, A e dini se Aulona (Vlora) e lashtë e Ilirisë ka një të shenjtë që i përket shekullit të III pas Krishtit? A e dini se ky vit përkon me 1725-vjetorin e martirizimit të tij? A e dini se ekziston një qytet në Salento të Italisë që mban emrin e tij – San Dana, i cili ka origjinën nga Vlora? A e dini se i shenjti San Dana është nderuar si i tillë nga të dy kishat – katolike dhe ortodokse? A e dini se pikërisht aty ku sot shtrihet Lungomare (shëtitorja buzë detit), ai u masakrua barbarisht nga paganët romakë dhe vendas, teksa mbronte me guxim reliket e kishës dhe besimin e tij? A e dini se në brendësi të Vlorës, përpara dhe pas shekullit të III, ekzistonte një kishë ku i shenjti shërbente bashkë me besimtarët e tjerë? A e dini se prej kohësh, në bashkëpunim me sandanezin e ndritur Antonio Biasco, kemi bërë një kërkesë zyrtare që në Lungomare – aty ku u martirizua – të vendoset një bust dhe një rrugë të marrë emrin e tij? A e dini se nëse ne, vlonjatët, dimë ta presim me krahë hapur birin tonë të shenjtë, jo vetëm që do ta nderojmë me dinjitet, por turizmi fetar e kulturor do të marrë një hov të jashtëzakonshëm? Është momenti që, në këtë përvjetor të rënies së tij, të shpalosim vlerat tona kombëtare dhe shpirtërore, duke e kurorëzuar birin e Vlorës ashtu siç vepron gjithë bota e qytetëruar: duke nderuar të shenjtët e vet. Ne e kemi një të shenjtë, por, për fat të keq, nuk dimë ta nderojmë dhe ta çmojmë. Ndërsa të tjerët, edhe kur nuk kanë, i shpikin dhe i nderojnë sikur të kishin ekzistuar vërtet. Për ta ilustruar më qartë se çfarë kërkojmë ne, mijëra shqiptarë në mërgim, po jap një shembull: Neroni dogji Romën, por busti i tij qëndron madhështor në qendër të qytetit. Ndërsa neve na mungon guximi për të nderuar të shenjtin tonë. Vallë, nga kush kemi frikë? Cari Arbëresh ovunque vi troviate, Lo sapevate che Aulona (Valona) dell'antica Illiria ha un santo che risale al III secolo dopo Cristo? Lo sapevate che quest’anno segna il 1725º anniversario del suo martirio? Lo sapevate che esiste una cittadina nel Salento, in Italia, che porta il suo nome – San Dana, e che lui ha origini proprio da Valona? Lo sapevate che il santo San Dana è venerato da entrambe le Chiese – cattolica e ortodossa? Lo sapevate che proprio dove oggi si estende il Lungomare di Valona, egli fu barbaramente massacrato dai pagani romani e dai locali, mentre difendeva coraggiosamente le reliquie della Chiesa e la sua fede? Lo sapevate che nell’interno di Valona, prima e dopo il III secolo, esisteva una chiesa dove il santo serviva insieme agli altri fedeli? Lo sapevate che, da tempo, in collaborazione con l’illuminato sandanese Antonio Biasco, abbiamo fatto una richiesta ufficiale affinché sul Lungomare, nel luogo del martirio, venga eretto un busto e che una via porti il suo nome? Lo sapevate che se noi, i valonesi, sapremo accogliere a braccia aperte questo figlio santo della nostra città, non solo lo onoreremo come si deve, ma il turismo religioso e culturale riceverà un impulso straordinario? È giunto il momento, in questo anniversario della sua caduta, di valorizzare i nostri tesori spirituali e culturali, e di incoronare il figlio di Valona come fanno tutte le nazioni civilizzate: onorando i propri santi. Noi abbiamo un santo, ma purtroppo non sappiamo né onorarlo né apprezzarlo. Mentre altri, anche quando non ne hanno, li inventano e li celebrano come se fossero realmente esistiti. Per illustrare meglio ciò che noi, migliaia di albanesi della diaspora, chiediamo, porto un esempio: Nerone ha incendiato Roma, ma la sua statua campeggia ancora maestosa nel cuore della capitale. Noi, invece, non troviamo il coraggio di onorare il nostro santo. Di chi abbiamo paura? Con rispetto Hasani Il Sab 24 Mag 2025, 08:13 ha scritto: Autor:Hasan Aliaj.

Revista Prestige ju sjell reportazhin ekskluziv nga koncerti gala i sopranos Ermonela Jaho në Prishtinë Në mbrëmjen e 6 qershorit 2025, Teatri Kombëtar i Kosovës u kthye në një arenë madhështore të artit dhe emocioneve, duke mirëpritur koncertin gala të sopranos shqiptare me famë botërore, Ermonela Jaho.  Ky event i veçantë shënoi jo vetëm një triumf artistik, por edhe një moment historik në zhvillimin e skenës operistike të Kosovës. Atmosfera dhe pritja solemne Qysh në hyrje të teatrit, një ndjenjë e veçantë magjie përhapej në ajër. Në pritje të koncertit, Kryeministri Albin Kurti priti me nder dhe solemnitet Ermonela Jahon, duke përshëndetur me ngrohtësi këtë yll të muzikës klasike. Takimi mes tyre ishte i ngrohtë, me një shkëmbim fjalësh që reflektonte respektin e thellë për artin dhe për kulturën kombëtare. “Ky event është dëshmi e përkushtimit të Kosovës për kulturën dhe artin. Me figura si Ermonela Jaho, ne ndërtojmë një trashëgimi të fortë që do të frymëzojë brezat e ardhshëm,” tha Kryeministri Kurti në fjalimin e tij. Performanca që magjepsi Ermonela Jaho hyri në skenë me një praninë mbresëlënëse, duke filluar me arien “Una furtiva lagrima” nga Donizetti, që mori menjëherë duartrokitje të ngrohta nga publiku. Repertori vazhdoi me arie nga Puccini, përfshirë “O mio babbino caro” dhe kulminoi me emocionet e fuqishme të “Vissi d’arte” nga Tosca. “Çdo notë që ajo interpreton është një rrëfim shpirtëror. Ermonela na bën të ndiejmë çdo emocion me fuqinë e zërit të saj,” tha një anëtar i publikut. Orkestra Filarmonike e Kosovës, e dirigjuar nga maestro Rauf Dhomi, i dha një sfond madhështor performancës së Jahos, duke theksuar bashkëpunimin e ngushtë mes artistëve vendorë dhe atyre ndërkombëtarë. Ndikimi dhe simbolika Ky koncert gala ishte më shumë se një shfaqje muzikore – ishte një simbol i ringritjes kulturore të Kosovës. Ermonela Jaho, me karrierën e saj ndërkombëtare dhe përkushtimin për kulturën shqiptare, shërben si model për brezat e rinj të artistëve. “Jam shumë e lumtur të jem këtu, në shtëpinë time shpirtërore. Ky koncert është për të gjithë ata që duan të besojnë te fuqia e artit dhe e kulturës,” u shpreh Jaho pas përfundimit të performancës së saj. Në një vend ku kultura dhe arti po gjejnë terrenin e tyre të fortë pas viteve sfiduese, koncerti gala i Ermonela Jahos është një hap i madh përpara, një dëshmi e qartë se Kosova është duke u bërë një qendër e rëndësishme për artin operistik në rajon. --- Në fund të mbrëmjes, pas duartrokitjeve të pafundme, publiku u largua i mbushur me emocione dhe frymëzim, duke pritur me padurim ngjarjet e ardhshme që do të pasurojnë jetën kulturore të Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi. Revista Prestige do të vazhdojë të sjellë në fokus artistët dhe ngjarjet më të rëndësishme të botës së artit dhe kulturës.

Revista Prestige ju njeh me ikonën botërore të muzikës: Consuelo Velázquez Në një botë ku emocionet shpesh përshkruhen me nota, e ku një këngë mund të tejkalojë kohën, kufijtë dhe gjuhët, ekziston një emër që rrezaton ndjenjë, finesë dhe përjetësi: Consuelo Velázquez. Revista Prestige ju fton të hyni në botën e kësaj kompozitoreje dhe pianiste të jashtëzakonshme meksikane, një grua që me krijimtarinë e saj u bë zë i dashurisë në mbarë globin. Consuelo Velázquez lindi më 21 gusht 1916, në Zapotlán El Grande, Jalisco, një qytet me shpirt artistik, ku filloi edhe rrugëtimi i saj i jashtëzakonshëm. Familja e saj u vendos në Guadalajara, ku që në moshën katërvjeçare nisi të luante piano. Vetëm dy vjet më vonë, në moshën gjashtëvjeçare, dha koncertin e saj të parë – një shenjë e qartë se një talent i rrallë po lindte. Pas studimeve të suksesshme në Konservatorin Kombëtar të Muzikës, nga ku u diplomua në vitin 1938, ajo u bë soliste në Orkestrën Simfonike Kombëtare të Meksikës, duke dhënë koncerte në radio dhe më vonë në televizion. E pashkëputur nga rrënjët e muzikës klasike, ajo interpretonte Bach, Mussorgsky, Saint-Saëns, Gershwin dhe madje edhe “Koncertin për Dorën e Majtë” të Ravelit. Por një vepër, e krijuar nga një zemër e re dhe një shpirt i pastër, do ta vendoste përgjithmonë në historinë e muzikës botërore. Në moshën 19-vjeçare, pa përjetuar ende një puthje të vërtetë, ajo kompozoi atë që do të bëhej kënga më e njohur meksikane në botë: “Bésame Mucho”. E regjistruar për herë të parë në vitin 1941 nga Emilio Tuero, kënga u kthye menjëherë në një hit. Pak më vonë, versioni i kënduar nga Andy Russell do të qëndronte tre muaj në listat e këngëve më të njohura në SHBA. Magjia e “Bésame Mucho” nuk i shpëtoi askujt. Edhe The Beatles, në fillimet e tyre në vitin 1962, regjistruan versionin e tyre të saj, që u përdor si provë për audicionin me Decca Records. Ky moment tregon më së miri përmasat globale që mori kompozimi i saj. Me kalimin e viteve, “Bésame Mucho” është interpretuar nga qindra artistë të njohur si Pedro Infante, Nat King Cole, Frank Sinatra, Elvis Presley, Diana Ross, Plácido Domingo, Andrea Bocelli, Luis Miguel, dhe shumë të tjerë. Ajo është përkthyer në mbi 20 gjuhë dhe ka mbi tre mijë versione të ndryshme, duke e bërë një trashëgimi muzikore universale. Por krijimtaria e Velázquez nuk përfundon këtu. Ajo shkroi dhe hite të tjera të dashura si: “Amar y Vivir”, “Que seas Feliz”, “Yo no fui”, “Cachito”, “Déjame Quererte”, “No Volveré”, “Los Pequeños Detalles”, dhe “Enamorado Perdido”, ndër shumë të tjera, duke dëshmuar për një karrierë të pasur dhe të qëndrueshme. E ndonëse ishte një pianiste brilante, me një formim të thellë klasik, kjo anë e saj mbeti në hije. Gjithsesi, ndikimi i muzikës klasike dallohet qartë në kompozimet e saj. Vetë ajo e ka pranuar se për “Bésame Mucho” u frymëzua nga disa akorde të Koncertit për Piano të Robert Schumann, çka tregon lidhjen organike mes klasikes dhe popullorës në veprën e saj. Consuelo Velázquez ndërroi jetë më 22 janar 2005, në Qytetin e Meksikës, në moshën 88-vjeçare, por la pas një thesar të pavdekshëm. Në shtator 2016, Kuvendi i Jalisco-s e shpalli “E Nderuar me Gradën e Lartë të Merituar të Shtetit”, dhe edhe pse statuja e saj nuk është vendosur ende në Rotondën e të Nderuarve, në vendlindjen e saj ndodhet një bust, të cilin ajo vetë e zbuloi vetëm dy vjet para ndarjes nga jeta. Ndikimi në botë Vepra e Consuelo Velázquez është një shembull i rrallë i asaj se si muzika, kur vjen nga thellësia e shpirtit, mund të bëhet gjuhë universale. “Bésame Mucho” nuk është thjesht një këngë, është një ndjenjë që bashkon njerëzit kudo në botë. Ajo është një emblemë e dashurisë, një simbol i artit meksikan, një zë i grave krijuese, dhe një trashëgimi që do të jetojë përjetësisht. Revista Prestige e nderon me përulësi këtë figurë të madhe të artit botëror dhe ia rikujton brezave të rinj se një këngë e vetme, kur lind nga ndershmëria emocionale, mund të pushtojë gjithë globin. Hulmtoi Pergatiti:Liliana Pere.

Maria Callas – Zëri që sfidoi kohën dhe la gjurmë në përjetësi Hyrje Në skenën e operës, ka pasur shumë zëra të mëdhenj. Por vetëm një zë e ka përshkuar shekullin si rrufe dhe është shndërruar në legjendë: Maria Callas. Ajo ishte më shumë se një soprano – ishte një shpërthim ndjenje, një shpirt rebel që solli revolucion në botën e artit. Rruga e saj nga varfëria në famë botërore është një histori frymëzimi që vijon të flasë për çdo vajzë që ëndërron të jetë më shumë se çfarë i ofron fati. Nga rrënjët greke drejt majave të artit botëror Maria Anna Sofia Cecilia Kalogeropoulos lindi në New York në vitin 1923, në një familje emigrantësh grekë. Jetesa e vështirë dhe ndarja e prindërve lanë gjurmë në shpirtin e saj, por i forcuan edhe më shumë vullnetin për të shkëlqyer. Në moshë të re, u kthye në Greqi dhe atje filloi formimi i saj artistik – një etapë që do të shënjonte gjithçka. Formimi dhe arsimi – Filli i artit të vërtetë Callas studioi në Konservatorin Kombëtar të Athinës, pastaj në Konservatorin e Athinës, nën kujdesin e Elvira de Hidalgo-s. Pikërisht aty, Maria nuk mësoi vetëm teknikat e belcantos, por edhe se si të bëhej një interpretuese që përjeton skenën, që nuk këndon vetëm me fytin, por me shpirtin. Rrugëtimi drejt famës dhe suksesit Pas Luftës së Dytë Botërore, Callas filloi të performojë në Itali dhe më pas pushtoi skenat më të mëdha të botës: La Scala e Milanos, Metropolitan Opera, Covent Garden, Opera e Parisit... çdo skenë, çdo shfaqje, u kthye në një ngjarje kulturore.

Përkthimi në shqip i intervistës te Lea Yp-ti: Analize e shkurter nga Prestige! Për Lea Ypin, shtetësia është ose për të gjithë, ose për askënd Në intervistën e saj të fundit, filozofja dhe profesoresha e filozofisë politike në Shkollën e Ekonomisë në Londër, Lea Ypi, diskuton mbi broshurën e saj të fundit, Kufijtë e Klasave: Pabarazitë, Migrimi dhe Shtetësia në Shtetin Kapitalist.  Publikuar më 13 maj 2025 në Itali, kjo vepër vjen në një kohë kur vendi përgatitet për pesë referendume, përfshirë një që synon të shfuqizojë ligjin aktual të shtetësisë, duke ulur vitet e qëndrimit të kërkuara për të huajt për të aplikuar për shtetësi nga 10 në 5.  Në pjesën e parë të broshurës, "Njëmbëdhjetë Teza mbi Shtetësinë në Shtetin Kapitalist", Ypi kritikon konceptin e shtetësisë të bazuar në meritë, duke e parë atë si një instrument të kontrolluar nga një oligarki pushteti në një mënyrë përjashtuese.  Ajo thekson se merita shpesh lidhet me çështje klasore, si mundësia për të ndjekur një kurs studimi tërheqës për shtetin mikpritës, ose përmes proceseve të blerjes së shtetësisë, siç ndodh me programin italian "Viza e Artë", ku shtetësia shitet në këmbim të investimeve të mëdha.  Në pjesën e dytë të librit, Ypi pyet: si mund të zhvillojmë solidaritete të reja horizontale në një botë të qeverisur nga kapitalizmi i globalizuar?  Ajo argumenton se është e nevojshme të kapërcehet "dilema progresive", një kontrast i supozuar midis hapjes ndaj migracionit dhe mirëqenies së brendshme, duke e parë këtë si një ndarje të rreme që duhet tejkaluar përmes një solidariteti të ri ndërkombëtar.  Lea Ypi, një nga zërat më të spikatur të filozofisë politike bashkëkohore, në veprën e saj më të fundit, Kufijtë e Klasave, sfidon konceptet tradicionale të shtetësisë dhe meritokracisë në kontekstin e kapitalizmit global.  Ajo argumenton se shtetësia, e bazuar në kritere meritokratike, shpesh shërben si një mjet për të përjashtuar dhe për të ruajtur privilegjet e klasave të pasura, duke e kthyer atë nga një e drejtë universale në një mall të tregtueshëm.  Ypi kritikon praktikat si programi italian "Viza e Artë", ku shtetësia ofrohet në këmbim të investimeve të mëdha, duke e parë këtë si një shembull të qartë të mënyrës se si shtetet kapitaliste favorizojnë të pasurit, ndërsa vendosin barriera të larta për të varfrit dhe migrantët.  Ajo thekson se këto politika nuk janë rastësore, por pjesë e një sistemi që synon të ruajë një rend shoqëror oligarkik, duke e maskuar atë si një demokraci.  Në pjesën e dytë të librit, Ypi nxit për një solidaritet të ri ndërkombëtar, që tejkalon ndarjet etnike dhe kombëtare, dhe që fokusohet në ndërtimin e një shoqërie më të drejtë dhe më të barabartë.  Ajo argumenton se për të arritur këtë, është e nevojshme të rishqyrtojmë konceptet tona të shtetësisë dhe të drejtës, duke i parë ato jo si privilegje të fituara, por si të drejta universale që duhet të jenë të disponueshme për të gjithë.  * Kufijtë e Klasave është një thirrje për të rishikuar dhe për të sfiduar strukturat ekzistuese të pushtetit dhe për të ndërtuar një shoqëri më të drejtë, ku shtetësia dhe të drejtat nuk janë të rezervuara për pakicën e privilegjuar, por janë të garantuara për të gjithë.  Sigurisht, më poshtë ke përkthimin në shqip të intervistës me filozofen Lea Ypi, bazuar në broshurën e saj Kufijtë e Klasave: Për Lea Ypin, shtetësia është ose për të gjithë, ose për askënd Intervistë me filozofen Lea Ypi, me rastin e publikimit të broshurës së saj të fundit, Kufijtë e Klasave 5 qershor 2025 Libri më i fundit, ose më saktë pamfleti, nga Lea Ypi – filozofe dhe profesoreshë e filozofisë politike në Shkollën e Ekonomisë në Londër, e lindur në Tiranë më 1979 – u publikua në Itali më 13 maj 2025. Ai titullohet Kufijtë e Klasave. Pabarazitë, Migrimi dhe Shtetësia në Shtetin Kapitalist (përkthyer nga Eleonora Marchiafava). Koha është e përkryer: brenda më pak se një muaji do të mbahen pesë referendume, përfshirë një që synon shfuqizimin e ligjit aktual të shtetësisë. Ky ligj kërkon që të huajt të kenë 10 vjet qëndrim për të kërkuar shtetësinë; propozimi është ta ulin këtë afat në 5 vjet. Pjesa e parë e broshurës titullohet “Njëmbëdhjetë Teza mbi Shtetësinë në Shtetin Kapitalist”, ku Ypi kritikon çdo formë shtetësie të bazuar mbi meritën – e cila, sipas saj, është gjithmonë nën kontrollin e një oligarkie pushteti dhe ka funksion përjashtues. Merita lidhet ngushtë me çështje klasore: mundësia për të ndjekur një kurs studimi “interesant” për shtetin pritës, ose në rastin më të keq, thjesht procesi i blerjes së shtetësisë. Në fakt, thuajse të gjitha shtetet evropiane kanë procedura për t’ua shitur shtetësinë të huajve përmes investimeve të mëdha. Në Itali, “Viza e Artë” është një program i nisur më 2017: shtetësia mund të blihet në këmbim të një investimi prej 250 mijë euro në startup-e, 500 mijë euro në kompani italiane, ose 2 milionë euro në obligacione shtetërore. Në pjesën e dytë të librit, Ypi ngre pyetjen: si mund të ndërtojmë forma të reja solidariteti horizontal në një botë të dominuar nga kapitalizmi global? Libri është një thirrje për të majtën që të kapërcejë atë që ajo e quan "dilema progresive" – kontrasti i rremë mes hapjes ndaj migracionit dhe ruajtjes së mirëqenies së brendshme. * ⓢ E nisim me një batutë, apo më mirë me një meme: analiza jote për konfliktet mes punëtorëve me prejardhje të ndryshme, të krijuar nga klasat sunduese, më kujtoi një nga memet e mia të preferuara. Aty shfaqet figura e Jezusit, që në stilin klasik të memeve është quajtur “miliarderi”, duke bekuar një besimtar në gjunjë përmes një rreze drite. “Besimtari” është i përshkruar si: “njerëzit që mbrojnë miliarderët”. Dhe dhurata nga Jezusi është: “asgjë”. A është një përmbledhje e mirë, sipas teje? Nuk e di... më duket pak e padrejtë ndaj figurës së Jezusit dhe asaj që ai përfaqëson në mënyrë filozofike. Dyshoj se ai do të pozicionohej në anën e oligarkëve sot. --- ⓢ Siç ndoshta e di, fundjava e 8-9 qershorit në Itali do të ketë një referendum për të shfuqizuar ligjin aktual të shtetësisë, që kërkon 10 vjet banim për të huajt që duan të aplikojnë për shtetësi. Duke u nisur nga tezat e tua, të duket një votë e dobishme apo e kotë, pasi përsëri bazohet në idenë e meritës që do duhej kapërcyer tërësisht? Është padyshim një votë e dobishme, por mbetet krejtësisht e pamjaftueshme nëse duam të ndryshojmë vërtet mënyrën se si e konceptojmë shtetësinë. Mund të shërbejë si pikënisje për një mobilizim më të gjerë që vë në diskutim vetë idenë e shtetësisë si privilegj që duhet “merituar”. Në një demokraci, kush i nënshtrohet ligjeve duhet të ketë të drejtë të marrë pjesë në krijimin e tyre. Shtetësia, në këtë kuptim, duhet të jetë obligative për të gjithë banorët, jo e kushtëzuar nga prona, pasuria, arsimimi apo faktorë të tjerë meritokratikë si në të kaluarën. * ⓢ Në Itali, por edhe në vende të tjera evropiane, është folur pak për rastin e Maltës, që shet pasaporta të BE-së për shuma të mëdha. Ndërkohë pak njerëz e dinë që ekzistojnë edhe programe italiane si Golden Visa. A janë mbajtur qëllimisht të fshehta këto skema nga shtetet? Po, këto programe e zbulojnë hapur karakterin klasor të shtetit: jo si një institucion demokratik që përfaqëson grupe të ndryshme, por si një instrument në shërbim të të pasurve. Shtetësia pushon së qeni një e drejtë universale dhe kthehet në një mall të shitshëm, të rezervuar për ata që kanë kapital. Kjo përgënjeshtron çdo lexim “kulturor” të konfliktit mbi migracionin dhe zbulon rrënjët e tij ekonomike. Opaçiteti i këtyre ligjeve nuk është rastësor, por shërben për të ruajtur një rend shoqëror thellësisht oligarkik – në kuptimin klasik grek të fjalës: “pushteti i pakicës së pasur” – i maskuar si demokraci. * ⓢ E djathta në gjithë Perëndimin përdor shumë diskursin për natalitetin. Edhe pse plakja e popullsisë është një problem real, ti shkruan se kemi nevojë për qytetarë të rinj për të mbështetur mirëqenien sociale. A e ka harruar e majta këtë çështje? Nuk është çështje harrese. Problemi i së majtës është mungesa e kritikës ndaj vetë kriterit me të cilin trajtohet tema e natalitetit. Nuk mendoj se përgjigjja është të shfrytëzosh imigrantët si “resurse” për të zgjidhur problemet e Perëndimit. Problemi është se vazhdon të merret si e mirëqenë një qasje etno-centrike për shtetësinë, sikur komuniteti politik duhet të mbështetet te lidhjet e gjakut. Kjo i jep një pamje të rreme homogjenitetit shoqëror, të bazuar në përkatësi, traditë, ose superioritet natyror të vendasve ndaj të ardhurve. Harrohet se demokracia nuk lind nga një kulturë e përbashkët, por nga konflikti, nga interpretimi i konfliktit sipas parimeve të ndryshme, dhe nga solidariteti politikisht i ndërtuar, i hapur dhe i ndryshueshëm. --- ⓢ Siç shkruan, një parti që sot do të propozonte një program të solidaritetit ndërkombëtar të klasave, nuk do të merrte shumë vota. A duhet të përkeqësohet më tej hendeku i pabarazisë për të pasur më shumë gjasa që këto ide të pranohen? Para së gjithash, mendoj se demokracia humbet përmbajtje kur politika reduktohet në një garë thjesht elektorale. Nuk duhet të presim që pabarazia të përkeqësohet për të reaguar. Problemi nuk është vetëm material, por lidhet edhe me kategoritë përmes të cilave e kuptojmë realitetin, me rrëfimet që normalizojnë padrejtësinë. Duhet një analizë e re e konflikteve globale, që të mos reduktohen në përplasje kulturore, por të vendosin sërish në qendër klasën, kapitalizmin, dhe ndërtimin e subjekteve politike kolektive të rrënjosura në kontradiktat e kohës sonë. Kriza është tashmë këtu, dhe të mendosh se vetëm përkeqësimi do të sjellë vetëdije është naive: e djathta ekstreme ofron tashmë “zgjidhjet” e saj dhe nuk kemi asnjë garanci që nuk do të vazhdojë të përfitojë prej tyre. --- ⓢ Megjithatë, duket se që nga viti 2020 e këtej, në shoqërinë civile ka një rritje të mosbesimit ndaj globalizimit kapitalist. Si një ringjallje e ideve që ishin shuar pas G8-ës së vitit 2001. E sheh edhe ti këtë ndryshim? Po, ka padyshim një rikthim të kritikës ndaj globalizmit, por shpesh merr formë nacionaliste e populiste, e drejtuar nga e djathta. Edhe në Evropë kjo kritikë manifestohet si sulm ndaj institucioneve evropiane, me Brexit-in si shembull tipik. Ajo që mungon është një vizion alternativ ndërkombëtarist, që të lidhë drejtësinë sociale me solidaritetin global, pa rënë në mite identitare apo proteksioniste, dhe pa shkatërruar projektet për tejkalimin e nacionalizmit – por duke i kritikuar në mënyrë konstruktive. Sot nuk flitet më për “Evropën sociale”, për bashkëpunimin mes popujve. Sot flitet vetëm për riarmatim dhe luftë, dhe e majta është tërësisht e hutuar.

🎹 Pianistja shqiptare Lule Elezi me tri koncerte recitale në Poloni  " Një rrugëtim muzikor mes historisë dhe pasionit " Varshavë, 5 Qershor 2025 – Pianistja e njohur shqiptare me renome ndërkombëtare, Lule Elezi, do të ngjitet në skenat e Polonisë me tri koncerte recitale në kuadër të Festivalit prestigjioz “Floralia Muzyczne – Muzyka w Kwiatach” (Muzika mes Luleve), që organizohet për të 29-ën herë në Varshavë.  🎼 Kush është Lule Elezi? Lule Elezi është një pianiste shqiptare e lindur në Gjilan dhe e rritur në Prizren.  Ajo mori mësimet e para të pianos nga nëna e saj, Nexhibe, e cila ishte mësuese e pianos.  Studimet e saj të avancuara përfshijnë një specializim dyvjeçar në piano në Akademinë e Arteve të Bukura në Tiranë, në klasën e profesoreshës Anita Tartari  . Elezi është e njohur për interpretimet e saj të fuqishme dhe delikate, veçanërisht të veprave të kompozitorëve si Beethoven dhe Chopin.  Ajo ka një karrierë të pasur koncertale si soliste dhe anëtare e ansambleve kamertale, duke performuar në shumë vende të botës dhe duke bashkëpunuar me dirigjentë të njohur si Toshio Yanagisawa dhe Boian Videnoff  . ✨️ Detajet e koncerteve në Poloni Në kuadër të Festivalit “Floralia Muzyczne – Muzyka w Kwiatach”, Lule Elezi do të mbajë tri koncerte recitale:  1. Recital në Chopin Salon, Varshavë : Ky sallon historik është i njohur për lidhjen e tij me Fryderyk Chopin, ku ai vetë interpretonte në rininë e tij.  Koncertet në këtë sallon janë pjesë e përditshme e jetës muzikore të Varshavës  . 2. Koncert në Ogród Botaniczny PAN w Powsinie, Varshavë : Ky kopsht botanik është një vend i bukur për koncerte në natyrë, duke ofruar një atmosferë unike për interpretimet muzikore  . 3. Recital në Pallatin Mbretëror Sakson, Kutno : Ky pallat historik në qytetin e Kutnos është një vend i rëndësishëm për ngjarje kulturore dhe koncerte klasike.  Koncertet mbahen me ftesë të Shoqatës Ndërkombëtare Fryderyk Chopin dhe mbështetjen e institucioneve prestigjioze polake si Akademia e Shkencave PAN, Bashkia e Varshavës dhe Radio RDC.  🎶 Repertori dhe mesazhi i artistikes Në këto koncerte, Lule Elezi do të interpretojë vepra të kompozitorëve të mëdhenj të periudhës klasike dhe romantike, me një fokus të veçantë në veprat e Fryderyk Chopin.  Përmes interpretimit të saj, ajo synon të sjellë një përvojë të thellë emocionale dhe artistike për publikun.

Nga Dorian Koçi. Në historinë e shqiptarëve, pak figura arrijnë të sintetizojnë në mënyrë kaq të thellë përpjekjen për identitet kombëtar, përparim kulturor dhe ndërhyrje reformuese në një perandori të vjetër siç bëri Sami Frashëri. I lindur në një periferi të Ballkanit, por me një horizont që përfshinte krejt hapësirën mesdhetare dhe orientale, Samiu u bë një arkitekt i ideve që kapërcyen kufijtë etnikë dhe kohorë, duke ndikuar në mënyrë të pazëvendësueshme jo vetëm procesin e ndërgjegjësimit kombëtar shqiptar, por edhe zhvillimet e modernizmit osman. Lindja e një mendimtari në kohë të trazuara ====================================== Kur Sami Frashëri erdhi në jetë, Perandoria Osmane ishte në një fazë krizash të shumanshme: goditje nga fuqitë europiane, lëvizje nacionaliste brenda dhe rënie e thellë institucionale. Ballkani ishte një vatër e këtyre transformimeve, dhe pikërisht në këtë qendër tensioni u formua vetëdija politike dhe kulturore e Samiut. Ai e kuptoi herët se shqiptarët, nëse donin të mbijetonin në këtë vorbull të ndryshimeve, duhej të organizoheshin si një trup i vetëm, i lidhur jo me fe apo fis, por me gjuhë, kulturë dhe qëllim historik të përbashkët. Gjuha si akt politik ======≠=============== Një nga prurjet më origjinale të mendimit të tij ishte pikërisht roli që i dha gjuhës. Në një kohë kur shumica e popujve të Ballkanit nisën të artikulonin identitetin e tyre përmes simboleve fetare, Sami Frashëri vendosi gjuhën në themel të përkatësisë kombëtare. Ai nuk e trajtoi shqipen thjesht si një mjet komunikimi, por si një hapësirë të ndërgjegjes kolektive, ku fshiheshin kujtimet, zakonet, ndjenjat dhe vetë shpirti i një populli. Për këtë arsye, përpjekjet e tij për standardizimin e alfabetit, për hartimin e teksteve arsimore dhe për shtypin në gjuhën shqipe nuk ishin veprime teknike, por akte themeluese të një kulture shtetformuese. Ai e dinte mirë që një komb pa shkollë në gjuhën e vet, pa fjalor dhe pa shtyp, mbetej i pafuqishëm përballë të tjerëve. Kombi si krijesë kulturore dhe politike ================================= Ajo që e veçon Sami Frashërin nga shumë rilindës të kohës së tij është aftësia për ta konceptuar kombin jo si një dhuratë të së kaluarës, por si një projekt që duhet ndërtuar. Për të, shqiptarët nuk ishin një komb sepse kishin të njëjtën gjuhë, por sepse mund të bëheshin një komb përmes vetëdijes, arsimit dhe organizimit politik. Kjo ide e tij i parapriu koncepteve moderne të kombformimit në Europën Qendrore, ku shteti i të drejtës dhe qytetaria përbëjnë themelin e unitetit. Samiu e kishte të qartë se në një truall me kaq shumë ndarje fetare, vetëm një identitet laik dhe gjithëpërfshirës mund të garantonte bashkimin e shqiptarëve. Reformator në trupin e një perandorie të vjetër ======================================== Një nga paradokset më të mëdha të figurës së Samiut është se, ndonëse ideolog i një kombi të ri, ai punoi për një pjesë të madhe të jetës së tij brenda strukturave të Perandorisë Osmane. Kjo nuk ishte një kontradiktë, por një zgjedhje strategjike. Samiu e kuptonte se ndikimi duhej ushtruar nga brenda, me gjuhën dhe format institucionale të kohës. Si zyrtar, mendimtar dhe përkthyes në Stamboll, ai ndikoi drejtpërdrejt në proceset e modernizimit osman. Një nga përpjekjet më të mëdha të tij ishte reformimi i gjuhës turke, duke propozuar përdorimin e alfabetit latin dhe thjeshtimin e strukturës leksikore. Përmes veprës së tij enciklopedike dhe shkrimeve didaktike, ai u bë një mesues i qytetërimit, që sillte dijet europiane në një perandori që përpëlitej në krizën e orientimit historik. Një mendimtar europian i lindur në Lindje ==≠================================ Sami Frashëri nuk u kthye kurrë në një ithtar të ideve nacionaliste shoviniste, siç ndodhi me shumë figura të tjera në Ballkan. Ai përqafoi një model intelektuali europian, që e sheh kombin si një formë organizimi demokratik, dhe jo si një përjashtim të tjerëve. Për të, Europa nuk ishte një model i gatshëm për t’u kopjuar, por një univers vlerash që duhej përthithur në mënyrë kritike: liria, arsimi, barazia para ligjit dhe drejtësia sociale. Në këtë kontekst, Samiu krijoi një frymë që i parapriu shumë zhvillimeve që ndodhën më vonë në Shqipëri: laicizmit të shtetit, arsimimit të femrës, krijimit të institucioneve kulturore kombëtare dhe afirmimit të të drejtave qytetare. Aktualiteti i një vizioni të papërfunduar ================================== Figura e Sami Frashërit nuk është thjesht pjesë e së kaluarës. Mendimi i tij mbetet aktual sepse pyetjet që ai ngriti janë ende të hapura: Çfarë do të thotë të jesh shqiptar përtej gjuhës dhe prejardhjes? A mund të ndërtohet një shtet modern mbi themelet e arsimit dhe dijes? Si mund të jetojmë në një hapësirë ku Lindja dhe Perëndimi bashkëjetojnë, pa rënë në nënshtrim ndaj asnjërës? Pikërisht këto janë temat që bëjnë Sami Frashërin një figurë themeluese por jo të mbyllur, një frymë që vazhdon të mbajë gjallë ambicien për një komb të ndërtuar mbi dijen, qytetarinë dhe vizionin. © Dorian Koçi

Përmeti ecën drejt Europës! Marrëveshje miqësie me Francën, qyteti i trëndafilave me Fontenay-aux-Roses 🌹 Revista Prestige ju njeh me një lajm të gëzueshëm që forcon marrëdhëniet ndërkombëtare të Shqipërisë dhe hap horizonte të reja për qytetin e Përmetit " perlën e jugut shqiptar." Javën që lamë pas, qyteti i njohur për bukurinë, traditën dhe mikpritjen përmetare, mori pjesë në festivalin ndërkombëtar “Danses & Musiques ouvertes” në Fontenay-aux-Roses, Francë. Trupa e valltarëve përmetarë përfaqësoi me krenari vlerat kulturore shqiptare dhe emocionoi publikun vendas 🇦🇱🇫🇷. Pikërisht gjatë kësaj vizite kulturore, u nënshkrua akti i miqësisë mes znj. Alma Hoxha, Kryetare e Bashkisë së Përmetit, dhe z. Laurent Vastel, Kryetar i Bashkisë së Fontenay-aux-Roses. Ky dokument historik hedh themelet për marreveshjen mes dy qyteteve, me synimin për të ndërtuar një marrëdhënie afatgjatë bashkëpunimi. ✅ Çfarë përfiton Përmeti nga kjo marrëveshje miqësie? ✨️Shkëmbime kulturore e artistike: promovim i traditave të Përmetit në ngjarje ndërkombëtare. ✨️Turizëm i zgjuar dhe i qëndrueshëm: potencial i rritur për promovimin e Përmetit si destinacion me pasuri natyrore dhe kulturore unike. ✨️Mbështetje për projekte zhvillimi lokal: mundësi për financime ndërkombëtare në infrastrukturë, turizëm, mjedis dhe arsim. ✨️Shkëmbime rinore dhe edukative: krijim i urave mes shkollave, të rinjve dhe universiteteve. ✨️Fuqizimi i administratës vendore: rritje e kapaciteteve përmes përvojës dhe praktikave europiane. Ky neneshkrim marreveshje u bë i mundur falë angazhimit të jashtëzakonshëm të dy vajzave te shkelqyera, me zemër të mirë, përmetare: Entela-Claire Karajani, Franko Shqiptare, anëtare e këshillit bashkiak të Fontenay-aux-Roses, e lindur në Pernet, dhe me rrënjë të forta aty, e cila me dashuri për vendlindjen e prindërve të saj nisi këtë projekt miqësie. Dhe Alma Hoxha kryetare e bashkise Permet. Mernin pjese dhe nga komuniteti shqiptar ne Francë, ku e ftuar ishte Anila Hyka-Smorgrav, anëtare e Këshillit Kombëtar të Diasporës për Francën, një figurë e njohur në diasporë për angazhimin dhe vizionin e saj për vendin. Në këtë takim morën pjesë gjithashtu Ambasadori i Shqipërisë në Francë, z. Dritan Tola, përfaqësues të bashkive, autoritete kulturore dhe komuniteti shqiptar në Francë. Përmeti është qyteti historisë dhe kulturës. Ai është kënd i qytetarise e urtësisë, shpirtit shqiptar, vend ku lumi Vjosë , gjerdani i artë i natyrës rrjedh i lirë , tashmë i mbrojtur si Pasuri Natyrore Botërore nga UNESCO. Është vendi ku trëndafilat çelin jo vetëm në kopshte, por edhe në zemrat e të mirve njerëź Përmetarë. Është ai qytet që Naim Frashëri, poeti i madh i kombit, e përshkroi me mall dhe ëmbëlsi si vend ku “Sytë gëzojnë, zemra qetësohet dhe shpirti gjen paqe”. 🌐🇦🇱Të gjithë ne që kemi lidhje shpirtërore me Përmetin " Me aromën e trëndafilit, gurgullimin e zërit të Vjosës, mallin për gurin e qytetit dhe këngën e vjetër e ndjejmë nje arritje, këtë marrëveshje si një hap drejt ëndrrës sonë të përbashkët: "Ta shohim Përmetin të lulëzojë si një Paris i vogël në zemër të Shqipërisë". Rrevista Prestige Liliana Pere

Mira Murati, shqiptarja që trondit botën e teknologjisë: Mes 50 grave më të pushtetshme në botë në fushën e Inteligjencës Artificiale. Në një botë ku inovacioni teknologjik përcakton ritmin e zhvillimit global, një emër shqiptar shkëlqen me forcë dhe vizion: Mira Murati. Inxhinierja brilante nga Vlora, tashmë ikonë globale e inteligjencës artificiale, është renditur nga revista prestigjioze Fortune mes 50 grave më të pushtetshme në botë, duke u ngjitur nga vendi i 57-të në të 47-in – një përparim që pasqyron ndikimin e saj të jashtëzakonshëm. Fortune e përshkruan Muratin si “forcën lëvizëse pas ChatGPT”, duke theksuar rolin e saj thelbësor si ish-drejtoreshë teknologjie në OpenAI. Por historia nuk ndalet këtu: në shtator 2024, ajo tronditi Silicon Valley-n me dorëheqjen e saj të papritur dhe, vetëm gjashtë muaj më vonë, krijoi startup-in e saj revolucionar Thinking Machines Lab. Edhe pse startup-i mbetet ende i fshehtë në shumë aspekte, ndikimi i tij tashmë ka shkaktuar bujë të madhe: sipas Fortune, Murati pritet të tërheqë një investim historik prej 2 miliardë dollarësh, ndërsa vlera e startup-it po arrin 10 miliardë dollarë. Shqipëria nuk qëndron mënjanë në këtë sukses: Qeveria Shqiptare ka investuar së fundmi 10 milionë dollarë, duke mbështetur këtë projekt Le të mesojmë me tepër per Mira Muratin. Mira Murati është drita që shndrit në horizontin e teknologjisë globale, një shembull i  ambicies dhe përkushtimit shqiptar në botën e inteligjencës artificiale. Nga rrënjët e saj në Vlorë, ajo ka sfiduar kufijtë e mundësive dhe ka shënuar një histori suksesi që frymëzon breza të tërë.  Me një mendje të mprehtë dhe shpirt inovator, ajo ka ndërtuar ura mes shkencës dhe teknologjisë që ndryshojnë të ardhmen tonë. Përkushtimi i saj ndaj avancimit të inteligjencës artificiale është vetëm një arritje personale, por një dhuratë për njerëzimin. Ajo tregon se me pasion dhe punë të palodhur, ëndrrat bëhen realitet dhe kufijtë zhduken. Mira Murati simbol i një ëndrre shqiptare që po lulëzon në arenën botërore. Frymëzimi i saj na mëson se çdo rrugë, sa e vështirë qoftë, mund të ndriçohet nga drita e guximit dhe vizionit të qartë. Në këtë epokë teknologjike, ajo është një udhëheqëse që na tregon se sfidat janë mundësi për të ndryshuar botën, ku inteligjenca njerëzore dhe artificiale bashkohen për të ndërtuar një të ardhme më të mirë historia e Mirës, krenaria jonë kombëtare. Mira Murati është një inxhiniere dhe lider teknologjike shqiptare, e njohur për rolin e saj si ish-CTO dhe CEO i përkohshëm i OpenAI, kompania pas zhvillimit të ChatGPT dhe DALL·E.  Ajo ka lindur më 16 dhjetor 1988 në Vlorë, Shqipëri, dhe është një nga figurat më të spikatura të diasporës shqiptare në fushën e inteligjencës artificiale.  Arsimi: Në moshën 16 vjeçare, fitoi një bursë për të studiuar në Pearson College UWC në Kanada. Më pas, ndoqi një program të dyfishtë studimi, duke marrë një Bachelor of Arts në Matematikë nga Colby College dhe një Bachelor of Engineering në Inxhinieri Mekanike nga Dartmouth College në vitin 2012.   Karriera: Ka punuar në kompani të njohura si Goldman Sachs, Zodiac Aerospace, Tesla (ku kontribuoi në zhvillimin e Model X dhe Autopilot), dhe Leap Motion. Në vitin 2018, iu bashkua OpenAI si VP i AI të Aplikuar dhe Partneriteteve, dhe më pas u promovua në CTO në maj 2022.   ✨️ Çfarë ka ndërtuar dhe arritur? OpenAI: Ka udhëhequr zhvillimin e projekteve të rëndësishme si ChatGPT, DALL·E, Codex dhe Sora.   Thinking Machines Lab: Në shkurt 2025, themeloi startup-in e saj, Thinking Machines Lab, me qëllim zhvillimin e sistemeve AI që janë më të kuptueshme dhe të personalizueshme. Startup-i ka tërhequr investime të mëdha dhe është vlerësuar deri në 10 miliardë dollarë.   🏆 Çmime dhe nderime Doctor i Nderuar i Shkencave: Në qershor 2024, Dartmouth College e nderoi me një doktoratë të nderuar për kontributet e saj në fushën e teknologjisë dhe inxhinierisë.   ✨️✨️Lista e 100 Grave më të Fuqishme në Biznes: Në tetor 2023, u rendit në vendin e 57-të në listën e Fortune për gratë më të fuqishme në biznes.   ✨️✨️Lista e 100 Njerëzve më të Fuqishëm në AI: Në shtator 2024, u përfshi në listën e Time për individët më të ndikueshëm në fushën e inteligjencës artificiale.   ✨️✨️🇦🇱 Mbështetje nga Qeveria Shqiptare Në maj 2025, qeveria shqiptare investoi 10 milionë dollarë në Thinking Machines Lab, duke mbështetur kështu zhvillimin e teknologjive të avancuara dhe promovimin e Shqipërisë në fushën e AI-së.   ✨️✨️Mira Murati, shqiptarja që trondit botën e teknologjisë: Mes 50 grave më të pushtetshme në botë në fushën e Inteligjencës Artificiale Në një botë ku inovacioni teknologjik përcakton ritmin e zhvillimit global, një emër shqiptar shkëlqen me forcë dhe vizion: Mira Murati. Inxhinierja brilante nga Vlora, tashmë ikonë globale e inteligjencës artificiale, është renditur nga revista prestigjioze Fortune mes 50 grave më të pushtetshme në botë, duke u ngjitur nga vendi i 57-të në të 47-in – një përparim që pasqyron ndikimin e saj të jashtëzakonshëm. Fortune e përshkruan Muratin si “forcën lëvizëse pas ChatGPT”, duke theksuar rolin e saj thelbësor si ish-drejtoreshë teknologjie në OpenAI. Por historia nuk ndalet këtu: në shtator 2024, ajo tronditi Silicon Valley-n me dorëheqjen e saj të papritur dhe, vetëm gjashtë muaj më vonë, krijoi startup-in e saj revolucionar Thinking Machines Lab. Edhe pse startup-i mbetet ende i fshehtë në shumë aspekte, ndikimi i tij tashmë ka shkaktuar bujë të madhe: sipas Fortune, Murati pritet të tërheqë një investim historik prej 2 miliardë dollarësh, ndërsa vlera e startup-it po arrin 10 miliardë dollarë. Shqipëria nuk qëndron mënjanë në këtë sukses: Qeveria Shqiptare ka investuar së fundmi 10 milionë dollarë, duke mbështetur këtë projekt të guximshëm. ✨ Mesazh Inspirues Mira Murati është një shembull i jashtëzakonshëm i suksesit dhe përkushtimit. Ajo tregon se, pavarësisht prejardhjes, mund të arrish majat e teknologjisë globale përmes punës së palodhur, kuriozitetit dhe vizionit të qartë.  Angazhimi i saj për zhvillimin e inteligjencës artificiale të sigurt dhe të përgjegjshme është një model frymëzimi për të rinjtë shqiptarë dhe të rinjtë në mbarë botën.  Pergatiti:Liliana Pere.

Anila Hoxha Gjermeni Një artiste që ngre lart vlerat e muzikës  shqiptare dhe të huaj në skenat europiane.  – Një shqiptare që ngre lart muzikën në skenën botërore Në një botë ku talenti shpesh sfidohet nga kufijtë dhe mundësitë, Anila Hoxha Gjermeni është dëshmia e qartë se pasioni dhe përkushtimi mund ta tejkalojnë çdo barrierë. Ajo nuk është thjesht një muzikante; ajo është një frymëzim, një shqiptare që me talentin e saj ka lënë gjurmë në skenën ndërkombëtare. Nga hapat e parë në Shqipëri, deri te skenat prestigjioze jashtë vendit, rrugëtimi i saj është një histori suksesi e ndërtuar mbi punë të palodhur, përkushtim dhe një dashuri të pakushtëzuar për muzikën. Me një interpretim të ndjerë dhe teknikë të përsosur, ajo ka arritur të fitojë vlerësimin e kritikëve dhe duartrokitjet e publikut në skena që dikur mund të dukeshin si një ëndërr e largët. Muzika e saj nuk është thjesht tinguj; është një urë që lidh kulturën shqiptare me atë botërore. Çdo performancë e saj mbart një copëz Shqipërie, një ndjesi autentike që e bën të dallueshme mes artistëve të mëdhenj të kohës sonë. Ajo ka dëshmuar se arti nuk njeh kufij dhe se talenti shqiptar mund të shkëlqejë kudo në botë. Në çdo notë që luan, në çdo skenë ku ngjitet, Anila  është një shembull i shkëlqyer i fuqisë së artit dhe shpirtit shqiptar që pushton botën. Ajo është frymëzim për brezat e rinj, një model për çdo artist që ëndërron të depërtojë përtej kufijve dhe të lërë një gjurmë të pavdekshme në historinë e muzikës. Anila Hoxha Gjermeni është një soprano e shquar shqiptare, e cila ka ndërtuar një karrierë të suksesshme ndërkombëtare në fushën e muzikës operistike. E lindur në Tropojë, ajo filloi udhëtimin e saj artistik në moshë të re, duke ndjekur studimet në shkollën artistike "Prenk Jakova" në Shkodër, nën drejtimin e profesorit Ferid Bala. Pas përfundimit të studimeve në Shkodër, Anila vazhdoi arsimin e lartë në Akademinë e Arteve në Tiranë, ku u diplomua në vitin 1989. Pas diplomimit, Anila u emërua si mësuese e kantos në Liceun Artistik "Jakov Xoxa" në Fier, ku punoi për pesë vjet. Gjatë kësaj periudhe, ajo zhvilloi dhe forcoi aftësitë e saj vokale dhe pedagogjike, duke ndikuar pozitivisht në brezat e rinj të artistëve shqiptarë. Në vitin 1994, Anila vendosi të zhvendoset në Itali, duke u vendosur në Milano. Fillimet në një vend të huaj ishin sfiduese, por pasioni dhe përkushtimi i saj për muzikën e ndihmuan të integrohej shpejt në skenën muzikore italiane. Në vitin 2001, ajo debutoi me rolin e Violettës në operën "La Traviata" në një qytet pranë Milanos, duke shënuar fillimin e një karriere të suksesshme ndërkombëtare. Një nga arritjet më të rëndësishme në karrierën e saj ishte pranimi në Akademinë e Teatrit "La Scala" në Milano, ku ndoqi një kurs njëvjeçar. Pas përfundimit të kursit, në vitin 2009, Anila u përzgjodh për të performuar në një koncert me orkestrën e madhe të auditorit "Giuseppe Verdi", duke interpretuar simfoninë e Beethoven-it. Për tre vjet, ajo ishte pjesë e këtij institucioni prestigjioz, duke përjetuar një eksperiencë të jashtëzakonshme artistike. Pavarësisht suksesit ndërkombëtar, Anila nuk e ka harruar kurrë vendlindjen e saj. Ajo ka realizuar disa koncerte recitale në Shqipëri, duke performuar me orkestrën simfonike të RTSH-së dhe Akademisë së Arteve. Në këto koncerte, ajo ka përfshirë jo vetëm repertorin operistik, por edhe këngë të bukura folklorike shqiptare, të përpunuara dhe origjinale, me qëllim ruajtjen dhe promovimin e trashëgimisë kulturore shqiptare. Përveç angazhimeve të saj artistike, Anila ka shprehur dëshirën për të kontribuar në zhvillimin e artit në vendlindjen e saj, Anila  ka nje projekt per promovimin e artit shqiptar e boteror kudo neper bote,,dhe do te realizoj koncerte class-folk ku te nxjer ne pah muziken tone origjinale,operat e kompozitoret shqiptar e gjithashtu këngët e perpunuara,jaret e kengen qytetare e ta kendoj sic e kane  shkruar vete kompozitoret.Koncert- clas-folk Pergatiti:Liliana Pere.

#Revista.#Prestige #inspiration Revista Prestige ecën përkrah vlerave të çmuara. Në kohë kur fjalët shpesh humbasin peshën e tyre dhe vëmendja përhumbet, janë disa figura që qëndrojnë të palëkundura në misionin e tyre. “Si dritat që nuk shuhen as në stuhi” me përkushtim, dashuri dhe besim të palodhur tek jeta dhe njeriu. *** Me një njoftim zyrtar, shënohet një kapitull i ri, një udhëtim i ri plot përgjegjësi dhe mision: Prof. Dr. Alma Cani Ansari, pas një mandati si Drejtoreshë e QSUT “Nënë Tereza”, merr tani një tjetër detyrë fisnike, si Zv. Drejtore dhe Shefe e Reanimacionit në Spitalin Universitar “Shefqet Ndroqi” – duke mbetur në zemër të betejës për jetën dhe shërimin. Në drejtimin e QSUT-së, stafetën e merr Dr. Donjeta Bali një emër që vjen me integritet, përvojë dhe pasion për profesionin, dhe të cilës i urojmë rrugë të mbarë në këtë detyrë të shenjtë. Në dy prej institucioneve më të rëndësishme të shëndetësisë shqiptare, Qendra Spitalore Universitare “Nënë Tereza” dhe Spitali Universitar “Shefqet Ndroqi”, çdo ditë shkruhen histori të heshtura, por thellësisht domethënëse, histori jete, shprese dhe ringritjeje. Ato nuk bëhen tituj lajmesh, por janë themeli mbi të cilin qëndron dinjiteti i profesionit dhe shpresa e pacientëve. Nga përkushtimi i mjekëve, infermierëve dhe i gjithë personelit mjekësor, lind besimi që shpërndan errësirën e ankthit dhe sjell ylberin e shpresës mbi sfidat e sëmundjes. Ata janë heronj të heshtur, që nuk kërkojnë duartrokitje, por punojnë me shpirt, me duar me mëndje që japin jetë. Ata profesionistë te shkelqyer, janë frymë, dritë, shpresë, shpëtim. Janë ata që qëndrojnë në ballë të betejës me sëmundjen, në orët më të vështira, me përulësi, qetesi, pa u dorëzuar asnjëherë. Në këtë sfond si , figura e Prof. Dr. Alma Cani Ansari, mbetet si një yll që ndriçon jo vetëm ne një institucion, por në një sistem të tërë. Ajo mishëron atë përzierje të rrallë të dijes, humanizmit, që duhet të karakterizojë mjekun dhe liderin e së nesërmes. E vlerësuar me tituj si “Gruaja e Vitit”, “Ambasadore e Paqes”, fituese e çmimeve “Star Prestige”, ajo është një profesioniste e shkelqyer, por një simbol i një shërbimi mjekësor më të drejtë, më të afërt, më njerëzor. Në mandatin e saj si drejtuese e QSUT-së, ajo solli vizion, transformim dhe butësi. Mbi gjithçka, solli dritë njerëzore, në mënyrën si u kujdes për pacientët, në vlerësimin që i dha stafit dhe në frymën që la pas: një shëndetësi që trajton jo vetëm trupin, por edhe shpirtin dhe Motivon Së bashku me të, në këtë udhëtim fisnik janë armata e madhe e mjekeve te shquar, dhe emra të spikatur Drejtuesish si Albana Koçiu, dhe shumë të tjerë, që me përkushtim , me përvojë dhe koherencë, janë bërë mbështetës të heshtur të jetës në çdo cep të sistemit. Në media flitet pak për ta. Por Revista Prestige është këtu për ta thënë me zë të lartë atë që duhet thënë: “Ju jeni pasuria më e çmuar që kemi.” "Meçuria, Humanizmi dhe Krenari Shqiptare" Në këtë përulësi të thellë ndaj profesionit, në këtë dritë që i jep udhë shëndetit dhe shpresës, ne e themi me zemër: Te gjithe ju të dashur personel mjekesor: “jeni dritë që gjeneron dashuri, kujdes e miresi jete” Prej frymës tuaj njerëzore, marrin dritë dhe ngrohtësi të gjithë ata që kërkojnë shpresë, shërim dhe jetë. Dhe ne të gjithë, me mirënjohje të thellë, i urojmë suksese e bekime çdo dore mjeku, zemre të ndritshme që punon për t’u kujdesur për jetën. Përgatiti: Rrevista Prestige Liliana Pere.

Sot datëlindja e Naimit, "zemër trimit" "Ti Shqipëri, më jep nder, më jep emrin shqipëtar, Zemrën ti ma gatove, plot me dëshirë e me zjarr." Naim Frashëri *Lindja e një drite: Frashëri i Përmetit dhe familja e shenjtë. Në vitin 1846, në zemrën e malësive shqiptare, në fshatin Frashër të Përmetit, lindi një dritë që do të ndriçonte shpirtin dhe ndërgjegjen e kombit shqiptar, Naim Frashëri. Ai erdhi në jetë në një familje të shquar për atdhedashuri dhe kulturë. Babai i tij, Halit Beu, ishte një burrë me shpirt të madh dhe me mendje të ndritur, ndërsa nëna, Emineja, rriti bijtë me dashuri për vendin dhe besimin në dije. *Vëllezërit e tij, Abdyli, udhëheqësi politik i Lidhjes së Prizrenit dhe Samiu, mendimtari enciklopedik, formuan së bashku me Naimin trininë e shenjtë të Rilindjes Kombëtare. Familja Frashëri nuk ishte vetëm një vatër shqiptare, ajo ishte një akademi shpirtërore, një burim frymëzimi për gjithë kombin. *Rruga drejt diturisë: Janina dhe horizontet e diturisë Naimi kreu fillimisht shkollën në vendlindje, më pas vijoi në gjimnazin Zosimea të Janinës, ku përvetësoi gjuhë të shumta: greqishten, turqishten, persishten, arabishten, dhe më vonë edhe frëngjishten. Mësimi për të ishte arsim, ishte një akt dashurie ndaj dijes dhe një mision për t’ia dhënë këtë pasuri kombit të vet. "O drit’ e diturisë, që shpirtin ma ke zbukuruar, Ti më dhe jetë, ti më dhe krah, më ke nderuar!" * Punonjës i Perandorisë, shërbëtor i Shqipërisë Në Stamboll, Naimi punoi për Perandorinë Osmane si zyrtar në Ministrinë e Arsimit, por në zemrën e tij ai ishte gjithmonë shërbëtor i Shqipërisë. I përfshirë në shoqërinë "Shoqëria e të Shtypurit Shkronja Shqip", u bë shtyllë e përpjekjeve për botimin e librave shqip, duke sfiduar ndalimet osmane dhe errësirën e padijes. "Njerëzia pa dituri, Është si nata pa ylli." Vepra që ndërtuan shpirtin kombëtar Naim Frashëri nuk ishte thjesht poet, por ndërtues i shpirtit të kombit. Ai shkroi mbi natyrën, fenë, historinë dhe gjuhën shqipe, duke i dhënë popullit një gjuhë të ndritshme dhe një ndërgjegje kombëtare. Në “Bagëti e Bujqësi”, ai këndon me mall për Shqipërinë: "O malet e Shqipërisë dhe ju o lisat e gjatë, Fushat e gjëra me lule, q’u kam ndër mënt dit’ e natë." Në “Historia e Skënderbeut”, i dha kombit një figurë heroike e të pavdekshme: "Shqipëria ka pasë burra Që luftojnë për liri." Me “Qerbelanë”, shkroi një vepër universale për drejtësinë dhe sakrificën: "Dheu s’vlen pa njeri, Njeriu pa shpirt, s’vlen hiç." Në “Fletore e Bektashinjet”, Naimi ndërthur filozofinë, besimin dhe humanizmin: "Bota është një, të gjithë jemi vëllezër, Zoti është dashuri, jo ndasi e urrejtje." Ai ishte një poet profet, një filozof rilindës, një prift i shenjtë i kombit shqiptar. *Shpirti që digjej për Atdheun Në zemrën e tij, Naimi mbante mallin për Frashërin, për Shqipërinë që nuk e pa kurrë të lirë. Por ai e ndërtoi lirinë me penën dhe frymën e tij. Ai besonte në një Shqipëri të ndritur nga drita e dijes dhe bashkimit: "Dhe një ditë do të vijë ajo ditë e bekuar, Kur Shqipëria do jetë e bashkuar!" *Ikja dhe përjetësimi Naim Frashëri u nda nga jeta më 20 tetor 1900 në Stamboll. Por vdekja nuk e ndali. Në vitin 1937, eshtrat e tij u sollën në Tiranë dhe prehen sot në Varrezat e Dëshmorëve, si një orakull i gjallë i frymës kombëtare. Vepra e tij është përmendore që rri përjetë në gjuhën dhe zemrën shqiptare. "I vdekur jam për së gjalli, Po për së vdekuri jam gjallë!" Lavdi Naimit, poetit të shpirtit shqiptar, filozofit të dashurisë dhe dritës. Ai është zëri që ngjallet sa herë flitet shqip, sa herë dëgjohet zëri i lirisë, sa herë hapet një libër dhe ngrihet një flamur. Pergatiti: Revista Prestige. Liliana Pere.