Search Results

Nga Melanie Goodfellow Aktorja franceze Juliette Binoche është emëruar Presidente e Jurisë për edicionin e vitit 2025 të Festivalit të Filmit në Kanë në maj. Nderi, i cili u shpall të martën në mëngjes me orën e Parisit, do të bjerë saktësisht 40 vjet pasi ylli fitues i Oskarit " The English Patient" u prek për herë të parë në festival me kandidatin e André Téchiné për Palme d'Or Rendez-vous në 1985. Binoche ndjek hapat e regjisores amerikane Greta Gerwig, juria e së cilës fitoi Anora të Sean Baker me Palmën e Artë vitin e kaluar.“Mezi pres të ndaj këto përvoja jetësore me anëtarët e jurisë dhe publikun. Në vitin 1985 i ngjita shkallët për herë të parë me entuziazmin dhe pasigurinë e një aktoreje të re; Nuk e imagjinoja kurrë që do të kthehesha 40 vjet më vonë në rolin e nderit të Presidentit të Jurisë. E vlerësoj privilegjin, përgjegjësinë dhe nevojën absolute për përulësi”, tha Binoche. Aktorja franceze, karriera e së cilës zgjat pak më shumë se 40 vjet dhe më shumë se 70 kredite, ka thënë shpesh se "ka lindur në Kanë". Binoche luajti në Rendez-vous si një aktore e re e etur që largohet nga shtëpia e saj provinciale për në Paris në kërkim të famës dhe fillon një seri marrëdhëniesh të trazuara me tre burra të luajtur përkatësisht nga Lambert Wilson, Wadeck Stanczak dhe Jean-Louis Trintignant. Filmi fitoi Téchiné regjisori më i mirë dhe lançoi një Binoche 21-vjeçare, edhe nëse ishte bashkë-ylli i saj Stanczak që fitoi një César të sapoardhur vitin e ardhshëm. Që atëherë, Binoche është shfaqur në shtatë kandidatë të tjerë për Palmën e Artë, që përfshijnë "Code Unknown" (2000) dhe Hidden (2007) të Micheal Haneke ; Kopja e certifikuar e Abbas Kiaostami (2010), për të cilën ajo fitoi aktoren më të mirë; Kozmopolis i David Cronenberg (2012); Sils Maria e Olivier Assayas (2014), Slack Bay e Bruno Dumont (2016) dhe Shija e gjërave e Tran Anh Hùng (2023). Filmografia e saj përfshin gjithashtu vepra të rregulltarëve të Kanës, Leos Carax, Claire Denis, Amos Gitaï, Naomi Kawase, Hirokazu Kore-eda, Krzysztof Kieślowski dhe Hou Hsiao-Hsien. "Fituesja e çmimeve më prestigjioze, Juliette Binoche nuk kërkon virtuozitet, duke preferuar t'i besojë vetëm emocionit dhe të vërtetës së pakapshme të momentit", shkruante Festivali i Filmit në Kanë në publikimin e tij duke shpallur presidencën e Binoche. "Ajo është pa dyshim e inkurajuar, siç theksoi Louis Malle pas Dëmtimit , nga 'lidhja e saj e dashurisë me kamerën dhe prania dhe intensiteti i saj mahnitës'. Festivali përmendi karrierën e saj shumëplanëshe, e cila ka përfshirë gjithashtu seriale si "Shkallët" dhe "The New Look" ; teatri, me produksionin e Antigone me Ivo van Hove; kërcim, me veprën e përbashkët In-i me Akram Khan; shfaqje muzikore me Alexandre Tharaud dhe pikturë. Ai gjithashtu vuri në dukje punën e Binoche për të rritur ndërgjegjësimin rreth çështjeve të tilla si arsimi, njerëzit e zhvendosur, të drejtat e njeriut në Iran dhe ekologjia dhe se si ajo kohët e fundit ka kaluar pas të gjithë komunitetit të kineastëve në Evropë duke marrë rolin e Presidentes së Akademisë Evropiane të Filmit . Krahas Gerwig, presidentet e mëparshme femra të jurisë përfshijnë Olivia de Havilland (1965), Sophia Loren (1966), Michèle Morgan (1971), Ingrid Bergman (1973), Jeanne Moreau (1975), Françoise Sagan (1979), Jeanne Moreau ( 1995), Isabelle Adjani (1997), Liv Ullmann (2001), Isabelle Huppert (2009) dhe Jane Campion (2014) dhe Cate Blanchett (2018). “Angazhimet e saj të gjera të kujtojnë ato të Olivia de Havilland, e cila mbahet mend për sfidimin e plotfuqishmërisë së studiove amerikane. Ajo legjendë e Hollivudit ishte Presidente e Jurisë së Festivalit të Kanës në vitin 1965, duke ia kaluar për herë të parë stafetën një gruaje tjetër, gjithashtu një legjendë e Cinecitta, Sophia Loren, 60 vjet më parë. Ashtu si në një linjë të gjatë e të bukur familjare, presidenca e Juliette Binoche në Festivalin e këtij viti feston dhe bashkon yjet e së kaluarës.” Edicioni i 78-të i Festivalit të Filmit në Kanë do të zhvillohet nga 13 Maji

Nexhmije Pagarusha – Bilbili i Kosovës Në historinë e artit shqiptar, pak emra shkëlqejnë si ai i Nexhmije Pagarushës , gruas që me zërin e saj të kristaltë dhe interpretimin e ndjerë preku zemrat e mijëra njerëzve. E njohur si “Bilbili i Kosovës” , ajo nuk ishte thjesht një këngëtare, por një ikonë, një simbol i shpirtit dhe kulturës shqiptare. Me një zë që ngjante si një melodi hyjnore, ajo mund të përshkruante dashurinë, dhembjen dhe krenarinë kombëtare me një fuqi që pak artistë mund ta arrinin. Nga malet e Kosovës deri në skenat ndërkombëtare, zëri i saj u dëgjua dhe u duartrokit me admirim. “Baresha” , kënga që u kthye në himnin e saj, mbetet një kryevepër e papërsëritshme e muzikës shqiptare, ku natyra dhe ndjenjat gërshetohen në një harmoni të përsosur. Me një karrierë që sfidoi kohën dhe një trashëgimi që do të jetojë përjetësisht, Nexhmije Pagarusha mbetet një yll i pashuar në qiellin e muzikës shqiptare. Ajo nuk ishte thjesht një artiste—ajo ishte zëri i shpirtit të një kombi. Nexhmije Pagarusha (1933–2020) ishte një nga këngëtaret më të mëdha shqiptare, e njohur si "Bilbili i Kosovës" për zërin e saj të jashtëzakonshëm dhe interpretimet e ndjera. Ajo kishte një karrierë të gjatë dhe të pasur, duke kënduar në zhanre të ndryshme si kënga popullore, qytetare dhe klasike. Një nga këngët e saj më të njohura është "Baresha" , një kryevepër që simbolizon shpirtin dhe kulturën shqiptare. Interpretimi i saj i kësaj kënge mbetet unik dhe i pakrahasueshëm. Përveç muzikës, ajo ka pasur edhe një angazhim në teatër dhe kinematografi. Pagarusha la një trashëgimi të madhe kulturore dhe artistike, duke qenë një figurë e pakrahasueshme në historinë e muzikës shqiptare. Nexhmije Pagarusha ka interpretuar një repertor të gjerë këngësh, duke i dhënë një identitet të veçantë muzikës shqiptare. Disa nga këngët më të njohura të saj janë: Këngë të njohura: 1. "Baresha" – Kryevepra e saj më e famshme, simbol i shpirtit shqiptar. 2. "Ani mori nuse" – Një këngë e bukur qytetare shqiptare. 3. "Mora testin" – Një baladë e njohur me melodi të ndjerë. 4. "Ç’u ngrit lulja në mëngjes" – Një këngë e bukur tradicionale. 5. "Kur më del në derë" – Një këngë me motive popullore të Kosovës. 6. "Ke selvitë" – Një këngë lirike me një melodi të qetë dhe emocionale. 7. "Zambaku i Prizrenit" – Një këngë e njohur për Prizrenin. 8. "E dehun jam" – Një këngë melankolike me një interpretim të thellë. 9. "Sytë për ty i kam të njomë" – Një tjetër perlë e muzikës shqiptare. 10. "Dashnor t’u bana" – Një këngë me një tekst të ndjerë dhe interpretim të jashtëzakonshëm. Këngë të tjera të njohura: "O djalë o djalë" "Dallëndyshe" "Një lule" "Dua më shumë Shqipërinë" "Zonja Shkodrane" "Fluturojnë fjalët" "Bije trup e bije zë" A keni ndonjë këngë të saj që ju pëlqen më shumë?

Një ekip shkencëtarësh çekë ka zbuluar në Shqipërinë e Jugut liqenin termal nëntokësor më të madh në botë, të cilin e kanë quajtur “Liqeni Neuron”, sipas fondacionit që financoi ekspeditën shkencore. Prej disa vitesh, shkencëtarët çekë kanë eksploruar strukturat nëntokësore të luginave malore në zonën kufitare mes Shqipërisë dhe Greqisë. Gjatë kërkimeve të tyre në Leskovin, në Luginën e Vromonerit, në anën shqiptare të kufirit, ata zbuluan në vitin 2021 një sistem të gjerë shpellash. Ky sistem përmban burime të shumta termale që lëshojnë kolona të larta avulli. Gjatë gjurmimit të këtyre burimeve, ekipi identifikoi një humnerë mbi 100 metra të thellë, të cilën e emërtuan “Atmos”. Në fund të kësaj humnerë, shkencëtarët kanë konfirmuar zbulimin e liqenit termal më të madh të njohur deri më sot. Me një gjatësi prej 138 metrash, një gjerësi prej 42 metrash dhe një perimetër prej 345 metrash, ai përmban rreth 8,335 metra kub ujë të nxehtë. Harta e sistemit të shpellës dhe dokumentimi i liqenit u realizuan me ndihmën e teknologjisë së avancuar, falë financimit të Fondacionit Neuron, një organizatë çeke që mbështet kërkimet shkencore. “Gjatë eksplorimit fillestar, ne krijuam një hartë bazë me pajisjet tona dhe e kuptuam menjëherë se kemi zbuluar diçka të jashtëzakonshme. Falë Fondacionit Neuron, arritëm të përdorim një skaner celular LIDAR, i cili na mundësoi të matnim me saktësi të gjithë shpellën dhe zonën e liqenit. Po bashkëpunojmë gjithashtu me hidrologët për të analizuar pjesën nënujore të liqenit duke përdorur sonar,” deklaroi Richard Bouda, fotograf dhe pjesëmarrës në ekspeditë. Për këtë studim u përdor teknologjia më moderne, duke përfshirë sistemin GeoSlam, një metodë skanimi 3D që krijon modele precize të shpellave. Radio Prague International shkruan se zbulimi i këtij liqeni ka një rëndësi të madhe shkencore për shkak të mënyrës së pazakontë të formimit të shpellës. Uji mineral i liqenit është i ngopur me sulfur hidrogjeni, i cili oksidohet kur bie në kontakt me ajrin dhe prodhon acid sulfurik. Ky acid, në mënyrë të vazhdueshme, shpërbën shkëmbinjtë gëlqerorë, duke i kthyer në gips të butë dhe duke formuar hapësira të reja nëntokësore. Zbulimi pritet të ketë ndikim të rëndësishëm në studimet hidrologjike dhe gjeologjike të zonës. Bouda thekson se puna kërkimore do të vijojë për të kuptuar më mirë lidhjet mes burimeve ujore sipërfaqësore dhe atyre nëntokësore: “Ne besojmë se ky zbulim do të ndihmojë në mbrojtjen e zonës dhe në kuptimin më të mirë të rrjedhave hidrologjike. Deri më sot, askush nuk e di saktësisht sesi janë të ndërlidhura këto ujëra nëntokësore me sipërfaqen.” Me këtë zbulim të jashtëzakonshëm, Shqipëria hyn në hartën e studiuesve ndërkombëtarë si një vend me potencial të madh për eksplorime gjeologjike dhe shkencore.

Mbretëresha Letizia kanalizon Hollywood-in e Vjetër me fustan bruz të përjetshëm Mbreti spanjoll doli në Madrid Megan Bull Shkrimtar televiziv 8 orë më parë5 shkurt 2025, ora 11:02 GMT Mbretëresha Letizia është një ikonë mbretërore e modës dhe të martën, ajo kanalizoi magjepsjen e Hollivudit të Vjetër. Duke shkuar në Rastro Espace në Madrid, mbretëresha doli me një fustan midi ngjyrë bruz me një ndjesi të viteve 1930.  Një element kryesor i përditshmërisë, Letizia ka veshur më parë dizajnin elegant të Dandara Spain, por këtë herë, ajo e ka kombinuar atë me një pardesy deve nga Carolina Herrera, taka nudo për kotele dhe një çantë Magrit Mica.  Duke i shtuar estetikës së saj vintage, fustanet brune të Letizia-s ishin stiluar me valë të buta yjesh që mbulonin fytyrën e saj. Sa i përket grimit të saj, nëna e dy fëmijëve kishte një shkëlqim rrezatues, falë bronzit të puthitur nga dielli, rimelit rozë të zbehtë dhe buzëkuqit nudo me shkëlqim të lartë. Një angazhim i rëndësishëm për Letizian, bashkëshortja e mbretit Felipe drejtoi një aktivitet institucional për nder të Ditës Botërore të Kancerit. Pas mbërritjes, 52-vjeçarja – e cila është gjithashtu Presidente Nderi e Shoqatës Spanjolle Kundër Kancerit (AECC) – u takua me anëtarë të ndryshëm të organizatës, përpara se të ngjitej në skenë ku mbajti një fjalim.  Në prag të ngjarjes, Letizia ka marrë pjesë në takimet në AECC. Më 30 janar, ish-gazetari u fotografua duke ecur dhe duke qeshur me sekretariatin María Dolores Ocaña.  E dalluar jashtë selisë së AECC-së, Letizia ishte veshur për biznes, duke veshur një xhaketë sportive jeshile me një bluzë të zezë dhe pantallona të qepura. E pajisur me një palë vathë me rrathë, një çantë lëkure të hijshme dhe çizme me platformë, mbretërorja dukej shumë elegante.  Me Ditën Botërore të Kancerit që mbahet më 4 shkurt, Letizia dhe anëtarët e tjerë mbretërorë evropianë kanë dhënë mbështetjen e tyre këtë javë.

Sinjale që tregojnë se jeni më i zgjuar se mesatarja Inteligjenca njerëzore është një fushë kërkimore interesante dhe komplekse, pasi ne jemi ende larg nga të kuptuarit plotësisht të aftësive njohëse të trurit të njeriut. Ndërsa shumica e njerëzve janë brenda normës për sa i përket aftësisë intelektuale, disa individë shfaqin shenja të inteligjencës mbi mesataren. Përkufizimi i inteligjencës mbi mesataren Inteligjenca mund të përkufizohet si aftësia për të mësuar, arsyetuar, zgjidhur probleme, përshtatur dhe kuptuar koncepte komplekse. Është një konstrukt multifaktorial që shkon përtej vlerësimit të thjeshtë të koeficientit të inteligjencës (IQ). Ndërsa IQ përdoret shpesh për të matur inteligjencën e përgjithshme, shumë njerëz me inteligjencë mbi mesataren mund të kenë rezultate të IQ në intervalin normal ose pak më të lartë. Njerëzit me inteligjencë mbi mesataren shpesh demonstrojnë një grup unik tiparesh dhe aftësish që i dallojnë nga të tjerët. Është e rëndësishme të theksohet se inteligjenca nuk është një karakteristikë statike; mund të zhvillohet dhe forcohet gjatë gjithë jetës. Është e rëndësishme të theksohet se asnjë person nuk i posedon të gjitha këto karakteristika në masë të barabartë dhe inteligjenca mund të shfaqet në mënyra të ndryshme në varësi të kontekstit dhe aftësive specifike. Për më tepër, ka shumë forma të inteligjencës përtej asaj të matur nga IQ tradicionale, të tilla si inteligjenca emocionale, sociale, artistike dhe praktike. Diversiteti i mendjeve njerëzore është ajo që e bën botën tonë një vend magjepsës plot me mundësi. Truri i njerëzve inteligjentë Truri i njerëzve inteligjentë është një temë me interes të madh për shkencëtarët që kërkojnë të kuptojnë bazën biologjike të inteligjencës. Ndërsa inteligjenca është një koncept kompleks që përfshin faktorë të shumtë, si trashëgimia, mjedisi dhe përvoja, ka disa karakteristika të trurit që janë të lidhur me inteligjencën. Një nga karakteristikat më të studiuara është dendësia e sinapseve, lidhjet ndërmjet neuroneve. Është zbuluar se njerëzit inteligjentë kanë një densitet më të madh të sinapseve, gjë që lejon komunikim më efikas midis rajoneve të ndryshme të trurit. Kjo mund të nxisë shpejtësi më të madhe të përpunimit të informacionit dhe integrim më të mirë të njohurive. Për më tepër, disa kërkime kanë treguar se njerëzit inteligjentë mund të kenë efikasitet më të madh në transmetimin e informacionit neuronal. Kjo do të thotë se ata mund të përpunojnë informacionin më shpejt dhe në mënyrë më efikase sesa njerëzit më pak inteligjentë. Disa rajone specifike të trurit janë lidhur gjithashtu me inteligjencën. Për shembull, korteksi paraballor, i përfshirë në planifikim, vendimmarrje dhe kontroll kognitiv, shpesh është më i zhvilluar te njerëzit inteligjentë. Për më tepër, hipokampusi, i përfshirë në kujtesë, dhe amigdala, i përfshirë në përpunimin e emocioneve, mund të luajnë gjithashtu një rol në mbështetjen e inteligjencës. Megjithatë, është e rëndësishme të theksohet se inteligjenca është një konstrukt kompleks dhe shumëdimensional dhe nuk mund të shpjegohet plotësisht vetëm nga karakteristikat e trurit. Ndërveprimi midis faktorëve gjenetikë, mjedisorë dhe eksperiencialë është vendimtar në zhvillimin e inteligjencës. Karakteristikat e njerëzve me inteligjencë mbi mesataren Disa vite më parë, besimi shkencor mbizotërues ishte se njeriu lindi me një numër fiks neuronesh (qelizash të trurit) dhe se me kalimin e moshës ai ishte i destinuar në mënyrë të pashmangshme të humbiste një pjesë të mirë të tyre. Sipas këtij këndvështrimi, një person ka lindur me një shkallë të caktuar inteligjence, (e cila për këtë arsye ishte e paracaktuar gjenetikisht), dhe nëse ai nuk e dëmtonte trurin e tij përmes abuzimit me alkoolin ose substancat e tjera të dëmshme, ai mund të shpresonte vetëm të plaket ndërsa duke minimizuar rënien e aftësive të tij mendore. Në vend të kësaj, u zbulua se inteligjenca mund të rritet (ose edhe të ulet) gjatë gjithë ekzistencës. Studimet dhe kërkimet mbi neuroplasticitetin e trurit kanë nxjerrë në pah se neuronet e reja mund të krijohen edhe në një moshë të vonë, duke dëshmuar se është e mundur të përmirësohet inteligjenca në çdo fazë të jetës sonë. Krijuese/Kreativiteti Një nga karakteristikat përcaktuese të njerëzve me inteligjencë mbi mesataren është kreativiteti. Këta njerëz shpesh janë të talentuar me një imagjinatë të gjallë dhe një aftësi për të menduar divergjent. Unë jam në gjendje të krijoj zgjidhje novatore për problemet dhe të gjej mënyra të reja për t’u përballur me sfidat. Krijimtaria e tyre mund të variojë nga disiplinat artistike deri te zbulimet novatore shkencore. Kujtesa Sa herë jeni akuzuar se keni harruar ditëlindjet, përvjetorët apo angazhimet e bëra; Sa herë është akuzuar mungesa e vëmendjes ndaj detajeve se jeni shumë e zënë duke menduar për gjërat tuaja? Kujdes: një kërkim mund të shënojë hakmarrjen tuaj sot. Siç u zbulua nga një studim nga Universiteti i Torontos, ai do të kishte nxjerrë në pah sesi njerëzit më harrues mund të ishin në të vërtetë… thjesht më inteligjentë. ” Studiuesit sugjeruan se […] një tru veçanërisht efikas mund të zgjedhë qëllimisht të harrojë një sërë detajesh nga e kaluara për t’u lënë vend atyre nga e tashmja, me qëllimin specifik për të marrë vendime të menjëhershme sa më mirë që të jetë e mundur”. Në thelb, një tru që bën pa disa informacione jo parësore, sipas studiuesve, mund të jetë “më i shpejtë”, duke punuar më mirë me përqendrim të plotë në gjërat më të rëndësishme. Mësimi i shpejtë Njerëzit inteligjentë kanë aftësinë për të asimiluar dhe kuptuar informacionin e ri shpejt dhe me efikasitet. Unë jam në gjendje të analizoj dhe sintetizoj koncepte komplekse, duke kapur lidhjet midis ideve të ndryshme. Kjo aftësi e shpejtë e të mësuarit i lejon ata të përshtaten shpejt me situatat e reja dhe të përballen me sfidat me kreativitet dhe fleksibilitet. Të menduarit kritik dhe analitik Mendimi kritik është një komponent thelbësor i inteligjencës mbi mesataren. Këta njerëz janë në gjendje të analizojnë informacionin në detaje, të njohin modelet, të vënë në dukje gabimet dhe të formulojnë argumente të arsyetuara mirë. Ndjeshmëri ndaj emocioneve Ndryshe nga mençuria konvencionale që njerëzit me inteligjencë më të lartë janë të shkëputur emocionalisht, ata shpesh tregojnë ndjeshmëri më të madhe ndaj emocioneve të të tjerëve dhe ndjeshmëri më të thellë. Kjo aftësi për të kuptuar dhe për t’u lidhur me të tjerët mund t’i bëjë ata udhëheqës dhe lehtësues të shkëlqyer të marrëdhënieve ndërpersonale. Kuriozitet dhe etje për dije Njerëzit me inteligjencë superiore shpesh nxiten nga një kuriozitet i lindur dhe një etje e pangopur për njohuri. Ata janë gjithmonë në kërkim të sfidave të reja dhe mundësive të të mësuarit, të motivuar nga zbulimi i horizonteve të reja dhe dëshira për të thelluar të kuptuarit e tyre për botën. Kanë vetëkontroll të mirë Ata që kanë vetëkontroll të mirë nuk dominohen nga kënaqësia e menjëhershme dhe dinë ta shtyjnë kënaqësinë. Studimi i botuar në revistën autoritative Psychological Science (Shamosh et al., 2008) lidhi aftësinë për të shtyrë kënaqësinë e menjëhershme për të marrë kënaqësi më të madhe në të ardhmen (vetëkontroll) me rezultate më të larta në testet e inteligjencës. Vetëkontrolli lidhet me korteksin paraballor anterior të trurit. Literatura shkencore është plot me prova që lidhin korteksin paraballor me aftësinë e arsyetimit, zgjidhjen e problemeve, kujtesën e punës, sjelljen e planifikuar dhe shumë aftësi të tjera njohëse të rendit më të lartë. Ndikimi i inteligjencës së lartë në jetë dhe shoqëri Njerëzit me inteligjencë mbi mesataren mund të kenë një ndikim të rëndësishëm në shoqëri në shumë mënyra: Inovacioni dhe përparimi shkencor: Mendjet jashtëzakonisht të ndritura janë shpesh në ballë të inovacionit shkencor dhe teknologjik, duke nxitur përparimin e njerëzimit në fusha kyçe si mjekësia, inxhinieria dhe kompjuteri. Kontributi në art dhe kulturë: Artistët, shkrimtarët dhe muzikantët me inteligjencë superiore sjellin perspektiva të reja dhe ide novatore në botën e artit dhe kulturës, duke pasuruar përvojën tonë estetike dhe intelektuale. Udhëheqja efektive: Të menduarit kritik dhe aftësitë për zgjidhjen e problemeve të njerëzve me inteligjencë superiore i bëjnë ata liderë efektivë, të aftë për të marrë vendime të menduara dhe për të trajtuar sfidat komplekse që karakterizojnë botën moderne. Zgjidhja e problemeve globale: Mendjet e ndritura mund të luajnë një rol vendimtar në zgjidhjen e problemeve globale si ndryshimet klimatike, uria botërore dhe krizat humanitare duke ofruar zgjidhje novatore dhe të qëndrueshme. Kontributet për shoqërinë: Njerëzit me inteligjencë më të lartë mund të ndikojnë pozitivisht në shoqëri përmes pjesëmarrjes së tyre aktive në vullnetarizëm, filantropi dhe promovim të përpjekjeve bamirëse. Inteligjenca mbi mesataren është një atribut i jashtëzakonshëm që mund të shfaqet në shumë forma dhe kapacitete. Kreativiteti, të menduarit kritik, memoria e jashtëzakonshme dhe ndjeshmëria janë vetëm disa nga karakteristikat që i dallojnë këto mendje të shkëlqyera. Megjithatë, është thelbësore të mbani mend se inteligjenca nuk është përcaktuesi i vetëm i suksesit dhe përmbushjes personale. Çdo individ ka talente dhe aftësi unike, dhe diversiteti i mendjeve është ajo që pasuron shoqërinë tonë. Promovimi i përfshirjes dhe inkurajimi i zbulimit dhe zhvillimit të talenteve te çdo individ është thelbësor për krijimin e një bote ku të gjithë mund të arrijnë potencialin e tyre të plotë.Ar b

Kadri Roshi ishte një figurë madhështore e kinemasë dhe teatrit shqiptar, një artist që ndriçoi skenat me pasionin dhe aftësinë e tij të jashtëzakonshme. Zëri i tij i fuqishëm dhe interpretimi plot thellësi e bëri të paharrueshëm, ndërsa shpirti i tij i ndershëm dhe dedikimi i palodhur ndaj artit e nguliti në memorien e shqiptarëve. Fillimet e tij, që u shfaqën me një natyrshmëri të papërsëritshme në rolet e para, ishin shenja të një shpirti të pavdekshëm në art, një shprehje e dashurisë për teatrin dhe kinemanë, e cila do të mbetej gjithmonë e pranishme. Roli i tij në "Skënderbeu"  ishte një hap i parë, por aq i rëndësishëm saqë ndihmoi në formësimin e një legjende të artit shqiptar. Më 6 shkurt të vitit 2007 ndërroi jetë figura e mirënjohur e skenës dhe ekranit shqiptar, Kadri Roshi. Ai lindi më 4 janar të vitit 1924 në Ballsh, në një familje me prejardhje nga Libohova. Aktori përjetoi një vegjëli të trazuar, pasi humbi të emën teksa ishte 2 vjeç dhe mbeti jetim dhjetë vjet më vonë, kur vdiq edhe i ati. Karriera e tij si aktor nisi në moshën 21-vjeçare në skenën e Teatrit Popullor. Në vitin 1951 u diplomua në Pragë. Me t’u kthyer në vendin e tij të origjinës, Roshi rimori ekzekutimin e roleve të para në logun e jetës artistike të vendit, Teatrin Kombëtar. Kadri Roshi mendohet të ketë interpretuar rreth 180 role në teatër dhe në kinematografi, duke lënë në kujtesën e artdashësve një portret të pashlyeshëm. Rolet e tij variojnë nga skllavi Ezop, te kujdestari i “Lulëkuqe mbi mure”, si edhe nga mbrojtësi i thekshëm i gjuhës shqipe në Rilindje, deri te plaku Mere i “Njeriu me top”. Disa prodhime të tjera filmike ku Roshi ka mishëruar role protagoniste janë: “Vdekja e burrit” (1991), “Apasionata” (1983), “Ballë për ballë” dhe “Këshilltarët” (1979), “Gjeneral gramafoni” (1978), “Njeriu me top” (1977), “Fije që priten” (1976), “Përballimi” (1976), “Malet me blerim mbuluar” (1971), “I teti në bronz” (1970). Për kontributin e dhënë në artin shqiptar, Kadri Roshi u nderua me Çmimin e Karrierës në Festivalin e Filmit Artistik të vitit 1995, me Çmimin e Madh të Nderit në vitin 1997 dhe iu akordua vlerësimi “Nderi i Kombit”. Kadri Roshi mbetet një emër i pavdekshëm në historinë e artit shqiptar, një aktor që shndërroi çdo rol në një pasqyrë të shpirtit dhe jetës së njerëzve. Me çdo interpretim, ai solli një thellësi dhe ndjeshmëri të rrallë, duke krijuar lidhje të forta mes publikut dhe personazheve që luante. Pasioni dhe devotshmëria që ai tregoi ndaj artit të aktrimit do të vazhdojnë të frymëzojnë brez pas brezi, duke bërë që trashëgimia e tij të mbetet gjithmonë e gjallë në zemrat e shqiptarëve. Kadri Roshi nuk ishte vetëm një aktor, por një shenjë e artit të pastër dhe një simbol i përkushtimit ndaj kulturës.

këngëtarja kolumbiane, Shakira ndezi skenën në ceremoninë e Grammy me një performancë të zjarrte. Ajo u shfaq në skenën Grammy 18 vjet pas performancës së saj të mëparshme, dhe performoi një përzierje të dy prej kënge të saj – hitin e vjetër të vitit 1998, “Ojos Asi” dhe “Las Mujeres Ya No Lloran”. Ajo e hapi performancën me një kërcim që shoqëroi këngën “Ojos Asi” me pjesë të koreografisë së njohur nga koncertet. ×

Leondardo da Vinci është një figurë mbresëlënëse që sfidon kufijtë e artit, shkencës dhe inxhinierisë. Ja një përshkrim i detajuar i jetës, veprave dhe ndikimit të tij: --- Biografia dhe Konteksti Historik Data dhe Vendi i Lindjes: Leonardo u lindi më 15 prill 1452 në fshatin Vinci, në Italinë e mesjetës, në një kontekst ku Rilindja po çlillohej me forcë. Edukimi dhe Mësimet e Para: Fëmijëria dhe arsimi i tij u formuan në një ambient ku arti, shkenca dhe filozofia klasike ishin në zhvillim të shpejtë. Ai filloi trajnimin e tij artistik në atelien e Andrea del Verrocchio në Florencë, ku u njoh me teknikat e pikturës, skulpturës dhe artizanatit. Veprat Artistike Mona Lisa: Një nga pikturat më të njohura në botë, vlerësuar për sfumaton—teknika që krijon kalime të buta midis dritës dhe hijes—e cila i jep portretit një realizëm dhe një mister të thellë. Portreti vazhdon të fshehë sfida të interpretimit, duke e bërë atë objekt të studimit dhe admirimit për shekuj. Darka e Fundit (The Last Supper): Një vepër monumentale që shpreh dramatikisht momentin e fundit të Krishtit me apostujt e tij. Kompozimi i saj dhe përdorimi i perspektivës e bëjnë atë një shembull të shkëlqyer të aftësisë teknike dhe të ndjeshmërisë emocionale. Teknika Sfumato: Leonardo ishte pionier në përdorimin e kësaj teknike, e cila krijon një ngjyrim të pasur dhe të butë, duke i dhënë pikturave një dimension të thellë realiste që rrallëherë ishte i mundur për kohën. Gjeni Universal: Shkenca dhe Inxhinieria Studimet Anatomike: Duke kryer disseksione dhe analizime të hollësishme të trupit njerëzor, Leonardo krijoi skica të pabesueshme të strukturës muskulore, kockave dhe organeve. Këto studime ishin shumë përpara kohës së tij dhe u bënë baza për zhvillimet e ardhshme në fushën e mjekësisë. Inxhinieria dhe Shpikjet: Leonardo vizionoi dhe dizajnoi një shumëllojshmëri pajisjesh dhe mekanizmash. Nga konceptet e makinave fluturuese deri te projektet për mjete ushtarake, skicat e tij tregojnë një mendje të shkëlqyer që e kapërceu kohën. Shumë nga idetë e tij për shekuj më vonë u realizuan me zhvillimet e teknologjisë moderne. Studimi i Natyrës dhe Matematikës: Leonardo ishte i pasionuar nga studimi i elementëve natyrorë, duke analizuar lëvizjen e ujit, botën botanike dhe astronominë. Ai shihte lidhjen e ngushtë midis matematikës dhe artit, duke përdorur proporcione perfekte dhe simetri për të krijuar kompozime harmonike. Arkitektura dhe Urbanizmi Edhe pse nuk u bë i njohur kryesisht për arkitekturën, Leonardo kishte ide të avancuara për dizajnin e ndërtesave dhe për rregullimin urban. Ai përpiqej të integrojë natyrën me strukturat njerëzore, duke krijuar konceptet që parashikonin vendosjen dhe funksionin e elementëve arkitektonikë në harmoni me mjedisin përreth. Trashëgimia dhe Ndikimi Ndikimi në Art: Leonardo ka lënë një trashëgimi të paharrueshme në historinë e artit. Pikat e tij për të studiuar dritën, ngjyrat dhe realizmin e bëjnë pikturat e tij standarde të arritjes artistike. Trashëgimia Shkencore dhe Inxhinierike: Skicat dhe shënimet e tij mbeten burim frymëzimi për studiuesit, inxhinierët dhe shpikësit e ditëve të sotme. Mendja e tij kërkimore dhe inovative ka ndikuar zhvillimet në shumë fusha, duke e bërë atë një figurë ndër më të mëdhenjtë të historisë njerëzore. Kultura dhe Filozofia e Rilindjes: Leonardo përfaqëson idealet e Rilindjes, duke bashkuar artin, shkencën dhe humanizmin. Mendësia e tij gjithëpërfshirëse për të kuptuar botën ka lënë gjurmë të thella në zhvillimet kulturore dhe filozofike të periudhës. Përfundim Leonardo da Vinci nuk ishte vetëm një piktor i jashtëzakonshëm, por edhe një studiues, shpikës dhe vizionar. Ai përfaqëson figurën ideale të një gjeni universal, i cili kaloi kufijtë e disiplinave të ndryshme dhe përfshiu çdo aspekt të jetës në kërkimin e dijes dhe bukurisë. Për këtë arsye, ndikimi i tij mbetet i papërshkrueshëm dhe i vazhdueshëm, duke frymëzuar breza të tërë për të ndjekur rrugën e inovacionit dhe të eksplorimit. ABONIM Pyetni Chatbot Lojëra & Kuize Historia dhe Shoqëria Shkencë & Teknike Biografitë Kafshët & Natyra Gjeografia dhe Udhëtimi Arti dhe Kultura ProCon Paratë Videot Shtëpi Lista Artet Pamore Arti dhe Kultura Veprimet 10 vepra arti të famshme nga Leonardo da Vinci Shkruar nga Alicja Zelazko Faktet e kontrolluara nga Redaktorët e Enciklopedisë Britannica Një nga piktorët e mëdhenj të Rilindjes , Leonardo da Vinci testoi vazhdimisht traditat dhe teknikat artistike. Ai krijoi kompozime novatore, hetoi anatominë për të përfaqësuar me saktësi trupin e njeriut, konsideroi psikikën njerëzore për të ilustruar karakterin dhe eksperimentoi me metodat e përfaqësimit të hapësirës dhe objekteve tredimensionale në një sipërfaqe dy-dimensionale. Rezultati i kureshtjes së tij të pashtershme janë shumë projekte të papërfunduara, por edhe disa nga paraqitjet më të gjalla, komplekse dhe më të buta të natyrës njerëzore. Eksperimentet e tij ndikuan në artin e pasardhësve të tij dhe shpesh u bënë standardi i përfaqësimit në shekujt pasues. Pas vdekjes së tij në 1519, Leonardo la shumë fletore të mbushura me shënime dhe skica, por shumë pak vepra të përfunduara. Disa nga pjesët e tij u përfunduan nga asistentët, por të tjerat u humbën, u shkatërruan ose u lyen më shumë. Më poshtë janë 10 shembuj të disa prej veprave të tij më të njohura të mbijetuara. Mona Lisa (rreth 1503–19) Vepra artistike më e famshme në botë, Mona Lisa tërheq mijëra vizitorë në Muzeun e Luvrit çdo ditë, shumë prej të cilëve janë të detyruar nga vështrimi misterioz dhe buzëqeshja enigmatike e personit. Portreti në dukje i zakonshëm i një gruaje të re të veshur modestisht me një vello të hollë, ngjyra të zymta dhe asnjë bizhuteri mund të ngatërrojë gjithashtu shikuesit e tij, të cilët mund të pyesin se për çfarë bëhet fjalë gjithë bujë. Thjeshtësia e pikturës hedh poshtë talentin e Leonardos për realizëm. Fytyra e modeluar butë e subjektit tregon trajtimin e tij të aftë të sfumatos , një teknikë artistike që përdor shkallëzime delikate të dritës dhe hijes, në vend të vijës, për të modeluar formën. Velloja e lyer me delikatesë, fijet e punuara imët dhe interpretimi i kujdesshëm i pëlhurës së palosur zbulojnë durimin e palodhur të Leonardos në rikrijimin e vëzhgimeve të tij të studiuara. Për më tepër, shprehja hutuese e vajzës vetëm sa e shton realizmin e saj. Buzëqeshja e saj mund të jetë tërheqëse ose mund të jetë tallëse - shikuesit nuk mund ta kuptojnë plotësisht sepse, si një njeri, ajo është një figurë komplekse, duke mishëruar karakteristika të kundërta në të njëjtën kohë. Darka e Fundit (rreth 1495–98) Një nga pikturat më të famshme në botë, Darka e Fundit është porositur nga Ludovico Sforza , duka i Milanos dhe mbrojtësi i Leonardos gjatë qëndrimit të tij të parë në atë qytet, për manastirin Domenikane të Santa Maria delle Grazie. Duke përshkruar një rrëfim të njëpasnjëshëm, Leonardo ilustron disa momente të lidhura ngushtë në Ungjij, duke përfshirë Mateun 26:21–28, në të cilin Jezusi deklaron se një nga Apostujt do ta tradhtojë dhe më pas vendos Eukaristinë . Leonardo, i cili ishte i intriguar nga mënyra se si karakteri i një burri mund të zbulohet në qëndrim, shprehje dhe gjeste, përshkroi reagimin unik të secilit dishepull ndaj deklaratës. Qëndrimet e Apostujve ngrihen, bien, zgjerohen dhe ndërthuren ndërsa duken se pëshpëritin, bërtasin, pikëllojnë dhe debatojnë rreth Jezusit, i cili ulet i qetë në qendër. Për shkak të teknikës eksperimentale të pikturës së Leonardos, në të cilën ai përdorte tempera ose bojë vaji në dy shtresa terreni përgatitor, puna filloi të shpërbëhej menjëherë pasi ai e mbaroi. Megjithatë, shikuesit ende mund ta njohin atë si një studim kompleks të emocioneve të ndryshme njerëzore, të zbuluara në një përbërje të thjeshtë mashtruese. Njeriu Vitruvian (rreth 1490) Vizatimi me stilolaps dhe bojë i Leonardos Man Vitruvian vjen nga një nga shumë fletoret që ai mbajti në dorë gjatë viteve të pjekurisë. Ajo shoqërohet me shënime, të shkruara me shkrim pasqyre, mbi përmasat ideale njerëzore që arkitekti romak Vitruvius parashtroi në një libër mbi arkitekturën nga shekulli I pes. Vizatimi ilustron teorinë e Vitruvit se njeriu ideal mund të përshtatet brenda një rrethi dhe një katrori, dy forma të papajtueshme. Leonardo e zgjidhi konceptin duke vizatuar një figurë mashkulli në dy pozicione të mbivendosura - një me krahët e shtrirë për t'u përshtatur në një katror dhe një tjetër me këmbët dhe krahët e shtrirë në një rreth. Vepra tregon jo vetëm përpjekjen e Leonardos për të kuptuar tekste domethënëse, por edhe dëshirën e tij për t'i zgjeruar ato. Ai nuk ishte i pari që ilustroi konceptet e Vitruvit, por vizatimi i tij më vonë u bë më ikonik, pjesërisht sepse kombinimi i tij i matematikës, filozofisë dhe artit dukej një simbol i përshtatshëm i Rilindjes. Vizatimi tani është i vendosur në Galerie dell'Accademia, Venecia , ku zakonisht nuk është i ekspozuar, por ruhet në një arkiv të kontrolluar nga klima. Autoportret (rreth 1490/1515–16) I konsideruar prej kohësh si një autoportret, vizatimi me shkumës të kuq i një plaku me flokë të gjatë të valëzuar dhe mjekër është riprodhuar në atë masë saqë përcakton se si shumica e njerëzve mendojnë për pamjen e Leonardos. Megjithatë, disa studiues argumentojnë se figura, me tiparet e saj të thepisura, vetullat e gërvishtura dhe sytë e ulur, duket shumë më e vjetër se mosha e Leonardos; Leonardo vdiq në moshën 67-vjeçare. Ata propozojnë që vizatimi mund të jetë një nga vizatimet e tij groteske, skica që ai bënte zakonisht në fletoret e tij të njerëzve me tipare të çuditshme. Këdo qoftë portreti që përfaqëson, është një largim nga subjektet shpesh magjepsëse të Leonardos, megjithatë ai arriti ta mbushë figurën me fisnikërinë dhe mençurinë e një moshe të pjekur. Virgjëresha e shkëmbinjve (rreth 1483–86) Bazuar në dëshmitë stilistike, shumë studiues e konsiderojnë pikturën Virgjëresha e shkëmbinjve në Luvër si të parën nga dy pikturat që Leonardo bëri për një legjendë apokrife, në të cilën Familja e Shenjtë takohet me Shën Gjon Pagëzorin teksa ikin në Egjipt nga Masakra e të Pafajshmëve të Herodit . Leonardo ishte i përfshirë në vite konfliktesh me Konfraternitetin e Konceptimit të Papërlyer, i cili porositi punën dhe mosmarrëveshja përfundimisht e çoi Leonardon të pikturonte një version tjetër të temës rreth vitit 1508, i cili tani ndodhet në Galerinë Kombëtare të Londrës. Piktura e parë tregon mënyrat në të cilat Leonardo nisi në Rilindjen e Lartë . Pikturat e hershme të kësaj periudhe shpesh përshkruanin figura në rregullime lineare, të ndara nga njëra-tjetra dhe të ngurtë në formë. Megjithatë, te Virgjëresha e Shkëmbinjve , figurat e Virgjëreshës Mari , Fëmija Krishti, foshnja Gjon dhe një kryeengjëll janë rregulluar në një përbërje piramidale dhe ato jo vetëm që zënë një hapësirë ​​bindëse, por ndërveprojnë me njëra-tjetrën përmes gjesteve dhe shikimeve. Një Mari e re ulet në tokë në një peizazh shkëmbor misterioz, jo në një fron siç e përshkruanin shumë piktura të hershme të Rilindjes. Trupi i saj ka lëvizje—duket se lëkundet ndërsa anon kokën në mënyrë mbrojtëse drejt foshnjës Gjoni, i cili gjunjëzohet në lutje në të majtë dhe ajo duket sikur e shtyn atë te Fëmija Krishti në të djathtë. Jezusi, nga ana tjetër, bekon Gjonin si një kryeengjëll, i parë në një pozë komplekse nga mbrapa, tregon drejt Gjonit dhe shikon në mënyrë të pakuptueshme nga jashtë te shikuesi. Leonardo gjithashtu përjashtoi dukshëm nënkuptuesit tradicionalë të shenjtë - aureolët për Marinë dhe Krishtin dhe një shkop për Gjonin - në mënyrë që Familja e Shenjtë të duket më pak hyjnore dhe më njerëzore. Koka e një gruaje (1500–10) Koka e një gruaje , një furçë e vogël që vizaton me pigment, përshkruan një grua të re me kokën e anuar dhe sytë e saj poshtë. Qëndrimi i saj kujton Virgjëreshën Mari në The Virgin of the Rocks të Leonardos , duke sugjeruar se vizatimi mund të ketë shërbyer si model. Pseudonimi i vizatimit , La scapigliata , përkthehet në "të çrregullt" dhe i referohet fijeve të flokëve të çuditshëm të gruas së re. Lëshimet dhe shpatullat e skicuara lirshëm kontrastojnë me fytyrën shumë të përfunduar, ku Leonardo modeloi butësisht tiparet delikate të gruas, nga qepallat e saj të rënda deri te buzët e saj të buta. Ai zbulon mjetet fluide të punës së Leonardos, duke përdorur vizatimin ekspresiv për të krijuar formë dhe shtresim të kontrolluar për të ofruar detaje. Zonja me një hermelinë (rreth 1489–91) Shumë historianë arti e identifikojnë gruan rinore te Zonja me Ermine si Cecilia Gallerani, zonja e mbrojtësit të Leonardos, Ludovico Sforza, duka i Milanos. Hermelina përdorej shpesh si emblemë për dukën. Gruaja kthen kokën djathtas, me sytë e saj të shndritshëm në dukje të drejtuar nga diçka jashtë kornizës. Megjithëse piktura është pikturuar shumë, veçanërisht sfondi i errët, ajo megjithatë zbulon njohuritë e Leonardos për anatominë dhe aftësinë e tij për të përfaqësuar karakterin në qëndrim dhe shprehje. Ai rrëmben rininë dhe natyrën gjeniale të vajzës në tiparet e saj të pamëshirshme, vështrimin e vëmendshëm dhe përqafimin e butë të hermelinës, e cila ulet me kokën e përkulur në mënyrë mbretërore dhe vigjilente. Dora e saj e hollë zbulon strukturën e komplikuar të kockave nën lëkurë, ashtu si koka e hermelinës sugjeron kafkën poshtë gëzofit të përpunuar imët. Salvator Mundi (rreth 1500) Portreti kokë më kokë i Salvator Mundi (rreth 1500; "Shpëtimtari i Botës") u bë tituj në 2017 kur u shit për një rekord 450.3 milionë dollarë në ankand. Çmimi i lartë ishte edhe më befasues kur merret parasysh se Salvator Mundi ishte në gjendje të keqe, ai kishte një histori të diskutueshme dhe atribuimi i tij ishte një temë debati midis studiuesve dhe kritikëve. Shumë ekspertë vërejtën aftësinë e dobët të përdorur për të përfaqësuar fytyrën e Jezusit; qëndrimi i ngurtë, i cili ishte aq ndryshe nga pozat karakteristike të dredha-dredha të mjeshtrit të Rilindjes; dhe përfaqësimi jo bindës i globit të qelqtë, i cili, nëse është i fortë, do të kishte pasqyruar një pamje të shtrembëruar të mbajtësit të tij, një truk optik për të cilin Leonardo do të kishte ditur. Christie's, shtëpia e ankandeve që menaxhoi shitjen, hodhi poshtë kritikat, duke vënë në dukje se çdo mungesë artizanale ishte rezultat i restaurimit të rëndë në shekujt e mëparshëm dhe vuri në dukje modelimin e butë të dorës së djathtë të Jezusit dhe finesën e kaçurrelave të tij të ngushta, të dyja karakteristika që i ngjanin teknikës së Leonardos. Shtëpia e ankandeve pohoi gjithashtu se konservatorët kishin konfirmuar se piktura ishte bërë nga të njëjtat materiale që Leonardo do të kishte përdorur, veçanërisht ultramarine , një pigment blu i shtrenjtë me cilësi të lartë, shpesh i rezervuar ekskluzivisht për virtuozët. Debati i atribuimit vazhdoi edhe pas shitjes, por interesi për veprën dhe shuma e madhe e paguar në ankand dëshmuan për famën e qëndrueshme të Leonardos dhe pozicionin e tij të fuqishëm në kanunin e historisë së artit pesë shekuj pas vdekjes së tij. Ginevra de' Benci (rreth 1474/78) I vendosur në Galerinë Kombëtare të Artit në Uashington, DC, portreti i Ginevra de' Benci është piktura e vetme e Leonardos e shfaqur publikisht në hemisferën perëndimore. Është një nga veprat më të hershme të Leonardos, e përfunduar kur ai ishte në fillim të të 20-tave dhe tregon disa nga metodat jokonvencionale që do të përdorte gjatë gjithë karrierës së tij. I frymëzuar nga bashkëkohësit e tij veriorë, Leonardo theu traditën duke e përshkruar gruan e re solemne në një pozë prej tre të katërtat dhe jo në profilin e zakonshëm, dhe kështu ai mund të ketë qenë artisti i parë italian që pikturoi një kompozim të tillë. Ai vazhdoi të përdorte pamjen prej tre të katërtat në të gjitha portretet e tij, duke përfshirë Mona Lizën , dhe shpejt u bë standardi për portretet, aq i kudondodhur saqë shikuesit e marrin si të mirëqenë sot. Leonardo gjithashtu mund të ketë përdorur gishtat e tij kur boja ishte ende ngjitëse për të modeluar fytyrën e Ginevra, siç sugjerohet nga gjurmët e gishtërinjve që gjenden në sipërfaqen e bojës. Në anën e pasme të pikturës, një kurorë dafine dhe palme rrethon një degëz dëllinjë ( ginepro në italisht - një lojë fjalësh për emrin e personit), dhe një rrotull që mban frazën latine "bukuria zbukuron virtytin" ndërthur secilën prej florës. Pamja e cunguar e anës së pasme sugjeron se piktura mund të jetë prerë në fund, ndoshta për shkak të dëmtimit nga uji ose zjarri. Disa studiues spekulojnë se portreti në pjesën e përparme do të kishte përfshirë duart e Ginevrës dhe propozojnë që një studim me pika argjendi të krahëve dhe duarve të vendosura në Kështjellën Windsor mund të ketë shërbyer si një vizatim paraprak. Virgjëresha dhe Fëmija me Shën Anën (rreth 1503–19) Disa studiues besojnë se Virgjëresha dhe Fëmija me Shën Anën ishte piktura e fundit e Leonardos dhe në këtë vepër ai përdori shumë nga konventat që ai kishte vendosur gjatë karrierës së tij për të përshkruar tre breza të Familjes së Shenjtë - Shën Anën , vajzën e saj, Virgjëreshën Mari dhe Fëmijën e Krishtit. Ana, në kulmin e përbërjes piramidale, shikon Marinë, e cila ulet në prehrin e saj, ndërsa Virgjëresha e frenon me butësi Fëmijën e Krishtit që të hipë në një qengj. Në kontrast me foshnjën e njohur Leonardo të përshkruar në Virgjëreshën e Shkëmbinjve , figura e Krishtit në Virgjëreshën dhe Fëmijën me Shën Anën duket e pafajshme, duke demonstruar sjellje lozonjare të mitur dhe duke treguar një shprehje besimi teksa kthen shikimin e nënës së tij. Ndërveprimet mes figurave ndihen intime dhe zbulojnë aftësinë e Leonardos për të përfaqësuar marrëdhënie bindëse njerëzore. Piktura tregon gjithashtu interesin e përjetshëm të Leonardos për të përfaqësuar në mënyrë të besueshme hapësirën tre-dimensionale në një sipërfaqe dy-dimensionale. Ashtu si në shumë prej pikturave të Leonardos, figurat qëndrojnë mes një peizazhi fantastik. Duke përdorur perspektivën ajrore , një teknikë për të cilën ai shkroi në Traktatin e tij mbi Pikturën , Leonardo krijoi iluzionin e distancës duke pikturuar formacionet shkëmbore në sfond në mënyrë që ato të duken blu-gri dhe më pak të detajuara se peizazhi i planit të parë. Ai e përdori këtë teknikë në shumë nga peizazhet e veprave të tij të mëparshme, duke përfshirë Mona Lizën dhe Virgjëreshën

Kate Middleton dëshmon se është "Princesha e fëmijëve" më e mirë, pasi një fanse e adhurueshme refuzon të largohet "Ishte sikur të ishte një nga nënat" kur Princesha e Uellsit u bashkua me nxënësit e shkollës në një ekskursion në Galerinë Kombëtare të Portreteve Nga Janine Henni dhe Simon Perry Kate Middleton njihet për mënyrën e saj të ngrohtë me fëmijët dhe një vajzë e re që e takoi atë në një ekskursion të veçantë, dukej se ishte dakord! Princesha e Uellsit, 43 vjeç, vizitoi Galerinë Kombëtare të Portreteve në Londër më 4 shkurt me një grup nxënësish katër dhe pesë vjeç për të eksploruar një iniciativë të re për fëmijët e frymëzuar nga kuadri i saj i fushatës Shaping Us, e cila promovon ndërgjegjësim më të madh rreth aftësive sociale dhe emocionale për një shoqëri më të ndritshme. Princesha Kate ishte në elementin e saj me fëmijët nga Shkolla Fillore e Kishës All Souls të Anglisë dhe një vajzë e vogël u lidh veçanërisht! Princesha e Uellsit i befasoi të pranishmit kur zbriti nga autobusi me studentët, duke hyrë në muzeun që ajo mbështet si mbrojtëse, ndërsa mbante duart me një vajzë të vogël të quajtur Grace. Siç shihet në pamjet e fansave , Grace nuk donte të linte dorën e Princeshës Kate kur ishte koha që mbretërore të bënte një lëvizje. Vajza e re shpejt kaloi nga mbajtja e dorës së majtë të Kate në dorën e djathtë, ndërsa familja mbretërore lëvizte pas saj. Gjesti i ëmbël solli një buzëqeshje në fytyrën e Princeshës Kate dhe ajo qëndroi me Grace për t'i mbajtur dorën. Kate Middleton udhëton me autobusin e shkollës për një udhëtim "Magjik" në terren me kopshtarët në Londër Kamerat kapën një tjetër moment të adhurueshëm kur Grace u përkul në krahun e Princeshës Kate, ndërsa një vajzë tjetër e vogël qëndronte afër belit të Kate, duke e shtyrë princeshën të vendoste një dorë të dashur në kokë dhe t'i hidhte një sy të dy fëmijëve. Princesha e Uellsit - e cila ndan Princin George , 11, Princeshën Charlotte , 9 dhe Princin Louis , 6, me bashkëshortin e saj Princin William - shpesh lidhet me fëmijët në daljet mbretërore dhe vitet e para të jetës janë një fokus kryesor në punën e saj. Kate vizitoi Galerinë Kombëtare të Portreteve me fëmijët e kopshtit në ditën e hapjes së Bobeam Tree Trail, i projektuar si një udhëtim ndërveprues nëpër portretet e galerisë për të ndezur mësimin social dhe emocional. Projekti është i pari i këtij lloji që krijohet nga Korniza Shaping Us nga Qendra Mbretërore e Fondacionit për Fëmijërinë e Hershme që Kate filloi në 2021 për të rritur ndërgjegjësimin rreth rëndësisë së pesë viteve të para të jetës së një fëmije dhe e çoi atë punë në nivelin tjetër me debutimin e fushatës Shaping Us në 2023. Kate Middleton shkruan një mesazh të fuqishëm rreth gurthemelit të punës së saj mbretërore: "Ne duhet të investojmë në njerëzimin" "Ne ishim absolutisht të kënaqur që ishim një vend ku korniza mund të animohej dhe të vihej në jetë," thotë Liz Smith, drejtoreshë e mësimit dhe angazhimit në Galerinë Kombëtare të Portreteve, për PEOPLE për partneritetin. "Ishte një udhëtim i rregullt shkollor me një person shumë të veçantë në autobus," shtoi Smith për të pasur Princeshën Kate si mysafire speciale. "Kjo ishte mjaft e qëllimshme. Është planifikuar të jetë për fëmijë dhe mund ta humbasë atë magji nëse e keni atë nisje zyrtare." Smith thotë se fëmijët ishin "me të vërtetë të emocionuar që ishin me të" dhe se ajo mendon se ata lanë një përshtypje edhe te Princesha e Uellsit. "Mendoj se mundësia e saj për t'u ulur me ta, për të bërë portrete me ta, për të zbuluar ato histori dhe për të qenë një nga të rriturit në një udhëtim shkollor ishte një kënaqësi e tillë," thotë Smith. Princesha Kate "ushqehej natyrshëm dhe po dëgjonte dhe integrohej me grupin. Ajo ishte një nga festat e shkollës dhe nuk kishte asnjë prezantim zyrtar. Dukej sikur të ishte një nga nënat, një nga ndihmësit. Dhe, ndërsa jeni në një udhëtim shkollor, po mësoni ndërsa po ecni dhe po i jepni kuptim mjedisit. Ishte një kënaqësi e vërtetë.

Aristoteli Filozofia e Aristotelit ka ndikim të gjerë dhe mbulon shumë fusha të tjera të filozofisë dhe mendimit. Ja disa detaje më të thelluara në fusha të ndryshme: 1. Metafizika: Aristoteli është njohur për teorinë e tij të "substancës", e cila është ajo që është realja dhe qëndron pas të gjitha ndryshimeve. Ai e ndau realitetin në dy kategori kryesore: Forma: Përmbajtja ose esenca e diçkaje, që është e përhershme dhe e pandryshueshme. Masa: Çdo objekt është një bashkëngjitje e formës dhe masës (materies), që janë të lidhura ngushtë dhe nuk mund të ekzistojnë pa njëra-tjetrën. Aristoteli gjithashtu përdori konceptin e "çështjes" dhe "përgjigjes" për të shpjeguar se si çdo ndryshim ndodh në natyrë, përmes katër llojeve të shkakëve: Shkaku material: Çfarë është një gjë? Shkaku formues: Si është e strukturuar? Shkaku i veprimit: Pse ndodhi? Shkaku final: Cili është qëllimi? 2. Logjika dhe Dialektika: Aristoteli është i njohur për zhvillimin e logjikës formale dhe krijimin e "silogjizmit", që është një formë deduksioni për të nxjerrë përfundime të vlefshme. Silogjizmi përbëhet nga tri pjesë: Premisa e parë (e përgjithshme) Premisa e dytë (e veçantë) Përfundimi, që është i natyrshëm nëse premisat janë të vërteta. Ai gjithashtu zhvilloi metodat e mendimit të mirë dhe argumentimit që përdoren ende në filozofi dhe shkencë. 3. Etika: Aristoteli është themelues i etikës së virtytit, ku qëllimi i jetës është të arrish eudaimoninë (lumturinë e vërtetë dhe qëndrueshmërinë e brendshme). Sipas tij, kjo arrihet përmes veprimeve të virtytshme. Ai dalloi midis dy lloje të virtyteve: Virtyti moral: Si mund të veprojmë drejt për të arritur ekuilibrin (p.sh., bujaria, guximi). Virtyti intelektual: Si mund të arrijmë të kuptojmë dhe zhvillojmë mendimin e duhur (p.sh., mençuria, arsyetimi). Ai gjithashtu besonte se virtyti është një mes i ekstremeve (p.sh., trimëria është mes frikës dhe guximit të tepruar). 4. Politika: Aristoteli shkroi për organizimin dhe natyrën e shoqërisë në veprën e tij "Politika". Ai e ndau shtetin në tri forma të ndryshme: Monarkia: Qeverisja nga një individ, kur është e mirë. Aristokracia: Qeverisja nga një grup i privilegjuar, kur është e drejtë. Republika: Qeverisja nga shumica e qytetarëve, kur është e barabartë. Ai gjithashtu ishte kritik ndaj formave të keqe të këtyre qeverisjeve: Tiranit (shpërthimi i monarkisë). Oligarkisë (shpërthimi i aristokracisë). Demokracisë (kur shumica keqpërdor pushtetin). Aristoteli besonte se një shoqëri e mirë është ajo që ka një mesatare të shëndetshme të fuqisë politike, dhe qëllimi i politikës është të sigurojë mirëqenien dhe arritjen e eudaimonisë. 5. Shkenca dhe Natyrorja: Aristoteli ishte një pionier në studimin e natyrës dhe krijoi shumë teorira në fushat si biologjia, fizikë, dhe astronomia. Ai zhvilloi një metodë të vëzhgimit të drejtpërdrejtë dhe sistematizimin e informacionit. Disa prej kontributet të tij janë: Biologjia: Ai studionte organizmat dhe e ndau botën në shtazë dhe bime, duke zhvilluar një sistem klasifikimi të gjallëve. Kinematika: Ai diskutoi lëvizjen dhe tërheqjen, megjithatë teoritë e tij në fizikë u tejkaluan më vonë nga Galileo dhe Newton. Astronomia: Ai besonte se Toka ishte qendra e universit, ide që mbizotëronte deri në periudhën e Kopernikut. 6. Estetika: Aristoteli gjithashtu zhvilloi teori për artin dhe estetikën. Në veprën e tij "Poetika", ai shqyrtoi natyrën e tragjedisë dhe veprat dramatike. Ai argumentoi se tragjedia ka dy elementë të rëndësishëm: Katarzisa: Përshtypja e pastrimit emocional që ndjekësit ndjejnë nga veprimet dramatike. Mimesis: Kopjimi i realitetit, që është thelbësor për artin dhe veprat e artit. Në përmbledhje, filozofia e Aristotelit është jashtëzakonisht e gjerë dhe e thellë, duke ofruar një bazë për shumë fusha të studimit dhe duke ndikuar në mendimin filozofik për shumë shekuj. Ja disa thënie të tjera të njohura nga Aristoteli: 1. "Çdo njeri është ai që vepron, ashtu siç është veprimi." 2. "Liria e vërtetë është të veprosh sipas arsyes." 3. "Të gjithë njerëzit kërkojnë lumturi, por disa e kërkojnë atë në mënyra të ndryshme." 4. "Nuk është e mundur të jetosh një jetë të lumtur pa pasur arsyen dhe virtytin." 5. "Eksistenca e një njeriu është e lidhur ngushtësisht me qëllimin e tij dhe kuptimin e jetës." Këto thënie reflektojnë mendimin e Aristotelit mbi natyrën e virtytit, moralit dhe kërkimin e lumturisë si një qëllim jetese. Ja disa thënie të tjera të njohura nga Aristoteli:

Urtësia e papërsëritshme e filozofit Emanuel Kant Ndryshe gjermanët për të thonë se është ‘’babai i Gjermanisë’’ dhe një nga filozofët më të mëdhenj të botës. Mendohet se Emanuel Kant nuk ka dalë kurrë jashtë qytetit të tij dhe ka qenë rigoroz në veprimet e veta. Mbahet si një shkencëtar multidisiplinar dhe rigoroz për gjithë jetën e vet që ngeli udhëzues për të gjithë. Ndryshe përsëri thuhet që filozofia fillon dhe mbaron me Kantin. Ai ka pasur një ndikim shumë të madh tek filozofët në të ardhmen. Kanti(1724-1804) është një nga mendimtarët e Iluminizmit gjerman (Aufklärung), i mirënjohur kryesisht për librin e tij “Kritika e arsyes së pastër”, por edhe për refleksionet e tij mbi moralin, estetikën dhe politikën. Fëmija i katërt i një familjeje prej njëmbëdhjetë fëmijësh, ai lindi dhe vdiq në Konisberg, duke mos u larguar asnjëherë nga vendlindja. Nga viti 1740 deri më 1746 studioi në Universitetin e Konigsbergut teologjinë, kryesisht filozofinë, matematikën, shkencat fizike dhe natyrore. Interesi i pamatë i profesorit të tij, Martin Knucen, për shkencën angleze e nxiti filozofin të njihte fizikën e Isak Njutonit. Botimi i parë: “Mendime mbi vlerësimin e vërtetë të forcave të gjalla” më 1749 përbën pikënisjen e kumtesave shkencore të njëpasnjëshme. Jetoi sipas një orari të pandryshueshëm. Profesor në Universitetin e Königsbergut, ai është një nga filozofët e parë që mbajti një karrige universiteti. Emanuel Kanti e mori udhën e amshimit 12 shkurtin e vitit 1804, duke mërmëritur fjalët “kjo është e mira” (Es ist gut). Mbi varrin e tij do të shkruhej postulati i “Kritikës së arsyes praktike”: “Qielli me yje mbi mua, ligji moral në mua”. Mbetet një nga mendimtarët e arsyes së kulluar, si shtresimi më i qenësishëm i filozofisë gjermane. Ai arriti në sintezën e rrymave racionaliste dhe empiriste të iluministëve evropianë, që i bashkoi në një metafizikë të lirisë dhe të detyrës; ai kurorëzoi kështu ndërtesën intelektuale të shekullit të iluministëve. Çështjet që la pezull, u bënë çështje të filozofisë romantike. Kanti u shqetësua më së shumti në ofrimin e një përgjigje vendimtare për tri pyetjet e mëposhtme: Çfarë mund të di unë? Çfarë duhet të bëj? Çfarë mund të shpresoj? të cilat përbëjnë par excellence programin e çdo filozofi. Liria tek Kanti është një koncept që ndërhyn në fushën morale, në nivelin e pyetjes: Çfarë duhet të bëj? Kanti afirmon se vetëm përmes ligjit moral, ai e njoh veten si të lirë. Liria kantiane është ngushtësisht e lidhur me nocionin e autonomisë, që nënkupton: ligj për vetveten, pra liria i bindet ligjit të krijuar nga vetë unë. Kemi të bëjmë me respektin e angazhimit të dikujt, një përputhje me veten. Po ashtu, fenomenet në mendimin kantian janë subjekt i ligjit të shkakësisë natyrore: çdo ngjarje është efekti i një tjetri, për të vijuar deri në pafundësi. Në kundërshtim me fenomenin, njeriu, në sundimin moral, është i lirë, çka nënkupton se ai ka fuqinë për të filluar një gjendje të vetvetes. Nëse duam të kuptojmë parimin bazë të moralit të një shoqërie të lirë, nuk mund të gjejmë pikë referimi më të mirë se sa mendimi i Emanuel Kantit. Ai është filozofi më i rëndësishëm dhe gjerësisht i diskutuar si filozofi moralist në histori. Dhe ai ishte i vetëndërgjegjshëm një liberal i Iluminizmit, i cili besonte në një qeveri të kufizuar dhe në lirinë maksimale. Në esenë “Teoria dhe Praktika”, Kant paraqet një pasqyrë të teorisë së tij politike. Me mendimin se një shtet civil është krijuar për të siguruar të drejtat tona, ai shprehet: “Askush nuk mund të më detyrojë që të jem i lumtur në përputhje me konceptin e tij për mirëqenien e të tjerëve, sepse gjithsecili mund ta kërkojë lumturinë në çfarëdo mënyre që ai e sheh të arsyeshme, për sa kohë që ai nuk cenon lirinë e të tjerëve për të ndjekur një qëllim të ngjashëm mund të pajtohet me lirinë e gjithë të tjerëve brenda një ligji të përgjithshëm të zbatueshëm, – d.m.th. ai duhet t’i japë të tjerëve të njëjtën të drejtë që gëzon edhe vetë”. Filozofia morale e Kantit justifikon të drejtat ekstremisht të forta kundër forcës. I vetmi justifikim për forcë në filozofinë e tij është mbrojtja e vetvetes ose e të tjerëve. Prandaj, qeveria e tij ideale duhet të jetë jashtëzakonisht e kufizuar dhe të lejojë shpengimin e imagjinatave, ndërmarrjeve dhe eksperimenteve të qytetarëve në jetesë. Kanti ruan pozicione të çuditshme në pozita të veçanta morale. Ai ka një pikëpamje të çuditshme sa i përket martesës, e konsideron si një robëri reciproke, mendon se gënjeshtra është gjithmonë e gabuar, pavarësisht se e ç’natyre është. Kanti është më bindës në aspektin më abstrakt, kur merret me çështje themelore filozofike. Kanti, shpikësi i një gjuhe të re filozofike, na bën të mundur zotërimin e të pazotërueshmes “Kanti është një filozof që na lejon të mendojmë dhe ndërtojmë kategori, të zotërojmë të pazotërueshmen: ai është ballafaquar vazhdimisht me atë që tejkalon aftësitë tona për të njohur, imagjinatën tonë, tejkalon format tona të jetës. Na jep mjetet për të zotëruar atë që vuan më së shumti, qoftë idetë metafizike si Perëndia, shpirti ose liria. Ai nuk është ngushëllues, por është një mësues i shkëlqyer për t’i dhënë një emër asaj që është përtej nesh”, – shprehet Michaël Foessel. Ndikimi i tij mbi filozofinë, ndikim të cilin e ushtron si nëpërmjet mësimeve, ashtu edhe përmes shklrimeve të tij, është i madh në Evropë, veçanërisht në idealizmin gjerman (Johann Gottlieb Fichte, Friedrich Schelling, Friedrich Hegel), për të cilin ai mund të konsiderohet si themelues.

Sa i mungon realitetit babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Dritëro, babai i të gjithëve, fjala jote kumbonte si zëri i dheut, si kënga e fshatit, si psherëtima e një nëne që pret birin e saj në prag. Ti ishe ai që e deshe njeriun me gjithë brengat e tij, që e ngrite fjalën në art dhe dhimbjen në varg. Na mësoje me poezinë tënde të duam mëmëdhenë, ta shohim nënën tonë si Shqipërinë dhe Shqipërinë si nënën tonë. Na dhe forcë të kuptojmë se fjala ka peshë, se e vërteta qëndron mbi gjithçka, dhe se njeriu është aq i madh sa ndershmeria puna dhe e verteta , ëndrrat e tij. Sa herë lexojmë vargjet e tua, sikur të dëgjojmë përsëri në dhomën e heshtur, duke na pritur, duke na folur me atë butësinë e mendimtarit që di të dojë dhe të qortojë njëkohësisht. Na mungon, Dritëro! Na mungon ti, fjala jote e urtë, mençuria jote prej atdhetari të vërtetë. Por fjala jote nuk do të shuhet kurrë. Ajo do të mbetet në mendjet dhe zemrat tona, si një dritë që s’e fik as nata më e gjatë. Na mungon babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Ah, Dritëro, sa duhesh në këtë kohë! Në kohën e zhurmës, ku fjala e urtë është bërë e rrallë, ku të thjeshtët presin një zë që t’i mbrojë, ku politika rrëshqet mbi fjalë të kota, pa mendim, pa shpirt. Sa mungon pena jote, që dinte të shkruante për njeriun e zakonshëm me madhështi, për fshatarin që punon tokën, për gruan që mban mbi supe dhe familjen, dhe dhimbjen, dhe dashurinë për këtë dhe. Ju mungon përkrahja jote njerëzve të thjeshtë, që ti i bëre të ndihen të mëdhenj, që i ngrite me fjalën tënde të drejtë, që u dhe zë, dinjitet, forcë. I mungon fjala jote e duhur kësaj dalldie politike, që s’di më të ndalet, që s’ka më vertetesi, që nuk dëgjon, nuk mendon, nuk ndjen. Po ti s’je larg, Dritëro! Ti je aty, në vargjet që na dhe, në urtësinë që na mësove, në mendimin që nuk vdes. Por ne kemi mall… shumë mall! Sa mungon babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Kishe shpirt, kishe mendje, kishe kurajë! Të flisje për të thjeshtin pa e ulur, të qortoje të madhin pa frikë, të doje këtë vend pa kushte, pa maska, pa lajka. Ah, Dritëro, sa duhesh sot! Në këtë kohë fjalësh të zbrazëta, ku mençuria është zë i shuar, ku guximi është bërë heshtje, dhe drejtësia një ëndërr e prerë. Ti e dije dhimbjen e popullit, e dije etjen për drejtësi. Ti e dije peshën e vargut, që mund të shkundte shpirtin, që mund të mbillte dritë, aty ku nata rëndonte mbi ne. Tani fjala jote rri si një gur i shenjtë, në zemrat tona, në librat e tu, në mendjet që nuk harrojnë. Po ne kemi mall… shumë mall! Na mungon babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Kishe shpirt, kishe mendje, kishe kurajë! Të flisje për të thjeshtin pa e ulur, të qortoje të madhin pa frikë, të doje këtë vend pa kushte, pa maska, pa piar. Ah, Dritëro, sa duhesh sot! Në këtë kohë fjalësh të zbrazëta, ku mençuria është zë i shuar, ku guximi është bërë heshtje, dhe drejtësia një ëndërr e prerë. Ti e dije dhimbjen e popullit, e dije etjen për drejtësi. Ti e dije peshën e vargut, që mund të shkundte shpirtin, që mund të mbillte dritë, aty ku nata rëndonte mbi ne. Tani fjala jote rri si një gur i shenjtë, në zemrat tona, në librat e tu, në mendjet që nuk harrojnë. Po ne kemi mall… shumë mall! Na mungon babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Ishe i ndershëm, babaxhan, i madh në thjeshtësinë tënde. Flisje me njerëzit si të ishin miqtë e tu të vjetër, u jepje fjalën e duhur, pa zbukurime, pa shtirje. Kush nuk të deshi ty? Kush nuk u pa në vargjet e tua? Kush nuk mësoi prej teje si të dojë këtë vend, si të mbajë kokën lart, edhe kur koha është e rëndë? Ti shkrove për nënën, për dheun, për fshatarin, për qytetin, për dashurinë që nuk matet me fjalë të mëdha, por me zemër, me besë, me përkushtim. Ah, Dritëro! Na mungon! Në çdo cep të kësaj toke, ku fjala e ndershme është bërë e rrallë, ku mençuria është harruar, e politika flet, por nuk dëgjon. Po ti je aty, në librat që s’plaken, në vargjet që frymojnë, në zemrat që ende të lexojnë, që ende të duan. E ne kemi mall… shumë mall! Na mungon babai i fjalës së urtë, i mençurisë së kombit Peshonte fjala jote, si gur themeli në mendjen e kombit, si buka e ndarë mes njerëzve të thjeshtë, si urtia e një plaku që sheh përtej kohës. Por tani peshon edhe më shumë! Në një botë ku fjalët janë bërë të lehta, ku e vërteta zëvendësohet me zhurmë, ku urtësia është mall i rrallë. Vlera jote nuk është kujtim, por dritë që ndriçon ende, në vargjet që nuk vdesin, në mendjet që nuk harrojnë. Ti dhe dashuri, dhe kurajë, dhe mençuri. Na mësove të duam, të mendojmë, të guxojmë. Ah, Dritëro, sa duhesh sot! Sa mungon zëri yt mes gjithë kësaj rrëmuje! Por fjala jote rri këtu, e rëndë si gur, e butë si puhizë, e përjetshme si vetë kombi që e deshe aq shumë. Nga Liliana Pere.