Search Results

Festivali i 63-të i Këngës në RTSH, nga 85 krijime muzikore përzgjidhen 30 këngë në konkurrim Festivali i 63-të i Këngës në RTSH, nga 85 krijime muzikore përzgjidhen 30 këngë në konkurrim Nga Julia Vrapi Festivali i Këngës në Radio Televizionin Shqiptar këtë vit ka në konkurrim 30 këngë. Festivali i Këngës në RTSH vjen në edicionin e tij të 63-të dhe në skenë pritet të ngjiten Elvana Gjata, Devis Xherahu, Gjergj Kaçinari, grupi “Djemtë e detit”, etj, ku do të jetë sërish rikthimi i këngëtarit Mal Retkoceri, që ishte dhe fitues i edicionit të 62-të që u zhvillua në dhjetor 2023. Lista me këngëtarët që do të jenë pjesë e Festivalit të Këngës në RTSH u publikua një ditë më parë. Komisioni Përzgjedhës për Kualifikimin e Këngëve pjesëmarrëse në Festivalin e 63-të të Këngës në RTSH përzgjodhi 30 këngët për këtë edicionin, që do të zhvillohet në muajin dhjetor këtë vit. “Komisioni i përbërë nga profesionistë të fushës së muzikës dhe të letrave, pasi dëgjuan e analizuan 85 krijime muzikore, që mbërritën në Radiotelevizionin Shqiptar konform rregullores së festivalit, kanë vendosur unanimisht të shpallin 30 këngët që do të jenë pretendente për çmimet e këtij festivali, pa diskutim edhe pretendente për të përfaqësuar Shqipërinë në Eurovizion”, thuhet për përzgjedhjen e këngëve në faqen “Eurovision Albania”, ku është publikuar dhe lista e këngëtarëve që do të garojnë në edicionin e 63-të. Në festival në konkurrim janë: Algert Sala, Alis Kallacej, Ardit Çuni, Devis Xherahu, Djemtë e Detit, Elvana Gjata, Endrik Beba, Epos Grup, Erma Mici, Frensi Revania, Gjergj Kaçinari, Gresa Gjocera, Jet Kejsi Jazxhi, Kleansa Susaj, Laurjan Ejlli ft. Adelina Corraj, Lorenc Hasrama, Luna Çausholli, Mal Retkoceri, Martina Serreqi, Mihallaq Andrea, Nita Latifi, Olsi Bylyku, Orgesa Zaimi, Rea Nuhu, Ronaldo Mesuli, Santino De Bartolo, Shkodra Elektronike, Stine, Vesa Smolica. Festivali në RTSH Festivali i Këngës në RTSH këtë vit zhvillon edicionin e tij të 63-të, por këngëtarja Elhaida Dani u prezantua disa muaj më parë si drejtore artistike. Për pjesëmarrjen në garën seleksionuese të Festivalit të 63- të të Këngës në RTSH më parë u njoftua se krijimet (këngët) duhet të dorëzoheshin në e-mailin zyrtar të festivalit në datat 27- 28 dhe 29 shtator, ku ndër të tjera kompozitorit i lejohej që të prezantonte në festival vetëm 1këngë. Festivali organizohet në çdo fund viti në Pallatin e Kongreseve në Tiranë, ku në të marrin pjesë këngëtarë të rinj dhe këngëtarë të afirmuar. Mal Retkoceri u shpall fitues i çmimit të parë nga juria në Festivalin e 62 të Këngës në RTSH me këngën “Çmendur”, ndërsa Besa Kokëdhima përfaqësoi Shqipërinë në “Eurovision 2024” me këngën “Zemrën n’dorë”. Ky përfaqësim erdhi pasi mori votat e publikut për të përfaqësuar vendin tonë në edicionin e 68-të të “Eurovision” që u mbajt në Malmo të Suedisë. Festivali i Këngës në RTSH zhvillohet përgjatë disa netëve për publikun. Festivali i Këngës në RTSH është një garë vjetore muzikore në Shqipëri e organizuar nga transmetuesi publik, Radio Televizioni Shqiptar (RTSH). I transmetuar çdo vit që prej inaugurimit në 1962, festivali ka përcaktuar përfaqësuesin shqiptar në “Eurovision” që nga viti 2004.

Baleti “Bukuroshja e Fjetur” me muzikën e Çajkovskit sjell në skenën tonë edhe balerinët e Teatrit të Varnës Nga Julia Vrapi Baleti klasik “Bukuroshja e Fjetur” me muzikën e Çajkovksit do të vijë në skenën e Teatrit Kombëtar të Operës dhe Baletit. Baleti vjen në skenën tonë si një bashkëpunim mes TKOB-së dhe Teatrit të Varnës Bullgari. Përralla magjike e “Bukuroshes së Fjetur” do të rrëfehet përmes siluetave në TKOB. Baleti klasik “Bukuroshja e Fjetur” na rikthen në botën e përrallave, aty ku dashuria dhe besimi triumfojnë mbi të keqen. Teatri Kombëtar i Operës dhe Baletit thotë se me këtë shfaqje të pranishmit do të përjetojnë një botë të magjishme. “Me muzikën e pavdekshme të Tchaikovskit dhe një koreografi mahnitëse, kjo shfaqje, e cila sjell në skenën shqiptare balerinët e Teatrit të Varnës, ju fton të përjetoni një botë të magjishme plot princa, princesha dhe magjistarë! Bashkëpunimi me Teatrin e Varnës, një risi e frytshme e kalendarit artistik 2023, vazhdon të përqafohet edhe gjatë vitit 2024, duke sjellë shkëmbime të suksesshme artistësh dhe produksionesh”, thuhet nga Teatri Kombëtar i Operës dhe Baletit (TKOB) për baletin që do të jetë në skenë më 13 tetor ora 20:00 në mbrëmje. Historia flet për princeshë Aurorën, e cila është e mallkuar të shpojë gishtin në një makinë tjerrëse dhe të flejë për 100 vjet. Kjo zgjat derisa të zgjohet nga puthja e një princi. Ata martohen në fund të baletit dhe me fluturime, numra të bukur muzikorë. Lufta e përjetshme midis së mirës dhe së keqes, përralla klasike e baletit “Bukuroshja e fjetur” nga Pyotr Ilyich Tchaikovsky ka kënaqur audiencën në skenat më të mëdha në botë. Fillimisht i performuar në vitin 1890 në Shën Petërburg, Rusi dhe bazuar në përrallën e Charles Perraults “Bukuroshja e fjetur në pyll”. Pjetër Iljiç Çajkovskij (7 Maj 1840 -6 Nëntor 1893) ishte një kompozitor i madh rus i erës romantike si edhe dirigjent dhe pedagog. Bashkëpunimi mes dy teatrove Në nëntor të vitit 2022 drejtoresha e përgjithshme e Teatrit Kombëtar të Operës, Baletit dhe Ansamblit Popullor Abigeila Voshtina, mirëpriti drejtoreshën e Përgjithshme të Qendrës së Produksionit të Teatrit dhe Muzikës të Varnës së Bullgarisë, znj. Daniela Dimova për të sjellë jo vetëm në Shqipëri, por edhe në Kosovë, shfaqjen unike “Aida” të Giuseppe Verdi-it, me kostumografi, skenografi dhe regji të kolosit operistik, Gian Franco Zeffirelli. “Nisi kështu një bashkëpunim afatgjatë për të ndërkombëtarizuar vlerat tona artistike shqiptare”, shprehej drejtoresha Voshtina më parë. Në vijim të bashkëpunimeve, asistent-regjisorja e operës “Aida”, Ada Gurra shkoi në Varna për të përgatitur dy kaste artistësh, të cilët interpretuan tingujt Verdian, me regji, skenografi dhe kostumografi të të madhit Franco Zeffirelli. Opera e cila në Shqipëri u mirëprit nga publiku vijoi edhe në Bullgari, ku pjesë e saj ishin dhe solistë të Teatrit Kombëtar të Operës dhe Baletit.

Ditët e librit arbëresh rikthehet me fokus të veçantë te veshja e gruas arbëresh Qendra e Studimeve dhe Publikimeve për Arbëreshët (QSPA) organizon edicionin e dytë të veprimtarisë “Ditët e librit arbëresh”, që do të zhvillohet më 30 shtator në sallën “Abret” të Hotel Tirana International. Aktiviteti, që nis në orën 10:00, do të jetë i përqendruar këtë vit tek një prej simboleve më të rëndësishme të kulturës arbëreshe – kostumi tradicional i grave. Nën temën “Studimet antropologjike dhe dijebërja artizanale e veshjes së gruas arbëreshe”, ngjarja do të mbledhë për dy ditë akademikë dhe studiues të njohur ndërkombëtarë. Ndër personalitetet kryesore të pranishme është antropologu italian Mario Bolognari, i cili do të ofrojë një analizë të thellë mbi veshjen tradicionale si një element identiteti për komunitetin arbëresh. Pjesë e veçantë e aktivitetit do të jetë një ekspozitë unike e kostumeve autentike arbëreshe, mbi 100-vjeçare, që për herë të parë vijnë në Shqipëri. Këto veshje, të punuara me teknika artizanale të trashëguara nga brezi në brez, janë dëshmi e rëndësishme e ruajtjes së traditave kulturore të këtij komuniteti për më shumë se 500 vite. Eventi pritet të ofrojë një platformë të vlefshme për diskutime mbi trashëgiminë kulturore arbëreshe, me një fokus të veçantë mbi ruajtjen dhe promovimin e vlerave të saj në ditët e sotme. Programi i plotë këtu Programi i Edicionit II Ditët e librit arbëresh Kush janë të ftuarit e këtij edicioni: Prof. Mario BOLOGNARI, antropolog kulturor i njohur në botën akademike italiane e më gjerë me studimet e tij në këtë fushë, ku arbëreshët kanë zënë një vend të rëndësishëm në studimet e tij. Bolognari ka një karrierë të gjatë akademike si profesor i Antropologjisë Kulturore në Universitetin e Mesinës, ku ka drejtuar Departamentin e Qytetërimeve të Lashta dhe Moderne duke filluar nga viti 2014 deri në 2018. Ai gjithashtu ka dhënë mësim në Universitetet e Padovës, Kalabrisë dhe Katania-s. Nga 2012, është Drejtor i Revistës shkencore online “Humanities. Rivista di storia, geografia, antropologia e sociologia”. Nga viti 2012, Bolognari ka mbajtur rolin e Drejtorit të revistës “Etnoantropologia” dhe nga viti 2015 deri në vitin 2017 atë të Presidentit Kombëtar të AISEA (Shoqata Italiane e Shkencave Etnoantropologjike). Nga viti 2008 është anëtar i komitetit shkencor të revistës “Il Maurolico. Giornale di Storia Scienze Lettere e Arte”; nga viti 2016 është pjesë e komitetit shkencor të serisë “Orizzonti di senso. Studi di storia, filosofia e diritto” botim i Shtëpisë botuese Aracne; nga viti 2022 drejton serinë “Antropologia e violenza” të shtëpisë botuese La Città del Sole. Bolognari është autor i njëqind e pesëdhjetë botimeve, duke përfshirë monografi, artikuj, ese dhe artikuj në anglisht dhe ka realizuar gjashtë dokumentarë me interes etno-antropologjik. Kërkimet e tij etnografike janë fokusuar në komunitetet arbëreshe të Kalabrisë, në emigrantët italianë në Kanada dhe Venezuelë, në Haida të Kolumbisë Britanike dhe në Arsi-Oromo të fshatit Shala, Etiopi. Së fundmi, ai i është përkushtuar studimit të identitetit sicilian, temë e botimeve të tij të fundit. Carmine Giacomo STAMILE, mësues arbëresh, kultor dhe autor i librave të shumtë kushtuar traditave dhe kulturës arbëreshe. Ai është krijuesi dhe kuratori i Muzeut Etnografik Arbëresh të Cerzeto (San Giacomo) në Kalabri, një nga muzetë më të pasur dhe më të kompletuar arbëresh. Koleksionist i këngëve popullore arbëreshe, ai ka shkruar dhe botuar disa vepra për këngën, traditat dhe kulturën arbëreshe, duke përfshirë tekste të Frangjisk Anton Santorit, si “Vjeshta popullore” (Këngë popullore, 2013). Stamile ka shkruar tekste të ndryshme për mësimin e gjuhës arbëreshe në shkollat ​​fillore, të cilat u prezantuan në edicionin e parë të “Ditët e Librit Arbëresh”, organizuar nga QSPA në Tiranë nga data 21 deri më 23 nëntor 2022. Stamile ka botuar edhe ese për mësimin e gjuhës arbëreshe dhe vazhdon të mbajë kurse mësimore për të gjitha moshat. Mirela BUDA, artizane e kostumeve origjinale arbëreshe. E lindur në Tiranë më 18 shtator 1973, ajo u transferua në Itali në vitin 1994, duke u vendosur në bashkinë e San Giorgio Albanese/Kalabri. Pasioni i saj për kostumet arbëreshe u shfaq në vitin 1996 dhe me kalimin e kohës, ajo arriti të ndërtojë një rrjet kontaktesh, duke fituar njohjen dhe vlerësimin e komunitetit italo-shqiptar për angazhimin e saj në ruajtjen dhe promovimin e veshjeve shqiptare. Në vitin 2017, ajo promovoi krijimin e grupit të fëmijëve “Henza e re” në San Giorgio Albanese. Buda ka marrë pjesë në Festivalin e Kostumeve Arbëreshe të Vaccarizzo Albanese më 1 gusht 2022 dhe në paradën e 16 korrikut 2023, me rastin e takimit mes komuniteteve arbëreshe të Kalabrisë ku ishte i pranishëm dhe Presidentit i Shqipërisë z. Bajram Begaj. Ka qenë pjesë e jurisë në “Festivalin e Këngës Arbëreshe” në gusht 2021 dhe ka marrë pjesë në manifestimin “550 vjet nga vdekja e Skënderbekut” në Kepin e Rodonit, Shqipëri, më 1 maj 2018. Buda ka marrë pjesë në “Festivalin e Këngës Arbëreshe”, i San Demetrio Corone-s, gusht 2024. Aktualisht, krahas përgatitjes së krijimit të Shoqatës “Gjitonia e re”, ajo është në pritje të një konkursi rajonal për krijimin e një laboratori rrobaqepësie, me qëllim ofrimin e kurseve të trajnimit të dedikuara ekskluzivisht për krijimin e veshjeve shqiptare. Elisabeth D’ELIA, lindur në Kozencë më 19 qershor 1982, që në moshë të re ajo ka treguar një pasion të madh për artin dhe një talent të natyrshëm për vizatimin. Ky interes u nxit më tej nga mësimet e rrobaqepsisë dhe të qëndistarisë prej gjyshes së saj nga babai dhe nga tradita e veshjes së grave arbëreshe, llambadhori. Me kalimin e kohës, duke u specializuar në qëndisjen e rrobave të vjetra me ar, ajo ka ndjekur kurse dhe ka marrë mësime nga mjeshtra të njohur spanjollë dhe italianë të qëndisjes së artit sakral. D’Elia pati mundësinë të studionte teknikat e vjetra të qëndistarisë së lashtë dhe të hulumtonte mbi materialet e çmuara, si fijet e holla të arit, të përdorura jo vetëm në veshjet tradicionale, por edhe në qëndisjet dhe në uniformat ushtarake. Aktualisht punon në sektorin administrativ të një kompanie private në San Giacomo. Rosangela PALMIERI, lindur në Taranto më 15 mars 1962, është bashkëpunëtore e Bashkisë së San Paolo Albanese. Nga viti 2004 e deri më sot ajo ka zhvilluar aktivitete bashkëpunuese për Bashkinë, pasi ka fituar konkursin e shpallur nga Institucioni si operatore e Sporteleve gjuhësore. Ndër detyrat e saj kryesore janë tutoriati i studentëve që i drejtohen Muzeut të Kulturës Arbëreshe për kërkime studimore dhe menaxhimi i vazhdueshëm e i qendrueshëm i Muzeut të Kulturës Arbëreshe në San Paolo Albanese dhe i Bibliotekës së Specializuar për Albanofoninë. Palmieri ka mbajtur kumtesa mbi kulturën e San Paolo Albanese në konferenca të ndryshme si ajo në Val Resia dhe në Valle dell’ Amendolea, me rastin e prezantimit të librit fotografik të Santino Amedeo “Tre vallate tre culture“, dhe në konferencën “Le culture dell’anno Mille sulla lavorazione della ginestra”. Gjithashtu, ajo ka marrë pjesë si tutor në projektin “Kurse Trajnimi për Guida Muzeale” financuar në zbatim të ligjit 482/99. Palmieri ka shkruar artikuj për revistën “Rilindasi” mbi ritin bizantin dhe artin ikonografik. Ka qenë anëtare e grupit të punës për projektin “ArtePollino”, krijuar nga Rajoni i Bazilikatës në bashkëpunim me Ministrinë e Trashëgimisë dhe Aktiviteteve Kulturore, Ministrinë e Zhvillimit Ekonomik dhe me Fondacionin “La Biennale di Venezia”. Gjithashtu ajo ka qenë pjesë ndihmëse dhe mbështetëse e realizimit televiziv për Geo&Geo, krijuar nga Alessandro Turci dhe Federica Miglio, në ciklin e përpunimit të gjineshtrës, etj. Teresana FERRARA, lindur në Taranto më 16 shkurt 1966, prej 16 shkurtit 2004 ka qenë bashkëpunëtore e Bashkisë të San Paolo Albanese. Që nga ajo kohë, ajo ka zhvilluar aktivitete të ndryshme, duke përfshirë tutoriatin e studentëve që i drejtohen Muzeut të Kulturës Arbëreshe për kërkime studimore. Ajo i dedikohet me përkushtim drejtimit të vazhdueshëm të Muzeut të Kulturës Arbëreshe në San Paolo Albanese dhe të Bibliotekës së Specializuar për Albanofoninë. Ferrara ka marrë pjesë në ekspozita dhe evente të organizuara nga Muzeu i Kulturës Arbëreshe të San Paolo Albanese, ku kryen guida muzeale. Ajo gjithashtu ka kuruar ekspozita duke ofruar mbështetje për aktivitetet kulturore dhe edukative të institucionit, siç janë: “Procesi i përpunimit të gjineshtrës”; “Veshjet dhe kostumet arbëreshe të San Paolo Albanese”; “Objekte të kulturës materiale vendase”; ekspozita “Objekte nga kujtesa”; ekspozita “Zampogne”. Etiketakryesore Qendra e Studimeve dhe Publikimeve për Arbëreshët (QSPA) organizon edicionin e dytë të veprimtarisë “Ditët e librit arbëresh”, që do të zhvillohet më 30 shtator në sallën “Abret” të Hotel Tirana International. Aktiviteti, që nis në orën 10:00, do të jetë i përqendruar këtë vit tek një prej simboleve më të rëndësishme të kulturës arbëreshe – kostumi tradicional i grave. Nën temën “Studimet antropologjike dhe dijebërja artizanale e veshjes së gruas arbëreshe”, ngjarja do të mbledhë për dy ditë akademikë dhe studiues të njohur ndërkombëtarë. Ndër personalitetet kryesore të pranishme është antropologu italian Mario Bolognari, i cili do të ofrojë një analizë të thellë mbi veshjen tradicionale si një element identiteti për komunitetin arbëresh. Pjesë e veçantë e aktivitetit do të jetë një ekspozitë unike e kostumeve autentike arbëreshe, mbi 100-vjeçare, që për herë të parë vijnë në Shqipëri. Këto veshje, të punuara me teknika artizanale të trashëguara nga brezi në brez, janë dëshmi e rëndësishme e ruajtjes së traditave kulturore të këtij komuniteti për më shumë se 500 vite. Eventi pritet të ofrojë një platformë të vlefshme për diskutime mbi trashëgiminë kulturore arbëreshe, me një fokus të veçantë mbi ruajtjen dhe promovimin e vlerave të saj në ditët e sotme. Programi i plotë këtu Programi i Edicionit II Ditët e librit arbëresh Kush janë të ftuarit e këtij edicioni: Prof. Mario BOLOGNARI, antropolog kulturor i njohur në botën akademike italiane e më gjerë me studimet e tij në këtë fushë, ku arbëreshët kanë zënë një vend të rëndësishëm në studimet e tij. Bolognari ka një karrierë të gjatë akademike si profesor i Antropologjisë Kulturore në Universitetin e Mesinës, ku ka drejtuar Departamentin e Qytetërimeve të Lashta dhe Moderne duke filluar nga viti 2014 deri në 2018. Ai gjithashtu ka dhënë mësim në Universitetet e Padovës, Kalabrisë dhe Katania-s. Nga 2012, është Drejtor i Revistës shkencore online “Humanities. Rivista di storia, geografia, antropologia e sociologia”. Nga viti 2012, Bolognari ka mbajtur rolin e Drejtorit të revistës “Etnoantropologia” dhe nga viti 2015 deri në vitin 2017 atë të Presidentit Kombëtar të AISEA (Shoqata Italiane e Shkencave Etnoantropologjike). Nga viti 2008 është anëtar i komitetit shkencor të revistës “Il Maurolico. Giornale di Storia Scienze Lettere e Arte”; nga viti 2016 është pjesë e komitetit shkencor të serisë “Orizzonti di senso. Studi di storia, filosofia e diritto” botim i Shtëpisë botuese Aracne; nga viti 2022 drejton serinë “Antropologia e violenza” të shtëpisë botuese La Città del Sole. Bolognari është autor i njëqind e pesëdhjetë botimeve, duke përfshirë monografi, artikuj, ese dhe artikuj në anglisht dhe ka realizuar gjashtë dokumentarë me interes etno-antropologjik. Kërkimet e tij etnografike janë fokusuar në komunitetet arbëreshe të Kalabrisë, në emigrantët italianë në Kanada dhe Venezuelë, në Haida të Kolumbisë Britanike dhe në Arsi-Oromo të fshatit Shala, Etiopi. Së fundmi, ai i është përkushtuar studimit të identitetit sicilian, temë e botimeve të tij të fundit. Carmine Giacomo STAMILE, mësues arbëresh, kultor dhe autor i librave të shumtë kushtuar traditave dhe kulturës arbëreshe. Ai është krijuesi dhe kuratori i Muzeut Etnografik Arbëresh të Cerzeto (San Giacomo) në Kalabri, një nga muzetë më të pasur dhe më të kompletuar arbëresh. Koleksionist i këngëve popullore arbëreshe, ai ka shkruar dhe botuar disa vepra për këngën, traditat dhe kulturën arbëreshe, duke përfshirë tekste të Frangjisk Anton Santorit, si “Vjeshta popullore” (Këngë popullore, 2013). Stamile ka shkruar tekste të ndryshme për mësimin e gjuhës arbëreshe në shkollat ​​fillore, të cilat u prezantuan në edicionin e parë të “Ditët e Librit Arbëresh”, organizuar nga QSPA në Tiranë nga data 21 deri më 23 nëntor 2022. Stamile ka botuar edhe ese për mësimin e gjuhës arbëreshe dhe vazhdon të mbajë kurse mësimore për të gjitha moshat. Mirela BUDA, artizane e kostumeve origjinale arbëreshe. E lindur në Tiranë më 18 shtator 1973, ajo u transferua në Itali në vitin 1994, duke u vendosur në bashkinë e San Giorgio Albanese/Kalabri. Pasioni i saj për kostumet arbëreshe u shfaq në vitin 1996 dhe me kalimin e kohës, ajo arriti të ndërtojë një rrjet kontaktesh, duke fituar njohjen dhe vlerësimin e komunitetit italo-shqiptar për angazhimin e saj në ruajtjen dhe promovimin e veshjeve shqiptare. Në vitin 2017, ajo promovoi krijimin e grupit të fëmijëve “Henza e re” në San Giorgio Albanese. Buda ka marrë pjesë në Festivalin e Kostumeve Arbëreshe të Vaccarizzo Albanese më 1 gusht 2022 dhe në paradën e 16 korrikut 2023, me rastin e takimit mes komuniteteve arbëreshe të Kalabrisë ku ishte i pranishëm dhe Presidentit i Shqipërisë z. Bajram Begaj. Ka qenë pjesë e jurisë në “Festivalin e Këngës Arbëreshe” në gusht 2021 dhe ka marrë pjesë në manifestimin “550 vjet nga vdekja e Skënderbekut” në Kepin e Rodonit, Shqipëri, më 1 maj 2018. Buda ka marrë pjesë në “Festivalin e Këngës Arbëreshe”, i San Demetrio Corone-s, gusht 2024. Aktualisht, krahas përgatitjes së krijimit të Shoqatës “Gjitonia e re”, ajo është në pritje të një konkursi rajonal për krijimin e një laboratori rrobaqepësie, me qëllim ofrimin e kurseve të trajnimit të dedikuara ekskluzivisht për krijimin e veshjeve shqiptare. Elisabeth D’ELIA, lindur në Kozencë më 19 qershor 1982, që në moshë të re ajo ka treguar një pasion të madh për artin dhe një talent të natyrshëm për vizatimin. Ky interes u nxit më tej nga mësimet e rrobaqepsisë dhe të qëndistarisë prej gjyshes së saj nga babai dhe nga tradita e veshjes së grave arbëreshe, llambadhori. Me kalimin e kohës, duke u specializuar në qëndisjen e rrobave të vjetra me ar, ajo ka ndjekur kurse dhe ka marrë mësime nga mjeshtra të njohur spanjollë dhe italianë të qëndisjes së artit sakral. D’Elia pati mundësinë të studionte teknikat e vjetra të qëndistarisë së lashtë dhe të hulumtonte mbi materialet e çmuara, si fijet e holla të arit, të përdorura jo vetëm në veshjet tradicionale, por edhe në qëndisjet dhe në uniformat ushtarake. Aktualisht punon në sektorin administrativ të një kompanie private në San Giacomo. Rosangela PALMIERI, lindur në Taranto më 15 mars 1962, është bashkëpunëtore e Bashkisë së San Paolo Albanese. Nga viti 2004 e deri më sot ajo ka zhvilluar aktivitete bashkëpunuese për Bashkinë, pasi ka fituar konkursin e shpallur nga Institucioni si operatore e Sporteleve gjuhësore. Ndër detyrat e saj kryesore janë tutoriati i studentëve që i drejtohen Muzeut të Kulturës Arbëreshe për kërkime studimore dhe menaxhimi i vazhdueshëm e i qendrueshëm i Muzeut të Kulturës Arbëreshe në San Paolo Albanese dhe i Bibliotekës së Specializuar për Albanofoninë. Palmieri ka mbajtur kumtesa mbi kulturën e San Paolo Albanese në konferenca të ndryshme si ajo në Val Resia dhe në Valle dell’ Amendolea, me rastin e prezantimit të librit fotografik të Santino Amedeo “Tre vallate tre culture“, dhe në konferencën “Le culture dell’anno Mille sulla lavorazione della ginestra”. Gjithashtu, ajo ka marrë pjesë si tutor në projektin “Kurse Trajnimi për Guida Muzeale” financuar në zbatim të ligjit 482/99. Palmieri ka shkruar artikuj për revistën “Rilindasi” mbi ritin bizantin dhe artin ikonografik. Ka qenë anëtare e grupit të punës për projektin “ArtePollino”, krijuar nga Rajoni i Bazilikatës në bashkëpunim me Ministrinë e Trashëgimisë dhe Aktiviteteve Kulturore, Ministrinë e Zhvillimit Ekonomik dhe me Fondacionin “La Biennale di Venezia”. Gjithashtu ajo ka qenë pjesë ndihmëse dhe mbështetëse e realizimit televiziv për Geo&Geo, krijuar nga Alessandro Turci dhe Federica Miglio, në ciklin e përpunimit të gjineshtrës, etj. Teresana FERRARA, lindur në Taranto më 16 shkurt 1966, prej 16 shkurtit 2004 ka qenë bashkëpunëtore e Bashkisë të San Paolo Albanese. Që nga ajo kohë, ajo ka zhvilluar aktivitete të ndryshme, duke përfshirë tutoriatin e studentëve që i drejtohen Muzeut të Kulturës Arbëreshe për kërkime studimore. Ajo i dedikohet me përkushtim drejtimit të vazhdueshëm të Muzeut të Kulturës Arbëreshe në San Paolo Albanese dhe të Bibliotekës së Specializuar për Albanofoninë. Ferrara ka marrë pjesë në ekspozita dhe evente të organizuara nga Muzeu i Kulturës Arbëreshe të San Paolo Albanese, ku kryen guida muzeale. Ajo gjithashtu ka kuruar ekspozita duke ofruar mbështetje për aktivitetet kulturore dhe edukative të institucionit, siç janë: “Procesi i përpunimit të gjineshtrës”; “Veshjet dhe kostumet arbëreshe të San Paolo Albanese”; “Objekte të kulturës materiale vendase”; ekspozita “Objekte nga kujtesa”; ekspozita “Zampogne”.

#Çfarë e shkakton vërtet fenomenin psikologjik Déjà Vu të çuditshëm? Déjà Vu - një term që rezonon me një atmosferë misterioze dhe magjepsëse, duke i lënë individët të hutuar nga pamja e tij e papritur. A e keni përjetuar ndonjëherë atë ndjesi të çuditshme familjariteti në një situatë që jeni të sigurt se nuk e keni hasur kurrë më parë? Teori të shumta janë përpjekur të zbulojnë enigmën e Déjà Vu, duke filluar nga një "qark i shkurtër" në tru, hipoteza e kujtimeve të rreme, deri te një formë gabimi në kujtimin ose kodimin e përvojave të caktuara. Megjithatë, një studim i fundit i kryer nga Universiteti i St. Andrews në Skoci propozon një shpjegim të ri: Déjà Vu nuk është një kujtesë e rreme ose e humbur, por dëshmi se truri po vërteton kujtimet e fituara. Origjina e fenomenit Një nga sfidat kryesore në studimin e kësaj teme qëndron në vështirësinë e nxitjes së kësaj ndjesie bindëse. Neuroshkencëtari Akira O'Connor dhe kolegët e tij u përpoqën të ngjallnin një ndjenjë zëvendësuese të Déjà Vu në një grup pjesëmarrësish përmes një eksperimenti. Kjo përvojë ndoqi një logjikë të ngjashme, bazuar në një metodë që përdoret shpesh për të nxitur kujtime të rreme. Midis 21 vullnetarëve të përfshirë, ata dëgjuan një listë fjalësh të lidhura (si p.sh. jastëk, shtrat, natë), me fjalën aktuale që mungon, në këtë rast, gjumë. Në mënyrë tipike, kur u pyetën pas disa minutash, njerëzit ishin të bindur se kishin dëgjuar edhe fjalën që mungonte. Megjithatë, jo një zbulim krejtësisht roman Për të stimuluar ndjenjën e Déjà Vu, studiuesit pyetën vullnetarët nëse kishin dëgjuar një fjalë që fillon me shkronjën "s". Subjektet u përgjigjën negativisht, kështu që në pyetjen pasuese, ata duhej të përjashtonin që kishin dëgjuar edhe fjalën gjumë. Megjithatë, fjala dukej disi e njohur, duke shfaqur të njëjtin dualitet që shoqëron fenomenin në studim. Zbulimet e skanimit të trurit Nëse Déjà Vu i induktuar do të kishte lidhje me kujtesën, do të pritej që të vëzhgohej në skanimet fMRI, duke treguar aktivizim në hipokampus ose në rajone të tjera të trurit të përfshirë në përpunimin e kujtesës. Në kundërshtim me atë pritje, studiuesit vunë re aktivizimin në rajonet frontale të trurit, të implikuar në proceset e vendimmarrjes. Zbulimi i natyrës enigmatike të Déjà Vu hap një sferë mundësish në lidhje me kujtesën, njohjen dhe funksionimin e ndërlikuar të trurit njerëzor që vazhdojnë të magjepsin studiuesit dhe individët në mbarë botën. Ndërsa ky fenomen intrigues vazhdon të magjeps mendjet tona, kërkimi për të kuptuar funksionimin e kujtesës dhe perceptimit tonë gërmohet më thellë. Qëndroni të sintonizuar për më shumë zbulime mbi misteret që rrethojnë psikikën tonë. Pergatiti. Liliana Pere

Si të edukoni fëmijët në faza të ndryshme të zhvillimit: Një udhëzues profesional për prindërimin Prindërimi është një udhëtim shpërblyes por edhe sfidues, veçanërisht kur lundroni në faza të ndryshme të zhvillimit të fëmijës suaj.  Kuptimi i nevojave dhe karakteristikave unike të fëmijëve në faza të ndryshme mund të ndikojë ndjeshëm në mënyrën se si e ushqeni dhe mbështesni rritjen e tyre. Në këtë postim në blog, ne do të gërmojmë në aspektet kryesore të prindërimit të fëmijëve në fazat e fëmijërisë së mesme, adoleshencës së hershme dhe adoleshencës, duke ofruar njohuri të vlefshme për nxitjen e zhvillimit të shëndetshëm. 5-10 vjeç: Fëmijëria e mesme Në fazën e mesme të fëmijërisë, fëmijët dëshirojnë dashuri dhe pranim të pakushtëzuar. Është thelbësore t'u tregoni atyre dashuri dhe mbështetje të palëkundur, ndërkohë që inkurajoni komunikimin e hapur pa gjykim. Ndihmojini të identifikojnë dhe shprehin ndjenjat e tyre, duke ushqyer inteligjencën emocionale. Duke nxitur një mjedis të sigurt dhe të hapur, fëmijët do të ndihen të fuqizuar për të ndarë mendimet dhe emocionet e tyre pa frikë nga pasojat. 10-15 vjeç: Adoleshenca e hershme Gjatë adoleshencës së hershme, fëmijët po eksplorojnë identitetin dhe interesat e tyre. Mbështetni hobet dhe pasionet e tyre duke u angazhuar në mënyrë aktive me aktivitetet e tyre. Mësojini ata për kufijtë dhe respektimin e të tjerëve, duke futur vlera thelbësore që do të formësojnë ndërveprimet e tyre me bashkëmoshatarët dhe të rriturit. Duke ushqyer interesat e tyre dhe duke i udhëzuar ata të kuptojnë rëndësinë e kufijve, ju po nxisni aftësi thelbësore të jetës që do t'u sjellin dobi atyre në planin afatgjatë. 15-20 vjeç: Adoleshencë Ndërsa adoleshentët kalojnë në moshën madhore të re, është jetike të ushqehet pavarësia e tyre duke ofruar udhëzime dhe mbështetje. Nxitini ata të marrin vendime të përgjegjshme dhe të marrin në dorë veprimet e tyre. Krijoni linja të hapura komunikimi për të adresuar sfidat dhe për të festuar sukseset së bashku. Duke i fuqizuar adoleshentët të bëjnë zgjedhje të informuara dhe duke mbështetur udhëtimin e tyre drejt pavarësisë, ju po rrënjosni besimin dhe vetëbesimin tek ata. Prindërimi është një proces i vazhdueshëm mësimor që evoluon së bashku me zhvillimin e fëmijës suaj. Duke kuptuar nevojat e veçanta të fëmijëve në faza të ndryshme, ju mund të kultivoni një marrëdhënie të fortë dhe mbështetëse të ndërtuar mbi besimin dhe respektin reciprok. Përqafoni rolin e një figure udhëzuese në jetën e fëmijës suaj, duke i ofruar mjetet dhe mbështetjen që i nevojiten për të lulëzuar dhe për t'u rritur në individë të sigurt. Mbani mend, çdo fëmijë është unik dhe stilet e prindërimit mund të ndryshojnë. Përshtatni qasjen tuaj për t'iu përshtatur individualitetit të fëmijës tuaj duke ruajtur një ekuilibër midis edukimit dhe drejtimit. Përqafoni sfidat dhe gëzimet e prindërimit me durim dhe empati, duke e ditur se përpjekjet tuaja sot do të formojnë të rriturit e së nesërmes. konkluzioni Prindërimi është një udhëtim thellësisht shpërblyes që kërkon durim, mirëkuptim dhe mësim të vazhdueshëm. Duke edukuar fëmijët në fazat e mesme të fëmijërisë, adoleshencës së hershme dhe adoleshencës me dashuri, udhëzime dhe mbështetje, ju po vendosni themelet për suksesin dhe mirëqenien e tyre në të ardhmen. Përqafoni nuancat e çdo faze zhvillimi, festoni momentet e tyre historike dhe siguroni një mjedis të sigurt dhe edukues për rritje.  Roli juaj si prind është i rëndësishëm në formësimin e rrugëtimit të tyre drejt pavarësisë dhe zbulimit të vetvetes. Le të përpiqemi të jemi prindër empatikë, mbështetës dhe mirëkuptues, duke pasuruar jetën e fëmijëve tanë dhe duke i udhëhequr ata drejt një të ardhmeje të ndritshme dhe premtuese. Fjalë kyçe SEO: edukimi i fëmijëve, fëmijëria e mesme, adoleshenca e hershme, adoleshenca, udhëzues prindërimi Pergatiti: Liliana Pere

Kush e ndërtoi në të vërtetë kalanë e Porto Palermos? Historia e gruas së Ali Pashës, 50 vite më të re Në jug të gjirit ku ndodhet Baza Ushtarake e Porto Palermos, është Kalaja e Ali Pashë Tepelenës që ai e ndërtoi dhe ia dhuroi gruas që deshi fort, Vasiliqisë. Kjo kala është vendosur në një nga plazhet më të bukura të jugut dhe është kthyer një destinacion popullor për turistët për shkak të historisë dhe miteve që rrotullohen rreth saj. Fotoreporteri britanik Robert Hackman hyri brenda Kalasë se Ali Pashës dhe e tregoi në dokumentarin e DritareTV. Ai tregon si ishte dikur kalaja, kur e vizitoi rreth 20 vjet më parë dhe sot që po vizitohet nga mijëra turistë. Fotoreporteri flet për mitet që thuhen për kalanë, kush e ndërtoi venecianët apo Ali Pasha, a i vrau Ali Pasha inxhinierët që rinovuan kalanë, dhuratën për gruan ortodokse, strehimin e britanikëve në këtë kala gjatë Luftërave Napoleonike dhe shumë të tjera. - Publicitet - Rrëfimi i fotoreporterit Robert Hackman: “Në mes të Gjirit të Porto Palermos është një ishull i vogël i lidhur me një brez toke të hollë. Unë do ta quaja një ishull, por ndoshta është një gadishull. Në këtë ishull ndodhet një kështjellë e quajtur Kalaja e Porto Palermos, e cilësuar ndonjëherë si Kalaja e Ali Pashës. Kjo kala ka shumë të ngjarë të jetë ndërtuar nga venedikasit, pasi ka një dizajn shumë të ngjashëm me kështjellën veneciane pak më në jug nga këtu, në Butrint, e cila u ndërtua në vitin 1500. Për ta ndërtuar një kështjellë këtu do të ishte shumë e rrezikshme pasi kodrat pas kështjellës janë shumë të larta. Dikush mund të vendoste lehtësisht artileri atje dhe ta merrte këtë kështjellë. Pra, padyshim ishte ndërtuar nga një popull detar që mund t’i shërbente kështjellës nga deti. Ne e dimë se kjo kështjellë në vitin 1662 ishte një shqetësim i madh për venecianët. Ata ishin të shqetësuar se osmanët që po pushtonin do të merrnin komandën e kësaj kështjelle dhe do të sulmonin Korfuzin, vetëm dy, tre milje larg kanalit. Pra këtu ka qenë një kështjellë në vitin 1662 para Ali Pashës. Ali Pasha ishte një despot që kontrollonte të gjithë këtë zonë në Shqipërinë e Jugut në fillim të shekullit të 19-të. Me shumë mundësi e rinovoi këtë kështjellë. Një nga historitë e bashkangjitura me kalanë është se dy inxhinierë francezë e ndihmuan Ali Pashën për ta rinovuar. Pas përfundimit të rinovimit ai i vrau të dy, ndoshta për të mbrojtur ndonjë sekret në lidhje me të. Por ndoshta kjo histori është një mit dhe është thënë më shumë për të treguar për pamëshirshmërinë e Ali Pashës sesa për përpjekjen për të mbajtur sekretet e kësaj kështjelle. Duhen 300 lekë të rinj për të hyrë tani. Ishte falas për shumë vite, por me rritjen e turizmit dhe ndihmën për mirëmbajtjen e kalasë, është një tarifë e vogël hyrjeje. Ia vlen të vini këtu dhe të bëni një vizitë, të shikoni përreth dhe të eksploroni Kalanë e Ali Pashës. Epo, ky është një transformim mjaft i madh. Unë kam 20 vjet që nuk kam qenë brenda kësaj kalaje dhe atëherë nuk kishte tarifë, direkt hyje brenda. Nuk ishte e rregullt dhe e pastër si sot. Nuk mund t’i shihje dyshemetë me gurë që duken kaq bukur pas shekujsh përdorimi. Është një kështjellë kaq e bukur në një mjedis kaq të mrekullueshëm. Dhe sa mirë që sot e shoh kaq të rregullt dhe të pastruar. Mesi i kështjellës është një zonë e hapur me paradhoma të ndryshme që dalin prej saj. Kjo kala iu dha edhe britanikëve për t’u përdorur në fillim të viteve 1800. Ali Pasha, i cili kishte në dorë këtë kala, ua dha gjatë Luftërave Napoleonike. William Leake, i cili ishte një diplomat dhe atashe ushtarak britanik i Ali Pashës dhe sundimtarëve të tjerë të kësaj zone, e inspektoi këtë kështjellë në vitin 1806 dhe të vetmit që i mbronin atë ishin dhjetë ushtarë dhe dy armë prej katër kilogramësh. Pra, Ali Pasha nuk i kushtoi shumë rëndësi strategjike këtij instalimi. Prandaj ai ua dha britanikëve për ta përdorur në Luftërat Napoleonike. Asnjëherë nuk u përdor aq shumë dhe pas vdekjes së Ali Pashës u shndërrua në gërmadhë. Një nga mitet dhe tregimet për këtë kala është se Ali Pasha e ndërtoi atë për një grua shumë më të re që ai e quante Vasiliqi. Ajo ndoshta ishte në të 20-at kur u martua me të dhe ai ishte në të 70-at. Por ai e donte dhe e adhuronte shumë. Kështu që edhe pse ndoshta nuk e bëri këtë kështjellë për të, por e rinovoi, historia tregon se sa i përkushtuar ishte ai ndaj gruas së tij të re. Në fakt, ai ishte aq i përkushtuar ndaj saj, saqë edhe pse ishte e fesë ortodokse, ajo u lejua ta praktikonte fenë e saj në oborrin që kishte në Tepelenë, si dhe të ndërtonte një kishëz shumë të vogël ku mbante mesha. Kjo ishte shumë e pazakontë duke qenë një zonë myslimane nën sundimin e Ali Pashës dhe me shumë gjasa ai ishte bektashi, që është një rend sufi-mysliman. Kështu që ai ishte shumë i përkushtuar ndaj saj. Ndaj ekziston miti që ai e ndërtoi këtë kështjellë për të. Por, sado e mrekullueshme që është, kjo kala u përdor edhe si burg nga italianët gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe më pas nga regjimi i ashpër komunist mes viteve 1949 dhe 1950”, tregon fotoreporteri Robert Hackman. j.l./ dita

Senati dhe Dhoma e Deputetëve miratojnë marrëveshjen për pensionet, përfitojnë mbi 500 mijë shqiptarë Mbi 500 qytetarë shqiptarë janë një hap më afër përfitimit të pensionit sipas marrëveshjes së firmosur mes qeverisë italiane dhe asaj shqiptare muaj më parë. Deputeti socialist, Etjen Xhafaj, nëpërmjet një postimi në platformat sociale, bëri të ditur se komisionet e Politikës së Jashtme në Senat dhe në Dhomën e Deputetëve në Itali kanë miratuar marrëveshjen e pensioneve me Shqipërinë, së bashku me amendamentet për dhënien e fondeve përkatëse. Sipas tij, ky është hapi i fundit dhe se tani mbetet votimi në seancë plenare, për këtë marrëveshje që prek me dhjetëra-mijëra shqiptarë. - Publicitet - “Dje ka kaluar në Komisionet e Politikës së Jashtme, si në Senat edhe ne Dhomën e Deputetëve në Itali, marrëveshja e pensioneve me Shqipërinë, së bashku me amendamentet për alokimin e fondeve përkatëse. Hapi i fundit mbetet votimi në seancë plenare për këtë marrëveshje, që prek me dhjetëra mijëra shqiptarë. Falënderime për të gjithë ata nga pala italiane e shqiptaro-italiane që janë përfshirë në këtë marrëveshje që në gjenezë të saj!”, shkruan Xhafaj. Marrëveshja në fjalë është miratuar nga Parlamenti shqiptar dhe është publikuar në Fletoren Zyrtare. Objekti i marrëveshjes Objekti i kësaj marrëveshje janë përfitimet nga skema e detyrueshme e sigurimeve shoqërore që përfshijnë, sigurime për pleqërinë, invaliditetin dhe pensionin familjar, sigurimin për përfitimin për sëmundjet dhe barrë-lindjet dhe sigurimin e papunësinë. Janë mbi 500 mijë shtetas shqiptarë në Itali përfitues të drejtpërdrejtë nga kjo marrëveshje dhe rreth 4 mijë shtetas italianë në Shqipëri. Që prej vitit 2005 e deri më sot Shqipëria ka nënshkruar një sërë marrëveshjes në fushën e sigurimeve shoqërore, ndër të cilat janë me Turqinë, Belgjikën, Hungarinë, Luksemburgun, Çekinë, Maqedoninë e Veriut, Gjermaninë, Austrinë, Bullgarinë, Kanadanë, Rumaninë, Kosovën, me Konfederatën e Zvicrës dhe me Kroacinë. Pritet të hyjnë në fuqi edhe marrëveshjet me Malin e Zi e Bullgarinë. Ndërsa janë në proces marrëveshjet me Poloninë e Serbinë dhe kanë rënë dakord për fillimin e negociatave vende si Sllovenia, Spanja, Danimarka, Moldavia dhe Emiratet e Bashkuara Arabe. Qeveria është në proces të përparuar për marrje miratimit për fillimin e negociatave me Francën. i.b./dita

Restaurohet në 4K filmi “Kapedani”, Rama: Xhevahiri i artit shqiptar, i paprekshëm për të gjithë brezat (VIDEO) Nga OraNews Përditësimi i fundit 24 Shtator 2024, 21:06 Restaurohet në 4K filmi “Kapedani”, Rama: Xhevahiri i artit Filmi “Kapedani” i është nënshtruar restaurimit në 4K duke u futur në arkivën e dixhitalizuar. Restaurimi dixhital i filmit “Kapedani” u bë i mundur falë projektit “Sezoni i Filmave Klasikë”. Kryeministri Edi Rama e ka cilësuar restaurimin e këtij filmi si një xhevahir të paprekshëm për mediat. “Edhe filmi ikonë “KAPEDANI” iu nënshtrua restaurimit në 4K, duke bërë që ky xhevahir i artit shqiptar të jetë i paprekshëm për të gjithë brezat. Pas premierës sot, në orën 19:00 në kinema Milenium ku biletat janë falas mund ta shihni edhe në www.aqshf.gov.al”, shkruan Rama. I realizuar në 1972 me regji të Muharrem Fejzo dhe Feim Hoshafi, filmi do të jepet këtë të martë (24 shtator) në nder të 88-vjetorit të lindjes së aktorit Albert Vërria (1936-2015). Premiera e variantit të restauruar të filmit “Kapedani”, do mbahet si pjesë e programit TIFF Classics të Tirana International Film Festival (TIFF). Filmi do të shfaqet më 24 shtator 2024, ne Kinema Millennium, me titra në anglisht.

Poezi nga: Sergei Yesenin Përktheu: Ismail Kadare Gjallë je, ti moj nënoçka ime? Gjallë jam edhe unë… të përshëndes Paqja e mbuloftë këtë mbrëmje Izbën tënde deri në mëngjes. Mora vesh se ti je merakosur Atje larg për mua përsëri Se ti shpesh del rrugës e brengosur Mbështjell me të vjetrin shall të zi. Kur e kaltër mbrëmja bie pranë, Të fanitet ty gjithmonë sikur Diku mua larg në një mejhane Një i dehur thikën po ma ngul. Kot ti nënë rri me gjak të ngrirë Ky nuk është veç vegim i zi S’jam aq vagabond i pamëshirë Sa të vdes pa të shikuar ty. Unë i ëmbël jam prapë si më parë Ëndërroj kur fushat larg vërej Që së shpejti nga këto mejhane Në shtëpinë e vogël prapë të kthej. Do të kthej atëherë kur të mbushet Kopështi ynë i bardhë me blerim Vetëm ti si tetë vjet më parë Mos më zgjo herët në agim. Mos m’i zgjo ti ëndërrat që m’u zverdhën Mos kujto atë që vate e shkoi… Se në botë humbjet edhe lodhjet Herët i provon nënë moj. Mos mu lut t’i falem Zotit prapë! Tek e shkuara nuk ka më kthim Vetëm ti je gazi im i vetëm Ti e vetmja paqe e shpirtit tim. Pra ti flaki brengat nëna ime Mos u trishto për mua përsëri Dhe mos dil aq shpesh tek rruga e madhe Mbështjellë me të vjetrin shall të zi.

Jennifer Lopez bën paraqitjen e parë artistike pas ndarjes nga Affleck Jennifer Lopez u shfaq në një segment të pararegjistruar të dielën në Specialen e 50-vjetorit të American Music Awards. Lopez, 55 vjeç, foli për kujtimet e saj të fëmijërisë duke parë shfaqjen e çmimeve dhe se si ceremonitë e frymëzuan atë për të ndjekur një karrierë në muzikë. “Çfarë?” Bërtiti ajo duke qeshur ndërsa pamjet e performancës së saj të atij viti u ndezën në ekran. “Ishte shumë kohë më parë – por energjia në dhomë ishte shumë elektrike.” Artistja “Can’t Get Enough” kujtoi gjithashtu fitoren e saj për Artisten e preferuar Latine në vitin 2011. “Të fitosh një çmim të votuar nga fansat është jashtëzakonisht e veçantë sepse është drejtpërdrejt nga njerëzit për të cilët bën muzikën. Është thjesht një përvojë përulëse”, tha Lopez. Dhe si ndihet nëna e dy fëmijëve që ka qenë prezantuese e shfaqjes së çmimeve në 2015? Siç tha Lopez, roli ishte “një nder i madh”. “Vendosa që do të ndërrohesha çdo herë që dilja atje (në skenë)” shpjegoi ajo për veshjet e saj. Ndoshta do e prezantoj përsëri një ditë. Kush e di?” Fjalimi i Lopez vjen pas divorcit të saj publik nga Ben Affleck pas dy vitesh martesë. Pavarësisht ndarjes së këngëtares “Jenny From the Block” dhe fituesit të Oskarit, dyshja u ribashkuan për të marrë pjesë në mbrëmjen e fëmijëve të tyre në shkollë në mes të shtatorit. Ata u panë duke shkuar për në ngjarjen në shkollën ku janë regjistruar fëmijët e tyre. Affleck ndan tre fëmijë me ish-bashkëshorten Jennifer Garner: Samuel, 12, Seraphina, 15 dhe Violet, 18, ndërsa Lopez është nëna e binjakëve Emme dhe Max, 16, me ish-burrin Marc Anthony. Edhe pse dyshja mund të bëhen bashkë për fëmijët, burime thanë për TMZ se divorci është ende duke ecur përpara. Kjo nuk ishte hera e parë që Lopez dhe Affleck u panë në paraqitjen pas divorcit. Aktorja e “Atlas” dhe regjisori “Air” u fotografuan duke mbërritur për drekë në hotelin Beverly Hills më 14 shtator me Seraphina, Samuel, Emme dhe Max.

9 shijet më të njohura dhe më të mira të çajit në botë E Mërkurë 2 Tetor 2024 Përveç relaksimit, çajrat e ndryshëm ndihmojnë në rritjen e niveleve të energjisë, qetësimin e trupit, përmirësimin e gjumit, rritjen e imunitetit dhe ndihmon tretjen. Zgjedhjet dhe preferencat e çajit janë subjektive, por shumica e atyre që pinë çaj pëlqejnë të shijojnë lloje të ndryshme çajrash. Të konsumuara në mbarë botën, ka një numër të madh të llojeve të çajrave të disponueshme për t’u shijuar. Çaji jeshil Çaji jeshil karakterizohet nga ngjyra e tij jeshile e ndezur dhe notat e freskëta barishtore. Prodhohet me gjethet e çajit të shkurreve të çajit me gjelbërim të përhershëm Camellia Sinensis. Çaj i zi Cejlon Çaji Ceylon është një emër që i është dhënë çajit të prodhuar në Sri Lanka (Cejlon ishte emri i mëparshëm i vendit). Shembujt më të mirë të çajit të zi Ceylon vijnë nga plantacionet e çajit në lartësi më të larta, të cilat u japin atyre një aromë të pasur dhe komplekse. Çaji Pu erh  Pu erh, i njohur gjithashtu si çaj i vjetërsuar ose i cilësisë së mirë, prodhohet ekskluzivisht në provincën Yunnan të Kinës. Ekzistojnë dy lloje kryesore: puerh i papërpunuar, i pa fermentuar, i quajtur puerh sheng, dhe puerh i pjekur, i fermentuar, i njohur si puerh shu. Versioni i papërpunuar ka një aromë shumë të freskët, vegjetale, ndërsa i pjekuri ka një aromë të butë e arritur nga procesi i fermentimit. Çaji i kamomilit Një ilaç bimor i preferuar i të gjitha kohërave në mbarë botën, çaji i kamomilit është i njohur për efektin e tij qetësues. Lulet e bimës dhe sythat mblidhen dhe më pas thahen për të bërë çaj. Çaji anglez Një nga varietetet më të njohura të çajit në Britaninë e Madhe siç njihet gjerësisht si çaji anglez është një përzierje e çajit të zi të bërë me çaj të zi Assam, Ceylon, kinez dhe kenian. Për shkak të shijes së tij të fortë, çaji zakonisht ëmbëlsohet dhe shërbehet me qumësht. Çaji i limonit I popullarizuar në Azinë Juglindore, çaji i barit të limonit është konsumuar si një ilaç për të ndihmuar në nxitjen e gjumit, lehtësimin e dhimbjeve dhe rritjen e imunitetit. Çaji ka një aromë të freskët, limoni dhe agrume. Çaji me shafran i Indisë  Çaji i shafranit të Indisë është një çaj i përzier me ngjyra të ndezura, i bërë nga shafrani dhe përbërësve të tjerë si limoni, xhenxhefili dhe kanella. Në të vërtetë, ky çaj e ka origjinën nga Okinawa, në Japoninë Jugor

Gjirokastër, më shumë se 50 mijë vizitorë vetëm gjatë shtatorit Nga edlira.ruzi - TIRANË, 4 tetor /ATSH/ Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Gjirokastër njoftoi se 50 818 persona u bënë pjesë e vizitave turistike në Kalanë e Gjirokastrës gjatë muajit shtator 2024. Kjo shifër, bazuar në statistika, llogaritet të jetë 19 % më e lartë se e njëjta periudhë e vitit të kaluar. “Ju mirëpresim çdo ditë për të ndarë së bashku eksperiencën e të njohurit të historisë e kulturës ndërthurur me pamjen e mrekullueshme që kalaja ofron”, shkroi DRTK Gjirokastër në faqen e saj online. Qyteti i Gjirokastrës, pjesë e trashëgimisë së UNESCO-s, përzgjidhet për t’u vizituar nga pjesa më e madhe e turistëve që hyjnë në Shqipëri. Ata vlerësojnë traditat, bukuritë natyrore por dhe mikpritjen e kulinarinë vendase, pa lënë mënjanë objektin kryesor të qytetit, kalanë e Argjirosë. Kalaja e Gjirokastrës ndodhet në rrugën e Zejtarëve, mbi një kodër me lartësi 335 m. Kalaja quhet Argjiro, në nder të legjendës sipas të cilës princesha Argjiro u hodh nga lartësitë e kështjellës për të mos rënë në duart e pushtuesit. Nga Kalaja mesjetare, ajo e para pushtimit osman-shqiptar të Ali Pashës, ruhen vetëm pak gjurmë, pasi muret janë veshur deri në lartësi nga ndërtimet e reja. Ndërsa, kullat pjesërisht janë rrënuar dhe ripërshtatur. /a.f/r.e/ Në bazë të nenit 4 të ligjit ”Për funksionimin e Agjencisë Telegrafike Shqiptare”, ndalohet kopjimi, riprodhimi dhe publikimi i informacionit pa cituar burimin e tij. ETIKETIMET Gjirokastra Kalaja e Gjirokastres Share