Search Results

Laver Bariu "Artisti tabanit Përmetar që u bë Tingull i Kombit" Në historinë e muzikës shqiptare ka emra që nuk shuhen kurrë. Ata nuk mbijetojnë vetëm në nota, por në kujtesën e një kombi, në shpirtin e një gjuhe që flet përmes melodisë. Një nga këta emra është padyshim Laver Bariu "mjeshtër i gërnetës", frymë e gjallë e Përmetit, i cili me një klarinetë në duar dinte të fliste më bukur se çdo fjalë. Ai nuk ishte vetëm një muzikant. Ishte urtësia e përvujtë që, pa bujë, pa zhurmë, ndizte gëzimin e çdo dasme, mallin e çdo kënge, hijeshinë e çdo valle. Në Përmet thonin: “S’kishte gëzim ku të mos merrte pjesë Laveri” dhe kjo nuk ishte thjesht një shprehje, por një e vërtetë e ndjerë në çdo cep të luginës. Më 21 maj 2025, në qytetin e luleve dhe dashurisë, u ngrit një statujë që nuk flet me fjalë, por me klarinetën që s’e ndau kurrë nga duart. Ajo statujë, vepër e skulptorit të ri Alem Toska, është më shumë se bronz, është një mirënjohje e përjetshme për një njeri që ktheu tingullin në kujtim të gjallë. Iniciativa nisi nga Bledi Mane dhe kryetarja e Bashkisë së Përmetit, znj. Alma Hoxha, ndërsa dashamirës të shumtë të kulturës dhe muzikës dhanë mbështetjen e tyre me përzemërsi. Në mesin e tyre, festivali “Vjosart”, Laert Kasaj, Jona Dervishi, Gjergj Luca, familja Manushi dhe shumë të tjerë që zgjodhën ta nderojnë një nga më të mëdhenjtë e artit popullor. Laver Bariu u lind më 2 maj 1929 në Përmet dhe u shua më 26 janar 2014, por fryma e tij mbetet e pashuar. I pajisur me dhuntinë e rrallë që nga fëmijëria, ai ndërtonte vegla nga degët dhe kallinjtë, derisa klarineta do të bëhej zëri i shpirtit të tij. Ai ishte autodidakt, por muzika e tij tingëllonte si shkollë më vete. Në vitin 1951 themeloi Sazet e Përmetit, një formacion që do të bëhej ikonë kombëtare. Një nga ndikimet më të thella në jetën e tij muzikore erdhi nga Feim Gajdexhiu, mjeshtër i njohur i gajdes dhe një figurë mitike për muzikën popullore shqiptare. Laveri e dëgjonte dhe e përvetësonte artin e tij me etje – kaba të gjata, melodi të qara, tinguj që dilnin nga dheu si zëra të lashtë. Ai e quante Feimin “burimi i parë” i frymëzimit të tij. Laveri ia doli të bashkonte teknikat e Feimit me zërin e klarinetës së tij, duke ngritur kështu një stil tërësisht origjinal dhe të përmetshëm. Në vitin 1952 fitoi çmimin e parë në Festivalin e Parë Folklorik Kombëtar, dhe që nga ajo ditë nuk pushoi së ngjitur majat. Festivali i Gjirokastrës do të bëhej skena e tij natyrore, aty ku muzika e Laverit nuk ishte më vetëm për dasma, por për histori. Aty ku gjithë Shqipëria e njohu dhe e duartrokiti, duke e shpallur mbret të gërnetës popullore. Me paraqitjet e tij të paharrueshme, ai e bëri Përmetin simbol të një tingulli që rrënjët i kishte në tokë, por degët në shpirtin e njerëzve. Ai krijoi hyrje këngësh, kaba përmetare, valle – duke u kthyer në themelues të një shkolle të tërë dhe në mësuesin e dhjetëra instrumentistëve që mësojnë edhe sot nga tingulli i tij. Në vitin 1977, bashkë me Mentor Xhemalin dhe Çobanin, me kompozitor Aleksander Peçin, performuan kolonën zanore të filmit antologjik “Gjeneral Gramafoni” të Viktor Gjikës – një kryevepër që vulosi përjetësisht artin muzikor të Shqipërisë. Në këtë bashkëpunim të rrallë, klarineta e Laverit dhe zëri i Mentor Xhemalit u bënë një trup i vetëm, një muzikë që përshkon thellësitë e shpirtit shqiptar. Mentor Xhemali, i madhërishëm në zë dhe përfaqësues i artit operistik, ishte mik, koleg dhe vëlla shpirtëror i Laverit "dy botë artistike që flisnin gjuhë të ndryshme", por që kuptoheshin në të njëjtin tingull: në tingullin e atdheut. Laver Bariu u dekorua më 2001 me titullin “Mjeshtër i Madh i Punës” dhe u shpall “Qytetar Nderi i Përmetit”, duke u bashkuar me kolosët e tjerë si Vëllezërit Frashëri, Odhise Paskali e Mentor Xhemali. Ai regjistroi disqe në Angli, Australi dhe Greqi; interpretoi me emra të mëdhenj si Behije Roçi, Ylli Zeqiri, Ardiana Daci, Donika Pecollari; dhe u bë yll i padiskutueshëm në çdo festival folklorik. Por përtej sukseseve, Laveri mbeti i njëjti: i thjeshtë, i qeshur, i urtë. I apasionuar pas astronomisë dhe parapsikologjisë, me një shpirt kërkues e të lirë. Një njeri që, në heshtje, mbolli dritë dhe e shndërroi frymën në gjuhë të shpirtit shqiptar. Sot, klarineta e tij nuk bie më në duart e tij "por tingulli i saj akoma udhëton" nëpër dasma, festivale, kujtime dhe shpirtin e çdo shqiptari që dëgjon një kaba dhe thotë me mall: “Ky është Usta Laveri.” Përgatiti:Liliana Pere. Rrevista Prestige https://revistprestige.wixsite.com/prestige/post/laver-bariu-artisti-tabanit-përmetar-që-u-bë-tingull-i-kombit-në-historinë-e-muzikës-shqiptare-ka

Vjosa "Gjerdani i Artë i Shqipërisë, tashmë edhe pasuri e UNESCO-s" Një lajm i gëzueshëm erdhi nga Parisi: Lugina e Vjosës është shpallur zyrtarisht Rezervat Biosfere nga UNESCO. Ky është një vlerësim ndërkombëtar për lumin e fundit të egër të Europës, një dhuratë që natyra nuk mund ta kishte gdhendur më bukur. Vjosa është një lumë një jete një histori. Ajo është fryma e jugut, zemra që rreh në gjoksin e maleve, fushave dhe gurëve të Permetit. Aty ku gurgullimi i ujit nuk është vetëm fllad freskie – është klime frymemarrje. Është është histori. Vjosa rrjedh e lirë, pa diga, pa pengesa, duke ushqyer një ekosistem të mrekullueshëm, me qindra specie të rralla. Është një pasuri natyrore, shkencore, kulturore dhe shpirtërore. Sot, pas Beratit, Gjirokastrës dhe Butrintit, edhe Vjosa bëhet pjesë e trashëgimisë botërore, duke i dhënë Jugut një tjetër gjerdan të artë në qafë. Dhe siç thoshte Naim Frashëri, në vargjet e tij për natyrën: > “Shkon lumi duke gurgulluar, Qetësisht e pa pushuar, Me bukuri rrjedh i ndarë, Nën hijen e gjelbëruar.” > “Natyra bukur punon, E gjithë bota gjallë rron, Lumi, mali, fusha, deti, Janë dhurata të vërteti.” Permeti – i përmendur edhe nga Naimi dhe më pas nga shumë poetë si simbol i qytetarisë, urtësisë dhe dashurisë për natyrën “ka sot një krenari më shumë. Sepse në këtë qytet u desh të lindte një lumë kaq i bukur, kaq i lirë” Ky është një lajm për Shqipërinë, është një tregues për gjithë njerëzimin që të mësojë nga Vjosa se si natyra dhe njeriu mund të jetojnë në paqe. Vjosa është një kujtesë e gjallë se e bukura dhe vlera është në lirine e vet. Në atë që nuk preket me egërsi, por ruhet me dashuri. Dhe kështu do të mbetet: gjerdan i çmuar në qafën e Shqipërisë. Pergatiti: Rrevista Prestige Liliana Pere.

Artan Lame u nda sot datë 23 Maj 2025 nga jeta, duke lënë pas një boshllëk të ndjeshëm në jetën publike, kulturore dhe njerëzore të vendit. Artan është ndarë nga jeta në moshën 58-vjeçare, në një spital në Gjermani, ku i ishte nënshtruar një ndërhyrje kirurgjikale. Artan Lame ka mbajtur një sërë postesh të rëndësishme në vend. #artanlame I njohur si një Kolonjar i zgjuar, me mendje të kthjellët dhe një përkushtim të madh në te gjitha detyrat. Ai mishëroi figurën e shtetarit që nuk kërkoi lavdi, personale, por punoi me pasion e shume thjeshtësi për vendin që donte me gjithë shpirt. Në çdo detyrë , si zëvendësministër, si drejtues i ALUIZNI-t apo më vonë i Kadastrës, Ai solli vizion, qartësi dhe vendosmëri. Ishte njeri i punës veprës dhe jo i fjalës së tepërt. E deshi shumë punën, i shërbeu qytetarit dhe historisë, trashëgimisë kulturore, si themel mbi të cilin ngrihet ndërgjegjja kombëtare. Koleksionet e tij me flamuj dhe medalje nuk ishin thjesht pasuri kulturore, por pjesë e shpirtit të tij. Ai po ndërtonte me përkushtim një muze "Një tempull të kujtesës kombëtare" kur jeta u ndërpre papritur. Artan Lame do të kujtohet si një shtetar i perkushtur, me shumë kontribute, një njeri i punës së heshtur, i dashurisë së thellë per familjen, miqtë dhe Shqipërinë. U prehsh në paqe Artan. Do të mbetesh shembull i një jete të jetuar, me kuptim, për familjen dhe vendin ! Ngushëllime të sinqerta. Nga:Rrevista Prestige LP

Në Nderim të Profesor dr. Arta Musaraj.Nga Dr. Shpresa Fundo Gjergji (Një Homazh për një Dritë që nuk do të shuhet kurrë) Prof. Dr. Arta Musaraj (28 Gusht 1974 – 18 Maj 2025) Momente prekëse sot… Jeta sjell surpriza të dhimbshme. Sot, shpirti i saj bujar, u shkëput e duket se e ka bërë diellin të mos ndriçojë si gjithmonë... Zemra e saj, dikur e përkushtuar ndaj shkencës dhe kulturës, ka ndaluar së rrahuri... Karriera e saj e shkëlqyer, u ndërpre parakohe, për fat të keq përfundon këtu. Buzëqeshja e një nëne, bashkëshorteje dhe mikes sime më të mirë shuhet përgjithmonë! Largohet sot prej nesh me shpirt dhe zemër, e mira, e shtrenjta, e pakrahasueshmja Arta Musaraj. Largohet nga kjo botë, por trashëgimia e saj, jeta dhe vepra e saj e suksesshme do të vazhdojë të jetojë! Ditë zie e dhimbje e thellë, ku lotët rrjedhin vetë për humbjen e mikes sime më të dashur! Profesoresha Dr. Arta Musaraj, e njohur gjerësisht në botën akademike, lë pas një trashëgimi të pasur me vlera shkencore dhe njerëzore. E vlerësuar shumë për kontributet në ekonomi, menaxhim dhe komunikim, sot e gjithmonë do të kujtohet jo vetëm si një akademike e shquar, por si një udhëheqëse vizionare që solli risi në mendësi dhe vlera humane. Misioni i saj në jetë bëri epokë! Komuniteti akademik në Shqipëri dhe më gjerë pikëllohet sot për ndarjen e parakohshme të Profesoreshës Dr. Arta Musaraj, një studiuse e shquar, edukatore e përkushtuar dhe lidere vizionare, e cila do të vazhdojë të ndriçojë rrugët e brezave të ardhshëm. Me intelektin e saj të jashtëzakonshëm, përkushtimin e palodhshëm dhe angazhimin e palëkundur, për etikën e shkelqyer profesionale, Prof. Musaraj ndërtoi një karrierë që ndërthurte rigorozitetin shkencor me vlerat humaniste. Kontributet e saj përfshijnë fushat e ekonomisë, menaxhimit dhe komunikimit, ku jo vetëm avancoi mendimin shkencor, por edhe mentoroi me bujari dhe pasion një numër të madh studentësh dhe profesionistësh brenda e jashtë vendit. Prof. Musaraj ishte themeluese dhe Kryeredaktore e “Academicus” – Revista Ndërkombëtare Shkencore, një botim pionier në peizazhin akademik shqiptar, i njohur për qasjen ndërdisiplinore dhe për nxitjen e dialogut shkencor global. Udhëheqja dhe vizioni redaktorial i saj pozicionuan “Academicus” mes platformave të respektuara të mendimit shkencor në rajon dhe më gjerë. Ndihmesa e saj la gjurmë të pashlyeshme, ku ndriçoi në disa role kyçe akademike: • Dekane e Fakultetit të Ekonomisë, Universiteti Ismail Qemali, Vlorë. • Rektore e Universitetit Pavarësia, Vlorë. • Kryetare e Bordit Ndërkombëtar Redaktues të “Academicus”. • Zv. Ministre e Mbrojtjes e Republikës së Shqipërisë (2013) Meritat e saj akademike u njohën me shumë çmime dhe mirënjohje: • “Qytetare Nderi e Qarkut Vlorë” (2013). • “Nderi i Komunës Brataj” (2013). • “Mirënjohja e Bashkisë Vlorë” (2012). • “Protagoniste e Jetës Qytetare” (2010). • Fituesja e Çmimit “Sokrates për Shkencën”, nga Akademia e Oksfordit, Mbretëri e Bashkuar. Përtej arritjeve të saj profesionale dhe akademike, Arta Musaraj ishte thellësisht e admiruar për ngrohtësinë, elegancën dhe hpirtin e saj bujar e human. Ajo përfaqësonte kombinimin e rrallë të shkëlqimit intelektual dhe empatisë njerëzore, duke lënë pas jo vetëm një vepër shkencore të jashtëzakonshme, por edhe kujtime të çmuara në zemrat e kolegëve, studentëve, familjes dhe miqve. Largimi i saj është një humbje e thellë për botën akademike, por ndikimi i saj mbetet i pashlyeshëm përmes institucioneve që ndihmoi të ndërtohen, vlerave që promovoi dhe njerëzve që i frymëzoi. E nderojmë trashëgiminë e saj me respekt dhe mirënjohje të thellë. Përtej figurës publike, ajo ishte një nënë e përkushtuar që rriti një vajzë të jashtëzakonshme me dashuri dhe forcë; një bashkëshorte e dashur, me një shpirt të rallë, optimizmi i së cilës na ka dhënë shpresë e frymëzuar për të besuar te më e mira; një bijë e kujdesshme e papërtuar e dy prindërve shembullorë; dhe një mike e besueshme, mbështetja dhe sinqeriteti i së cilës ishin të çmuara për shumë e nga shumë. Trashëgimia e saj është e pasur dhe shumëdimensionale, një trashëgimi dijesh e suksesi, lidershipi që shkëlqeu gjatë gjithë veprimtarisë së saj. Arta Musaraj na mësoi se suksesi i vërtetë nuk vjen vetëm nga intelekti, por nga puna, këmbëngulja, nga zemra, integriteti dhe bashkëpunimi; nga angazhimi dhe besimi në forcat e aftësitë, për ta bërë botën më të mirë. Mungesa e saj lë një zbrazëti të thellë, por vepra e saj mbetet e gjallë në jetë të jetëve. Shembulli i saj do të vazhdojë të frymëzojë të gjithë ata që e njohën në jetë dhe ata që do ta njohin nëpërmjet veprës që ajo la pas. Sot unë lutem me shpresë, që shpirti i saj të gjejë paqe të pafund! Kujtesa e saj si një flakë e përjetshme dhe vepra e saj të shkëlqejë përjetësisht! Një lamtumirë nga zemra, e dashur Arta! Lamtumirë profesoresha ime! Mençuria jote mbolli fara që do të rriten përgjithmonë! Shpirti yt ndriçoftë në gjithçka që ke mbjellë! Qofsh e parajsës! Nga Dr. Shpresa Fundo Gjergji

Vajza me flamur' një nga fitueset e konkursit ndërkombëtar “Wanderlust in Albania 2” "“Vajza me flamur”, titullohet fotografia e realizuar nga Soela Zani, një nga fitueset në Kategorinë Folklor të konkursit ndërkombëtar “Wanderlust in Albania 2”, ku shqiptarë e të huaj promovojnë vlerat tona përmes konkurimit 🇦🇱", ka shkruar Kryeministri Edi Rama.

Laver Bariu – Artisti tabanit  Përmetar që u bë Tingull i Kombit Në historinë e muzikës shqiptare ka emra që nuk shuhen kurrë.  Ata nuk mbijetojnë vetëm në nota, por në kujtesën e një kombi, në shpirtin e një gjuhe që flet përmes melodisë. Një nga këta emra është padyshim Laver Bariu – mjeshtër i gërnetës, frymë e gjallë e Përmetit, i cili me një klarinetë në duar dinte të fliste më bukur se çdo fjalë. Ai nuk ishte vetëm një muzikant. Ishte urtësia e përvujtë që, pa bujë, pa zhurmë, ndizte gëzimin e çdo dasme, mallin e çdo kënge, hijeshinë e çdo valle. Në Përmet thonin: “S’kishte gëzim ku të mos merrte pjesë Laveri”   dhe kjo nuk ishte thjesht një shprehje, por një e vërtetë e ndjerë në çdo cep të luginës. Më 21 maj 2025, në qytetin e luleve dhe dashurisë, u ngrit një statujë që nuk flet me fjalë, por me klarinetën që s’e ndau kurrë nga duart. Ajo statujë, vepër e skulptorit të ri Alem Toska, është më shumë se bronz, është një mirënjohje e përjetshme për një njeri që ktheu tingullin në kujtim të gjallë. Iniciativa nisi nga Bledi Mane dhe kryetarja e Bashkisë së Përmetit, znj. Alma Hoxha, ndërsa dashamirës të shumtë të kulturës dhe muzikës dhanë mbështetjen e tyre me përzemërsi. Në mesin e tyre, festivali “Vjosart”, Laert Kasaj, Jona Dervishi, Gjergj Luca, familja Manushi dhe shumë të tjerë që zgjodhën ta nderojnë një nga më të mëdhenjtë e artit popullor. Laver Bariu u lind më 2 maj 1929 në Përmet dhe u shua më 26 janar 2014, por fryma e tij mbetet e pashuar. I pajisur me dhuntinë e rrallë që nga fëmijëria, ai ndërtonte vegla nga degët dhe kallinjtë, derisa klarineta do të bëhej zëri i shpirtit të tij.  Ai ishte autodidakt, por muzika e tij tingëllonte si shkollë më vete. Në vitin 1951 themeloi Sazet e Përmetit, një formacion që do të bëhej ikonë kombëtare. Një nga ndikimet më të thella në jetën e tij muzikore erdhi nga Feim Gajdexhiu, mjeshtër i njohur i gajdes dhe një figurë mitike për muzikën popullore shqiptare. Laveri e dëgjonte dhe e përvetësonte artin e tij me etje – kaba të gjata, melodi të qara, tinguj që dilnin nga dheu si zëra të lashtë. Ai e quante Feimin “burimi i parë” i frymëzimit të tij. Laveri ia doli të bashkonte teknikat e Feimit me zërin e klarinetës së tij, duke ngritur kështu një stil tërësisht origjinal dhe të përmetshëm. Në vitin 1952 fitoi çmimin e parë në Festivalin e Parë Folklorik Kombëtar, dhe që nga ajo ditë nuk pushoi së ngjitur majat. Festivali i Gjirokastrës do të bëhej skena e tij natyrore, aty ku muzika e Laverit nuk ishte më vetëm për dasma, por për histori. Aty ku gjithë Shqipëria e njohu dhe e duartrokiti, duke e shpallur mbret të gërnetës popullore. Me paraqitjet e tij të paharrueshme, ai e bëri Përmetin simbol të një tingulli që rrënjët i kishte në tokë, por degët në shpirtin e njerëzve. Ai krijoi hyrje këngësh, kaba përmetare, valle – duke u kthyer në themelues të një shkolle të tërë dhe në mësuesin e dhjetëra instrumentistëve që mësojnë edhe sot nga tingulli i tij. Në vitin 1977, bashkë me Mentor Xhemalin dhe Çobanin, me kompozitor Aleksander Peçin performuan kolonën zanore të filmit antologjik “Gjeneral Gramafoni” të Viktor Gjikës – një kryevepër që vulosi përjetësisht artin muzikor të Shqipërisë. Në këtë bashkëpunim të rrallë, klarineta e Laverit dhe zëri i Mentor Xhemalit u bënë një trup i vetëm, një muzikë që përshkon thellësitë e shpirtit shqiptar. Mentor Xhemali, i madhërishëm në zë dhe përfaqësues i artit operistik, ishte mik, koleg dhe vëlla shpirtëror i Laverit  "dy botë artistike që flisnin gjuhë të ndryshme", por që kuptoheshin në të njëjtin tingull: në tingullin e atdheut. Laver Bariu u dekorua më 2001 me titullin “Mjeshtër i Madh i Punës” dhe u shpall “Qytetar Nderi i Përmetit”, duke u bashkuar me kolosët e tjerë si Vëllezërit Frashëri, Odhise Paskali e Mentor Xhemali. Ai regjistroi disqe në Angli, Australi dhe Greqi; interpretoi me emra të mëdhenj si Behije Roçi, Ylli Zeqiri, Ardiana Daci, Donika Pecollari; dhe u bë yll i padiskutueshëm në çdo festival folklorik. Por përtej sukseseve, Laveri mbeti i njëjti: i thjeshtë, i qeshur, i urtë. I apasionuar pas astronomisë dhe parapsikologjisë, me një shpirt kërkues e të lirë. Një njeri që, në heshtje, mbolli dritë dhe e shndërroi frymën në gjuhë të shpirtit shqiptar. Sot, klarineta e tij nuk bie më në duart e tij  "por tingulli i saj akoma udhëton" nëpër dasma, festivale, kujtime dhe shpirtin e çdo shqiptari që dëgjon një kaba dhe thotë me mall: “Ky është Usta Laveri.”

👉 Orkestra Simfonike e RTSH sot ka 63-vjetorin e saj. Nga: Vasil Sofokli Tole. 🎶Dua të them dy fjalë për të shprehur respektin për orkestrën simfonike të RTSH, në këtë përvjetor të themelimit. • Orkestra Simfonike e RTSH-së u themelua më 16 maj të vitit 1962 si formacioni orkestral simfonik më i madh i kohës. Rrënjët e saj shkojnë më tej se kjo datë dhe lidhen me vitin e largët 1938, kohë kur u krijua Radio Tirana dhe pranë saj funksiononte edhe një formacion orkestral që quhej Orkestra e Radio-Tiranës nën dirizhimin e dirigjentit italian Umberto Rampi e pas viteve 1944 nga dirigjentët Mustafa Krantja, Bojan Adamiç etj. Me riorganizimin e saj në vitin 1962, ajo u quajt “Orkestra Simfonike e Radios dhe Kinematografise” duke shenjuar kështu një tjetër etapë të rëndësishme, si për të ashtu edhe për muzikën shqiptare mbarëkombëtare. Krijimtaria muzikore shqiptare për orkestër dhe jo vetëm, prej fundit të viteve 1930 u interpretua prej saj. - Krijues si Kristo Kono, Pjetër Dungu, Dhora Leka etj ishin ndër të parët që u interpretuan. Pas tyre orkestra simfonike e RTSH ka interpretuar krijimtarinë e pothuajse gjithë kompozitorëve shqiptarë prej At Martin Gjokës, At Fan S. Nolit, Murat Shehut, Çesk Zadejës, Tish Daisë, Tonin Harapit, Kozma Larës, Pjetër Gacit, Feim Ibrahimit, Limoz Dizdarit, Shpëtim Kushtës, Kujtim Laros, Thoma Gaqit, Hajg Zaharianit, Spartak Tilit, Gazmend Mullahit, Thomas Simakut, David Tukiqit, Josif Mingës, Zef Çobës, Aleksandër Peçit, Sokol Shupos, Ermir Dergjinit, Fatos Qerimit, Endri Sinës etj, e deri tek brezat më të rinj. Po ashtu krijimtarinë e krijuesve shqiptarë të Kosovës Rexho Mulliqi, Lorenc Antoni, Rauf Dhomi, Zeqirja Ballata, Fahri Beqiri etj. 🎵Nga vitit 1964 e deri në vitet 2000, dirigjenti Ferdinand Deda luajti një rol thelbësor në jetën e orkestrës dhe nga vitet 1978 e deri në vitet 1990 dirigjenti i mirënjohur Eno Koço, si drejtues i shumë koncerteve simfonike, vokale, regjistrime të muzikës së filmave, koncerteve jashtë vendit etj. Veprat e mia simfonike janë kryesisht të interpretuara prej orkestrës simfonike të RTSH, më e fundit syresh edhe simfonia ALBANOI, premiera botërore e së cilës u bë më 9 maj • Mirënjohje për mbështetjen e krijimtarisë sime në vijimësi! 🙏 🏆Orkestra Simfonike RTSH është nderuar me çmimet "Naim Frashëri Artë" në vitin 2007, "Çmimin e karrierës" në vitin 2009, si dhe "Nder i Kombit" në vitin 2017. Nga:Vasil Sofokli Tole. Shih https://www.vasiltole.com/?page_id=14

Trashegimi kulturore Revista Prestige. 21 Maj – Dita Ndërkombëtare e Diversitetit Kulturor për Dialog dhe Zhvillim Një ditë për të ndalur hapin dhe për të dëgjuar tingujt, ngjyrat dhe ritmet e shumë kulturave që bashkëjetojnë në një mozaik të pasur njerëzor. Kjo ditë u shpall nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara në vitin 2002, në vijim të Deklaratës Universale të UNESCO-s për Diversitetin Kulturor. Qëllimi është i qartë: të promovojmë dialogun mes kulturave, mirëkuptimin, paqen dhe zhvillimin e qëndrueshëm. Çdo gjuhë që flitet, çdo këngë që këndohet në male apo fusha, çdo ritual, kostum popullor apo valle e trashëguar, është më shumë se thjesht një shfaqje "është shpirti i një kombi" është një dëshmi historike që i jep jetë identitetit kolektiv. Shqipëria, me trashëgiminë e saj të pasur që përfshin minoritetet, zonat etnografike, dialektet, kostumet dhe festivalet, është një shembull i gjallë i këtij mozaiku kulturor. Nga polifonia e jugut te lahuta e veriut, nga ngjyrat e veshjeve të Gjirokastrës te thjeshtësia fisnike e traditave të Malësisë – të gjitha këto janë pasuri që duhen ruajtur, promovuar dhe ndarë me botën. Në këtë ditë, Revista Prestige ju fton të: *ecni mes historisë, * të njihni më shumë për *tjetrin, *të dëgjoni pa paragjykime, *dhe të flisni me respekt për *çdo shprehje kulturore. Kultura është dialog. Kultura është ura që na bashkon, jo muri që na ndan Sot, le ta nderojmë këtë ditë me krenari. Le të jemi më kuriozë, më të hapur, më respektues ndaj kulturës së tjetrit. Sepse në shumëllojshmëri, gjendet forca jonë më e madhe. Dhe në dialog, gjendet kultura e paqes. #revistaprestige #Inspiration Foto nga site shqiptare (Butrinti, Apolonia, Berati, Gjirokastra) Imazhe të veshjeve tradicionale nga koncerte folklorike apo panaire kulturore “Kultura jo vetem trashegohet , pasurohet ajo mësohet, jetohet rritet, behet me e bukur çdo dite.

Buna – Zemra ujore, kujtim dhe kulturë e Shkodrës Buna është një nga lumenjtë më të bukur dhe më të veçantë të Shqipërisë. Ajo lind nga vetë zemra e Liqenit të Shkodrës dhe përshkon një rrugë të qetë prej 44 kilometrash, derisa derdhet në Adriatik. Në një pikë të rrjedhës së saj, bashkohet me Drinin, duke krijuar një rrjet ujor që ka ushqyer jetën dhe historinë e kësaj treve për shekuj me radhë. Klima e zonës është mesdhetare dhe e butë. Dimrat janë të lagësht, pa acar, ndërsa verat të ngrohta, por të lehtësuara nga freskia e lumit dhe erërat që fryjnë nga liqeni. Kjo klimë, së bashku me ujin e bollshëm, ka formuar një mjedis të begatë, ku natyra është në harmoni të plotë me njeriun. Brigjet e Bunës janë të gjelbëruara, të gjalla. Kallamishtet, shelgjet, platanat, zambakët e ujit dhe bimët aromatike i japin lumit një pamje të qetë, por magjepsëse. Kjo pasuri natyrore ka ushqyer jo vetëm jetën e egër – me qindra shpendë e peshq – por edhe kulturën dhe historinë e vendit. Historikisht, Buna ka qenë një arterie e rëndësishme tregtare. Gjatë periudhës osmane dhe më herët, nga Shkodra mallrat lundronin përmes Bunës drejt detit, e më pas drejt tregjeve të Mesdheut. Qyteti përparonte ekonomikisht falë këtij lumi. Në brigjet e saj ngriheshin magazina, ura prej druri dhe porta tregtare që përbënin pjesë të gjallë të jetës urbane. Buna ka qenë edhe një vijë natyrore kufitare. Në kohën e regjimit, ushtarët patrullonin përgjatë saj. Ishte jo vetëm pikë vrojtimi, por edhe vend me histori njerëzore, me rrëfime të heshtura për ndarje, për shpresa, për sytë që shihnin përtej kufirit. Një nga vendet më të veçanta të kësaj rruge ujore ishte "Ishulli i Vezëve" – një ishull i vogël në mes të Bunës, ku mbizotëronte qetësia dhe natyra. Ishte strehë për pulat e bardha të egra që bënin me qindra vezë. Ushtarët e kufirit shkonin atje me varka për t’i mbledhur. Edhe unë kam qenë në atë ishull – kujtoj ende se si barin e njomë e shkelja me kujdes, ndërsa grumbullonim vezët që fshiheshin mes gjethesh si margaritarë. Buna nuk është vetëm ujë që rrjedh – është histori, frymëzim dhe kulturë. Është këngë e Shkodrës, është kujtim i fëmijërisë, është dëshmi e një bashkëjetese të rrallë midis natyrës dhe njeriut. Brenda saj rrjedhin rrëfime të lashta, për të cilat ia vlen të flitet e të shkruhet. Legjenda e Lumit Buna Thuhet se shumë kohë më parë, në brigjet e Liqenit të Shkodrës jetonte një vajzë e bukur si agimi, me sy të thellë si uji dhe zemër të butë si bari i pranverës. Ajo ishte bija e një familjeje fisnike, ndërsa zemra e saj rrihte për një djalë të varfër nga përtej liqenit, me të cilin fati e kishte bashkuar rastësisht, por zemra përgjithmonë. Dashuria e tyre ishte e ndaluar. Familjet nuk e pranonin lidhjen dhe kërcënimi i ndarjes rëndonte si re mbi lumturinë e tyre. Kur e kuptuan se nuk mund të jetonin pa njëri-tjetrin, vendosën të iknin së bashku, duke kaluar liqenin natën me një varkë të vogël. Por qielli nuk ishte më i butë me ta. Një stuhi e papritur shpërtheu. Valët e egra përmbysën varkën dhe dashuria e tyre u zhyt në thellësi, pa lënë asnjë gjurmë tjetër përveç dhimbjes. Zoti, i prekur nga kjo dashuri e pafajshme, e ktheu vajzën në një lumë të bukur – Bunën – që të rridhte gjithmonë drejt detit, atje ku prehej shpirti i djaloshit të saj, tashmë i shndërruar në valë të përjetshme. E që prej asaj kohe, çdo ditë, Buna udhëton me mall dhe dashuri për t’u përqafuar me detin, në një takim të përjetshëm mes dy zemrave që nuk mundi t’i ndajë as jeta, as vdekja. Pergatiti:Liliana Pere.

Kush është Angelina Jolie? Angelina Jolie – një yll i kinemasë botërore, fituese e Oscar-it dhe ikonë e bukurisë – por më shumë se kaq, një grua që ka zgjedhur të ndriçojë botën me veprime, jo vetëm me famë. > “Nuk duhet të jetojmë vetëm për veten tonë. Ne jemi këtu për të bërë diçka për të tjerët.” – Angelina Jolie Ajo nuk ka qenë thjesht një aktore e suksesshme, por një luftëtare për paqe, një zë për të heshturit, një nënë e përkushtuar dhe një ambasadore e shpresës në zonat më të errëta të botës Veprimet që flasin më shumë se fama Në një botë ku shumë zhurmojnë për të dukur të mirë, Jolie ka zgjedhur të veprojë në heshtje, të japë pa bujë, të ndryshojë jetë me përulësi. Në Kamboxhi, ajo bleu 60,000 hektarë tokë për ta mbrojtur nga gjuetia dhe e shndërroi në një rezervat natyror. Në Namibi, dhuroi 2 milionë dollarë për kafshët e plagosura në qendrën “Naankuse”. Ajo refuzon të veshë lëkurë kafshësh gjatë filmimeve, për të mbrojtur jetën shtazore. > “Ne kemi një përgjegjësi ndaj planetit tonë. Ai nuk është vetëm për njerëzit.” Angelina – zemra e fëmijëve në nevojë Nga Afrika në Azi, nga Haiti në Lindjen e Mesme, ajo ka ndërtuar shkolla, spitale, qendra për viktimat e luftës, dhe ka financuar programe për drejtësi për fëmijët në zonat e konflikteve. Klinika kundër HIV/AIDS në Etiopi Shkolla për vajza në Afganistan Fondacioni Maddox Jolie-Pitt, që ndihmon mijëra fëmijë në mbarë botën Jolie Legal Fellows Program, që trajnon avokatë për të mbrojtur fëmijët e lënduar nga lufta > “Fëmijët nuk duhet të mbajnë kurrë pasojat e luftërave të të rriturve.” Një shpirt që nuk rri në vend Jolie ka udhëtuar në më shumë se 60 vende si Përfaqësuese Speciale e UNHCR, duke dëgjuar, ndihmuar dhe ngritur zërin për refugjatët, viktimat e dhunës seksuale në konflikt, dhe të pastrehët e harruar nga bota. > “Kur udhëton nëpër kampet e refugjatëve, nuk mund të kthehesh më i njëjti njeri.” Nënë, ambasadore, ikonë Jolie është nënë e gjashtë fëmijëve, disa biologjikë, disa të adoptuar nga vende të ndryshme – një familje që mishëron unitetin, respektin dhe dashurinë pa kufij. > “Fëmijët e mi janë jeta ime. Të qenit nënë më ka bërë më e fortë, më e dhembshur, më njeri.” Bukuri e saj buron nga brenda Ajo është dëshmi se yjet më të ndritshëm nuk janë ata që vetëm shkëlqejnë në ekran, por ata që ndriçojnë jetën e të tjerëve. > “Në fund të ditës, ajo që do të thotë më shumë nuk është fama – por sa mirë kemi dashur, sa shumë kemi Angelina Jolie – një yll që nuk fiket kur skena mbyllet. Sepse ajo shkëlqen aty ku ka nevojë për dritë.

Dua Lipa shpallet artistja më e dëgjuar në Mbretërinë e Bashkuar për vitin 2024 Ka ndodhur një ndryshim i madh në fronin e transmetimeve muzikore në Mbretërinë e Bashkuar. Dua Lipa ka mposhtur në mënyrë të jashtëzakonshme Taylor Swift, duke u shpallur artistja më e transmetuar në radio, televizion dhe hapësira publike në Britani për vitin 2024, dhe duke përfunduar dominimin trevjeçar të Ed Sheeran në vendin e parë. Dua kishte arritur më parë të kryesonte këtë listë edhe në vitin 2020, sipas të dhënave të përpiluara nga kompania britanike e licencimit të muzikës Phonographic Performance Limited (PPL). Në një reagim për këtë arritje, Dua Lipa u shpreh: “Është një nder i madh të shpallem artistja më e transmetuar në Mbretërinë e Bashkuar për herë të dytë. Viti 2024 ishte i jashtëzakonshëm dhe jam thellësisht mirënjohëse për gjithë ata që kanë përkrahur muzikën time në radio, televizion dhe ambiente publike në të gjithë vendin”. Hiti i saj i vitit 2018, “One Kiss” në bashkëpunim me Calvin Harris, mbetet kënga e saj më e transmetuar, me një mesatare prej 55 transmetimesh në ditë. Këngëtarja 29-vjeçare, e njohur për hitet si “Dance The Night” dhe “Levitating”, ka kaluar në krye të listës duke lënë pas këngëtarin e “Shape of You”, Ed Sheeran, i cili këtë vit renditet në vendin e tretë, ndërsa Taylor Swift mban pozitën e dytë. Në total, këngët e saj janë transmetuar rreth 400 herë në ditë në të gjithë Britaninë gjatë vitit të kaluar, sipas të dhënave të PPL. Dua, e cila ishte kryeartiste në festivalin Glastonbury pas publikimit të albumit të saj të tretë “Radical Optimism”, është gjithashtu personi më i ri në listën Sunday Times “40 Nën 40” të më të pasurve për vitin 2024. Kënga e saj “Houdini”, e publikuar në 2024 dhe që arriti vendin e dytë në toplistën britanike, ishte një nga këngët më të transmetuara të vitit, duke u renditur e gjashta në total. Artistët britanikë përbënin 70 për qind të këngëve më të transmetuara sipas PPL, me emra të rinj si Myles Smith që iu bashkuan emrave të njohur si Coldplay dhe Sir Elton John në top 10. Ndër artistët e tjerë të përfshirë në listë janë edhe Calvin Harris, Ariana Grande, Becky Hill dhe Harry Styles. Ndërkohë, kënga “Stick Season” e Noah Kahan u shpall kënga individuale më e transmetuar e vitit. Peter Leathem, drejtori ekzekutiv i PPL, tha: “Urime edhe një herë për Dua Lipën që kryeson listën tonë të artistëve më të transmetuar, dhe për Noah Kahan për këngën më të transmetuar të vitit”. Ai shtoi: “Artistët britanikë vazhdojnë të performojnë jashtëzakonisht mirë, duke përbërë 70 për qind të dhjetë pozicioneve të para – dëshmi e fuqisë së tyre në radio, televizione, biznese dhe ambiente publike në gjithë vendin. Po ashtu është inkurajuese të shohim talente të reja britanike, si Myles Smith, të zënë vend ndër më të transmetuarit – kjo tregon se muzika britanike ka të ardhme

Shpresa e Dijes – Zëri që Ndriçon Brezat Në një kohë kur bota ka nevojë për më shumë gra lidere, më shumë zëra të dijes dhe më shumë shembuj frymëzues, Shqipëria ka fatin të ketë një figurë që mishëron të gjitha këto: Prof. Dr. Shpresa Delija. Si pedagoge e gjuhëve të huaja me një karrierë që shtrihet përgjatë pesë dekadave, ajo është një prej personaliteteve më të respektuara në arsimin shqiptar. Përkushtimi i saj ndaj edukimit, fuqizimit të gruas dhe humanizmit e ka bërë atë një figurë të spikatur dhe një model frymëzimi për breza të tërë studentësh dhe kolegësh. Nga auditorët e Fakultetit të Gjuhëve të Huaja në Universitetin e Tiranës deri te forumet ndërkombëtare dhe projektet europiane, nga themelimi i hapësirave burimore për mësuesit e ardhshëm deri te promovimi i shëndetit mendor dhe artit si mjete fuqizimi, Prof. Dr. Shpresa Delija ka qenë gjithmonë aty ku dija ka pasur nevojë për një zë të fortë, por të urtë. Nderimet e shumta ndërkombëtare, si “Global Humanitarian of the Year” dhe “Phoenix Women’s Excellence Award 2025 Nominee”, nuk janë gjë tjetër veçse pasqyrë e një jete të jetuar në shërbim të njerëzimit dhe edukimit. Shpresa e Dijes – Zëri që Ndriçon Brezat *** Intervistë me Prof. Dr. Shpresa Delija – Zëri që Ndriçon Brezat 1. Na flisni për rrënjët tuaja dhe vlerat që ju kanë formuar si grua vizionare dhe pedagoge. Përgjigje. Unë vij nga një familje intelektuale dhe e thjeshtë, me babanë mësues dhe nënën edukatore. Në familje mësoja dashurinë për arsimin dhe respektin, duke u rritur në një ambient ku roli i mësueses ishte pjesë e lojës dhe ëndrrës sime, që më vonë u bë mision jetësor. 2. Cilat janë momentet më domethënëse në karrierën tuaj në Fakultetin e Gjuhëve të Huaja? Përgjigje Katër dekada pune, ku sfida më e madhe ishte të punoja si mësuese në Lezhë dhe më pas në universitet, duke balancuar detyrat familjare dhe profesionale. Mbështetja e familjes dhe dashuria për studentët kanë qenë shtylla kryesore të suksesit tim. 3. Si e shihni rolin tuaj në formimin e magjistratëve përmes anglishtes ligjore? Pergjigje. Bursa TEMPUs në Mbretërinë e Bashkuar më dha mundësinë të aftësohem në anglishten ligjore dhe të kontribuoj në përmirësimin e programeve të Shkollës së Magjistraturës. Kam dhënë mësim mbi 15 vjet, duke ndihmuar magjistratët të jenë konkurrues në nivel europian. 4. Cili ishte vizioni juaj si presidente e ELTA Albania dhe si e ngritët këtë organizatë? Pergjigje. Qëllimi ishte promovimi dhe motivimi i mësuesve të anglishtes në Shqipëri dhe krijimi i mundësive për bashkëpunim ndërkombëtar. Organizova trajnime dhe konferenca rajonale, duke krijuar një familje të bashkuar mësuesish dhe duke sjellë çmime ndërkombëtare. 5. Çfarë ndikimi kanë pasur projektet europiane në arsimin shqiptar? Pergjigje. Bashkëpunimi në projekte Erasmus dhe të tjera europiane ka ndihmuar për të modernizuar sistemin e arsimit të lartë dhe për ta afruar atë me standardet europiane përmes trajtimeve dhe shkëmbimeve me universitete të vendeve të Ballkanit dhe më gjerë. 6. Çfarë do të thotë për ju kontributi në Portofolin Evropian të Gjuhëve? Përgjigje. Ky projekt i miratuar në Strasburg në 2009 është një sukses që i mëson studentët të jenë të përgjegjshëm dhe të pavarur në procesin e të nxënit të gjuhëve të huaja, duke promovuar vlerat dhe kulturat e tyre. 7. Si lindi ideja e Auditorit Burimor për studentët-mësues dhe çfarë plotëson ai? Përgjigje. Nga nevoja e studentëve për një hapësirë ku ndihen të vlerësuar dhe ku praktikojnë teorinë në mësimdhënie. Është një ambient modern me teknologji dhe literaturë të specializuar që ndihmon në zhvillimin profesional dhe mirëqenien sociale të studentëve. 8. Si e bashkoni arsimin me artin dhe shëndetin mendor në rolin tuaj si Ambasadore Globale e Wellness? Përgjigje. Arsimi duhet të sigurojë mirëqenie shpirtërore dhe materiale, sepse asnjë mësues apo student nuk mund të japë më të mirën nëse nuk është i plotësuar emocionalisht. Mësuesi sot duhet të jetë vizionar dhe i gatshëm të ndihmojë nxënësit, duke përfshirë edhe artin dhe shprehjen kreative si mjete fuqizuese. 9. Si ndiheni për vlerësimet ndërkombëtare që keni marrë? Përgjigje. Nuk i shikoj si çmime personale, por si rezultat të përkushtimit dhe pasionit për mësimdhënien si mision jetësor. Këto nderime janë motivim për të vazhduar punën në shërbim të dijes dhe njerëzimit. 10. Çfarë mesazhi do t’u përcillnit vajzave dhe grave shqiptare që duan të bëhen lidere dhe edukatore? Përgjigje. T’i zbulojnë dhe rrezatojnë vlerat e tyre me mirësi, buzëqeshje dhe dashuri. Gratë janë motor i mirëqenies morale dhe materiale në shoqëri dhe duhet të jenë krenare dhe të guximshme në rrugën e tyre.