Search Results

Një shqiptare në krye të hulumtimeve për inteligjencën artificiale në Microsoft CNA Një shqiptare në krye të hulumtimeve për inteligjencën Florida Doçi Florida Doçi është një tjetër histori suksesi shqiptare, që ka arritur në një prej kompanive më të mëdha të teknologjisë në botë - Microsoft. Ajo ka përfunduar studimet e larta në universitetin e Windsor-it, ku u diplomua në dy fusha: Shkenca Politike dhe Shkenca Biologjike e Bioteknologji. Aktualisht, ajo është një nga hulumtueset kryesore të inteligjencës artificiale (AI) në Microsoft, duke luajtur një rol të rëndësishëm në zhvillimin dhe implementimin e teknologjive të AI për produktet e kësaj kompanie globale. Lajme ekskluzive nga CNA Doni te informoheni te paret per lajme ekskluzive? Bashkohuni me grupin tone ne Facebook duke klikuar ketu. “Nuk mund ta përshkruaj me fjalë se sa e emocionuar jam që po bashkohem me Microsoft si hulumtuese kryesore, ku do të ndihmoj në sjelljen e inteligjencës artificiale në hapësirat bashkëpunuese të Microsoft. Microsoft u mundëson miliarda njerëzve anembanë botës të jenë produktivë, krijues, të qëndrojnë të lidhur dhe të arrijnë më shumë dhe nuk mund të mendoj për një mënyrë më të mirë për të bërë një ndikim në botë dhe për të ndryshuar jetët e njerëzve sesa përmes një produkti kaq gjithëpërfshirës! Nga kompjuteri im i parë, te llogaria ime e parë në Hotmail (që akoma e përdor!), nga ‘winks’ dhe ‘nudges’ në MSN Messenger te telefonatat pa fund në Skype me familjen dhe miqtë, nga detyrat e shumta dhe punimet akademike të konceptuara në Word, te projektet e kërkimit të analizuar në Excel dhe të gjitha posterat, prezantimet dhe portofolët e ilustruar në PowerPoint, produktet e Microsoft kanë qenë një shoqërues i vazhdueshëm i ëndrrave, ambicieve dhe arritjeve të mia gjatë jetës”, është shprehur Doçi ë një postim në rrjetet sociale. Ajo tregoi për fëmijërinë e saj, ku nuk ka pasur kompjuter dhe i është dashur të vizatojë ekranet. “Kështu që bashkimi me Microsoft është jo vetëm një arritje profesionale për mua, por edhe një moment i jashtëzakonshëm për atë vajzën e vogël që u rrit pa kompjuter dhe mësoi MS Office duke vizatuar e memorizuar ekranet dhe komandat. Jam shumë mirënjohëse për të gjithë ata që e kanë bërë përvojën time të intervistimit dhe punësimit në Microsoft të paharrueshme dhe veçanërisht falenderoj Davis Wanless, i cili ka qenë pranë meje në çdo hap! Mezi pres të shkruaj këtë kapitull të ri të karrierës sime në Microsoft”, përfundoi ajo. Kontributi i saj në fushën e inteligjencës artificiale dhe përkushtimi për të zhvilluar produkte që përmirësojnë përditshmërinë e miliona njerëzve është një shembull frymëzues për të gjithë ata që ëndërrojnë të ndikojnë në botë përmes teknologjisë.

Historiku/ Çfarë është Kodi i Flamujve Ndërkombëtarë Detarë, daton që në vitin 1855 TIRANË, 11 shtator/ATSH/ “Kodi Ndërkombëtar i Sinjaleve” ka një historik që daton shumë herët, qysh në 1855 kur u hartua drafti i parë nga Bordi Britanik i Tregtisë të cilët duke konsideruar zhvillimet teknologjike të kohës e panë “Librin e Sinjaleve Detare” si një sistem të vjetëruar dhe jo koherent çka pasoi krijimin e një sistemi të përditësuar i cili do të njihej si “Kodi Ndërkombëtar i Sinjaleve”, i cili u botua më 1857. Autoriteti Portual Durrës sjell sot historinë e këtij kodi, që përmbante 70,000 sinjale, 17,000 mesazhe dhe 18 flamuj sinjali, të cilët u përdorën në të gjithë botën nga Janari i vitit 1901 dhe një vit më vonë u rishikuan duke prezantuar 26 flamuj të tjerë prej të cilëve një banderolë e koduar sipas zanoreve, si dhe flamujt respektivë për shkronjat X, Y , Z. Rishikimet vijuese të cilave ju nënshtrua ky Kod gjatë Konferencës Ndërkombëtare të Radiotelegrafit të Madridit në vitin 1932 i shtuan këtij të fundit edhe gjashtë flamuj të tjerë gjegjës të gjuhëve të ndryshme si frëngjisht, italisht, gjermanisht, japonisht, norvegjisht dhe spanjisht. Kodi u testua gjatë Luftës së Parë Botërore ndërkohë që një kod i ri i sinjaleve u prezantua në 1934. Në vitin 1947, Kodi Ndërkombëtar i flamujve kaloi nën autoritetin e Organizatës Ndërkombëtare Detare (IMO), agjensia e Kombeve të Bashkuara për rregullimin e transportit detar, e cila u ngarkua edhe me përgjegjësinë për mirëmbajtjen e tij. Në vitin 1969, të tjerë flamuj u shtuan për të akomoduar gjuhët greke dhe ruse, dhe secilit flamur të sinjalit alfa-numerik iu caktua kuptimi në bazë të Kodit Ndërkombëtar. Tashmë janë dyzet flamuj në një grup të plotë të flamujve të sinjalit detar ndërkombëtar – një për secilën shkronjë të alfabetit anglez, një për secilin numër dhe katër flamuj të quajtur zëvendësues, të cilët përmbushin komunikime të dedikuara specifike. Sipas autorit të njohur Joe McMillan, formatet e flamujve individualë kanë humbur nën mjegullat e kohës. Ato u zhvilluan enkas për të kryer ripërsëritjen e kodeve të sinjalit detar dhe tregtar gjatë rrjedhës së shekujve XVII-të dhe fillim të shekullit të IXX-të. Ajo që bënë Popham, Marryat dhe Bordi Britanik i Tregtisë ishte caktimi i këtyre modeleve kryesisht para-ekzistuese në numra dhe shkronja specifike. Me fjalë të tjera, një flamur blu me një katror të bardhë në qendër ishte sinjali për “ gati për lundrim” shumë kohë përpara se ky mesazh të caktohej nën shkronjën P, dhe e verdha e fortë u përdor për qëllime të lidhura me karantinën shumë kohë përpara sekjo e fundit të përcaktohej nën shkronjën Q, por kushdo që ka krijuar flamurin e parë blu me një katror të bardhë në qendër, me siguri nuk është i njëjti person që doli me një flamur të verdhë me një disk të zi (që tani përdoret për shkronjën I). Sot, flamujt e Kodit Ndërkombëtar të Sinjalit përdoren në një sistem të kuptuar ndërkombëtarisht të përbërë nga 40 flamuj dhe një sërë banderolash të ndryshme prej të cilave 26 janë flamuj katrorë me shkronja të koduara, një për secilën shkronjë të alfabetit (A-Z); dhjetë janë banderola numerikë, një për të përcjellë përgjigjet dhe të tjerat mbartin funksion përsëritës, ndërkohë që në kodin aktual të NATO-s ka edhe 28 të tjerë. Kombinimet e ngjyrave të flamurit të koduar sinjalizues janë të kuq me të bardhë; blu me të verdhë; blu me të bardhë; e zezë me të bardhë dhe ngjyra e kuqe e pa kombinuar, të cilat janë lehtësisht të dallueshme në hapësirë detare. Një libër sinjalesh i vitit 1762 dëshmon se nga 26 flamuj në total vetëm 20 janë flamuj të mirëfilltë sinjalizues./k.s/j.p/

Historia e flamurit amerikan Për shumë amerikanë flamuri kombëtar është një simbol thuajse hyjnor. Por në fund të viteve 1700, gjatë Revolucionit Amerikan, regjimente të ushtrisë nën drejtimin e Xhorxh Uashingtonit, përdornin flamuj të ndryshëm gjatë luftës për pavarësi nga Britania. Flamuri amerikan ka kaluar shumë transformime për të marrë formën aktuale, tregon Earl Williams. “U transformua nga flamur jozyrtar në flamur zyrtar. Nuk mund të themi se kush e krijoi flamurin jozyrtar. Por ai u përdor për herë të parë nga John Paul Jones, toger në Ushtrinë Kontinentale. Ai pretendonte se në dhjetor 1775 kishte ngritur në anije një flamur me 13 shirita: shtatë të kuqe dhe gjashtë të bardha dhe në qoshen e sipërme, majtas, kishte flamurin britanik”. Williams është ekspert i flamujve të vjetër. Ai thotë se çdo flamur i vjetër tregon një histori. 13 shiritat përfaqësojnë solidaretet mes 13 shteteve të para dhe qëndresën e tyre përballë britanikëve. “Ky është flamuri që përdori Xhorxh Uashingtoni në zyrat e tij në Kejmbrixh të Masaçusetsit. Më pas këtë dizenjo përqafuan edhe kolonitë e tjera në 1776”. Ky ishte flamuri jozyrtar me rastin e pavarësisë më 4 korrik, 1776. Flamuri i parë zyrtar u krijua më pas nga kongresmeni Francis Hopkins nga Nju Xhërsi. “Ky u bë flamuri zyrtar më 14 qershor 1777, ose 11 muaj pas shpalljes së pavarësisë”. Hopkins ishte artist dhe dizenjator. Ai fillimisht e krijoi flamurin për Marinën Amerikane. “Të dhënat tregojnë se ai krijoi dy flamuj, ndoshta tre. Një për Amerikën, një për marinën dhe një ndoshta për Artilerinë e Këmbësorisë”. Megjithëse nuk janë gjetur skica për flamurin e parë, ka vizatime të vulave që ka krijuar Hopkins. Në një prej tyre shihet flamuri amerikan me 13 shirita: shtatë të bardha dhe gjashtë të kuqe. Në flamurin e marinës, shiritat e kuq janë në në perimetrin e jashtëm, që ta bëjnë flamurin më të dallueshëm në det. Hopkins shkruante në një letër drejtuar Kongresit: “Kam krijuar flamurin e Shteteve të Bashkuara, Vulën Kryesore, Vulën e Thesarit dhe dizenjon e dollarit”. Për punën e tij Hopkins kërkoi të shpërblehej me afro 105 litra verë. Nuk dihet se ç’ndodhi më tej me përfshirjen e Hopkins, por dimë se Betsy Ross, gruaja nga Filadelfia që qëndisi flamurin për Xhorxh Uashingtonin, u shndërrua në një simbol kombëtar. “Në fakt historia lidhur me Betsy Ross doli nga familja e saj, vite më pas. Por gjatë revolucionit kjo histori nuk qarkullonte publikisht”. Fillimisht historia e Betsy Rossit u tregua në vitet 1870. Të paktë ishin ata që e vunë dyshim këtë variant të lindjes së flamurit, pasi dihej shumë pak mbi frymëzimin dhe artistët që e krijuan këtë simbol të famshëm amerikan./voa Subscribe në YouTube: GAZETA INFOKUSI

Isa Boletini: “Unë jam mirë kur asht mirë Shqypnia” Featured Image facebook sharing buttontwitter sharing buttonpinterest sharing buttonemail sharing buttonsharethis sharing button Isa Boletini është një nga emrat më të njohur në rrafshin historik për gjithë kombin shqiptar. Ai ishte organizatori kryesor i mobilizimit të shqiptarëve të Kosovës në vitin 1912, në prag të shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë. Ai ishte bërë shpesh temë e nxehtë në Kosovë meqë Kulla e Isa Boletinit gjendet në Mitrovicë si një qytet problematik politik mes Kosovës dhe Serbisë. Isa Boletini është një prej patriotëve më të mëdhenj që ka jetuar në trojet shqiptare. Ai ka udhëhequr luftën për liri të shqiptarëve prej vitesh të tëra. “Unë jam mirë kur asht mirë Shqypnia” është një nga thëniet më të mira dhe më domethënëse që vë në pah atdhedashurinë dhe lidhjet kombëtare mes Kosovës dhe Shqipërisë. / KultPlus.com

Mariah Carey mirëpret Krishtlindjet me një vallëzim drithërues Nga Oliver Serani -01/11/2024 LONDËR, 1 nëntor /ATSH-DPA/ – Ylli i muzikës pop, Mariah Carey ka nisur sezonin e Krishtlindjeve pas një kërcimi të frymëzuar nga “Addams Family” në mediat sociale për të shënuar Halloween-in. Këngëtarja amerikane u vesh si Morticia Addams për videon e saj vjetore që shënon fillimin e festimeve. Klipi fillon bardh e zi me 55-vjeçaren që mban firmën e Morticia-s me flokë të zeza të gjata e të drejta dhe me një fustan të zi me mëngë lakuriqi. Carey kërcen me një burrë të veshur si Gomez Addams, i cili ka veshur një kostum me shirita, me flokët e tij të ngjitur, përpara se ajo t’i lëshojë një kamë. Kur ora shënon 23:59 e 31 tetorit deri në mesnatën e 1 nëntorit, hapet një dollap duke zbuluar një veshje të frymëzuar nga Babagjyshi i Krishtlindjeve. Më pas, videoja kalon te Carey, e veshur me veshjen e saj kuq e bardhë, ndërsa luhet kënga e saj hit e vitit 1994 “All I Want For Christmas Is You”. Carey është bërë gjithnjë e më shumë sinonim i sezonit të Krishtlindjeve që nga publikimi i albumit të saj të parë të festave “Merry Christmas” në 1994. Ajo do të vizitojë 20 qytete të SHBA në dy muajt e ardhshëm për shfaqje me temë festive për 30-vjetorin e albumit./ /os/ Në bazë të nenit 4 të ligjit ”Për funksionimin e Agjencisë Telegrafike Shqiptare”, ndalohet kopjimi, riprodhimi dhe publikimi i informacionit pa cituar burimin e tij.

Fakte dhe Shifra të Përgjithshme Eleanor Roosevelt lindi më 11 tetor 1884 në New York City. HISTORIA: Eleanor Roosevelt Zonja e Parë Eleanor Roosevelt (1884-1962), gruaja e Franklin D. Roosevelt (1882-1945), presidenti i SHBA-së nga viti 1933 deri në 1945, ishte një udhëheqëse më vete dhe e përfshirë në kauza të shumta humanitare gjatë gjithë jetës së saj. Mbesa e Presidentit Theodore Roosevelt (1858-1919), Eleanor lindi në një familje të pasur në Nju Jork. Ajo u martua me Franklin Roosevelt, kushëririn e saj të pestë që u hoq dikur, në vitin 1905. Nga vitet 1920, Roosevelt, i cili rriti pesë fëmijë, ishte i përfshirë në politikën e Partisë Demokratike dhe në organizata të shumta reformash sociale. Në Shtëpinë e Bardhë, ajo ishte një nga zonjat e para më aktive në histori dhe punoi për drejtësinë politike, racore dhe sociale. Pas vdekjes së Presidentit Roosevelt, Eleanor ishte delegate në Kombet e Bashkuara dhe vazhdoi të shërbente si avokate për një gamë të gjerë çështjesh të të drejtave të njeriut. Ajo mbeti aktive në kauzat demokratike dhe ishte një shkrimtare pjellore deri në vdekjen e saj në moshën 78-vjeçare. Vitet e hershme të Eleanor Roosevelt Anna Eleanor Roosevelt lindi më 11 tetor 1884 në New York City. Babai i saj, Elliott Roosevelt (1860-1894) ishte vëllai më i vogël i Theodore Roosevelt, dhe nëna e saj, Anna Hall (1863-1892), ishte nga një familje e pasur e Nju Jorkut. Babai i Roosevelt ishte një alkoolist dhe martesa e prindërve të saj ishte e trazuar. Pasi nëna e saj vdiq nga difteria në 1892 (babai i saj vdiq më pak se dy vjet më vonë), Roosevelt dhe dy vëllezërit e saj më të vegjël, Elliott Roosevelt Jr. (1889-1893) dhe Gracie Hall Roosevelt (1891-1941), jetuan me gjyshen e tyre. Mary Ludlow Hall (1843-1919), në Manhatan dhe Tivoli, Nju Jork. A e dinit? J. Edgar Hoover (1895-1972), drejtori i gjatë i Byrosë Federale të Hetimeve, i konsideronte të rrezikshme pikëpamjet liberale të Eleanor Roosevelt dhe besonte se ajo mund të përfshihej në aktivitetet komuniste. Ai urdhëroi agjentët e tij të monitoronin Roosevelt dhe të mbanin atë që u bë një dosje e gjerë për të. Roosevelt, një fëmijë i vështirë, serioz, u arsimua nga mësues privatë deri në moshën 15-vjeçare, kur u dërgua në Allenswood Academy, një shkollë për vajza në Angli. Ajo shkëlqeu nën mentorimin e drejtoreshës së shkollës, Marie Souvestre (1830-1905), e cila promovoi përgjegjësinë sociale dhe pavarësinë për gratë e reja. Edukimi formal i Roosevelt përfundoi në moshën 18-vjeçare, kur ajo u kthye në New York City dhe bëri debutimin e saj social në hotelin Waldorf-Astoria. Më pas, ajo u përfshi në mënyrë aktive me punën e reformës sociale, duke shërbyer si mësuese vullnetare për fëmijët emigrantë të varfër në Shtëpinë e Zgjidhjes Rivington Street në Manhattan dhe duke iu bashkuar Lidhjes Kombëtare të Konsumatorëve, misioni i së cilës ishte t'i jepte fund kushteve të pasigurta të punës dhe praktikave të punës në fabrika dhe biznese të tjera. Franklin dhe Eleanor Roosevelt Bachrach/Getty Images Franklin Roosevelt ulur pranë gruas Eleanor dhe qenit të tyre në shtëpi në Nju Jork, 1929.  Martesa dhe jeta familjare e Eleanor Roosevelt Më 17 mars 1905, Eleanor 20-vjeçare u martua me Franklin Roosevelt, një student 22-vjeçar i Universitetit të Harvardit dhe kushëriri i saj i pestë u hoq dikur. Të dy ishin takuar si fëmijë dhe u ritakuan pasi Eleanor u kthye nga shkolla në Angli. Dasma e tyre u zhvillua në shtëpinë e një prej të afërmve të Eleanorës në Upper East Side të Manhatanit dhe nusja u përcoll në korridor nga Presidenti i atëhershëm Theodore Roosevelt. Franklin dhe Eleanor patën gjashtë fëmijë, pesë prej të cilëve mbijetuan deri në moshën madhore: Anna (1906-1975), James (1907-1991), Elliott (1910-1990), Franklin Jr. (1914-1988) dhe John (1916-1981) . Në vitin 1910, Franklin Roosevelt filloi karrierën e tij politike kur u zgjodh në Senatin e Shtetit të Nju Jorkut. Tre vjet më vonë, ai u emërua ndihmës sekretar i Marinës së SHBA-së, një pozicion që e mbajti deri në vitin 1920, kur ai bëri një kandidim të pasuksesshëm për zëvendëspresidentin e SHBA-së me një biletë të drejtuar nga James Cox (1870-1957), një guvernator i Ohajos. Përveç rritjes së familjes së saj gjatë këtyre viteve, Eleanor Roosevelt ishte vullnetare me Kryqin e Kuq Amerikan dhe në spitalet e Marinës gjatë Luftës së Parë Botërore (1914-1918). Në vitet 1920, ajo u bë aktive në politikën e Partisë Demokratike dhe u përfshi gjithashtu në organizata të tilla aktiviste si Lidhja Tregtare e Unionit të Grave dhe Lidhja e Grave Votuese. Përveç kësaj, ajo bashkëthemeloi Val-Kill Industries, një fabrikë mobiljesh jofitimprurëse në Hyde Park, Nju Jork (ku ndodhej pasuria e familjes Roosevelt, Springwood), dhe dha mësim historinë dhe letërsinë amerikane në Todhunter School, një shkollë private për vajza në Manhattan. Në vitin 1921, Franklin Roosevelt u diagnostikua me poliomielit Fakte dhe Shifra të Përgjithshme Kush ishin prindërit e Eleanorës? Prindërit e Eleanorës ishin Elliott dhe Anna Hall Roosevelt. Elliott ishte vëllai më i vogël i Theodore "Teddy" Roosevelt, presidenti i njëzet e gjashtë i Shteteve të Bashkuara. Anna Hall e kishte prejardhjen nga familja Livingston. Livingstons, një familje e vjetër e lumit Hudson, luajti një rol të rëndësishëm në formimin e republikës së re: një Livingston administroi betimin e detyrës për George Washington, një tjetër nënshkroi Deklaratën e Pavarësisë, një tjetër u bë gjyqtar i Gjykatës së Lartë. A ishte Eleanor një fëmijë i vetëm? Eleanor kishte dy vëllezër Elliott Roosevelt (1889-1893) dhe Gracie Hall Roosevelt (1891-1941), i cili njihej si Hall. Disa muaj pas vdekjes së nënës së tyre në 1892, të dy djemtë morën ethet e kuqe. Hall u shërua, por Elliott jo. Kur vdiqën prindërit e Eleanorës? Nëna e Eleanorës vdiq nga difteria pas një operacioni më 7 dhjetor 1892, kur Eleanor ishte tetë vjeç. Babai i saj vdiq më 14 gusht 1894, më pak se dy vjet më vonë kur Eleanor nuk ishte fare dhjetë vjeç. Ku shkoi Eleanor në shkollë? Pas vdekjes së nënës së saj, Eleanor shkoi të jetonte me gjyshen e saj, znj. Valentine G. Hall, në Tivoli, Nju Jork. Ajo u arsimua nga mësues privatë deri në moshën 15-vjeçare, kur udhëtoi në Angli për të ndjekur Allenswood, një shkollë përgatitore për vajza, e drejtuar nga një drejtoreshë progresive, Marie Souvestre. Eleanor ishte shumë studioze, por edhe shumë e njohur në Allenswood dhe shumë besojnë se ajo fitoi shumë vetëbesim gjatë kohës së saj atje. Më vonë ajo shkroi se Marie Souvestre ishte një model i rëndësishëm dhe ndoshta një nga njerëzit më me ndikim në jetën e Eleanor. Në çfarë sporti mori pjesë Eleanor në Allenswood? Eleanor luajti hokej në fushë të universitetit. A shkoi Eleanor në kolegj? Jo, por Allenswood ofroi një mjedis serioz kolegjial ​​me standarde të larta shkollore. Çfarë bëri Eleanor pas festës së saj të daljes? Pas debutimit të saj në shoqërinë e Nju Jorkut, Eleanor e gjeti veten të kapur në një vorbull festash debutuese, një sprovë që ajo më vonë e quajti "agoni e plotë". Një vit më pas, Eleanor u kthye në aktivitete të tjera të pranueshme për të rinjtë socialë, duke iu bashkuar Ligës Junior dhe duke u dhënë mësim fëmijëve kalisthenikë dhe vallëzim në Shtëpinë e Vendbanimeve Rivington Street në Lower East Side të qytetit të Nju Jorkut. Ajo gjithashtu u bë anëtare e Lidhjes së Konsumatorëve, duke marrë pjesë në hetimin e dyqaneve të djersës në qytet. A mund të kërcente Eleanor? Eleanor ishte një balerin i shkëlqyer. Eleanor Roosevelt Reel u emërua në nder të saj. Cilët njerëz ndikuan në jetën e Eleanorës? Në një artikull të revistës Look të vitit 1951, Eleanor Roosevelt renditi shtatë persona që, sipas vlerësimit të saj, i dhanë formë jetës së saj. Dy të parët ishin babai dhe nëna e saj: babai i saj i dha dashurinë dhe sigurinë, dhe nëna i dha asaj qëllimin e paarritshëm të përsosmërisë. Madame Marie Souvestre, drejtoreshë dhe mësuese në shkollën Allenswood, i dha asaj një ndjenjë besimi dhe tezja e saj Pussie (Znj. W. Forbes Morgan) i mësoi disiplinën e saj. Por, siç tha ajo, kanë qenë personalitetet e bashkëshortit dhe vjehrrës së saj që kanë ushtruar ndikimin më të madh në zhvillimin e saj. Ishte ndikimi i tyre që e bëri atë "të zhvillohej dashje pa dashur në një individ". Së fundmi, Louis Howe, këshilltari politik i burrit të saj, e shtyu atë të interesohej për politikën. A donte Eleanor që FDR të bëhej President? Në autobiografinë e saj This I Mbaj mend, Eleanor shkroi: "Nga pikëpamja personale, unë nuk doja që burri im të bëhej president. Megjithatë, kuptova se ishte e pamundur të mbash një burrë jashtë shërbimit publik kur kjo ishte ajo që ai donte dhe ishte padyshim i pajisur mirë për këtë ishte egoizëm i pastër nga ana ime, dhe unë kurrë nuk i përmenda ndjenjat e mia për këtë temë." A kandidoi ndonjëherë Eleanor për Presidente? Jo. Presidenti Truman tregoi se ajo do të ishte e pranueshme për të si një kandidate për zëvendëspresidente, por Eleanor e bëri të qartë se ajo nuk dëshironte të kërkonte një post zgjedhor. Cila ishte marrëdhënia midis Sara Delano Roosevelt, nënës së FDR, dhe Eleanor? Marrëdhënia midis Eleanorës dhe vjehrrës së saj ishte një marrëdhënie komplekse, në ndryshim. Në kohën e fejesës së saj, Eleanor ishte një vajzë e turpshme dhe e pasigurt që kërkonte dashuri dhe pranim. Sara Roosevelt dominoi botën e saj dhe të Franklinit dhe kur Eleanor hyri në të, ajo dominoi edhe atë. Ishte sëmundja e burrit të saj, tha Eleanor, ajo që e bëri atë të qëndronte në këmbët e saj i

FOTO/ Homazh mes lotësh i Kate Middleton për vjehrrën e ndjerë, Princeshë Diana 11 Nëntor 12:58 Kate Middleton i bëri një nderim delikat Princeshës Diana dy herë në paraqitjen e saj të parë zyrtare pas përfundimit të kimioterapisë. Pas nderimit të princeshës së ndjerë të Uellsit – e cila vdiq në moshën 36 vjeçare më 31 gusht 1997 – më 9 nëntor në Festivalin e Kujtesës në Royal Albert Hall, Princesha Kate e bëri këtë përsëri të dielën më 10 nëntor, Ditën e Përkujtimit për Britanikët, në monumentin e luftës Cenotafi në Londër. Për paraqitjen e saj atje ajo zgjodhi një fustan të zi të stilit ushtarak Catherine Walker me një hark prej kadifeje, shpatulla të theksuara dhe tre lulëkuqe tradicionale të fiksuara në xhaketë. Në këtë mënyrë prekëse ajo nderoi tre vëllezërit e stërgjyshes, të cilët humbën jetën në Luftën e Parë Botërore. Më 9 nëntor, Princesha e Uellsit veshi një palë vathë me perla Collingwood që dikur i përkisnin nënës së burrit të saj. Kate Middleton nuk i fshehu emocionet e saj gjatë Festivalit të Kujtesës, angazhimi i saj i parë i madh me familjen mbretërore pas përfundimit të kimioterapisë. Ajo gjithashtu risolli unazën e fejesës me safir dhe diamant që dikur i përkiste Dianës, të cilën Kate e ka mbajtur me ndërprerje gjatë gjithë vitit 2024. Më 10 nëntor, Kate e nderoi edhe një herë Dianën, e veshur me një pamje të zezë stilisti Catherine Walker & Co, një shtëpi mode që ishte shpesh e preferuar nga princesha e Britanisë. Dizajnerja e preferuar e Dianës ishte gjithashtu shoqja e saj, modelet e së cilës ajo i veshi që nga fillimi i jetës së saj mbretërore duke përfshirë turneun e saj në Australi me Princin Charles dhe Princin William në 1983 deri në fundin shumë të shkurtër të jetës së saj në 1997./vizionplus.tv Posted Under:Anash Bota Gossip Showbiz Tagged:Homazhe Kate Middelton moes lotesh princesh diana Nga e njëjta kategori Kishte planifikuar sulm terrorist, arrestohet adoleshenti në Gjermanimë shumë... Nations League/ Silvinjo me dhimbje koke, tre mungesa të konfirmuara, një tjetër në dyshimmë shumë... Vritet turistja amerikane në Hungari, policia i gjen trupin në një valixhe në pyllmë shumë... U kapën me lëndë narkotike, një i arrestuar dhe tre të proceduar në Lezhëmë shumë... Leave a Reply Your email address will not be published. Required fields are marked * Email * Website Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

E konfirmojnë mjekët! Ja lidhja e artritit me ndryshimin e motit Një studim i Universitetit të Manchesterit ka konfirmuar se njerëzit që vuajnë nga probleme shëndetësore afatgjatë, siç është artriti, ndiejnë më shumë dhimbje gjatë ditëve me shi dhe lagështi. Një gjë e tillë është pretenduar prej shumë kohësh nga njerëzit që vuajnë nga këto sëmundje. Në Shqipëri, rëndom gjen njerëz të prekur nga reumatizma apo artriti që kur i kaplon dhimbja, e dinë shumë mirë kur do të ndryshojë moti. Dhimbja për ta, është një sinjal paralajmërues dhe kur temperaturat ndryshojnë ajo bëhet më e madhe. Çfarë Është Artriti? Artriti është një term që grupon më shumë se 100 sëmundje dhe çrregullime të ndryshme autoimunitare që shkaktojnë dhimbje, ngurtësim dhe enjtje të kyçeve dhe nyjeve. Sëmundjet autoimunitare zakonisht kanë të bëjnë me një sistem imunitar që sulmon organizmin. Një sulm i tillë kryhet nga rruazat e bardha të gjakut që në vend se të sulmojnë bakteret dhe infeksionet, godasin indet e shëndetshme rreth kyçeve Format më të përhapura të artriti janë: osteoartriti, reumatizma dhe fibromialgjia. Secila prej sëmundjeve në fjalë ka shenja dhe simptoma karakteristike por që në disa raste ndërthuren me njëra tjetrën. Përveç simptomave të dukshme që prekin kyçet, këto sëmundje si artriti apo reumatizma manifestohen edhe me simptoma të tjera. Dhimbjet Dhe Moti Studiuesit në Universitetin e Manchesterit analizuan të dhënat e plot 2,500 personave të sëmurë nga artriti, fibromialgjia, migrena etj. Ata pretendonin se dhimbjet ishin më të këqija në ditë me lagështi. Shumica ishin të bindur se falë dhimbjes ata mund të parashikonin edhe motin. Studimet mbi këto pretendime dhe ndikimin e motit tek dhimbja kanë qenë të kufizuara. Ekspertët regjistruan nivelin ditor të dhimbjes për secilin pjesëmarrës për deri në 15 muaj. Kur moti ishte i lagësht dhe me erë, shanset e përkeqësimit të dhimbjes ishin 20 % më të larta. Kur moti ishte i ftohtë dhe me lagështi, dhimbjet përkeqësoheshin më tej. Ekspertët thanë se nëse shkencëtarët zbulojnë lidhjen e lagështisë me dhimbjen, ata do t’i hapin rrugën trajtimeve të reja më efikase kundër sëmundjeve. Etiketa: artritit mjekët

Çfarë është ADHD-ja? “Pyet mjekun” është rubrika më e re, një platformë që bën të mundur kontaktin ndërmjet mjekut dhe pacientit. Nëse keni ndonjë pyetje, për gjithçka që ju shqetëson në shëndetin tuaj, këtu do të merrni përgjigje nga mjekë me eksperiencë, pa rezervime takimesh dhe duke shmangur radhët e gjata. Pacienti: Çfarë është ADHD-ja? Mjeku: Çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD) është njohur me një mori emrash të ndryshëm gjatë viteve: nxitje organike, mosfunksionim minimal i trurit, hiperkinezë, sindromë hiperaktive, çrregullim të deficitit të vëmendjes dhe ADHD. ADHD-ja fillimisht mendohej si “mosfunksionim minimal i trurit”, sipas studiuesit Robert Erk. Në vitet 1940, “mjekët arritën në përfundimin se për shkak se shumë fëmijë me çrregullim të deficitit të vëmendjes dhe hiperaktivitetit shfaqnin disa nga të njëjtat simptoma si fëmijët me encefalit ( p.sh ., hiperaktivitet, mosvëmendje, çorganizim), këta fëmijë ndoshta kishin njëfarë mase dëmtim minimal të trurit.” Për dy dekadat e ardhshme, shkencëtarët do t’i lidhnin çrregullimet e sjelljes me dëmtimin e trurit. Në vitin 1961, Ritalina u miratua për trajtimin e “problemeve të sjelljes” tek fëmijët. Nga fundi i viteve 1960, “mosfunksionimi minimal i trurit” ishte ndarë në kategori më të vogla që përfshinin “disleksinë”, “çrregullimet e trurit” dhe “hiperaktivitetin”. “Hiperaktiviteti” lidhej me fëmijët e moshës shkollore, të identifikuar kryesisht në bazë të performancës dhe sjelljes në klasë. Publikimi me ndikim i DSM-III nga Shoqata Amerikane e Psikiatrisë në vitin 1980 zgjeroi përkufizimin e ADHD (atëherë i quajtur thjesht “ADD”) për të përfshirë adoleshentët. Diagnoza u nda më tej në dy kategori: ADD me hiperaktivitet dhe ADD pa hiperaktivitet. Në vitin 1987, këto nëntipa u hoqën dhe çrregullimi më në fund u bë i njohur si ADHD. Deri në vitet 1990, diagnozat e ADHD-së ishin rritur ndjeshëm. Përdorimi iu stimulantëve te fëmijët me ADHD u rrit katërfish mes viteve 1987 dhe 1996. Kjo rritje mund të jetë lehtësuar nga vendimi për ta përfshirë ADHD-në si një paaftësi të mbrojtur sipas Aktit Amerikan të Aftësive të Kufizuara të vitit 1990. Ndërsa diagnozat u rritën, si rrjedhojë u rrit edhe shtytja sociale: në artikullin e tyre të vitit 1996, “A po bëhet ADHD-ja një diagnozë e dëshiruar?” mësuesit Richard Smelter, Bradley Rasch, Jan Fleming, Pat Nazos dhe Sharon Baranowski u shqetësuan për këtë “medikalizim sjelljeje të keqe”. “Të bësh një gjë “të keqe” nënkupton përgjegjësi dhe faj, si edhe nevojën për disa veprime ndëshkuese nga ana e bashkëmoshatarëve të dikujt,” argumentuan ata. “Por të kesh një “mosfunksionim” nuk mbart një stigmë të tillë sociale.” Megjithatë, në kontekstin e klasës, disa mësues ishin të shqetësuar se diagnoza e ADHD-sëpo bëhej një justifikim i përshtatshëm për djemtë që dukeshin “dembelë” ose “impulsivë”. Një tjetër zgjerim i diskutueshëm i diagnozës së ADHD-së erdhi në vitet 1990. “Fytyra e re e çrregullimit përfshinte një grup të ri “të rriturish me ADHD” të cilët erdhën për të riinterpretuar problemet e tyre aktuale dhe të mëparshme të sjelljes në dritën e një diagnoze të ADHD-së,” shkruajnë sociologët Grace Potter dhe Peter Conrad. Ata përshkruajnë një kopertinë të revistës Time të vitit 1994, e cila “lëshoi një thirrje të qartë për të rriturit me ADHD: “Të çorganizuar? Të hutuar? Të shpërqendruar?Mjekët thonë se mund të keni ÇRREGULLIME TË DEFICITITTË VËMENDJES. Nuk e kanë vetëm fëmijët.” Në dekadat në vijim, erdhi gjithashtu një kuptim në rritje se ADHD-ja nuk ishte vetëm për djemtë e bardhë. “Djemtë kanë gati dy herë e gjysmë më shumë gjasa se vajzat për të marrë një diagnozë formale,” shkruan psikologët Jessica Stephens dhe Dana Byrd në vitin 2017. Përveç kësaj, djemtë kishin “2-3 herë më shumë gjasa për të marrë trajtim për çrregullimin sesa një vajzë.” Gratë me ADHD “shpesh shfaqin më shumë simptoma në fushat e vendosjes së qëllimeve dhe përfundimit të detyrave”, shpjeguan gjithashtu autorët. Si rrjedhojë, ata kishin më shumë gjasa të diagnostikoheshin me varietetin më delikat të çrregullimit. Njerëzit me ngjyrë gjithashtu luftojnë për të marrë diagnozat e ADHD-së. Krahasuar me fëmijët e bardhë, “shanset për t’u diagnostikuar me ADHD ishin pothuajse 70% më të ulëta për fëmijët me ngjyrë, 50% për fëmijët latinë dhe 46% më të ulëta për fëmijët e racave të tjera”, shkruan sociologu Myles Moody. Gjatë njëzet viteve të fundit, rritja e diagnozave të ADHD-sëishte më e theksuar te grupet minoritare. Sikleti i vazhdueshëm rreth ADHD-së ndoshta është për faktin se ka pak konsensus shkencor rreth çrregullimit, argumenton studiuesja Susan Hawthorne. “Me gjithë dekadat që ka rafinuar kategorinë e saj diagnostikuese,” shkruan ajo, “aspektet e kuptimit dhe praktikës [mjekësore, shkencore dhe sociale] mbeten të pazgjidhura ose të diskutueshme.” Deri më sot, shkencëtarët debatojnë nëse çrregullimi është një formë e mosfunksionimit biologjik apo thjesht një mjekim i devijimit normal, i promovuar nga kompanitë farmaceutike për t’i shitur ilaçe popullsive gjithnjë e më të mëdha. Dhe për fat të keq, shkruan Hawthorne, “diskutimet mbi paqartësinë e kufijve të kategorisë, mungesën aktuale të konsensusit mbi etiologjinë dhe materializmin (ose jo) të ADHD-së” shpesh “transformohen në debate nëse ADHD-ja është “reale” dhe në shqetësimet në lidhje me diagnostikimin e pamjaftueshëm ose të tepërt.

Shqipëria, 66 vjet anëtare në UNESCO Më 16 tetor 1958 Shqipëria u bë pjesë e organizatës së UNESCO-s. Me 194 vende anëtare UNESCO-ja mbron 1223 pasuri botërore të paçmueshme, dëshmi e jetës dhe aktivitetit njerëzor ndër shekuj. Organizata e Kombeve të Bashkuara për Arsimin, Shkencën dhe Kulturën (UNESCO) synon të inkurajojë identifikimin, mbrojtjen dhe ruajtjen e trashëgimisë kulturore dhe natyrore në mbarë botën. Konventa e vitit 1972 për Mbrojtjen e Trashëgimisë Kulturore dhe Natyrore Botërore vlerësoi se disa vende në Tokë janë me “vlerë të jashtëzakonshme universale” dhe duhet të jenë pjesë e trashëgimisë së përbashkët të njerëzimit. Ajo që e bën konceptin e Trashëgimisë Botërore të jashtëzakonshme është zbatimi i tij universal. Pasuritë e mbrojtura nga UNESCO u përkasin të gjithë popujve të botës, pavarësisht nga territori në të cilin ndodhen. Në listën e trashëgimisë botërore të kësaj organizate bëjnë pjesë 9 pasuri materiale e shpirtërore shqiptare, që në ansambël përfaqësojnë sharmin e kulturës dhe të natyrës shqiptare. Në mesin e pasurive shqiptare të regjistruara në kujtesën botërore bëjnë pjesë: Butrinti, për peizazhin e larmishëm dhe artefaktet e kulturës greko-romake; qyteti i një mbi një dritareve, Berati, për hir të vlerave arkitekturore; qyteti i gurtë i Gjirokastrës. Këto janë qendra historike të trashëgimisë së përbotshme të UNESCO-s, ku figurojnë gjithashtu edhe Liqeni i Ohrit si dhe Pyjet e Lashta të Ahut (Rrajca dhe Lumi i Gashit). Në listën e trashëgimisë botërore janë të përfshira gjithashtu edhe isopolifonia shqiptare, xhubleta, Kodiku i Purpurt i Beratit dhe transhumanca, siç njihet ndryshe tradita e shtegtimit të bagëtive./atsh

Pesë faktorët kryesorë për shëndetin e zemrës! konica Një zemër e shëndetshme është themeli për një trup që funksionon siç duhet. Ekspertët theksojnë pesë faktorë kyç që ndikojnë drejtpërdrejt në shëndetin e zemrës dhe që duhet të mbahen nën kontroll për të parandaluar probleme të mundshme kardiovaskulare. Presioni i gjakut Një nivel i shëndetshëm i presionit të gjakut është esencial për funksionimin e duhur të trupit. Niveli ideal i presionit të gjakut është 120/80, dhe është e rëndësishme që të mbahet brenda këtij intervali. Presioni shumë i lartë ose shumë i ulët mund të shkaktojë probleme shëndetësore. Indeksi i masës trupore (IMT) Pesha dhe indeksi i masës trupore janë të lidhura ngushtë me shëndetin e zemrës. Mbipesha dhe yndyra e tepërt mund të shkaktojnë stres mbi zemrën dhe sistemin kardiovaskular. Një IMT më i lartë se 25 konsiderohet një rrezik për shëndetin e zemrës. Sasia e sheqerit në gjak Sheqeri i lartë në gjak mund të dëmtojë enët e gjakut dhe nervat, duke çuar në komplikacione si diabeti dhe probleme të tjera serioze kardiovaskulare. Mbajtja e niveleve të sheqerit në gjak brenda normës është e rëndësishme për parandalimin e sëmundjeve të zemrës. Sasia e kolesterolit Kolesteroli i lartë është një tjetër faktor që mund të ndikojë negativisht në shëndetin e zemrës. Kolesteroli i ngritur shkakton grumbullimin e depozitave në enët e gjakut, duke çuar në ngushtimin e tyre, i cili mund të shkaktojë sulme në zemër dhe goditje në tru. Numri i orëve të gjumit Një gjumë i mjaftueshëm është kyç për shëndetin e zemrës. Një i rritur duhet të flejë tetë orë çdo natë. Mungesa e gjumit mund të ndikojë negativisht në sistemin kardiovaskular dhe mund të çojë në zhvillimin e problemeve të zemrës. Kontrolli i këtyre pesë faktorëve është i rëndësishëm për të ruajtur një zemër të shëndetshme dhe për të parandaluar sëmundjet kardiovaskulare. Të gjithë këto aspekte duhet të mbahen nën kontroll për të siguruar një jetë më të gjatë dhe më të shëndetshme.

Lëvizja e qershorit dhe dënimi me vdekje në mungesë i Fan Nolit! Shqipëria po bën përpjekje për kthimin e eshtrave të Fan Nolit në Shqipëri. Kryeministri Edi Rama iu përgjigj interesit të shqiptarëve që jetojnë në Amerikë, mbi procesin e kthimit të eshtrave të Fan Nolit në atdhe. Në takimin e zhvilluar ditën e shtunë në Nju-Jork, Rama theksoi se Fan Noli është Ati i gjithë komunitetit shqiptaroamerikan, themeluesi i kishës autoqefale etj. dhe nuk është e lehtë për t’i kthyer eshtrat në Shqipëri. “Ne jemi në disa përpjekje për disa nga figurat kryesore të tonat që i kanë eshtrat jashtë atdheut, por janë ca figura që besoj se edhe vendet që i kanë duan t’i mbajnë edhe për pjesën e tyre. Nuk është e lehtë, por ne do të vazhdojmë të përpiqemi”, tha Rama. Theofan Stilian Noli i njohur si Fan Noli, ka qenë dramaturg, klerik ortodhoks, politikan, diplomat, njeri i letrave dhe muzikant. Si njeri i letrave, Noli ka shkruar dhe ka përkthyer tekste të shumëllojshme nga zhanre të ndryshme, si dhe ka kontribuar në publicistikën e kohës si drejtues, redaktor dhe shkrues nëpër disa të përkohshmeve. Nisi duke përkthyer dramaturgji, më pas përktheu Samiun, tekste fetare ortodokse dhe vepra madhore të letërsisë botërore nga Shekspiri, Khajami dhe Cervantesi. Fan Noli u lind më 6 janar 1882 me emrin Theofanes Stylianos Mavromatis në fshatin shqipfolës Ýbriktepe, në Trakinë Lindore, asokohe vilajeti i Edrenesë. Si disa fshatra të tjerë të asaj krahine të banuar me shqiptarë, Qyteza kishte ruajtur me kohë gjuhën, doket dhe traditat e të parëve. Noli e konsideronte fisin e vet me prejardhje nga Qyteza e Kolonjës. I ati, Stilian Gjergj Noli, ishte psallt në kishën ortodokse të fshatit; e ëma, Marie Gollaqi, ishte shtëpiake. Theofani ishte i dyti ndër trembëdhjetë fëmijë, shtatë prej të cilëve vdiqën në foshnjëri. Familja rronte me tokat që kishte në pronësi. Sa qe i mitur, Noli hoqi sëmundje të rënda, prandaj shkollën e nisi me vonesë. Nga i ati trashëgoi dashurinë për muzikën kishtare si dhe për adhurimin e heronjve, veçanërisht kultin e Napoleonit. Në fshatin e lindjes kreu shkollimin fillor greqisht për gjashtë vjet, më tej prindërit e dërguan në gjimnazin grek të Edrenesë, ku qëndroi katër vjet. Më 1900 vendosi të shkonte në Greqi, por në Stamboll u sëmur, qëndroi atje për t’u kuruar e pastaj punoi për ca kohë në një ëmbëltore. Vitin tjetër u nis për në Athinë dhe të njohurit e tij i gjetën vend si nëpunës në një shoqëri belge, e cila kishte koncesionin e tramvajeve me kuaj në qytet. U regjistrua në Fakultetin e Filozofisë në kryeqytetin grek. Më tej, meqë kishte prirje për aktor, punoi si kopist, sufler e aktor me një trupë teatri me të cilën u end nëpër Greqi për gati dy vjet. Gjatë endjeve me trupën shkroi dramën “To ksipnima” (“Zgjimi”), e cila u luajt nga trupa në Pirgos të Peloponezit. Atë periudhë nisi të shkruante skeletin e dramës “Israelitë dhe filistinë”. Në fillim të 1903 shkoi në Egjipt, ku gjeti punë si mësues lëvizës greqishteje dhe po atë vit përktheu në greqisht traktatin e Sami Frashërit, “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet”. Po atje filloi të bjerë në kontakt me veprimtarët e Rilindjes Kombëtare në koloninë shqiptare të Egjiptit, ndër të cilët Thanas Tashko dhe Jani Vruho e ndihmuan të botohej përkthimi; gjithashtu, e lidhën me Spiro Dinen, Nikolla Naçon, Shahin Kolonjën e Kristo Luarasin. Qëndroi në Shibin el Kom dhe El Faiyum, përpos mësimit të greqishtes qe edhe këngëtar i koreve kishtare. Me Tashkon dhe Vruhon gatiti botimin e së përkohshmes “Shkopi”, që botohej në Kairo. Pas tre vjetësh qëndrimi në Egjipt, në prill 1906 u nis për në Shtetet e Bashkuara, duke kaluar nga Napoli, dhe mbërriti në Nju Jork më 10 maj. Pasi ndenji në Buffalo, ku punoi në një fabrikë të sharrës për tre muaj, Noli shkoi në Boston. Në gushtin e po atij viti gjeti punë në Filadelfia, por e la pasi Sotir Peci i ofroi të bëhej zv/redaktor i së përkohshmes “Kombi”. POLITIKA Me zgjedhjet e mbajtura më 5 prill 1921 zgjidhet deputet i Kolonisë së Amerikës në legjislaturën e dytë (21 prill 1921 – 30 shtator 1923). Ai shërbeu si ministër i Jashtëm në qeverinë e Xhaferr Ypit, vetëm për pak kohë përpara se të dorëhiqej. Noli ishte kryetar i Partisë Popullore, e majta e asaj kohe, kundrejt Partisë Përparimtare. Përkrah Luigj Gurakuqit dhe Stavro Vinjaut është ndër oratorët më shpotitës të foltores parlamentare. Më 21 nëntor 1923, u shugurua peshkop i Korçës dhe mitropolit i Durrësit në Durrës, ndërsa më 27 dhjetor 1923 u zgjodh deputet i Korçës. Gjatë Lëvizjes së qershorit 1924 Noli nuk ishte për përmbysjen me forcë që ndodhi; ai u vendos në krye të saj vetëm si kërkesë e krahut të të rinjve, që shihnin tek ai një njeri me formim perëndimor e amerikan. Qeveria e ligjshme, e rikthyer me “Fitoren e Legalitetit” më 24 dhjetor, e dënoi Nolin me vdekje në mungesë. Programi i tij me njëzet pika për modernizimin dhe demokratizimin e Shqipërisë, ndër të cilat edhe reforma agrare, ishte tejet i nxituar e idealist për një vend të prapambetur dhe pa tradita parlamentare. Më vonë Noli i shkroi arsyet e dështimit të tij në një letër që ia drejtonte një mikut të tij anglez “Duke këmbëngulur tek reformat agrare, zgjova zemërimin e aristokracisë çifligare; duke mos i zbatuar reformat, humba mbështetjen e masave fshatare”. Ardhja e një delegacioni sovjetik me në krye Arkady Krakovetsky shqetësoi kancelaritë perëndimore deri në atë pikë, sa të mbështesnin ardhjen e Zogut me anë të 106-112 oficerëve të ish-Ushtrisë Perandorake Ruse. Sipas Këlcyrës në memuaristikën e tij, vërente se lidhjet me Bashkimin Sovjetik ishin munduar ngaherë t’i sendërtonin, por ishte pikërisht kjo lëvizje që duhej të soste. MËRGIMI Pasi zbarkuan në Bari me ftesë të Duçes, u zhvendos në Vjenë ku selia e Kominternit e ndihmoi për të organizuar Konarenë. Në nëntor 1927 vizitoi Rusinë si delegat i Ballkanit në Kongresin ‘Miqtë e Bashkimit Sovjetik’ me rastin e dhjetëvjetorit të Revolucionit të tetorit, dhe më 1930, pasi mori një vizë gjashtëmujore, u kthye në Shtetet e Bashkuara. Me kthimin e tij në Boston, Noli themeloi të përjavshmen “Republika”, vetë emri i së cilës i bënte sfidë të hapur Ahmet Zogut, i cili më 1 shtator 1928 u vetëshpall Zogu I, Mbreti i Shqiptarëve. “Republika” u botua edhe si opozitë ndaj “Diellit”, tashmë nën drejtimin e Faik Konicës, i cili ishte pajtuar me mbretin Zog dhe ishte bërë ministër i plotfuqishëm i Shqipërisë në Uashington. Me mbarimin e afatit të vizës, gjashtë muaj më vonë, Noli u detyrua të kthehet në Evropë dhe “Republika” mbeti nën drejtimin e Anastas Tashkos, deri sa u mbyll më 1932. Më 1932, me ndihmën e pasuesve të tij, mundi të kthehej nga Gjermania në Shtetet e Bashkuara, ku fitoi edhe lejen për qëndrim të përhershëm. Noli u tërhoq nga jeta politike dhe nga ky moment iu kushtua përsëri detyrave si drejtues i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Në dhjetor 1933 u sëmur rëndë dhe nuk ishte në gjendje t’i përballonte shpenzimet e trajtimit mjekësor për të cilin kishte aq shumë nevojë, deri sa mori si dhuratë 3000 franga ari nga Shqipëria, me ndërhyrjen e Faik Konicës tek Ahmet Zogu. Ky gjest arriti pikërisht qëllimin për të cilin ishte nisur: një farë pajtimi midis Nolit dhe Zogut, si dhe një përmirësim të marrëdhënieve shpesh të acaruara të Nolit me Faik Konicën. Në vitin 1935 Noli iu kthye njërit prej pasioneve të tij të hershme – muzikës – dhe në moshën pesëdhjetetrevjeçare u regjistrua në Konservatorin e Muzikës të Nju England, në Boston, ku u diplomua më 1938. Dielli 11 gusht 1943: “Lufta në Shqipëri nukë pushoj kur shkelnë italianët Shqipërinë të Premten e Zezë. Populli shqiptar nukë dha armët atë ditë të zezë; i fsheu a i hodhi mi sup dhe mori malet.” Po në këtë datë njoftohen emrat e komandantëve antifashistë: “Kapiten Hysni Lepenica, Myslim Peza, Dr. Safet Butka, Kolonel Bajraktari, Baba Mustafa, Kristo Peshtani dhe Karagjozi etj.” Noli nuk u mjaftua vetëm me detyrat kishtare dhe filloi studimet pasuniversitare në Universitetin e Bostonit, ku mori doktoratën më 1945 me një disertacion për Skënderbeun. Në vitet e para pas Luftës së Dytë Botërore, Noli pati marrëdhënie pak a shumë të mira me regjimin e ri komunist në Tiranë dhe ushtroi ndikimin e vet për ta bindur qeverinë amerikane që ta njihte atë. Më 1953, në moshën shtatëdhjetë e një vjeç, Nolit iu dhurua shuma prej 20 000 dollarësh nga Federata Vatra, me të cilën bleu një shtëpi, në Fort Lauderdale Florida, ku vdiq më 13 mars 1965. U varros në Forrest Hill Cemetery, të Bostonit. Kisha Autoqefale që kishte krijuar u bë më vonë Kryedioqeza ortodokse shqiptare në Amerikë e Kishës ortodokse në Amerikë. INCIDENTI Në Boston disa shqiptarë ishin pjesë e Kishës Ortodokse Greke, e cila i kundërvihej me forcë çështjes kombëtare shqiptare. Kur një prift ortodoks refuzoi t’ia kryente shërbesat e fundme të ndjerit Kristaq Dishnica, Noli me një grup shqiptarësh patriotë krijuan Kishën e pavarur (Autoqefale) Ortodokse Shqiptare. Noli, prifti i parë i kishës së re, u shugurua prift më 8 mars 1908 nga kryepeshkopi Platon Rozhdestvensky i Kishës Ruse në Shtetet e Bashkuara, në kushte jo fort të qarta. Më pas, po atë vit u regjistrua në Universitetin e Harvardit, duke e përfunduar më 1912 Bachelor of Arts. Zuri vendin e Pecit si redaktor i “Kombit”, detyrë që e kreu deri në janar të 1909. Një muaj më vonë, nisi të botojë e drejtojë fletoren “Dielli”, zëdhënëse e bashkësisë shqiptare të Bostonit. Më 10 gusht 1911 udhëtoi drejt Evropës, ku ndenji katër muaj duke vizituar dhe mbajtur shërbesa fetare e takime patriotike ndër kolonitë shqiptare të Kishinjovit, Odesës, Bukureshtit e Sofies. Pas shkrirjes së shoqatave të shqiptarëve të Amerikës, “Dielli” u bë organi i shtypit i shoqërisë panshqiptare Vatra, bashkëthemelues i të cilës qe edhe Noli me Konicën. Në pragun e Luftës Ballkanike, Noli shprehej me luajalizëm kundrejt perandorisë që të mund të bënte qëndresë kundrejt armiqve. Me shpalljen e pavarësisë e përkrahu qeverinë e Ismail Qemalit, mori pjesë në Kongresin e Triestes, organizuar nga Konica në marsin e 1913. Më 10 mars 1914 u ndodh në Durrës, ku e gjeti Lufta e Parë Botërore; më 24 maj 1915 u kthye në Amerikë. Nga 21 dhjetori 1915 deri më 6 korrik 1916, u bë përsëri kryeredaktor i “Diellit” të Bostonit, tashmë gazetë e përditshme. Në korrik 1917 u bë edhe një herë kryetar i Federatës Vatra. Në shtator të vitit 1918 Noli drejtoi organin The Adriatic Review (Revista e Adriatikut) gjashtë muajt e parë të saj, të cilën e botonte si shtojcë “Dielli” i Vatrës. Më 24 mars 1918 u caktua administrator i Kishës Ortodokse Shqiptare në Shtetet e Bashkuara dhe në fillim të korrikut të atij viti mori pjesë në një konferencë për popujt e shtypur në Mount Vernon, Virxhinia, ku u takua me presidentin Udrou Uillson, përkrahës i të drejtave të pakicave në Evropë. Më 27 korrik 1919 u emërua peshkop i Kishës Ortodokse Shqiptare në Amerikë, që tashmë ishte dioqezë e pavarur. Një vit më pas u zgjodh kryetar i delegacionit shqiptar në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë, ku arriti ta anëtarësonte Shqipërinë më 17 dhjetor 1920. KONTRIBUTI Vepra e parë e Nolit qe drama me tre-akte Israilitë dhe Filistinë, e botuar në Boston 1907. Kjo dramë qe shkruar qysh më 1902, bazuar në historinë e Samsonit dhe Dalilës në Dhjatën e Vjetër. Duke ndjerë nevojën e besimtarëve për të mbajtur meshë në shqip, përkthen ritualet dhe liturgjinë ortodokse në dy vëllime Librë e shërbesave të shënta të kishës orthodoxe, Boston 1909, dhe Libre é te krémtevé te medha te kishes ortodokse, Boston 1911. Përkthime që ai i çmonte si arritjet më të mëdha të tij. Më 1921 doli vepra e tij madhështore në prozë “Historia e Skënderbeut (Gjerq Kastriotit), mbretit të Shqipërisë 1412-1468”, Boston. Në Shqipëri erdhi sërish në fillim të viteve ’20. Më 1947 botoi përpunimin që i bëri George Castrioti Scanderbeg (1405- 1468), Neë York 1947; që do i shërbente si temë diplome në Universitetin e Bostonit. Tjetër vepër e tij në anglisht “Bethoveni dhe Revolucioni francez” (Beethoven and the French revolution) në 117 faqe, e botuar në Neë York 1947, pasqyronte figurat e mëdha të historisë (Jul Çezari, Jezusi, Skënderbeu dhe Napoleon Bonaparte). Vëllimi me vjersha Albumi u botua më 1948. Brenda viteve 1961-1963 botoi dy vjershat e fundit origjinale dhe disa shqipërime vjershash të poetëve të njohur. Kontributi më i gjerë i Nolit qe në fakt ai i stilistit, siç shihet ndë përkthimet e tij. Bashkë me Faik Konicën mund të vlerësohet si ndër stilistët më të mëdhenj të dialektit Toskë. Afria që kishte me gjuhët e huaja, greqishten, anglishten dhe frëngjishten e aftësoi ta bënte shqipen në një gjuhë të stërholluar dhe elegante, ndonëse folklorike. Noli përktheu mjaft autor amerikanë dhe europianë të shek. XIX, duke vënë në punë veshin muzikor, mundi të pasqyronte stilin dhe ngjyrat e ritmit të origjinalit. Noli ndërroi jetë me 3 maj të vitit 1965 në Florida të Amerikës ndërkohë që eshtrat e tij prehen në Boston. Sipas gazetari Ilir Ikonomi, Noli jetoi më pak se 4 vite në Shqipëri ndërsa në Amerikë jetoi 44 vite. “Nuk mendoj kështu në kundërshtim me shumë të tjerë. Varri i Nolit është madhështor, është pikë pelegrinazhi për shqiptarët e Amerikës. Pse shqiptarët nuk paskan të drejtë ta kenë Nolin atje? E dini që Noli jetoi në Amerikë 44 vjet. Në Shqipëri jetoi më pak se katër vite. Mua më duket se nuk ka arsye që ta lëvizim nga vendi ku prehet. Ne na duhet pika e pelegrinazhit. Di që shumë njerëz që shkojnë në Boston kanë dëshirë të vizitojnë varrin e Nolit”, është shprehur Ikonomi para një viti. VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN