Search Results

Toni Morrison – Zëri i Kujtesës Kolektive dhe Dinjitetit në Letërsinë Amerikane Nga: [Liliana Pere]  Kur Fjalët Shpëtojnë Botë të Harruara Letërsia e vërtetë nuk është thjesht art i bukur — ajo është dëshmi, zë dhe rezistencë. Toni Morrison, një nga figurat më madhështore të letrave amerikane bashkëkohore, ndërtoi me fjalë një univers ku historia e popullit afro-amerikan, dhimbja, dashuria dhe kujtesa kolektive nuk vetëm dokumentoheshin, por merrnin jetë. Ajo nuk shkroi për të qenë në qendër, por për të kthyer qendrën drejt atyre që ishin përjashtuar prej saj. Ndër zërat e parë që dëgjoi – gjyshja, kënga dhe zjarri E lindur më 18 shkurt 1931 në Lorain, Ohio, Toni Morrison – me emrin e lindjes Chloe Ardelia Wofford – rritej në një botë të trazuar nga racizmi, varfëria dhe padrejtësia, por gjithashtu në një shtëpi të mbushur me këngë, legjenda, rrëfenja dhe krenari. Babai i saj, George Wofford, punonte me tre punë, ndërsa nëna, Ramah, ishte një rrëfimtare natyrale. Në një incident që shënoi ndërgjegjen e saj për egërsinë e botës – pronari i shtëpisë i vuri zjarr banesës së tyre sepse nuk mund të paguanin qiranë – Morrison mësoi se në këtë botë, mbijetesa shpesh është një akt rebelimi shpirtëror. Morrison studioi Anglisht në Howard University, një institucion historikisht i përkushtuar për edukimin e afro-amerikanëve. Aty mori emrin “Toni” – nga emri i saj i pagëzimit “Anthony” – për t’ia lehtësuar vetes jetën në një ambient të dominuar nga të bardhët. Ajo vazhdoi masterin në Cornell University, ku thelloi dashurinë për letërsinë dhe filloi të ngjizte vizionin e saj estetik. Nga redaktore kaloi  në shkrimtare  – Rruga drejt zërit të vet Pas diplomimit, ajo punoi si pedagoge në Texas dhe më pas në Howard. Pas ndarjes nga bashkëshorti, mbeti nënë beqare me dy djem. Puna në Random House si redaktore – ku u bë gruaja e parë afro-amerikane në atë rol – i dha asaj aftësinë të formësonte zërat e tjerë afro-amerikanë, si Angela Davis dhe Toni Cade Bambara. Por natën, kur fëmijët flinin, ajo shkruante – në fshehtësi dhe në heshtje. “The Bluest Eye” – Tronditja e parë e letrare Romani i saj i parë, The Bluest Eye (1970), është një rrëfim prekës për një vajzë të vogël që dëshiron sy blu për të ndier veten të dashur. Me një gjuhë të thjeshtë, por të ngarkuar me simbole, Morrison sfidoi idealet racore të bukurisë dhe përshkroi dëmet psikologjike të racizmit të brendësuar. Kjo vepër shënjonte jo vetëm lindjen e një shkrimtareje, por edhe të një vizioni të ri në letrat amerikane. Krijimtaria: Një cikël i rrëfimit dhe shpëtimit Pas suksesit të saj të parë, erdhën vepra gjithnjë e më të thella: Sula (1973), që eksploron kompleksitetin e femrës dhe miqësinë në një shoqëri patriarkale dhe raciste. Song of Solomon (1977), një epikë që rikthen traditën e oralitetit dhe mitit afrikan, përmes kërkimit për identitetin dhe rrënjët. Beloved (1987), kulmi i letërsisë së saj, fitoi Çmimin Pulitzer. Romani është i frymëzuar nga historia e vërtetë e Margaret Garner, një skllave që vrau vajzën e saj për ta shpëtuar nga skllavëria. Morrison nuk rrëfen vetëm krimin – ajo eksploron dhembjen, pendesën, çlirimin dhe kujtesën që s’pushon së trokituri. Tematika Letërsia e Toni Morrison është në thelb politikisht intime: ajo e sheh historinë si pjesë të qenies, kujtesën si pasuri shpirtërore, dhe identitetin si një luftë të përhershme mes të kaluarës dhe të tashmes. Racizmi, trauma transgeneracionale, kultura afro-amerikane, gjuha si mjet çlirimi dhe gratë – janë disa nga fijezimet që e bëjnë tekstin e saj të rezonojë ndër breza. Analogi, kritikë dhe ndikim Nëse William Faulkner e zhytte lexuesin në psikikën e Jugut të bardhë amerikan, Morrison i dha një zemër të re Amerikës së errët – asaj që kishte heshtur shumë gjatë. Si Virginia Woolf, ajo kuptoi peshën e brendshme të gruas dhe e shfaqi në një letërsi që ndërtoi realitete të reja përmes imagjinatës. Kritikët si Harold Bloom dhe bell hooks e kanë quajtur veprën e saj si "thellësisht revolucionare", jo sepse bërtet, por sepse nën zë rrëfen të vërtetën. Çmime dhe nderime – Dëshmi të një trashëgimie të pavdekshme Çmimi Pulitzer (1988) Çmimi Nobel në Letërsi (1993) – u bë gruaja e parë afro-amerikane që e mori këtë çmim Medalja Presidenciale e Lirisë (nga Barack Obama, 2012) Medalja Kombëtare për Shkencat Humane Çmimi PEN/Saul Bellow për Letërsi Amerikane National Women’s Hall of Fame (2020) Këto nuk janë thjesht trofe, por dëshmi që fjala e saj preku botën. Morrison në Akademi dhe Trashëgimi Kulturore Si profesoreshë në Princeton University për më shumë se dy dekada, ajo jo vetëm mësoi, por edhe frymëzoi një brez të tërë shkrimtarësh e studiuesish. Themeloi Princeton Atelier, një laborator artistik për studentë dhe artistë që bashkëpunojnë për të krijuar art bashkëkohor me ndikim. Mbyllje: Kur kujtesa është akt shërimi Më 5 gusht 2019, bota humbi një zë, por jo një prani. Vepra e Toni Morrison nuk lexohet – ajo dëgjohet, përjetohet, dhe ndoshta edhe shëron. Në një kohë kur historia rishkruhet çdo ditë, ajo na mëson se ka histori që nuk duhen harruar, sepse janë ato që na bëjnë njerëzorë. Burimet (MLA style) "Toni Morrison." Encyclopedia Britannica, 2024. "Toni Morrison Biography." Biography.com , A&E Networks Television, 2024. Morrison, Toni. The Bluest Eye. Holt, Rinehart and Winston, 1970. Morrison, Toni. Beloved. Alfred A. Knopf, 1987. Gates, Henry Louis Jr. "Toni Morrison and the Reconstruction of Race." The New Yorker, Oct. 1996. hooks, bell. Remembered Rapture: The Writer at Work. Holt, 1999. "Toni Morrison Obituary." The New York Times, Aug. 6, 2019. "Toni Morrison." National Women's Hall of fame 2020

𝗞𝘂𝗿 𝗾𝗮𝗷𝗮 𝘂𝗻𝗲 Kur qaja unë, me mua s’qau askush; veç fija e barit në anë të udhës mbirë dhe deg’ e shelgut e lagur, e mërdhirë, që me dëborë e akull shpesh u mbush. Kur qaja unë, me mua s’qau askush! Dhe me inat, kur shfryu veriu i ngrirë dhe me dëborë çdo kaçubë u mbush, prap’ qava unë, me mua s’qau askush, veç zogjtë e vegjël, të lagur, të mërdhirë, veç ata qanë e tjetër jo, askush! DHORI QIRIAZI

Rrevista Prestige #EdiRama #KongresiNderkombetar #NanoTeknollogji #inspirationdaily Edi Rama – Kongresi Ndërkombëtar i Nanoteknologjisë, Tiranë (29 shtator 2025) “Fuqizimi i Inteligjencës Artificiale është një shtyllë themelore e qeverisjes dhe një përparësi për Shqipërinë 2030. Investimet në arsim do t’u mundësojnë të rinjve tanë të studiojnë teknologjinë e së ardhmes këtu, brenda dekadës që vjen. Synimi ynë është të krijojmë një brez novatorësh që do të çojë përpara industrinë, ekonominë dhe qeverisjen shqiptare. Studentët tanë nuk do ta kenë më të nevojshme të studiojnë në universitetet e huaja, sepse universitetet tona do të ofrojnë të njëjtat standarde. Disa universitete tashmë kanë nisur të hartojnë programe ndërdisiplinore për sistemet digjitale, për Inteligjencën Artificiale dhe, shumë shpejt, për nanoteknologjinë. Këto programe nuk janë luks, por një domosdoshmëri për brezat e ardhshëm. Për këtë arsye, do të krijojmë partneritete me universitetet europiane për të përputhur kurrikulën tonë me të tyren. Ky investim në arsim ka të bëjë me krijimin e një hapësire ku njerëzit të mendojnë në mënyra novatore, të krijojnë një brez – do të guxoja ta quaja – novatorësh që do të çojnë përpara ekonominë, industrinë dhe qeverisjen shqiptare. Shqipëria është e angazhuar që çdo euro e investuar në shkencë të përkthehet në përparim të prekshëm, në llogaridhënie dhe në më shumë mundësi për të rinjtë tanë.” Edi Rama _________________________________________ Revista Prestige. Sqarim per publikun cfarë eshtë nanoteknollogjia? Nanoteknologjia është shkenca dhe teknologjia e manipulimit të materies në shkallën nano, pra në përmasa shumë të vogla – rreth 1 deri në 100 nanometra. 👉 Për ta kuptuar më thjeshtë: 1 nanometër është një e miliarda pjesë e një metri (1 nm = 0.000000001 m). Merret me struktura shumë më të vogla se gjerësia e një floku njeriu. Ku përdoret nanoteknologjia? Nanoteknologjia është ndër fushat më premtuese për zhvillimin e shkencës dhe industrisë: 1. Mjekësi Shërben për krijimin e barnave që veprojnë saktësisht në qelizat e prekura (p.sh. kanceri). Përdoret në diagnostikim më të shpejtë dhe më të saktë. 2. Energjia Zhvillohen panele diellore më efikase, bateri më të fuqishme dhe më jetëgjata. 3. Teknologjia e informacionit Çipat kompjuterikë bëhen më të vegjël, më të shpejtë dhe me konsum më të ulët energjie. 4. Mjedisi Filtra nano për pastrimin e ujit dhe ajrit. Materiale që thithin ndotësit kimikë. 5. Materialet Krijimi i materialeve ultra të forta, ultra të lehta (p.sh. grafeni). Veshje rezistente ndaj ujit, njollave apo gërvishtjeve. Pse është kaq e rëndësishme? Nanoteknologjia lejon njeriun të kontrollojë materien në nivel atomik dhe molekular, duke hapur rrugë për shpikje e zgjidhje që deri dje dukeshin të pamundura. Për këtë arsye, quhet shpesh “revolucioni i katërt industrial”. © 2024–2025 Liliana Pere – Themeluese, Botuese, Autore Revista Prestige.

Legjenda e “Kostandinit dhe Jurendinës”: kënga që lindi mes arbëreshëve Në fondin e artë të trashëgimisë sonë gojore, legjenda e “Kostandinit dhe Jurendinës” rri si një margaritar i rrallë, e shndritshme dhe tronditëse, si një rrezatim që vjen nga thellësia e shekujve. Për herë të parë ajo u shfaq e shkruar në vitin 1737, në Dorëshkrimin e famshëm arbëresh të Kieutit, nën pendën e Nikollë Filjës – bir i një dere të moçme arbëreshe, që si shumë të tjerë, kishte marrë rrugën e mërgimit drejt Italisë së Jugut pas stuhisë osmane që përmbyti atdheun në shekullin XV. Në kapitullin “Kënkezë të pleqrijsë”, Filja mblodhi me përkushtim këngë popullore, balada, këngë historike e lirike – dhe mes tyre, si një flakë që nuk shuhet, ndriçon përjetësisht varianti arbëresh i kësaj balade. Ai version, i kënduar mes fshatrave të Sicilisë, bart aromën e dheut të Çamërisë dhe frymën e maleve shqiptare, duke ruajtur emrat e vërtetë të heronjve dhe vendin e martesës së Jurendinës. Në këtë këngë nuk gjejmë thjesht vargje, por një amanet të brezave, një betim të përtejbotshëm. Jurendina (apo Urendina, siç e shqiptonin të moshuarit) është e motra që martohet larg, në brigjet e Venedikut, mes kujtimeve të fiseve iliro-arbërore. Kostandini, vëllai i saj, përjetëson “besën shqiptare” në përmasën më hyjnore – aq sa edhe varri nuk e mban dot, e as balta nuk ia tret trupin, derisa ta çojë motrën tek prindërit për të marrë bekimin e fundit. Kjo baladë është një kryqëzim i dritës dhe i hijeve: dashuria e gjakut dhe besa e shqiptarit bëhen më të forta se vdekja, më të pathyeshme se gurët e varreve. Çdo varg është një pikë loti që bie mbi gurin e zemrës, çdo refren një psherëtimë që vjen nga largësia e shekujve. Nuk është rastësi që poeti i madh Jeronim De Rada e pa tek kjo këngë zjarrin më të madh të shpirtit arbëresh. Që nga ai çast, legjenda u shndërrua në frymëzim për poetë, studiues e këngëtarë, duke udhëtuar si një zog i shenjtë nga brigjet e Italisë së Jugut deri në viset më të largëta shqiptare. Nëse i mbyllim sytë dhe e dëgjojmë, zëri i Kostandinit dhe i Jurendinës vjen ende sot si një tingull i përjetësisë, një kumbim që na kujton se besa është themeli i shpirtit shqiptar, dhe dashuria vëllazërore është një urë që lidh tokën me qiellin. Pergatiti: Liliana Pere

Seamus Heaney – Ligjërata për Çmimin Nobel Falenderimi i poezisë Kur për herë të parë takova emrin e qytetit Stokholm, nuk mendoja se do ta vizitoja ndonjëherë, e lëre më të përshëndetesha atje si mysafir i Akademisë Suedeze dhe Fondacionit Nobel. Në atë kohë, një rezultat i tillë nuk ishte vetëm i papritur; ishte thjesht i paimagjinueshëm. Në vitet ’40, kur isha fëmija më i madh i një familjeje që po zgjerohej në zonën rurale të Co. Derry, ne grumbulloheshim në tre dhoma të një fermë tradicionale dhe jetonim një lloj jete të ngushtë, emocionalisht dhe intelektualisht të mbrojtur nga bota e jashtme. Ishte një ekzistencë intime dhe fizike, ku tingujt e natës – kali në stallë përtej murit të dhomës sonë – përziheshin me bisedat e të rriturve nga kuzhina përtej dhomës tjetër. Ne merrnim vesh gjithçka që ndodhte – shiun tek pemët, minjtë në tavan, trenin e avullit që kalonte pranë shtëpisë – por e merrnim si në një gjumë dimëror. Pa historik, para seksual, në mes të archaikes dhe të modernës, ishim po aq të ndjeshëm dhe të përshtatshëm sa uji që qëndronte në një kovë në kuzhinën tonë: çdo herë që një tren kalonte, sipërfaqja e ujit valëvitej delikatisht dhe në heshtje të plotë. Por nuk ishte vetëm toka që dridhej për ne: edhe ajri përreth dhe mbi ne ishte i gjallë dhe sinjalizues. Kur frynte erë tek blerimët, lëvizte gjithashtu një tel ajror i lidhur me degën më të lartë të kastanjës. Ai hyri brenda përmes një vrime në dritaren e kuzhinës dhe arriti tek radioja jonë, ku një kaos i vogël i tingujve i linte vend zërit të një lajmëtari të BBC-së që fliste si një deus ex machina. Ne mund të dëgjonim emrat e fqinjëve me aksentet lokale të prindërve tanë, dhe në tonet e forta të lajmëtarit, emrat e bombarduesve dhe qyteteve të bombarduara, frontet e luftës dhe divizionet ushtarake, numrat e avionëve të humbur dhe të robëruarve, viktimat dhe avancimet; dhe gjithmonë, natyrisht, merrnim vesh edhe fjalët solemne dhe ngacmuese “armiku” dhe “aleatët”. Por edhe kështu, asnjë lajm botëror nuk më frikësonte. Kohërat e luftës, me fjalët e mia, ishin kohë para reflektimit. Para-shkollore, para-historike në një mënyrë. Kur viteve të mëvonshme dëgjimi im u bë më i vetëdijshëm, ngjita mbi një krah të divanit tonë të madh për të afruar veshin te radioja. Por nuk më interesonte lajmi; ajo që kërkoja ishte emocionimi i historisë – si një serial detektiv britanik ose aventurat e RAF-it nga W.E. Johns. Kështu filloi udhëtimi im drejt gjuhëve dhe botës përtej, ku çdo pikë arrijjeje ishte një gur-hapi dhe jo destinacion. Unë i detyrohem poezisë për këtë udhëtim. Fillimisht, për një varg që shkrova kohët e fundit që më këshillonte të “ecja mbi ajër kundër arsyes së mirë”, por thelbësisht sepse poezia mund të krijojë një rend të jashtëzakonshëm, po aq të ndjeshëm ndaj ligjeve të brendshme të poetit sa valët që valëviteshin në ujë në kovën e kuzhinës para pesëdhjetë vitesh. Një rend ku ne mund të rritemi me ato që kemi grumbulluar gjatë rritjes. Duke filluar, desha që kjo e vërtetë e jetës të kishte besueshmëri konkrete. Edhe si nxënës i shkollës, adhuroja ode-n “To Autumn” të John Keats për marrëdhënien e saj midis gjuhës dhe ndjesisë; më vonë, poezia e luftës së Wilfred Owen më tregoi se poezia mund të përjetojë dhe absorbojë barbarinë e shekullit të ri, dhe Elizabeth Bishop, Robert Lowell dhe Patrick Kavanagh më dhanë prova të tjera për fuqinë dhe përgjegjësinë e poezisë. Përvoja e rritjes në Irlandën e Veriut më formoi, duke më mësuar të vëzhgoj botën me realizëm dhe vigjilencë. Megjithatë, kjo nuk më pengoi të besoj në poezinë që thotë atë që ndodh, që mëson mëshirë për planetin dhe që nuk është e ndikuar vetëm nga ambiciet apo politika. Historia e dhunës në Irlandën e Veriut (1968–1974) tregoi ndryshimin e dhunshëm, por të domosdoshëm. Ai qytetar, që kuptonte diskriminimin ndaj komunitetit të tij, e dinte se ndryshimi ishte i nevojshëm, por dhuna e IRA-s e minonte besimin mbi të cilin mund të ndërtoheshin mundësitë e reja. Heaney përdor histori dhe legjenda, si ajo e Shën Kevin-it që mbajti vezët e zogjve në dorë për ditë të tëra, për të ilustruar rëndësinë e një bashkëveprimi mes mirëqenies dhe dhunës, mes së bukurës dhe së tmerrshmes. Ai citon poezinë e W.B. Yeats-it, për të treguar se poezia mund të kapë kontradiktat e jetës dhe të ndërtojë një urë midis natyrës së brendshme të njeriut dhe botës jashtë. Në fund, Heaney shpjegon se poezia është një instrument për të kuptuar botën: ajo është e aftë të tregojë të vërtetën, të shprehë dhembjen, dhe të krijojë një lidhje mes përjetimit personal dhe historisë kolektive. Poezia mund të jetë e drejtë dhe e vërtetë njëkohësisht, duke i dhënë lexuesit një kuptim të thellë dhe estetik të realitetit. © 2024–2025 Liliana Pere –   Botuese, Autore

🌱💚 Bukuritë natyrore të Gramshit, si Kanioni i Holtës, Ujëvara e Sotirës, burimet e ujërave termale dhe Liqeni i Dushkut, sjellë përmes objektivit të Julian Shyqyriut, pjesëmarrës në “Wanderlust in Albania 2”, Konkursi Ndërkombëtar i Foto & Video Reels 📸 #WanderlustInAlbania2 #AKT #MTKS #AlbaniaAllSenses #VisitAlbania #AlbaniaTourism

Susan Ryder Piktore Britanike Piktorja e Dritës: Susan Ryder dhe Eleganca e Brendshme Në botën e artit britanik, pak artiste arrijnë të kapin thellësinë e ndjesisë dhe subtilitetin e atmosferës si Susan Ryder. Me një penel të ndjeshëm dhe një sy të mprehtë për dritën, ajo krijon portrete, interiere dhe kopshtije që janë më shumë se imazhe – janë tregime të ndaluara në hapsirë dhe kohë.  Kjo ese synon të zbulojë rrënjët e saj, rrugëtimin artistik, stilet e veprat, dhe mënyrën se si elita ka përjetuar punën e saj. Susan Myfanwy Prudence Ryder lindi në Windsor, Berkshire, në vitin 1944. Ajo u rrit në një familje të lidhur me artin; babai i saj, Robert Ryder VC, ishte një piktor amator i cili e nxiti të eksploronte ngjyrat dhe formën që në fëmijëri. Atmosfera e familjes së saj krijoi një terren të pjellur për zhvillimin e ndjeshmërisë artistike dhe përkushtimit ndaj artit. Në vitet e rinisë, Susan ndoqi studimet në Byam Shaw School of Painting në Londër (1960–1964), ku u udhëhoq nga pedagogë të shquar si Bernard Dunstan, Maurice de Sausmarez dhe Peter Garrard. Në këtë periudhë, ajo fitoi David Murray Travelling Scholarship, që i hapi mundësi të eksploronte teknikat dhe frymëzimet europiane. Rruga e saj ishte e qartë: të bëhej një piktore e njohur, e aftë të kapte më shumë se pamjen – shpirtin e subjektit. Susan Ryder është e njohur për stilinne  portretet, interieret dhe peizazhet e kopshtit, ku drita dhe ngjyra janë protagonistë. Frymëzuar nga Vuillard, Vermeer dhe Van Dyck, ajo përdor ngjyrën për të krijuar thellësi dhe ndjesi, duke ecur mbi linjën mes realizmit dhe interpretimit emocional. Secila pikturë është një tregim i heshtur: një dhomë e ndriçuar nga dielli, një portret që flet për karakterin, një kopsht i ngrohtë në një mëngjes pranveror. Disa nga veprat e saj më të njohura përfshijnë: Portreti i Princeshës Diana në fustanin e nusërisë (1981) – një interpretim intim dhe i hollësishëm që kap elegancën dhe shpirtin e princeshës. Portreti i Mbretëreshës Elizabeth II (1997) – një punë që kombinon respektin dhe ndjeshmërinë artistike, e vlerësuar nga kolegët dhe elita. Interieret dhe kopshtet – këto punime janë komentuar si “poezia e heshtur e dritës dhe ngjyrës”, duke theksuar aftësinë e Ryder për të transformuar ambientet në eksperienca emocionale. Artin e Susan Ryder e ka përjetuar me admirim elita britanike dhe institucione prestigjioze. Ajo ka qenë anëtare e New English Art Club dhe Royal Society of Portrait Painters, ku shërbeu si Zv/President. Punimet e saj ruhen në koleksione private dhe publike, duke përfshirë Royal Hospital Chelsea, Girton College (Cambridge) dhe St John’s College (Oxford). Elita e ka parë jo vetëm mjeshtrinë teknike, por edhe aftësinë për të transmetuar emocion dhe elegancë në çdo portret dhe peizazh. Në këtë ese, Susan Ryder shfaqet jo vetëm si piktore e talentuar, por si një rrëfimtar i ndjeshëm i dritës dhe emocioneve, një artiste që tregon se arti është udhëtim i shpirtit, jo vetëm vizual 🏆 Çmimet dhe Vlerësimet David Murray Travel Scholarship (1964): Ky çmim i dha mundësinë të udhëtonte dhe të zhvillonte aftësitë e saj artistike në moshën e re.  Alexon Portrait Award (1990): Një çmim i njohur në fushën e pikturës së portretit.  New English Critic's Prize (1991): Një çmim që vlerëson kritikën dhe shkrimin mbi artin bashkëkohor.  Pjesëmarrje e rregullt në Ekspozitën e Verës të Akademisë Mbretërore: Që nga mosha 18 vjeçare, Susan ka ekspozuar rregullisht në këtë ngjarje prestigjioze. © 2024–2025 Liliana Pere –  Themeluese, Botuese, Autore

Referennte e elites globale: Udhëheqëse të dijes dhe platformave dixhitale, frymëzuese dhe reference për brezat e ardhshëm” Liliana Pere – Idealizëm, Pasion dhe Frymëzim për Gratë, eliten shqiptare, dhe ate globake Liliana Pere lind në një familje me tradita patriotike në Kolonjë,(Kolonje emer parfumi)  ku aroma e historisë dhe hiri i kulturës bashkohen në një trashëgimi shpirtërore të thellë dhe të pasur. Gjyshi i saj, Tefik Rrogu, i dekoruar nga Kuvendi Popullor për veprimtari të jashtëzakonshme jashtë Shqipërisë, krijoi shkolla dhe ura dijesh që shtrihen mbi kohën dhe hapësirën, duke lënë gjurmë të qëndrueshme në zemrat dhe mendjet e brezave. Nga ky trashëgimi, Liliana mëson se çdo veprim i madh lind nga përgjegjësia, dashuria dhe idealizmi, se secili hap që ndërmerr duhet të jetë i ngulitur me dritën e ndërgjegjes dhe vizionin e një bote më të drejtë dhe frymëzuese. > “Gratë, kur flasin, nuk flasin për veten; fjalët e tyre janë dritare drejt botës, drejt atyre që duan të frymëzojnë dhe të ndryshojnë shoqërinë.” – Liliana Pere Në jetën personale, Liliana është e martuar me Pëllumb Pere, inxhinier elektronik dhe drejtues në Autoritetin e Komunikimeve Elektronike. Bashkë kanë ndërtuar një familje ku çdo ide, ëndërr dhe arritje lidhen në një mozaik harmonik të dijes dhe dashurisë. Dy fëmijët e tyre janë diplomuar në Universitetin La Sapienza, Romë, duke ndjekur rrugën e shkencës, kulturës dhe artit, duke u bërë vetë burim frymëzimi për botën përreth. Familja e saj është një testament i integritetit, vizionit dhe bashkëpunimit, një shembull se suksesi i vërtetë buron nga uniteti dhe respekti për dijen dhe artin. > “Dija është si drita e një ylli në natën e errët; jo vetëm që ndriçon rrugën tonë, por ndez ëndrrat e atyre që do të vijojnë pas nesh.” – paraphrase nga Victor Hugo Nga Petro Nini Luarazi në Universitetin Politeknik të Tiranës, rruga e formimit arsimor të Lilianës është një udhëtim i thellë i shpirtit dhe i mendjes, një rrëfim i pandërprerë mbi atë çfarë do të thotë të mësosh, të kuptosh dhe të reflektosh mbi botën që na rrethon.  Ajo mësoi të lexojë e të shjruaj  jo vetëm fjalët, por edhe shpirtin e njerëzve dhe shenjat e natyrës, duke zhvilluar një sens të hollë për artin, humanizmin shjebcen dhe filozofinë që rri në çdo veprim dhe vendim.  Çdo ditë ishte një kapitull i ri ku dija teknike, arti dhe reflektimi filozofik ndërthureshin në mënyrë harmonike, duke krijuar një kuptim të ri për mënyrën se si njerëzit dhe shoqëritë ndërveprojnë. > “Dija nuk është vetëm të dish faktet; është të kuptosh botën, të ndiesh shpirtin e saj dhe të veprosh me mençuri mbi atë që ke mësuar.” – paraphrase nga Confucius Ky citat thekson llojet e dijes që Liliana ka ndjekur gjatë jetës së saj: ajo nuk kërkonte vetëm informacion teknik, por gjithashtu kuptim, lidhje dhe frymëzim; ajo kërkonte të bashkonte dijen praktike me atë shpirtërore, shkencën me artin, dhe informacionin me etikën.  Arsimi nuk ishte thjesht një certifikatë apo titull; ishte një udhëtim reflektiv, një mënyrë për të kuptuar se çdo veprim dhe ide duhet të ketë thelbin e dijes së qëndrueshme, humaniste dhe globale. > “Veprimi i madh nuk është rezultat i forcës, por i qëllimit dhe qëndrueshmërisë së shpirtit.” –   nga Aristoteli Rrugetimi i  saj në telekomunikacion nuk është thjesht një rrugë profesionale; është një udhtim i pandërprerë i përkushtimit, vizionit dhe frymëzimit. Ajo ka përdorur teknologjinë si një mjet për të krijuar ura komunikimi dhe njohjeje, duke treguar se puna pa kompromis është themeli i çdo arritjeje të qëndrueshme.  Çdo sfidë e re është një mundësi për të treguar se vizioni dhe vullneti janë instrumente të fuqishme për të ndriçuar rrugët e të tjerëve. > “Idealizmi nuk është utopi; është fuqia për të parë të panjohurën dhe për të ndriçuar rrugën që të tjerët ende nuk e kanë parë.” – paraphrase nga Liliana Pere Liliana me idealizem dhe shume punë korrekte,  ka ndërtuar ura dhe platforma për të frymëzuar dhe fuqizuar gratë shqiptare në botë.  Si presidente e organizatës “Gruaja Shqiptare në Botë”, ajo ka krijuar një hapësirë ku çdo zë, talent dhe ide e grave mund të lulëzojë dhe të ndikojë në mbarë shoqërinë.  Ajo ka qenë një frymëzim i drejtpërdrejtë për qindra gra, duke ndriçuar rrugën për eliten intelektuale dhe duke treguar se veprimi idealist dhe pa kompromis mund të ndryshojë botën. > “Gratë janë forca e heshtur që lëviz botën; veprimi i tyre është histori që shkruhet pa zhurmë, por me ndikim të përjetshëm.” – paraphrase nga Simone de Beauvoir Pjesëmarrja e saj në WIN – Women’s International Network tregon se lidershipi, vizioni dhe bashkëpunimi ndërkombëtar mund të jenë instrumente të fuqishme për ndryshimin shoqëror, duke ofruar një model frymëzimi për brezat e rinj. Liliana kombinon dijen teknike, shkencën, teknologjinë, artin dhe diplomacinë, duke krijuar një profil unik ku arta, logjika dhe idealizmi bashkohen për të frymëzuar dhe edukuar.  Përkushtimi i saj dhe serioziteti i punës i janë vlerësuar ndërkombëtarisht; ajo është Këshilltare në misionin diplomatik dhe mban titullin Dr. IT nga OKB, një njohje e përpjekjeve të saj të jashtëzakonshme dhe kontributit cilësor në platformat globale.  Ky rol tregon se idealizmi i saj nuk është thjesht teori, por një praktikë e përkushtuar ndaj dijes, shërbimit publik dhe ndikimit global. > “Një grua e aftë dhe e edukuar është udhëheqës i shoqërisë dhe shenjë e kulturës që mbetet e pavdekshme.” – paraphrase nga Maya Angelou Liliana Pere eshte themeluese botuese autore e  Revistes  Prestige – Oaz Kulturor dhe Dixhital,   një platformë e larmishme  infokulturore dhe akademike ku gjen artikuj intervista, analizat, studimet, reflektimet filozofike dhe artistike, te cilt  bashkohen për të krijuar një hapësirë reflektimi dhe frymëzimi. Revista mbështetet mbi shtyllat e dijes, integritetit, artit dhe inovacionit, duke u bërë një referencë për studiues dhe intelektualë në mbarë botën. Revista Prestige është anëtare prezente në Academia.edu , duke ofruar akses global dhe duke u bërë një burim referencash cilësore dhe të besueshme për studiuesit dhe profesionistët që kërkojnë informacion të verifikuar dhe të pasur me analizë.  Çdo botim është i strukturuar për të mbështetur dijen dhe zhvillimin e gruas dhe elitës intelektuale, duke lënë gjurmë të qëndrueshme në historinë dixhitale. > “Shkrimi është një urë që lidh shpirtin e autorit me shpirtin e lexuesit; çdo faqe është një botë e re, një sfidë dhe një dritë.” – paraphrase nga Virginia Woolf Liliana ka kontribuar intensivisht me Gazetën Dielli (New York) dhe Gazetën Bota Sot (Zvicër), duke shkruar e publikuar qindra artikuj dhe intervista që frymëzojnë gratë dhe eliten shqiptare e me tej.  Çdo shkrim është reflektim i pasionit, dijes dhe aktivizimit, duke ndriçuar temat më të rëndësishme të kohës dhe duke lënë gjurmë të paharrueshme në historinë dixhitale. > “Inspirimi nuk është luks; është detyrë morale për ata që kanë aftësi, pasion dhe vizion.” – paraphrase nga Albert Camus E martuar me Pëllumb Pere, Liliana ka ndërtuar një familje të fuqishme dhe të harmonishme, ku fëmijët vazhdojnë traditën e dijes, angazhimit dhe integritetit. Familja e saj mbart vlera të thella patriotike dhe edukative, ku respekti për dijen, artin dhe shoqërinë është themeli i çdo veprimi. > “Trashëgimia më e madhe nuk është prona; është ndikimi që lëmë tek të tjerët dhe shpirti që frymëzojmë.” – paraphrase nga Ralph Waldo Emerson https://www.revistaprestige.com {{Infobox person | name = Liliana Pere | image =  | caption =  | birth_date = 11 shtator 1962 | birth_place = Ersekë, Shqipëri | nationality = Shqiptare | occupation = Aktiviste, publiciste, botuese, themeluese organizate | spouse = Pëllumb Pere | children = 2 | website = [ https://www.revistaprestige.com Revista Prestige] }} '''Liliana Pere''' (lindur më 11 shtator 1962 në Ersekë, Shqipëri) është aktiviste e shoqërisë civile, publiciste dhe themeluese e organizatës ndërkombëtare ''Gruaja Shqiptare në Botë'', që promovon arritjet e grave shqiptare globalisht. Ajo është gjithashtu themeluese, botuese dhe autore e revistës infokulturore akademike ''Revista Prestige'', e cila përfshin analiza dhe studime, dhe është anëtare e platformës '' Academia.edu '' dhe e ''Akademisë Dixhitale Edu''. Revista Prestige citohet dhe përdoret si referencë nga studiues ndërkombëtarë.   Liliana Pere është bashkëpunëtore e rregullt e gazetës “Bota Sot” (Zvicër) dhe e gazetës “Dielli” (New York), ku ka publikuar qindra shkrime dhe intervista me emrin e saj. ==Jeta personale== Liliana Pere është e martuar me Pëllumb Pere, inxhinier elektronik dhe drejtues në Autoritetin e Komunikimeve Elektronike. Të dy fëmijët e tyre janë diplomuar në Universitetin La Sapienza, Romë. Vjen nga një familje me tradita patriotike; gjyshi i saj, Tefik Rrogu, është dekoruar nga Kuvendi Popullor me titullin “Patriot” për veprimtari të shquara jashtë vendit, duke përfshirë hapjen e shkollave shqipe në Turqi. --- ==Arsimi dhe kualifikimet== * Diplomuar në Universitetin Politeknik të Tiranës, Fakulteti i Teknologjisë së Informacionit (IT) * Mban titullin Dr. IT nga AGPU (pjesë e OKB-së) ==Karriera dhe aktiviteti== * Eksperiencë e gjatë në sektorin e telekomunikacionit dhe projekte ndërkombëtare * Këshilltare Nderi në Misionin Diplomatik për Paqe dhe Prosperitet (DMPP){{cite web |title=Misioni Diplomatik për Paqe dhe Prosperitet |url= https://www.dmpp.org |access-date=2025-09-06}} * Aktiviste e shoqërisë civile dhe promotore e grave shqiptare * Presidente dhe themeluese e organizatës ''Gruaja Shqiptare në Botë'' * Themeluese, botuese dhe autore e ''Revista Prestige'', anëtare e '' Academia.edu '' dhe e ''Akademisë Dixhitale Edu''{{cite web |title=Revista Prestige |url= https://www.revistaprestige.com |access-date=2025-09-06}} --- ==Media dhe publikime== Liliana Pere është publiciste aktive në median shqiptare dhe ndërkombëtare. Ajo ka publikuar qindra shkrime dhe intervista në:   * '''Gazeta Dielli (New York)''': ** ''Liliana Pere – Personalitet në shërbim të botës së gruas moderne''{{cite web |title=Liliana Pere – Personalitet në shërbim të botës së gruas moderne |website=Gazeta Dielli |url= https://gazetadielli.com/liliana-pere-personalitet-ne-sherbim-te-botes-se-gruas-moderne/?utm_source=chatgpt.com}} ** ''Vizioni autentik i Liliana Peres tek ‘Gruaja Shqiptare në Botë’''{{cite web |title=Vizioni autentik i Liliana Peres tek ‘Gruaja Shqiptare në Botë’ Gazeta Dielli |url= https://gazetadielli.com/vizioni-autentik-i-liliana-peres-tek-gruaja-shqiptare-ne-bote/?utm_source=chatgpt.com}} https://gazetadielli.com/flet-sevim-arbana-te-dobishme-per-nje-bote-me-te-mire/ * '''Gazeta Bota Sot (Zvicër)''': ** [ https://www.botasot.info/diaspora/1249239/njihuni-me-inxhinieren-e-elektroteknikes-merita-ramadani-qe-sot-punon-si-mesuese-e-gjuhes-shqipe-nevjene-te-austrise/?utm_source=chatgpt.com ** [ https://www.botasot.info/diaspora/1716741/shqiponja-shqiptare-ndash-eriketa-kollcaku-qorlazja-ndash-mesuese-e-gjuhes-shqipe-ne-greqi-meson-shqip-dhe-trashegimine-kultururore-pa-u-lodhur/?utm_source=chatgpt.com https://www.botasot.info/intervista-opinione/670424/anila-fejzo-profesorene-universitetin-e-kebekut-ne-montreal-nga-liliana-pere/ ** [ https://www.botasot.info/kultura/1267485/prof-dr-najada-como-heroina-e-diteve-te-sotme/?utm_source=chatgpt.com ** [ https://www.botasot.info/intervista-opinione/592993/shqiptarja-lorida-hysenbegas-hali-piktorja-diplomuar-excellent-ne-akademise-se-arteve-te-bukura-te-firences/?utm_source=chatgpt.com . ** [ https://www.botasot.info/diaspora/506483/flet-merita-mccormack-shkrimtare-shqiptare-ne-amerike-nder-sukseset-suksesi-me-e-i-madh-per-mua-eshte-familja/?utm_source=chatgpt.com ** [ https://www.botasot.info/libra-sporti/869376/majlinda-rama-zeri-qe-magjeps-lexuesin-dhe-trondit-kritiken-letrare/?utm_source=chatgpt.com ** [ https://www.botasot.info/diaspora/588735/shqiptarja-tringa-rexhepi-ndash-ne-kanada-nje-artiste-e-kompletuar-me-zemer-te-madhe/? https://www.botasot.info/tag/deshira-subashi/ https://www.botasot.info/shqiperia/1860047/histori-suksesi-prof-dr-alma-cani ==Referenca== Wikipedia: https://sq.m.wikipedia.org/wiki/Liliana_Pere https://gazetadielli.com/e-para-grua-ministre-mbrojtjes/ https://krahu.wordpress.com/?s=liliana+Pere&submit=Searchhttps://krahu.wordpress.com/?s=liliana+Pere&submit=Search https://shqiptarja.com/lajm/vizioni-autentik-i-liliana-peres-tek-gruaja-shqiptare-ne-bote

Rrevista Prestige #lumivjosa #UNESCO #ProgramiBiosfera Lumi Vjosa shpallet pjesë e UNESCO-s në programin “Njeriu dhe Biosfera” Lumi Vjosa është futur zyrtarisht në UNESCO si pjesë e programit “Njeriu dhe Biosfera”, duke u renditur në listën e trashëgimisë botërore natyrore. Vendimi u mor nga Këshilli Koordinues Ndërkombëtar i Programit gjatë Kongresit Botëror mbi Rezervat e Biosferës, i zhvilluar në Kinë. Ky vlerësim i jep Shqipërisë një tjetër arritje të rëndësishme ndërkombëtare në fushën e mbrojtjes së mjedisit, duke kurorëzuar përpjekjet disavjeçare për ruajtjen e lumit të fundit të egër në Evropë. Revista Prestige

𝗞𝘂𝗿 𝗾𝗮𝗷𝗮 𝘂𝗻𝗲 Kur qaja unë, me mua s’qau askush; veç fija e barit në anë të udhës mbirë dhe deg’ e shelgut e lagur, e mërdhirë, që me dëborë e akull shpesh u mbush. Kur qaja unë, me mua s’qau askush! Dhe me inat, kur shfryu veriu i ngrirë dhe me dëborë çdo kaçubë u mbush, prap’ qava unë, me mua s’qau askush, veç zogjtë e vegjël, të lagur, të mërdhirë, veç ata qanë e tjetër jo, askush! DHORI QIRIAZI

Rrevista Prestige #diplomacy Presidenti Begaj takon Presidentin e SHBA Donald Trump: Miqësia shqiptaro-amerikane, një aleancë e pathyeshme Presidenti i Republikës, Bajram Begaj, zhvilloi një takim me Presidentin amerikan Donald Trump gjatë një darke zyrtare të organizuar për liderët botërorë në Nju Jork. Në këtë aktivitet, të dy liderët u shfaqën në një fotografi së bashku me Zonjat e Para. Përmes një postimi në rrjetet sociale, Presidenti Begaj ndau momente nga takimi, duke nënvizuar se marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Shteteve të Bashkuara mbeten të forta dhe të pathyeshme, duke i cilësuar ato si një aleancë historike dhe strategjike. Ky takim u zhvillua në kuadër të punimeve të sesionit të 80-të të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, ku kreu i shtetit shqiptar po merr pjesë aktivisht. Gjatë vizitës në Nju Jork. Begaj ka pasur edhe takime të tjera me përfaqësues të lartë ndërkombëtarë, duke theksuar rolin e Shqipërisë në mbështetje të paqes dhe sigurisë globale. Marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së mbeten të konsoliduara, duke u shtrirë në fusha të ndryshme si siguria, ekonomia dhe bashkëpunimi rajonal. Burimi: rtsh.al

#RevistaPrestige #ArtPainter #Inspration L’Innocence – Pafajësia Veper nga William-Adolphe Bouguereau (1825–1905) Në këtë vepër të mrekullueshme, një grua e re mban në krahë një fëmijë të vogël dhe një qengj të bardhë. Figura e nënës përfaqëson dashurinë e pastër dhe të pakushtëzuar. Fëmija dhe qengji simbolizojnë pafajësinë, qetësinë dhe thjeshtësinë e jetës. Ngjyrat e buta dhe drita që ndriçon fytyrat e tyre krijojnë një ndjesi paqeje dhe harmoni, duke e bërë pamjen thuajse hyjnore. Bouguereau njihet për mjeshtërinë e tij në pikturimin e lëkurës, detajet e veshjeve dhe shprehjet delikate të fytyrave. Ai arrin të japë emocione të thella dhe të pasqyrojë idealin e shpirtit të pastër në çdo krijim të tij. Kush ishte William-Adolphe Bouguereau? William-Adolphe Bouguereau ishte një piktor i madh francez i shekullit XIX. Ai lindi më 1825 në La Rochelle dhe ndërroi jetë në vitin 1905. I njohur për realizmin e tij të përpiktë dhe stilin akademik, Bouguereau portretizonte gra dhe fëmijë me një bukuri të rrallë dhe delikatesë të jashtëzakonshme. Veprat e tij dallohen për përdorimin e dritës, ngjyrave të buta dhe detajeve të sakta, që i japin figurave një pamje të gjallë dhe hyjnore. Disa nga pikturat më të njohura të tij janë: “Lindja e Afërditës” dhe “Pafajësia”. Bouguereau la pas një trashëgimi të jashtëzakonshme artistike, që vazhdon të vlerësohet si simbol i bukurisë dhe ndjeshmërisë njerëzore. Nëse do, mund ta bëj edhe një version më “poetik” dhe artistik, ku fjalia dhe ritmi do të krijojnë ndjesinë e një përshkrimi që rrjedh si vetë piktura. © Liliana Pere – Themeluese, Botuese, Autore